🏆 Temmuz ayı süpernova birincisi 🏆İstemiyorum! Şunu bir anla artık! İsteyerek yatağına girmem. Seninle birlikte olmam! Yine de benimle yatmaya çalışırsan bunun adı tecavüz olur!” Murat, sırıttı. “Tecavüz fantezin mi var tatlı kız?” *** Defne, dudaklarından bir hayret sesi çıkmasına engel olamadı. Teninin giderek ısındığının ve fazlasıyla kızardığının farkındaydı. Bir an için adamın kucağında olduğunu, içinde bulunduğu rahatsızlığı bile unutuvermişti. “Ne?” diye sordu şaşkınlıkla. “Sen ne saçmalıyorsun! Kızın bedeninden çok sesine takmıştı. Kafasında en çok dönen şey kızın dizlerinin üzerine çöküp aletini sıkıca kavramış, o tatlı pembe dudaklarıyla onu emerken gözlerini yukarı kaldırmış haliydi. Diğeri de o sesten çıkmasını beklediği çığlıkla kızın içine sertçe gömüldüğü birkaç versiyonu olan sert seksti. Kız gecelikle karşısında dururken favori pozisyonu, onun düşmemek için arkasındaki kapıya sıkıca tutunduğu yeni bir tanesiyle değişti. Defne adamın onu süzme şeklinden rahatsız olarak yanlış bir karar verdiğini fark etti. Diğerleri varken konuşan, mesajları yazan adam ile karşısında gördüğü adam tamamen farklıydı. Adam onu tepeden tırnağa incelerken “Gidiyorum!” deyip geriledi. Kapıyı kapatırken atılıp kolunu yakalamasıyla durdu. “Murat, bırak! Aşağı geldim ama konuşacağın şeyi dinlemek için değil. Sana biz diye bir şey olmayacağını söylemek için. Kelimelerin fikrimi değiştirmeyecek,” derken sesini alçak tutuyordu. Yine de içini titreten soğuğun sesini titretmesine engel olamamıştı. Murat, “Olacak,” dedi, sesi pürüzsüz, kendinden emin çıkıyordu. Kızı hala gözleriyle beceriyordu. Kızın üşüdüğünü fark etmesi için bakışlarını gerdanından koparması; Defne’nin omzunu bükerek hafifçe titremesi ve beyaz teninin sokak lambasının yarım yamalak ışığında bile belli olacak kadar kızarması gerekmişti. Kızı kendine çekerken arabanın üzerinde duran ceketi alıp omzuna attı. “Araçta konuşalım,” dedi. Defne, adamın kokusunu daha önce fark etmemişti. Ceketten burnuna dolan kokuyu beğeniyle içine çekerken, farkında değilmiş gibi omzunu oynatıp ceketin yere düşmesine neden oldu. Adam ters ters bakarken “Hayır dedim!” diyerek elini kurtardı. “İstemiyorum.” Murat, gözlerinin bir an yerdeki cekete kaymasına izin verip yeniden kıza çevirdi. Tepeden tırnağa süzerken “İstemesen de bu iş olacak,” dedi. Aslında bu kadar ileri gitmezdi ama takmıştı. Kız ondan kaçmaya, uzak durmaya çalıştıkça daha da takıyordu. Belki bir kez yatarlarsa bu takıntıdan kurtulup normale dönebilirdi. Ama kızın ailesi de belliydi. Evlenmeden becerirse abisi çıkan sıkıntıyı mutlaka duyardı. Duyunca mesele büyürdü. Mesele büyürse mecburen öldürmek zorunda kalırdı. Bir kız için bir aileyi komple sikip atmak istemiyordu. “Sen ne zırvalıyorsun Murat!” “Geç lan şu arabaya, götün donuyor hala salak salak inatlaşıyorsun. Siktirme inadını!” Rol yapmak buraya kadardı… Defne, şokla aralanan dudaklarını kapatmaya fırsat bulamadan adam yeniden bileğine yapışınca kolunu çekiştirdi ama kendini araca binmekten kurtaramadı. Araçtan inmek için yaptığı hareket adam çenesini sıkıca tuttuğu için yarıda kalırken korkuyla derin bir nefes aldı. “Sikerim inadını da tribini de! Otur akıllı akıllı, anlat derdini! Konuşalım işte!” Defne, yutkundu. Saatler önce Aylin için endişe ediyordu. Şimdi kendi başına açtığı belayı düşünemeyecek kadar korkmuştu. Adamın koyu, kısık gözlerine, ökeyle kastığı çenesine bakarken geri çekilebildiği kadar çekilmiş, kendini ateş saçan nefesinden sakınmaya çalışıyordu. Adam çenesini bırakarak geri çekilmesine izin verirken hırkasının üzerine giyindiği cesaretine sarıldı. Adamın çenesinden kayıp dudaklarını okşamaya başlamış olan parmaklarından sıyrılıp gözlerine bakarken kısık bir sesle konuştu. “Seninle asla olmaz,” dedi. “İstemiyorum. Asla. Seni zaten sevmiyordum, şimdi, şu kelimelerinden de yaptığın şeyden de tiksindim!” dedi. Korkmuş olması içinden geçenleri dillendirmesine engel olmamıştı. Adamın bakışı bile midesinin tepetaklak olmasına neden olurken biraz daha geri çekildi. Cevap “Topla şu ayaklarını, kapıya sıkışmasın!” oldu. Aracı çalıştırdıktan on dakika kadar sonra konuşmaya lütfettiğinde siniri az da olsa yatışmıştı. “Canını sıkmak istemiyordum. Kusura bakma!” diyerek elini uzattı. Bu kez temas ettiği yer, Defne’nin kısa geceliğinin örtemediği bacağıydı. Ve dokunuşu öylesine bir dokunuş değildi. Eli kızın tenini okşarken parmakları sıcaklığını kızın tenine yayarak alev alev yukarı doğru ilerliyordu. Defne, bu dokunuştan kurtulmak için panikle geri çekilip adamın bileğini iterken nefretle “Çek şu elini üzerimden!” diye bağırıp elini savurdu. Tokadı adamın yüzünde patlarken “Hayvan!” diye eklemişti. Murat çenesini kasarak araç kullandığını unutup vızır vızır trafiğin aktığı yolda kıza döndü. “Sen, bana tokat mı attın?” derken sesi, Defne’yi korkudan öldüren bir şey gizliyordu. Kız, üzerlerine gelen ışıkla başını çevirip cama baktığı sırada Murat direksiyonu kırmak için geç kalmıştı. Mafyanın Karısı +18 hikayesinin yan kitabıdır.

“Eee?” dedi Emir Ali. “Kuzenim yerine benimle evlenmeni istiyorum.” Burçin ayaklanıp herkesin onlara bakmasına neden olan bir çığlık attı. “Sen ne saçmalıyorsun Eylem!” “Neden sizinle evleneyim?” dedi Emir Ali. “Sizde ondan iyi olan bir şey göremiyorum!” Burçin savaşı kazanmıştı. Rahatlamış bir nefes alarak kuzenine bakarken o samimiyetsiz gülümsemelerinden birini maske edinmişti. “Yalnız görüşebilirsek size neyin daha iyi olduğunu gösterebilirim!” dedi Eylem. Emir Ali, ayaklanan kızın peşi sıra ayağa kalktı. “Ne saçmalıyorsunuz siz!” diye çığlık atan kızı görmezden geldi. Kolunu Eylem’in beline dolayarak onu çıkışa doğru yönlendirdi. Peşlerinden gelmeye çalışan Burçin, herkes onları izlediği için çaresizlik içinde yerinde kalakalmıştı. *** “Evlendiğin gece ne işi?” dedi bir bahane aranırken. “Beni yalnız bırakıp nereye gideceksin?” “Lan kalsam sanki sevişeceğiz!” diye isyan etti Emir Ali. Eylem, “Ne işin var ki?” dedi ağlamaya hazırlanırken. “Benden önemli ne işin var senin? Hem belki, belki sevişeceğiz?” Emir Ali, kısık sesli bir kahkaha attı. “Belki mi?” dedi gergin bir tonda. “Belki için işimi bırakamam. Çocuk gibi davranmayı bıraktığında, gerçekten istediğinde söyle. Oyunlarınla uğraşamam.” Yine de kızın sırtını okşamaya devam ediyordu. Neden devam ettiğini bile bilmiyordu ama onu rahatlatmadan gidebileceğini de sanmıyordu. Eylem, kararsızlıkla dudaklarını ıslattı. Sonunda “Gecelik bile giydim!” diye fısıldadı. “Yani?” dedi Emir Ali. Onun gecelik giydiğinin farkındaydı ama bunun bir davet olduğunu anlamamıştı. Bir an düşünerek daha önce karısının kendi eşofmanları ve tişörtüyle yattığını anımsadı. Bakışları aşağı kaydı, kızın dekoltesinden neredeyse tamamen görünen göğüslerine bir bakış attı. Zaten tahrik olmuştu. Günlerdir onun peşinde gezip istediğini alamadığı için rezil hissediyordu. Şimdi de yarıda kalacak bir sevişmeye başlayacak hevesi kendinde bulamıyordu. “Emir,” dedi Eylem kalçasını hafifçe kımıldatırken. “İstiyorum.” Emir Ali, gözlerini sımsıkı kapayıp yeniden açtı. Derin bir nefes aldı. Karısından yayılan çiçek kokusunu içine çekti. Eylem ‘istiyorum’ dediği an kalbi, mümkünmüş gibi daha bir hızla atmaya başlamış, bacaklarının arasındaki organ, canını yakacak kadar kabarmıştı. Kendini tutmak, kıza bir hayvan gibi saldırmamak için tüm iradesini kullanması gerekiyordu. Onun berrak tenine, terden vücuduna yapışmış, ikinci bir deri gibi göğüslerini saran zar kadar ince geceliğine, gecelikten bile belli olan göğüs uçlarına bir an baktı. Son bir çabayla kendine hakim oldu. “Eylem, sonra bırak dersen bırakamam. Oyun oynuyorsan hiç sırası değil bilesin.” Eylem, “İyi,” diye mırıldandı. Daha fazlasını söylemeye dili bir türlü varmıyordu. Teklifsizce onu öpüp duran, sevişmek için zorlayan adamın neden geri adım attığını anlayamıyor, zihninden elli tane fikir geçiriyordu. En baskın olanı artık beğenilmediği, adamın hevesinin kaçtığı yönünde olanıydı ki, bunu dillendirmeden duramadı. “Artık istemiyorsun beni demek,” deyip başını eğdi, adamın kucağından inmeye çalıştı. Emir Ali, “Ne?” diye sordu, kısa, sinirli bir kahkaha daha atarken. “Ne dedin?” “Başkasının yanına gidiyorsun. Git madem,” dedi Eylem en tatlı sesiyle. Onun bu narin, tatlı halleri Emir Ali’nin dayanmasını güçleştiriyordu. Son sabır kırıntılarını kullanırken “Lan ne başkası, ne istememesi?” dedi sinirle. “İşinin de amına koyim, gitmesinin de… Sen bir baksana bana?” deyip kızın başını yukarı kaldırdı. Gözlerinin içine alev alev yanan gözleriyle uzun uzun baktı. “Eylem, salak mısın kızım sen? Hiçbir şeyden anlamıyorsun da şunu da mı hissetmiyorsun?” diyerek kıza artık pantolonunu zorlamaya başlamış olan şişkinliği gösterdi. Mafyanın Karısı Mafya Töre

"Bakireysen canın yanar, değilsen o kadar yanmaz." dedikten sonra sertçe kızın belini kavradı. "Şimdi sikilmek istemiyorsan zoru oynama! Zoru oynadıkça daha çok sertleşiyor." *** Ozan Avan, pek çok şey olabilirdi. Ama babamdan ya da beni sattığı Avni’den binlerce kat daha iyi bir seçenekti. Onlara kafa tutacak kadar güçlü olan birkaç kişiden biriydi. Onu seçmiştim. Gece gece evden kaçıp adamın kızları becermek için kullandığı eve gelmiştim. Çünkü babasını öldüren adamlardan intikam alma fırsatını kaçırmak istemeyeceğini biliyordum. Babam, sürekli bundan bahsediyordu. Onu da babası gibi öldürmek için kaçtır plan yapıyordu. Ve planları her seferinde boşa çıkıyordu. Sigarasından derin bir nefes alırken yüzü yeniden aydınlandı. Dudağında ürkütücü bir gülümseme, gözlerinde alaycı bir gülüş vardı. “Sesin güzelmiş,” dediğinde yüzümdeki gülümseme siliniverdi. “Çığlıkların da güzeldir.” *** İlk aklıma gelen şey kızı becerip Etidal Başaran’ın kapısına atmaktı. Ama kızını öldürüp bir yere gömdükten sonra bu olayın üstünü kapatacağından emindim. Düşünürken gece kapıma dayanan kızın bakire olmadığını, becersem bile Avni’ye yamayıp üstünü kapatacaklarını fark edince daha kalıcı bir şeyler yapmaya karar verdim. Amacım, bunun duyulmasını sağlamaktı. Tüm şehirde… Sesi de iyiydi. Artık çığlıklarının neye benzeyeceğini tahmin edebiliyordum. Öğrenmem fazla uzun sürmeyecekti. Ama öncesinde biraz eğlenecektim.

Hastaneden çıkana kadar bir bebek sahibi olmak istemediğini düşünüyordu. Adımları taş yolu, artık hızlanmış olan yağmurun damlaları ise yanaklarını döverken aklında dolaşan tek düşünce vardı: o da asla bir ailesinin olamayacağıydı. Kulaklarında tekrar tekrar duyduğu ses ise "Bir an önce hamile kalmayı denemenizi öneririm!" diyordu. Sese kulak verebilecek bir durumda değildi; işten kovulmuştu, bir bebeğin sorumluluğunu alacak kişilikte olmamasının yanında, artık maddi gücü de elverişli değildi. Hepsini halletse bile çok büyük bir sorun vardı: Ortada bir baba adayı yoktu!

Burak Karayel, yıllarca babasından nefret etmiş, onun gibi olmamaya yeminli bir oyuncuydu. Babası ölüp de tüm işler ona kaldığında adamın pis işlerinden uzak durmak için denediği her şey sonuçsuz kaldı. Babası ona sadece bir isim ve para bırakmamıştı. Pek çok düşman da bırakmıştı... Kız kardeşi ve sevdiklerini korumak için Karayel'in oğlu olmaktan, onun yolunda ilerlemekten başka çıkar yol bulamadı... Büyük mafya liderlerine kafa tutmak ve hayatta çalışmak için sevdiği kızı korumanın tek yolunun onu kendinden uzak tutmak olduğunu düşünme hatasına düştü... Birlikte oldukları gece kız kardeşine yapılan bir saldırı, bu fikri destekliyordu. O da, hiç istemese bile, sevdiği kızı hayatından çıkarttı. Bunu yaparken o gecenin sonuçları olduğundan, kızın hayatından tamamen çıkacağından habersizdi. Püren, abisi ile birlikte, kimseye bir şey söylemeden yurt dışına çıkmış, bir daha onu aramamış, sormamış, resmen kayıplara karışmıştı... Yıllar sonra döndüğünde, büyümüş, güzelleşmiş ve yanında birini de getirmişti. Kızını... Ve onu korumaya çalıştığı hayatın tam ortasındaydı! Peşinde onunla evlenmek isteyen büyük bir İtalyan Mafyası vardı.

İntikam almak için düşmanının karısıyla birlikte olan Aydın Avan, kızın görüntüleri paylaşıp başta tüm Mardin'e rezil eder. Bunlardan haberi olmayan kızı kandırıp ertesi gün birlikte olur. Saf intikam hırsı ile hareket etmektedir. Birlikte olduğunda, evli olmasına rağmen kızın bakire olduğunu fark eder. Şaşkındır. Aylardır evli olan kızın neden el değmemiş bir bakire olduğunu anlayamaz. Bir gün sonra gerçekler açığa çıkar. Kızın eşi olan Bader Başaran, aslında erkeklerle birlikte olan, cinsel kimliğini gizlemek için evlenen bir ağadır. Ve karısına elini sürmemiştir. Aydın, zaten kızdan hoşlanmaya başlamıştır ama bunları öğrendikten sonra cidden haksızlık yaptığını fark eder. Ancak bir sorun vardır. Bakire Gelin, adını çıkarıp, onu kullanarak bir kenara atan adamdan artık nefret etmektedir.

Beni kendine çekti. Yüzüme yaklaşıp konuşmaya başladığında ilk kez sesini duydum. Ses tonu gayet hoştu. Yani kötü değildi. "Ben öyle şey yapar mıyım?" deyip dudağıma yapıştı. Hırsız var millet! Namusum elden gidiyor, ilk öpücüğümü çaldılar! "Mal herif! Lan bu ne, bıraksana." Dudağımı ısırdı bir de. "Bu iki mal gitsin ben de sana koy gitsin yapacağım az bekle." İçimden saydırırken tepkisiz duruyordum. Beş dakikadır öpüyordu beni. Bu mallar da bir gideyim demiyor, izliyorlardı. En son başımı çektim zorla. Nefes nefese izleyicilere dönüp “gitsenize artık işimiz var!” dedim. Daha konuşmam biterken Selim bir daha yapıştı dudağıma. Dilini de ağzıma sokup iyice çekti kendine. Ama ben bunu gebertirim. Diğer tarafa dönüş biletim olduğunu bilsem de gebertirim. Hayvana bak. Yıllardır bu anı mı bekliyordun? Boş bakışlı mavi göz ve dört yüz dört sevgilisi sonunda tartışarak gitti. Onlar kapıdan çıkar çıkmaz kendimi hemen Selim'in kollarından çektim. Yüzünden uzaklaşıp kaldırdığım yumruğu direkt yüzüne gömdüm. Ben senin bildiğin maymunlardan değilim. Pisliğe bak, ayak üstü beni götürecekti. Zaten ilk öpücüğüm gitti, ikincisi de. Bir de namusum gidecekti elden. Kendimi birden çektiğim için şaşırdı. Baştan aşağıya bana bakmaya başladı. Atomlarıma ve DNA sarmalıma kadar baktı desem yeri var. Yani görebilse o kadar inceleyecekti. Rahatsız olduğumu belirten bir ses tonuyla "Tuz var mı sende?" dedim. Dediklerimi duymamış olabileceğini düşündüğüm için sesimi biraz daha yükseltip saçma bahanemi sundum önüne. "Evde tuz kalmamış, mısır da tuzsuz yenmiyor." dedim bu sefer. Açıklamam isteğimden de saçmaydı. "Tuz?" dedi robot gibi dudakları. Beni süzerken ne dediğinin farkında olduğunu pek sanmıyorum.

Kutunun içinde bir kız vardı! Çırılçıplaktı ve iğrenç durumdaydı. Kir pas içindeydi. Kesin bana yaklaşabilmek için kendisini kutuya koydurmuştu. Ya da biri eşek şakası yapıyordu! Artık alışmıştım kızların saçmalıklarına ama bu hepsinden fazlaydı doğrusu. Kutuya ayağımla ufak bir tekme attığımda hafifçe inlemesi ile kaşlarımı çattım. Sesi acı çekiyor gibiydi. O kadar süre kutuda hareketsiz durunca hem soğuktan hem de çıplak bir şekilde acı çekmesi normaldi. Kendi düşen ağlamaz kızım. "Hadi numara yapmayı bırak, çık kutudan!" Bağırtıma karşılık kız hafifçe inlemekten başka bir şey yapmadığından eğilip parmağımın ucuyla dürtükledim. Uyuya mı kalmıştı ne? Bu ne gamsızlıktır arkadaş. "Kalk kızım, kendine başka bir salak bul.” dedim. Uzun saçları vücudunu birazcık kapatsa da saçlarının örtemediği yerler ortadaydı. Yani kir pas içinde olmayan minik kısmı. Kız tepki vermeyince koluna asıldım. Elimi ona değirmek bile midemin bulanmasına yetmişti. Uzun süre geçeceğini de sanmıyordum. "Kime diyorum ben! Başıma bela mısın?" Fantastik

Kübra, omuzlarının düşmesine izin verirken “Nereye gideceksen gitmeden önce bileklerimi çöz…” dedi. Kerimhan’ın hala bir şey söylemediğinin farkında değildi. Kerimhan, yavaşça ona doğru gelmeye başladığında arkasını dönüp bileklerini çekiştirdi. Kelepçenin şıngırdamasına neden oldu. Omurgasına baskı yapan eliyle aniden duvara yapışınca şaşkın bir çığlık attı. Yanağı ve çenesi duvara yaslanmıştı. “Sen, düzeltilemezsin,” diyen koyulaşmış ama pürüzsüz sesini duyunca gözlerini sımsıkı kapattı. “Çöpe atılmalı, yerine daha iyi ve yenisi alınmalı…” Kübra, yutkunup “Birisi sana ibne gibi bir küfür ettiğinde karşılık verirsin. İbne gibi laf sokmaya çalışmazsın!” diye cevap verdi. Adam onu baltayla parçalara ayıracak bile olsa susamıyordu. Yeterince susmuştu. Yeterince katlanmıştı. Artık ne susabiliyor ne de katlanıyordu. Canı yanıyordu. Can yakmak istiyordu. Kerimhan, “Küfürle tahrik olanlardan mısın?” diyerek parmaklarını sırtındaki kemiklerin üzerinde dolaştırmaya başladığında derin, pes bir nefes aldı. “Becerilirken küfürler, hakaretler duymayı seven, o bozuklardan mısın?” diye sorduğunda küfür dışında ne cevap vereceğini bilmediği için duraksadı. Bu kadar yakınındayken ne diyeceğini bilemiyordu. Ve tahmin edilemez olmasından da nefret ediyordu. “Bozuk sensin,” demeyi başardığında adamın eli yeniden kalçasına gitmişti. Parmağının tekini iç çamaşırına geçirmişti. Lastiğini esnetip duruyordu. Yüzü ise kendi yüzünün hemen önündeydi. Dudaklarının arasından kurtulan nefes, onun ciğerlerine doluyordu. İçine çektiği hava, onun ferah kokusunu içine taşıyordu. Hala bir şey yapmamış olmasının getirdiği rahatlamayla kasları gevşese de yakınında olduğu için kasılıp duran kalbi fazlasıyla canını sıkıyordu. “Sensin bozuk,” diye tekrarladı. İç çamaşırını yavaşça indirdiğini fark edince titremeye başlayan dizine küfrederek kirpiklerini birbirine iyice geçirdi. Dik durmaya çalışıyordu ama ödü kopuyordu. Herkesin yaptığı şeyden bu kadar kopması yüzünden kendini azarlayıp toplamaya çalışıyordu ama başaramıyordu. *** Kendini bile sevmeyen bir kız, dünyada tek sevdiği şeyi, abisini, öldüren aileden intikam alabilmek için sevmediği ama oldukça güçlü bir mafya ailesinin varisi olan Kerimhan ile evlenemeye razı olur. Kerimhan, ise duygusuz adamın tekidir. O sırada hayatında olan, ailesinin tasvip etmediği bir kızla ilişkisi vardır. Ancak, o kızı bile sevmemektedir. Kübra ile evlenmeyi babası istediği için kabul ediyor gibi görünse de kız ile yalnız kaldıkları her seferinde ona bu işten vazgeçmesi için baskı yapar. Çünkü, hayatındaki kızı sevmese de bebeğini taşıdığı için onu bir kenara atmayacaktır. Ve Kübra, ne ailesinin istediği gibi elit bir kızdır, ne de onun kafasındaki eş modeline uygundur... Kız arkadaşı, babasından aldığı üç kuruş için bebeğini öldürüp onu terk ettiğinde, babasının her zamanki gibi doğru seçimler yaptığına, ileri görüşlü olduğuna bir kez daha ikna olur. Evlenmeyi kabul eder. Ancak bir sorun vardır. Kübra asla istediği gibi hareket etmiyordur. Fazla dik başlıdır. Ve onu her seferinde rezil ediyordur. Evlendikten sonra bu sorunu çözmek, kızı hizaya sokmak için hareket etmeye kararlıdır. Ancak işler hiç de düşündüğü gibi gitmez... Kübra'nın onunla tüm olumsuzluklara rağmen neden inatla evlendiğini, kızla zorla birlikte olduktan sonra fark eder... Şimdi batırdığı yerden toplaması gerekiyordur. Ama nereden başlayacağı hakkında bir fikri yoktur!

Her adımda bir karar, her kararda bir bedel... İki inatçı ruh, iki yaralı kalp... Kaderin sert rüzgarları onları karşı karşıya getirdiğinde, öfke ile tutkunun iç içe geçtiği bir hikâye doğar. Meliha, Kartal’ın ona açtığı derin yaralarını sarmaya çalışırken, Kartal ise masumiyetini zorla ele geçirdiği Meliha’nın ona nefretle bakan gözlerinde kendi kurtuluşunu bulabilmek için karanlık yanıyla savaşmaktadır. Aşk, hiçbir zaman kolay değildir. Çatışmalar, zorlu seçimler ve kalplerinin derinlerinde sakladıkları sırlarla yüzleşmek zorundadırlar. Tutkulu, inatçı ve derin bir hikâye… Aşkın iyileştirici gücü, bu hikayede bir kalbin yeniden nasıl atabileceğini size fısıldıyor. *** “Akşam istemeye geliyorum. Ay geçmeden karım olacaksın. Haddini aştığın her seferde canını çok daha fazla yakarım. Ya hizaya gelirsin, o şımarık, ukala tavırlarını bir kenara bırakırsın ya da ben sana sike sike öğretirim!” dedi. Pantolonunu düzeltti. Meliha yerden zorlukla kalkıp adama dik dik bakarak “Siktir lan oradan!” dedi. “Tek kelime edersen, yaptığınla ilgili tek laf edersen bugün, gün bitmeden gider, o yırttığını birine diktiririm. Sabah olmadan gider, o Selat’a sikilirim. Gözüne baka baka, göbek ata ata da evlenirim! Yiyorsa nasıl bir it olduğunu söyle…” deyip yine saçlarını savurarak üzerini düzeltti. Yüzünü sildi. Her zamanki dingin ifadesine kavuştu. Adamın yanından geçip gidiyor gibi yaptı. Sonra belindeki silahını alıp hızla emniyetini açtı. Yaptığından zerre pişman olmayan Kartal üzerine atılmadan önce tetiği çekip adamı göğsünden vurdu. Elini göğsüne bastırıp sallanınca silahta kalan üç kurşunu daha sıktı. Başına yönelttiği sırada mermi bitince yere yıkılan adama silahı fırlatıp “Geber it…” dedi. Bedeninden çıkıp siyah gömleğini ıslatan, zemine doğru yayılan kana öfkeden titreyerek bakarken elinin tersiyle kanayan dudaklarını sildi. O sırada işe yaramaz kapı büyük bir gürültüyle açılıp adamın kardeşini gördüğünde çenesini kaldırdı. “Ne yaptın sen yenge!” deyince çenesini kastı. “Sen de siktir lan oradan, yengeymiş!” diyerek kendini hızla dışarı attı... ***

BİR BERDEL HİKAYESİ Aslen Mardinli olan Güzide, İstanbul'da okumaktadır. Tıp son sınıf öğrencisidir. Bir gün ailesi tarafından eve çağrılır. Abisi Aptullah evleniyordur... Bilmediği şey ise abisinin bir kız kaçırdığıdır. Aynı dönemde kuzeni de bir başkasının kızını kaçırmıştır. Şimdi önünde iki seçenek vardır. Ya abisi yüzünden berdel'e kurban gidecektir ya da kuzeni... O da okuldan tanıdığı Ersin'i tercih eder. Ersin'den bir dönem hoşlanmıştır ama adamın gay olduğunu öğrenince bu aşktan vazgeçmiştir. Ersin ise Güzide'yi henüz birinci sınıftayken görüp aşık olmuştur. Başta kız nişanlı diye uzak durmuş, sonra başkasına aşık olduğunu düşünmüştür... Aralarında anlaşıp göstermelik bir evlilik yaparlar.... Ne Güzide başkasına aşıktır ne de Ersin bir gaydir....

+18 Yetişkin içeriktir. Kızın ensesini tutmuştu. Sıcaklığı kıza acı veriyordu. Bu sıcaklık, genç kızın dayanamayacağı bir şey değildi. Artık çok daha güçlü ve dokunuşlarına dayanıklıydı. Sözleşmeyi imzalarken söz verdiği gibi yakınında kalabilirdi. Kız beklemeden ona uzandı. Buzdan parmakları üzerinde yükselip beline tutundu ve yüzünü ona yaklaştırdı. “Bir hizmetkarın işi budur değil mi? Efendisini memnun etmek?” diye mırıldandı. Adamı isteyip istemediğini bilmiyordu. Görev bilinciyle hareket ediyordu. Bunun iyi bir fikir olup olmamasıyla da ilgili değildi. Daha önce kimseyi öpmemişti, daha sonra da öpecek kadar sakin bir şekilde yaklaşabileceğinden emin değildi. Adamın sıcak nefesini, kokusunu içine çekerken yeniden yutkundu. Bu onun ilk ve son şansıydı. Merak ediyordu. Bir öpücük. Küçük bir öpücük… Adamın gözlerine bakarken içten içe sürekli aynı şeyi tekrar edip duruyordu. Adamı ne kadar öpmek istediğini, ona dokunması gerektiğini, ihtiyacı olduğunu… Hissettiklerini, düşüncelerini okuyabildiğini biliyordu. Cevap olumsuz olsaydı, efendisi onu çoktan uzaklaştırmış olurdu. Bir hizmetkarı, bir canavarı öpmek… Ba’al ondan tiksiniyorsa şimdi odanın bir köşesine fırlatabilirdi. Genç kız buna üzülmezdi. Belki de üzülürdü. Tüm hisleri karmakarışıktı. İstekleri anbean değişip duruyordu. Adam yapmadı. Uzun parmakları kızın çenesini daha güçlü bir şekilde kavradı. Eğilmek yerine kızın parmak uçlarında yükselmesine izin verdi. Onun dokunuşuna dayanabildiğini anladığında biçimli dudakları keyifle kıvrıldı. Binlerce günaha ortak olmuş dudakları yeni bir günahı daha tatmak için, kızın buz dudaklarının tadına bakmak için yaklaştı. Hiç acelesi yokmuş gibi ağır ağır yaklaştı ve sonunda dudakları buluştu. Genç kız, hissettiği fiziksel acıya ilave olan yeni acıyla ilk an kasıldı. Yanıyordu, eriyordu. Alevleri yeni sözmüş bir közle temas ediyordu. Hiç kimse yanarken böyle bir keyif almazdı. Genç kız hissettiği hazda boğuluyordu. Adamın dolgun, biçimli dudaklarına temas eden dudaklarının içinde uyandırdığı hislerle boğuluyordu. İçine dolan sıcak havayla tüm hücrelerinin yandığını, duygularının tutuştuğunu hissediyor ve anlamaya çalışıyordu. Neler hissettiğini, adamın dokunuşunun yarattığı etkiyi çözmeye çalışırken elleri adamın dövmeleri üzerinde gezindi. Kalbinin üzerinde durdu. Parmakları göğsüne dokunmak için kıvrılırken gözlerini kapamıştı. Hevesle, daha fazlasını almak için baskı yapan o güzel dudaklara daha çok temas etmek için kıvrıldı. Dudaklarını oynattı. Tam olarak neler hissettiğini kavrayamadan önce adam geri çekildi. Şaşıran genç kız adamın zindan karası gözlerine baktı. Hiçbir kadın onun cazibesine direnecek kadar güçlü değildi. Kendisi bile. Artık bir kadındı ve ondan ne kadar uzak durmaya çalışırsa çalışsın başarılı olamayacağını biliyordu. Korkunç gerçeği fark edip bir adım geri çekildi. Canavar’a esir olmaktan kurtulmak için ona sığınmıştı. Artık onun esiriydi. Hayatını yaşamak istemişti fakat artık bir hayatı yoktu. Tüm hayatı ona aitti. Ellerini çıplak göbeğinin üzerinden beline doladı. Derin nefesler alarak sakinleşmeye, kafasını toplamaya çalıştı. “O kadar kötü müydü?” derken adama bakmamak için bakışlarını ayaklarına çevirdi. Sesi bile daha olgun, daha çekiciydi artık. Ona göre yaşanan şey kötü değildi. Garip hissediyordu ama kötü… Asla. Ruhunu şeytana satmıştı. Şimdi de bedenini sunmak istiyordu. Fantastik

Beş yıldır nişanlı olduğu adam tarafından aldatılan Nehir, gece gittiği kulüpte Ayaz Karakurt ile tanışır ve anında adamın çekimine kapılır. Bilmediği şey ise Ayaz’ın ailesinin peşinde olan, gizli bir devlet çalışanı olduğuydu. asker

Üvey ailesinden gördüğü fiziksel ve psikolojik şiddetten bıkıp evden kaçmak için 18 yaşına girmeyi bekleyen Gümüş… Şarkı söylemek için gittiği bir doğum günü partisinde kendini bir odaya kilitlenmiş olarak bulur. Onu doğum günü kutlanan adam için tutulan kadın sanmışlardır ama bundan habersizdir. Kendini bir adamın kollarında bulduğunda kurtulmak için yalvarır ama sorun şu ki, adam onun birileriyle saatlik ücret için yaptığı küçük tiyatroya şahit olmuştur…

BİR BERDEL HİKAYESİ. Aslen Mardinli olan Güzide, İstanbul'da okumaktadır. Tıp son sınıf öğrencisidir. Bir gün ailesi tarafından eve çağrılır. Abisi Aptullah evleniyordur... Bilmediği şey ise abisinin bir kız kaçırdığıdır. Aynı dönemde kuzeni de bir başkasının kızını kaçırmıştır. Şimdi önünde iki seçenek vardır. Ya abisi yüzünden berdel'e kurban gidecektir ya da kuzeni... O da okuldan tanıdığı Ersin'i tercih eder. Ersin'den bir dönem hoşlanmıştır ama adamın gay olduğunu öğrenince bu aşktan vazgeçmiştir. Ersin ise Güzide'yi henüz birinci sınıftayken görüp aşık olmuştur. Başta kız nişanlı diye uzak durmuş, sonra başkasına aşık olduğunu düşünmüştür... Aralarında anlaşıp göstermelik bir evlilik yaparlar.... Ne Güzide başkasına aşıktır ne de Ersin bir gaydir....

Kız, adam için neler yapabilirdi? Adam, kız için ne kadar sabırlı olabilirdi? Yakışıklı oyuncu Aren MADRAN, Armina'yı ilk gördüğünde onun da diğer kızlar gibi kendisinden hoşlandığına oldukça emindi. Zor kızı oynadığını düşünerek, Armina'yı öptüğünde Armina'dan yediği tokat sonrası ise yüzü görülmeye değerdi. Armina, belasını bulmuştu! Peki ya Aren?

"Has*tir." Ben ve küfür, küfür ve ben? Ben küfür etmezdim ki. "Bir öpücüğe daha ne dersin." ile başlayan diyalog sınıf tarafından ilgiyle izlenirken yan sıramdaki kız karanlık yerleri görebilmek, erkeğin kim olduğunu çözebilmek adına eğiliyordu. Sanki video da karanlık yerleri izleyiş açısından dolayı göremiyormuş gibi davranıyordu. Aptal kız. En sonunda adamı öptüğümde kızlar romantik bir film izler gibi, "Aaah!" çekerek hüzünle nefes almışlardı. Ben tanımadığım birini mi öpmüştüm? Allah beni kahretsin! Umarım, Youtube'a falan düşmez bu rezil videomuz. "Harbiden, ben kimi öptüm?" derken duyduğum kendi sesimle videoya odaklandım. "Sapık çıktı kurbağa." Ay bir de öptüğüm kurbağanın, prense dönüştüğüne inanmıştım. Ben nasıl bir geri zekâlılık sınırındayım acaba?

+18!!! Beyaz dişlerini göstererek gülümsediğinde kendi düşüncelerim aklımda kalıcı hasar oluştuğunun en büyük kanıtıydı. ''Dişlerimi öpmek istiyorsun ha?'' diyen Phill, ufak keskin bir kahkaha attıktan sonra dudağını dudağıma yapıştırdı. Dili ağzımın içinde dolanıp en sonunda dilimle buluştuğunda hissettiğim şey kesinlikle acı değildi. Zevkten ölünüyorsa şimdiden çiçekleri hazırlayın... Dudaklarını ağzımdan çekmeden beni yere uzattığında yüzünü avuçlayan ellerimden kurtuldu. Boynuma doğru kaydığında başımı yana çevirip öpmesi için ona sunduğum fırsatı es geçti. Dudakları göğsümde gezinmeye başladığında dudağımı ısırıp sesimi çıkartmamaya çalışsam da elleri ve dili de devreye girdiğinde pek de başarılı olamamıştım. Kalbimin deli çırpınışlarına güzel kokusunun hiç faydası olmuyordu. Derin bir nefes aldığımda bal kokusunun içime dolup taştığı dakikalar başladı tekrar. Her nefesimde kokusu içime doluyor beni fena halde sarhoş ediyordu. Ellerinin değip geçtiği her yeri diliyle dolaşıyor ufak ısırıklarla içimde dolanan kanın akışını bozuyordu. Tüm kanımın yön değiştirip ona doğru yol almaya başladığını hissedebiliyordum. Yıllarca ondan uzak kalmama sebep olan lanet inadıma küfürler ediyordum. ''Bebeğim?'' diyen Phill, bana yaptığı zevkli işkenceye mola vermiş yanan gözlerini benimkilere çevirmişti. Onun gözlerinde kendi gözlerimi gördüğümde dudağım kıvrıldı. İlk defa onun gözlerinde yanmıştım, ilk defa onun dudaklarıyla kavrulmuştum, şimdi onun ellerinde dağılıp buharlaşıyordum. Duyularım fena damıtılmıştı. Olabilecek en sek haliyle masaya konmuş sarhoş etmeyi bekleyen skoç gibiydim. Ona verecek bir cevabım yoktu sadece bana dokunsun istiyordum. ''Tenim tenine değsin, terim terine karışsın, kokusu kokuma bulaşsın istiyorum.'' diye düşünürken dudakları az önceki yerine dönüp kaldığı yerden devam ettiğinde gözlerimi kapadım. Cevabıma gerek duymamıştı çünkü aklımda bağırıyordum resmen ona. ''Dokunsana bana.'' diyordum resmen. Ezberle tenimi. Parmaklarının derimde ezmediği tek bir nokta kalmasın istiyordum. Belim yukarı doğru kıvrılırken göğsüm kendiliğinden ona doğru yükseliyordu. Bir eli ile beni destekleyip göğsümün altına kaymasıyla ağzımdan benim bile anlamadığım birkaç kelime çıktı. ''Efendim?'' Dişimin arasından ''Durma.'' dediğimde kısık gülüşü bile sinirlerimi bozmaya yetmemişti çünkü dudakları göbeğime geçmişti. Diliyle tenimde değdiği her noktada ayrı bir yangın çıkartıp bal kokuşu isini çevreye yayıyordu. Göbeğimde yalayıp emmediği bir yerim kalmayınca belimin yanındaki boşluğa kaydı. Diliyle ve eliyle beni şekillendirmeye devam ederken ellerimi omzuna yerleştirdim. Ben kildim o da en iyisinden bir sanatçı. Elleriyle dağılmış çamuru yeniden şekillendiren bir sanatçı gibi tenimde nazikçe dolaşıyordu. Dilinin tüy gibi dokunuşlarına inat kavrayışı sıkıydı. Parmakları derimde dokunup kavradığı her yeri sahipleniyor ele geçiriyor imzasını atıyor ve başka yerleri fethetmeye gidiyordu. Gözlerimi daha da sıkıp kafamdaki zonklamayı, kulağımdaki uğuldamayı bastırmaya çalışırken dili göbeğim ile bacağım arasındaki çukura indi. Dili ve dudakları çukurda oyalanırken eli oradan daha aşağıya kaydığında panikle elini tutmaya çalıştım ama izin vermedi. Eliyle nazikçe bacaklarımı iki yana itti. Merakla ne yapacağını anlamaya çalışırken bacağımın iç tarafına, bu kadar hassas olduğunda haberim olmayan yere, dudağını yapıştırdı. Dokunuşuyla zaten deli gibi atan kalbim kendine has bir tempoya kavuştu. Atış sesi kulağımda zamanı ileri saran bir saat gibi seri bir şekilde dönüp durmaya başlamıştı. Saat tıklamaları ile karışan sık nefesim ufak öpücükler bırakarak diğer tarafa geçtiğinde kesilir gibi oldu. Dizlerimdeki titremeye şaşırmamıştım. Sadece dizlerim değil tüm vücudum titriyordu sanki. Gördüğüm görüntü ile utancım gün yüzüne çıkarken Phill'in başını ittirmek için elimi saçlarına götürdüm. Saçlarının yumuşak telleri parmaklarımdan kayıyordu. ''Phill,'' dediğimde ağzımdan buhar çıkmamasına şaşırmıştım. Önce yanıyorum diyordum ya... Şimdi buharlaşıyorum. Yıllardır içimdekileri önce dondurmuş sonra taşlaştırmıştım. Dudakları göbeğimden aşağıya kaydığında taştan kabuğum kırılmış, eritilmiş yavaş yavaş buharlaşan bir buz kütlesine dönüştüm. Kendimi bir bağımlı gibi hissetmeye başlamıştım. Önce ufak dozlarla uyuşturucu verilmiş sonrasında aşırı doz için yalvaran bir keş gibi. Dokunuşları aklımı, sinirlerimi uyuşturan en bana özel bir uyuşturucuydu sanki. ''Phill...'' diye yineledim ama cevap vermek yerine bacağımın içinde tutup öptüğü hassas noktayı dişleyip yaladığı için cevap vermedi. ''Yapma.'' derken başını itmeye çalışmam işe yaramadı. Öpülmedik yerim kalmadı derken orayı da öpeceğini düşünmemiştim açıkçası. Dudakları, dili ve elleri ile daha önce es geçtiği yeri esir ederken parmaklarım saçlarını kavradı. +18