วิวาห์ครั้งนี้ ใครตกหลุมรักก่อนเป็นผู้ชนะ พรนับพันหญิงสาวชาวไทยที่จำเป็นต้องเดินทางมาเป็นสะใภ้ตระกูลหลิว ตามสัญญาหมั้นหมายที่เธอไม่เต็มใจ แต่เพราะเงื่อนไขที่เขาจะช่วยพยุงฐานะการเงินของครอบครัวให้ผ่านพ้นสภาวะวิกฤตินี้ไปได้ หลิวโม่โฉวอายุ32ปี นักธุรกิจชื่อดังในแวดวงยาและเครื่องมือแพทย์ เขาเคยแต่งงานตอนอายุ26ปี ในปีที่เขาอายุ 27 ภรรยาก็ตั้งครรภ์และให้กำเนิดบุตรชายคนแรกและคนเดียวเพราะภรรยาเสียชีวิตหลังคลอดลูกได้ไม่นาน ปัจจุบันลูกชายของเขาอายุ 5 ขวบชื่อหลิวต้าเหนิง เขาผ่านแต่งงานมาแล้วจึงไม่ได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้อีกแต่ที่เพราะเป็นคำสั่งของปู่ แต่เมื่อพบหน้าเจ้าสาว เขากลับไม่ต้องการให้การแต่งงานนี้เป็นแค่การแต่งงานในนาม เพราะเขาต้องการครอบครองทั้งตัวและหัวใจของเธอ

หมอสาวสู้ชีวิตแต่อกหักทั้งที่ยังไม่ได้บอกรัก เผลอOne Night Standกับผู้ชายคนหนึ่ง ใครเลยจะรู้ว่าเป็นพรหมลิขิตหรือเวรกรรมทำให้เธอมาเจอกับมาเฟียหนุ่มที่ไม่ยอมปล่อยให้เรื่องของคืนนั้นผ่านเลยไป

นางเป็นฮูหยินที่ถูกต้อง แต่เขากลับเฉยชาใส่ มีเพียงบนเตียงเท่านั้นที่เขาเร่าร้อนจนนางแทบมอดไหม้ จ้าวจื่อรั่วอายุเพียงสิบหกปีเป็นลูกอนุของเสนาบดีสกุลจ้าว ถูกสับเปลี่ยนตัวมาเป็นเจ้าสาวมาแต่งงานกับแม่ทัพที่ชายแดนใต้ กู้ตงหยางบุรุษหนุ่มอายุยี่สิบสี่ปีฉายาแม่ทัพปีศาจที่แสนเหี้ยมโหด "เจ้าติดค้างข้า ไม่ว่าจะเล่นลิ้นอย่างไร เจ้าย่อมรู้ดีว่าสกุลจ้าวปลิ้นปล้อน เจ้าอย่าได้หวังว่าจะได้อยู่อย่างสุขสบายเลย" พูดจบชายหนุ่มก็ผุดลุกขึ้นเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้หญิงสาวได้แต่นั่งเพียงลำพัง แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็อดเศร้าใจไม่ได้ ชีวิตนางจะได้พบความสุขเช่นคนอื่นบ้างไหม.

เธอคือ ‘หลินเหยาซื่อ’ ที่มีชีวิตอยู่ในปีค.ศ.2023 แต่เพราะอุบัติเหตุรถบัสตกเขาลงไปในแม่น้ำ ทำให้เธอลืมตาอีกครั้งและพบว่าตัวเองอยู่ในร่าง ‘หลินเหยาซื่อ’ อายุยี่สิบสอง และยังเป็นคุณแม่ลูกแฝดที่ใช้ชีวิตอยู่ในปี ค.ศ.1980 เหตุการณ์บางอย่างทำให้ 'กั๋วคังเหริน' หายสาบสูญ เมื่อกลับมาอีกครั้งก็พบว่าตัวเองมีลูกฝาแฝดวัยสามขวบ และผู้หญิงที่เขาแต่งงานด้วยจำสามีตัวเองไม่ได้! “คุณต้องการพูดอะไรกันแน่” “เอ่อ...ก็...ก็...เผื่อคุณอยากจะหย่า...อุ๊บ!” ยังไม่ทันพูดจบประโยค ริมฝีปากของเขาก็ปิดปากเธอไว้สนิท มือข้างหนึ่งประคองท้ายทอยเธอไว้ไม่ให้หลบหนี “ห้ามพูดเรื่องหย่าอีก” เขาทำตาดุใส่แต่สายตามองที่ริมฝีปากหวานที่เพิ่งลิ้มรส “ระหว่างคุณกับผมจะไม่มีเรื่องนั้นเกิดขึ้นอย่างแน่นอน”

มู่ลี่หยางใช้ชีวิตเป็นพรานป่าหาของป่าไปขายอยู่หลายปี แต่เข้าป่าครั้งนี้เขาได้พบหญิงสาวผู้หนึ่งหมดสติอยู่จึงช่วยนางไว้ ทว่าทันทีที่นางลืมตา นางกลับจำอะไรไม่ได้แม้แต่ชื่อของตัวเอง เขาจึงจำเป็นต้องดูแลนาง แต่ที่ทำให้เขาหนักใจ ก็คือนิสัยนอนละเมอของนาง เหตุใดทุกครั้งที่นางละเมอต้องมาอยู่บนเตียงเขาด้วยเล่า! “พี่ลี่หยาง!” “นอนดีๆ อย่าฟุ้งซ่าน คืนนี้เจ้าต้องพักผ่อน” “ข้ารู้ แต่ไม่ต้องมัดข้าขนาดนี้ก็ได้”" “ไม่ได้” เขาสะบัดมือเพียงคราวเดียว เปลวเทียนในห้องก็ดับลง “หากจะนอนเตียงเดียวกับข้าก็อย่าดื้อ อย่าซุกซน” “พี่ลี่หยาง” เสียงหวานเอ่ยขึ้น “นอนเสีย!” เขาตวาดทีเดียวหญิงสาวก็เงียบเสียงไป แม้ได้เห็นเพียงแผ่นหลังของเขา นางก็มีความสุข ขอเพียงได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ไม่ว่าอย่างไร นางก็ยอมทำทุกอย่าง แม้จะถูกมัดเป็นบะจ่างก็ยอม. ...........

กฤติกา คือชื่อของหญิงสาวร่างเล็กสูง156 เซนติเมตร พ่อของเธอชอบดูดาวเลยตั้งชื่อตามกลุ่มดาวลูกไก่ ไรอัน โจนส์ คือ Bossสุดหล่อที่เป็นแรงกระตุ้นให้เธอตื่นเช้ามาทำงาน แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นเธอในสายตา ทว่าเงื่อนไขที่พ่อให้เธอกลับบ้านเกิด ผสมกับความมึนเมาทำให้เธอ ชวนเขาขึ้นเตียง มันควรเป็นOne night stand แต่เขากลับไม่ยอมให้จบลงแค่นั้น .... “อ๊ะ! ขอโทษค่ะ!” กฤติกาเงยหน้าขึ้นมองแล้วก็ต้องเบิกตากลมโตกว้างแล้วเผลอเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างลืมตัว “คุณไรอัน” ประธานหนุ่มเห็นคนตัวเล็กถอยหลังเตรียมตั้งท่าจะหนีก็รีบยื่นมือไปโอบเอวบางมาแนบชิดกับร่างกำยำของตนอย่างรวดเร็ว เร็วเสียจนหญิงสาวไม่ทันตั้งหลัก ร่างเล็กเข้าไปซุกซบในอกของเขาแล้ว “ได้เจอตัวสักที” “คะ?” ดวงตากลมกะพริบตาปริบๆ เขาพูดเรื่องอะไรกัน มุมปากกระตุกยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่ทำให้เสียวสันหลังชอบกล กฤติกาพยายามดิ้นให้หลุดจากวงแขนที่โอบรัด “คุณทำได้แสบมากนะ กฤติกา!” ประโยคของเขาทำให้เธอชะงัก หรือเขาจะโกรธเธอเรื่องคืนนั้น ดูท่าทางจะโกรธขนาดอยากฉีกเธอออกเป็นชิ้นๆแล้ว!

ฟู่เซียงเซียง บุตรสาวภรรยาเอกของเสนาบดีกรมพิธีการฟู่เจี้ยนกั๋ว อาศัยในแคว้นสือเจ้า ตั้งแต่มารดาของนางตายจาก บิดาละเลยไม่สนใจ นางจึงทุ่มเทแรงใจศึกษาแพทย์ปรารถนาจะเป็นหมอหญิง ขณะที่เดินผ่านตลาดค้าทาส บังเอิญได้พบทาสหนุ่มผู้หนึ่ง แม้สภาพร่างกายบอบช้ำเต็มไปด้วยบาดแผล แต่แววตาแข็งกร้าวทำให้นางตัดสินใจซื้อตัวทาสหนุ่มผู้นั้น โดยไม่รู้เลยว่า... ด้ายแดงแห่งโชคชะตาร้อยรัดพันเกี่ยวชีวิตของนางและเขาไว้ด้วยกัน “ข้าซื้อชายคนนี้สองตำลึง” นางกล่าวย้ำ “ไม่มีต่อรอง” ชายร่างท้วมกัดฟันกรอด แต่หันไปมองทาสที่ตนได้มาก็ได้แต่หัวเสีย ช่างเถอะ อย่างน้อยก็ได้เงินมาในมือดีกว่าขายไม่ได้แล้วยังต้องหาที่ทิ้งศพอีก “ได้! ขายสองตำลึง” ฟู่เซียงเซียงลอบถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินตามไปด้านหลังเพื่อรับสัญญาทาส ทว่าทาสที่นางซื้อมาไม่มีแรงเดินด้วยซ้ำ ชายฉกรรจ์สองคนหิ้วปีกลากร่างที่ไร้เรี่ยวแรงมากองที่พื้นแทบเท้านาง เด็กสาวชักเท้าไม่ทัน ใบหน้าของเขาจึงแทบจะซบกับรองเท้าของนาง เด็กสาวย่อตัวลงแล้วกระซิบเบาๆ “อดทนมาได้ถึงเวลานี้แล้วก็อดทนอีกนิดเถอะนะ อย่างไรก็มีชีวิตให้คุ้มค่าเงินสองตำลึงของข้าหน่อย” - จบสุขนิยม ไม่ดราม่า ไม่หน่วง นิยายรักอ่านเพลินๆค่ะ

\'ข้าวจี่\' ในความทรงจำของ \'ตุลา\' คือเด็กผู้หญิงตัวอ้วนกลมแก้มยุ้ย แต่ในวันนี้เธอเป็นหญิงสาวตัวเล็กน่ารักที่ทำให้เขาใจเต้นแรง แต่ต้องทำหน้านิ่งเข้าไว้ และที่สำคัญ เธอคือลูกสาวของเพื่อนแม่ที่ถูกฝากฝังให้ดูแลในช่วงที่น้ำท่วม \'ตุลา\'ในความทรงจำของ \'ข้าวจี่\' คือผู้ชายที่อายุมากกว่าเธอ5ปีและชอบดึงแก้ม ดึงผมเปีย ทำให้เธอร้องไห้และวิ่งไปหลบแผ่นหลังของแม่ทุกครั้งที่เจอเขา และที่สำคัญ เขาคือลูกชายของเพื่อนแม่ที่รับหน้าที่ดูแลเธอและเจ้าแมวอวบตัวกลม ที่ต้องอพยพหนีน้ำท่วมไปอาศัยที่บ้านของเขา "เอาเถอะ เพื่อแมวแล้วต้องทำหน้าหนาไว้ก่อน ยังไงต้องรบกวนเขาอยู่ดี" แล้วเรื่องของคนสองคนและแมวหนึ่งตัวก็เริ่มต้นขึ้นในเดือนตุลาคม

“ฆ่าตัวตาย?” เด็กหญิงเอียงคออย่างงุนงง “ผู้ใดฆ่าตัวตายเจ้าคะ” “ก็เจ้าไง” เขาใช้นิ้วชี้จิ้มที่หน้าผากของเด็กหญิง “ไม่เช่นนั้นเจ้าจะเดินลงน้ำไปทำไม” “ท่านผู้มีพระคุณเข้าใจข้าน้อยผิดแล้วเจ้าคะ” เด็กหญิงรีบอธิบาย ได้ยินถ้อยคำของนางก็ทำให้เด็กหนุ่มหน้าตึงไป เขาก้าวเท้าถอยห่างนางออกมาเล็กน้อย “เช่นนั้นก็ดีแล้ว อย่าได้ลืมเชียวว่าชีวิตเจ้าเป็นของข้าแล้ว” “เจ้าค่ะ ข้าจะจำใสใจไว้” นางส่งยิ้มดวงตาเป็นประกาย หนึ่งครั้งที่เขาช่วยชีวิตนาง หนึ่งครั้งที่นางช่วยชีวิตเขา ‘เสิ่นฉางซี’ บุตรสาวองครักษ์วังหลวงที่รอดจากความตายพร้อมแผลเป็นบนใบหน้าและท่าเดินกะโผลกกะเผลก ชีวิตของนางเป็นของ ‘สวินเย่ว์’ แม่ทัพหนุ่มผู้แข็งกระด้างผู้บังเอิญช่วยนางอย่างไม่ตั้งใจ ชะตานำพาให้ใจสองดวงให้พานพบและผูกพัน เกิดสายใยโยงหัวใจสองดวง ลมหายใจของนาง ไออุ่นจากกายของเขา ความรักที่จารในหัวใจจะยังคงเป็นเช่นเดิมไม่เสื่อมคลาย แม้นางจะย้ำเตือนตัวเองว่าฐานะของนางไม่ควรรักเขา!

'เกวลิน' หญิงสาววัย22ปี สาวหน้าหวานผิวขาวสมกับชื่อเล่น 'กะทิ' เพิ่งเรียนจบและยังไม่มีงานทำจึงช่วยงานพี่ชาย ‘ตะโก้’หรือ การันต์ ที่ดูแลกิจการร้านอาหารต่อจากแม่ที่เสียชีวิตไปห้าปีแล้ว ส่วนพ่อนั้นทอดทิ้งทั้งสามคนไปตั้งแต่การันต์อายุได้เพียง 10 ขวบ ‘หมออิฐ’ หรือ ‘นายแพทย์อิทธิพล’ หมอหนุ่มวัย 34 ปี หน้าตาก็ไม่ได้แย่ ฐานะการเงินและการงานก็ดีเลิศ แต่กลับอกหักซ้ำซากจจน่าสงสาร (กระซิกๆ) เกวลินเคยพบหมออิฐตั้งแต่เธออยู่ ม.5 ในตอนนั้นหมออิฐมาที่โรงเรียนในฐานะศิษย์เก่า เขามาพูดแนะแนวเรื่องการสอบเข้าคณะแพทย์ เกวลินชอบเขามาตั้งแต่ตอนนั้น แต่ก็รู้ดีว่าตัวเองไม่มีความสามารถที่จะสอบคณะแพทย์ เธอเรียนคณะบริหาร ช่วยงานที่บ้านซึ่งเป็นร้านอาหาร ซึ่งอยู่ใกล้โรงพยาบาลที่หมออิฐทำงานอยู่ เขาไม่รู้จักเธอ แต่เธอรู้จักเขาและมีความสุขดีกับการแอบรักข้างเดียว หญิงสาวขับมอเตอร์ไซค์ส่งอาหารให้หมอ-พยาบาลที่โทรสั่งเป็นประจำ และแล้วกามเทพก็ทำงานให้เธอต้องมาใกล้ชิดกับคนที่แอบรักเข้าจนได้! .... “ก็เมื่อก่อนพี่มีแฟน พี่จะมองคนอื่นได้ไง” เขาพูดไปตามตรงเพราะมันเป็นเรื่องในอดีต “ก็จริงนะ” เกวลินพยักหน้ารับ ตอนนั้นเขามีแฟนอยู่แล้ว ไม่เคยเห็นหมออิฐนอกใจแฟนเลย การที่เธอไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาก็ไม่ใช่เรื่องแปลก และตอนที่เขามองเธอก็คือตอนที่เขาโสดสนิทด้วย “ขอบคุณนะคะ” “เรื่องอะไรครับ?” “ขอบคุณที่หันมามองกะทิไงคะ” ‘ขอบคุณที่ทำให้ความรักของกะทิสมหวังด้วยค่ะ’ ชายหนุ่มนิ่งงันไปทันที ทำไมรู้สึกเหมือนถูกบอกรักโดยไม่ต้องมีคำว่ารัก ใบหน้าหมอหนุ่มจึงแดงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ หรือมีแฟนเด็กมันดีแบบนี้เอง

พลอยดาว-พราวมุก สองสาวฝาแฝดที่มีใบหน้าและรูปร่างคล้ายกันจนเรียกได้ว่าเป็นพิมพ์เดียวกัน "ราคีหวามรัก" เป็นเรื่องของพลอยดาวและท่านประธานกวิวัชร์ "ราคีซ่านสวาท" เป็นเรื่องราวของพราวมุกและอาจารย์คิมหันต์ “แล้วเรื่องเมื่อคืนมันคืออะไร น้องมุกแค่มีอารมณ์ก็ลากพี่ขึ้นเตียงเหรอ เห็นพี่เป็นเซ็กส์เฟรนด์หรือไง” “เซ็กส์เฟรนด์...” เธอกะพริบตาปริบๆ s*x friend? สถานะแบบนี้ก็ไม่แย่นะ เมื่อคืนมันก็อารมณ์พาไปจริงๆ นั้นแหละ เพราะเป็นเขา... ถึงเธอยอมให้มันเกิดขึ้น แต่สิ่งที่หญิงสาวไม่รู้คือ...เขาไม่ยอมมีสถานะเป็นแค่s*x friend เพราะเขาต้องการครอบครองเธอทั้งตัวและหัวใจ

รวมเรื่องราวอีโรติกที่ชวนให้อารมณ์วาบหวิวของหนุ่มสาวชาวออฟฟิศ “ว๊าย! บอสเล่นอะไรคะ” หญิงร้องอย่างตกใจ แต่ใจเต้นรัว บอสจะเอาจริงเหรอ ตอนนี้เธอนั่งบนตักบอส แผ่นหลังแนบแผ่นอกของเขา มือใหญ่โอบมาตะปบหน้าอกของเธออย่างรวดเร็ว เสื้อผ้าเสียดสีเนื้อทำให้เธอคับยุบยิบและเสียวซ่านจนอยากครางออกมา “ผมไม่เล่นหรอกนะ”

ว่ากันว่า... เหล่าปีศาจจะกิน ‘พลังชีวิต’จากมนุษย์เพื่อให้ตนมีชีวิตอยู่ได้ แต่ถ้าได้เสพ ‘พลังหยาง’จากบุรุษจะเพิ่มอิทธิฤทธิ์ให้ตน แต่การทำเช่นนั้นจะทำให้มนุษย์ผู้นั้นอายุไขสั้นลงหรือตายได้ ในขณะเดียวกัน ‘หัวใจ’ของปีศาจจิ้งจอกแดงเป็นตัวยาหายากชนิดหนึ่ง ว่ากันว่าสามารถรักษาได้ทุกโรค ปีศาจจิ้งจอกแดงจึงเป็นทั้งผู้ล่าและผู้ถูกล่าเช่นกัน กุนซือหนุ่มนาม 'หานหรงเหยา' หลบมารักษาแผลใจไกลถึงชายแดน สายลมแห่งโชคชะตานำพาให้เขาได้พบกับ 'หลิวเข่อซิง' ปีศาจจิ้งจอกแดงตัวน้อยที่เข้าใจผิดคิดว่าชายหนุ่มกำลังจะฆ่าตัวตาย แต่กลายเป็นว่า หานหรงเหยายื่นมือเข้าช่วยปีศาจสาวเสียเอง เรื่องวุ่นของหนึ่งคนและปีศาจหนึ่งตนจึงเริ่มขึ้น “ข้าช่วยเจ้า เจ้าไม่คิดจะตอบแทนบุญคุณข้าบ้างหรือ” “ตอบแทนบุญคุณ?” นางทำเป็นไม่เข้าใจ จะว่าไปเขาก็พูดถูก พลังชีวิตของเขาช่วยให้นางคืนร่างมนุษย์ จากที่บรรดาศิษย์พี่เล่าให้ฟัง แต่พวกมนุษย์หาดีไม่ได้สักคน หรือว่าเขาเห็นนางในร่างจิ้งจอกแดงแล้วอยากได้หนังของนาง! หานหรงเหยาเลิกคิ้วประหลาดใจ จู่ๆ จิ้งจอกตัวน้อยก็หน้าซีดกอดห่อผ้าแน่น กลายเป็นนางที่แสดงท่าทีหวาดกลัวเขา “แม่นาง...เอ่อ เข่อซิง...เจ้า...” “เจ้า...เจ้าเห็นตัวตนของข้าแล้ว” นางกอดห่อผ้าแน่นขึ้นข่มกายไม่ให้สั่นเทา ชายหนุ่มเพิ่งนึกได้ว่า เป็นตนเองที่เห็นร่างกายเปลือยเปล่าของนาง หากพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ต้องเป็นเขาที่รับผิดชอบต่อนาง “เจ้าคงไม่คิดจะถลกหนังข้าหรอกนะ” “ถลงหนัง?”

เพราะใช้ตัวเองปกป้องฮ่องเต้ ทำให้ \'ฉู่ห่าวหราน\' ต้องใช้ชีวิตบนรถเข็น หลังจากออกจากเมืองหลวงมาใช้ชีวิตในคฤหาสน์ซอมซอมาปีครึ่ง จู่ๆ ฮ่องเต้ทรงมอบให้ บรรณาการเป็นคณิกาอันดับหนึ่งของเมืองหลวง แต่ฉู่ห่าวหรานต้องประหลาดใจ เหตุใดนางจึงห่างไกลคำว่า \'คณิกา\' แต่ใกล้เคียงกับ \'โจรสาว\' เสียมากกว่า \'เซียงเยว่ซิน\' สลับตัวกับ \'เหอเยว่ซิน\' หญิงคณิกาที่นางนับเป็นสหาย นอกจากจะให้เหอเยว่ซินได้หนีไปใช้ชีวิตกับคนรักแล้ว นางยังมีภารกิจ(ลับ)ทดแทนบุญคุณที่ต้องทำรวมทั้งทำตามคำสั่งเสียของบิดามารดา ... “เจ้าพูดว่าอะไรนะ” “ข้าบอกว่า ใต้เท้า...เอ่อ ท่านพี่หล่อเหลามาก” ฉู่ห่าวหรานยิ้มออกมา แต่เดิมเขาไม่ได้สนใจยามมีใครชื่นชมเขานัก ทว่าเวลานี้ได้ยินภรรยาเอ่ยชมรู้สึกพอใจไม่น้อย อย่างน้อยก็ดีกว่าให้นางชื่นชมบุรุษอื่น “เจ้าก็งดงามมาก” “ท่านไม่ต้องพูดเอาใจข้าหรอก” คราวนี้นางเงยหน้าขึ้นมองเขา “ข้าพูดจริง” เขาย้ำ “แต่ก่อนเจ้าชอบชมตัวเองต่อหน้าข้ามิใช่หรือ? หรือที่ผ่านมาเจ้าแค่พูดล้อเล่นเท่านั้น” ที่ผ่านมานางก็พูดไปอย่างนั้น เพราะเคยถูกสายตาดูแคลนจ้องมองมาก่อน นางจึงมักพูดกลบเกลือนความรู้สึกลึกๆ ในใจของตน “แล้ว...ท่าน...ท่านพี่ชอบข้าตรงไหน ทำไมท่านอยากแต่งงานกับข้า” ‘ถามเอาตอนนี้มิช้าไปหน่อยหรือเจ้าลิงน้อย’ ฉู่ห่าวหรานคลี่ยิ้มอ่อนโยน “ข้าชอบเวลาที่มีเจ้าอยู่ข้างกาย”

‘อะไรนะคะ’ ‘แค่คืนนี้และไม่ผูกมัด’ พลอยดาวรู้ว่าความหมายของคำนั้นดี แต่ไม่คิดว่าเขาจะชวนง่ายๆ หรือเพราะเขาทำให้มันเป็นเรื่องง่ายๆ เธอจึงตัดสินใจได้แทบจะในทันที ตอนนี้กวิวัชร์รู้สึกกลายร่างเป็นสัตว์กินเนื้อที่อยากกินเจ้ากระต่ายน้อยขึ้นมาแล้วสิ #one night stand

ความจริงใจของเขา จะเปิดประตูหัวใจของเธอให้รับความรักครั้งใหม่อีกครั้ง จารวีหญิงสาววัย 23 ปี มีเหตุให้ตกงานแบบไม่ทันตั้งตัวเพราะเจ้านายชีกอพยายามขอมีเซ็กส์ด้วย แต่เมื่อเธอไม่เล่นด้วยก็หาทางกลั่นแกล้งสารพัดจนทำให้เธอต้องออกจากงานในที่สุด สุมาลี-พี่สาวบ้านใกล้เพิ่งคลอดลูกชายสุดน่ารัก แต่การมีลูกอ่อนทำให้ไม่สามารถดูแลร้านซัก-อบ-รีดได้เต็มที่ เมื่อเห็นว่าน้องสาวบ้านใกล้ตกงานจึงชวนมาทำช่วยงานที่ร้านไปพลางๆระหว่างที่ยังหางานใหม่ไม่ได้ จารวีรีบคว้าไว้แถมยังได้ห้องพักฟรีเสียแค่ค่าน้ำกับไฟฟ้าเองเป็นของแถม ไหนๆ เธอก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศอยู่แล้ว ร้านซักอบรีดสุมาลีอยู่ใต้ตึกอพาร์เม้นท์แห่งหนึ่ง ทุกอย่างมันควรจะเริ่มต้นใหม่ด้วยดี ชีวิตของจารวีควรจะดีขึ้น ใช่มันต้องดีมากๆ ถ้าไม่เพราะผู้ชายห้องข้างๆ ที่ชอบส่งเสียงดังจนทำให้เธออดหลับอดนอน พักผ่อนไม่พอนะซิ! แล้วเรื่องวุ่นๆก็เริ่มต้นขึ้น “เค้ามาจูบผมเอง ผมไม่ได้ไปจูบเขานะ” เขาเผลอหัวเราะออกมา “นั้นไง ผู้ชายก็ได้เปรียบแบบนี้แหละ” เธอกระเง้ากระงอดแล้วผลักเขาออก แต่เขากลับรวบข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะของเธอด้วยมือข้างเดียวของเขา “คุณหึงผม” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ “ใครจะไปหึงคุณ หลงตัวเองชัดๆ” “คุณหึงผม” เขาย้ำ “คุณชอบผมแล้วใช่ไหม”

แรกคือความไม่เต็มใจ แต่เมื่อได้ใกล้ชิดและรู้จักกันมากขึ้นจึงกลายเป็นความผูกพันอย่างไม่รู้ตัว และปรินทรทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอเป็นเมียของเขาจริงๆ ไม่ใช่แค่เมียคั่นเวลาอีกต่อไป ....... “อยู่กับคุณ? ในฐานะอะไรคะ? ลูกหนี้เหรอ?” ปรินทรขมวดคิ้ว “เป็นเมียผมไง” “มะ..เมีย...คุณ” เธอรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า “ผู้หญิงที่ไหนก็อยากเป็นเมียผมทั้งนั้นแหละ” เขาพูดหน้าตาเฉย แต่ไม่ได้พูดทั้งหมดว่าเขาไม่เคยอยากได้ใครเป็นเมียเท่าเธอมาก่อน “ไม่อยากเป็นเมียผม อยากเป็นเมียพ่อผม หรือเป็นเมียไอ้นิพัฒน์” “ทำไมต้องเป็นเมียด้วยเล่า เป็นอย่างอื่นไม่ได้หรือไง” เธอเบ้ปากไม่พอใจ แต่ใบหน้าดื้อรันของเธอนั้นแสนน่ามองนัก “ไม่มี” เขาตอบเร็วแบบไม่ต้องคิด หรือคิดแล้วก็อยากได้คำตอบเดียว “ทำไมละคะ” “ผมดูแลคุณได้ในฐานะผู้หญิงของผม ไม่มีใครกล้าแตะคุณหรอก แม้กระทั่งที่ทำงานคุณก็ด้วย”

ไปรยามีชีวิตที่สงบสุขมาตลอดยี่สิบสี่ปีที่ผ่านมา พ่อกับแม่จากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสิบปีก่อน ทำให้ไปรยาอยู่ในการอุปการะของคุณอาธงชัย หลังจากเรียนจบในระดับปริญญาตรีเธอก็ได้ทำงานที่เธอใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็ก นั้นคือการเป็นครูประถมที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง ชีวิตของไปรยาควรเต็มไปด้วยความสงบสุขหากไม่จู่ๆ อาธงชัยพาเธอมาที่ร้านอาหารในโรงแรมหรู เพื่อจะขายเธอเป็นนางบำเรอใช้หนี้การพนันห้าล้านบาท แม้จะหญิงสาวจะถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีในฐานะลูกคนหนึ่ง แต่ให้ขายตัวใช้หนี้แบบนี้ เธอต้องหนีสถานเดียวเท่านั้น! ภูมิพยัต ชายหนุ่มวัย32 เขาเป็นเจ้าของโรงงานแปรรูปไม้ยางพารา เขานัดเจอกับเจนนี่สาวประเภทสองผู้มีอาชีพหลักคือแม่เล้า เขาให้เจนนี่ช่วยหาผู้หญิงมาทำงานเป็นแม่บ้านเพราะแม่บ้านคนเก่าคนแก่ลาออกไปเลี้ยงหลาน แต่เจนนี่กลับเข้าใจผิดคิดว่าภูมิพยัตต้องการนางบำเรอ ชายหนุ่มหัวเสีย ขู่เจนนี่เอาไว้ ขณะที่เขาเข้าไปอาบน้ำอยู่นั้น ไปรยาที่วิ่งหนีลูกน้องของกำนันนิยมก็มาหลบซ่อนตัวในห้องของภูมิพยัต เขาออกมาจากห้องน้ำเห็นไปรยาก็นึกว่าเป็นแม่บ้านที่เจนนี่ส่งมาให้ใหม่ ไปรยาไม่มีที่ไปจึงสมอ้างตัวเองเป็นแม่บ้านที่เจนนี่ส่งมา ทั้งที่เธอไม่รู้จักคนที่เจนนี่เลย ความน่ารักอ่อนหวานของไปรยาทำให้พ่อและแม่ของภูมิพยัตประทับใจ ทว่าภูมิพยัตกลับคิดว่าเธอใช้มารยาเพื่อใกล้ชิดพ่อของเขา ทำให้เขาต้องใกล้ชิดแม่บ้านคนนี้เพื่อจับผิดเธอ ทว่ามันกลายเป็นความใกล้ชิดผูกพัน กว่าจะรู้ตัวอีกที เขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอไปจากมืออีกแล้ว!

กี่หมื่นราตรีที่ทรมาน กี่ชาติภพที่ล่วงผ่าน หัวใจเขาคะนึงหานางเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น. “สามี!” นางเบิกตากว้าง “ท่านเป็นสามีข้า” “ถูกต้อง” เขาหลุบตาลงเล็กน้อย “เจ้าคือภรรยาของข้า เจ้าจำไม่ได้หรือ?” หญิงสาวส่ายหน้าไปมา “ข้าจำอะไรไม่ได้เลย ...แม้แต่...ชื่อของตัวเอง” “เจ้าจำอะไรไม่ได้เลย?” นางพยักหน้าแทนคำตอบ สิ่งรอบข้างล้วนกลายเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับนาง นางจำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั้งชื่อของตัวเอง นางอ้าปากเหมือนจะเอ่ยถามแต่อีกฝ่ายกลับชิงพูดขึ้นมาก่อน “เช่นนั้น เจ้าก็เพียงจำไว้ว่าชื่อของเจ้าคือหรูซื่อและข้าซุนหลวนคุนเป็นสามีของเจ้า” #แม่ทัพ #ฮูหยิน #ความจำเสื่อม #หลงเมีย #อุ่นเตียง

เธอต้องการแค่ 'เหตุผล' ที่เขาจากไป ไม่ได้ต้องการเรียกร้องให้ 'เขา' กลับมา ชานนท์ ชายหนุ่มวัย30ปี หนุ่มเพลย์บอยตัวพ่อ ชีวิตของเขาแสนสุขสบาย เที่ยวเตร่ผลาญเงินครอบครัวไปวันๆ จนพ่อส่ายหน้าระอาใจ ทว่าวันหนึ่งเขากลับล้มป่วยอย่างหนักต้องไปรักษาตัวอยู่ต่างประเทศนานครึ่งปี เมื่อกลับมาก็ยังไม่สามารถเคลื่อนไหวตัวได้ตามปกติ ปกติเขาเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองตามประสาลูกคนเดียวอยู่แล้ว พ่อแม่จึงส่งเขาไปพักรักษาตัวที่ไกลหูไกลตา ไกลเสียจนเขานึกว่าพ่อแม่ไม่รักเขาเสียแล้ว เพราะตั้งแต่เขาป่วย เขาได้เห็นนิสัยใจคอที่แท้จริงของคนที่เคยชิดใกล้ เขาเผลอคิดไปแล้วว่าโลกนี้คงไม่มีใครรักเขาจริง จนกระทั่ง... ...................... “เตย...เตยไม่เก่งนะ” “หือ?” เขาถอยกลับมาเล็กน้อย สีหน้าแปลกใจ “เรื่องอะไรครับ” “เรื่องนั้น...” “เรื่องไหน?” เขาจนใจกับคำพูดของเธอ “เรื่อง...เรื่องนั้นนั่นแหละ เตยกลัวทำให้พี่นนท์ไม่มีความสุข” พอเห็นอาการเขินอายหน้าแดงลามไปทั้งตัว เขาก็เข้าใจความหมาย “เรื่องนั้น พี่สอนให้ก็ได้”

ศลิษา หญิงสาววัย26ปีที่มีความมุ่งมั่นจะได้แต่งงานกับ วิภพ ชายหนุ่มที่เธอคบหาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยจนขณะนี้ทั้งสองเรียนจบและมีงานทำงาน เธอเก็บเงินเก็บทองไม่ใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายเพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเขา แต่วิภพก็เปลี่ยนไปที่ละน้อย เริ่มไม่สนใจเธอหาเรื่องตำหนิต่อว่าเธอต่างๆนานา จนสุดท้ายก็ขอเลิกกับเธอ แม้เขาจะบอกว่าเขาไม่ได้มีคนใหม่ แต่เมื่อเธอพบความจริง วิภพติดพันกับปนัดดาลูกสาวเจ้าของบริษัทที่เขาทำงานอยู่ ความรักที่เคยมีกลายเป็นความโกรธเกลียดและต้องการเอาคืนอย่างสาสม ศลิษาจึงยอมทำทุกอย่างเพื่อได้เห็นน้ำตาของคนเคยรักคนนั้น ศิวนาถ นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงพวงตำแหน่งพ่อม่ายเมียทิ้ง เพราะเอาแต่ทำงานจนเมียขอหย่า เขากลับมาสะสางปัญหาในบริษัทของคุณอา โดยมีปนัดดาญาติผู้น้องเป็นคนดูแลอยู่ แต่ปนัดดาก็เหมือนวัยรุ่นที่ยังไม่สนใจจริงจังกับงานในบริษัทของพ่อตัวเองนัก จึงทำให้มีข้อผิดพลาด ในวันที่ศลิษาตั้งใจจะลาออกจากบริษัทเก่าที่ทำงานมาหลายปี เธอได้พบกับศิวนาถด้วยความบังเอิญ เธอช่วยตรวจบัญชีที่ทำผิดผลาด ศิวนาถจึงจ้างศลิษามาเป็นผู้ช่วยของเขา แต่เมื่อได้ใกล้ชิดกันจึงเกิดเป็นความผูกผันอย่างไม่รู้ตัว จนทั้งสองมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง ทว่าแอลลี่ ภรรยาเก่าของศิวนาถกลับมาขอคืนดี ศลิษาจึงถอยออกมา วิภพต้องการเอกสารหลักฐานในการยักยอกเงินของบริษัท เขาจึงเอาคลิปโป๊ของปนัดดามาขู่ ศลิษาเข้ามาช่วยไว้จนตัวเองได้รับบาดเจ็บ ศิวนาถได้เห็นคนที่ตัวเองรักบาดเจ็บก็ทำให้รู้ใจตัวเอง ว่าเขารักศลิษามากแม้จะหวาดกลัวที่จะแต่งงานเป็นครั้งที่2 ก็ตาม แต่กเพราะรัก จึงทำให้เขากล้าที่จะมีรักอีกครั้ง แต่เพราะรักครั้งใหม่นี้ต้องเป็นเธอคนเดียวเท่านั้น

ปาณิศา ยอมรับว่ามันเป็นความผิดของเธอ ผิดที่ไม่อาจรักษาสัญญาที่จะรอเขากลับมาเพื่อใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ถ้าเขาจะโกรธแค้นเธอนัก เธอยอมรับทุกความผิดนั้นไว้แต่เพียงผู้เดียว แต่เธอไม่เคยนอกใจเขาเลย แม้เธอจะต้องแต่งงานกับชายอื่นรุ่นราวคราวพ่อ ทว่าหัวใจของเธอยังคงรักเพียงเขาคนเดียว “อยากให้ผมหยุดไหม? ถ้าคุณไม่ห้ามผมตอนนี้ ผมหยุดไม่ได้อีกแล้ว” ดวงตากลมโตจ้องมองเขา ในเวลานี้แววตาของเขายังมองเธอด้วยความรัก เธอยกมือขึ้นแตะแก้มของเขาเบาๆ คทาวุธจับฝ่ามือของเธอมาจูบไล่ที่ละนิ้ว ใบหน้าแดงกล่ำพยักหน้าอย่างเขินอาย ไม่รู้ว่าตัวเองเอาความกล้ามาจากไหน เธอไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน เมื่อเธอเต็มใจเขาก็ลุกขึ้นแล้วช้อนตัวคนตัวเล็กขึ้นในวงแขน เธอยกแขนขึ้นคล้องคอเขาซบหน้ากับแผงอกที่อบอุ่น ไม่กี่นาทีหลังของเธอก็แตะบนเตียงนอนของเขา

#คุณใหญ่ มีแต่โคแก่เคี้ยวหญ้าอ่อนแต่เธอเป็นหญ้าอ่อนที่อยากอ่อยโคแก่ ไหนๆ ก็มาถึงขั้นนี้ จะลองจีบผู้ชายรุ่นพ่อดูสักครั้งดีไหม #คุณคิงส์ นักมวยหนุ่มที่ตกหลุมรักม่ายสาว "พูดกี่ร้อยครั้ง ผมก็ยืนยันว่าจริงจังกับคุณ" #คุณยักษ์ แรกทีเดียวเขาถูกบังคับให้แต่งงานกับสาวใช้คนโปรดของคุณปู่ แต่เมื่อได้ใกล้ชิดกัน เขาจึงรู้ว่าตัวเองขาดผู้หญิงคนนี้ไม่ได้จริงๆ “เรียกผัวทำไมจ๊ะเมียจ๋า”

ขอเพียงทำให้ข้าพึงพอใจ เจ้าจะได้ในสิ่งที่ปรารถนา นางคือปีศาจราคะ ครั้งหนึ่งนางเคยเพียรพยายามฝึกฝนเพื่อเป็นเทพเซียน ผ่านมาพันปีนางคิดว่าหนทางเป็นเซียนนั้นเป็นเรื่องเหลวไหลไร้สาระ นางมุ่งสู่วิถีมารกลายเป็นปีศาจอันดับหนึ่ง ล่อลวงผู้คนให้มัวเมาราคะ เสพสมสูบพลังวิญญาณ หากผู้ใดทำให้นางพึ่งพอใจ นางจะบันดาลในสิ่งที่ปรารถนา ด้วยเหตุนี้เทพเซียนจึงลงมาปราบมาร กักขังนางไว้ที่ภูผาเทียมเมฆา ร่างกายถูกกักขังแต่สามารถถอดดวงจิตสิงสู่มนุษย์ มนุษยกลุ่มหนึ่งบูชานาง ก่อตั้งพรรคลิขิตจันทรา คัดเลือกเด็กหญิงมาเพื่อเป็น ‘ร่างทรง’ ถวายแด่ปีศาจราคะ ชิงหรูมาอยู่ที่พรรคลิขิตจันทราตั้งแต่อายุสิบสอง นางไร้ความทรงจำ สิ่งที่นางจำได้คือลืมตาขึ้นมาโดยมีสตรีรายล้อม เด็กหญิงมากมายถูกส่งเข้ามาที่แห่งนี้ จนอายุสิบห้า เด็กหญิงวัยเยาว์เติบโตเป็นหญิงสาวแรกแย้ม ทั้งหมดถูกคัดเลือกจนเหลือเพียงห้าคน สุดท้ายนางคือผู้ที่ ‘ท่านประมุข’ เลือกใช้ร่างของนาง นางจึงเป็น ‘ร่างทรง’ ของปีศาจราคะ ตั้งแต่วันที่นางถูกเลือก ชิงหรูไม่อาจพูดได้อีกเลย มีเพียง ‘กวงหมิน’ บุรุษใบหน้าเรียบเฉยคอยดูแลรับใช้และเป็นคนปกป้องนาง ชิงหรูไม่รู้ที่มาที่ไปของกวงหมิน เหตุใดเขาจึงเข้าพรรคลิขิตจันทรา เหตุใดเขายอมเป็นทาสรับใช้ท่านประมุข และที่สำคัญนางไม่รู้ว่าท่านประมุขจะใช้ ‘ร่างกาย’ ของนางไปนานเพียงใด และเมื่อถึงจุดสิ้นสุด ชีวิตของนางจะเป็นอย่างไร นางได้แต่หวังว่าช่วงชีวิตสุดท้ายของนางจะไม่เลวร้ายจนเกินไป

เธอถูกหลอกใช้เป็นสินค้าแลกเงิน! แต่สุดท้ายกลับได้หัวใจของเขามาครอบครองอย่างไม่รู้ตัว .......... “อย่าฉีกเสื้อผ้าของดาวนะ” เธอตวาดเขาทั้งที่ใบหน้าแดงก่ำและหอบหายใจแรง “ดาวเช่าชุดนี้มา ต้องส่งคืน” อลันเลิกคิ้ว มือของเขาเลื่อนไปด้านข้างลำตัวของหญิงสาว พบซิปซ่อนอยู่จึงรูดลงเสียงซิปที่เลื่อนลงนั้นทำให้ดุลยาพยายามดันตัวหนี แต่เขากางขาคร่อมร่างเธอไว้ซ้ำมือก็ยังถูกมัดทำให้ไม่อาจหาหนทางเอาตัวรอดได้ เขาถอดชุดเดรสออกไปพ้นร่างที่ดิ้นรนอยู่ใต้ร่างของเขา ผิวกายขาวกระจ่างที่ปรากฏเบื้องหน้า แม้จะมีชุดชั้นในสองชิ้นปกปิดส่วนสำคัญแต่ทำให้เขารุ่มร้อนแทบคลั่ง “ได้...ผมรับผิดชอบเอง”

ลมหายใจของเขามีไว้เพื่อนาง ลมหายใจของนางมีไว้เพื่อ เรื่องราวระหว่างเทพมังกรดิน ฮวงหลง และหญิงสาวเดินดินนามซิ่นฮวา เมื่อโชคชะตาเล่นตลกให้หญิงสาวมองเห็น ‘เทพมังกรดิน’ เขาจำ(ใจ)ต้องปรากฏกายทุกครั้งที่นางเรียกขานนามของเขา ทำให้เทพเซียนชั้นฟ้ากลายเป็นพี่เลี้ยงของเด็กหญิงตัวน้อย จวบจนนางเติบโตเป็นหญิงสาวงามสะพรั่ง กฎสวรรค์ทำให้เขาต้องหักห้ามใจ แต่เพราะนางและเขามีชะตาที่ต้องชดใช้กรรมร่วมกัน และมีเพียง ‘ลมหายใจมังกร’ เท่านั้น ที่จะต่อลมหายใจของนางได้ เส้นทางที่เขาเลือกมิใช่สิ่งที่นางปรารถนา เพียงหนึ่งชาติภพเพื่อให้ใจได้ ‘รัก’ แม้ช่วงเวลานั้นจะแสนสั้น.... นางก็ยินดี จาก ‘ท่อนแขนมังกร’ สู่ ‘ลมหายใจมังกร’ (ท่อนแขนมังกรรุ่นลูก) ‘ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้น ข้าจะอยู่ข้างกายท่าน จะไม่มีวันทอดทิ้งท่านอย่างเด็ดขาด’ “แม้ว่าข้าจะกลายเป็นคนอัปลักษณ์ เจ้าก็ยังอยู่เคียงข้างข้าหรือ?” ‘แน่นอน’ นางยืนยันด้วยแววตาใสซื่อ ‘ข้ามิได้รักท่านที่หน้าตา แต่เพราะจิตใจของท่านต่างหากที่ข้าหลงรัก’ “เจ้ารักข้า?” คำสารภาพรักของนางนั้น เขาได้ยินมานับร้อยนับพันครั้งแล้วกระมัง แต่ครั้งนี้ แม้นางไม่ได้เปล่งเสียงออกมา แต่หัวใจของเขาสัมผัสได้ถ้อยคำยืนยันของนางนั้นช่างหวานล้ำเกินจะบรรยาย ครั้งนี้ เขาไม่ลังเลที่จะ ‘รัก’ นางอีกแล้ว เขาจะถนอมเวลาที่ได้อยู่กับนาง ยอมรับทุกความรู้สึกที่เกิดขึ้นไม่หวั่นเกรงสิ่งใดอีกแล้ว.

ในคราวนั้น "เฟยเทียน" เพียงต้องการพลัง เพื่อครอบครองอำนาจ จึงเรียกปีศาจมังกรเพลิงและแลกเปลี่ยนบางสิ่งเพื่อให้ได้ชัยชนะในสงคราม ทรายย้อมโลหิต ทว่าปีศาจมังกรเพลิงตนนั้นใช้แขนซ้ายของเขาเป็นที่หลบซ่อนการตามล่าจากเทพมังกรดิน จึงปรากฏรอยสักสีเพลิงรูปมังกรที่ท่อนแขนซ้าย ทว่าการสู้รบแบบโหดเหี้ยมทำเขาถูดขับออกจากตำแหน่งรัชทายาทซึ่งเขามิใส่ใจ เป็นลูกที่พ่อไม่รัก ซ้ำกำจัดไม่ได้ ต้องเก็บเขาไว้เป็นเสี้ยนหนามตำหัวใจเช่นนี้ เฟยเทียนกลับรู้สึกสุขสำราญใจดี "ว่านหนิงเหมย" ในวัยสิบแปด ไม่มีวี่แววว่าจะมีใครกล้ามาสู่ขอนางไปเป็นภรรยา ไม่ใช่เพราะฐานะที่เป็นลูกอนุของเสนาบดีว่านเท่านั้น แต่เพราะรอยแผลเป็นที่แก้มขวาของนางอีกด้วย เมื่อครั้งที่นางอายุเพียงสิบสอง การพบกันครั้งแรกระหว่างนางกับองค์ชายเฟยเทียน อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้ผู้อื่นเข้าใจเขาผิดคิดว่าเขาใช้กรงเล็บมังกรกรีดใบหน้านางจนเสียโฉม แม้นางจะบอกทุกคนว่าไม่ใช่ความผิดของเขาก็ไม่มีใครเชื่อนาง แต่เพราะแผลเป็นนี้ทำให้นางรอดพ้นการถูกบังคับให้แต่งงานได้ ขอเพียงใช้ชีวิตเรียบง่าย แม้ต้องอยู่เพียงลำพังนางก็ยินดี ว่านหนิงเหมยเป็นคนโปรดของฮองไทเฮา ด้วยนางเป็นคน "มือเย็น" ต้นไม้ดอกไม้ที่ผ่านมือนาง แม้ใกล้ตายก็ยังฟื้นกลับมาเบ่งบานได้อีกครั้ง แม้นางจะถูกเรียกว่า "คนโปรด" แต่ดูแล้วไม่ต่างจากคนสวนเท่าใดนัก "เฟยเทียน"เข้าวังหลวงตามคำสั่งของพระบิดา ด้วยความดีความชอบที่ทำศึกรวมแผ่นดินได้สำเร็จจึงประทานตำแหน่งชินอ๋องและจะประทานคู่ครองให้ เขาบังเอิญพบว่านหนิงเหมยอีกครั้ง ด้วยตัวเขามีพลังปีศาจอยู่ครึ่งหนึ่ง เมื่อเข้าใกล้ดวงจิตเทพมักอ่อนแรง เมื่ออยู่ต่อหน้าหญิงอัปลักษณ์ผู้นี้ เขากลับไม่อาจใช้พลังของตนกับนางได้ เขากลายเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาไร้พิษสง ความลับนี้ทำให้เขาคิดกำจัดนาง แต่ดูว่าการพยายามกำจัดนางไร้ผล ด้วยเหตุนี้เขาก็เปลี่ยนใจเก็บนางไว้ข้างกาย หากผู้อื่นรู้ความลับนี้ จะเอานางมาเป็นเครื่องมือสังหารเขาได้ "ถ้าจะประทานสมรสให้กระหม่อม กระหม่อมขอเลือกคนที่จะมาชายาด้วยตนเอง" "เจ้ามีหญิงที่หมายปองอย่างนั้นรึ"ฮ่องเต้ทรงแปลกพระทัยนัก "มีแต่เป็นคนของฮองไทเฮา ไม่ทราบว่าฮองไทเฮาจะมอบให้กระหม่อมได้หรือไม่" "เป็นใครกัน" ฮองไทเฮาข่มความหวาดกลัว พระนางกลัวว่าเฟยเทียนหมายจะเอาองค์หญิงหรือท่านหญิงที่นางโปรดปรานไป "ว่านหนิงเหมย" เพียงเอ่ยชื่อนาง ในห้องประชุมถึงกับเงียบกริบ ใครเลยจะคาดคิดว่าปีศาจผู้นี้จะต้องการเพียงหญิงอัปลักษณ์ที่แทบไม่มีใครรู้จัก.

มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่สายตาของนางมีเขาเพียงผู้เดียว ...................... เพราะหนีการถูกไล่ล่า หญิงสาวจึงเลือกจะกระโดดผาน้ำตกพร้อมนกหงส์หยกตัวน้อย เสียงวัตถุตกลงผิวน้ำอย่างแรงทำให้ชายหนุ่มที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นหันไปมองทันที เขาใช้วิชาตัวเบาพุ่งไปช่วยหญิงสาวในชุดสีแดงดำดิ่งลงไปในน้ำลึกอย่างเร็ว เลือดสีสดปะปนในสายน้ำ มือแกร่งแหวกสายน้ำพยายามคว้าร่างของหญิงสาวไว้ เขาประกบริมฝีปากส่งลมหายใจเข้าปากของนาง เพียงดวงตาคู่นั้นเบิกกว้าง สีหน้าของนางแสดงความตื่นตระหนก ริมฝีปากสั่นระริกพยายามส่งเสียงอย่างยากลำบาก ทำให้เขาจำใจโน้มศีรษะลงใกล้เพื่อได้ยินคำพูดของนาง “ข้า...ได้...พบ...ท่าน...แล้ว... ซือจื่อ” เซียวเหรินกายสั่นสะท้านขึ้นมา มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เรียกเขาด้วยชื่อนี้ แต่นั่นเป็นเรื่องเมื่อนานมาแล้ว ไม่มีใครเรียกชื่อนี้นานแล้วจริงๆ ชีวิตที่ควรสงบเงียบเปลี่ยนไปเมื่อทว่าหญิงสาวได้สติอีกครั้ง แต่นางกลับยืนยันกับใครต่อใครว่านางคือนกหงส์หยก!

“พี่ธันวา...” ดารัณเรียกเหมือนละเมอ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน เขามายังไง เธอฝันไปใช่ไหม? ธันวาประคองใบหน้าที่เขรอะไปด้วยคราบน้ำตาแล้วประทับริมฝีปากของตนกับริมฝีปากนุ่มสั่นระริกอย่างรวดเร็วและรุนแรง มันไม่ใช่จูบปลอบขวัญแต่มันเป็นจูบลงลงทัณฑ์ หญิงสาวรู้สึกว่ามันเป็นจูบลงโทษ ไม่อยากคิดต่อเลยว่าถ้าผู้ชายแสนอบอุ่นอย่างเขาโกรธจัดขึ้นมาจะร้ายกาจเพียงใด เอ๊ะ! แล้วเขาจะมาโกรธเธอทำไมกันเล่า ในเมื่อเธอไม่ไดทำอะไรผิดเสียหน่อย รู้สึกเจ็บเมื่อเขาขบเม้มริมฝีปากเธออย่างรุนแรงอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน เขาแทบดูดกลืนวิญญาณของเธอไปพร้อมกับมอบจูบเร่าร้อนและหนักหน่วงจนเธอแทบขาดอากาศหายใจ “เด็กโง่! ทำไมชอบทำให้เป็นห่วงนักนะ” น้ำเสียงเข้มดุคนตัวเล็กด้วยความโมโห หมอหนุ่มอย่าง “ธันวา” จำใจต้องแต่งงานกับ “ดารัณ” ผู้หญิงที่คุณแม่ของเขาวางแผนจับเขาให้แต่งงานกับผู้หญิงที่แม่เลือก เขาไม่เคยนึกเลยว่าเด็กผู้หญิงที่เคยเจอเมื่อ 9 ปีก่อน คนที่เขาเคยวิ่งหนี วันนี้จะกลายเป็นสาวสวยและหวานฉ่ำจนเขาต้องวางแผนลักพาตัวภรรยาตัวเอง!

ทิฐิที่มีทำให้สองหัวใจเดินทางสวนกันทั้งที่พร่ำเพรียกอย่างโหยหา แต่เมื่อรู้ตัวเขาก็ยอมรับจากก้นบึ้งของหัวใจว่าหากครั้งนี้เขาปล่อยมือคู่นี้ไปหัวใจเขาคงต้องหยุดเต้นเป็นแน่. ‘เอานะ... คุณคิดชั่วโมงเท่าไหร่ละ’ ‘บ้า!ทะลึ่ง!ลามก! อย่าเอาความคิดสกปรกมาตีราคาฉันนะ’ ‘เอ้ย! คุณนั้นแหละคิดอกุศล ก็ผมบอกแล้วไงว่าจะจ่ายค่าลวงเวลาให้’ โยษิตา หญิงสาววัยยี่สิบสองปีบัณฑิตหมาดๆ ที่ตระเวนหางานทำจนรองเท้าแทบสึก ทว่าระหว่างที่ทำงานพิเศษเป็นพนักงานกรอกแบบสอบถาม ทำให้เธอได้พบกับ ฟีรูซ เรกิวลุส หนุ่มสุดฮอตเจ้าของใบหน้าคมเข้ม โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าเขาคือนานแบบหนุ่มสุดฮอตที่แสนจะเจ้าอารมณ์และเอาแต่ใจตัวเอง ในชีวิตของฟีรูซ เรกิวลุส ชายหนุ่มที่ใครต่อใครอิจฉา แต่ชีวิตครอบครัวที่แท้จริงกลับเต็มไปด้วยรอยแตกร้าว เขามีพี่ชายต่างมารดา “ฮาคีม” ที่สมบูรณ์แบบทุกอย่างจนถูกจับเปรียบเทียบเสมอ แม้กระทั่งกับสิริมา-พี่สาวที่เกิดจากแม่ที่เป็นคนรับใช้ทำให้แม่ของเขาปวดใจไม่น้อย ฟีรูซถูกเลี้ยงด้วยความตามใจจากผู้เป็นแม่แท้ๆ แต่ความรักที่มากล้นนั้นทำให้เขาอึดอัดและกลายเป็นคนเจ้าอารมณ์อย่างไม่รู้ตัว แล้วชีวิตเรื่อยเปื่อยของเขาก็เปลี่ยนไปเมื่อเจอกับหญิงสาวดวงตากลมโตอย่างโยษิตา ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าสิ่งเหล่านั้นกลับผูกพันหัวใจสองดวงไว้อย่างไม่รู้ตัว แต่กว่าจะรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในใจเรียกว่า “ความรัก” พวกเขาก็เกือบจะสูญเสียมันไปตลอดกาล.

“หน้าตาก็ดีทำไมเป็นพวกชอบสร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวคนอื่นนะ” ลักษณ์ณารา ประเมินคุณสมบัติของ การ์เร็ต แบล็ค CEO สุดหล่อเจ้าของโรงแรมห้าดาวในหลายประเทศ ทว่าชื่อเสียที่ชอบยุ่งกับผู้หญิงที่มีสามีแล้วทำให้เธอต้องส่ายหน้า แต่เธอจำเป็นต้องข้องเกี่ยวกับเขาเพราะคอยกันไม่ให้คนอย่างเขามาวุ่นวายกับเพื่อนรักของเธอ เธอเองก็ไม่อยากตัดสินคนสักคนด้วยคำพูดของคนอื่น เช่นเดียวกับที่เธอเคยเป็นมา “คุณจะกลับจริงๆ เหรอ” เขาถามอย่างแปลกใจ “ค่ะ” เธอพยักหน้ารับแล้วยิ้มที่มุมปาก “ฉันแค่มากันท่าไม่ให้คุณลากผู้หญิงคนไหนมาทำร้ายจิตใจก็เท่านั้นเอง” “ห๋า!!” เขาตกใจจนปล่อยข้อมือเธอออก แต่ลักษณ์ณาราส่ายหน้าไปมา “ขอโทษที่ทำให้เสียความรู้สึกนะคะ” เธอแสร้งทำหน้าสำนึกผิดทั้งที่กลั้นยิ้มเต็มที่ “ถ้าคุณไม่หลงเสน่ห์ผม ทำไมต้องรีบกลับล่ะหรือกลัวใจตัวเอง” “คุณต่างหากล่ะที่ต้องระวังจะหลงเสน่ห์ของฉัน” คำพูดเชิญท้าทายกับลมหายใจผ่าวร้อนของเขา เมื่ออยู่ใกล้ชิดยิ่งทำให้เห็นว่าดวงตาของเขาดูลึกลับและมีเสน่ห์ไม่น้อย คำพูดที่เหมือนท้าทาย คล้ายเล่นเกมจ้องตาหากมีใครหลบตาก่อนก็จะเป็นคนแพ้ และแน่นอนว่าทั้งสองคนสะกดคำว่า “แพ้” ไม่เป็น.

ท่าทางคุกคามของเขาทำให้รินรดาขยับตัวถอยห่างจนหลังชิดประตูห้องอย่างไม่รู้ตัว ชายหนุ่มยกมือยันด้านหลังไม่ให้หญิงสาวหลบหนีการรับรู้ความจริงนี้ได้อีกแล้ว ถ้าอยากช่วยพ่อใช้หนี้ก็ทำตัวเชื่องๆ เป็นเด็กดีและทำตามคำสั่งของผม ถ้าทำให้ผมพอใจผมอาจจะตบรางวัลให้คุณเป็นการตอบแทนก็ได้ พิชญะ ฉายฉาน เจ้าของไร่กลางภูเขากำลังจ้องมองเธออย่างเอาเรื่อง รินรดาได้แต่อบอกตัวเองว่านี่คือฝัน มันเป็นฝันร้ายเท่านั้นแค่เพียงลืมตาเธอจะพบมันว่าไม่ใช่เรื่องจริง แต่...มันคงไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อมือใหญ่บีบคางเธอให้เชิดหน้าขึ้นและริมฝีปากของเธอก็ถูกฉกจูบอย่างรวดเร็ว ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจ วินาทีต่อมาเธอก็ยกมือขวาตบซีกหน้าเขาเต็มแรงจนใบหน้าเขาสะบัดไป “มากไปแล้วนะรินรดา” พิชญะตะคอกอย่างลืมตัว ไม่เคยมีใครทำกับเขาแบบนี้มาก่อน ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยสยบแทบเท้าเขาทั้งนั้น “ฉันจะอยู่ที่นี่ทำงานใช้หนี้ให้คุณ” รินรดาเชิดหน้าอย่างท้าทาย “แต่ไม่มีวันที่ฉันจะยอมเสียศักดิ์ศรีของฉันให้คุณเด็ดขาด!” ดวงตาทั้งสองท้าทายซึ่งกันและกัน พิชญะกับรินรดารู้ดีว่านี่คือการประกาศศึกของคนทั้งสอง มันเป็นเกมร้อนแรงหากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพลี่ยงพล้ำก็อาจถูกเพลิงพิศวาสเผาไหม้ทุรนทุรายตายทั้งเป็น!.

เพราะผิดหวังในความรัก ทำให้ติลิชาตัดสินใจหลบไปพักใจในดินแดนทะเลทรายตามคำเชิญของผู้เป็นลุง โดยไม่รู้เลยว่าโชคชะตาจะนำพาให้เธอ เกี่ยวพันกับเพชรล้ำค่าของราชวงศ์มุกเคอร์จี ชีค ชารีฟ ชาฮ์ มุกเคอร์จี ไม่คิดว่าตนเองจะระงับความปรารถนาต่อหญิงสาวคนนั้นไม่ไหว จึงฉกฉวยเธอมาพร้อมเครื่องเพชร “น้ำตาจันทรา” “ทำไม? รังเกียนจข้านักรึ” ชีคชารีฟกระซิบถามชิดมุมปากของหญิงสาว “ใช่! ฉันเกลียดคุณ! ฉันเกลียด...อุ๊บ!!” ยังไม่ทันได้พูดให้จบประโยคเธอถูกปิดปากอีกครั้ง เขาบดขยี้เธออย่างรุนแรงไร้ความเมตตา ความร้อนแรงที่เขามอบให้แทบทำให้เธอไร้แรงทรงตัว พยายามดิ้นรนหาอิสรภาพ ทั้งที่อยากจะเห็นเธอทุกข์ทรมานและหวาดกลัว แต่เขากลับรู้สึกย่ำแย่เสียเอง

นางไม่อยากเชื่อเลยสักนิด เมื่อครู่นางยังชื่นชมความงามของทัศนียภาพข้างทาง ทว่าเพียงพริบตา รถม้าวิ่งเร็วผิดจังหวะ นางกำลังจะตะโกนถามสารถีว่าเกิดเรื่องใดขึ้น รถม้าของนางก็เหมือนถูกกระแทกอย่างแรง รถม้าหมุนคว้าง ร่างของนางกระแทกผนังของรถม้าหลายครั้ง ราวกับกระดูกทุกชิ้นหลุดออกจากข้อต่อ นางหวีดร้องอย่างลืมตัว จนกระทั้งทุกอย่างสงบลง นางขยับตัวเพียงเล็กน้อยแต่เจ็บปวดจนต้องหลั่งน้ำตา หูสองข้างยังอื้ออึง สมองยังมึนงง นางรับรู้การเคลื่อนไหวที่เข้ามาใกล้ ดวงตากลมพยายามเบิกกว้างจ้องมองภาพผ่านม่านน้ำตา มือที่พอขยับได้ควานหาอาวุธ ทว่านางกลับพบมีดสั้นที่อาจารย์มอบให้ติดตัว นางกำมีดพกแน่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่นางจะไว้ป้องกันตนเองได้ “อย่าขยับ!” น้ำเสียงแข็งกร้าวดังขึ้นทำเอาร่างของจางฟางซินชะงักงันไปชั่วขณะ นางมองเห็นใบหน้าผู้เข้ามาไม่ชัด แต่เป็นกระบี่เปื้อนโลหิตนั้นกลับทำให้เบิกตากว้าง ปลายกระบี่อยู่ใกล้ใบหน้านางมากจนแทบจะรู้สึกได้ถึงรสชาติคาวเลือดที่ติดอยู่ที่กระบี่ ความเจ็บปวดถาโถมปล้นชิงสติของนางไปจนหมดสิ้น รสชาติความตายเป็นเช่นนี้หรือ? แล้วผู้ที่อยู่เบื้องหน้านางคือผู้ใดกัน มัจจุราชมารับดวงวิญญาณนางหรือ? เหตุใดใบหน้ามัจจุราชจึงดูคุ้นตาเหลือเกิน

“อคิน นฤปนาถ” ชายหนุ่มเจ้าของสถาบันการเงินชื่อดังของประเทศ เขาใช้เวลามากกว่าสิบปีตามหาเด็กหญิงฝาแฝด เพียงเพื่อจะชดเชยความผิดที่เขาทำกับครอบครัวของเธอ “ดาหลา-กาสะลอง” ไม่เคยคาดคิดว่าโชคชะตาจะเล่นตลก เพียงข้ามคืนพวกเธอก็กลายเป็นเด็กกำพร้าเพราะผู้ชายคนนั้น! แม้จะผ่านมาสิบปี แต่ความแค้นไม่เคยลบเลือนจากหัวใจ เพราะแรงแค้นที่ฝังลึก ทำให้ดอกไม้ที่แสนเปราะต้องเคลือบยาพิษ!.

เมอริอาร์’ มีชีวิตเพื่อที่จะได้แก้แค้นให้ ‘เซราเนีย’ พี่สาวคนเดียวของเธอ ซึ่งยอมตายเพื่อบุรุษที่ไม่เคยเห็นคุณค่าในความรัก เพียงแค่ปักกริชลงที่กลางหัวใจชายโฉดผู้นี้เท่านั้น! ความแค้นทั้งหมดทั้งมวลที่สะสมมานานกว่า 5 ปี ก็จะสลายไปสิ้น!!! แต่…. “ทำไม...ทำไมท่านไม่หลบข้า...” “ถ้าสิ่งนี้นำพาความสุขมาสู่ดวงตาของเจ้า...ข้าก็ยินดียิ่ง” ‘อูเซอร์คาเร’ แม่ทัพหนุ่มแห่งอียิปต์ ผู้ตรอมตรมกับค่ำคืนที่เต็มไปด้วยฝันร้ายถูกเรียกตัวกลับเมืองหลวงโดยด่วนตามพระบัญชาของฟาโรห์เนเฟอร์คาเรผู้เป็นพระเชษฐา เขาไม่เคยคิดว่าจะได้รับของขวัญเป็นหญิงสาวแสนงามและเป็นผู้เดียวกับที่กล้าหาญใช้กริชแทงเขาเพื่อแก้แค้นให้พี่สาวของตน เขายอมรับเมอริอาร์มาเป็นภรรยาเพราะรู้สึกผิดกับความตายของเซราเนีย แต่เมื่อเมื่อความรักได้เข้าครอบครองหัวใจเขาก็รู้สึกถึงสิ่งทีเรียกว่า ‘รักแท้’ เขายอมทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องหญิงสาวผู้เป็นที่รักแม้จะต้องแลกด้วยชีวิตเขาก็ยินดี “ตราบใดที่ข้ายังหายใจความรักของข้าจะเป็นของเจ้าเพียงผู้เดียว”

เพลิงแค้นที่สุ่มใจ ทำให้เขาต้องกลับมาเพื่อทวงคืนทุกสิ่งในบัลลังก์แห่งไอยคุปต์ มีเพียงหยาดฝนแห่งรักเท่านั้นที่จะมิให้แผ่นดินอียิปต์ลุกเป็นไฟ! เพลิงแค้นที่สุ่มใจ ทำให้เขาต้องกลับมาเพื่อทวงคืนทุกสิ่งในบัลลังก์แห่งไอยคุปต์! ไฟริษยาและชิงชังที่เผ้าไหม้จิตใจ “เจ้าชายอูเซอร์คาเร” ที่แม้จะถูกปลดฐานันดรศักดิ์เป็นเพียงสามัญชนและความพยายามที่จะเอาชนะ ฟาโรห์เนเฟอร์คาเรเพื่อได้ครอบครอง “อังค์เนส” นางอันเป็นที่รัก จนกระทำการอันไม่คำนึงถึงความถูกต้องชอบธรรมจนแผ่นดินแห่งอียิปต์ร้องร้อนระอุอีกครั้งเพราะศึกสายโลหิต อังค์เนสจะทำเช่นไรเมื่อรู้ตัวว่าเป็นต้นเหตุอันจะเป็นฉนวนแห่งมหาสงครามระหว่างสายเลือด หาก ‘ความรักชนะทุกสิ่ง’ หญิงสาวก็ปรารถนาจะใช้ความรักก็สลายม่านหมอกแห่งความชิงชังในใจให้จงได้ แม้ว่ามันจะต้องแลกด้วยลมหายใจของเธอก็ตาม มีเพียงหยาดฝนแห่งรักเท่านั้นที่จะมิให้แผ่นดินอียิปต์ลุกเป็นไฟ!

หญิงสาวเกิดมาพร้อมกับกับคำทำนาย ‘หนึ่งสตรีงามล้ำแบ่งแยกแผ่นดินเป็นสอง’ ทว่าทุกสิ่งถูกลิขิตไว้แล้วไม่อาจมีใครเปลี่ยนแปลงได้ เพราะมันคือโชคชะตาที่สองดวงใจต้องเผชิญ ‘อังค์เนส’ ซ่อนความงามของตนเองไว้ในคราบของหนุ่มน้อย เพียงเพื่อหลีกโชคชะตาที่จะนำพาความวุ่นวายมาสู่ชีวิต สำหรับ เจ้าชายเนเฟอร์คาเร นั้น ‘ขึ้นชื่อสตรีแล้วก็ไม่ต่างจากงูพิษ สิ่งมีชีวิตที่ห้ามไว้ใจเด็ดขาด!’หากผู้ใดที่ทำให้เจ้าชายเนเฟอร์คาเรทรงไม่พอพระทัย ชีวิตของผู้นั้นก็ไม่ต่างจากมดปลวกที่จะกำจัดทิ้งอย่างง่ายดาย เมื่อโชคชะตากำหนดให้พระโอรสต่างมารดาแห่งอียิปต์ ระหว่างเจ้าชายเนเฟอร์คาเรผู้-เชษฐา และ เจ้าชายอูเซอร์คาเร-ขนิษฐาต้องแก่งแย่งแข่งขันเพื่อได้มาซึ่งบัลลังก์ทองคำและนางอันเป็นที่รักจึงอุบัติขึ้น คำนายเมื่อสิบห้าปีก่อนจึงเป็นจริงขึ้นมา ‘หนึ่งสตรีงามล้ำแบ่งแยกแผ่นดินเป็นสอง’ ฤาปวงเทพลิขิตไว้แล้วว่า...สายเลือดเดียวกันต้องเข่นฆ่ากันเอง!.

สองปีก่อนท่านหมอมู่พาลูกสาว มู่ฟางเหนียงเดินทางมารักษาผู้คนที่ชายแดน ด้วยความที่อยากแบ่งเบาภาระบิดา นางจึงแอบเข้าป่าหาสมุนไพรด้วยตัวเอง ทว่ากลับหลงป่าหาทางออกไม่ได้ สวรรค์มีตาส่งเคอหลิ่งหลินมาช่วยพานางกลับมาสู่อ้อมอกบิดาได้อย่างปลอดภัย และนับตั้งแต่นั้น นางก็มีเคอหลิ่งหลินเป็น ‘พี่สาว’ ตลอดเวลาสองปีที่รู้จักกัน นางได้ยินเคอหลิ่งหลินพูดถึง ‘น้องชาย’ อยู่บ่อยครั้ง และเข้าไปใจว่าน้องชายของเคอหลิ่งหลินเป็นเด็กชายแสนงอนและเอาแต่ใจตัวเอง นางซึ่งเป็นลูกคนเดียวก็พลอยรู้สึกว่าเขาเป็นน้องชายนางไปด้วย ซ้ำนางยังฝาก ‘กลองป๋องแป๋ง’ ให้น้องชายของเคอหลิ่งหลินอีกด้วย ทว่าวันหนึ่ง พ่อบ้านจากจวนแม่ทัพจ้าวก็มารับตัวบิดาของนางไปรักษาลูกสาวบุญธรรม หญิงสาวขอตามไปด้วย เหตุเพราะได้ยินว่าเป็นผู้หญิง นางเองก็เป็นหมอหญิง เผื่อจะได้ช่วยบิดาได้ แต่เมื่อไปถึงนางกับบิดาจึงรู้ว่า ‘เคอหลิ่งหลิน’ แท้จริงแล้วเป็นใคร และที่นางตกใจยิ่งกว่า ‘น้องชาย’ ที่เคอหลิ่งหลินพูดถึง ไม่ใช่เด็กชายตัวเล็กๆ อย่างที่นางคิด เขากลับเป็นชายหนุ่มรูปร่างกำยำ ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย และแววตาคมกริบดุจเหยี่ยว จ้าวจิ่นสือพลาดท่าหลงกลยกตำแหน่ง ‘พี่’ ให้เคอหลิ่งหลินไปเมื่อครั้งที่บิดาของนางตายเพราะปกป้องบิดาของเขาในสนามรบ ท่านพ่อจึงรับนางเป็นบุตรบุญธรรม วรยุทธของนางไม่เป็นรองใครและนางก็ได้ตำแหน่งมือขวาของเขายามที่ออกศึกเสมอ แต่เขาก็ไม่ชอบนักที่นางทำตัวปกป้องเขาอยู่ตลอดเวลา ยามอยู่ในกองทัพเคอหลิ่งหลินมีใบหน้าเรียบนิ่งดุจแผ่นน้ำแข็ง ทว่าเมื่ออยู่นอกสนามรบนางกลับเป็นหญิงสาวสดใสและร่าเริง แม้เขาจะประชดประชันว่านางไร้คุณธรรมหลักการเป็นกุลสตรี แต่ลึกๆแล้วเขาพอใจที่จะได้เห็นนางเป็นเช่นนั้น นางมักแอบออกไปนอกจวนอยู่เสมอและวันหนึ่งนางกลับมาพร้อมยื่นกลองป๋องแป๋งให้เขา เป็นของขวัญอันน่าประหลาด แต่นางบอกว่าน้องสาวของนางฝากมาให้เขา เป็นผู้หญิงแบบไหนกันที่ให้กลองป๋องแป๋งกับรองแม่ทัพเช่นเขา!

เคอหลิ่งหลิน จากเด็กกำพร้ากลายเป็นลูกบุญธรรมของแม่ทัพจ้าวซื่อก่วง ใช้ชีวิตในกองทัพด้วยใบหน้าเย็นชา ทว่าเมื่อได้อยูใกล้ชายที่นางแอบรัก หญิงสาวก็ถอดหน้ากากกลายเป็นหญิงสาวธรรมดา ซุกซนราวกับลิงน้อย ชายผู้นั้นสุขภาพไม่แข็งแรงจนเมื่อเขาได้รับพิษเข้าสู่โลหิตจนดวงตาเกือบบอดและจะสิ้นชีพในไม่ช้า นางจึงทำทุกวิถีทางที่จะช่วยเขา แม้หนทางนั้นจะยากลำบากและแลกกับชีวิตของนางก็ตามที โดยไม่รู้ว่าการเดินทางไปนำ ‘ไข่มุกหมื่นราตรี’ มาเพื่อรักษาชีวิตของ ‘คุณชายเฉิน’ จะเปลี่ยนชีวิตของนางตลอดไป ชายหนุ่มอมโรคที่มีชีวิตราวกับจะตายวันตายพรุ่ง หลังจากได้ไข่มุกหมื่นราตรีที่เขารับพิษแทนน้องชาย กลับกลายเป็นว่านอกจากจะขับพิษออกจากดวงตาแล้วยังทำให้ร่างกายของเขาดีขึ้นตามลำดับ ทว่าเขากลับไม่พบเห็นหญิงสาวที่ซุกซนผู้นั้นอีก การนำไข่มุกหมื่นราตรีกลับมารักษาคุณชายเฉินทำให้เคอหลิ่งหลินสูญเสียกำลังภายใน นางต้องเดินทางเข้าวังหลวงตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับแม่ทัพจ้าว แม้นางจะเป็นบุญบุตรธรรมแต่นางคุ้นชินกับชีวิตชายแดนมากกว่า แต่เพราะต้องรักษาคำพูดตนเองจึงจำใจต้องเข้าวังหลวงกับแม่บุญธรรมซึ่งเป็นพระขนิษฐาขององค์ฮ่องเต้ แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกให้เคอหลิ่งหลินได้พบคุณชายเฉินอีกครั้ง ทว่าบัดนี้เขาคือ ‘องค์ชายไท่หยาง’ โอรสพระองค์โตของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน และเด็กกำพร้าอย่างนางจู่ๆกลับมีรอยสักรูปดอกไม้แดงปรากฏที่กลางแผ่นหลัง ดอกไม้แดงคือสัญลักษณ์ของผู้นำทางไปสู่ที่ซ่อนของกระบี่ผงาดฟ้าที่คนในยุทธภพต่างหมายป้อง จะเป็นโชคชะตาหรือพรหมลิขิตแต่เมื่อปลายนิ้วของทั้งสองมีด้ายแดงผูกพันกันไว้ แม้มีอุปสรรค พวกเขาก็พร้อมจะฟันฝ่าเพื่อได้ครอบครองใน ‘รัก’

“ณัชชา” เขาเรียกเธอเสียงแหบพร่า มือใหญ่สะกิดตะขอชุดชั้นในลูกไม้แสนหวานแล้วเลื่อนลูบไล้ยอดอกที่เป็นอิสระอย่างเบามือแต่แสนเย้ายวนจนร่างเล็กไม่อาจนั่งนิ่งบนตักของเขาได้ “ได้โปรดเถอะ” ชายหนุ่มจูบเธออีกครั้งพร้อมส่งลิ้นร้อนๆ ปรนเปรอเธอจนร่างกายเธออ่อนระทวย เมื่อร่างกายของเธอไม่ปฏิเสธสัมผัสของเขา ใบหน้าหวานแดงกล่ำด้วยความเขินอายและอารมณ์รัญจวนที่เขามอบให้ เธออยู่บนตักเขาและรู้สึกได้ถึงความปรารถนาของเขา “คุณสวยเหลือเกิน สวยเกินกว่าที่ผมคิดไว้มาก” “อันโตนิโอ...” เธอละล่ำละลักเรียกชื่อเขาเหมือนคนสำลักน้ำ “ทำใจให้สบายที่รักของผม” ทุกสิ่งที่เขาทำมันสร้างความรัญจวนให้เธออย่างแสนสาหัส ร่างกายเรียกร้องเขาอย่างที่ธรรมชาติสร้างให้เป็น แต่เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนแม้กระทั่งกับคนรักที่คบกันมาสองปี สิ่งที่รักและหวงแหนไว้ในคืนวันแต่งงานตอนนี้ได้มอบให้เขาอย่างเต็มใจ หากพรุ่งนี้เธอต้องจากเขาไปก็ไม่มีอะไรให้เธอรู้สึกผิดหรือเสียดายอีกแล้ว ร่างกายเธอเหมือนถูกแผดเผาด้วยความร้อนแรงของเขาและเฝ้ารอการเติมเต็มด้วยหัวใจ “ที่รักของผม” อันโตนิโอ ซิวีลิอาโน่ เคยคิดว่าหัวใจเขาคงเป็นก้อนหินไม่รับรู้หรือรู้สึกใดๆ อีก แต่เมื่อได้มาพบเธอ ‘ณัชชา’ เธอละลายกัดกร่อนหัวใจหินผาของเขาได้ ณ นาทีนี้เขารู้ชัดแล้วว่าไม่อาจปล่อยเธอไปจากเขาได้อีกไม่ว่าเขาจะมีคนรักหรือไม่ เขาก็จะยอมทำทุกวิถีทางที่จะรั้งเธอไว้ แม้จะเป็นวิธีที่เห็นแก่ตัวที่สุดก็ตามที

ฟรานเชสโก้ ซิวีลิอาโน่ ชายหนุ่มเจ้าของมันสมองระดับอัจริยะ, จอมวางแผนและหล่อเหลาทุกกระเบียดนิ้วทำให้เขาได้ของฉายา “เจ้าชายมาเฟีย” เขาต้องมาเผชิญกับพินัยกรรมที่เปลี่ยนแปลงชีวิตเขาไปทั้งชีวิตนั้นคือการให้เขาแต่งงานกับไปรยา พรภวิษย์ ลูกสาวนอกสมรสของโทนี่ ลินตัน ผู้ที่เขานับถือเสมือนเป็นลุงแท้ๆ แม้ไม่ได้มีความผูกพันทางสายเลือด เขาจำเป็นต้องแต่งงานกับเธอเพื่อรักษาบริษัทซึ่งเป็นสิ่งที่ลุงโทนี่สร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรงทั้งหมดของชีวิต และผู้หญิงคนนั้นก็คือคนๆ เดียวกับพริตตี้สาวสวยที่เขาเข้าใจผิดว่าเป็นสาวไซด์ไลน์! ในวันเกิดครบ 22 ปีของไปรยา เธอได้รู้ความจริงถึงชาติกำหนดของตัวเอง เพียงแค่ข้ามคืนจากหญิงสาวธรรมดาที่ไม่มีแม้กระทั่งบ้านของตัวเองกลายเป็นลูกสาวคนเดียวของเศรษฐีชาวอเมริกัน แต่เธอจะครอบครองทรัพย์สินนั้นได้ต้องแต่งงานกับผู้ชายที่ชื่อฟรานเชสโก้ ซิวีลิอาโน่ เมื่อการวิวาห์เป็นเพียงเงื่อนไขทางธุรกิจ พวกเขาทั้งคู่จะทำอย่างไรกับหัวใจที่ผูกพันกันอย่างไม่รู้ตัว.

“ราเฟเอล ซิวีลิอาโน่” ผู้ได้ชื่อว่าเป็นมาเฟียศตวรรษที่ 21 แห่งอิตาลี เขามาเมืองไทยเพื่อนำถ้ากระดูกของมารดากลับมาแผ่นดินเกิดนั้น และมาพร้อมภารกิจสร้างแหล่งฟอกเงินของตระกูลซิวิลิอาโน่ “กีณริน” ตั้งใจมาเจรจากับผู้ที่มาซื้อที่ดินของลุงแต่โดนกีดกันให้เข้าพบ เธอจำเป็นต้องปลอบตัวเป็น “หญิงบริการ” ทว่าชายผู้ที่เธอคิดว่าเป็น “ตาแก่หัวล้านตัญหากลับ” กลับกลายเป็นมาฟียหนุ่มแห่งอีตาลี่ ผู้ไม่เคยเชื่อมันและศรัทธาในความรัก ความทระนงทำให้ราฟาเอลคิดว่าเกมรักที่ตนวางกฎไว้จะเป็นผู้ชนะ ทว่าหัวใจเขากลับไม่อาจสลัดบ่วงนั่นได้ แต่เขาและเธอจะทำอย่างไรในเมื่อความสัมพันธ์ของทั้งคู่เป็นเพียงเครื่องมือต่อรองทางธุรกิจเท่านั้น!

เพราะการหายไปของ 'ไข่มุกน้ำตาจันทรา' ทำให้ กัวจื่อหรานได้พบกับหลินอวี้เจิน เขาต้องตามหาไข่มุกล้ำค่ากลับคืนสู่ตระกูล ทว่าเขากลับพบว่าสิ่งที่ล้ำค่ายิ่งกว่าคือนางที่มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ...................... หลินอวี้เจิน ในวัยสิบเจ็ดปี นางเป็นบุตรสาวของหลินยี่ห้าน เจ้าของสำนักศึกษาเล็กๆ แห่งหนึ่ง มารดาของนางตายจากไปตั้งแต่นางอายุไม่ถึงสิบขวบ แต่กระนั้นบิดาก็มิได้แต่งภรรยาใหม่ บิดาทุ่มเทให้กับสำนักศึกษาของตนและเลี้ยงดูนางตามลำพัง “หลินอวี้เจิน” หมั้นหมายกับ“ติงกว่างอาน” เขาเป็นศิษย์เอกของบิดา ทว่าเรื่องพลิกผลัน ติงกว่างอาน กลับไปแต่งงานกับ “หลินชูซิน” ญาติผู้น้องของนางเอง ด้วยเหตุนี้นางจึงเดินทางมาตันหยางเพื่อพบท่านลุงใหญ่-หลินเหิงอี้ เพียงเพื่อรักษาบาดแผลในใจ ‘ไข่มุกน้ำตาจันทรา’ สมบัติล้ำค่าประจำตระกูลกัว แต่กลับหายไป ร่องรอยสุดท้ายหยุดอยู่ที่หลินเหิงอี้ กัวจื่อหรานประมุขสกุลกัวและยังเป็นเจ้าเมืองตันหยาง เขาจำเป็นต้องใช้ทุกวิธีทางเพื่อให้ได้ไข่มุกประจำตระกูลกลับมา แม้ต้องบุกค้นเข้าห้องนอนของหญิงสาวก็ตามที หลับ? นางหลับในอ่างอาบน้ำ! มีผู้ใดหลับในอ่างอาบน้ำเช่นนี้เล่า! กัวจื่อหรานยืบเสื้อคลุมของหญิงสาวสะบัดไปมาแล้วโยนขึ้นเหนืออ่างอาบน้ำ เพียงพริบตาเขาก้มตัวช้อนร่างของหญิงสาวขึ้นจากน้ำ ยื่นมือไปรับเสื้อคลุมที่ค่อยๆ ล่วงหล่นลงมา ตวัดข้อมือเพียงไม่กี่ครั้งก็สามารถใช้เสื้อคลุมของนางห่อหุ้มร่างเปลือยเปล่าได้มิดชิด เขาอุ้มนางที่ยังถลึงตามองเขาแต่ใบหน้าหวานนั้นแดงจัดราวคนป่วยไข้ “จุ๊ๆ อย่าจ้องหน้าหน้าผู้มีพระคุณเช่นนี้” เขาเอ่ยกลั้วเสียงหัวเราะในลำคอ อุ้มร่างนุ่มนิ่มไปวางไว้บนเตียง มารดาเถอะ! ผู้มีพระคุณอะไรกัน! เจ้าโจรลามก! แล้วสายลมแห่งฤดูกาลก็นำโชคชะตาของคนแปลกหน้ามาผูกพัน

ร่างเล็กของเด็กหญิงวัยแปดขวบถูกฉุดกระชากอย่างแรงจนแขนเสื้อขาด แขนขาที่ถูกเกาะกุมด้วยชายร่างใหญ่หลายคนที่ล้อมตัวนางอยู่ ร่างของนางถูกยกขึ้นเหนือพื้นแขนสองข้าง ขาสองข้างถูกมือสกปรกจับยกขึ้น แม้น้ำตาไหลอาบแก้มแต่นางยังมองเห็นเปลวเพลิง ผู้คนที่ถูกฆ่าอย่างเหี้ยมโหด บนพื้นนองไปด้วยเลือดสีแดงสด ท้องฟ้าถูกย้อมด้วยสีแดงของเปลวเพลิง แสงวาบหนึ่งผ่านมา ศีรษะของชายคนนั้นหลุดออกจากร่างอย่างรวดเร็ว เลือดสีสดพุ่งออกมา เลือดของคนชั่วกระเด็นใส่ใบหน้าของเด็กน้อย เพียงแวบเดียวนางรู้สึกได้ว่าแขนขาเป็นอิสระ เด็กหญิงลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นคือร่างไร้ศีรษะของคนเหล่านั้น และบุรุษผู้อยู่หลังอาชาสีดำทมิฬ ดวงตาคู่นั้นมีสีแดงราวกับโลหิต แววตาเยือกเย็น ไม่แสดงถึงอารมณ์ความรู้สึกใด อาภรณ์สีดำกลืนกินไปกับรัตติกาล มีเพียงกระบี่ในมือที่สีเงินที่หยาดโลหิตไหลย้อยลงพื้นดิน “ท่านจอมมาร” ..... นับจากเหตุการณ์ในคืนนั้น ‘ซินหราน’ กลายเป็นสาวใช้ข้างกาย ‘จอมมารเหิงหยางเซิง’ นางเพียงหวังใช้ชีวิตแต่ละวันอย่างสงบในสถานที่ที่อันตรายที่สุด จากเด็กหญิงวัยแปดขวบสู่หญิงสาววัยสิบหก นางไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองได้ยืนอยู่กลางใจบุรุษที่ได้ขึ้นชื่อว่าเหี้ยมโหดที่สุดในยุทธภพ ..... “อย่าขยับตัวส่งเดช” คำสั่งเฉียบขาดดุจเดียวกับสั่งกองทัพมารของตน ทำให้นางหวาดกลัวจนแทบไม่กล้าหายใจ ปล่อยให้มือใหญ่ขยับสาบเสื้อของนางออก เผยผิวกายขาวเนียนที่มีเอี้ยมสีชมพูหวานบังดอกบัวคู่งามที่สะท้อนขึ้นลงเพราะหัวใจที่เต้นรัว เมื่ออยู่ภายใต้แสงสว่างกลางวันเช่นนี้ รอยช้ำจ้ำเลือดจึงเห็นเด่นชัด กับสตรีคนก่อน เขาไม่รู้และไม่สนใจว่าตนทิ้งร่องรอยใดไว้บาง แม้แลดูน่าสงสารแต่เขาหมายมั่นว่านี่คือรอยตีตราประทับที่นางจะไม่มีวันเป็นของชายใดได้อีก มิอาจมีใครแตะต้องนางได้อีก

พันดาว สตั๊นท์เกิร์ลสาววัยยี่สิบหกปี เธอเข้าวงการบันเทิงตั้งแต่อายุสิบแปดปี แต่ก่อนหน้านี้เธอใช้ชีวิตในค่ายมวยเล็กๆ เธอเป็นเด็กที่ถูกแม่เอามาทิ้งให้ลุงทองดีช่วยเลี้ยง แล้วหายไปไม่ส่งข่าว ด้วยความสงสารลุงทองดีจึงเลี้ยงเหมือนลูก แต่เนื่องจากสภาพร่างกายบอบช้ำ จึงผันตัวเองมาครูมวยแทน ประจวบกับรุ่นน้องเปิดโรงเรียนสตั๊นท์แมนให้ลุงทองดีเป็นครูสอนเทคนิกการป้องกันตัว เบื้องหน้าพันดาวจะเป็นสาวห้าญไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ แต่เธอมีคนรักที่คบหาตั้งแต่อยู่โรงเรียนสอนสตั๊นท์แมนด้วยกัน แต่ตอนนี้เขากลายเป็นพระเอกละครสุด Hot ในวันที่ทั้งคู่เดินทางไปเข้าฉากสำคัญที่ประเทศจีน พันดาวได้เห็นภาพบาดตาที่คนรักนอกใจ และวันนั้นเกิดอุบัติเหตุไม่คาดฝัน ระเบิดทำงานผิดพลาดพาให้ดวงจิตของพันดาวทะลุมิติมายังดินแดนที่ไม่มีบันทึกไว้ในประวัติศาตร์ พันดาวฟื้นตื่นมาอยู่ในร่างเด็กสาวอายุสิบหกนามว่า เหมยซิง เมืองที่พันดาวไม่รู้จัก ทุกอย่างประหลาดไปหมด ราวกับตัวเองอยู่ในภาพยนตร์จีนกำลังภายใน พล็อตละครแนวย้อนยุคทะลุมิติเคยเห็นมาเยอะแล้ว แต่ทำไมหญิงสาวอย่างเธอต้องมาดูแลชายร่าง ‘ผัก’ อย่างเขา! รับภารกิจส่งร่างผักกลับเมืองหลวง! บุรุษคนหนึ่งแต่งงานมีภรรยาได้หลายคนเป็นที่ยอมรับได้ แต่สตรีนางหนึ่งจะรักใคร่ชายสองคนไม่ได้ คิดถึงเรื่องนี้นางก็อยากเอาหัวโขกต้นไม้ใหญ่ให้ได้สติ นางไม่ใช่หญิงมากรักสองใจนะ! นางแค่...แค่ไม่รู้ว่าตนเองคิดอย่างไรกันแน่.

วิญญาณ ความรัก ความใคร่ สิเสน่หา สโรชาใช้ชีวิตเรียบง่ายมาตลอดยี่สิบสองปี แต่เพราะคำขอร้องกึ่งบังคับให้เธอต้องแต่งงานกับหลานชายของแม่เลี้ยง ทำให้เธอต้องจำใจแต่งงานกับธีรภัทร ทนายหนุ่มอนาคตไกลวัยยี่สิบแปด ทว่าเมื่อแต่งงานแล้วชีวิตแต่งงานไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด มันมาพร้อมมรดกชิ้นสุดท้ายที่คุณตาทิ้งไว้ให้ซึ่งมันเป็นบ้านเก่าของแม่ ความลับหลังบานประตูเรือนไม้อายุกว่าห้าสิบปีเปิดออกพร้อมกับความลี้ลับในห้วงอารมณ์ของอิสตรี.

นอกจากอายุที่ต่างกันถึงสิบหกปี เขายังมีคู่แข่งหัวใจอีกด้วย เขาจะทำทุกวิธีทางที่จะได้ครอบครองเธอ ด้วยการปราบพยศแม่สาวจอมดื้อ! “ไอริณ” เขาพึมพำขณะลากริมฝีปากไปตามลำคอ เขานึกโกรธปนดีใจกับชุดที่เธอสวม มันเปิดเผยและเย้ายวนเกินไป “ผมจะทำยังไงกับคุณดี...” หญิงสาวไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน ความอบอุ่นและอ่อนโยนที่ได้รับมันเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปในหัวใจ ปล่อยให้ริมฝีปากของเขาชิมผิวกายเธออย่างอ่อนหวาน เธอร้อนจนหอบหายใจแรงและเรียกชื่อเขาอย่างคนละเมอ “มานพ....ได้โปรด...” เสียงหวานที่เรียกชื่อเขาทำให้เขายิ่งเตลิด ริมฝีปากสวยที่เขาเคยลิ้มลองเผยอขึ้นจนเขาต้องก้มลงดื่มด่ำความหวานของเธออีกครั้ง เขาไม่อยากจะหยุดจูบเธอเลยสักนาที ร่างกายที่ตอบสนองเขาอยู่มันทำให้เขาฮึกเหิมและไม่อยากคิดเรื่องอื่น ทุกการสัมผัสทำให้เขายิ่งมั่นใจว่ามันไม่ใช่เพียงอารมณ์ชั่ววูบ แต่เธอคือสิ่งที่หัวใจเขาเรียกร้องและโหยหา.

ความแค้นเป็นดั่งเพลิงทำให้ ‘ชีค มาริส กอบู๊ซ อัลบา’ ทำทุกวิถีทางเพื่อดับแค้น ทว่าความซื่อบริสุทธิ์ของ “ปาณิศา” ปลุกเร้าจิตใจที่เคยเยียบเย็นของเขาด้วยไฟรักอย่างไม่รู้ตัว! ‘ปาณิศา’ หญิงสาวที่แสนเปราะบางดุจดอกไม้ไม่เคยรู้เลยว่า สุภาพบุรุษที่แสนอบอุ่นอย่าง ‘ชีค มาริส กอบู๊ซ อัลบา’ จะมองเธอเป็นเพียงน้องสาวของ ‘ภาณุ’ พี่ชายต่างสายเลือดที่ทำร้ายจิตใจของ ‘ฟารีดา’ น้องสาวเพียงของเดียวของชีคมาริสจนเกือบฆ่าตัวตาย เพราะความแค้นบังตาทำให้มาริสทำทุกวิถีทางเพื่อหลอกล่อปาณิศาให้ติดกับดักของเขาและจะได้ทำลายจิตใจของภาณุให้รู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดรวดร้าวที่เขาได้รับ ทว่าความอ่อนหวานและจริงใจของปาณิศาทำความแค้นที่เผาไหม้จิตใจมาริสมอดดับลง หากการทำร้ายจิตใจที่แสนเปราะบางคือชัยชนะแต่ทำไมเขากลับปวดใจยิ่งนัก หรือจะยอมพ่ายแพ้เพื่อได้ครอบครองรักแท้ที่หัวใจปรารถนา เขาและเธอควรทำอย่างไรกับเกมหัวใจครั้งนี้.

เธอคือนางแบบสุดร้อนแรงที่ได้รับฉายาว่า “เจ้าหญิงน้ำแข็ง” เขาคือ “เจ้าชายเถื่อน” ชีคหนุ่มผู้เร่าร้อนที่ละลายน้ำแข็งในใจเธอ. ชุดอาบายะห์สีแดงแม้ว่าจะเลอะเทอะมอมแมมแต่ก็ยังเห็นความสวยงามจากลวดลายที่ปักอยู่บนเนื้อผ้า รอยช้ำตามร่างกายซ้ำยังมีริ้วเหมือนโดนแส้ฟาด ไหนจะรอยแผลเป็นจากอุบัติเหตุที่เธอได้รับเมื่อสามปีก่อนอีก อะไรกัน? เขาเป็นคนทำให้เธอเป็นเช่นนี้ใช่ไหม เลิกโทษคนอื่นแล้วก้มมองตัวเองว่าได้ทำอะไรลงไป เขาไม่ใช่รึ?ที่ปรารถนาจะเห็นเธอทุกข์ทรมาน แต่เมื่อเห็นเธออยู่ในสภาพนี้แล้วหัวใจเขายิ่งร้าวระบม ชีควาคิม อับดุลเราะฮ์มานได้แต่สะท้านในสิ่งที่ตนเองทำ เขาไม่เคยคิดเลยว่าโทสะเพียงชั่ววูบจะทำร้ายเธอได้ขนาดนี้ ชีควาคิมพรมจูบทั่วใบหน้าของหญิงสาว กลิ่นกายเธอเหมือนดอกไม้บริสุทธิ์ชวนหลงใหล ความปรารถนาที่จะครอบครองเธอทำให้เขาทำทุกวิถีทางคว้าตัว “สาริศา กวินนาถ” มาแนบชิดแม้ว่าจะต้องใช้กลลวงก็ตาม!

เพราะถูกครอบครัวตัดหางปล่อยวัด! มาริสา-ลูกสาวคนเล็กที่พ่อแม่ตามใจถึงคราวตกอับ ไม่มีเงินให้ถลุงเล่น เพื่อนรักมาชวนไปเล่นเกมส์รายการเรียวริตี้โชว์ เพราะอยากได้เงินจึงไปแบบไม่คิด ทว่าเกมส์หัวใจได้เริ่มขึ้นแล้ว

“ฌาน” ชายหนุ่มเจ้าของความสูง 190 เซนติเมตร และใบหน้าคมกับดวงตาสีน้ำตาลสีเดียวกับเส้นผมที่ยาวประบ่าของเขา ดูเพียงแวบเดียวก็รู้ว่าชายหนุ่มวันสายสิบสี่คนนี้ไม่ใช่คนไทยแท้แต่สำเนียงของเขามิผิดเพี้ยนจากคนไทยเลยสักนิด ตลอด 3 ปีที่ผ่านมาเขาอยู่อย่างสงบและปิดบังฐานะที่แท้จริงของตน จนเมื่อวันหนึ่งเขาได้พบกับ “ยิหวา” อดีตนักข่าวสายบันเทิงที่ตกอับมีปากเสียงกับดาราสาวเจ้าน้ำตาคนหนึ่งจนตัวเองถูกปลดออกจากงานแบบสายฟ้าแลบ วิญาณนักข่าวของยิหว่าทำให้เขาหงุดหงิด ความลับที่พยายามเก็บซ่อนไว้เพื่อความปลอดภัยของเธอเอง แต่มันช่างแสนยากเย็นเมื่อได้ชิดใกล้ เขายิ่งปรารถนาในตัวเธอ

“เมื่อชะตากำหนดมาให้ทั้งสองครองคู่ ไม่ว่าจะพลัดหลงกันไปทางใดก็ย่อมได้กลับมาพบกันอีกครา” เรื่องราวความรักของหลัวเสี้ยวเวยและหยางเหลาหู่ คู่หมั้นคู่หมายที่มิเคยได้พบหน้า แม้เดิมทีหยางเหลาหู่คิดว่านางตายไปแล้ว แต่ไม่รู้เลยว่า ‘สาวใช้’ ที่เขารับเข้ามาทำงานนั้นจะเป็นคู่หมั้นของเขาเอง เมื่อชะตากำหนดให้ทั้งสองได้เป็นคู่ชีวิต แต่กว่าจะถึงจุดนั้นได้ต้องมาคอยลุ้นกันว่า สาวใช้ตัวจิ๋วกับคุณชายใหญ่แห่งป้อมพยัคฆ์ทมิฬจะลงเอยอย่างไร ....... “นั้นของข้ามิใช่รึ” เขาปลดสายจูงม้า เห็นนางกินพุทราเชื่อมท่าทางเอร็ดอร่อยจึงอดหยอกล้อนางไม่ได้ “แค่พุทราเชื่อม ท่านจะแย่งข้ารึ” นางทำท่าหวงขึ้นมา มันก็แค่พุทราเชื่อม แต่นางไม่ได้กินนานแล้วนี่ “แต่นั้นมันของๆ ข้า เจ้าควรให้ข้ากินก่อน” เขาไม่ชอบกินขนมของหวาน แต่เห็นนางหวงแบบนี้แล้วนึกอย่างแย่งชิง หลัวเสี้ยวเวยส่ายหน้าไปมา กลัวถูกแย่งของกินจึงอ้าปากงับพุทราเชื่อมลูกสุดท้ายไว้ในปาก เหลือเพียงไม้เสียบเปล่าๆ ในมือ คิดว่าอย่างไรของอยู่ในปากนางแล้วเขาไม่มีทางแย่งชิงเอาไปแน่ ทว่านางกลับคาดไม่ถึงว่าเขาจะยื่นมือมารั้งท้ายทอยของนางไว้ โน้มหน้าลงมาประกบปากที่เผยอขึ้นอย่าตกใจของนาง เรียวลิ้นหนาตวัดเอาพุทราเชื่อมในปากของนางมาสู่ปากของเขา 'หวานล้ำเกินคาดคิดจริงๆ'

“ยามาท” หมอหนุ่มประจำพระวรกายองค์กษัตริย์แห่งบาฮาเนีย ดินแดนแห่งทะเลทราย เดินทางมาลอนดอนเพื่อดูแลกิจการของตระกูล “อัลบา” เขาถูกอันธพาลกลุ่มหนึ่งทำร้าย และเมื่อได้สติ คนแรกที่เขาพบหน้าคือ “เรอิโกะ” สาวสวยชาวญี่ปุ่นที่มาอยู่ปารีสเพื่อเปิดร้าน Jewelry ในวันที่ สการ์เล็ตต์ รูธ สูญเสียผู้เป็นแม่ซึ่งเป็นญาติคนเดียวในชีวิตเธอนั้น หัวใจเธอก็แตกสลาย หญิงสาวเฝ้าโทษตัวเองที่ไม่สามารถไปโรงพยาบาลได้ทันเวลา เพราะเธอเข้าช่วยชายหนุ่มแปลกหน้าคนหนึ่งก่อนที่ตำรวจจะมาถึง แล้วรีบเดินทางมาหาแม่ที่โรงพยาบาล แต่เพราะการไปช่วยชายแปลกหน้าในครั้งนั้น ทำให้แหวนประดับเพชรสีชมพูซึ่งเธอทำเป็นจี้คล้องคอมาตั้งแต่จำความได้หายไป ผ่านเรื่องราวในครั้งนั้นไปสองปี สายลมแห่งโชคชะตานำพาให้ยามาทได้กลับมาพบสการ์เล็ตต์อีกครั้ง

จัสมิน หรือ จัสมิน บิน อัจฟาห์ องค์หญิงแห่งบาฮาเนีย บังเอิญได้ช่่วยชีวิตชายหนุ่มแปลกหน้า เขาเรียกตัวเองว่า 'เลโอ' แท้จริงแล้วเขาคือ ชีคซาคีล อัล ดาเรผู้ปกครองประเทศอาเนียดาเรหรือราชสีห์ทะเลทราย ‘ทรยศ’เขาเกลียดคำนี้นัก! ใครที่กล้าทรยศ มันผู้นั้นต้องได้รับผลตอบแทนอย่างสาสมอย่างที่สุด! ‘เธอเป็นของเขา! เธอเป็นของเขา และจะเป็นของเขาเท่านั้น !’ ซาคีลประกาศกร้าวในใจก่อนก้มลงช้อนร่างบอบบางขึ้น เพราะความเหนื่อยอ่อนจากการเดินทาง ทำให้จัสมินลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก แต่เมื่อเห็นใบหน้าคมเข้มอยู่ใกล้ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนระอุ เธอก็รู้ทันทีว่านี่ไม่ใช่ความฝัน “ซาคีล” จัสมินเรียกเบาๆ ราวกับเสียงละเมอ มือใหญ่ประคองใบหน้าหวานสวยขึ้นเพื่อรับลิ้มรสริมฝีปากอุ่นนุ่ม จัสมินแทบหอบหายใจ สองแขนของเธอคล้องคอเขาไว้ มันช่างแสนปั่นป่วนและหอมหวาน มือใหญ่เลื่อนลูบไล้แผ่นหลังเบาๆ ปลอบโยนและชักจูงให้เดินทางไปดินแดนหฤหรรษ์ “ไม่ต้องกังวล ผมจะทำทุกอย่างให้ถูกต้องขอเพียงคุณเชื่อใจผมก็พอ” ‘ฉันอยากให้คุณรักฉัน ไม่ใช่รับผิดชอบตัวฉัน’

‘คานัน’ องครักษ์หนุ่มเดินทางจากดินแดนแห่งทะเลทราย มาเยือนประเทศไทยเพราะต้องจัดงานธุรกิจของเจ้านาย แต่เขาไม่เป็นเพียงองครักษ์เท่านั้นแต่ยังเป็นถึงมือขวาและพระสหายของกษัตริย์แห่งบาฮาเนียอีกด้วย ‘เปรมวดี’ สาวเปรี้ยวซ่าที่แสนสดใส เจ้าของร้านรุ้งงาม-สปาและนวดแผนไทย และเป็นเพื่อนกับอารยา หญิงสาวผู้โชคดีกลายเป็นพระชายาของกษัตริย์แห่งประเทศบาฮาเนีย ในช่วงชีวิตที่ผ่านมายี่สิบสี่ปีเธออกหักถึง12ครั้ง และหวาดกลัวว่าจะเลข 13 จะนำโชคร้ายมาให้ เธอจึงตั้งใจจะปิดกันหัวใจตัวเองไม่ให้เจ็บปวดอีกครั้ง เปรมวดีตื่นขึ้นมาในสภาพแทบจะเปลือยเปล่า อยู่ในห้องที่ไม่คุ้นตา เธอเข้าใจผิดว่าคานันได้ขโมยพรหมจารีของเธอไปแล้ว เธอจึงพยายามหนีเขาแต่ราวกับว่ากามเทพจะกลั้นแกล้ง เพื่อนรักต้องการให้เธอเป็นที่ปรึกษาให้คานันเกี่ยวกับธุรกิจโฮมสเตย์ เธอกับเขาจึงใกล้ชิดกันโดยไม่ได้ตั้งใจ คานันประทับใจเมืองไทยและวิถีชีวิตแบบไทยเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะที่ปรึกษาคนพิเศษที่ผูกพันอย่างไม่รู้ตัว เธอจะทำอย่างไรกับความรู้สึกภายในที่มันเริ่มจะทรยศเธอเข้าให้อีกแล้ว. ถ้าความรักทำให้เราเห็นแก่ตัว จะผิดไหมถ้าเขาจะคว้าความรักครั้งนี้ไว้ แม้ต้องเสี่ยงที่จะอกหักเป็นครั้งที่ 13!

อารยา นักกายภาพบำบัดที่เกลียดคำว่า หมอนวด จับใจ เดินทางมาไกลในดินแดนทะเลทรายเพื่อทำงานที่ตนเองถนัด ราเฟย์ รัชทายาทหนุ่มร่างสูงสง่าที่มองโลกในแง่ร้าย เขามองอารยาเป็นผู้หญิงหิวเงิน ความเข้าใจผิดตั้งแต่พบหน้ากันครั้งแรก กลับทำให้ใกล้ชิดอย่างไม่รู้ตัว “มองเรา...แค่ตอนนี้...มีแค่เราสองคนไม่มีชนชั้นวรรณะใด มีแค่เราสองคน” ชายหนุ่มมอบจุมพิตดื่มด่ำที่ค่อยๆ กลายเป็นความร้อนแรงทุกขณะ มือไม้ของเขาเลื่อนปลดเปลื้องเสื้อผ้าของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังช้าในความรู้สึกของเขา แม้ว่าจะเคยเห็นและสัมผัสร่างกายนี้มาก่อนแล้ว แต่ครั้งกลับให้ความรู้สึกที่แปลกใหม่สำหรับเขา “เราปรารถนาเจ้า...อารยา” ‘ฉันรักคุณ...ราเฟย์’