ข้าอุ้มท้องหนีแม่ทัพไร้ใจ

บทนำ สาวใช้อุ่นเตียง รสสวาท เรือนร่างเปลือยเปล่าสอดประสานเข้าหากันและกันบนเตียงกว้าง ทรวงอกคู่งามกระเพื่อมไหวตามแรงปรารถนาที่โถมเบียดทับกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่หยุดหย่อน เรียวขาทั้งสองอ้ากว้างโอบรัดเอวสอบได้รูปที่กำลังขยับโยกด้วยจังหวะแห่งความซ่านหฤหรรษ์ เสียงเนื้อกระทบเนื้อบ่งชัดถึงความแคบชื้นฉ่ำแฉะที่กำลังถูกตอกตรึงด้วยแท่งทวนใหญ่ยาวอุ่นร้อน เสียงลมหายใจหอบกระเส่าผสานไปกับเสียงครวญครางแทบฟังไม่ได้ศัพท์ ดังแว่วหวานแหวกความเงียบงันในคืนราตรีมืดมิดไร้ดวงดาว เพียงแสงจากตะเกียงสาดส่องกระทบลงบนผิวกายชื้นเหงื่อระเรื่อเรือง ผิวกายสีแทนมันวาวขยับโยกกอดรัดเรือนร่างบอบบางทว่ากลับมีส่วนสัดมัดใจบุรุษเพศให้หลงใหลจนไม่อาจโงหัวจากแรงราคะ “ทะ...ท่านแม่ทัพ อะ...อื้อ” เมื่อแม่ทัพหนุ่มทาบทับบดเบียดเรือนกายลงมาซุกไซ้ซอกคองามระหง สาวใช้อุ่นเตียงจึงยกสองแขนขึ้นโอบกอดเขาเอาไว้แน่น นางครางเรียกเขาด้วยน้ำเสียงหวานใส ซุกหน้าเข้าหาแผงอกแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามราวกับจะกักเก็บทุกสัมผัสจากชายหนุ่มเอาไว้ให้มากที่สุด เรียวปากอวบอิ่มอ้าเผยอก่อนจะกัดลงไปบนฐานนมของแม่ทัพอู่ ราวกับต้องการตีตราประทับสุดท้ายฝากฝังเอาไว้บนเรือนกายของเขาก่อนที่นางจะจางหายไปจากชีวิตแม่ทัพหนุ่มตราบนิจนิรันดร์ “อะ...ฮึก ฮึก อื้อ ทะ...ทะ...ท่านแม่ทัพเจ้าขา...” เว่ยหลิงกวางอ้าปากครางเสียงสั่น ส่ายสะบัดใบหน้างดงามที่แดงระเรื่อไปด้วยเลือดฝาด เรือนผมเงางามดำขลับสยายไปกับผ้าปูที่นอนยับยู่ ร่างกายของนางบิดเร่าดั่งนางแมวยั่วสวาทส่งผลให้หัวล่างของชายหนุ่มหน่วงหนึบเร่งสอดประสานด้วยจังหวะกระชั้น ‘เหตุใดวันนี้เจ้าช่างร้อนแรงนัก’ เพียงคิดในใจไม่ได้เอ่ยออกไป แม่ทัพหนุ่มกดข่มสันกรามจนปูดโปน รับรู้ได้ถึงแรงตอดรัดหน่วงหนึบจากในช่องสวาทแคบชื้น บ่งชัดว่าสตรีใต้ร่างกำลังสุขสมจากแรงสิเน่หา แม่ทัพอู่ชักแท่งทวนออกจากรูแคบก่อนจะใช้นิ้วรูดลำเอ็นแรงๆ จนสายน้ำแห่งชาติพันธุ์พวยพุ่งออกมาเป็นสายหกเลอะฟูกนอนและผ้าห่มจนเป็นด่างดวง เขาไม่คิดปล่อยชาติพันธุ์เข้าไปในร่างของสาวใช้อุ่นเตียง ด้วยไม่คิดอยากยุ่งยากหากมีบุตรที่เกิดจากสาวใช้ เพราะรังแต่จะทำให้ชีวิตแต่งงานในอนาคตของเขาต้องวุ่นวาย อีกทั้งเขารู้ดีว่าบุตรที่เกิดจากอนุภรรยานั้นมีชีวิตเจ็บปวดและทุกข์ทรมานเพียงใด เขาไม่ต้องการให้ความใคร่ชั่วครั้งชั่วคราวก่อเกิดเป็นสิ่งมีชีวิตที่ต้องประสบพบเจอกับความโชคร้ายเฉกเช่นที่เขาเคยเผชิญ ยิ่งบุตรที่เกิดจากสาวใช้ด้วยแล้ว สถานะทางสังคมยิ่งต่ำต้อย การดูถูกเหยียดหยาม และสายตาที่จ้องมองดูแคลนอย่างเปิดเผยจะทำให้เด็กเหล่านั้นเจ็บปวด “อืม...” คนตัวโตครางแผ่วเมื่อปลดปล่อยสายน้ำแห่งชาติพันธุ์ทิ้งจนหมด จากนั้นจึงทรุดกายลงนอนข้างๆ สาวใช้หลิงกวางที่ยังคงนอนปรือเปลือกตาฉ่ำหวามจากแรงกระสันที่ซ่านสะท้านไปทั้งสรรพางค์กายจนไหล่เล็กบอบบางสั่นเทิ้ม เขาพลิกตัวเข้าหานางก่อนจะคว้าหมับจับเข้าที่เต้านมอวบอูมใหญ่ล้นมืออย่างคุ้นชิน “อาห์” คนตัวเล็กครางแผ่วเมื่อถูกบีบเต้าหวานแรงๆ จนเนื้อนมปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้วแข็งแกร่ง ก่อนที่แม่ทัพหนุ่มจะจูบลงบนไหล่เปลือยเปล่าซุกไซ้ขึ้นไปยังลำคอและนวลแก้มระเรื่อแดง ความต้องการพลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครา นั่นเพราะในคืนนี้หลิงกวางดูเย้ายวนยั่วสวาทมากกว่าคืนไหนๆ อย่างน่าประหลาดใจ เขารู้สึกว่านางดูมีน้ำมีนวลดั่งดอกไม้ที่แย้มกลีบบานสะพรั่ง ทรวงอกของนางใหญ่ขึ้นกว่าเดิมดูอวบอัดและน่าหลงใหลยิ่งนัก นี่เป็นการอุ่นเตียงครั้งที่สามแล้วภายในไม่กี่ชั่วยามที่ผ่านมา เว่ยหลิงกวางยั่วยวนเขาด้วยเรือนกายที่แสนเร่าร้อน ดั่งนางรู้ว่าเขาไม่อาจทัดทานเต้านมอวบๆ เอวเล็กคอดกิ่ว และสะโพกผายรับกับแก้มก้นที่งามงอนได้ เพียงนางยั่วยวนอ้าขาออก เขาก็พร้อมจะแข็งขึงบุกเข้าไปโรมรันเสพสังวาสอย่างไม่ออมแรง เสียงหอบกระเส่าดังออกมาจากเรือนนอนของแม่ทัพอู่หยางเถาจนเกือบรุ่งสางก่อนจะเงียบลง เพียงไม่นานร่างสูงใหญ่ก็ผุดลุกขึ้นจากเตียงแล้วคว้าเสื้อผ้าขึ้นสวมใส่เพราะเขาต้องออกเดินทางเข้าวังหลวงเพื่อร่วมประชุมครั้งใหญ่ซึ่งจะมีขึ้นปีละสามครั้ง อันที่จริงการประชุมนี้เป็นการเรียกขุนนางทุกฝ่ายเข้าเฝ้า เพื่อจับตาดูอย่างใกล้ชิดว่าใครคิดกระด้างกระเดื่องท้าทายอำนาจจะได้ปรามให้อยู่ในลู่ในทาง หรือไม่ก็กำจัดทิ้งเสียให้สิ้นซาก อีกทั้งยังให้การสนับสนุนหากขุนนางคนใดมีใจจงรักภักดีมีผลงานต้องพระเนตรพระกรรณ ซึ่งแน่นอนว่าแม่ทัพอู่เชี่ยวชาญแต่การรบทัพจับศึกสงคราม จึงค่อนข้างเบื่อหน่ายหมากการเมืองที่เหล่าขุนนางฟาดฟันห้ำหั่นกันไม่น้อย เว่ยหลิงกวางงัวเงียลุกขึ้นจากเตียงนอน เรียวขาของนางสั่นน้อยๆ ดั่งว่าถูกเขาสูบพลังไปจนหมดสิ้น นางหยิบผ้าห่มเนื้อบางเบาขึ้นมาพันรัดเรือนกาย ผูกชายผ้าไว้ที่เนินอกอวบอิ่ม เรือนผมยุ่งเหยิงสยายคลอเคลียลำคอและนวลไหล่ชวนมอง