พิษมาเฟีย (25+)

“คุณอัฐ ฉันฝากดูแลหนูพิงค์ด้วยนะคะ”            “ได้ ไม่มีปัญหา ผมจะดูแลอย่างดี”            “...”            “ไงหนูพิงค์เต็มใจแต่งงานใช่มั้ย”            มือเล็กที่วางบนตักประสานกันแน่น หญิงสาวมองคนถามสักพัก ก่อนจะหันไปเห็นแม่บุญธรรมตัวเอง ที่นั่งกัดฟันจิกตาใส่            ลักษณะท่าทางแบบนั้นไม่ใช่อะไร เธอกำลังถูกเร่งให้ตอบคำถามที่ถูกเตรียมไว้ กับชายแก่ที่เธอต้องแต่งงานด้วย            “ค่ะ หนูเต็มใจ”            “งั้นก็ดีจะได้ไม่มีปัญหา คุณผกา หนี้คุณผมจะยกให้ครึ่งนึง และหลังจากแต่งงานมีทายาท ผมจะยกที่เหลือให้ แบบนี้สมเหตุสมผลไหม?”            แม่บุญธรรมพยักหน้ารัวยิ้มหน้าระรื่น ส่วนหญิงสาววัยละอ่อนนั่งคอตกมองนิ้วนางข้างซ้ายตัวเอง ที่ต่อไปต้องสวมแหวนเพชรเม็ดโต และตบแต่งกับพ่อม่ายมาเฟียรุ่นราวคราวพ่อ            “แบบนั้นดีเลยค่ะ แต่ตอนนี้หนูพิงค์ยังเรียนไม่จบนะคะ อีกตั้งสามเดือน อดทนรอได้มั้ย”            “ได้สิ แต่สามเดือนนี้ ผมขอให้หนูพิงค์ไปอยู่ที่บ้านผมก่อน จะได้คุ้นเคยกับตาอิฐก่อนแต่งงาน”            คุ้นเคยก่อนแต่งงาน? เหอะ!            โง่เง่าเต่าตุ่น! ไม่มีสัจจะในหมู่โจรหรอก คนพวกนี้ปล่อยเงินกู้นอกระบบ แถมยังชอบข่มขู่รีดไถคนอื่น ถ้าขืนเธอเข้าไปอยู่บ้านหลังนั้น จะไม่โดนปู้ยี่ปู้ยำจนหมดราศรี และเฉดหัวทิ้งก่อนวันเข้าพิธีเหรอ?            ใครเชื่อก็โง่แล้ว!            “ตกลงค่ะ ไม่มีปัญหา”            คุณหญิงแม่!            ตั้งแต่วันนั้นผู้หญิงเบี้ยน้อยหอยบางก็เดินคอตกถือกระเป๋าเดินทางเข้าคฤหาสน์สีเทา สีเทาที่ว่าไม่ใช่แค่รั้วบ้าน            แต่ที่มาของเงินที่กวาดจ้างบอดี้การ์ด แม่บ้าน คนสวนและเสวยสุขตอนนี้ มาจากการรีดไถดอกเบี้ยแสนโหดล้วน ๆ            ซึ่งทุกคนให้การต้อนรับพิงค์ และเคารพเธอในฐานะนายหญิงของบ้าน แต่มีเทวดาปกป้องรักษาก็ย่อมมีมาร และมารตัวนั้นมันก็จ้องจองล้างจองผลาญเธอไม่จบไม่สิ้น!            เขาชื่ออิฐ ลูกชายคนเดียวของพ่อม่ายมาเฟีย ที่อนาคตเขาต้องเป็นลูกเลี้ยงเธอ!            “พ่อบ้าไปแล้วเหรอวะ? เอาผู้หญิงหิวเงินมานั่งรอนอนรอพ่อตาย และได้สมบัติง่าย ๆ พ่อเอาอะไรคิด!”            “พูดอะไร รักษาน้ำใจหนูพิงค์ด้วยนะตาอิฐ!”            “รักษาทำไม! ผู้หญิงไร้ยางอาย! พ่ออย่าเผลอนะ ผมจะเอาปืนกรอกปากยัยนั่น และฝังศพลึก ๆ ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน ไม่มีใครแทนแม่ผมได้ทั้งนั้น โดยเฉพาะยังเด็กเมื่อวานซืนที่พ่อพาเข้ามา!”            ผู้ถูกกล่าวถึงเอามือปิดปากตกใจ เธอไม่ได้อยู่ในวงสนทนา แต่เธอก็ได้ยินเสียงชัดและเต็มสองรูหู คำก็จะฆ่าสองคำก็จะฆ่า เธอจะอยู่ที่นี่และคิดแผนล้มเลิกงานแต่งงานต่อไปได้ยังไง จะไม่นอนคุยกับรากต้นไม้ก่อนเหรอ?            “อิฐจะไปไหน!”            “ไปหาว่าที่เมียตัวดีพ่อไง!”            พูดจบชายหนุ่มก็ดึงปืนที่เหน็บไว้ออกมา แต่ยัยตัวดีที่เขาว่าไม่รู้หรอก ว่าปืนกระบอกนั้นไม่มีลูก            แค่แอบดูห่าง ๆ เห็นกระบอกดำ ๆ เงาวับ ก็รีบหันหลังวิ่งออกไปหลังบ้านแล้ว            แต่ความไวของอิฐกับขายาว ๆ ของเขาก้าวเร็วมาก ไม่ทันไรเขาก็เอื้อมจับข้อมือหญิงสาว และกระตุกกลับมา            จ่อปืนเข้ากลางหน้าผากเธอ!            “ไสหัวออกไป ดินที่เธอเหยียบอยู่ รู้มั้ยว่ามีกี่ศพ”            หญิงสาวไม่รู้ แม้แต่ลูกตาก็ไม่กล้าขยับ เธอยืนตัวแข็งเพ่งมองปืนกระบอกนั้นปากสั่นระริก แต่ในหัวกำลังคิดหาคำพูดดี ๆ ที่จะทำให้ขายหนุ่มเอาปืนที่จ่ออยู่นี้ ออกไปจากหน้าผากเธอ            จะสวดมนต์ให้เขาเย็นลงก็ไม่ช่วยอะไร เพราะจิตใจเขาหยาบกระด้างและมีแต่บาป แต่สรรพนามอะไรนะ ที่มันซอฟต์ที่สุด เวลาผู้หญิงเรียกผู้ชาย? และทำให้ผู้ชายมือไม้อ่อนปวกเปียกได้            “หูหนวกเหรอ? หรือจะให้ฉันกรอกลูกปืนใส่หูเธอ!”            พูดจบเขาก็เปลี่ยนเป้าหมายจ่อปืนเข้าหูเธอทันที ก่อนที่ปลายกระบอกเย็น ๆ จะทำให้หญิงสาวคนลุกซู่            จนต้องรีบยกมือสองข้างกล้า ๆ กลัว ๆ อธิบายเขา            “ตะ ตัว เค้าก็อยากไปนะ แต่เค้าไปไม่ได้ เค้าต้องเป็นแม่ตัว อุ๊บส์”            พูดไม่ทันจบมือเล็กก็รีบปิดปากตัวเองเบิกตากว้าง เธอหลุดพูดคำต้องห้ามที่เขาเกลียดนักหนา จนตอนนี้รู้สึกได้ว่าเขากำลังหน้าแดงเลือดขึ้นหน้า และลงน้ำหนักมือกดลำปืนหนักขึ้น หนักขึ้น            “เธออยากตายมากใช่มั้ย?”            เขากัดฟันถาม น้ำเสียงสายตาแสดงออกชัด ว่าอิฐคนนี้จะไม่ปราณีเธอทุกกรณี จะเค้า จะตัว จะครางเอ๋ง ๆ เป็นหมาใส่ เขาก็จะไล่เธอออกไปจากบ้านให้ได้ ไม่ก็ฆ่าทิ้ง!            “มะ ไม่อยาก ตัวอย่าโมโหสิ คุยกันดี ๆ เราอยู่บ้านเดียวกันนะ คือ คือเมื่อกี้พูดผิด ซอรี่จริง ๆ นะตัว ปากเค้ามันลั่น”            “หุบปาก! ถ้าไม่กลัวปืนในมือฉันลั่นตาม! ขึ้นไปเก็บกระเป๋าออกไปจากบ้านฉันซะ ก่อนที่ฉันจะอัดลูกปืนใส่หัวเธอ!”            “ถ้าเค้าไป หนี้ทั้งหมดเป็นโมฆะใช่ไหม ขอบคุณนะตัว ตัวใจดีมาก ๆ เลย”            พูดจบก็ยิ้มแห้ง ๆ ใจดีสู้เสือ            “ไม่! เธอต้องหาเงินมาใช้หนี้พร้อมดอกภายในสามเดือน!”            หญิงสาวหุบยิ้มทันที สามเดือนเงินสี่สิบล้าน! ดอกเบี้ยอีกกี่บาท ทำไมคุณหญิงแม่ต้องไปสร้างหนี้มากมาย และให้ลูกนอกไส้อย่างฉันมารับกรรมด้วย!            หรือเธอจะหนีมันตั้งแต่ตอนนี้เลย โกหกว่าไปหาเงินและชิงหนีไปซะ            “...”            “เงียบทำไม? อย่าคิดหนีหนี้ฉัน! เพราะถ้าฉันจับได้ฉันจะส่งเธอไปอยู่ซ่อง และขายตัวใช้หนี้จนกว่าฉันจะได้เงินครบสี่สิบล้าน!”            “บ้า! ไม่เอา! หอยเน่าพอดี ขายให้ตัวคนเดียวได้มั้ย ตัวยังหนุ่มยังแน่นเค้ายอมก็ได้ อย่างน้อย ๆ เค้าก็ได้เลือกแขกเอง”            เธอพูดเล่น และพูดเพื่อให้ชายหนุ่มขยาด ถึงใจจะกลัวตายมากก็ตาม แต่เธอก็เชื่อว่าอิฐ รังเกียจเธอกับเรื่องราวฉาว ๆ ที่เธอตั้งใจโกหกไว้            เธอโกหกว่ามั่วมาไม่รู้เท่าไหร่ จะสวิงกิ้งสามพีสี่พี เธอก็เคยมาหมดแล้ว            จนอิฐยกยิ้มที่มุมปากช้า ๆ และบีบแก้มขาว ๆ ของเธอเชิดหน้าขึ้น            “หึ! ขอบคุณที่แนะนำ ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าพ่อฉันจะโง่เอาผู้หญิงที่ฉันฟันแล้วเป็นเมียรึเปล่า!”            “ว้าย! อย่า!”            ผิดคาดและพังไม่เป็นท่า ต่อจากนี้ชมพูพิงค์ต้องเจอกับหายนะ ที่พร้อมจะพรากพรหมจรรย์เธอทุกเมื่อ ทุกเวลา ที่เธอเผลอ            ศึกครั้งนี้ยิ่งใหญ่นัก นอกจากชีวิต ก็มีพรหมจรรย์นี่แหละ เป็นเดิมพัน