[แทนทิว x โบนัส] หญิงสาวหลงเข้ามาสร้างพันธะกับทายาทมาเฟียที่ชอบฉวยโอกาส และมองเธอเป็นเพียง 'ลูกหมา' ตัวหนึ่งและใช่...*เธอต้องอยู่ใต้บัญชาของเขา จนกว่าเขาจะเบื่อ*_________________ฉันต้องเดินเข้าหาผู้ชายที่อันตรายที่สุดพร้อมข้อตกลงทางกายเพื่อเอาชีวิตรอดแต่กลับรู้ว่าเขานั่นแหละเป็นคนที่ฉันควรวิ่งหนีไปให้ไกลที่ว่าอันตราย... เขาอันตรายกว่าที่คิดที่ว่าเลว... เลวกว่าทุกคน"ถ้าคิดจะหนี... เธอคิดผิด""แต่ว่าฉัน... ฉะ ฉันแค่จะ..." ฉันชะงัก เพราะเขากระชากคอเสื้อไปใกล้ๆ และกดตามองฉันอย่างวางอำนาจ"จำข้อตกลงของเราได้รึเปล่า... ถ้าฉันช่วย เธอจะเป็นทุกอย่างให้ฉัน แม้แต่เป็นหมาให้ฉันจูง""จำได้ค่ะ... แต่ปล่อยฉันเถอะนะคะ ฉันกลัวแล้ว"ริมฝีปากสวยที่ใครต่างลุ่มหลงแสยะยิ้มช้าๆอย่างเยือกเย็น"หึ... ฉันจะปล่อยเธอไปได้ยังไง ในเมื่อแววตาอ้อนวอนของเธอตอนนี้มันเซ็กซี่เป็นบ้า"

"เธอจะเป็นของคนอื่นได้ก็ต่อเมื่อเธอตาย""เดวายอมตายค่ะ!""แต่เธอต้องโดนฉันเอาจนตาย"•••' เขากลับมาทวงคำสัญญาด้วยคำพูดสุดเย็นชา และต้อนให้เธอเป็นของเขาทุกวีถีทางอย่างร้ายกาจ ''แต่อยากได้ ต้องไปต่อคิวนะค้าา!'

การขยายอำนาจของมาเฟียคือการแต่งงานกับมาเฟียด้วยกันแต่วิถีของลูกสาวมาเฟียมีอะไรที่เฟียสกว่านั้น..."ค่ะ หนูจะแต่งงานกับพี่องคชาต""เขาชื่อ องศา""นั่นแหละ แต่ก่อนแต่งขอทดลองใช้ก่อนได้มั้ยคะ""ทดลองใช้อะไร?" "มีเซ็กส์""แทนขวัญ!"หญิงสาวยักไหล่กับเสียงตวาดกร้าวของพ่อตัวเอง แล้วไง? การทดลองมีเซ็กส์ก่อนมันผิดตรงไหน ดีซะอีกจะได้รู้ว่าเข้ากันได้รึเปล่า และอีกอย่าง... เซ็กส์ก็เป็นปัจจัยหลักของปัญหาหย่าร้าง ถึงจะไม่สบายใจที่ได้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก แต่ขอสบายตัวบ้างไม่ได้รึไง... ส่วนนิสัยไม่ต้องไปพูด มาเฟียอีกบ้านได้วิ่งวุ่นเพราะความปั๊วะปังของเธอแน่นอน ผายมือไปที่สัตว์เลี้ยงแสนน่ารัก เสือขาวตัวยักษ์ชื่อ ‘ไข่ขาว’ผายมือไปของสะสมตุ๊กตาผีรับให้ได้แล้วกัน!_______"ได้ข่าวว่าอยากทดลองใช้" ร่างเล็กที่ยืนอยู่ก้าวถอยหลังโดยสัญชาติญาณ ทันทีที่สายตาสบประสานกับสายตาที่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม เธอก็หายใจไม่ทั่วท้องในทันทีใช่ เธอรู้จักเขา...นับถือว่าเป็นพี่ชายคนนึงเลยก็ว่าได้...แต่ไม่คิดว่ามันจะมีวันนี้ วันที่ต้องเปลี่ยนสถานะเป็นสามีภรรยา และอยู่ๆเขาก็ปฏิบัติกับเธอไม่เหมือนเดิมมือใหญ่ยกขึ้นลูบไล้แก้มขาวก่อนจะบีบหมับ! เพื่อให้เธออยู่ในสายตา องศาไม่เคยทำแบบนี้กับแทนขวัญมาก่อน แต่พอเขารู้ว่าไม่นานต้องเข้าพิธีแต่งงานและเป็นเจ้าของ ความรู้สึกอยากครอบครองส่วนอื่นๆก็มีขึ้นมาดื้อๆ"กลัวรึเปล่า..." "ไม่ ฉันไม่เคยกลัว" "แต่ขนาดของฉัน จะทำให้เธอเจ็บเกินไป"

คุณหนูไฮโซ + จิตแพทย์'ทิชา' สาวน้อยมหัศจรรย์ที่อยู่ในศีลธรรมตั้งแต่แตกเนื้อสาว แต่เมื่อได้ขึ้นแท่นตำแหน่งผู้บริหารบริษัทแทนครอบครัว เธอกลับพบข้อบกพร่องของตัวเอง เธอเป็นโรค 'ขาดความมั่นใจ' และนั่นมันทำให้เธอตัดสินใจพบจิตแพทย์เอ๊ะ?! ว่าแต่มันเป็นการบำบัดผิดพลาด หรือ คุณหมอดาเมจรุนแรง? เพราะอยู่ๆยัยสาวน้อยผู้ขาดความมั่นใจเธอก็ปีกกล้าขาแข็ง ถกประโปรงขึ้นเตียงตรวจขย้ำคุณหมอซะงั้น!

[นิวยอร์ก x แทนไท] เขาคือมาเฟียที่มีอิทธิพลทั้งในไทยและอังกฤษ แต่ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึก กับแววตาที่นิ่งลึกคู่นั้น กำลังต้องการอะไรบางอย่างกับฉันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้... นั่นก็คือ 'ลูกชาย' "ถะ ถ้าคุณตาย...แสดงว่าหนูกับลูกต้องเอาตัวรอดจากคนพวกนั้นให้ได้ใช่มั้ยคะ?" "ฉันไม่ตายง่ายๆ" "แล้วจะต้องการมีลูกทำไม" "มันคือการวางแผนชีวิต นอนลงซะ" "ทำไมหนูต้องนอนด้วย" "ฉันจะเอาเธอ" "ว่าไงนะคะ ?!" "ห้ามถาม ห้ามสงสัย หน้าที่ของเธอคือนอนถ่างขา ตั้งท้อง และคลอดลูกให้ฉัน!" ______________ เรื่องพ่อแม่ Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน เรื่องพี่ชาย After Sexx คืนวันไนต์ของนายกัปตัน

เซอร์ x มะนาว นักศึกษาแพทย์ปีสุดท้าย ตัดสินใจเข้าร่วมประมูลพรมจรรย์กับพวกนักธุรกิจในบอร์ดจนได้เจอกับผู้บริหารบริษัทชื่อดังสุดหล่อที่ลึกลับน่าค้นหา เขาประมูลเธอมาลงแส้ ใส่กุญแจมือ และนอกจากนั้นพาเธอเข้ามาในโลกอีกใบที่ไม่มีใครรู้จักมาก่อน... ***************** อลัน x โบอิ้ง นักธุรกิจสาวเจ้าแผนการใช้แผนสกปรกจับนักธุรกิจหนุ่มสุดฮ็อต แต่ทุกอย่างกลับตาลปัตรเมื่อเธอโดนหลอกให้แต่งงานกับน้องชายฝาแฝดที่ร้ายลืม เกมส์ความรักและเกมส์ธุรกิจนี้ ใครจะเป็นผู้ชนะ? ___________________________________________ “เธอกล้ามากนะที่พูดแบบนี้กับฉัน รู้จักคำว่าทาสจริง ๆ รึยัง” “ทาสจริง ๆ ทำไมคะ?” ฉันถามยิ้ม ๆ “ทาสคือไม่มีปากไม่มีเสียง ก้มหัวให้ฉันใช้งานและระบายอารมณ์ แต่เธอกลับจองหองพองขนกับฉัน!” ฉันยิ้มบาง ๆ แล้วแตะปลายนิ้วชี้ที่ริมฝีปากคนปากร้าย ก่อนที่จะเขย่งขึ้นไปใกล้ ๆ แล้วกระซิบว่า... “มะนาวไม่อยากเป็นทาสแบบนั้น เพราะมะนาวอยากจัดการคุณบ้าง จัดการตรงนี้ ตรงนั้น และก็... ตรงนู้นที่มะนาวเพิ่งกินมา” มือเล็กไล่ที่ลำคอ หน้าอก และแตะโคนแก่นกายที่แข็งผงาด มันทำให้คนที่ถูกสัมผัสกัดฟันกรามแน่น เขาหงุดหงิดที่ฉันดื้อ ฉันรู้ แต่แล้วไง มันได้อารมณ์และแปลกใหม่ คนอื่นอาจจะยอมให้เขากดขี่จนเบื่อ แล้วก็จากไปในเวลาอันสั้น แต่นังมะนาว ไม่ นังมะนาวคนนี้จะเพิ่มสีสัน และความเปรี้ยวจี๊ดบนเตียงให้เขาเอง “แล้วเธอจะรู้ ว่าฉันจะกดหัวเธอลง และสักวันฉันเขี่ยเธอทิ้งแน่นอน” “เอาสิคะ เอา… สักที” ฉันพูดจบ ก็เขย่งขึ้นละเลงลิ้นเลียริมฝีปากเขา จนนั่นมันทำให้เส้นความอดทนเขาขาดสะบั้น คุณเซอร์ยกมือขยำผมฉัน และกระชากลงจนฉันหน้าเชิด! “แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”

[ กัปตันโซล x ใบผั ก] บัตเลอร์สาวถูกยกเลิกงานจากเจ้านายเก่ากลางคัน ทั้งที่มีภาระหนี้สินมากมาย แต่ดั๊นมาซวยซ้ำซ้อนได้เจ้านายใหม่เป็นกัปตันหนุ่มหล่อที่ตัวเองเผลอมี One night stand ด้วย เขาหล่อแค่หน้า... เท่สมาร์ทเวลาขับเครื่องบิน... แต่เรื่องผู้หญิงนั้นร้ายกาจ! นักล่าเหนือสายลมคือฉายาที่ได้รับ แล้วบัตเลอร์สาวที่แสนบอบบางราวกับกวางน้อยจะรอดพ้นไปได้อย่างไร ?! 'ถอดกางเกงให้ฉัน นี่คือคำสั่ง !' ม๊ายยย! TOT ถ้าหน้าไม่เหมือนจอนจองกุก อย่าสั่งให้ฉันถอดกางเกงเด็ดขาด!

"ได้ฉันเป็นเมีย ระวังติดใจนะ" พี่ดัชซ์เหยียดยิ้มที่มุมปากอย่างเย็นชา ก่อนจะยกมือบีบแก้มฉันให้เงยขึ้นสบตาเขา นี่เป็นครั้งแรกที่หน้าเราอยู่ห่างกันแค่คืบ และฉันไม่รู้สึกหวั่นไหวเลยสักนิด จนเขาพูดขึ้นมา... "งั้นกางขาออก ฉันจะเอาเธอตรงนี้" _________ ฉันเบิกตากว้างกว่าเดิม ขณะที่ริมฝีปากนุ่มเริ่มรุกล้ำสอดลิ้นร้อนๆเข้ามาหยอกเย้า แต่มันไม่ได้นุ่มนวล จังหวะที่เขาขยับริมฝีปากขบเข้าที่ริมฝีปากฉัน มันรุนแรงราวกับกำลังจะบดขยี้ให้เจ็บ จนเขาถอนจูบออกมาแล้วมองหน้าฉัน กดปลายจมูกชนกันและสอดมือเข้าไปใต้กระโปรง “พี่... จะทำอะไร ยะ อย่านะ” “คิดว่าเด็กดื้อจะโดนอะไร” ฉันคอแห้งผาก ร้อนรุ่มไปทั้งหน้า เสียงทุ้ม ๆ กับสายตาที่มองมามันสื่อถึงการเอาจริง “พี่ดัชซ์... ยะ อย่า! อื้อ” ใช่ เขาสอดมือดึงเพนตี้ฉันลงอย่างชำนาญก่อนจะจูบฉันปิดปากและใช้มือจู่โจม มือที่ถูกจองจำด้วยสายรัดอย่างแน่นหนาไม่สามารถทำอะไรได้ ฉันทำได้แค่เพียงเอนตัวหลบ แต่ทว่ายิ่งหลบก็ยิ่งสะดวก พี่ดัชซ์เบียดตัวเข้ากลางหว่างขา ลูบไล้เนินเนื้อนุุ่มของฉันด้วยฝ่ามือหยาบของเขา “อะ อื้อ~” ฉันครางในลำคอสุดทรมานขาที่ยกชันตีขึ้นลง จนเขากดนิ้วกลางเข้าร่องแคบ พร้อมกับกัดริมฝีปากล่างฉัน “อ๊า! พี่ดัชซ์” “ฉันเตือนเธอหลายครั้ง ทำไมไม่ฟัง” ฉันส่ายหน้า ถึงแม้รถจะยังสตาร์ทเปิดแอร์เย็นฉ่ำ ก็ไม่สามารถสู้กับความร้อนเร่าในตัวฉันได้ นิ้วกลางอันเรียวยาวของเขาทั้งสอดใส่และถูขึ้นลง เกิดเสียงน้ำบางอย่างที่ฉันเองรู้ดีแก่ใจว่าคืออะไร มันไม่ปฏิเสธเขาเลย กลับเรียกร้องสิ่งที่ไม่ควรเรียกร้อง ได้โปรด... สายตาพี่ดัชซ์ที่จ้องมองฉันตอนนี้เหมือนกำลังจะฆ่ากันให้ตาย เขามีอำนาจล้นมือและตอนนี้ก็กำลังจะใช้มันด้วยการสอดนิ้วอีกนิ้วเข้าไป “อ๊ะ!” “หรือต้องโดนเอาให้จำ จะได้รู้สึก”

หนึ่งคู่เริ่มจาก One Night Stand หนึ่งคู่เริ่มจากความรักที่เคยหวานหอม แต่บอกเลยว่าเร่าร้อนทั้งผู้บริหาร และหมอค่ะ ! ____________________________________ “คะ คุณ เมื่อคืนคุณใส่ถุงยางอนามัยรึเปล่า?” “ตอนแรกไม่ได้ใส่ แต่หลัง ๆ คุณใส่ให้ผมเองนี่ จำไม่ได้เหรอ?” ฉันตกใจเม้มปากแน่น นะ นี่ฉันใส่ถุงยางให้เขาเองเหรอ? ทำไมบางเรื่องฉันจำไม่ได้เลย นอกจากใส่ถุงยางให้เขา ฉันทำอะไรอีกบ้าง? หวังว่าไม่ได้อ้าปากกินเจ้าโลกเขานะ ยี๋ สกปรก! “แค่บอกว่าใส่ไม่ใส่ ไม่ต้องบรรยายว่าฉันใส่ให้! แล้วที่คุณพูดว่าตอนแรกไม่ใส่ คุณ...” ฉันเงียบกริบหลบตา เมื่ออยู่ ๆ เขาเดินมาหาฉันทันที “ตอนแรก ผมใส่เข้าของคุณครึ่งนึง แล้วนึกได้น่ะ ก็เลยหยิบถุงยางมาให้คุณใส่ให้” อะไรนะ เขาสอดใส่สด ๆ ไปแล้ว “ชะ เชื้อโรค สกปรก!” “เมื่อคืนคุณใจร้อน ไม่อยากให้ผมใส่เอง” ตาย ๆ ฉันทำอะไรลงไป! “แล้วคุณเป็นโรคติดต่อรึเปล่า คุณนอนกับผู้หญิงมากี่คน ฉันเป็นคนที่เท่าไหร่? มีเพศสัมพันธ์กับคนอื่นคุณเคยสวมถุงยางอนามัยบ้างไหม?” เขาเงียบกริบมองฉันอึ้ง ๆ ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น และหัวเราะคนเดียว “ฮ่า ๆ ผมตอบคำถามไหนก่อนดี” “คำถามไหนก็ตอบ!” เมื่อฉันขึ้นเสียง คนยียวนก็หันขวับกลับมายิ้ม “ถ้าบอกว่าคุณเป็นคนแรกของผม คุณจะเชื่อไหม?”

หมอณภัทร...หมอประสาทและสมองชื่อดัง ที่กำลังตามหาว่าใคร...อยู่ในร่างปลายฝนแฟนตัวเอง และแฟนเขาหายไปไหน? โดยเขาพยายามใช้หลักวิทยาศาสตร์หาสาเหตุว่าทำไมแฟนเปลี่ยนไป แต่เรื่องราวมันไม่ใช่แค่นั้น?!! ทุกครั้งที่หัวใจเขาเต้นผิดจังหวะ หมอณภัทรจะเห็นอะไรบางอย่างในร่างแฟนตัวเอง และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องเจอกับเรื่องวุ่นวาย และฉิบหายนับครั้งไม่ถ้วน... ________________________________________________ “ขึ้นรถ!” สองเท้าที่กำลังเหยียบน้ำ’ฟุบ ๆ’ ที่พื้นถนน กำลังมีรถสปอร์ทคันหรูของนายแพทย์ศัลยกรรมประสาทและสมองขับขนาบข้าง เขาเลื่อนกระจกตะโกนและบีบแตรเสียงดัง พยายามให้เจ้าของร่างเล็กที่เปียกฝนหันมาสนใจสักครั้ง แต่ก็ไม่ ‘ปี้น ปี้น’ “ปลายฝน ขึ้นรถ!” “ไม่ขึ้น! ฉันไม่ไปไหนกับนายทั้งนั้น ฉันไม่ใช่ปลายฝนบ้าบอคอแตกอะไรด้วย นายเองไม่ใช่เหรอ ที่เป็นคนไล่ฉันลงจากรถ จะเรียกฉันขึ้นไปด่าอีกใช่ไหม? เออเอาสิ อ้าปากเมื่อไหร่ฉันจะถอดรองเท้าส้นสูงยัดปากนาย!” “หยุดบ้า! นิสัยแบบนี้ไม่ใช่แฟนฉันแน่นอน ฝนมันตกเห็นไหม! ถ้าเธอไม่ขึ้นรถและทำร่างแฟนฉันป่วย ฉันไม่เอาเธอไว้แน่!” “คิดว่าฉันอยากป่วยรึไง! ถ้าร่างแฟนนายป่วย ฉันก็จะรู้สึกป่วยตาม อยู่ในร่างผู้หญิงซื่อบื่อว่าทรมานแล้ว ฉันต้องจำใจมีแฟนซื่อบื้อแบบนายอีก โอ้ย... อยากตาย!” “เออดี ปากแบบนี้ทำไมไม่ลงนรกไปซะ เข้ามาสิงร่างแฟนฉันทำไม!” ริมฝีปากบางขบแน่น ก่อนจะหันขวับไปมองหมอศัลยกรรมประสาทและสมองที่แสนจะเพอร์เฟคในรถคันหรู นี่เหรอ? คุณหมอณภัทรผู้แสนดีของหล่อนยัยปลายฝน! เขาพูดกับฉันแต่ละคำเหมือนฉันเป็นกิ้งกือไส้เดือน! “เอองั้นก็ช่วย ๆ ให้ฉัน ลงไปนรกสะที! ฉันไม่อยากอยูในร่างนี้ และไม่อยากอยู่กับนาย!” พูดจบร่างบางก็วิ่งนำไปขวางหน้ารถไว้ ก่อนที่คุณหมอนภัทรที่มองตามหลังไว ๆ เขาจะรีบเหยียบเบรกรถที่ปล่อยไหลกะทันหัน ‘ปึก’ แต่ไม่ทัน... “เฮ้ย! บ้าจริง บ้าฉิบ! ยัยบ้าเอ้ย!” หมอณภัทรสบถหัวเสียบนรถหรู ก่อนที่เขาจะปลดเข็มขัดเปิดประตูรถลงไป แล้วก้าวฉับ ๆ เดินหน้ามึนตึงไปหยุดที่ร่างบาง ไฟซีนอลสีขาวของรถสปอร์ท สาดเข้าเต็ม ๆ ที่หญิงสาว เสื้อผ้าผมเผ้าเธอเปียกแนบเนื้อ จนเห็นเนินอกและทรวดทรงชัดเจน หมอณภัทรเม้มปากสนิทและกัดฟันหนึ่งทีข่มอารมณ์ เขามองคนตรงหน้าทั้งโกรธทั้งรู้สึกร้อน ๆ รุ่ม ๆ ผสมปรนเปรอไปหมด จนหมอหนุ่มรีบอุ้มร่างแฟนสาวขึ้นรถ และโถมอารมณ์ทั้งหมดลงที่ประตู ‘ปัง’ ขึ้นรถมาหมอณภัทรก็รีบบึ่งกลับคอนโด ก่อนเขาจะปรับแอร์ให้คนตัวเปียกที่หนาวสั่นอยู่ข้าง ๆ อย่างหงุดหงิดใจ “เธอมันตัวปัญหา!” “แล้วทำไมไม่ชนให้ตาย ๆ ไปเลย ไม่แน่แฟนที่แสนดีของนาย อาจจะกลับเข้าร่างตัวเอง!” หมอณภัทรตกใจเบิกตากว้าง เขากำพวงมาลัยรถแน่นและคิดตาม เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องนั้น แฟนเขาก็เปลี่ยนไป เขาหาคำตอบมานาน ทำทุก ๆ อย่างจนหมดหนทางแก้ไข และสิ่งสุดท้ายที่เขาจะคิด คิดว่ามันเป็นเรื่องลึกลับ หรือภูติผีปีศาจ มันก็คือเรื่องจริง! “ปลายฝนไปไหน?” “ไม่บอก!” คำตอบนั้น ทำให้คุณหมอผู้แสนอ่อนโยนฟิวส์ขาด เธอไม่รู้รึไง ว่าเขาทนเธอมานานแค่ไหน และหมอณภัทรไม่ใช่คนที่จะโมโหร้ายกับใคร ทำไมถึงได้กล้าท้าทายเขา เธออยากเป็นข้อยกเว้นงั้นเหรอ? “ถึงคอนโด ฉันจะหาอะไรเปิดปากเธอเอง” -คอนโด- ‘ฟุบ’ ร่างเปียก ๆ ถูกเหวี่ยงลงเตียงไม่ใยดี หมอณภัทรรู้สึกใจหายนิดหน่อย เมื่อเขาอารมณ์ร้อนจนต้องลงไม้ลงมือกับร่างแฟนตัวเอง เพราะคนที่อยู่ในร่างแท้ ๆ มันน่านัก! “จะ... จะทำอะไร?” “มีอะไรกับแฟนไง!” “ฉันไม่ใช่แฟนนาย อะ ออกไปนะ!” มือใหญ่รวบแขนที่ปัดป่ายกดแนบเตียง เขาบีบมันแน่นย้ำเตือนให้ร่างเล็ก ที่กำลังดิ้นใต้วงแขนหยุดนิ่ง “ใช่สิ นี่ร่างแฟนฉัน ฉันมีอะไรกับแฟนทุกวัน ถ้าเธอยังอยู่ในร่างนี้ เธอควรทำตัวให้ชิน จะได้ขึ้นสวรรค์ไปพร้อมกัน!” คนฟังรีบเบือนหน้าหนีหลับตาปี๋ เมื่อจมูกโด่งกดลงที่แก้มเปียก ๆ ของเธอ ร้ายกาจ! เขาจะมีอะไรกับแฟนทุกวันได้ไง ฉันเป็นผู้หญิงด้วยกันฉันดูออก ว่าปลายฝนเจ้าของร่างนี้เธอบริสุทธิ์! “อะ ออกไปจากตัวฉัน!” “เงียบ! นี่คือตัวแฟนฉัน! ฉันจะทำอะไรก็ได้!” “ตะ แต่... ฉันรู้สึกนะ! ไม่ใช่แฟนนายรู้สึก!” “ใช่ไง เธอต้องอดทน เข้าใจคำว่าอดทนไหม!” “ไม่! อุ๊บ” เขาบีบข้อมือแน่น แล้วจู่โจมจูบริมฝีปากคู่สวย ก่อนอยู่ ๆ หมอณภัทรจะเปิดตาขึ้นทันที เมื่อเสียงหัวใจที่เต้นตึก ๆ ตอนนี้ มันกำลังทำให้เขาหยุดสบตากับเธอ “นะ นี่คือเธอเหรอ?” “นายเห็นฉันเหรอ?” หมอณภัทรลุกขึ้นไปนั่งอีกฝั่ง เขากุมอกข้างซ้ายกะพริบตาถี่ ๆ เพื่อมองใบหน้าราง ๆ ที่ฉายออกมาจากปลายฝนแฟนสาว “ใช่ฉันเห็น เธอ... ชื่ออะไร? บอกฉันมา!” “ลิลิน” เมื่อได้ยินชื่อวิญญาณที่อยู่ในร่างแฟน หัวใจหมอณภัทรก็เหมือนถูกกระตุ้นอีกครั้ง เขาพยายามควบคุมตัวเองให้มีสติถาม จนหญิงสาวหยัดตัวขึ้นนั่ง และมองมือที่กุมอกซ้ายนั้นอย่างเป็นห่วง “นายจะตายรึเปล่า ปะ ไปโรงพยาบาลไหม? อย่าตายนะ!” “ไม่! ฉันขอถามเธออีกอย่าง แล้วฉันจะทำบุญไปให้ ปลายฝนไปไหน?” “ทำบุญอะไร? ฉันบอกไม่ได้ บอกไม่ได้จริง ๆ เขาห้าม” “ใครห้าม?” “ปลายฝน”

เซ็กส์ที่ไร้ความสัมพันธ์ เพื่อนนอน เพื่อนบนเตียง ใครหวั่นไหวคือ แพ้ เพราะกฎเหล็กคือ...ห้ามรู้สึก แต่เมื่อทุกอย่างมันถลำลึก...ฉันรู้สึกอยากเป็นเจ้าของ และดันพลาดมีพยานรักตัวน้อยๆ กับมาเฟียที่ร่วมเล่นเกมส์สวาทนี้ ใช่...ฉันจึงเป็นคนแพ้ และฉัน...จะไม่ยอมแพ้เพียงฝ่ายเดียว ในเมื่อเขาไม่รับผิดชอบ ฉันก็ต้องทำทุกอย่าง..ให้ผู้ชายคนนี้ "เสียใจ"

‘ใบไม้’...ผู้ชายชื่อ ‘ไคล์’ เขาเกิดมาเพื่อเป็นของฉัน! ฉะนั้นไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีวันได้เขาไปเด็ดขาด! ‘เจแปน’...ความฝันสูงสุดคือการได้เป็นแอร์ชั้นเฟิร์สคลาส แต่ได้รูทบินต่างประเทศไม่ทันไร ก็ตกกระไดพลอยโจนใช้รหัสลับรหัสสวาทกับ ‘กัปตันต้นไม้’ เข้า และเขาก็ใช้รหัสนี้เพื่อขู่ให้เธอเป็นของเขา! _________________________ เครื่องบินลำใหญ่ กำลังบินไปตามเส้นทางการบินอัตโนมัติ ด้วยโหมด Auto Pilot ม่านกั้นระหว่างครัวที่ติดกับประตูห้องนักบิน ตอนนี้ถูกกั้นและปิดสนิท ไปพร้อม ๆ กับไฟสีแดงสดหน้าห้องน้ำ ที่เห็นเป็นแบบนั้น ก็เพราะระหว่างทาง แอร์โฮสเตสสาวจะเชื้อเชิญกัปตันหนุ่มเข้ามาใช้บริการที่นี่ มันเป็นที่ที่สุขสมและปลดปล่อย กัปตันหนุ่มมองพื้นที่จำกัดแห่งนี้เป็นเพียงห้องระบายตัณหา เขาใช้มันระบายความเครียด ระบายความกดดันต่าง ๆ นา ๆ ระหว่างบินแค่นั้น ‘ปึก ปึก ปึก’ “กัปตันคะ กัปตัน อ๊ะ อ๊ะ~” มือเล็กปัดป่ายตามผนังห้องน้ำพัลวัน เพราะกระโปรงทรงเอตัวสั้น กำลังถูกเขาถกขึ้นเหนือบั้นท้าย ยิ่งไปกว่านั้น แอร์สาวเธอกำลังเจอกับแรงสั่นสะเทือนหลายริกเตอร์ ที่เกินจะต้านไหว “อ่าส์ อย่าเสียงดัง!” ริมฝีปากบางปิดสนิททันทีเมื่อถูกสั่ง เธอได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างทรมาน จนผมเผ้าที่ถูกรวบตึงเป็นทางการนั้น เริ่มยุ่งเหยิง ตอนนี้สองมือที่รั้งเอว กดหลังเธอให้โก้งโค้งลง ก่อนที่เขาจะขยำคลึง และบีบสองเต้าอย่างไม่เบามือ จนร่างเล็ก ไม่สามารถทนความดุดันนี้ได้ อีกต่อไป “อ๊ะ อ๊ะ~ อ๊า... กัปตัน” แรงดันอากาศที่ว่าน้อย กับเสียงเครื่องที่ดัง ไม่เท่ากับเสียงครางกระเส่าจากริมฝีปากบาง ๆ ของแอร์โฮสเตสสาว จนแล้วจนเล่าที่เธอถูกเขากดแก่นกายเข้ามา จนนักบินที่สองที่นั่งพิงพนักเก้าอี้ในห้องนักบิน เขากระตุกยิ้มเบา ๆ ที่มุมปาก ถึงกัปตันหนุ่มคนนี้จะชินและได้ยินบ่อยครั้ง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแซวเพื่อนตัวเอง ‘กัปตัน อ๊ะ~ อ๊ะ~ ตึก ตึก ตึก’ “ว๊ะ ไอ้ไม้ รุนแรงจริง ๆ” แซวเพื่อนจบนักบินที่สอง เขาก็ประสานมือที่ท้ายทอย มองกระจกตรงหน้าไม่สนใจ เมื่อกัปตันหนุ่มในห้องน้ำเขาสำเร็จใคร่ เขาก็รีบถอดถุงยางอนามัยทิ้งทันที ก่อนที่จะรูดซิปทำตัวปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนร่างบางที่ทรุดนั่งลงชักโครก เธอเห็นเขาปลดล็อคประตูห้องน้ำทำท่าจะเดินออกไป เธอจึงรีบคว้าแขนกัปตันหนุ่มไว้ทันที “กัปตันคะ เดี๋ยวค่ะ” “Cabin crew, prepare for landing” คำสั่งนี้ได้ยินทุกไฟลท์ และไม่ใช่แค่ตอนจะแลนดิ้งเท่านั้น แต่แอร์โฮสเตสสาว เธอได้ยินทุกยามที่เขาอิ่ม และตัดบทไม่อยากสนทนากับเธอ

นักศึกษาสาวปีสี่ต้องแต่งงานชดใช้หนี้กับมาเฟียรุ่นราวคราวพ่อ แต่แค่ย่างกรายเข้าบ้านความวินาศสันตะโรก็เกิดขึ้นซะก่อน เธอต้องหนีเอาตัวรอดจากลูกชายมาเฟียคนนั้น และต้องรักษาพรหมจรรย์ที่มียิ่งกว่าชีวิต! ------------------ “ตัว ผ่าไฟแดงมันเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุนะ คือเค้าเสียเลือดมากแล้ว อย่าทำร้ายเค้าอีกเลยนะ” เขากระตุกยิ้มที่มุมปาก มองฉันที่เบี่ยงหน้าหลบไปอีกทางด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ แกเซฟตัวเองนะพิงค์ เตียงพร้อม อุณหภูมิห้องพร้อมขนาดนี้ ถ้าเผลอจูบ มีหวังคุณอิฐได้เครมแกสมใจแน่ -ตัวอย่าง- “คุณอัฐ ฉันฝากดูแลหนูพิงค์ด้วยนะคะ” “ได้ ไม่มีปัญหา ผมจะดูแลอย่างดี” “...” “ไงหนูพิงค์เต็มใจแต่งงานใช่มั้ย” มือเล็กที่วางบนตักประสานกันแน่น หญิงสาวมองคนถามสักพัก ก่อนจะหันไปเห็นแม่บุญธรรมตัวเอง ที่นั่งกัดฟันจิกตาใส่ ลักษณะท่าทางแบบนั้นไม่ใช่อะไร เธอกำลังถูกเร่งให้ตอบคำถามที่ถูกเตรียมไว้ กับชายแก่ที่เธอต้องแต่งงานด้วย “ค่ะ หนูเต็มใจ” “งั้นก็ดีจะได้ไม่มีปัญหา คุณผกา หนี้คุณผมจะยกให้ครึ่งนึง และหลังจากแต่งงานมีทายาท ผมจะยกที่เหลือให้ แบบนี้สมเหตุสมผลไหม?” แม่บุญธรรมพยักหน้ารัวยิ้มหน้าระรื่น ส่วนหญิงสาววัยละอ่อนนั่งคอตกมองนิ้วนางข้างซ้ายตัวเอง ที่ต่อไปต้องสวมแหวนเพชรเม็ดโต และตบแต่งกับพ่อม่ายมาเฟียรุ่นราวคราวพ่อ “แบบนั้นดีเลยค่ะ แต่ตอนนี้หนูพิงค์ยังเรียนไม่จบนะคะ อีกตั้งสามเดือน อดทนรอได้มั้ย” “ได้สิ แต่สามเดือนนี้ ผมขอให้หนูพิงค์ไปอยู่ที่บ้านผมก่อน จะได้คุ้นเคยกับตาอิฐก่อนแต่งงาน” คุ้นเคยก่อนแต่งงาน? เหอะ! โง่เง่าเต่าตุ่น! ไม่มีสัจจะในหมู่โจรหรอก คนพวกนี้ปล่อยเงินกู้นอกระบบ แถมยังชอบข่มขู่รีดไถคนอื่น ถ้าขืนเธอเข้าไปอยู่บ้านหลังนั้น จะไม่โดนปู้ยี่ปู้ยำจนหมดราศรี และเฉดหัวทิ้งก่อนวันเข้าพิธีเหรอ? ใครเชื่อก็โง่แล้ว! “ตกลงค่ะ ไม่มีปัญหา” คุณหญิงแม่! ตั้งแต่วันนั้นผู้หญิงเบี้ยน้อยหอยบางก็เดินคอตกถือกระเป๋าเดินทางเข้าคฤหาสน์สีเทา สีเทาที่ว่าไม่ใช่แค่รั้วบ้าน แต่ที่มาของเงินที่กวาดจ้างบอดี้การ์ด แม่บ้าน คนสวนและเสวยสุขตอนนี้ มาจากการรีดไถดอกเบี้ยแสนโหดล้วน ๆ ซึ่งทุกคนให้การต้อนรับพิงค์ และเคารพเธอในฐานะนายหญิงของบ้าน แต่มีเทวดาปกป้องรักษาก็ย่อมมีมาร และมารตัวนั้นมันก็จ้องจองล้างจองผลาญเธอไม่จบไม่สิ้น! เขาชื่ออิฐ ลูกชายคนเดียวของพ่อม่ายมาเฟีย ที่อนาคตเขาต้องเป็นลูกเลี้ยงเธอ! “พ่อบ้าไปแล้วเหรอวะ? เอาผู้หญิงหิวเงินมานั่งรอนอนรอพ่อตาย และได้สมบัติง่าย ๆ พ่อเอาอะไรคิด!” “พูดอะไร รักษาน้ำใจหนูพิงค์ด้วยนะตาอิฐ!” “รักษาทำไม! ผู้หญิงไร้ยางอาย! พ่ออย่าเผลอนะ ผมจะเอาปืนกรอกปากยัยนั่น และฝังศพลึก ๆ ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน ไม่มีใครแทนแม่ผมได้ทั้งนั้น โดยเฉพาะยังเด็กเมื่อวานซืนที่พ่อพาเข้ามา!” ผู้ถูกกล่าวถึงเอามือปิดปากตกใจ เธอไม่ได้อยู่ในวงสนทนา แต่เธอก็ได้ยินเสียงชัดและเต็มสองรูหู คำก็จะฆ่าสองคำก็จะฆ่า เธอจะอยู่ที่นี่และคิดแผนล้มเลิกงานแต่งงานต่อไปได้ยังไง จะไม่นอนคุยกับรากต้นไม้ก่อนเหรอ? “อิฐจะไปไหน!” “ไปหาว่าที่เมียตัวดีพ่อไง!” พูดจบชายหนุ่มก็ดึงปืนที่เหน็บไว้ออกมา แต่ยัยตัวดีที่เขาว่าไม่รู้หรอก ว่าปืนกระบอกนั้นไม่มีลูก แค่แอบดูห่าง ๆ เห็นกระบอกดำ ๆ เงาวับ ก็รีบหันหลังวิ่งออกไปหลังบ้านแล้ว แต่ความไวของอิฐกับขายาว ๆ ของเขาก้าวเร็วมาก ไม่ทันไรเขาก็เอื้อมจับข้อมือหญิงสาว และกระตุกกลับมา จ่อปืนเข้ากลางหน้าผากเธอ! “ไสหัวออกไป ดินที่เธอเหยียบอยู่ รู้มั้ยว่ามีกี่ศพ” หญิงสาวไม่รู้ แม้แต่ลูกตาก็ไม่กล้าขยับ เธอยืนตัวแข็งเพ่งมองปืนกระบอกนั้นปากสั่นระริก แต่ในหัวกำลังคิดหาคำพูดดี ๆ ที่จะทำให้ขายหนุ่มเอาปืนที่จ่ออยู่นี้ ออกไปจากหน้าผากเธอ จะสวดมนต์ให้เขาเย็นลงก็ไม่ช่วยอะไร เพราะจิตใจเขาหยาบกระด้างและมีแต่บาป แต่สรรพนามอะไรนะ ที่มันซอฟต์ที่สุด เวลาผู้หญิงเรียกผู้ชาย? และทำให้ผู้ชายมือไม้อ่อนปวกเปียกได้ “หูหนวกเหรอ? หรือจะให้ฉันกรอกลูกปืนใส่หูเธอ!” พูดจบเขาก็เปลี่ยนเป้าหมายจ่อปืนเข้าหูเธอทันที ก่อนที่ปลายกระบอกเย็น ๆ จะทำให้หญิงสาวคนลุกซู่ จนต้องรีบยกมือสองข้างกล้า ๆ กลัว ๆ อธิบายเขา “ตะ ตัว เค้าก็อยากไปนะ แต่เค้าไปไม่ได้ เค้าต้องเป็นแม่ตัว อุ๊บส์” พูดไม่ทันจบมือเล็กก็รีบปิดปากตัวเองเบิกตากว้าง เธอหลุดพูดคำต้องห้ามที่เขาเกลียดนักหนา จนตอนนี้รู้สึกได้ว่าเขากำลังหน้าแดงเลือดขึ้นหน้า และลงน้ำหนักมือกดลำปืนหนักขึ้น หนักขึ้น “เธออยากตายมากใช่มั้ย?” เขากัดฟันถาม น้ำเสียงสายตาแสดงออกชัด ว่าอิฐคนนี้จะไม่ปราณีเธอทุกกรณี จะเค้า จะตัว จะครางเอ๋ง ๆ เป็นหมาใส่ เขาก็จะไล่เธอออกไปจากบ้านให้ได้ ไม่ก็ฆ่าทิ้ง! “มะ ไม่อยาก ตัวอย่าโมโหสิ คุยกันดี ๆ เราอยู่บ้านเดียวกันนะ คือ คือเมื่อกี้พูดผิด ซอรี่จริง ๆ นะตัว ปากเค้ามันลั่น” “หุบปาก! ถ้าไม่กลัวปืนในมือฉันลั่นตาม! ขึ้นไปเก็บกระเป๋าออกไปจากบ้านฉันซะ ก่อนที่ฉันจะอัดลูกปืนใส่หัวเธอ!” “ถ้าเค้าไป หนี้ทั้งหมดเป็นโมฆะใช่ไหม ขอบคุณนะตัว ตัวใจดีมาก ๆ เลย” พูดจบก็ยิ้มแห้ง ๆ ใจดีสู้เสือ “ไม่! เธอต้องหาเงินมาใช้หนี้พร้อมดอกภายในสามเดือน!” หญิงสาวหุบยิ้มทันที สามเดือนเงินสี่สิบล้าน! ดอกเบี้ยอีกกี่บาท ทำไมคุณหญิงแม่ต้องไปสร้างหนี้มากมาย และให้ลูกนอกไส้อย่างฉันมารับกรรมด้วย! หรือเธอจะหนีมันตั้งแต่ตอนนี้เลย โกหกว่าไปหาเงินและชิงหนีไปซะ “...” “เงียบทำไม? อย่าคิดหนีหนี้ฉัน! เพราะถ้าฉันจับได้ฉันจะส่งเธอไปอยู่ซ่อง และขายตัวใช้หนี้จนกว่าฉันจะได้เงินครบสี่สิบล้าน!” “บ้า! ไม่เอา! หอยเน่าพอดี ขายให้ตัวคนเดียวได้มั้ย ตัวยังหนุ่มยังแน่นเค้ายอมก็ได้ อย่างน้อย ๆ เค้าก็ได้เลือกแขกเอง” เธอพูดเล่น และพูดเพื่อให้ชายหนุ่มขยาด ถึงใจจะกลัวตายมากก็ตาม แต่เธอก็เชื่อว่าอิฐ รังเกียจเธอกับเรื่องราวฉาว ๆ ที่เธอตั้งใจโกหกไว้ เธอโกหกว่ามั่วมาไม่รู้เท่าไหร่ จะสวิงกิ้งสามพีสี่พี เธอก็เคยมาหมดแล้ว จนอิฐยกยิ้มที่มุมปากช้า ๆ และบีบแก้มขาว ๆ ของเธอเชิดหน้าขึ้น “หึ! ขอบคุณที่แนะนำ ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าพ่อฉัน

ความบริสุทธ์ในชีวิตสลัมมันทำให้ฉันหวาดระแวง... ฉันต้องจัดการกับมันให้ได้ แล้วใครล่ะจะช่วยฉัน ใคร ใคร และใคร!? ถามไปก็เท่านั้น.. ฉันไม่มีโอกาสได้เลือกด้วยซ้ำ! เพราะฉันดันซวยไปพลาดท่า ให้เพื่อนเจ้านายก่อนน่ะสิ! แถมเขายังใช้คลิปข่มขู่ ให้ฉันแต่งงานด้วยอีก! โอ้ย... ไอ้คนกวนteen ฉันต้องรับผิดชอบเขาจริงๆเหรอเนี่ย.!!? ________________________ ทำไมฉันปวดหัวแบบนี้เนี่ย เมื่อคืนฉันฉลองงานแต่งเจ้านายหนักไปใช่ไหม... ฉันพยายามปรือตา แล้วดันตัวเองขึ้น พร้อมกับหัวที่มันหนักอึ้ง และมึนไปหมด... "ซื่อบื้อจริง..." ใคร? ฉันรีบหันไปตามเสียงทุ้ม ๆ ของผู้ ผะ... ผู้ชาย! เห้ย! ผู้ชาย! ทำไมมีผู้ชายนอนอยู่กับฉัน! แถมเขา...ยังเป็นเพื่อนเจ้านายฉันอีก! "คุณบอส!" ฉันตกใจรีบโกยผ้าห่มมาคลุมหน้าอกตัวเองทันที พร้อมกับมองเขา สลับกับร่างล่อนจ้อนของตัวเอง "เรียกทำไม..." โอ้ย! เสื้อผ้า ชุดชั้นใน กางเกงใน... ฉันไม่ได้ใส่มันสักชิ้น! ใครถอด ฉันเปล่านะ... ใครถอดเสื้อผ้าฉันเนี่ย! หรือว่า... ฉันกับเขา? "ตกใจทำไมเมื่อคืนยังร้องลั่นห้องอยู่เลย" ร้องลั่นห้อง! กรี๊ด... กิ่ง! เธอทำอะไรลงไป... เธอทำอาร๊าย! "หรือจะต่ออีกสักรอบ... เฮ้อ! แต่ฉันไม่ไหว เมื่อคืนก็แทบฟ้าเหลืองแล้ว พักก่อนนะ... ขอผลิตน้ำก่อน" ขะ... ขอผลิต น้ำ... และฟ้าเหลืองงั้นเหรอ! กรี๊ด... ในที่สุดอีกิ่งคนนี้ก็เสียซิง! แถมฟ้าเหลืองด้วย โอ้ย! ดีใจที่สุดเลย!

ฉันชอบการลงมีดของเขา มีดของคุณหมอศัล ที่ไม่ใช่มีดสำหรับผ่าตัด... ____________________ “เธอรู้ไหม ลงมีดของฉันหมายถึงอะไร?” ฉันอมยิ้ม แล้วพยักเบา ๆ ทำไมฉันจะไม่รู้ รู้ซะยิ่งกว่ารู้อีก และตอนนี้ก็พร้อมมาก พร้อมที่จะให้คุณหมอศัลคนนี้ เขากรีดลงมา “ไม่ต้องห่วง ฉันมีสติ ฉันทนได้ ไม่ต้องพึ่งวิสัญญีแพทย์ก็ได้นะ” “อืม อย่าร้องดังแล้วกัน” เรามองตากันสักพัก ก่อนที่เขาจะโน้มลงมาใกล้ ๆ ฉัน แล้วประกบริมฝีปากนุ่ม ๆ คู่นั้นลงมา ฉันไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกนี้ยังไง... มันเหมือนปุยนุ่นอุ่น ๆ ที่หวาน และละมุน จนไม่มีอะไรต้านทานได้ ฉันได้แต่สอดลิ้นประสานเข้าไป สัมผัสความร้อนรุ่มที่เข้าแผดเผาข้างใน ก่อนจะถูกมือใหญ่ ค่อย ๆ สัมผัสตามใบหน้า และไล่แตะเบา ๆ ลงมา ตามเนินอก จนเดรสสายเดี่ยว ถูกนิ้วยาวดึงลงมา เผยให้เห็นสองทรวงอก ที่ตั้งชันอย่างปารถนา จนเขาถอนจูบออกมา ซุกไซร้ไล่ลง ตามซอกคอ ฉันเม้มปาก หายใจหอบ มือก็เริ่มถอดเสื้อเขาออกช้า ๆ จนสองมือใหญ่เริ่มคลึงเบา ๆ ตามอกซ้ายขวา และไล่ริมฝีปากคู่นั้นลงมา พรมจูบ ดูดเข้าที่ยอดชัน อ่าส์~ หน้าอกหน้าใจ กำลังถูกเขาครอบครองทั้งมือและปาก บวกสัมผัสแผ่วบาง ที่ตวัดลงมาถี่ ๆ ซ้ำ ๆ ทำฉันใจจะขาด จนหายใจหอบอย่างทรมาน แอ่นอกสะท้าน ไปทั้งตัว “อื้ม~” ลิ้นที่ละเลง กลืนกินฉันอย่างทรมาน ฉันไม่สามารถต้านทาน อะไรได้ทั้งนั้น จนร่างใหญ่ ค่อย ๆ ขยับพรมจูบ ตามจุดไวสัมผัส และดึงเดรสตัวสั้น ที่ปกปิดเรือนร่างฉันออกไป ตอนนี้... เขาเห็นฉันทั้งตัวแล้ว สายตานิ่ง ๆ กำลังไล่มองตามเรือนร่าง ก่อนที่เขาจะใช้นิ้วชี้ยาว แตะเบา ๆ ระหว่างร่องอก ไล่ลงมาเรื่อย ๆ ผ่านหน้าท้อง สะดือ จนไปหยุดที่ขอบเพนตี้ตัวบาง “อยากให้กรีด ตรงไหน? ตรงนี้ด้วยไหม?”

ซินน์ + หมอนาวิน ซินน์...ผู้หญิงเอาแต่ใจที่สุดในสามโลก ชอบแกล้งละเมอออกไปเที่ยวกลางคืน แต่โกหกไม่เนียนไปเรียนมาใหม่! พ่อแม่เริ่มไม่ไหว ต้องรีบหยุดก่อนที่จะเสียตัวเลยเถิดไปมากกว่านี้ ท่านจึงงัดไม้เด็ดหาสามีให้ลูกสาวทันที นั่นก็คือจัดคุณหมอฟันดีกรีลูกเจ้าของโรงพยาบาล ที่ทั้งดุและชอบฟัน เข้ามาฟัน เอ้ย! ดัดนิสัยยัยซินน์ตัวแสบ •__________________• ไออุ่น + เวียร์ เวียร์...นักธุรกิจสุดหล่อ เจ้าของโรงแรม ห้าง โรงงานเหล้า เขาทั้งสุขุม ทั้งเย็นชาหาใครเปรียบไม่ได้ แต่ไออุ่นขอผ่าน! ขอหนีไปไกลๆ หล่อรวยเพอร์เฟ็คที่ไหน?! ผู้ชายอะไร๊... บงการไปถึงสีกางเกงในของเธอ •__________________• น้ำปั่น + ไทม์ สัตวแพทย์อย่างน้ำปั่น...กำลังจะทำหมันคน ฟังไม่ผิดหรอก! เพราะเธอทนกับพฤติกรรมนักธุรกิจหนุ่มเพลย์บอยอย่างไทม์ไม่ไหว เธอโดนเขาล่วงเกินทุกครั้งที่เผลอ โดยที่เขาบอกว่าตัวเองมีสิทธิ์! แถมยังบอกว่าพ่อแม่เราอยากให้ได้กัน ยังไงก็ต้องได้ ตายๆนั่นปากเหรอไอ้บ้า!? ไม่มีวันซะหรอก! _____________________________________ ทันตแพทย์หนุ่มเริ่มเหยียดตัวขึ้นครอบครอง เขาถอดเสื้อกางเกงลำลองจนหมดตัว มือนุ่มเริ่มจับขาฉันแยกออก “ยะ... อย่า~” ฉันปรือตามอง จนรีบยกมือห้าม แต่นิ้วยังซุกซนวนเวียนตาม ก่อนจะลากมันวนสลับ สอดเสียบเข้ากาย “อื้อ เจ็บ!” ฉันถดตัว ต่อต้านอัตโนมัติ จนรีบจับแขนเขาเอาไว้ ขาสองข้างสั่น ทำฉันหายใจถี่ ๆ หวังผ่อนคลาย... แต่ทำไม ทำไมมันเจ็บแบบนี้! จนแล้วจนเล่า... จนเขาโน้มลงมามองฉัน ‘ตึก ตึก ตึก’ อึก อึก! สายตาเป็นประกายคู่นั้นทำฉันใจสั่น จนสะอึกออกมาอีกระลอก... “ชู่ว… หายนะ” พูดเสร็จเขาก็ประกบจูบฉันทันที ก่อนที่จะสอดลิ้นอุ่น ๆ เข้ามาพร้อมกับนิ้วซนข้างล่าง “อื้อ~ อื้อ” ฉันร้องอู้อี้อยู่ในลำคอ จนเริ่มทนไม่ไหว รีบดันตัวเขาออกไป หายใจหอบ จนนิ้วยาว… ที่ขยับอยู่ช้า ๆ นั้นเร่งเร็วขึ้น เร็วขึ้น “อ๊ะ! อ๊ะ อ๊ะ” ฉันเกร็งตัวสั่นไปทั้งตัว มันเสียววูบวาบอยู่ในช่องท้อง จนเริ่มครางกระเส่าใส่นิ้วยาวที่สอง ที่กำลังเสียบใส่เข้าไปอีกครา... “ฮือ… เจ็บ!” เขาแช่มันอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วทั้งสองขยับเกี่ยวอยู่ข้างในช้า ๆ อึก~ โอ้ย… มัน มัน! เสียวมาก “อ๊ะ! ซินน์... จะตายแล้ว อ๊า…” ฉันกระเส่าออกมาเฮือกสุดท้าย ก่อนที่ทุกอย่างข้างใน จะสั่งฉัน… กระตุก ‘ตุบ ๆ’ ปล่อยน้ำใส ไหลเปียกตามนิ้วเขา เสียงหายใจหอบดังไปทั้งห้อง ฉันได้แต่ปรือตามองรอบ ๆ ไร้เรี่ยวแรง จนเขาโน้มลงมาหาฉันอีกครั้ง... ก่อนที่ฉันจะรู้สึกถึงแก่นกายใหญ่ ที่ถูกจับถูวนเวียนอยู่ปากถ้ำ จนแล้วจนเล่า จนมันถูกดัน! “กรี๊ด… เจ็บ พอ ไม่เอา ไม่อาวว อุ๊ปส์~” เขาประกบจูบปิดปากฉันทันที ก่อนที่จะถูกเอวหนาร่อน ดันเข้ามาเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ จนสุด ปึก! เจ็บ! มือนุ่ม ๆ เริ่มคลึงสองทรวงอก ก่อนที่เขาจะถอนจูบออกมา แล้วค่อย ๆ บดเอวหนา “โอ้ย จะเจ็บ เจ็บ ฮือ ๆ เอาออกได้ไหม” ฉันตัวสั่นไปทั้งตัว มันเจ็บ แสบ อึดอัดไปหมด จนแล้วจนเล่า จนความเจ็บปวดมันเริ่มพาความเสียวซ่านเข้ามา “ไหวไหม ทนหน่อยนะ... เจ็บเหมือนกัน”

คิดว่าเราเหมาะสมกันไหมล่ะ?! ฉันเป็นสาวบาร์ทำงานกลางคืน ส่วนเขาเป็นหมอสูติลูกครึ่งญี่ปุ่น! ทำงานโรงพยาบาล! หมอสูติ x สาวบาร์ = มันเป็นไปไม่ได้!! แต่ฉันดันไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาน่ะสิ!! ฉันคิดว่ามันแค่ฉาบฉวย แค่สนุก เพราะเราอยากเมื่อไหร่ก็เจอ เสร็จเมื่อไหร่ก็แยก.. แต่มันไม่ใช่แค่นั้น อยู่ๆฉันก็เสพติด เป็นโรคขาดเขาไม่ได้! _________________________ “ไม่ตลก หมอจะจริงจังกับสวยจริง ๆ เหรอ” เขาหันมามอง แล้วถอนหายใจยาว ๆ ใส่ฉัน “ที่พูดมาทั้งหมด คงเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาสินะ ลูกพ่อ อย่าเอาแม่มาให้มากนะ มันจะลำบากในอนาคต” แม่งอิหมอ! ฉันแค่ถามเพื่อความแน่ใจ! “สวยถามให้แน่ใจเฉย ๆ แล้วนี่จะไปไหน!” “ไม่บอก หนีไปแล้วยังจะถามมากอีก” เออ ผิดหมดตอนนี้ หายใจยังผิดเลยกู “หมอ พูดจริงเหรอ” เขาถอนหายใจ แล้วตบไฟเลี้ยวจอดข้างถนนทันที “ลงไปเลย รำคาญแล้ว” อิหมอ! “ไม่ ไม่ลง จะแต่งงาน จะได้มีผัวเป็นตัวเป็นตนสักที” อิหมอกลอกตามองบน ก่อนจะอมยิ้มออกมา “แรด” “แรดแต่รักหมอนะ” นางนิ่งทันที... แล้วหันมามองฉันตาเป็นประกาย “หืม... งั้นกลับไปเอากันที่ห้องดีกว่า...” วนเข้าแต่เรื่องบนเตียง ฉันไม่ทันปฏิเสธ... อิหมอก็รีบขับรถ ตรงดิ่งไปที่คอนโดนางเลย ฉันที่อุ้มท้องสี่เดือน... กำลังเดินควงแขนเขาขึ้นห้อง ภาพมันเหมือนเดิมเด๊ะ ๆ ต่างแค่อีสวยมีลูกในท้อง นี่ขนาดมีลูกนะ หมอเคนยังไม่เว้นเลย มาถึงห้องก็ฟัดฉันทันที! “อิหมอ สวยท้องอยู่ ที่พูด... นึกว่าพูดเล่น” เขาดันตัวฉันติดผนังห้อง ทั้งซุกและไซร้ซอกคอ เหมือนอดอยากมาแต่ชาติปางก่อนยังไงอย่างงั้น! “ทำได้แล้ว ฉันเป็นหมอนะเว้ย รู้หมดล่ะ... ว่าท่าไหนเอาได้บ้าง” หมอบ้าอะไรเถื่อนขนาดนี้

ฉันชอบเขา คุณหมอสกินหน้านิ่ง แสนเย็นชาคนนี้... นี่! ไม่ต้องสัยหรอก ว่าอะไรดลใจให้ฉันหลงผิด หน้าตาเขาล้วนๆ ! โอ้ย! แต่ฉันจะแกล้งเขายังไง ให้ได้หัวใจคุณหมอน้ำแข็งคนนี้มาครองล่ะ ยิ่งฉันพยายมเข้าใกล้ ยิ่งฉันพยายามหยอดเขาเท่าไหร่ การกระทำเขามันยิ่งสวนทางสะงั้น! หรือว่า... ตัวตนที่แท้จริงของคุณหมอน้ำแข็งคนนี้ เขาจะ..เร่าร้อน!! อ๊าย!! เธอซวยแล้ว ลินิน.. _______________________ “ลินิน..”เธอหยุดนิ่ง ก่อนจะก้มลงมามองผม ที่ตอนนี้กำลังหายใจรดทรวงอกเธออยู่ “คะ...” “เป็นของฉันไหม...” เธอเบิกตากว้าง และเม้มปากแน่น “เป็นยังไงล่ะคะ?” ผู้หญิงคนอื่นเป็นแบบนี้ไหมวะ ให้ตาย ถ้ามันต้องถามกันซ้ำๆแบบนี้ ผมหมดอารมณ์ก่อนพอดี “เป็นของฉันไหม?..” ผมตัดสินใจถามอีกครั้ง ก่อนที่ตัวเองจะหมดอารมณ์ก่อนจริงๆ ลินินนิ่ง...ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “ค่ะ เป็น ก็เป็น..” ผมนึกขำในใจ แต่ผมไม่สนใจแล้ว..ผมอยากมาก ผมรีบก้มลงขบยอดอกเธออีกครั้ง ทั้งขบ ทั้งดูด ดูดจนมันเริ่มตึง และสีเข้มขึ้น ไร้รสชาติ แต่ได้อารมณ์ “อื้อ ~ ทำไมมันวูบวาบแบบนี้ คุณหมอคะเดี๋ยว ...” ลินินหายใจถี่ พร้อมกับเอามือทาบอกตัวเอง ผมสนใจที่ไหน..ผมรีบจับมันออก ผมจะเล่นกับทรวงอกสวยๆของเธออีกครั้ง...และเธอ ก็ยอมแต่โดยดี เมื่อกินนมจนหนำใจผมจึงค่อยๆดึงกางเกงนอน พร้อมกับกางเกงในตัวบางของเธอออก ลินินสะดุ้ง ตากลมโตหลับปี๋ เธอตัวสั่น สั่นจนผมรู้สึกได้... น่าสงสาร มันสวยมาก...ผมเคยดูในหนังเอวี เคยตรวจในร่มผ้าคนไข้ ก็ไม่เคยเห็นของใครสวยขนาดนี้ มันปิด ปิดสนิทไปหมด ผมค่อยๆจับขาเธอแยกออก ก่อนจะใช้นิ้ว ลองเปิดมันออกดูทีละกลีบ ทีละกลีบ.. ยัง..ยังจะสีชมพูอีก ทำไมผมเป็นคนแบบนี้วะ! ทำไมผมคิดว่ามันน่ากิน!ผมค่อยๆแตะมันเบาๆ ตรงตุ่มกระสันสีชมพูนั้น... “อ๊ะ~! “ สะดุ้งอีกแล้ว แมวน้อย นิ้วผมค่อยๆเปิดมันเบาๆ และไม่ลืม ที่จะเขี่ยตุ่มสวรรค์ของเธอไปด้วย

"เมย์... บอกพี่มาสิว่าไม่ใช่ลูกพี่" ฉันกำชายกระโปรงแน่น ร่างกายร้อนวูบไปทั้งตัว ก่อนจะรู้สึกแสบที่คอ และจมูก ช้า ๆ "ฮือ ๆ เขาคือลูกพี่ค่ะ เมย์มีแค่พี่คนเดียว" เขาสบถหัวเสีย หน้าคมมีสีหน้าไม่พอใจ ถอนหายใจยาว ๆ ใส่ฉันไม่หยุด "พี่พึ่งดีกับแฟนนะ... พี่รักหวาน ทำไมเป็นแบบนี้ได้" ฉันหลับตาสะอื้นไห้ ทำไม ทำไมฉันไม่เคยได้เป็นที่หนึ่งของเขาเลย ต่อให้เขาจบกับใคร เขาก็ไม่เคยเหลียวแลฉัน ฉันต้องเป็นเบอร์รองจากผู้หญิงตัวจริงของเขาอีกกี่คน บอกฉันที! "เมย์มีพี่คนเดียว ถึงจะเป็นที่เท่าไหร่ เมย์ก็มีแต่พี่ ฮือ ๆ" ฉันสะอื้นไห้ เค้นตอบเขาไปทั้งน้ำตา หน้าคมที่ฉันคุ้นเคย ถอนหายใจออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนที่อยู่ ๆ จะมีเสียงกดชักโครกดังขึ้นหลังฉัน... มือหนาดึงมือฉันออกไปจากห้องน้ำ ก่อนที่จะดันฉันไปนั่งโซฟาตัวเดิมที่คุ้นเคย ฉันมองเขาทั้งน้ำตา... ฉันไม่แน่ใจกับอนาคต ที่มันต้องถูกตัดสินจากเขา... เขาจะรับผิดชอบลูกฉันไหม... ลูกฉันจะมีพ่อไหม... เขาจะมีพ่อรึเปล่า "พี่ที..." น้ำหวาน... แฟนคนใหม่ของเขา... เธอเดินตัวสั่นเทาออกมาจากห้องน้ำเมื่อครู่ ริมฝีปากสวย กับดวงตากลมโตคู่นั้นกำลังสั่นระริก เธอร้องสะอื้นคลอ ออกมาพร้อมหยดน้ำตา... เธอเองตกใจไม่ต่างจากฉัน... ฉันไม่กล้าสบตาเธอ ฉันเจ็บ ฉันสู้เธอไม่ได้... ชายที่ฉันรักมาแสนนาน เขายืนขึ้นมองคนที่เขารัก ก่อนที่นิ้วสวย ๆ ของเธอคนนั้น... จะชี้มา "มันเกิดขึ้น... ตั้งแต่เมื่อไหร่" เธอหันมาถามฉันทั้งน้ำตา ฉันกัดปากแน่น ในใจเริ่มหน่วง และเต้นไม่เป็นจังหวะ... เธอจะรู้ไหมว่าเขานอกใจเธอมาตลอด... "ตั้งแต่ ฮือ ๆ พี่ทีกลับจากอเมริกา" ฉันกลั้นใจตอบตำถามเธอ...ดวงตาสวยคู่นั้นมองเขาไม่ละสายตา เธอโกรธ โกรธจนแทบอยากจะฉีกเนื้อชายตรงหน้าออกเป็นชิ้น ๆ "เงียบนะเมย์!" ผู้ชายที่ฉันรัก หันมามองฉัน และตะหวาดเสียงดังไม่พอใจ ทำไมเหรอ ทำไมฉันต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ ทั้งที่ฉันมาก่อน... ทำไมเขาไม่เห็นค่าฉันเลย... ทั้งที่ตอนนี้ลูกของเขาก็อยู่ในท้องฉัน... ไหนเขาบอกกับฉัน... ว่า... ว่าสักวันฉันจะเป็นที่หนึ่งไง ทำไมมันไม่มีวันนั้นเลย ทำไม...! "ไปรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองทำ... และอย่ามายุ่งกับหวานอีก!" ผมสีน้ำตาลอ่อนของเธอถูกสะบัด ก่อนที่เธอจะหันหลังวิ่งออกไปจากตรงนี้ทั้งน้ำตา... ฉันปิดปากสะอื้นไห้ คนตรงหน้าได้แต่กดโทรศัพท์โทรหาเธอไม่หยุด เขาได้แต่โทรหาเธอ โทรอยู่แบบนั้น... เขาไม่สนใจฉันเลยสักนิด ฉันเจ็บ เจ็บจนไม่รู้จะทำยังไง ทำไมฉันถึงโง่ โง่หลงรักแต่เขา ทำไม... ทั้งที่ผ่านมา... เขาไม่เคยเห็นค่าฉันเลย... *** 2 เดือนที่แล้ว... "หวาน..." เขาพ่นลมหายใจอุ่น ๆ ซุกไซร้ซอกคอฉัน หวานงั้นเหรอ... เธอคือใคร แฟนเขาก่อนหน้านี้ชื่อพราวไม่ใช่เหรอ... เขาเลิกกับพราว แล้วฉันล่ะ... ทำไม่ยังเป็นเบอร์สองอยู่ มันต้องเป็นฉันไม่ใช่เหรอ... "พี่ที เมาแล้วค่ะ ไม่ใช่คนชื่อหวาน เมย์เอง เมย์ลิน" เขาหลับตาพริ้ม ก่อนจะก้มลงมาเคล้าคลึงหน้าอกฉัน… กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้ง ลมหายใจกับปากอุ่น ๆ ก้มบดจูบตามร่องกายฉันช้า ๆ ก่อนจะใช้มือหนาที่ฉันคุ้นเคย ถกกระโปรงลายสก็อตตัวโปรดฉันขึ้น… เขากดเม็ดกระสันตรงยอดเนินอวบ… ก่อนจะคลึงมันวนเวียนซ้ำ ๆ อยู่แบบนั้น พอให้รูสวาทฉันได้คลายกระหาย... เขาค่อย ๆ โน้มตัวหนักอึ้งลงมาจูบฉัน ก่อนที่มือขวาจะล้วงไปข้างล่าง จับอสูรกายตัวใหญ่ กดหัวและดันมันเข้ามา... "พี่ที ถุงยาง" ฉันพยายามดันตัวเขาออกจากน้องสาวฉัน แต่เจ้าของอสูรกายตัวใหญ่ในร่าง ไม่มีสติจะรับฟัง เขากลับดันมันเข้ามาอีก "ไม่เอาหวาน ไม่ส่ายย" เขาคิดถึงคนอื่นอยู่สินะ... ทำไมเขาถึงได้คิดถึงคนอื่นตอนร่วมรักกับฉัน ตาคม ๆ ที่หลับพริ้มตอนนี้… เขาคงจินตนาการว่าฉันเป็นคนชื่อน้ำหวานอยู่ใช่ไหม… "พี่ที ใส่เถอะ อ๊ะ!" เขาไม่ฟัง... เอวหนาเริ่มดันมันเข้ามาจนสุด ก่อนจะเอาเข้าออกในตัวฉันช้า ๆ "อื้ม..." เขาบดอสูรกายตัวร้ายที่ฉันคุ้นเคย เช้า ๆ และเร็วขึ้น เร็วขึ้น ๆ ‘ปึก ปึก ปึก’ ฉันหมดแรงต้านทานเขาแล้ว ตัวฉันอ่อนปวกเปียกเพราะแรงโถมกระแทกที่ส่งเข้ามาใส่ตัว... มันดี มันเสียว กว่าตอนใส่ถุงยางอนามัยเป็นไหน ๆ ฉันเอาขาเกี่ยวเอวหนานั้นไว้แน่น ก่อนจะแอ่นอกคู่สวยที่เขาชอบชื่นชมมันนักหนา ให้เขาได้เชยชิม... อื้ม~ เขาเริ่มดูดเม็ดแดงบนยอด เอวของเขาก็เริ่มบดขยี้ร่องสวาทอุ่น ๆ ของฉันไปด้วย ‘ปึก ปึก ปึก’ เสียงเนื้อกระทบกัน ดังกลบเสียงบดจูบ เขาเร่งเอวหนา ๆ ถี่ยิบ เหมือนอยากถึงจุดปรารถนาเสียเดี๋ยวนี้ "อ๊ะ~ อ๊ะ อ๊ะ" ฉันกัดปากแน่น ยกสะโพกน้อย ๆ ร่อนสู้ ไม่อยากยอมแพ้เจ้าอสูรกายตัวใหญ่ของเขา... มันกลืนกินฉันอยู่ข้างใน กินอยู่อย่างนั้น… อื้ม เสียว~ ‘ปึก ปึก ปึก~\' "อ๊ะ พี่ทีขา… พี่ทีขาา" เขาชอบเสียงหวานละมุน เว้าวอนแบบนี้ มันทำให้อสูรกายตัวร้ายในหว่างขา ยิ่งดุดัน กระหายน้ำรักหวาน ๆ ในตัวฉันเพิ่มอีก... ‘ปึก ปึก’ เขากดเร่งเอวถี่ยิบ จนฉันเริ่มกำหมอนแน่น อยากให้รูสวาทเปียก ๆ บีบอสูรกายตัวนั้นให้ตายอยู่ข้างใน โอ๊ะ~ อื้ม เสียว... "อื้อ~" ฉันเผลอตอด เจ้าตัวร้าย ตุบ ๆ จนเอวเริ่มกระเส่าเกร็ง มันเสียววูบวาบจนใจฉันจะขาดรอน รอน เสียตรงนี้... เขาเร่งเอวหนารัว ทั้งกด ทั้งเน้น ให้ฉันทรมาน… "อื่ม~" หนำซ้ำยังส่งเสียงครางคำรามออกมาไม่หยุด รสรักของเขาเกินห้ามใจ ไม่ว่านานแค่ไหนเขาก็ยังเก่งอยู่เช่นเดิม... เขากดเอวถี่ ๆ เน้นเข้าเน้นออก ดัง ‘ปึก ปึก’ ก่อนจะให้อสูรกายตัวร้ายข้างในพ่นพิษอุ่น ๆ ใส่รูสวาทฉัน... เขาล้มตัวลงนอนข้าง ๆ ไม่เคยกอด ไม่เคยสัมผัสหลังจากนี้... มันคือเรื่องปกติของเขา และผู้หญิงเบอร์รอง… หมายเลขสองอย่างฉัน...

เรื่องราวความ 'พลาด'+'เซ็กส์' ของสามสาวสุดแซ่บนักศึกษาปีสุดท้าย ที่นำพาให้พบกับนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง เจ้าของผับ กับ...รัก(ที่คาดเดาไม่ได้) มีทั้งเรื่องดีๆ เรื่องเสียวๆ และเรื่องร้ายๆ แต่ทั้งสามจะตัดสินใจยังไง กับผู้ชายที่พลาดมีสัมพันธ์ลึกซึ้งเหล่านั้น จะสานต่อหรือพอ? ______________________________ ฉันเชยชิมรสหวานจากลิ้นอุ่น ๆ เขาก่อนชั่วครู่ ก่อนจะดันมือเล็กกดร่างใหญ่นอนลงบนเตียง... ตอนนี้ฉันอยู่บนตัวเขา ฉันจะกินเขาเอง “นี่... ไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อ ฉันจัดการให้แล้ว” ฉันขมวดคิ้ว สงสัย เขารู้จักพ่อฉันได้ยังไง และ จัดการอะไรเรื่องพ่อ “คุณรู้จักพ่อฉันเหรอ?” หน้านิ่ง ๆ พยักหน้าตอบ “รู้จักได้ยังไงคะ แล้วจัดการอะไร” เขาจะรู้จักพ่อฉันก็ไม่แปลก เพราะพ่อก็เป็นนักธุรกิจ ที่พอจะมีชื่อเสียงอยู่บ้าง ถึงแม้จะไม่รวย มีชื่อเสียงเท่าเขาก็เถอะ “รู้จักแล้วกัน ฉันส่งคนไปสืบห่าง ๆ ไม่ต้องห่วง พ่อเธอรู้ ว่าแม่เลี้ยงเธอคิดจะทำอะไร” ฉันอดยิ้มไม่ได้ ดีใจที่คนตรงหน้าทำหน้าที่แทนฉันหมดทุกอย่าง โดยที่ไม่ต้องร้องขอเขาเลย แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากจะถามอะไรเขาอีกแล้ว อยากกินเขามากกว่า “ขอบคุณนะคะ” ฉันก้มลงไปจูบเขาอีกครั้ง ฟังไม่ผิดหรอกคราวนี้ฉันเป็นคนเริ่มเกมส์ ฉันระดมจูบ ก่อนจะปลดกระดุมเชิ้ตขาว ๆ ของเขาทีละเม็ด ริมผีปาก เล็ก ๆ ฉันไม่รีรอเลื่อนต่ำ ลงมาสัมผัสแผ่นอกกว้าง ๆ ของเขา ผิวเนียนจัง มือบางถอดเข็มขัดราคาแพงโยนลงบนพื้น ก่อนปลดกางเกงเขา ออกทีละชิ้น แล้วฉันก็เจอ... มังกรใหญ่ของเขา มันแข็งชูชัน ตั้งคอผงาดรอสู้มือฉันเต็มที่ ฉันจับมันรูดขึ้นลงเบา ๆ และหันไปมองหน้าเจ้าของเป็นระยะ เขาหลับตาเคลิ้ม... ส่งเสียงครางทุ้มเบา ๆ ออกมาจากลำคอ... ฉันไม่รอช้า จับมันขึ้นมาชิม ไอติมแท่งนี้มันใหญ่จนฉันอมมันไม่หมด ฉันได้แต่ขยับปากเม้มขึ้นลงช้า ๆ จนไม่ทันใจ มือใหญ่เอื้อมมากดหัวฉัน หวังให้เป็นไปตามจังหวะเขา... “อ่า... ใช้ลิ้นไปด้วยสิ” เขาครางเสียงแผ่ว ก่อนที่ฉันจะเริ่มละเลงลิ้นลงแท่งยาว... ร่างใหญ่เกร็ง ตัวแข็งทื่อ ส่งเสียงครางกระเสร่าเบา ๆ เป็นระยะ “เร็วอีก... อ่า~” ฉันเม้มปากรูดขึ้นลงถี่ขึ้น ไม่ลืมลงลิ้นเคลอเคลียเจ้ามังกรไปด้วย จนไม่นานมังกรตัวนี้กระตุกอยู่ในปาก และพ่นน้ำอุ่น ๆ ใส่เข้าเต็มกระพุ้งแก้มฉัน คือ... ฉันเผลอกลืนมันไปหมดแล้ว เขาหายใจหอบก่อนจะจับฉันพลิกตัวลงมานอน ตานิ่งจ้องเข้ามาในตาฉัน ด้วยสายตาที่ฉันเดาไม่ถูก “เด็กน้อย”