พัง

"เมย์... บอกพี่มาสิว่าไม่ใช่ลูกพี่" ฉันกำชายกระโปรงแน่น ร่างกายร้อนวูบไปทั้งตัว ก่อนจะรู้สึกแสบที่คอ และจมูก ช้า ๆ "ฮือ ๆ เขาคือลูกพี่ค่ะ เมย์มีแค่พี่คนเดียว" เขาสบถหัวเสีย หน้าคมมีสีหน้าไม่พอใจ ถอนหายใจยาว ๆ ใส่ฉันไม่หยุด "พี่พึ่งดีกับแฟนนะ... พี่รักหวาน ทำไมเป็นแบบนี้ได้" ฉันหลับตาสะอื้นไห้ ทำไม ทำไมฉันไม่เคยได้เป็นที่หนึ่งของเขาเลย ต่อให้เขาจบกับใคร เขาก็ไม่เคยเหลียวแลฉัน ฉันต้องเป็นเบอร์รองจากผู้หญิงตัวจริงของเขาอีกกี่คน บอกฉันที! "เมย์มีพี่คนเดียว ถึงจะเป็นที่เท่าไหร่ เมย์ก็มีแต่พี่ ฮือ ๆ" ฉันสะอื้นไห้ เค้นตอบเขาไปทั้งน้ำตา หน้าคมที่ฉันคุ้นเคย ถอนหายใจออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนที่อยู่ ๆ จะมีเสียงกดชักโครกดังขึ้นหลังฉัน... มือหนาดึงมือฉันออกไปจากห้องน้ำ ก่อนที่จะดันฉันไปนั่งโซฟาตัวเดิมที่คุ้นเคย ฉันมองเขาทั้งน้ำตา... ฉันไม่แน่ใจกับอนาคต ที่มันต้องถูกตัดสินจากเขา... เขาจะรับผิดชอบลูกฉันไหม... ลูกฉันจะมีพ่อไหม... เขาจะมีพ่อรึเปล่า "พี่ที..." น้ำหวาน... แฟนคนใหม่ของเขา... เธอเดินตัวสั่นเทาออกมาจากห้องน้ำเมื่อครู่ ริมฝีปากสวย กับดวงตากลมโตคู่นั้นกำลังสั่นระริก เธอร้องสะอื้นคลอ ออกมาพร้อมหยดน้ำตา... เธอเองตกใจไม่ต่างจากฉัน... ฉันไม่กล้าสบตาเธอ ฉันเจ็บ ฉันสู้เธอไม่ได้... ชายที่ฉันรักมาแสนนาน เขายืนขึ้นมองคนที่เขารัก ก่อนที่นิ้วสวย ๆ ของเธอคนนั้น... จะชี้มา "มันเกิดขึ้น... ตั้งแต่เมื่อไหร่" เธอหันมาถามฉันทั้งน้ำตา ฉันกัดปากแน่น ในใจเริ่มหน่วง และเต้นไม่เป็นจังหวะ... เธอจะรู้ไหมว่าเขานอกใจเธอมาตลอด... "ตั้งแต่ ฮือ ๆ พี่ทีกลับจากอเมริกา" ฉันกลั้นใจตอบตำถามเธอ...ดวงตาสวยคู่นั้นมองเขาไม่ละสายตา เธอโกรธ โกรธจนแทบอยากจะฉีกเนื้อชายตรงหน้าออกเป็นชิ้น ๆ "เงียบนะเมย์!" ผู้ชายที่ฉันรัก หันมามองฉัน และตะหวาดเสียงดังไม่พอใจ ทำไมเหรอ ทำไมฉันต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ ทั้งที่ฉันมาก่อน... ทำไมเขาไม่เห็นค่าฉันเลย... ทั้งที่ตอนนี้ลูกของเขาก็อยู่ในท้องฉัน... ไหนเขาบอกกับฉัน... ว่า... ว่าสักวันฉันจะเป็นที่หนึ่งไง ทำไมมันไม่มีวันนั้นเลย ทำไม...! "ไปรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองทำ... และอย่ามายุ่งกับหวานอีก!" ผมสีน้ำตาลอ่อนของเธอถูกสะบัด ก่อนที่เธอจะหันหลังวิ่งออกไปจากตรงนี้ทั้งน้ำตา... ฉันปิดปากสะอื้นไห้ คนตรงหน้าได้แต่กดโทรศัพท์โทรหาเธอไม่หยุด เขาได้แต่โทรหาเธอ โทรอยู่แบบนั้น... เขาไม่สนใจฉันเลยสักนิด ฉันเจ็บ เจ็บจนไม่รู้จะทำยังไง ทำไมฉันถึงโง่ โง่หลงรักแต่เขา ทำไม... ทั้งที่ผ่านมา... เขาไม่เคยเห็นค่าฉันเลย... *** 2 เดือนที่แล้ว "หวาน..." เขาพ่นลมหายใจอุ่น ๆ ซุกไซร้ซอกคอฉัน หวานงั้นเหรอ... เธอคือใคร แฟนเขาก่อนหน้านี้ชื่อพราวไม่ใช่เหรอ... เขาเลิกกับพราว แล้วฉันล่ะ... ทำไม่ยังเป็นเบอร์สองอยู่ มันต้องเป็นฉันไม่ใช่เหรอ... "พี่ที เมาแล้วค่ะ ไม่ใช่คนชื่อหวาน เมย์เอง เมย์ลิน" เขาหลับตาพริ้ม ก่อนจะก้มลงมาเคล้าคลึงหน้าอกฉัน… กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้ง ลมหายใจกับปากอุ่น ๆ ก้มบดจูบตามร่องกายฉันช้า ๆ ก่อนจะใช้มือหนาที่ฉันคุ้นเคย ถกกระโปรงลายสก็อตตัวโปรดฉันขึ้น… เขากดเม็ดกระสันตรงยอดเนินอวบ… ก่อนจะคลึงมันวนเวียนซ้ำ ๆ อยู่แบบนั้น พอให้รูสวาทฉันได้คลายกระหาย... เขาค่อย ๆ โน้มตัวหนักอึ้งลงมาจูบฉัน ก่อนที่มือขวาจะล้วงไปข้างล่าง จับอสูรกายตัวใหญ่ กดหัวและดันมันเข้ามา... "พี่ที ถุงยาง" ฉันพยายามดันตัวเขาออกจากน้องสาวฉัน แต่เจ้าของอสูรกายตัวใหญ่ในร่าง ไม่มีสติจะรับฟัง เขากลับดันมันเข้ามาอีก "ไม่เอาหวาน ไม่ส่ายย" เขาคิดถึงคนอื่นอยู่สินะ... ทำไมเขาถึงได้คิดถึงคนอื่นตอนร่วมรักกับฉัน ตาคม ๆ ที่หลับพริ้มตอนนี้… เขาคงจินตนาการว่าฉันเป็นคนชื่อน้ำหวานอยู่ใช่ไหม… "พี่ที ใส่เถอะ อ๊ะ!" เขาไม่ฟัง... เอวหนาเริ่มดันมันเข้ามาจนสุด ก่อนจะเอาเข้าออกในตัวฉันช้า ๆ "อื้ม..." เขาบดอสูรกายตัวร้ายที่ฉันคุ้นเคย เช้า ๆ และเร็วขึ้น เร็วขึ้น ๆ ‘ปึก ปึก ปึก’ ฉันหมดแรงต้านทานเขาแล้ว ตัวฉันอ่อนปวกเปียกเพราะแรงโถมกระแทกที่ส่งเข้ามาใส่ตัว... มันดี มันเสียว กว่าตอนใส่ถุงยางอนามัยเป็นไหน ๆ ฉันเอาขาเกี่ยวเอวหนานั้นไว้แน่น ก่อนจะแอ่นอกคู่สวยที่เขาชอบชื่นชมมันนักหนา ให้เขาได้เชยชิม... อื้ม~ เขาเริ่มดูดเม็ดแดงบนยอด เอวของเขาก็เริ่มบดขยี้ร่องสวาทอุ่น ๆ ของฉันไปด้วย ‘ปึก ปึก ปึก’ เสียงเนื้อกระทบกัน ดังกลบเสียงบดจูบ เขาเร่งเอวหนา ๆ ถี่ยิบ เหมือนอยากถึงจุดปรารถนาเสียเดี๋ยวนี้ "อ๊ะ~ อ๊ะ อ๊ะ" ฉันกัดปากแน่น ยกสะโพกน้อย ๆ ร่อนสู้ ไม่อยากยอมแพ้เจ้าอสูรกายตัวใหญ่ของเขา... มันกลืนกินฉันอยู่ข้างใน กินอยู่อย่างนั้น… อื้ม เสียว~ ‘ปึก ปึก ปึก~' "อ๊ะ พี่ทีขา… พี่ทีขาา" เขาชอบเสียงหวานละมุน เว้าวอนแบบนี้ มันทำให้อสูรกายตัวร้ายในหว่างขา ยิ่งดุดัน กระหายน้ำรักหวาน ๆ ในตัวฉันเพิ่มอีก... ‘ปึก ปึก’ เขากดเร่งเอวถี่ยิบ จนฉันเริ่มกำหมอนแน่น อยากให้รูสวาทเปียก ๆ บีบอสูรกายตัวนั้นให้ตายอยู่ข้างใน โอ๊ะ~ อื้ม เสียว... "อื้อ~" ฉันเผลอตอด เจ้าตัวร้าย ตุบ ๆ จนเอวเริ่มกระเส่าเกร็ง มันเสียววูบวาบจนใจฉันจะขาดรอน รอน เสียตรงนี้... เขาเร่งเอวหนารัว ทั้งกด ทั้งเน้น ให้ฉันทรมาน… "อื่ม~" หนำซ้ำยังส่งเสียงครางคำรามออกมาไม่หยุด รสรักของเขาเกินห้ามใจ ไม่ว่านานแค่ไหนเขาก็ยังเก่งอยู่เช่นเดิม... เขากดเอวถี่ ๆ เน้นเข้าเน้นออก ดัง ‘ปึก ปึก’ ก่อนจะให้อสูรกายตัวร้ายข้างในพ่นพิษอุ่น ๆ ใส่รูสวาทฉัน... เขาล้มตัวลงนอนข้าง ๆ ไม่เคยกอด ไม่เคยสัมผัสหลังจากนี้... มันคือเรื่องปกติของเขา และผู้หญิงเบอร์รอง… หมายเลขสองอย่างฉัน...