คลั่งรักทายาทมาเฟีย (25+)

INTRO คลั่งรักทายาทมาเฟีย | [ ภาคิณ x ปั้นแป้ง] เพราะเด็กมันอร่อยเขาเลยต้องกิน โดยเฉพาะเด็กชื่อ 'ปั้นแป้ง' ได้ยินแค่ชื่อก็ตกหลุมรักแล้ว ••• เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องความเย็นของเครื่องปรับอากาศก็กระทบเข้ากับใบหน้าเธอจังๆ แต่ทว่าปั้นแป้งแก้มร้อนผะผ่าว เธอมองไปที่โซฟา... เดินช้าๆไปหาเขา ก่อนที่จะหยุดยืนตรงหน้าและก้มลงเล็กน้อยตามประสาคนขี้อาย "หนู... อะ อายุสิบแปดแล้วค่ะ" "อืม..." เขาตอบรับในลำคอแล้วยกวิสกี้ออนเดอะร็อคที่อยู่ในมือดื่ม ตาคมไล่มองเรือนร่างเด็กสาวอายุสิบแปดหยกๆด้วยความรู้สึกยากจะอธิบาย ใช่... รูปร่างของเธอและทรวดทรงมันดูโตเกินอายุ "ถึงเวลาแล้วใช่ไหมคะ... ที่หนูต้องมีอะไรกับคุณ" "อยากมีรึเปล่า?" ภาคิณถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะวางแก้วลงบนโต๊ะตรงหน้า ปั้นแป้งเงยขึ้นมองคอแห้งผาก เธอพยายามกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากก่อนจะละล่ำละลักตอบ "เปล่าค่ะ ไม่อยากมี... แต่ทุกการช่วยเหลือ ต้องมีการตอบแทนไม่ใช่เหรอคะ" "งั้นตอบแทนสิ" ปั้นแป้งชะงักเล็กน้อย... เขาเลี้ยงเธอไว้กินอย่างที่ใครต่อใครว่าจริงๆ ที่ผ่านมาเธอหนีพวกมีอิทธิพลที่คอยคุกคามตัวเองตลอด แต่วันนี้เธอได้ยืนตรงหน้าคนที่มียิ่งกว่าอิทธิพลซะอีก ภาคิณ... มาเฟียหนุ่มคาบเกี่ยวสองตระกูล เขาแสนดี อบอุ่น แต่บางครั้งก็ดูลึกลับจนน่าค้นหา จนร่างสูงลุกขึ้นเดินมาหาเธอช้าๆ คนตัวเล็กกว่าตัวแข็งทื่อกำชายกระโปรงนักเรียนแน่น "แป้งครับ..." เสียงกระซิบข้างหูทำขนอ่อนหลังคอเธอลุกชัน "คะ..." "ถ้าไม่พร้อม... ไม่เป็นไรนะ" มือเล็กขยุ้มชายกระโปรงแน่นกว่าเดิม เธอทำใจแล้ว คิดว่าพร้อมแล้ว อยากให้มันจบสักที การตอบแทนครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของเธอ จะได้ไม่มีอะไรค้างคากันอีก "พร้อม...ค่ะ" "ทำไมพร้อมล่ะ?" "คุณไม่ได้รักหนู คะ คุณไม่ได้มีหนูเพื่อจะรักอยู่แล้ว ถ้าอย่างนั้นเรามาจบเรื่องนี้กันเถอะค่ะ" เท่านั้นแหละมือหนาก็โอบเอวเธอดึงมาหาทันที "ใครบอก?" "หนูไม่รู้ แต่อะไรหลายๆอย่างมันชวนคิด คุณแค่อยากมีอะไรกับหนูเหมือนคนอื่นๆแล้วจบกัน" "ชู่ว... อย่าคิดไปเองครับ คิดแบบนั้นไม่น่ารักเลยนะ" เขากดปลายจมูกโด่งไว้ที่พวงแก้มร้อน ในนาทีนั้นหัวใจปั้นแป้งกระตุกและเต้นไม่เป็นจังหวะ มือเล็กพยายามจับแขนแกร่งเพื่อที่จะดันออก แต่เขากอดแน่นเหลือเกิน "พี่ไม่ทำแป้งก็ได้... เพราะพี่คิดว่าแป้งทนไม่ไหวแน่ๆ" "ทนอะไรไม่ไหวคะ มันเจ็บมากเลยเหรอคะ" เธอถามอย่างไร้เดียงสา "ลองจับดูสิ... แล้วจะรู้" ปั้นแป้งเผลอหันขวับไปมองหน้าเขาทันทีจนปลายจมูกชนกัน ก่อนที่มือใหญ่จะจับมือเธอและค่อยๆนำทางลงไปเบื้องล่าง ปั้นแป้งกลืนน้ำลายดังอึกหัวใจเต้นระส่ำราวกับใครกำลังรัวกลองชุด และเมื่อปลายนิ้วไปแตะความแข็งขึงร่างเล็กก็สะดุ้งเฮือก "มันแข็งค่ะ" "จับให้เต็มมือสิ... แล้วพี่จะถามแป้งอีกรอบว่าพร้อมจริงๆรึเปล่า?" เธอปล่อยมือให้เขานำทาง อีกใจก็กลัว อีกใจก็อยากรู้ จนในที่สุดเขาทาบมือเธอกอบกุมและเคลื่อนช้าๆให้ทั่วท่อนลำที่แข็งผงาดอยู่ใต้กางเกง ริมฝีปากบางเม้มแน่นจ้องมองตามาเฟียหนุ่ม เธอไม่เคยจับของใคร... แต่รู้ได้ว่ามันใหญ่โตจนยากจะอธิบายได้ "หนูไม่เข้าใจ มันจะทำไมคะ..." "มัน 58 ไงครับ.... แป้งจะเจ็บกว่าปกติ" เขาไม่ได้โกหก... มันคือความจริง ขนาดที่ใหญ่เกินจำเป็นของมาเฟียหนุ่มทำให้เขาอดสงสารคนร่วมเตียงไม่ได้ โดยเฉพาะปั้นแป้ง... เด็กสาววัยขบเผาะที่บอบบางและไม่เคยมีสัมพันธ์กับใครมาก่อน เธอจะทนได้รึเปล่า? "ถ้าเจ็บพอทนได้ แป้ง... น่าจะไหวค่ะ" "ถ้าไม่ไหวรีบบอกพี่นะ" คนตัวเล็กกะพริบตาปริบๆ แต่จะปฏิเสธก็ไม่ทันแล้ว เพราะภาคิณช้อนตัวอุ้มเธอไปที่เตียงและวางลงอย่างทะนุถนอม ปั้นแป้งปั่นป่วนไปทั่วช่องท้อง เธอมองตาคมกริบที่จ้องมองตาละห้อย แต่สำหรับภาคิณแล้วเปรียบเสมือนตาแมวน้อยที่แสนเชิญชวน "พี่สัญญา พี่จะทำเบาๆครับ... " เมื่อเธอพยักหน้าหงึกๆ ริมฝีปากนุ่มก็โน้มลงมาบรรจงจูบทันที การขยับเชื่องช้าบางเบาทำให้สาวน้อยใต้ร่างวาบไหว เธอจูบตอบเขา ยกมือที่เคยขยุ้มกระโปรงขึ้นสัมผัสแผ่นหลังกว้าง มาเฟียหนุ่มดื่มด่ำกับริมฝีปากหวานขบเบาๆพอกระตุ้นร่างบาง ซึ่งแน่นอนว่าเธอแอ่นอกขึ้นสะท้านเผลอเชิญชวนอย่างไม่รู้ตัว ภาคิณไม่ถอนจูบกลับย้ายมือปลดกระดุมเสื้อและฟ้อนเฟ้นอกอวบเกินวัยของเธอแทน ก่อนจะสอดเข้าไปใต้บราสีขาวบริสุทธิ์เย้าหยอกเม็ดบัวที่แข็งขึ้นเป็นไต "อะ อื้อ" ปั้นแป้งถึงกับถอนจูบครางท้วง เธอหายใจแรงๆอย่างกระสัน ความต้องการวิ่งวุ่นไปทั่วร่างจนยากจะประคับประคองมัน มาเฟียหนุ่มจึงใช้จมูกโด่งซุกตามซอกคอ พรมจูบบ้าง ขบเบาๆบ้างให้เธอตกอยู่ในห้วงปรารถนา ก่อนที่จะสอดมือปลดตะขอบรา และรีบดึงมันออกจากสองเรียวแขนอย่างรวดเร็ว หน้าอกหน้าใจถูกปล่อยเป็นอิสระ ทันทีที่เห็นภาคิณถึงกลับชะงัก... หน้าอกของเธอเต็มอกจนไม่เหลือช่องว่าง ที่สำคัญสวยงามจนเขาคอแห้งผากอยากจะลิ้มลอง "จุกของแป้ง... น่ารักมากเลยครับ" "นะ หนูเขินนะคะ" "พี่อยากให้มันเป็นของพี่คนเดียว... แป้งให้พี่ได้ไหม" ปั้นแป้งทำตัวไม่ถูกและเขินมาก เธอเบี่ยงหน้าหลบเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเบาๆ "ค่ะ... มันน่าจะเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว" "ขอบคุณครับ" ภาคิณเผยยิ้มเล็กๆที่มุมปากก่อนจะค่อยๆก้มลงมอบไอร้อนผ่าวที่จุดอ่อนไหวกลางอก ทันทีที่ปั้นแป้งได้สัมผัสมัน ขนอ่อนตามร่างกายก็ลุกชันอัตโนมัติ อกอวบแอ่นขึ้นหาอย่างสะท้าน และค้างไว้อยู่เนิ่นนาน จนเขาดุนดันตวัดด้วยปลายลิ้นร้อน ร่างทั้งร่างของเธอก็แผ่ซ่านจนยากจะเก็บกลั้นอีกต่อไป มือเรียวคว้าแขนมาเฟียหนุ่มหมับ! และเกร็งจนตัวสั่น "อื้อ... มันแปลกๆค่ะ มัน... แปลก" "พี่ต้องทำให้แป้งพร้อมก่อนครับ จะได้เจ็บน้อยลง" "อื้อ~" "เริ่มแฉะรึยัง หื้ม?" ปั้นแป้งส่ายหน้ารัวเธอไม่รู้อะไรทั้งนั้น จิตใจจดจ่อที่ยอดถันชื้นฉ่ำที่เขาเฝ้าครอบครองเป็นระยะ จนในที่สุดมาเฟียหนุ่มต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง เขาก้มลงเชยชิมยอดอกพร้อมกับเคลื่อนมือลงไปช้าๆ สัมผัสหน้าท้อง สัมผัสเนินสาว... ก่อนจะสอดเข้าไปในกระโปรงสีกรมท่า แล้วแทรกเข้าไปในแพนตี้สีขาวของเธอ "แป้งครับ..." เสียงเรียกอันนุ่มนวล ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก "คะ..." "ตรงนี้ของแป้ง มันพร้อมแล้วนะ" ปั้นแป้งใจเต้นรัว ความรู้สึกมากมายประดังประเดเข้ามาที่จุดนั้นและชีพจรก็เต้นตุบๆอย่างจ้าละหวั่น เธอเปียกตรงนั้นจริงๆ นี่เหรอ?... ที่เรียกว่าพร้อม "ถ้างั้น... ทะ ทำเลยค่ะ" "แน่ใจนะครับ?" ภาคิณถามอีกครั้งพร้อมกับขยับปลายนิ้วกลางวนช้าๆ ร่างบางสั่นระริกความเสียวซ่านวิ่งพล่านจนเอวบางร่อนเร่าไม่หยุดหย่อน เธอกำลังจมดิ่งไปกับอำนาจมือของเขา และความต้องการบางอย่างที่ไม่คิดว่าจะต้องการก็ต้อนจนจนมุม "แน่ใจค่ะ... หนูไหว"