My The Series เอ็นซีทั้งเรื่อง!!!

“มิลิน มาสวัสดีคุณอาสิลูก” เด็กหญิงวัยสิบขวบที่กำลังนั่งเล่นตุ๊กตาบาร์บี้อยู่บนพรมหน้าโซฟาหันไปมอง ‘คุณอา’ ที่แม่ของเธอพาเข้ามาในบ้าน เขาเป็นชายหนุ่มผิวขาว ตัวสูง หล่อเหลาราวกับดารา แต่ก็ไม่แปลกหรอก แม่ของเธอทำงานอยู่ในโมเดลลิง หลายๆ ครั้งแม่ก็พานายแบบมาที่บ้าน แล้วหายเข้าไปในห้องนอนด้วยกันเป็นนานสองนาน แต่ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่แม่จะเรียกให้เธอไปสวัสดี เด็กหญิงผิวขาวผมหยิกเดินอุ้มตุ๊กตาไปหาแม่ เธอแหงนหน้ามองคุณอาตัวสูงจนคอตั้งบ่า ก่อนยกมือขึ้นไหว้ย่อเข่าตามที่อาจารย์ที่โรงเรียนสอนมารยาทมา “สวัสดีค่ะคุณอา” “น่ารักจังนะครับพี่มุก” คุณอาแปลกหน้าหันไปยิ้มกับแม่ ก่อนก้มลงมาลูบหัวเธออย่างเอ็นดู “ตั้งแต่วันนี้ไป อากับน้องนายขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับหนูมิลิน” ยังไม่ทันที่เด็กหญิงจะหายสงสัย คุณอาก็หันไปกวักมือทางด้านหลัง “มานี่เร็วครับนาย” ท่ามกลางแสงเจิดจ้าจากดวงตะวันที่กำลังส่องเข้ามาทางประตูบ้าน มิลินหยีตามองเห็นร่างเล็กๆ ของเด็กชายวัยห้าขวบเดินอุ้มรถบังคับวิทยุมายืนอยู่ข้างคุณอา เขาเป็นเด็กที่หน้าตาเหมือนคุณอาเป๊ะเลย แค่ย่อส่วนจากผู้ใหญ่มาเป็นเด็กเท่านั้น “สวัสดีพี่มิลินสิครับลูก” เด็กชายนาวินจ้องมองพี่สาวตรงหน้า เขาอ้าปากน้อยๆ เงยหน้ามองหล่อนด้วยสายตาราวกับว่าไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ไหนสวยเท่านี้มาก่อน มิลินดูเหมือนกับตุ๊กตา ผิวขาว แก้มป่อง ผมหยิกมีสีน้ำตาลอมเทาอ่อนๆ ดวงตากลมโตสีเทา ปากเชิดรั้นแดงชาด ดูเย่อหยิ่งราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย ไม่สิ จะว่าไป เธอเหมือนกับตุ๊กตาที่อุ้มมาเลย ทั้งหน้าตา ทรงผม ชุดยังเหมือนกันอีกด้วย นาวินหัวเราะออกมา ชี้มือไปทางตุ๊กตาจริงๆ และตุ๊กตามีชีวิตที่เขาต้องเรียกหล่อนว่า ‘พี่สาว’ “พ่อครับ ดูสิ ตุ๊กตาอุ้มตุ๊กตา” พวกผู้ใหญ่หัวเราะเอ็นดูเด็กชาย ทว่า ‘ตุ๊กตาอุ้มตุ๊กตา’ กลับไม่ขำด้วย มิลินขมวดคิ้วมองเด็กชายนาวิน และปฏิญาณกับตัวเองในใจว่า... ชาตินี้ชาติไหน อย่าหวังจะได้ญาติดีกันอีกเลย ไอ้เตี้ย!!! หิวน้ำ... มิลินวัยสิบเอ็ดปีลุกจากเตียงนอนของตัวเองและเดินออกจากห้องนอนไปเปิดตู้เย็นกินน้ำในครัว นี่ก็ปีนึงแล้วที่สองพ่อลูกเข้ามาอยู่ในบ้านในฐานะ ‘ผัวบำเรอ’ ของแม่ มิลินไม่ได้คิดคำนี้ขึ้นมาเอง แต่ป้าข้างบ้านพูดให้ฟัง เห็นว่านุชิตเป็นนายแบบตกอับ แถมเป็น Single Dad เลยต้องขายน้ำแลกเงินมาเลี้ยงลูก มาโชคดีมีชัยเอาตอนมุกดาแม่ของมิลินรับมาอยู่กินที่บ้านนี่แหละ มุกดากับนุชิตไม่ได้รักกันหวานชื่นเหมือนพ่อแม่ของเพื่อนที่มิลินเคยเห็น พวกเขาพูดจากันห่างเหิน หลายครั้งมุกดาใช้เสียงเชิงออกคำสั่งกับนุชิตด้วย เขาดูไม่เหมือนผัวเมียกันเลย เหมือนเจ้านายกับลูกจ้างเสียมากกว่า ‘ไอ้ชิตมันคงเอาเก่ง’ ป้าข้างบ้านสองคนสันนิษฐานกันต่อหน้าเด็กหญิงอย่างคันปาก ‘นั่นสิ ปกติอีมุกมันชอบหิ้วนายแบบมานอนเป็นรายครั้ง แต่คราวนี้ถึงกับผูกปิ่นโตยาว ให้เข้ามาอยู่บ้าน ส่งลูกชายเขาเรียนอีกต่างหาก สงสัยไอ้ชิตมันคงมีค--ฝังเพชร!!!’ ‘เคยเห็นมั้ยหนูมิลิน’ ป้าคนหนึ่งหันมาถาม มิลินส่ายหน้าปฏิเสธ สองป้าจึงเม้ากันต่อเรื่องที่ไม่มีใครรู้ว่าพ่อของมิลินเป็นใคร แต่ก็คงนายแบบสักคนที่เป็นลูกครึ่ง เพราะมิลินมีสีตา สีผมแตกต่างจากมุกดา ยังไม่ทันได้ข้อสรุป มุกดาก็เดินออกมาจากบ้านพร้อมนุชิตและนาวินในชุดนักเรียนพอดี สองป้าจึงสลายตัวหายวับราวกับฝุ่นควัน ‘ไปโรงเรียนกันลูก มิลิน’ ‘ค่ะ’ เด็กหญิงกระชับกระเป๋าเดินไปขึ้นรถแม่นั่งคู่ไปกับนาวิน เด็กชายหันมายิ้มแต้ แต่มิลินแลบลิ้นใส่แล้วสะบัดหน้าหนี บอกแล้วไงว่าไม่ญาติดี เชอะ แก้วน้ำสีใสถูกวางลงในซิงค์ล้างจาน มิลินปัดความทรงจำเมื่อเช้าออกไป จะกลับขึ้นไปนอนก็ดันขยับมือไปโดนที่รองแก้วพลาสติกร่วงลงแทบเท้า หล่อนก้มลงเก็บยังไม่ทันลุกขึ้นยืนก็ได้ยินเสียงเปิดประตูคุยกันมาจากทางหน้าบ้าน ก่อนที่ร่างสองร่างจะนัวเนียกันเข้ามาในครัวท่ามกลางความมืด โครม! ตุ้บ! “อือออ อาส์ เลียให้พี่หน่อยชิต” มิลินนั่งนิ่งราวกับรูปปั้นเมื่อเห็นเป็นเงาๆ ว่าแม่กับนุชิตกอดรัดฟัดกันเข้ามาถึงโต๊ะกลางในครัว ทั้งสองเดินชนโน่นชนนี่ โยนกระเป๋าทิ้งแต่ยังไม่เลิกรัดรึงกันราวกับสัตว์พร้อมผสมพันธุ์ เสียงหอบหายใจกระเส่าดังไปทั่วห้อง แม่ถอดเสื้อสายเดี่ยวออกจากศีรษะโยนทิ้งแล้วกระชากบราเซียโยนตามไป ก่อนกระชากร่างบึกบึนล่ำสันของนุชิตเข้ามาหา หล่อนแอ่นอกขึ้น กระชากหน้าเขาลงมาแนบทรวงอกตนเองด้วยเสียงกระเส่า แผล่บๆๆๆ จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! “อาาาาาส์....” นุชิตแลบลิ้นเลียไปทั่วเต้า ก่อนจรดปากอมหัวนมแข็งเกร็งแล้วดูดเป็นจังหวะ เขาเหลือบมองเจ้านายสาวสวยที่แหงนเงยศีรษะไปทางด้านหลังแล้วครางออกมาไม่ได้ศัพท์ สองมือชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อตัวเองจนหมดแถว ก่อนโยนทิ้งมาครอบหัวมิลินพอดี มิลินยกสองมือขึ้นปิดปากไม่ให้ตัวเองร้องออกมา หล่อนหลบอยู่ใต้โต๊ะอีกฝั่ง ดึงเสื้อที่มีกลิ่นผู้ชายเต็มขั้นของนุชิตวางไว้ที่พื้น แม้อยากจะหลับตาปี๋กลั้นหายใจ แต่สัญชาตญาณก็สั่งให้ลืมตามองอยู่ดี โอ้โห... หล่อนเพิ่งสังเกตว่านุชิตมีรูปร่างงดงามสมกับเป็นนายแบบ หล่อนแอบมองตั้งแต่ไหล่กว้างบึกบึน แผงอกอุดมด้วยมัดกล้ามจนมันกระตุกได้เมื่อเขาเสียว โดยเฉพาะตอนนี้ที่แม่เอื้อมมือไปคว้าหมับตรงเป้ากางเกงยีนส์ของเขา แล้วลูบขึ้นลูบลงแผ่วเบา “อา อา พี่มุกครับ” นุชิตครางชิดอกอวบอิ่มใหญ่มหึมาของแม่ เขาผลักร่างอวบอิ่มลงนอนหงายบนโต๊ะตัวใหญ่ จับขาเธอแหกออกเป็นตัวเอ็ม กระชากกางเกงในโยนทิ้ง ดันกระโปรงไปกองบนหน้าท้องแบนราบ และแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาสมชายชาตรีก็มุดเข้าไปที่หว่างขาของแม่