ข้าคือแม่เล้าเชี่ยวชาญการค้ากามและรักการดื่มสุรา แต่แล้วจู่ๆ ข้ากลับเกิดใหม่ในร่างของคุณหนูตกอับที่มีฐานะยากจนถึงขั้นกินข้าวคลุกน้ำมัน! นี่มันเรื่องอะไรกัน! เหลวแหลก แพศยา หยำฉ่า ข้าในชาติก่อนถูกตราหน้าด้วยคำเช่นนั้นมาโดยตลอด จะเรียกข้าว่า ‘มาม่าซัง’ หรือ ‘แม่เล้า’ หยาบหน่อยจะด่าว่า ‘อีกระหรี่’ ก็ตามใจ ข้าไม่เคยสน ไม่เคยแคร์ ตราบใดที่อาชีพ Sex Worker มันทำให้ข้าอิ่มท้อง แต่ถ้าด่ามากๆ นี่มีตบนะ อย่าหาว่าไม่เตือน! ชาตินี้ข้าได้เกิดใหม่ในร่างของคุณหนูตกอับแสนใสซื่อ ในยุคสมัยจีนโบราณที่ข้าไม่รู้จัก ความทรงจำมากมายของนางไหลบ่าเข้ามาราวกับพายุ เจ้าของร่างนี้มีชีวิตที่เหมือนกับข้า ชีวิตที่เหมือนขยะชั้นต่ำของสังคมไม่ว่าใครต่างก็ดูถูก ในเมื่อข้าได้โอกาสเกิดใหม่อีกครั้ง ข้าควรจะใช้ชีวิตให้ขาวบริสุทธิ์และงดงามงั้นเหรอ...ไม่มีทาง ในเมื่อทุกคนต่างจ้องจะเหยียบย่ำข้า หากเผลอพวกมันพร้อมจะแทงข้างหลังข้า เช่นนั้น...ข้าจะเป็นคนดีไปทำไม ในเมื่อเป็นคนดีมันไม่อิ่มท้อง ใช่! ข้าจะเปิดโรงเหล้า ข้าจะทำหอนางโลมเลื่องชื่อ ข้าจะเป็นเจ้าของกิจการที่เต็มไปด้วยอบายมุข เพราะนั่นคือตัวตนของข้า! ผู้หญิงสีดำที่แสนแปดเปื้อน!

สาวนมโตบ้านตรงข้ามก็ขยันมาให้ท่า คุณหนู(ร้าย)เดียงสาก็ริอาจหัดยั่ว คนสวนหนุ่มยิ้มกริ่ม หากจะปฏิเสธใครไปคงเสียชาติชายชาตรี! --------- เมียนายก็จอมยั่ว ลูกสาวก็น่าเทครัว คนสวนหนุ่มบำเรอกามทั้งสองเต็มที่ จนถูกจับได้ ต้องหนีหัวซุกหัวซุนเข้าไปทำงานบำเรอดาวเด่นในซ่อง! ชีวิตเหมือนจะดีแล้ว จนเธอเข้ามา ‘เอื้องคำ’ สาวเหนือแสนสวยที่ถูกหลอกมาขายตัว ธงชัยหลงรักเธอหัวปักหัวปำ แม้เขาจะแก่คราวพ่อจนเธอไม่แล แต่เขานี่แหละจะทำให้เธอรู้... ว่า ‘ยิ่งแก่ยิ่งมัน’ นั้นเป็นฉันใด! -------- เมื่อชีวิตธงชัยพลิกผัน ต้องมาทำสวนในบ้านพักของภริยานายพลจากประเทศเพื่อนบ้าน ผู้ลี้ภัยการเมืองมาอย่างเปลี่ยวเหงา คนสวนหนุ่มจับตามองหญิงสาวสูงศักดิ์ทุกฝีก้าว และหวังจะช่วยคลายเหงาให้อย่างถึงอกถึงใจ! ---------- !คำเตือน! นิยายเรื่องนี้เป็น dark erotic ไม่มีพระเอก นางเอก มีเพียงตัวละครที่หลงมัวเมาในตัณหาราคะและไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ข้าเป็นสาวใช้อุ่นเตียงของแม่ทัพไร้ใจ จู่ๆข้าได้รู้ว่าข้าเป็นเพียงตัวประกอบที่ต้องตายอย่างไร้ค่า ข้าจึงหนีไปมีชีวิตใหม่พร้อมกับบุตรในครรภ์ แต่แล้วเขากลับตามมาทวงคืนบุตร ทวงคืนหัวใจของเขาที่ข้าขโมยหนีไป +++++ ข้าเป็นเพียงสาวใช้อุ่นเตียงของแม่ทัพไร้ใจ เขากอดข้า ร่วมหลับนอนกับข้า แต่ปราศจากความรัก ข้าถูกเหล่าสาวใช้ทำร้ายจนเสลบไปจึงได้หวนระลึกชาติ... ว่าตัวข้านั้น... เป็นเพียงตัวประกอบที่ต้องตายอย่างไร้ค่า ข้าเก็บงำเรื่องตั้งครรภ์ และวางแผนหนีไปมีชีวิตใหม่ (ข้าขอโทษเจ้าค่ะ...ที่แอบขโมยทองคำของแม่ทัพออกมาหลายแท่ง แต่ข้ากับลูกต้องกินต้องใช้!) แต่แล้วเขากลับตามมาทวงคืนบุตร ทวงคืนหัวใจของเขาที่ข้าขโมยหนีไป (ทะ...ท่านไม่ได้จะมาทวงทองคำคืนหรอกหรือ O__O!!) +++++ "ท่านแม่ทัพเจ้าคะ" น้ำเสียงหวานทำให้อู่หยางเถาหลุดออกจากภวังค์ความคิด เวลานี้สาวใช้แต่งกายให้เขาเสร็จแล้ว นางสอดแขนทั้งสองข้างสวมกอดเขาเอาไว้แน่น ชายหนุ่มไม่ได้กอดตอบแต่กลับเอื้อมไปหยิบกระบี่ไม่ไกลนักเพราะเดี๋ยวเขาต้องเร่งออกเดินทาง "ข้ารักท่านเจ้าค่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาท่านแม่ทัพเคยรักข้าบ้างหรือไม่เจ้าคะ" ฮึ... เว่ยหลิงกวางได้ยินเสียงแค่นหัวเราะดั่งกำลังขบขันจากลำคอของชายที่นางรัก ชายหนุ่มค่อยๆ แกะแขนเล็กบอบบางที่โอบกอดตนเองออกอย่างไม่ใส่ใจ ทว่าท่าทีเฉยชาเช่นนั้นทำให้หลิงกวางรู้สึกขมปร่าไปทั้งลำคอ หัวใจของนางดั่งถูกฉีกทึ้งลงไม่เหลือชิ้นดี นางก้มหน้าเพียงน้อยพยายามซ่อนความเศร้าเสียใจเอาไว้ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นแสร้งทำหน้าใสซื่อดั่งเป็นคนโง่เขลาเบาปัญญา "ความรักเป็นเรื่องของคนอ่อนแอ" เขาตอบพลางเดินไปหยิบม้วนเอกสารและตราประทับบนโต๊ะ "เจ้าเห็นข้าอ่อนแอถึงขนาดสนใจเรื่องความรักงั้นหรือ ข้าไม่คิดรักใครทั้งนั้น ไร้สาระ!" สะบัดเสียงห้วนก่อนจะเดินจากไปอย่างไร้เยื่อใย ทิ้งให้เว่ยหลิงกวางยืนนิ่งอยู่กลางห้องนอนกว้างโอ่อ่าเพียงลำพัง นางค่อยๆ ทรุดกายลงบนพื้นเย็นเยียบ หัวใจปวดแปลบดั่งกำลังจะแตกสลาย หยาดน้ำตามากมายหลั่งรินออกมาราวกับทำนบกั้นน้ำที่พังทลาย "ข้ารู้ว่าท่านไร้หัวใจ แต่ข้าก็ยังโง่ที่จะคาดหวัง และนี่คือรางวัลของคนโง่เช่นข้าที่ปล่อยให้ตัวเองจมจ่อมไปกับความรักที่ไม่มีวันสมปรารถนา" มือเล็กวางลงบนหน้าท้องที่แบนราบ มือของนางสั่นอย่างไม่อาจควบคุม ไหล่เล็กห่อลู่ลงน้อยๆ "ลูกแม่... เจ้าและแม่อยู่ไปก็รังแต่จะเป็นตัวเกะกะในชีวิตของพ่อเจ้า ดังนั้นเราแม่ลูกออกไปจากที่นี่กันเถอะนะ" +++++++++++++++ "หลิงกวางคนอ่อนแอได้ตายไปแล้ว เหลือเพียงหลิงกวางคนใหม่เท่านั้น แค่ผู้ชายไม่รักไม่ทำให้ตายหรอก แต่ถ้าขืนอยู่ที่นี่ต่อไปข้ากับลูกคงได้ตายแน่ๆ" หญิงสาวเช็ดหยาดน้ำตาบนใบหน้า สูดลมหายใจแล้วเชิดหน้าขึ้นน้อยๆ ก่อนจะลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าบนพื้นมาสวมใส่อย่างรวดเร็ว รวบผมยาวสลวยขึ้นม้วนมวยก่อนจะใช้ปิ่นเงินที่เคยได้รับจากแม่ทัพอู่ปักลงไป จากนั้นนางจึงเดินไปเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงานของผู้เป็นนาย เมื่อช่วงหัวค่ำนางเห็นว่าเขาใส่ทองคำแท่งลงไปในลิ้นชัก เป็นทองคำที่มีคนนำมาให้แต่เขายังไม่ได้ส่งต่อให้พ่อบ้านนำไปเก็บไว้ในคลัง หลิงกวางหยิบทองคำแท่งออกมาสองแท่ง สายตาของนางมีแววลังเลอย่างเห็นได้ชัด สำนึกผิดหรือ... เปล่าเลยนางอยากหยิบเพิ่มอีกสักแท่งต่างหาก! คิดพลางหยิบเพิ่มอีกสามแท่งเป็นห้าแท่ง ทองคำแท่งขนาดเท่านิ้วโป้งไม่ใหญ่นัก แต่ทองคำเหล่านี้คงช่วยให้นางใช้ชีวิตกับลูกอย่างสะดวกสบายมากขึ้น "ข้าขอโทษนะเจ้าคะท่านแม่ทัพ แต่ข้าและลูกจำเป็นต้องกินต้องใช้เจ้าค่ะ"

‘สตรีชั่วช้า’ ผู้คนต่างตราหน้าข้าเช่นนั้น เพียงเพราะคำทำนายดวงชะตา แต่มีหรือที่ข้าจะยอมจำนนฟ้าดิน ชีวิตของข้า หัวใจของข้า ข้าจะเป็นผู้กำหนดเอง! #คลั่งรัก #ไม่มีนอกกายนอกใจ #เลี้ยงต้อย +++++ กระพรวนข้อเท้าส่งเสียงเมื่อเจ้าก้อนก้าวขาขยับ เด็กหญิงได้ยินเสียงก็อึ้งไปหลายอึดใจ ค่อยๆ ก้มมองที่ข้อเท้าของตนแล้วลองขยับอีกครั้ง "อู้!" ดั่งส่งเสียงเป็นคำอุทาน ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ปากอวบอิ่มจู๋เข้าหากัน แก้มกลมๆ ระเรื่อแดงด้วยความตื่นเต้น จากนั้นอิงเอ๋อร์จึงขยับเท้าอีก กรุ้งกริ้ง... "อาปู้ อาปู้!" เด็กหญิงดีใจจนยกมือขึ้นตบแปะๆ ส่งเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากจนดวงตากลมโตเล็กหยี แต่เพียงไม่นานนางก็หายเห่อของใหม่ หันไปสนใจอาหาร "หม่ำ! หม่ำๆๆๆๆๆ" สองข้าก้าวไปยังดอกไม้ทิพย์ ปากอวบๆ ส่งเสียงออกมาระรัว ดวงตากร้าวจ้องมองดอกไม้บนโขดหินด้วยประกายแห่งนักล่า อิงเอ๋อร์พาตัวเองเดินมาถึงโขดหินแต่ไม่อาจเอื้อมคว้าน้ำนมหวานแสนอร่อยมาดื่มกินได้เพราะ... แขนนางสั้นเกินไป ไท่ซานฝูจวินพยายามกลั้นหัวเราะที่เห็นแขนเล็กป้อมเป็นมัดๆ พยายามเอื้อมคว้า แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ใช่คนมีความอดทนเท่าไหร่นัก "ฮา ฮ่า ฮ่า" ท้ายที่สุดเขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาจนดังลั่น เหล่าภูตผีในป่าบริเวณนั้นถึงกับแตกตื่นเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะจากเทพผู้ควบคุมวิญญาณก็ทำให้หนาวสะท้านจนต้องหลีกเร้นหนีให้ไกลจากเสียงหัวเราะที่น่าสะพรึงกลัวนี้ "จา!" เด็กตัวน้อยหันขวับมองไปยังคนที่กำลังหัวเราะเยาะเย้ยด้วยความกรุ่นโกรธ ดวงตาหรี่ลงรับกับคิ้วที่ขมวดจนหักเข้าหากัน ปากเล็กๆ งอคว่ำบึ้งตึง "ปู้!" ดั่งว่าเด็กน้อยกำลังด่าเซียนผู้ยิ่งใหญ่แห่งโลกวิญญาณเสียกระนั้น แต่มีหรือที่เทพเซียนอายุกว่าแสนปีเช่นเขาจะหวาดกลัวแค่เพียงสายตาดุดันของเด็กตัวน้อยๆ ที่ยังเอื้อมหยิบนมกินเองไม่ได้เล่า "ปู้!" อิงเอ๋อร์กำมือแน่น ส่งเสียงดังจนเผลอพ่นน้ำลายออกมา นางสูดลมหายใจทำท่าทางฮึดฮัด "จา จา จ๋า" เด็กหญิงออดอ้อน ส่งเสียงเรียกเขาว่าจาจาก่อนจะลงท้ายว่าจ๋าซึ่งเป็นอีกคำที่นางสามารถออกเสียงได้ชัดเจน ราวกับถูกหมัดหนักๆ ต่อยเข้าที่หัวใจ ไท่ซานฝูจวินถึงกับหัวใจเต้นแรงไปกับความน่ารักน่าชังแสนออดอ้อน นานแค่ไหนแล้วหนอที่ชายาไม่ได้ออดอ้อนเขาเฉกเช่นวันวาน การแต่งงานนับหมื่นปีนำมาซึ่งความเคยชิน ความเข้าใจผิดทำให้นางหันหลังให้เขา ซึ่งผู้ปกครองแดนวิญญาณไม่อาจรู้เลยว่าการหันหลังของชายาในครั้งนี้จะแค่ ชั่วคราว หรือ ตลอดกาล +++++++++ ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งผูกพันกับเจ้าตัวน้อยช่างจำนรรจา ใบหน้าของนางแม้ไม่งดงามดั่งตอนเป็นเทพเซียน แต่ก็งดงามเกินกว่ามนุษย์ทั่วไป อีกทั้งเมื่อเขาเลี้ยงดูนางด้วยดอกไม้แห่งโลกทิพย์ นางจึงมีกลิ่นกายหอมราวกับอบร่ำดอกไม้ติดผิวกายก็ไม่ปาน นางมีผิวกายหอม นางมีผมหอม นางมีลมปากหอม ความเย้ายวนของนางสามารถล่มเมืองได้อย่างไม่มีข้อกังขา แม้ยังเป็นเด็กตัวน้อยแต่กลับฉายความงดงามจนไม่ว่าใครเห็นก็แทบลืมหายใจอย่างไม่ต้องสงสัย ไท่ซานฝูจวินเดาเคราะห์กรรมที่จะอุบัติขึ้นในชีวิตของเซี่ยวอิงไม่ยากเลย ความงาม! ความงดงามของนางจะนำภัยมาสู่ หากนางไม่สามารถเอาตัวรอดได้ หากนางบอบช้ำทั้งกายและใจ หากดวงจิตของนางอ่อนแอจนไม่อาจแบกรับความทุกข์ตรมจนปริร้าวแตกสลาย หากเป็นเช่นนั้นนางจะไม่มีโอกาสหวนคืนสู่สวรรค์ และเขาคงไม่มีโอกาสคุกเข่าขอโทษนางในฐานะสามี ไม่อาจสู้หน้าบุตรธิดาและบรรดาหลานที่ล้วนรอคอยการกลับมาของนาง ไท่ซานพยายามคิดหาวิธีเพื่อช่วยเหลือชายา แล้วในที่สุดเขาก็ค้นพบว่า ‘ตุ๊กตาไม้’ ที่เสกสร้างขึ้นจากเลือดของเขาและแก่นรากไม้วิญญาณอายุกว่าหลายแสนปีจะเป็นตัวช่วยสำคัญ ไม่ให้หัวใจของเซี่ยวอิงต้องปริร้าว แม้จะต้องแลกกับการที่เขาต้องถูกทัณฑ์อสนีบาตอย่างแสนสาหัสก็ตาม

'ภรรยาแสนชัง' หน้าที่ของข้าคือการเป็น 'แม่พันธุ์' ที่ต้องอุ้มบุตรให้ท่านโหวผู้มีฉายา 'หมาป่าโลหิต' แต่นอกจากสามีจะไม่ชิงชังข้าแล้ว ยังคลั่งรักข้า คลั่งการสัมผัสร่างกายของข้าราวกับเสพติด! #หลงเมีย ------- แล้วโดยที่ม่านลี่เซียนไม่ทันตั้งตัวหมาป่าโลหิตก็ปราดเข้ามาประชิดร่างบอบบางแล้วกระชากนางเข้าไปในอ้อมกอดอย่างรวดเร็ว “ตัวเล็กแต่แข็งแรงเช่นนี้สิถึงจะเหมาะแก่การเป็นภรรยาของข้า เพราะหากร่างกายของเจ้าแข็งแรงไม่พอเจ้าคงรองรับตัวตนของข้าไม่ไหวแน่” กระซิบให้เพียงได้ยินกันแค่สองคน ก่อนจะปล่อยร่างเล็กบอบบางออกจากอ้อมแขน ซึ่งทันทีที่ม่านลี่เซียนเป็นอิสระ นางก็ถึงกับทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นอย่างสิ้นไร้เรี่ยวแรง ตึก! ตึก! ตึก! ราวกับหัวใจแทบกระโจนออกมาจากอก น้ำเสียงทุ้มนุ่มและอ้อมกอดแข็งแกร่งของหยางโหวทำให้นางถึงกับชาวาบไปทั้งสรรพางค์กายได้อย่างน่าประหลาดใจ ------- ++++++++ “เจ้ากลัวสัมผัสจากบุรุษหรือ” ได้ยินคำถามนี้หญิงสาวถึงกับแทบลืมหายใจ ด้วยกลัวว่าหากเขารู้ว่านางหวาดกลัวสัมผัสจากบุรุษเพศ เขาอาจพานางไปส่งคืนสกุลม่าน แล้วขอให้ฮ่องเต้จัดหาภรรยาคนใหม่ให้ นางจะแสดงให้เขาเห็นว่านางกลัวการถูกสัมผัสไม่ได้เด็ดขาด ไม่ว่าอย่างไรนางต้องเป็นภรรยาของท่านโหว นางไม่มีวันยอมแพ้ ชั่วขณะนั้นดวงตาของนางเปี่ยมไปด้วยความเด็ดเดี่ยว จนหยางหย่งเหวินนึกชอบใจอยู่ไม่น้อย “ไม่เจ้าค่ะข้าเพียงแค่ตกใจเฉยๆ” “เช่นนั้นระหว่างรอพิธีวิวาห์ ข้ากับเจ้าก็ควรต้องทำความรู้จักคุ้นเคยกันและกัน...ดีหรือไม่เล่าลี่เซียน” คนตัวเล็กนิ่งอึ้งราวกับคาดไม่ถึง ด้วยไม่คิดว่าหยางโหวจะเรียกชื่อนาง นางคิดว่าเขาไม่รู้แม้แต่ชื่อแซ่ของนางด้วยซ้ำไป เพราะเขาดูไม่ได้ใส่ใจกับการคัดเลือกภรรยาที่จะกลายเป็นแม่พันธุ์ให้เขาหย่อนน้ำเชื้อลงในครรภ์เพื่อให้กำเนิดทายาทเลยสักนิด “จะ...เจ้าค่ะ” หญิงสาวตอบรับโดยไม่คิดตรึกตรองเลยแม้เสี้ยวหายใจ ด้วยกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนไปใจไม่รับนางเป็นภรรยา เพราะนางมีท่าทีกลัวการถูกสัมผัสตัวอย่างเห็นได้ชัดเจน “อ๊ะ...” คนตัวเล็กถึงกับอุทานเสียงสูงเมื่อจู่ๆ เขาก็อุ้มนางขึ้นนั่งบนตักอย่างหน้าตาเฉย ตึก! ตึก! ตึก! หะ...หัวใจ! หัวใจเต้นแรงเกินไปแล้ว! หญิงสาวเผลอยกมือขึ้นกุมที่อกซ้าย ด้วยไม่เคยนั่งตักบุรุษมาก่อน ชาติก่อนแม้มีสามีแต่ก็ไม่เคยใกล้ชิดสนิทสนม นางทำเพียงหน้าที่บำเรอกามราวกับเป็นสิ่งของไร้ชีวิตไร้หัวใจ ดังนั้นการนั่งบนตักบุรุษจึงเป็นสิ่งที่นางแทบจะตั้งรับไม่ทัน ‘ขะ...เขาจะได้ยินเสียงหัวใจข้าหรือเปล่านะ!’ นางไม่กล้าลุกออกจากตัก อีกทั้งยังรู้สึกราวกับตัวเองตัวเล็กลงกว่าหลายส่วน ดั่งว่านางจมหายลงไปในอ้อมแขนของเขาเสียกระนั้น ละ...แล้วแผ่นอกแข็งแกร่งที่แผ่นหลังของนางแนบชิด กะ...ก็ ก็...ทำให้นางใจสั่นจนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว ++++++++ “เป็นของข้านะ” “เจ้าค่ะข้าจะเป็นของท่านพี่” หญิงสาวยินยอมด้วยความเต็มใจที่จะเป็นของเขา ร่างกายของนางทุกสัดส่วนกำลังเรียกหาสัมผัสจากเขา ความกระสันซ่านสะท้านไปทั้งสรรพางค์กายจนนางไม่อาจควบคุมได้เลย นางไม่เคยรู้สึกต้องการบุรุษมากถึงเพียงนี้มาก่อน สัมผัสที่เขามอบให้ทำให้นางแทบไม่เป็นตัวเอง “ขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้ข้าได้มาพบกับเจ้า” ชายหนุ่มพึมพำแผ่วเบาราวกับพูดกับตัวเอง แต่เพราะริมฝีปากของเขายังคงวนเวียนอยู่บริเวณหัวไหล่ หญิงสาวจึงได้ยินถ้อยคำนั้นอย่างแจ่มชัด การมีค่ากับใครสักคน การมีตัวตนกับใครสักคน การถูกทะนุถนอมโดยใครสักคน มันทำให้รู้สึกดีได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ ราวกับมีแสงอันอบอุ่นอาบไล้ลงมาที่หัวใจ มันชุ่มชื่นและตื้อตันจนไม่อาจสรรหาคำสวยงามใดๆ มาบรรยายได้ เรียวปากร้อนซุกไซ้ไปตามลำคอระหง จมูกโด่งกดแรงๆ ฝังลงไปบนเนื้อนุ่มก่อนจะสูดกลิ่นหอมหวานจากกายสาว จากนั้นจึงใช้ฟันงับเบาๆ สลับกับขบเม้มด้วยเรียวปาก ทำให้ขนอ่อนบริเวณต้นคอของม่านลี่เซียนถึงกับลุกชัน สะเทิ้นสะท้านจนเผลอส่งเสียงครวญครางออกมาแผ่วเบา

ข้าทะลุมิติมาเป็นนางร้ายที่ตั้งท้องลูกของพระเอกด้วยการวางยากำหนัด! ชะตาเดิมข้าจะต้องตายด้วยน้ำมือของเขา ข้าจึงกลับตัวกลับใจไม่สนใจเขาอีก ทว่าพระเอกกลับตามคลั่งรักนางร้าย อีกทั้งยังทวงสิทธิ์ลูกในท้อง! +++++ ปั้ง! “ช่างก๋ากั่นนัก!” โหวหนุ่มชกกำปั้นลงกับผนังโรงตีเหล็กอย่างแรง เส้นเลือดที่ข้างขมับแทบปูดโปนออกมา ‘นี่นางจะบอกว่าค่ำคืนที่ผ่านมาลีลากามของข้าห่วยแตก! แท่งหยกของข้าเล็กจนนางไม่รู้สึกรู้สาดั่งนอนอ้าขาให้ลมพัดผ่านนะหรือ!’ ใบหน้าของโหวหนุ่มเจือไปด้วยความสับสนและงุนงง เมื่อจู่ๆ เขาก็ถูกประกาศตัดความสัมพันธ์จากสตรีที่ตามเทียวไล้เทียวขื่อเขามากว่าห้าปี ดั่งจะบอกว่าพอนางได้ลองชิมร่างกายของเขาแล้วจึงรีบคายออกดั่งถุยทิ้ง เพราะเขาไม่อร่อย? ข้าไม่อร่อยงั้นหรือ! แต่เมื่อคืนเป็นนางมิใช่หรือที่ร้องครางเสียงกระเส่า หรือทั้งหมดมันเป็นแค่การแสดง นางได้ข้าแล้วหมายจะทิ้งข้างั้นหรือ! ข้าต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายผลักไสนาง เหตุใดมันจึงกลับตาลปัตรเช่นนี้เล่า! “เหอะ! มันจะมากไปแล้วนะอวี้อ้ายฉิง!” ‘แท่งหยกของข้าหาใช่เล็กจ้อย มันมีขนาดใหญ่ยาวกว่ามาตรฐานของบุรุษทั่วไปเสียด้วยซ้ำ อีกทั้งยังมีสีชมพูผุดผ่อง ตรงไหนกันที่ทำให้อวี้อ้ายฉิงรู้สึกราวกับอ้าขาให้ลมพัดผ่าน’ +++++ "ความจริงให้หมอทำแผลให้น่าจะดีกว่า" หญิงสาวพูดพลางหันหน้าไปทางอื่น แต่ท่าทางเช่นนั้นซือหม่าโหวกลับรู้สึกว่านางเหมือนลูกแมวน้อย ที่พอขู่ฟ่อๆ ไม่ได้ผล ก็แสร้งทำเป็นเมิน ทำเป็นเชิด ทำเป็นไว้เนื้อถือตัว แต่พอมีสิ่งที่อยากได้ก็จะเอาตัวมาอ้อน เอาตัวมาถูไถ เฉกเช่นห้าปีที่ผ่านมา เจ้านิสัยเหมือนแมวเกินไปแล้วนะอ้ายฉิง "ข้าไม่อยากให้ไอ้หมอหนุ่มนั่นมันเห็นขาอ่อนของเจ้า" เมื่อได้ยินคำตอบหญิงสาวก็ถึงกับอ้าปากค้างอีกครา ก่อนจะสำเหนียกได้ว่ารู้สึกแสบแปลบๆ ที่หัวเข่า เดาว่าคงเป็นแผลเพราะกลิ้งลงไปกับถนนอย่างไม่ต้องสงสัย "ท่านเองก็ไม่มีสิทธิ์เห็นขาอ่อนของข้าเช่นกัน" หญิงสาวพยายามจะเอาชนะ แต่เมื่อคนเจ้าเล่ห์เงยหน้าขึ้นจากการล้างแผล ดวงตาคมวาวสบตานางนิ่งนาน อ้ายฉิงก็ถึงกับใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเสียดื้อๆ "เจ้าพูดผิดแล้วอ้ายฉิง...ข้าคือคนที่มีสิทธิ์เห็นทุกสัดส่วนบนร่างกายของเจ้าต่างหาก" แต้มยาลงบนแผลถลอกจนเลือดซิบ แล้วหยิบผ้าขาวบางมาพันแผลเอาไว้อย่างชำนาญ ก่อนจะเหลือบมองใบหน้างอง้ำเพียงหางตา เห็นว่านางทำแก้มพองดั่งปลาปักเป้าก็ไม่ปาน นอกจากเหมือนแมวแล้ว นางยังเหมือนปลาปักเป้าอีกด้วย ช่างน่ารักเสียจริง....

Side story ของลูกเลี้ยงเนื้อหวาน เรื่องราวของซันและผู้หญิงของเขา ................... นิยายเรื่องนี้เป็นตอนพิเศษเล่มที่ 2 ของ #ลูกเลี้ยงเนื้อหวาน นะคะ เป็น Side story ของ ซัน เลขาหนุ่มสุดฮอตของคุณป๋าค่า~ ตั้งแต่ต้นจนจบเล่มจะเป็นเรื่องราวของซันกับผู้หญิงของเขาทั้งหมดเลยค่ะ ไรท์ตั้งใจเขียนเพราะรู้สึกว่าอยากเล่าด้านของซันที่ตัดออกไปจากเล่มหลัก เพื่อความสมบูรณ์ยิ่งขึ้นของเรื่องราวในนิยายซีรีส์นี้ ให้คุณรีดที่รอมานานได้อ่านแบบจุใจค่ะ หวังว่าทุกคนจะรักซันและดาวจ๋านะคะ ปล. สำหรับนิยายในซีรีส์ "นวลเนื้อสาว" มีด้วยกันทั้งหมดสามเล่ม ค่ะ 1.ลูกเลี้ยงเนื้อนุ่ม 2.คุณขา...ตีญ่ารักคุณ 3.ลูกเลี้ยงเนื้อหวาน มาค่ะ... ตามมาแซ่บกับลออจันทร์กันเลย ................... หมายเหตุ* ภาพปกที่ซื้อจาก Shutterstock ของลออจันทร์ทุกปกเป็นภาพเก่าที่ซื้อมาก่อนปี 2023 ก่อนมีภาพเจนเอไอเข้ามาขายค่ะ ปัจจุบันลออจันทร์ยกเลิกสมาชิก Shutterstock ไปแล้ว จะมีแต่ภาพเก่าจากศิลปินวาดลงขายมาทำปกนะคะ

หญ้าหวานกับคุณป๋า~ เล่มพิเศษเล่มที่ 1 แจกฟรีสำหรับรีดคนพิเศษของไรท์ทุกคนค่ะ ^-^ เดี๋ยวจะมีเล่มพิเศษ 2 (เล่มสุดท้าย) ตามมานะคะ เป็น Side story ของซัน พ่อเลขากล้ามแน่นของคุณวินทร์กับผู้หญิงของเขาค่ะ ชื่อเรื่อง "ตะวันปกดาว" ค่า ขอบคุณทุกการต้อนรับการกลับมาของไรท์มาก ๆ เลย ไรท์ซึ้งใจจริงๆ ค่ะ

เมื่อ "โคแก่" ใจบุญ จำใจต้องรับ "หญ้าหวาน" เนื้ออุ่นๆ มาอุปการะ...

ไม่มีอีกแล้วหุ่นเชิดผู้โง่เขลาบูชารักดั่งตามืดบอด หวนคืนมาครั้งนี้ ข้าจะร้ายให้พวกเจ้าจดจำจนตาย ไม่สนวิธีถูก-ผิด ต่อให้ต้องร่วมมือกับทรราชผู้นั้นก็ตาม ทว่าเขากลับตามคลั่งรักข้า! ผะ...ผิดแผนเสียแล้ว! “เป็นของข้านะ...” เสียงทุ้มนุ่มกระซิบที่ข้างหู ราวกับประตูบานเล็กๆ ในหัวใจถูกเปิดออกกว้าง หญิงสาวไม่สนว่าสิ่งใดถูกผิด ไม่สนว่าเขาจะเมามายไม่ได้สติด้วยฤทธิ์สุราจนไม่อาจแยกความจริงออกจากความฝัน ‘ข้าจะฉกฉวยทำให้ท่านเป็นของข้าทั้งกายและใจ’ ฟ่านลู่เสียนตัดสินใจพร้อมๆ กับยื่นเรียวปากไปสัมผัสที่ข้างแก้มของชินอ๋องแผ่วเบา “ได้โปรดถนอมข้าด้วยนะเจ้าคะ”

ข้าขอหย่าสามีเพราะหวังหลีกเลี่ยงชะตากรรมที่ต้องตาย! ทว่าสามีกลับคิดว่าข้าต้องการความรัก จึงพยายามยัดเยียดร่างกายและหัวใจให้ข้าตลอดเวลา... (สะ...สามีท่านใกล้ชิดข้าเกินไปแล้ว!) หัวใจเจ้ากรรมราวกับร่วงหล่นจากอกซ้ายลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า ก่อนจะกระเด้งกระดอนเตลิดไปไกลเมื่อถูกริมฝีปากอุ่นร้อนแนบชิด “อื้อ...” เหลียงหลินฮวาพยายามจะร้องประท้วงทว่าการทำเช่นนั้นกลับเป็นการเปิดโอกาสให้สามีดันปลายลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากรสหวาน และนั่นทำให้หญิงสาวถึงกับระทวยอ่อนไปทั้งร่าง หัวสมองขาวโพลนราวกับถูกเมฆหมอกสีขาวกดทับ ภายในท้องดั่งมีผีเสื้อนับร้อยพันกระพือปีกหมุนวนจนหน่วงหนึบ เรือนกายสั่นเทิ้มอ่อนแรง ลมหายใจขาดห้วงเมื่อเขาปล้นปลิดมันไปอย่างฉกฉวย แต่ทันทีที่หญิงสาวได้สตินางก็ดิ้นรนขัดขืน พยายามใช้ฟันหมายจะกัดลิ้นสามีแต่คนตัวโตรู้ทันจึงได้ปล่อยริมฝีปากให้เป็นอิสระ รักษาลิ้นของตนไม่ให้ถูกกัดได้อย่างเฉียดฉิว “ท่านโหว!” ความโกรธทำให้หลินฮวาเงื้อมือหมายจะทำร้ายเขา ทว่าจางเซียวหยางกลับคว้ามือเล็กบอบบางแล้วตรึงมันไว้เหนือศีรษะก่อนจะกดเบียดริมฝีปากลงไปอีกครา แน่นอนว่าครานี้เขาไม่ได้สอดลิ้นเข้าไป แต่จงใจเบียดชิดขบเม้มริมฝีปากอวบอิ่มอย่างเหย้าแย่ หูอื้อ ตาลาย หัวใจสั่น เหลียงหลินฮวารู้สึกราวกับพื้นห้องโคลงเคลงจนแทบหยัดกายยืนไม่ไหว มึนเมาไปกับรสจูบช่ำชองของสามีจนอ่อนระทวยไปทั้งสรรพางค์กาย ดังนั้นทันทีที่เขาถอนริมฝีปากและปล่อยนางออกจากอ้อมแขน ร่างเล็กบอบบางก็ถึงกับทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นราวกับไร้เรี่ยวแรงที่จะหยัดยืน “เป็นจริงดังเจ้าว่า ภรรยาข้าหาใช่สตรีตายด้าน...” หญิงสาวอ้าปากค้าง ด้วยไม่คิดว่าที่สามีจูบนางเป็นเพราะคำพูดของตนเอง ตะ...แต่ไม่จำเป็นต้องพิสูจน์เลยสักนิด นั่นมันจูบแรกของข้านะ จูบแรกของข้า! “ข้าจะหย่ากับท่าน!” ความโกรธทำให้นางตะคอกออกไปเสียงดัง และนั่นทำให้โหวหนุ่มยอบกายลงมาแล้วจับปลายคางของภรรยาสาวเอาไว้ ก่อนจะเอื้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แววตากร้าวจริงจังจนคนตัวเล็กรู้สึกหวาดหวั่น “ข้าไม่หย่า...” “...” เหลียงหลินฮวาอ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออก นิ้วมือสากที่จับปลายคางของนางค่อยๆ ถูไล้จากปลายคางไปยังนวลแก้มแผ่วเบา และนั่นทำให้หัวใจของคนตัวเล็กเต้นผิดจังหวะไปกับสัมผัสของผู้เป็นสามี

หน้าที่ของข้าคือตั้งครรภ์ทายาทสกุลโจว ทว่าสามีรูปงามกลับพิการมิหนำซ้ำยังเป็นใบ้ ข้าจึงต้องยั่วยวนขึ้นคร่อมสามีอย่างด้อยประสบการณ์ หารู้ไม่ว่าแท้จริงแล้ว...สามีคือเสือร้ายเจ้าเล่ห์ที่แสร้งเป็นชายพิการ!

ข้าคือภรรยาต่ำช้า มารดาเลวทราม เมื่อได้หวนกลับมาข้าตั้งใจจะเป็นมารดาที่ดี/หย่าขาดคืนอิสระแก่สามีที่เกลียดชังข้า ทว่าข้ากลับหวนคืนมาในวันเข้าหอ! ขะ...ข้าต้องหลับนอนกับสามี เพื่อให้บุตรสาวถือกำเนิด! “อะ...อึก” ฉายชัดว่าคนที่นอนอยู่หลังม่านพยายามกลั้นเสียงครวญครางเอาไว้อย่างสุดกำลัง และนั่นทำให้จ้าวซีฮั่นถึงกับเผลอหยักยิ้มที่มุมปากราวกับพึงใจกับปฏิกิริยาที่นางตอบสนองต่อสัมผัสของเขา “ร้องออกมาเถอะ ข้าจะได้รู้ว่าข้าอ่อนโยนต่อเจ้าเพียงพอแล้วหรือไม่” ไป๋หลันใบหน้าแดงก่ำ มือเล็กสั่นเทิ้มกำลังอุดปากตัวเองเอาไว้ไม่ให้ส่งเสียง เมื่อได้ยินสามีพูดเช่นนั้นนางจึงปล่อยมือออก แปรเปลี่ยนเป็นจิกทึ้งฟูกนอนจนยับยู่ หอบหายใจแรงจนทรวงอกกระเพื่อมไหวส่งผลให้ผ้าแพรผืนบางที่ปิดบังเรือนกายส่วนบนเอาไว้ค่อยๆ เลื่อนหลุดออกโดยไม่รู้ตัว

นางเป็นเพียงก้อนกรวดไร้ค่าของตระกูล จึงถูกผลักไสให้แต่งงานกับ ท่านโหว ชายหนุ่มผู้มีสายเลือดปีศาจ นางเตรียมตัวเตรียมใจที่จะพบกับความทุกข์ระทม ทว่า...สิ่งที่นางได้รับกลับกลายเป็นความคลั่งรัก!

ข้าถูกคนรักและครอบครัวนำขึ้นแท่นบูชายัญเผาให้ตายทั้งเป็น เจ็บปวด! แค้นเคือง! แทบหลั่งน้ำตาออกมาเป็นสายเลือด ข้าหวนกลับมาอีกครั้ง...เพื่อทำทุกวิถีทางให้คนเหล่านี้พบกับความวิบัติฉิบหาย

ก็แค่อยากลองมี .... ใครจะคิดว่าคนที่ติดเบ็ด จะเป็นประธานบริษัท!

ข้าตาย...โดยไม่เคยได้รับความรักจากสามี ข้าหวนคืนกลับมาพร้อมกับการ ‘ได้ยินเสียงในใจ’ ของทุกคนที่มีต่อข้า คนที่เคยรักแท้จริงแล้วเกลียดชัง คนที่เคยหมางเมินแท้จริงแล้วรักข้ายิ่งกว่าชีวิต!

ข้าจะไม่ยอมเป็นคนหัวอ่อนที่โง่งมอีกต่อไป ข้าจะร้าย จะเลว จะเอาคืนพวกมันทุกคนให้เจ็บแสบที่สุด โดยเฉพาะสามีสารเลว! #หลัวที่ดีคือหลัวใหม่

ข้าจะไม่รักท่านอีก...นั่นคือคำอธิษฐานก่อนถูกประหารชีวิต เมื่อนางได้โอกาสหวนคืนสิ่งแรกที่นางจะทำคือถอนหมั้น!

‘แก้มใส’ ไม่อาจบอก ‘ปรเมศ’ ว่าเธอไม่ใช่พี่เลี้ยงรับฝากเด็กอย่างที่เขาเข้าใจ แต่กลับเป็นแม่แท้ๆ ที่อุ้มบุญลับๆ ด้วยไข่ของเธอเองกับน้ำเชื้อของเขาที่ถูกอดีตภรรยาขโมยมา ดังนั้น ‘น้องกานต์’ จึงเป็นลูกของเขาและเธอ เวลานี้แก้มใสจึงยอมทำทุกอย่างเพียงเพื่อจะได้ใกล้ชิดเลือดเนื้อเชื้อไขที่เขาพรากไป เพราะรู้ดีว่าคนหยาบคายป่าเถื่อนอย่างเขาไม่มีวันให้ความรักความอ่อนโยนแก่เด็กน้อยตาดำๆ ได้อย่างแน่นอน เธอไม่อยากให้น้องกานต์ต้องโตขึ้นมากลายเป็นคนโหดร้ายเย็นชาเหมือนพ่อ ทว่าปรเมศกลับไม่อนุญาตให้เธอสมัครงานในตำแหน่งพี่เลี้ยง เธอ! ต้องอยู่กับเขาในฐานะ ‘นางบำเรอ’ เท่านั้น

นาง...เริ่มต้นวิวาห์อย่างไร้ใจ ไร้รัก ไร้ซึ่งสิเน่หา ยิ่งคืนวันผันผ่านกลับยิ่งรัก ยิ่งผูกพัน ส่วนเขา...ใช้เล่ห์กลโกง เพื่อที่จะได้แต่งงานกับหญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นศัตรู หัวใจสองดวงร้อยรัดรวมเป็นหนึ่งไปพร้อมกับการเปิดเปลือยปมในอดีตที่ถูกหลงลืม

เมื่อคุณชายจอมบงการบอกกับเธอว่าให้ "รอ" จนสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ เขาจึงจะให้ "รางวัล" อีกครั้ง แต่สาวน้อยจอมดื้อแบบกฤติยาน่ะหรือ... จะเชื่อฟัง! เธอจะอ่อย จะยั่ว จะโชว์ "ของดี" ให้เขาเห็น ให้เขาคลั่ง ให้เขาหลงใหล ให้เขาถอด...เสื้อผ้าเกะกะออกจากร่างนุ่มนวลของของเธออีกครั้ง เหมือนที่เขาเคยทำวันนั้น...ในห้องนอนของเธอ --------------------------------- กฤติยาสะดุ้งโหยง สองมือแนบกับกำแพงเพื่อยันกายให้นิ่ง หล่อนแหงนหน้าเริ่ดหอบกระเส่า เมื่อรู้สึกถึง........ --------------------------------- "คุณขา ตีญ่ารักคุณ" เป็นรุ่นลูกของนิยายเรื่อง "ลูกเลี้ยงเนื้อนุ่ม" ค่ะ

สาวน้อยวัยแรกแย้มกับมหาเศรษฐีรูปหล่อที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะกลายเป็นตาแก่หลงเด็ก “อุ๊ย คุณท่าน อย่า... อะ อา...” ปากบอกอย่า แต่เมื่อเขาเลื่อนรีโมทเสียดสีดอกไม้แสนสวย หล่อนก็หอบแฮ่ก น้ำหวานจากเกสรไหลพลั่กจนมือของทีปต์เปียกเหนียวไปหมด ทีปต์ยิ้มมุมปาก ทั้งเอ๊าะ ทั้งร่านแบบนี้สิดี ทั้งเต่งตึงฟิตแน่น แถมยังไม่ต้องสอนอะไรกันมาก ดูท่าคงมีผัวมาตั้งแต่อายุสิบสามสิบสี่นู่นแล้วล่ะสิ!!!

“หิวมั้ย?” เขายื่นลูกแอปเปิ้ลที่มีรอยกัดมาตรงหน้า แต่เมื่อสาวน้อยกำลังจะคว้ามันไป ชายหนุ่มกลับดึงมือกลับ เขามองหล่อนด้วยแววตาร้ายกาจ แล้วทิ้งเสื้อผ้าของจันทร์เจ้าลงกับพื้น ตามด้วยกระเป๋าเป้ใบใหญ่ แล้วก็ตามด้วยกางเกงของเขา... xxxx xxxx ที่เคยได้ยินว่า ‘คนมันเคย ๆ กัน’ มันเป็นแบบนี้สินะ xxxx อยากทำซ้ำ ๆ ไม่มีเบื่อเลย! ชายหนุ่มกัดแอปเปิ้ลอีกคำ ก่อนขยับเข้ามาชิดกายสาวเปลือยเปล่าแถมยังเปียกไปหมด เขาก้มลงจูบหล่อน ดันแอปเปิ้ลเข้าไปในปากสาวน้อย ก่อนจะถอนริมฝีปากออกมา xxxx ระหว่างที่เขาทำแบบนั้น จันทร์เจ้าใช้เวลาไม่นานในการเคี้ยวและกลืนผลไม้ลงคอ มันหวานจนหล่อนน้ำตาซึม ไม่คิดเลยว่าแอปเปิ้ลคำเดียวมันจะอร่อยมากขนาดนี้ ในวันที่หล่อนหิวจนไส้แทบขาดเพราะพยายามหนีจากเขา ชายหนุ่มเลียไปจนถึงใบหูเล็ก ๆ เขาขบติ่งหูหล่อน แล้วกระซิบเสียงแตกพร่า “ถ้าอยากกินอีก ก็อมให้ฉันก่อนสิ” ........................... นิยายซีรีส์ "พายุอารมณ์" มี 3 เล่มค่ะ 1.เชลยกาม 2.ล่ามราคะ 3.ตราบาปแค้น

ลูกเลี้ยงสาวสวย เติบโตสะพรั่ง เนื้อหอมนุ่มหวาน สดๆ ซิงๆ ใครเล่าจะอดใจไม่ลองชิมไหว! --------------------------------- “งอนพ่อเหรอ เด็กดี” หญิงสาวหอบหายใจกระเส่า สัมผัสจากปากเขาช่างอุ่นร้อนเซ็กซี่จนได้รับเท่าไรก็ไม่พอ กฤตภาคเองก็เหมือนกัน เขาคิดจะหยุดแล้วหลังจากร่วมรักกับหล่อนอย่างเผ็ดร้อนและปล่อยให้หล่อนเข้าไปอาบน้ำ แต่เมื่อหญิงสาวกลับออกมาพร้อมกลิ่นครีมหอมๆ ผิวกายนุ่มๆ ลื่นๆ เพราะได้รับการบำรุงอย่างเหมาะสม อีกทั้งด้วยความเยาว์วัยสดใหม่ ก็ทำให้หล่อนน่าหลงใหลจนเขาแทบคลั่ง...

คุณนายสายเผ็ด หม้ายรสเด็ด เผ็ดเหลือร้าย! คุณนายสายเผ็ด เป็นเรื่องราวการเสพติดเซ็กส์ของรัศมีฉาย แม่หม้ายวัย 39 ปี ผู้มีความต้องการทางเพศสูงจนถูกฟ้องหย่าเพราะผัวบำเรอกามไม่ไหว! แต่รัศมีฉายก็ไม่แคร์ ความร่ำรวยจากสมบัติเก่าทำให้นางไม่จำเป็นต้องพึ่งพาผัวเก่า ยกเว้นแค่บางครั้งก็คิดถึงไอติมแท่งเดิมบ้างเท่านั้น... เป็นนิยายที่ไม่มีสาระอะไร นอกจากสารพันความหื่นของรัศมีฉาย สำหรับผู้ใหญ่อายุ 20 ปีขึ้นไปเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

นกกระเรียนสาวต้องการตอบแทนบุญคุณ \'คุณชายจาง\' ผู้ช่วยชีวิต ด้วยการพลีกายมอบพรหมจรรย์ที่นางเฝ้าเก็บรักษาไม่ให้ชายใดได้กล้ำกราย **************************** และสิ่งที่นางกลัวที่สุดก็มาถึง...ไม่มีเสียงตอบรับจากคุณชายจางชงหยวน เขาคงรังเกียจและนึกดูแคลนในความแพศยาไร้ยางอายของนาง “ลืมสิ่งที่ข้าพูด...” นางหันกลับไปหมายจะล้มเลิกความตั้งใจ ทว่าโดยที่นางยังไม่ทันตั้งตัวเขากลับสืบเท้าเข้ามาใกล้ ฉวยเอวบางกระหวัดเข้าไปกอดรัดแล้วปล้นปิดคำพูดของนางไปจนหมดสิ้น “อื้อ...” เสียงเล็กครางแผ่วในลำคอเมื่อเขาบดจูบพลางกอดรัดนางราวกับต้องการจะหลอมละลายให้เป็นหนึ่งเดียว มือหนาโอบไล้แผ่นหลัง อีกข้างหนึ่งเลื่อนลงไปกอบกุมสะโพกผายแล้วบีบขยำเจ้าก้อนกลมกลึงเด้งมือ “ข้าจะรับร่างกายและพรหมจรรย์ของเจ้าไว้เอง”

จู่ๆ หลี่ซินเหมยก็กลายเป็นหญิงตาบอดก่อนวันวิวาห์กับบุตรชายคหบดี สร้างความอับอายให้แก่ตระกูลจนต้องทำการเปลี่ยนตัวเจ้าสาว แล้วส่งหลี่ซินเหมยให้ไปเป็นภรรยาของ \'ชายใบ้ลึกลับ\' ที่อาศัยอยู่ท้ายหมู่บ้าน ความคิดกระเจิดกระเจิงหายวับเมื่อเขาจูบไซ้ไปตามแผ่นหลังนวลเนียนของนางราวกับหลงใหล ก่อนจะลากไล้ริมฝีปากกลับขึ้นมาจูบไปตามลำคอระหงเว้าวอน “ข้าไม่เคยต้องการหญิงใดมากขนาดนี้มาก่อน เจ้าเป็นคนแรกที่ทำให้ข้าไม่อาจสะกดกลั้นความต้องการ” เสียงทุ้มแหบแห้งกระซิบพร่าที่ข้างหูจนทำให้คนตัวเล็กรู้สึกได้ว่าประสาทสัมผัสของนางกำลังตื่นตัวจนถึงขีดสุด หัวใจเต้นราวกับกระโจนรัวเร็ว ลมหายใจกระชั้น ทั่วทั้งสรรพางค์กายร้อนวูบวาบราวกับถูกลามเลียด้วยเปลวเพลิงแห่งราคะ เขาจับใบหน้าหวานให้หันกลับมาแล้วบดจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่ม ยังผลให้หัวใจของคนตัวเล็กร่วงหล่นลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า “อื้อ...” จะ...จูบแรก! หลี่ซินเหมยรู้สึกราวกับกำลังสำลักความหอมหวาน ไม่เคยคิดเลยว่า ‘การจูบ’ จะทำให้รู้สึกดีจนหัวใจวูบไหว หวามสะท้านไปทั้งสรรพางค์กายเช่นนี้ นางรู้สึกชาวาบตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า ท้องน้อยหมุนมวนราวกับมีเหล่าผีเสื้อนับร้อยกระพือปีกไปมาพร้อมๆ กัน หัวสมองขาวโพลนสลัดสิ้นซึ่งความเครียดและความกังวลที่เกาะกุม เหลือทิ้งไว้เพียงความสุขล้นจนเต็มตื้อไปทั้งใจ

ในรอบหนึ่งหมื่นปี ‘บุปผาเทียมฟ้า’ ต้นไม้เก่าแก่ในป่าคุนเหม่ย จึงจะผลิดอกออกผลเป็น ‘หญิงสาว’ ผู้มีเสน่ห์ยั่วยวนบุรุษเพศ บุรุษเข่นฆ่ากันเพียงเพื่อจะได้ลิ้มชิมรส ทว่ากลีบของนางกลับปิดสนิทไม่อาจเปิดให้ผู้ใดได้ล่วงล้ำ มาลุ้นกันค่ะว่าบุรุษผู้ใคร...จะเป็นผู้แย้มกลีบหอม... ***************** แล้วโดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันตั้งตัวนางก็จับมือของเขาวางลงบนอกข้างซ้ายของตน มือของจ้าวฉงซานนั้นใหญ่เทอะทะ เมื่อทาบลงบนหน้าอกของบุปผานารีผลจึงกลายเป็นว่า...เขากำลังจับนมเต้าซ้าย มันใหญ่เด้งนุ่มนิ่มจนล้นออกจากมือเลยทีเดียว นะ...นี่มันแม่วัวพันธุ์ดีชัดๆ ดวงตาคมของเซียนผมขาวจับจ้องหน้าอกทรงโตอย่างไม่วางตา ในขณะที่ลูกกระเดือกกลิ้งกลอกไปมาราวกับกำลังกลืนน้ำลายลงคอ “ดูสิเจ้าคะนายท่าน จู่ๆ ก็มีก้อนเนื้อเต้นตุบๆ อยู่ตรงนี้เจ้าค่ะ” หญิงสาวยังคงพูดเจื้อยแจ้วต่อไป โดยไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่าผู้ชายตัวโตที่ชอบขมวดคิ้วอยู่ตลอดเวลากำลังหน้าแดงก่ำ ระเรื่อไปจนถึงใบหู “ทำอะไรของเจ้า!” เซียนภูเขาชักมือกลับ แสร้งตวาดดังราวกับโมโหทั้งที่ความจริงแล้วเขากำลังเขินอาย กว่าแสนปีแล้วที่เขาไม่ได้จับ ‘นม’ สตรี เขาจึงไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจกับสถานการณ์คับขันเช่นนี้

จูบไซ้ที่ต้นคอจนเกิดรอยแดงราวกับต้องการตีตราประทับว่านางคือ ‘ดอกเบี้ย’ และ ‘หนี้’ ที่เขากำลังกอบโกยด้วยแรงกามา “ท่านมันเลวทราม!” นางเค้นเสียงรอดไรฟันด่าทอ ทว่าเขากลับโน้มกายลงมาแล้วบีบปลายคางดันใบหน้าให้แหงนเงย ก่อนจะก้มลงจูบจ้วงดุดันราวกับจะปล้นปลิดลมหายใจของนางให้ขาดห้วง

"เดือนอ้าย" สาวน้อยวัยละอ่อน อยากรู้อยากลอง ริรักต้องห้ามกับหนุ่มหล่อข้างบ้านที่มีเมียแล้ว เขาหล่อเกินห้ามใจ ลีลาเผ็ดมันส์เกินกว่าจะทนไหว ผิดชอบชั่วดีจะหยุดยั้งหรือพังทลาย ในเมื่อตัณหาราคะ ยากนักจะหักลง! ----------- ความหล่อบาดใจของเขาทำให้เดือนอ้ายเดินตามเข้าบ้านไปราวกับต้องมนต์สะกดของปีศาจร้าย รู้ตัวอีกทีก็มีเสียงปิดประตูตามหลัง พร้อมกับลงกลอนดัง \'คลิก\' เดือนอ้ายหันไปมองชายหนุ่มรูปงามราวกับเจ้าชาย หัวใจเต้นเร่าเมื่อเขาเดินมาใกล้จนเรียกได้ว่า ‘แนบชิด’ จนเดือนอ้ายต้องก้าวถอยหลัง ตุบ! ร่างเล็กบอบบางล้มลงนั่งที่โซฟาตัวนุ่ม โอ ตั้งแต่เกิดมา เดือนอ้ายไม่เคยนั่งบนอะไรที่นุ่มนิ่มแสนสบายแบบนี้มาก่อนเลย “คุณ คุณ คุณอิทจะทำอะไรจ๊ะ”

คำอธิษฐานอันแรงกล้า \'ฉันอยากมีผัว\' ทำให้เธอหลุดไปอีกมิติหนึ่งที่ไม่มีในหน้าประวัติศาสตร์ และให้ตายเถอะ! เธอมีสามี! โอ๊ยเขาหล่อมาก! หล่อจนอยากจะพลีกายเสียเดี๋ยวนี้! แต่เขากลับไม่ใช่มนุษย์! *********************** มือเล็กเลื่อนจับเสื้อนอนของเซี่ยฉิงหยาง ก่อนจะตบลงไปที่อกแรงๆ หลายที “แผงอกแน่นมว๊ากกก อย่างกะเข้าฟิตเนสกินคลีนมาอย่างหนักหน่วง” บัวบูชายังคงสำรวจตรวจตรา เลื่อนมือขึ้นไปจับปลายคางและสันกราม “กรามหนาทำให้ดูแม๊นแมน ทั้งที่ปาก จมูก อย่างกับผู้หญิง แล้วดูดวงตาสิ คมโตดูดุมว๊ากแต่ก็โคตรมีเสน่ห์ เคลิ้มเลยอะ....” หญิงสาวยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของปีศาจหนุ่ม กลิ่นกายอ่อนๆ ของหญิงสาวอวลอยู่ที่ปลายจมูกโด่ง อีกเพียงนิดหากเขาไม่หักห้ามใจ เขาคงจับนางพลิกกดลงบนเตียง แล้วกระทำอย่างที่ร่างกายและหัวใจโหยหาเป็นแน่ “ปากน่าจูบจัง” นิ้วเล็กเลื่อนลงมาสัมผัสที่ริมฝีปากเรียวของปีศาจหนุ่ม เขาแทบหยุดหายใจ หลุบเปลือกตาลงต่ำแล้วจ้องมองที่ริมฝีปากเล็กสีชาดของหญิงสาวไม่วางตา “อยากลองจูบจัง เอาน่า...แค่จูบในความฝันคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง” แค่คิดใบหน้าของบัวบูชาก็เห่อแดง หัวใจเต้น ตึก! ตึก! ตึก! จนแทบกระโจนออกมานอกอก นิ้วเล็กที่สัมผัสริมฝีปากของชายหนุ่มถึงกับสั่นเทิ้ม แม้จะไม่เคยปฏิบัติ แต่ขอบอกว่าทฤษฏีแน่นมาก!

“เป็นไง ติดใจพี่หรือยังคนสวย” เสียงหอบหายใจหืดหาดของเขาทำให้หล่อนใจเต้นระรัว แต่ราตรีก็ยังหันหน้าหนีเขา อับอายจนหน้าแดงกับเสียงครางและอาการร่านราคะของตัวเองที่เผลอแสดงออกไป ทั้งที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่รู้สึกอะไรกับเขา! “พี่จะได้แค่ตัวของหนู” หล่อนพูดเสียงสะอื้น ใบหน้าสวยสะคราญหันกลับมามองสบตาเขาอย่างมุ่งมั่น “ไม่มีวันได้หัวใจหนู หนูขอสาบาน!” ราตรีมองเห็นความเจ็บปวดในสีหน้าหื่นกระหายของเขา แต่ชั่วพริบตามันก็หายไปจนหล่อนคิดว่าอาจจะมองผิดไปก็ได้ ปืนมองหล่อนอย่างเฉยชา เขาบังคับถอดเดรสของหล่อนออก ตามด้วยxxxเปียกแฉะเยิ้ม... ................ กลิ่นเหล้าโชยมาก่อนทันทีที่จำปาเปิดประตูห้อง ก่อนที่สายตาของหล่อนจะปะทะขวดเหล้าแตกอยู่มุมหนึ่ง แถมเตียงยังขาหัก เอียงกระเท่เร่ ส่วนปืนกับราตรีตอนนี้นอนกอดกันอยู่บนฟูกที่ถูกดึงลงมาวางข้างๆ เตียงขาหัก ทั้งสองคนห่มผ้าอยู่ แต่ดูก็รู้ว่าใต้ผ้าห่มนั่นไม่มีใครสวมเสื้อผ้า ก็จำปาเห็นเสื้อผ้ากระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมดอยู่เต็มสองตา จำปาถึงกับยืนอึ้งอยู่หลายนาที ไม่อยากคิดเลยว่าเมื่อคืนนี้มีสงครามสวาทอะไรเกิดในห้องเล็กๆ นี่ ต้องสวิงสวายกันเมามันส์แค่ไหนถึงทำให้ห้องมีสภาพเหมือนโดนระเบิดลง! ................ #พี่ปืนใหญ่ #น้องราตรี #ก็พี่จะเอา!

เขาทำให้พี่สาวของหล่อนเกือบตาย หล่อนก็จะทำให้เขาอับอายเป็นการเอาคืน! ...... “เดี๋ยวพี่ถอดกางเกงให้” ใจของมาศิตามีทั้งความยินดีปรีดาที่เขาจะจัดการกางเกงเกะกะให้หล่อน และมีความหวาดกลัวไม่ยินยอมเจือจางอยู่ด้วย สาวน้อยจึงทำในสิ่งที่แปลกประหลาด คือจับกางเกงไว้มือหนึ่งไม่ให้เขาเลื่อนลง แม้ว่าอามันต์จะปลดกระดุมรูดซิบแล้ว แต่อีกมือของหล่อนกลับพยายามเลื่อนกางเกงลงด้วยความย้อนแย้งใจ “อือ! ไม่เอา พี่อุ่น...” การต่อสู้กับตัวเองของหล่อน ไม่รู้เลยว่าชนะหรือแพ้ เพราะในที่สุดแล้ว อามันต์ก็กระชากทั้งกางเกงชั้นนอกชั้นในลงมา...

คืนหนึ่งที่ฝนคำรามลั่น หนุ่มสาวระเริงรักกันในรถตู้ที่วิ่งฉิวไปบนถนน หากทว่า เรื่องราวทั้งหมดจะจบลงเพียงคืนเดียวหรือตลอดกาล ในเมื่อเขาพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อขังเธอไว้เสพสังวาสแต่เพียงผู้เดียว! .................. อาโมมองสภาพเกือบเปลือยของสาวตรงหน้า เธอมีใบหน้าสะสวย ตบแต่งอย่างพิถีพิถัน ทาปากแดงชาด ผมเผ้าที่เกล้าขึ้นบัดนี้หลุดลุ่ยไม่เป็นทรง แต่ก็เซ็กซี่น่าหม่ำ ผิวขาวราวน้ำนม เอวเล็กไปนิดจนกลัวว่าถ้ากระแทกใส่แรงๆ จะหัก แต่นมโต สะโพกกลมกลึง เธอยังคงขยับสะโพกอย่างเร้าใจ และเสียงครางนั้นก็ยิ่งยั่วยวนชวนปล้ำเสียเหลือเกิน!

ค่ำคืนนั้นกับชายเลี้ยงม้า เสน่หาหวงห้าม ราคะที่เกิดจากแรงบาป ทว่ามันกลับก่อเกิดเป็นความรักมิอาจคลอนแคลน เพียงเพราะนางหน้าตาธรรมดา เป็นสาวอวบที่ไม่มีอะไรโดดเด่นน่าจับตามอง นางจึงถูกยกให้เป็นภรรยาของชายแก่เจ้าของโรงเลี้ยงม้า ชายแก่ผู้มีใจรักชาย แต่ต้องการมีภรรยาไว้บังหน้า ภรรยาหุ่นเชิด มีไว้เพื่อลบคำครหานินทาของผู้คน นางต้องอยู่อย่างอกตรมขมขื่น จนกระทั่งได้พบเขา ชายเลี้ยงม้า....ผู้นั้น ชีวิตของนางก็แปรเปลี่ยนไปตลอดกาล “อะ....อื้อ...” ความซ่านสะท้านกลับถาโถมเมื่อนางยกสะโพกกดลงแล้วถูไถไปบนหลังม้า แล่นปราดมาถึงท้องน้อยจนบิดมวน เมล็ดสวาทที่อยู่ภายใต้กางเกงถูกบดบี้ลงกับหลังม้าจนทำให้น้ำใสถึงกับไหลเยิ้มออกมาจากรูแคบชื้น หวงย่าหลิงตกใจกับสัมผัสที่ได้รับจึงรีบหยุด ทว่าคนตัวโตที่โอบกอดนางจากทางด้านหลังกลับสั่งเสียงเข้ม “อย่าหยุดขอรับเถ้าแก่เนี้ย ทำต่อไปจนกว่าข้าจะบอกให้ท่านหยุด นี่เป็นการฝึกการควบคุมม้านะขอรับ ต้องทำจนกว่าจะชำนาญ “ตะ...แต่ว่า” นางหันหน้าไปมองเขา เมื่อเห็นว่าเขาทำหน้าขึงขังราวกับไม่รับรู้ว่านางกำลังเผชิญกับอะไร นางก็จำต้องกดข่มความกระดากอายเอาไว้ แล้วฝืนยกสะโพกบดบี้ลงบนหลังม้าต่อไป ‘บ้าจริง! ร่างกายข้าเป็นอะไรไป!’ ทั้งกังวลทั้งสับสน ยิ่งมือหนาข้างหนึ่งของเขารวบเอวนางเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างวางลงบนหน้าขา นางก็ยิ่งรู้สึกเห่อร้อนวูบวาบจนสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ

การแต่งงานอำพราง นำมาซึ่ง \'ชายยาใจ\' ชายผู้ไร้ซึ่งหัวนอนปลายเท้า กลับทำให้คุณหนูเย่วสือใจสั่นราวกับเสียงกลองศึก ลีลาแพรวพราว เรือนกายแข็งแกร่ง ท่วงท่างดงามราวเทพเซียน ใบหน้าหวานละมุนราวกับอิสตรี ทุกอย่างหลอมรวมเป็นชายยาใจผู้มีนามว่า \'หานตง\' เขาคือผู้ที่ทำให้คุณหนูจิ้งจอกขาวได้รู้จักกับคำว่า \'ซ่านหฤหรรษ์\'

MY THE SERIES โดยลออจันทร์ เป็นนิยายเรื่องสั้นที่มีเนื้อหาเชื่อมต่อกัน 5 เรื่อง ประกอบด้วย 1. My brother พี่สาวครับมาทำรักกันมั้ย? 2. My Boss บอสขา อย่าทำหนู 3. My Sister น้องสาวครับ พี่ทนรักไม่ไหวแล้ว 4. My Teacher ครูขา กรุณากอดหนู 5. My Boy คุณผู้หญิง ขอเปิดซิงหน่อยครับ "แรงดีจังนะครับ...พี่สาว" / "บอสขา อย่าทำหนู" / "อุ๊ย ตรงนั้นไม่ได้นะคะพี่ชาย" / "หวานจัง เด็กน้อยของครู" / “เป็นไงครับ จูบของผม พอจะสู้จูบของแฟนพี่ได้มั้ย”

เพล้ง! อริสราสะดุ้งสุดตัวเมื่อแก้วในมือชายคนนั้นถูกขว้างเฉียดหล่อนไปกระทบกำแพงแตก! ก่อนที่เสียงห้าวทุ้มจะตะโกนตามอย่างเหลืออด “ออกไป!!!” สาวน้อยยืนตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูก กระทั่งเขาลุกจากโซฟาเดินตรงมาหาหล่อน ตอนนั้นเองที่อริสราได้เห็นหน้าเขาชัดๆ โอ... เขาหล่อเป็นบ้าอย่างที่หล่อนได้ยินมาเมื่อกี้เลย เขามีโครงหน้าแบบลูกครึ่ง ตาคมดุ หนวดเคราตัดสั้น หล่อกว่าพวกดาราที่อริสราเพิ่งเจอเมื่อคืนก่อนเสียอีก แต่ก็ดูดุดันราวกับยักษ์มาร ดวงตาของเขามีสัญญาณของอันตราย เหมือนกับว่าจะฆ่าหล่อนได้ด้วยมือเปล่า - นางเอกเรื่องนี้นางแรงๆ ร้ายๆ นะคะ ก่อนโหลดลองอ่านตัวอย่างก่อนได้น๊าาา แต่ถึงจะแรง ถึงจะร้าย น้องอลิซก็รักคุณไตรคนเดียวนะคะ

นางเป็นนักฆ่ามือฉกาจของพรรคมาร อีกทั้งยังเป็นบุตรบุญธรรมที่เปรียบดั่งแขนขา ทว่างานที่บิดาได้มอบหมายนั้น กลับทำให้นางต้องหนักใจ เพราะนางต้องกลืนกินปราณของศัตรูด้วยการ... หลับนอน! ///////// “อื้อ...” นักฆ่าสาวทำได้เพียงร้องครางอยู่ในลำคอ หัวใจกระตุกแรงราวกับถูกกระชากออกจากอก ก่อนที่มันจะเต้นระรัวจนทั่วทั้งสรรพางค์กายร้อนผ่าว “อะ...อื้อ” นางร้องประท้วงได้อีกเพียงเท่านั้น ลิ้นร้อนที่อาบไล้ไปด้วยสุราเลิศรสก็แทรกผ่านเรียวปากสีชาดเข้ามา เกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นของนางแล้วพันเกี่ยวประสานดูดกลืนความหอมหวานจากรสสุราของกันและกัน เวลานี้หวงซูเยี่ยนรู้เพียงว่าใบหน้าของนางแดงก่ำ หัวใจเต้นแรง ทั่วทั้งร่างอ่อนระโหยราวกับไร้แม้แต่เรี่ยวแรงที่จะหยัดยืน จึงเผลอวางมือลงบนบ่าของเขา โดยที่เขาค่อยๆ ผลักนางให้ถอยหลังจนแผ่นหลังชิดกับผนังห้อง นี่นะมันจูบแรกของข้านะ...

คุณหนูกิ่งดาวอยากริลองรสรักกับใครสักคน หลังจากแอบดู ‘หนังสด’ ระหว่างพี่เลี้ยงสาวกับคนสวนสุดล่ำจนใจแตก แล้วเธอก็พบกับ ‘อาชัช’ หนุ่มใหญ่แสนอบอุ่นที่เข้ามาปั่นป่วนหัวใจจนหวั่นไหว เขาคือ ‘ชายคนแรก’ ที่สอนทั้งบทเรียนสวาท และ บทเรียนที่แสนเจ็บปวด จนทำให้คุณหนูอย่างเธอประชดชีวิตเลือกเดินทางสายโลกีย์ ด้วยการเป็น...สาวไซด์ไลน์!

เธอหลอกฟันเขาแล้วหนีไป! ทิ้งไว้เพียงความทรงจำเร่าร้อนร้ายกาจ ...และหน้ากากขนนกสีดำเท่านั้น… .................. ลิ้นเล็กสีชมพูแลบเลียริมฝีปาก ซับในชื้นฉ่ำกับจินตนาการว่าจะเกิดอะไรขึ้นที่คอกม้าตรงหน้าบ้าง ร่างอรชรเดินเข้าไปถึงหน้าประตูคอก เธอดันมันให้เปิดออก และหันไปเห็น ‘เด็กเลี้ยงม้า’ ตัวโตกำลังนอนอยู่บนกองฟาง เขาใช้หมวกปิดใบหน้าไว้ เผยให้เห็นเรือนร่างที่สวมชุดมอซอ เสื้อเชิ้ตติดกระดุมไม่ครบเผยให้เห็นแผงอกอวลด้วยขนหน้าอกสีทองเซ็กซี่ เป้ากางเกงโป่งนูนเพราะได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา ท่อนขากำยำซุกซ่อนอยู่ในกางเกงหลวมๆ ก่อนสอดเข้าไปในรองเท้าบูทสีดำ อา... เขาช่างดิบเถื่อนกักขฬะเสียนี่กะไร!

“เราจะกลับมาเหมือนเดิมได้มั้ย” คำถามของเขาทำให้หญิงสาวชักสีหน้าด้วยความโกรธจัด เหมือนเดิมแบบไหน? แบบที่หล่อนเป็นทาส เขาเป็นเจ้านาย แบบที่ต้องคลานเข่าเหมือนหมาตัวเมียเข้าไปอมตอใหญ่ของเขา บำเรอกามให้เขา น้ำแxกแล้ว เขาก็ลุกเดินหนีไปอย่างไม่ไยดีหล่อนเลยน่ะเหรอ! มือเล็กยกขึ้นรับดอกไม้ของเขา ขุนพลเห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ก่อนที่ดอกไม้แสนสวยจะถูกหญิงสาวใช้มันเป็นเครื่องมือแก้แค้น ด้วยการฟาดมันใส่แก้มของเขาเข้าอย่างจัง เพี๊ยะ! กลีบดอกไม้กระจัดกระจาย... ก่อนที่ลูกไหมจะทิ้งดอกไม้ช้ำ ๆ ลงกับพื้นระหว่างกัน หล่อนมองหน้าเขาด้วยแววตาบอบช้ำแค่ชั่วครู่ เมื่อหญิงสาวกะพริบตาอีกครั้ง ก็เหลือเพียงความชิงชัง! “หนูไม่มีวันกลับไปเป็นทาสของพี่อีกแล้ว” พูดจบ หญิงสาวก็กำลังจะเดินผ่านเขาไปทางประตูรถด้านคนขับ แต่ชายหนุ่มกลับกระชากแขนหล่อนไว้แล้วบดจูบดุดันจนลูกไหมหายใจไม่ทัน! หญิงสาวดิ้นรนขัดขืน หล่อนผลักอกเขา แต่กลับถูกกอดแน่นขึ้น พยายามจะกัดลิ้นเขา แต่ชายหนุ่มกลับหลบหลีกอย่างเจนจัด แล้วเขาก็ผลักร่างหล่อนจนแผ่นหลังติดกับรถยนต์คันสวย ขุนพลหอบหายใจแรง ลมหายใจของเขาเป่ารดริมฝีปากบวมเจ่อของหญิงสาว ก่อนที่เขาจะก้มลงมาอีกครั้ง คราวนี้รสจูบของเขาอ่อนหวานชวนฝัน ค่อย ๆ ตะล่อมเละเล็มอย่างเชี่ยวชาญ เหมือนภมรหนุ่มโอ้โลมดอกไม้งามให้ยอมแย้มกลีบอ่อน ๆ ให้เขาได้เชยชมเกสรแสนหวาน ลูกไหมหายใจติดขัด ยิ่งเขาขยำนมหล่อนจากนอกร่มผ้า ก่อนจะเลื่อนมือลงไปถลกกระโปรงขึ้นแล้วลูบไล้ต้นขา น้ำหวานจากใจกลางดอกไม้งามก็ล้นปรี่ออกมาอย่างคุ้นมือโดยไม่ต้องทำอะไรมากเลย xxx xxx “เถอะนะ...” ชายหนุ่มจูบสูงขึ้นไปคลอเคล้าแก้มนุ่ม เขาใช้กำลังที่เหนือกว่าแทรกมือใหญ่เข้าไปในกางเกงในตัวน้อยจนได้ ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไประหว่างกลีบอวบอูมจนน้ำหวานเหนียว ๆ ข้างในนั้นร้องประท้วงออกมา xxx “อะ! อย่า...” เสียงห้ามแผ่ว ๆ ของหญิงสาวช่างน่าหลงใหล ชายหนุ่มเลื่อนนิ้วเข้าไปชิดใกล้มากขึ้น ก่อนจะถูไถแผ่วเบา เขากระซิบข้างหูของถ่านไฟเก่า... ด้วยน้ำเสียงแห่งความหลงตัณหา และปรารถนาในตัวหล่อนเหลือเกิน “อย่าสู้พี่...” “....” “แล้วไหมจะมีความสุข”

เธอ...คือสาวใช้วัยขบเผาะ ที่อ่อนต่อโลกและมักถูกรังแกโดยง่าย เขา...คือคุณชายจอมเอาแต่ใจ ที่คอยปกป้องดูแล และรังแกเธอเสียเอง! .................. “ถอดกางเกงในออก” เขาสั่ง ขณะจัดการเสื้อผ้าตัวเองอย่างใจเย็น รสิตาค่อยๆ ก้มลงทำตามคำสั่ง เธอถอดกางเกงในลูกไม้สีดำเข้าคู่กับบราเซียที่ถูกโยนทิ้งไว้บนพื้นอย่างไม่สนใจออก เขากระชากแย่งออกจากมือ ก่อนโยนซับในทิ้งตามบราเซียไป และก้าวเข้ามา...

ชาตินี้ข้ากลับมาเพื่อทวงคืนความยุติธรรม และทวงสามีคืน! จะเป็นคนดีไปทำไมถ้าต้องตาย ข้าจะร้ายให้พวกเจ้าจดจำ! “ชั่วชีวิตของข้า พบเจอแต่ความโชคร้ายมานับไม่ถ้วน ท่านพี่นับเป็นสิ่งเดียวที่ข้ารู้สึกว่าตนเองนั้นโชคดีที่ได้ถือกำเนิดขึ้นบนโลกใบนี้” นางพึมพำแผ่วเบา ก่อนจะใช้มือโอบสายน้ำขึ้นมาแล้วปล่อยให้หยาดน้ำใสไหลผ่านนิ้วมือตกลงกระทบผืนน้ำ แสงเจิดจ้าจากดวงอาทิตย์ยามอู่ ลอดผ่านม่านน้ำตกเข้ามา กระทบลงบนพื้นผิวน้ำจนเป็นประกายระยับจับตา รั่วอิงดำลงไปในน้ำอีกครั้ง นางแหวกว่ายดำผุดราวกับเงือกสาว งดงามจนนักถ้ำมองตัวฉกาจถึงกับไม่อาจละสายตา “เมียข้าช่างงามกว่าใคร” เหวินถิงเว่ยพึมพำออกมาราวกับคนละเมอใหลหลงในความงามของภรรยาดั่งเด็กหนุ่มเพิ่งหัดริลองรักก็ไม่ปาน หัวใจเต้นแรงเมื่อเห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าแหวกว่ายในสายธารา ในขณะที่แกนกลางกายของเขาชี้โด่จนเป้ากางเกงตุงคับแน่นไปหมด ชายหนุ่มกัดสันกรามจนปูดโปน กดข่มความกระสันซ่านเอาไว้อย่างสุดความสามารถ แต่... ข้าจะอดทนไปทำไมกันเล่า! ก็นั่นเมียข้า ข้าจะกอดจะปล้ำเมียมันจะเป็นอะไรไป!

7 ราตรีที่เธอปรนเปรอเขาด้วยร่างกาย เพียงเพื่อให้เขาหลุดจากความทุกข์ทรมานในอดีต ทว่ามันกลับเป็น 7 ราตรีที่เธอต้องทนทุกข์กับไฟปรารถนาที่เต้นเร่าราวกับไม่มีวันมอดดับ ไฟ! ที่กำลังแผดเผาเขาและเธอให้ตายทั้งเป็น ‘มนรดา’ คิดว่าเธอจะต้องตายด้วยกรงเล็บของ ‘กาแอล’ อสุรกายหมาป่าที่แสนดุร้าย แต่ไฉนเลย...เธอกลับได้เรียนรู้รสรักพรั่งพรูที่เขามอบให้ เธอยอมพลีกายโอนอ่อนในอ้อมกอดป่าเถื่อนของเขา โดยที่เธอไม่มีวันรู้ชะตากรรมเลยว่าเมื่อพ้น 7 ราตรีไปแล้ว เขาจะฆ่าเธออย่างโหดเหี้ยมเฉกเช่นหญิงสาวคนอื่นๆ หรือปล่อยเธอกลับไปใช้ชีวิตอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง...

โหยหาไออุ่นของนายท่าน สัมผัสเร่าร้อน รสจูบหวานล้ำ ได้โปรดเถิด...โปรดเติมเต็มเข้ามาในกายข้า ให้ข้าได้เป็นของท่านตลอดไป... “หึ” คุณชายเฉินแค่นหัวเราะในลำคอ ดูแคลนเรี่ยวแรงอันน้อยนิดของผีสาวที่ริอ่านขัดขืน แล้วจัดการรวบข้อมือบอบบางเอาไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว จากนั้นตรึงข้อมือไว้เหนือศีรษะของนาง “นะ...นายท่าน ยะ...อย่า อื้อ....” ไม่ทันที่ผีสาวจะได้ร้องประท้วง เขาก็ปิดริมฝีปากของนางเสียสิ้น จูบแผ่วเนิบช้าราวกับต้องการละเลียดชิมความหอมหวานจากกลีบปากอวบอิ่มสีกุหลาบ เขากดน้ำหนักลงเบาๆ จูบเม้มริมฝีปากบน เลื่อนลงมางับริมฝีปากล่างโดยใช้ฟันขบลงราวกับหยอกเย้า ล่อหลอกให้คนในอ้อมแขนเผลอไผลก่อนจะบดจูบอย่างรุนแรงเร่งร้อน สลับกันไปเช่นนี้จนผีสาวอ่อนระทวยราวกับขี้ผึ้งลนไฟ

เถ้าแก่เนี้ยแสนสวยเปิดโรงเตี๊ยมบังหน้า แท้จริงแล้วนางคือเงือกสาวพราวเสน่ห์ ที่หมายมั่นจะเก็บเกี่ยว ‘สายน้ำแห่งชาติพันธุ์’ ของชายหนุ่ม ให้ครบหนึ่งพันสายน้ำ เพื่อขอพรจากเทพเจ้าแห่งกามารมณ์ ทว่านางกลับถูกบ่วงแห่งสายน้ำรัดรึงจนไม่อาจดิ้นหลุด

เจ้าสาวไร้ค่า เขามีนางไว้เพียงเพื่อสืบพันธุ์ราวกับแม่หมูในเล้า เพื่อสนองพระราชโองการขององค์ฮ่องเต้เท่านั้น! สองตระกูลขุนนางเกลียดชัง พัวพันการลอบสังหารประมุขของอีกฝ่าย กระนั้นฮ่องเต้กลับต้องการยุติข้อพิพาทด้วยการให้สองตระกูลเกี่ยวดอง \'หูเส่าหลิง\' จึงกลายเป็นหมากบนกระดาน บุตรสาวลูกอนุปลายแถวถูกโยนเข้าไปให้อีกฝ่ายบดขยี้อย่างไม่ไยดี เจ้าสาวไร้ค่า... เขามีนางไว้เพียงเพื่อสืบพันธุ์ราวกับแม่หมูในเล้า เพื่อสนองพระราชโองการขององค์ฮ่องเต้เท่านั้น +++++

***นิยายเรื่องนี้เป็น Dark Erotic ทว่าจบแบบสุขนิยมค่ะ ---------------------------- เกิดเป็นลูกชายโสเภณี ก็ใช่ว่าจะ ‘เอาดี’ ไม่ได้! ชนะพล ชายหนุ่มหล่อเหลา ผิวสีแทนมะเมื่อม ทำงานจับกังจนกล้ามแน่นเป็นมัด ถูกหมายตาโดยสาวน้อยสาวใหญ่ทั้งตลาด ทว่าเขายังครองพรหมจรรย์! ใครกันจะสอนวิชาเสียวให้ ใครกันจะมีชัยได้พาชายหนุ่มไป ‘ขึ้นครู’ ! -------------------------------------- บันไดบ้านของเถ้าแก่หมงเป็นบันไดไม้เช่นเดียวกับห้องแถวเรียงติดกันเป็นพรืดห้องอื่นๆ ในตลาด เมื่อฝ่าเท้าหนาใหญ่เหยียบลงไปก็เกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าด หมวยใหญ่ที่นอนรอบนเตียงถึงกับใจเต้นไม่เป็นส่ำ ไม่คิดเลยว่าพ่อหนุ่มหน้าซื่อนามว่าชนะพล จะมาตามคำชวนของเธอจริงๆ! ไม่นานนัก ประตูห้องสาวสวยก็ถูกบิดลูกบิดดังคลิ๊ก ก่อนดันเปิดเข้ามา เงาของชายหนุ่มมีกล้ามทาบเข้ามาในห้องเพราะแสงไฟจากด้านนอกที่เปิดทิ้งไว้ เขาก้าวเข้ามาในห้อง ก่อนดันประตูปิดไป ท่ามกลางความมืด ชายหนุ่มเดินย่องมาหาเธอจากทางด้านหลัง เขาซุกตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกัน เขามีกลิ่นเหล้าจางๆ… ฝ่ามือหยาบระคายสมกับที่ทำงานหนักมาหลายปีวางลงบนต้นแขนเนียนนุ่ม ชายหนุ่มโน้มลงสูดดมความหอมที่ซอกคอสาวจนหมวยใหญ่สะท้านถึงทรวง สาวน้อยวัยขบเผาะปิดเปลือกตา ปล่อยตัวปล่อยใจในอ้อมแขนกำยำ เขาถลกผ้าห่มออก เธอก็นอนตะแคงหันหลังเหมือนเดิม แต่หลับตาแน่นด้วยความอาย เพราะตอนนี้หมวยใหญ่ไม่ได้สวมใส่อะไรเลย!

แกร๊ก! เสียงนั้นทำให้ฟองครีมหันไปมอง ใจสาวหล่นวูบเลยละตอนที่สบตากับชายหนุ่มร่างสูงในชุดช็อปกับกางเกงยีนของนักศึกษาเกษตรกรรมปี 4 สาวน้อยแก้มแดงเมื่อสบตากับนันทิศ ความทรงจำในโกดังร้างเหมือนฉายซ้ำอยู่ในหัว ‘อร๊าย! อย่านะ พี่ทิศ!’ ‘อืม...’ แกร๊ก! ฟองครีมสะดุ้งโหยง คราวนี้นันทิศล็อกประตูด้านหน้าห้องอีกหนึ่งบานแล้ว สาวน้อยจับหูกระเป๋าที่สะพายไว้ด้วยหัวใจเต้นระส่ำ มองเขาอย่างไม่ยินยอม แม้ว่าใจอยากจะยอมเขาตั้งแต่เห็นชายหนุ่มที่หน้าประตูห้องแล้วก็ตาม! “อย่ามาทำรุ่มร่ามในโรงเรียนนะพี่ทิศ เดี๋ยวลุงยามก็มาล็อกประตูห้องเรียนแล้ว หนูจะเรียกลุงยามมาช่วย!”

เอื้องผึ้งรู้สึกตัวตื่นก็ตอนที่ตะวันเกือบจะตรงหัวแล้ว นี่เป็นการตื่นสายที่สุดในชีวิตของหล่อนเลยก็ว่าได้ ละอ่อนสาวจึงสะดุ้งลุกพรวดขึ้นนั่งบนฟูกนอนด้วยความตกใจ กลัวว่าพ่อจะตีที่ไม่ลุกมาหุงหาข้าวปลาอาหารให้ แต่ความเจ็บจี๊ดตรงหว่างขาก็ทำให้สาวเหนือร้องโอยออกมาพลางหยีตาด้วยความเจ็บ ก่อนที่ความทรงจำเมื่อคืนนี้จะหวนมา ดวงตากลมโตถึงกับเบิกค้าง เอื้องผึ้งหันรีหันขวาง มองหาชายที่ย่องเข้ามาลักหลับหล่อนเมื่อคืนไปทั่วบ้านแคบๆ แต่ไม่เจอ จะเจอก็แค่หลักฐานการสมยอมให้เขาคือมุ้งสี่สายที่ถูกขว้างไปกองใกล้ๆ ประตู กับเสื่อยับยู่ยี่เปียกคาวความใคร่ของเขากับหล่อน เขาไปแล้ว... พออยากได้ก็มาหา เสร็จสมก็หายหน้า... เขาคงกลับกรุงเทพไปแล้วละ ปล่อยให้หล่อนใช้ชีวิตแสนรันทดของตัวเองต่อ แม้พูดคุยกันสักคำก็ไม่มี เจอหน้ากันแต่ละทีมีแต่จะเอาสากใหญ่ๆ ของเขามาตำถ้วยน้ำพริกอ่อนเดียงสาของหล่อน ตำเอาๆ จนหล่อนแทบจะแดดิ้นตาย แค่คิดผิวกายก็ร้อนวูบวาบอยากได้เขาอีกแล้ว แต่หัวใจนั้นเจ็บช้ำทุกข์ระทม และอดคิดไม่ได้ว่าร่างกายและจิตใจของหล่อนช่างสกปรกเสียเหลือเกิน

ณ หอพักแห่งหนึ่ง... มีเพื่อนชายหญิง 6 คนกำลังดื่มเหล้าเล่นพนัน เกมชักน่าเบื่อ กระทั่ง \'วิภา\' ชวนเล่นเกมพระราชา คำสั่งมีเพียง กอด จูบ ลูบ ถอด เท่านั้น! 5 คนสนับสนุน 1 คนคัดค้าน เกมนี้จะเริ่มตรงไหน จะจบอย่างไร ติดตามได้ใน "Vipa\'s story"

(เชลยกาม) “เอ๊ะ?” สาวน้อยอุทานด้วยความตระหนก ทำไมเขาถึงคิดว่าหล่อนยั่วกอบชนม์ขึ้นมาได้ล่ะเนี่ย หล่อนไม่ได้คิดอะไรกับกอบชนม์เสียหน่อยนอกจากโตมาด้วยกันเหมือนพี่น้อง “เปล่านะคะ” ดาวเดือนส่ายหน้าปฏิเสธ แก้มแดง ตาแดง เสียใจที่เขาเข้าใจว่าหล่อนร่าน ยั่วผู้ชายไม่เลือกหน้า “ฉันไม่เชื่อ!” แคว่ก! สาวน้อยยืนตัวแข็งทื่อเมื่อจู่ๆ ชายหนุ่มก็กระชากอกเสื้อของหล่อนจนขาดวิ่น เผยให้เห็นบราเซียลูกไม้สีชมพูพาสเทลที่ปกปิดทรวงอกอวบอัดไซส์ยักษ์ไม่มิด ก่อนจะคอดลงเป็นเอวบาง เห็นสะดือเล็กๆ ที่มีจิวประดับอยู่ ที่คฑาเทพไม่ทันสังเกตเมื่อคืนนี้ “คะ คุณคฑา หนะ หนู...” ............................ (ล่ามราคะ) “อย่า! อย่าทำหนู ปล่อยหนูนะ!” ยิ่งหล่อนดิ้น นมอวบใหญ่ก็ยิ่งกระเพื่อม ชลธีครางในคอด้วยความพึงพอใจ เพิ่งรู้ว่าหล่อนเป็นอีตัวประเภทชอบเล่นละคร สงสัยจะเล่นละครฉากใหญ่กับตาแก่นั่นอยู่ล่ะสิ ได้! มาแนวไหนเขาก็รับได้ทั้งนั้นแหละ ตึง! สาวน้อยสะดุ้งเมื่อเขากระแทกหลังมือตัวเองที่กุมข้อมือหล่อนอยู่กับหน้าต่างกระจกนิรภัยของรถ ชายหนุ่มเลียจากเนินอกอวบอัดขึ้นมาถึงแก้มเปื้อนน้ำตา ฟ้างามหลับตาหันหน้าหนี ตัวสั่นเทาด้วยความกลัว ไม่คิดเลยว่าจะหนีเสือปะจระเข้แบบนี้ “เล่นละครเก่งก็เล่นไป” เขากระซิบข้างหูหล่อน “อย่าเผลอครางล่ะ เดี๋ยวจะไม่สนุก” ........................... นิยายซีรีส์ "พายุอารมณ์" มี 3 เล่มค่ะ 1.เชลยกาม 2.ล่ามราคะ 3.ตราบาปแค้น

นับจากนี้ตัวเจ้าเป็นของข้า แต่ใจของเจ้าจะเป็นของใครข้าหาได้ไยดี! ตะโบมจูบซุกไซ้ไปตามซอกคอนวลระหง ฝังรอยจูบแดงระเรื่อจนเป็นปื้นแดงเพื่อตีตราประทับความเป็นเจ้าของ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งยึดศีรษะของนางให้แหงนเงยแล้วจูบจ้วงโดยที่นางไม่อาจเบือนหนี จูบแรง ป่าเถื่อน บดขยี้จนริมฝีปากสีชาดเห่อบวม “เจ้ารู้หรือไม่ว่าชาวประมงต้องเดินเรือครั้งละหลายเดือนโดยปราศจากผู้หญิง ทุกครั้งที่กลับขึ้นบก ชายโสดจะไปที่หอคณิกาเพื่อปลดปล่อยความใคร่ที่อัดแน่น และข้าก็เป็นหนึ่งในชายเหล่านั้น” เขาเลื่อนริมฝีปากหนาหยักได้รูปไปกระซิบที่ข้างใบหูของเจ้าสาวแสนสวย ก่อนจะพูดต่อไปด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ครั้งนี้ข้าไม่ต้องไปถึงหอคณิกา ก็มีเจ้ามาปรนเปรอถึงเตียง หึ...” ในตอนท้ายของประโยคเจือไปด้วยเสียงหัวเราะดูแคลน ริมฝีปากสวยสั่นระริกด้วยความโกรธ ประกายตาของนางฉายชัดว่าชิงชังชายตรงหน้าจับขั้วหัวใจ “ป่าเถื่อนไร้อารยะ!”