ความรักบนความแตกต่าง ระหว่างลูกชาย มหาเศรษฐี กับลูกสาว คนรับใช้ ถึงแม้จะเลิกรากันไป แต่พวกเขาหลีกหนีกันไม่พ้น เพราะพวกเขาได้ฝากหัวใจไว้กับอีกคนเมื่อ 9 ปีก่อน พวกเขาจึงกลับมารักกันอีกครั้งในวันที่เติบโต แต่เพราะชาติกำเนิดของ พิยดา ต้อยต่ำ จะวันนี้ หรือวันไหน ความรัก จึงเป็นได้แค่ ความลับ และนับถอยหลังรอวันเลิกรา ... "น้อยใจหรือเปล่า ที่พี่ไม่ให้พิมบอกใครเรื่องของเรา" "พิมจะน้อยใจได้ยังไง ในเมื่อพิมรู้ดีว่าพิมเป็นใคร" "พี่ไม่ได้รังเกียจพิม แต่พวกเรายังเด็กเกินไป แล้วคุณพ่อคุณแม่ ก็อยากให้พี่ไปเรียนต่อ" "พี่รัน... จะไปเรียนต่อที่ไหน เมื่อไหร่คะ" "อังกฤษ เร็วๆ นี้ พี่อาจจะไม่ได้อยู่ข้างพิม แต่พี่สัญญา วันที่เราโตมากกว่านี้ พี่จะบอกทุกคนว่าเราคบกัน" "วันที่เราโตมากกว่านี้ มันอีกกี่ปีเหรอคะ" เด็กสาวแสนเศร้า ต้องการรู้เวลาแน่ชัดเพื่อเลี้ยงหัวใจให้อดทน แค่คิดว่าจะไม่มีเขา อวัยวะภายในกายก็บีบรัดเจียนตาย "พี่ ไม่รู้ อาจจะห้าปีหรือหกปี พิมจะรอพี่ไหวหรือเปล่า" "หกปีต่อจากนี้ วันที่พิมโตมากพอ ถ้าพิมรักและรอพี่รันคนเดียว พี่รันจะรักและรอพิมคนเดียวเหมือนกันหรือเปล่า" รอด้วยความหวังว่าจะได้รับคำตอบที่อยากได้ยิน เขากลับมีสีหน้ากังวล ตอบคำถามนั้นด้วยการลุกขึ้นจากเตียง ความไม่เดียงสาหรือความคิดน้อยไม่ทราบ ผลักดันเด็กสาวให้เข้าไปกอดเขาที่แผ่นหลัง อ้อนวอนคนหมดใจให้อยู่ต่อ ยอมหมดทุกอย่าง โดยไม่รู้ว่าจะกลายเป็นตราบาปติดค้างในใจมานานหลายปี

แพชชั่นการใช้ชีวิตของ 'คณาธิป' ไม่ใช่รวยล้นฟ้า แต่เป็นการสะสมผู้หญิงให้ครบ 365 คนต่อ 365 วัน วริศรา ลูกสาวคนรองของ พรรณี ผู้หญิงหน้าเงิน ที่เคยปอกลอกเขาในวัยหนุ่ม ความแค้นที่มีต่อพรรณีในอดีต บวกรวมกับความหิวกระหายเนื้อสาวในปัจจุบัน ผลักดันให้ คณาธิป ยื่นเงินเงินโตให้พรรณี แลกกับลูกสาวให้มาอยู่กับเขาในฐานะ เมีย แต่สิ่งที่คณาธิปไม่เคยบอกวริศราคือ เมีย ลำดับที่เท่าไหร่ ตัวอย่าง 1 "พรุ่งนี้คุณว่างไหม หนูจะชวนคุณไปโรงพยาบาล" "ไปทำไม ใครป่วย" "คุณไง ที่ป่วย หนูจะพาคุณไปตรวจโรค คุณวาดเล่าให้ฟังหมดแล้ว คุณเล่นพาผู้หญิงเข้าบ้านไม่ซ้ำหน้า ป่านนี้ไม่ติดโรคแล้วเหรอ ถ้าคุณจ่ายเงินให้ หนูก็อยากตรวจของหนูด้วย เผื่อว่า..." "เผื่อว่าจะติด HIV จากฉันเหรอ" "ใช่" ตอบแล้ววริศราเม้มปากเก็บซ่อนความรู้สึก "ถ้าผลออกมาว่าติด คุณต้องหยุด แล้วอยู่เป็นผัวเดียวเมียเดียวกับหนู" "เธอ... จะไม่ไปจากฉันเหรอ" "ให้ไปไหนล่ะ คุณติด หนูก็ต้องติดจากคุณด้วย ขอแค่อย่าเอาไปติดคนอื่นเพิ่ม สัญญาได้ไหม" หยดน้ำตากลิ้งลงมาขณะที่บังคับเกี่ยวก้อย ตัวอย่าง 2 "เห็นไหม บอกแล้วว่าไม่ติด เลือดฉันออกจะสะอาด การที่ฉันจ้างผู้หญิงมานอนด้วย ไม่ได้หมายความว่าต้องมีอะไรทุกคืนสักหน่อย เธอน่ะคิดมาก" "ไม่มีอะไรกัน แล้วจะจ้างมาให้เปลืองเงินทำไม" "ก็... ให้มานอนเป็นเพื่อนไง ฉันขี้เหงา ไม่ชอบนอนคนเดียว" "งั้นคุณมาจ้างหนูนี่มา ไม่ต้องถึงสามพันหรอก แค่นอนเป็นเพื่อน ไม่กอด ไม่จูบ หนูคิดสามร้อยบาทขาดตัว วันไหนจะจิ้มค่อยจ่ายเพิ่ม" "เรื่องอะไรต้องจ่าย แค่จ่ายหนี้กับวางเงินให้วันผูกข้อมือก็เยอะแล้ว" "อ้าว แล้วคุณจะไม่ให้เงินค่าปลอบขวัญหนูหน่อยเหรอ คุณสำส่อนขนาดนี้ จบงาน หนูอาจจะติดโรคจากคุณก็ได้" "ไม่ติดโว้ย ผลตรวจก็ออกมาแล้วนี่ไงว่าฉันสะอาด ยัยเด็กบ้า!" ---------------------------------------------------------------------------------------

'จิรัช' อดีตผู้บริหารรุ่นใหญ่ ลาออกจากงาน หลบหนีความวุ่นวายไปเปิดบีชบาร์ไกลถึงเกาะสมุย วันดีคืนดีเขาได้พบกับ 'มิริณ' อดีตเลขาฯ สาว ที่เคยทำงานด้วยกันมานาน มิริณแอบชอบเขา คอยคิดถึงมาตลอดช่วงเวลาสองปีที่เขาหายไป จึงรุกจีบหนัก เพื่อโอกาสให้ได้คบกับเขาสักครั้ง ความเหงามีได้ในคนทุกเพศทุกวัย จิรัชที่ว่าใจแข็งนักหนา ก็ยากจะห้ามใจ ................................................. “มิรักผมไหม?” เซลล์ที่ไหนดึกๆ ดื่นๆ ยังคุยกับลูกค้า จิรัชหึงมิริณอีกแล้ว เขาคว้ามือนิ่มมาจูบหลายครั้งให้หล่อนสัมผัสถึงความรักที่เขามีให้ “มิว่ามิบอกรักคุณบ่อยแล้วนะคะ” ยอมถึงขนาดนี้ ยังไม่ชัดอีกเหรอถึงต้องถาม มิริณบอกรักบ่อยจนเหนื่อยพูด เขาช่างเป็นคนมีอายุที่โหยหาความรัก ชอบให้หล่อนเข้าไปอ้อน กอด และมีสัมพันธ์ลึกซึ้งถี่ยิบเกือบจะทุกวัน “อ้อนอย่างนี้จะเอาอะไรคะ” “เอามิ...” เขาเชื่อมประสานสายตาร้อนแรงให้หญิงสาวตอบรับความต้องการ มิริณเซ็กซี่เย้ายวนใจ ยั่วสวาทเขาได้ง่ายๆ แค่เพียงหัวเราะ ทรวงอกไร้บราเซียร์ใต้ชุดนอนสายเดี่ยวเบาบางกระเพื่อมขึ้นลง จิรัชกัดปากล่าง ปวดร้าวบนกาย “คุณจิเนี่ย อารมณ์เยอะกว่ามิอีกนะคะ มิขอตอบแช็ตแป๊บเดียว” “ผมไม่อนุญาตให้ลูกจ้างคุยกับผู้ชายนอกเวลางานครับ” ............................................... แนวโรมานซ์ มีตลกกับดราม่านิดหน่อย รวมๆ แล้วสุขนิยม จบแฮปปี้ ตัวละครเชื่อมโยงมาจากนิยายเรื่องสถานะลุ้นรัก เนื้อหาสองเรื่องไม่ต่อเนื่องกัน อยู่คนละช่วงเวลาค่ะ ขอให้อ่านตัวอย่างก่อนโหลดนะคะ อาจจะเหมาะกับนักอ่านที่เคยอ่านเรื่องสถานะลุ้นรักมาก่อนมากกว่า พระเอกของเราค่อนข้างจะแด๊ดดี๊ มีอายุนิดนึงค่ะ 53 ปี >//<

"เจ็บ..." "เจ็บก็ต้องทน ถ้าเธอร้องสักแอะ ฉันจะชวนพวกมันมาเล่นสนุกกับตัวเธอ!" ........................... เมื่อเมียรักกับลูกน้องคนสนิทลักลอบเล่นชู้จนตั้งท้อง ทางเดียวที่ นายหัวอัครา จะหยิบยื่นให้พวกมันคือความตาย! มุกตาภา ลูกสาวชายชู้ กลายเป็นเป้านิ่งให้อัคราหมายหัว เขากักขังหน่วงเหนี่ยวหล่อนทั้งกายและใจ ไม่ปล่อยมุกตาภาออกนอกสายตา ร้ายใส่สารพัดจนหัวใจบางๆ ทานทนไม่ไหว จำยอมรับบทลงโทษให้เขาได้ระบายความแค้น หัวใจมุกตาภาแทบจะแหลกสลาย เพราะถึงจะพลาดพลั้ง อุ้มท้อง ลูกเขา แต่แค่เสี้ยวสายตาเดียวอัคราก็ไม่เคยแลมอง ............................................. "กับคนอื่น มุกอย่างนั้นมุกอย่างนี้ แต่กับผัวด่าไอ้บ้าทุกคำ เออ มันน่าน้อยใจชะมัดเลย เมฆเอ๊ยเมฆ มึงมองดูพวกกูในนรกใช่ไหม ช่วยวิดิโอคอลมาสั่งสอนลูกสาวมึงหน่อยซิ ให้พูดดีๆ กับผัวหน่อย" เขากล่าวเหน็บแนม "ฉันไม่ใช่เมียนาย! มีผัวแบบนี้ ขึ้นคานตลอดชีวิตยังภูมิใจมากกว่า" ............................................... "เธอไม่ได้รังเกียจฉัน อย่างที่ปากเธอพูดนักหรอกมุก..." แก้มแดงอยู่แล้วแดงได้อีกจากเสียงกระซิบนั้น

‘ถ้าคบกันแล้วลำบากใจ เอากันเฉยๆ ก็ได้นะ สบายใจดี’ สารวัตรหมาก ‘จิรดา’ สาวมั่นจากเรื่องนักธุรกิจพ่อลูกอ่อน ปมถูกหลอกในอดีตยังฝังในใจ ผ่านมากี่เดือนกี่ปีก็ลืมไม่ได้ เธอจึงปิดตายตัวเองไม่สนใจจะคบผู้ชายคนไหน ยกเว้นเขา เธอยอมสนิทด้วยแค่คนเดียวในฐานะเพื่อน แต่เกิดอะไรขึ้นไม่รู้ถึงเลื่อนขั้นมาเป็น ‘ผัว’ เฉยเลย!

'หนึ่งตะวัน' ลูกสาวโชติโจรชั่วฆ่าคนตายเป็นเบือเมื่อหลายปีก่อน 'หฤษฎ์' ลูกชายของคนที่พ่อเธอฆ่า พวกท่านเสียชีวิตต่อหน้าเขา กลายเป็นปมร้ายฝังใจมาถึงปัจจุบัน ทั้งสองโคจรมาเจอกันในสถานะ คนใกล้ตาย และ ผู้ช่วยชีวิต หนึ่งตะวันถูกว่าจ้างให้ดูแลหฤษฎ์ระหว่างรอการผ่าตัดดวงตา ความใกล้ชิดก่อเกิดความรักและความผูกพัน แต่แล้วความรักก็ค่อยๆ หมดไป หลังจากหฤษฎ์กลับมามองเห็น และมองเห็นย้อนกลับไปถึงอดีตของหนึ่งตะวัน! ................................................................................. "คุณไม่เคยรอรถเมล์เหรอคะ" "ไม่เคย ผมไม่ชอบอยู่ในที่ที่มีคนมากๆ" "ทำไมไม่เคยนั่งล่ะคะ ราคาถูกกว่ารถแท็กซี่ตั้งเยอะ" "ผมมีรถส่วนตัว" หฤษฎ์ตอบสั้น "อ๋อ มีรถส่วนตัว อ้าว แล้วทำไมไม่กลับบ้านล่ะคะ ดึกมากแล้ว นึกว่าคุณรอรถเมล์เหมือนกันถึงตามมา" ย่นคิ้วเข้าหากัน เหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ไม่เข้าใจ ว่าเขาตามมาถึงตรงนี้ทำไม เปรียบว่าหฤษฎ์เป็นโจร หนึ่งตะวันคงจะเป็นเหยื่อที่หลอกง่ายและเข้าถึงตัวง่ายมากที่สุด หฤษฎ์อ้ำอึ้งไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไรให้ตัวเองดูดี เขาสาบานได้ว่าไม่เคยกระอักกระอ่วนใจมากเท่านี้มาก่อนในชีวิต ถ้าเบญญาอยู่ตรงนี้ คงจะมองเขาด้วยสายตาแปลกประหลาด "ลมเย็นดี เลยออกมาเดินเล่น" "จริงด้วย ดีนะที่ฝนไม่ตกไม่อย่างนั้นลำบากแย่เลย" หฤษฎ์เปลี่ยนจากอ้ำอึ้งเป็นแปลกใจ ว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงเชื่อคนง่าย แถมยังดูเหมือนว่าจะเชื่อสนิทใจ หล่อนสูดอากาศ ยื่นมือไปข้างหน้าตรวจดูว่ามีเม็ดฝนหล่นลงมาหรือเปล่า พลิกฝ่ามือตัวเองเล่น มีรอยยิ้มสดใส ทำให้หฤษฎ์ยิ้มตาม "ทำไมถึงแย่ล่ะ" "รถเมล์บางคันหลังคารั่ว กว่าจะถึงบ้านเปียกหมด" "ฟังไม่น่าสนุก แต่ทำไมคุณถึงหัวเราะ" "หัวเราะให้ลืมความทุกข์ คุณไม่เคยได้ยินเหรอคะว่าความสุขอยู่กับเราแป๊บเดียว แต่ความเศร้าอยู่กับเราน๊านนาน ถ้ามัวแต่เศร้ากับเรื่องแค่นี้ ฉันคงเศร้ากับมันทุกวันไปตลอดชีวิต" "คุณจะนั่งรถเมล์ไปตลอดชีวิตงั้นเหรอ" "ใช่ค่ะ สบายออก รอนานหน่อยแต่อีกเดี๋ยวก็คงมา" หนึ่งตะวันมองผ่านชายหนุ่มหน้าตาดีไปทางท้องถนนที่มีรถวิ่งตลอดทั้งคืน รอคอยว่ารถเมล์สายที่ตัวเองรออาจจะกำลังมา

โสดมา 22 ปี วันดีคืนดีมีผู้ชายมาจีบ 2 คน แถมยังหน้าหม้อรุกเก่งทั้งคู่ ชีวิตแสนสงบของ ดาริกา จึงปั่นป่วนนับจากวันนี้เป็นต้นไป! ผู้เข้าแข่งขันหมายเลขหนึ่ง ภูมินทร์ หนุ่มหล่อมากความสามารถดีกรีนักเรียนนอก รูปงาม รวยทรัพย์ และรวยผู้หญิง ในคลังของเขาน่าจะมีสาวๆ เก็บไว้ร้อยคน ผู้เข้าแข่งขันหมายเลขสอง ปฐวี สถาปนิกหนุ่มหล่อมาดเซอร์ กินง่าย นอนง่าย แต่ความจริงใจและความเจ้าชู้ของคุณพี่นั้น ไม่น้อยหน้า ในการทำขนมดาริกาเป็นอันดับหนึ่งของประเทศ ในชีวิตจริง ใครกันหนอจะเป็นแชมป์รักอันดับหนึ่งในหัวใจ

‘ภาคย์’ นักการเมืองหนุ่มอนาคตไกลสังกัดพรรคเกียรติยศไทย เขาได้รับชัยชนะในการเลือกตั้งครั้งล่าสุด ทว่าผู้นำกลับหักหลังประชาชนไปเข้าร่วมกับพรรคต่างขั้ว เขาหมดศรัทธาในตัวชายสูงวัย ย้ายไปเข้าร่วมกับพรรคการเมืองใหม่ในฐานะฝ่ายค้าน ‘แสนดี’ ลูกสาวนอกสมรส ‘นายทรงภพ’ นายกรัฐมนตรีคนปัจจุบัน แต่ใช่ว่าลูกทุกคนจะรักพ่อแท้ๆ ของตัวเอง เพราะหล่อนเกลียดเขาเข้าไส้ เพื่อหลุดพ้นจากกรงที่นายทรงภพใช้กักขัง แสนดีรับข้อเสนอลับๆ จากภาคย์ กลางวันรับบทคุณครูสาวสอนหนังสือให้ลูกสาวฝาแฝดของเขา ส่วนกลางคืนรับบทผู้หญิงลับๆ ให้เขา ‘สะใจ’ ที่ได้แทงข้างหลังคนที่เขาเกลียด แลกกับเงินก้อนใหญ่ที่จะทำให้แสนดีลืมตาอ้าปากได้ ดอกไม้งามไม่สามารถเบ่งบานขึ้นเหนือแผ่นเหล็ก ไม่ต่างจากความรักที่ไม่สามารถเกิดขึ้นมาเหนือความแค้น พวกเขาจึงต้องติดอยู่ในวังวนความเกลียดชังที่ไร้ซึ่งทางออก

วันไนท์สแตนคืนเดียว ผ่านไปเก้าเดือนได้ลูกสาวหนึ่งคนมาอุ้มแบบงงๆ 'ภารนัย' แทบจะยกเท้าขึ้นมาก่ายหน้าผาก แม่ของลูกยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลย เห็นแก่ที่หล่อนเพิ่งเสียแม่ และมีแววจะต้องลาออกหลังตั้งท้อง สวมบท Sugar Daddy สายเปย์ ส่งเด็กเรียนหนังสือ ให้เงิน และสัญญาจะให้บ้าน เงื่อนไข… ต้องเป็นเด็กดีของเขาคนเดียว เรียนให้จบ เลี้ยงลูกให้ดี และอย่าขาดเรื่องบนเตียง 'หนูพริกหวาน' วัยสองขวบครึ่ง นับวันยิ่งน่ารัก กลายเป็นยอดดวงใจของคุณพ่อ สามเดือนสุดท้ายก่อนจบการศึกษา ‘ธารธารา’ วางแผนชีวิตเตรียมติดปีกโบยบินออกจากสถานะเด็กเลี้ยง ถอยออกจากชีวิต ให้เขาไปแต่งงานกับคู่หมั้นสาวสวยที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ อยู่กับเขามาหลายปี ถึงเวลาต้องไป หัวใจมันหวิวๆ ไม่อยากยอมรับว่าตกหลุมรักเขาเต็มหัวใจ แต่ธารธาราก็รักเขาไปแล้วจนถอนตัวไม่ขึ้น น่าสงสารพริกหวานน้อยของคุณแม่ วัยกำลังน่ารักกลับต้องกำพร้าพ่อ

ติณณภพ ผู้ชายไม่เอาไหน นิสัยเสีย ทำผู้หญิงท้องไม่รับผิดชอบ ปะทะ ประกายดาว แม่ค้าขายเนื้อย่างเสียบไม้สายสตรอง "ฉันกล้าสาบาน ฉันไม่รู้ว่าคืนนั้นเธอถูกหลอก แต่ในเมื่อฉันก็ถูกหลอกเหมือนกัน เราเจ๊ากันไม่ได้เหรอ ให้รับผิดชอบ ไม่รับหรอกนะ ฉันมีคู่หมั้นแล้ว" "อย่ามาพูดจาหมาๆ ปัดความรับผิดชอบ คนทั้งคนนะที่อยู่ในท้องหนู ถ้าไม่เชื่อ จะไปตรวจอีกรอบก็ได้" "ฉันจะพาเธอไปตรวจให้เสี่ยงรู้ไปถึงหูคนอื่นทำไม ฝันไปเถอะ จะท้องหรือไม่ท้องก็เรื่องของเธอ ลูกเธอ ไม่ใช่ลูกฉัน! ฉันจ่ายเงินซื้อบริการ เธอก็ต้องรับผิดชอบตัวเอง ไม่ใช่เอะอะจะมาเรียกร้องจากลูกค้าอย่างเดียว" .... “คุณตามฉันมาทำไม” “อยากเห็นความเป็นอยู่ไม่ได้เหรอ” “เพื่ออะไร หรืออยากสืบที่อยู่ไว้ เผื่อฉันแว้งกัดจะได้ตามตัวเจอ” “คงงั้นมั้ง” ติณณภพกวนประสาท “ฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอก” “ฉันจะเชื่อคำพูดเธอได้แน่เหรอ ถึงวันคลอด เธออาจจะอุ้มลูกไปหาพ่อแม่ฉัน เรียกเงินจากพวกท่านก็ได้” “คิดได้นะ ดูละครมากไปหรือเปล่า!” “เรียกว่ารอบคอบต่างหาก!” “ถ้าไม่เชื่อ จะหาทนายมาทำสัญญาก็ได้ แต่ที่จริง ถ้าคุณไม่เข้ามาทัก ฉันก็แทบจะลืมหน้าคุณไปแล้ว หน้าชั่วๆ อย่างคุณ สาบานได้ ฉันไม่ได้อยากจดจำเลยสักนิด!” “ดาว!”

“ถ้าน้องฟ้าสำคัญขนาดนั้น คุณก็ปล่อยมือฉันสิ ปล่อยมือฉันแล้วไปจับมือน้องฟ้าแน่นๆ ไปบอกเขา! ขอโอกาสดูแลเขา แล้วไม่ต้องมายุ่งกับฉัน…” “น้องฟ้าคบกับนักร้องคนนั้นเป็นความรักแบบฉาบฉวย บางทีทั้งสองคนอาจจะไม่ได้คบกันยืนยาว บางทีน้องฟ้าอาจหันมามองคุณ” “ถึงน้องฟ้าหันมามองฉัน ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป...” ริมฝีปากสีหวานสั่นระริก เจ็บยิ่งกว่าถูกของแหลมคมทิ่มแทงหัวใจ เหมือนจะเป็นคนสำคัญ แต่ไม่ใช่... หล่อนมันก็แค่คนสำรอง

เลขานุการสาวหน้าตามอมแมม ไม่ถูกตาต้องใจชีคราฟาลตั้งแต่แรกเห็น แต่เมื่อหล่อนล้างคราบโคลนออกกลับสวยประดุจนางฟ้า แล้วอย่างนี้ ชีคหนุ่มเจ้าสำราญจะห้ามใจตัวเอง ไม่แตะต้องหล่อนได้หรือ? “ท่าน... มาได้ยังไง” อินทุอรยังไม่หายจากอาการมึนงง เบือนหน้าหนีจากการรุกราน “เราปีนกำแพงข้ามมาจากวังชั้นนอก เกือบตกลงพื้นแข้งขาหัก ทหารแถวนั้นตกใจเป็นแถบที่เห็นเรา” “ถ้าพระราชินีทราบจะเป็นเรื่องใหญ่นะเพคะ” “ช้าหรือเร็ว ท่านพ่อท่านแม่ก็ต้องรู้ว่าเจ้าเป็นเมียเรา” “แต่หม่อมฉันไม่ใช่... เมียพระองค์” “เราจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าเจ้าเป็นเมียเรา&quot;

ตนุภัทร รองประธานหนุ่มสุดหล่อ ปะทะ ประกายแก้ว ภรรยาในนามสุดสวย กับเรื่องราวความรักที่มีแฟนเก่าสามีเข้ามาเป็นมือที่สาม ................................ อ้างว่าออกจากบ้านกลางดึกเพราะนังนั่นไม่สบาย แล้วนังนี่ไม่สำคัญเหรอ ป่วยแทบตายสามีบ้าๆ กลับไม่สนใจดูแล ได้! พอที งั้นจบกันแค่นี้ รักมันมากนัก กลับไปง้อขอคืนดีกับมันเลยไป๊!

นิยายแนวโรมานซ์-คอเมดี้ (นางเอกสายฮา ขายขำค่ะ) ............................................................................................................ “กินยาก่อนนะคะ” “ขอบใจนะ งานในไร่เยอะขึ้นทุกวัน ฉันว่าฉันควรมองหาหลานสะใภ้ให้คุณย่าได้แล้วจะได้รีบมีลูกหลายๆ คนมาช่วยแบ่งเบาภาระงานกองท่วมหัวแบบนี้” พิมพ์ณดารับฟังไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไร เห็นชัดแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางเป็นตนเอง ท่าทางเขาจะเหนื่อยมากจริงๆ หล่อนจึงเข้าไปนวดไหล่ให้ “คุณครูพรีมเหมาะสมกับคุณภูมากเลยนะคะ” “คิดอย่างนั้นเหรอ” “ค่ะ” ฝืนยิ้มหวานแม้จะใจสั่นที่ต้องจำใจเอ่ยคำนั้นออกไป

‘ธาวิน’ เฝ้าตามหาอดีตคนรักพร้อมครอบครัวของหล่อนนานนับห้าปี เพื่อแก้แค้นบิดาหล่อนที่แอบยักยอกเงินสำนักงาน ทันทีที่เจอ เขาร้ายใส่สารพัด ร้าย... จนหัวใจของ ‘กษมา’ แทบจะอดทนแบกรับไม่ไหว หล่อนเสียใจเพราะยังรักเขาไม่ต่างจากวันวาน ยังรัก... แต่ต้องเก็บงำความลับไว้ เพราะเขามีผู้หญิงคนใหม่ข้างกายแล้ว ส่วนหล่อนยังไม่มีใคร ยังอดทนแบกรับความร้ายกาจจากเขา เพื่อสักวันจะได้กลับไปหา ‘ธาวิน’ เด็กชายที่เลือดเนื้อเชื้อไขครึ่งหนึ่งเป็นของเขา!

“นี่บ้านของฉันเธอไม่มีสิทธิ์มาสั่ง!” “ค่ะ เอ๋ยไม่มีสิทธิ์ ไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้นเอ๋ยเจียมตัวเองดี” ไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกแล้วณิชาภัทรสะอื้นร่ำไห้ทั้งที่ยังหันหลังให้สามีเช่นเคย พอเถอะ พอที ให้ทนแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ จะมีประโยชน์อะไร “ไม่มี… ไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งจะวอนขอให้คุณธันมาดูแล เอ๋ยจับคุณได้ก็ต้องดูแลตัวเองได้ คิดแบบนั้นใช่ไหมคะ...” ในห้องนอนเงียบกริบมีเพียงเสียงร้องไห้ณิชาภัทรหยัดเรียวขาสั่นเทาลุกขึ้นและหันหลังกลับไปมองหน้าสามีทั้งน้ำตา “เอ๋ยผิดเหรอคะที่โชคร้ายอยู่ผิดที่ผิดเวลา ผิดเหรอที่โชคร้ายท้อง ผิดมากเหรอทำไมคุณถึงพูดทำร้ายจิตใจเอ๋ยแบบนี้…”

แม้จะถูกเขาตราหน้าว่าเป็นกาฝากไร้ค่า แต่ปาลิตาก็อดทน จำนนต่อทุกสถานะที่เขามอบให้ แม้กระทั่งสถานะ... เมียเก็บ พิธีแต่งงานที่ควรเป็นของหล่อน แต่ความจริงแล้วไม่ใช่ เพราะหล่อนเป็นแค่เมียบำเรอ ที่มีค่าในเวลาที่เขาต้องการเท่านั้น ก้อนเลือดเล็กๆ ที่เขาไม่ตั้งใจทำให้เกิด กำลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ท่ามกลางห้วงความสุขที่เขามีให้ใครคนนั้น!

ธรรมชาติของมนุษย์มักจะโหยหาบางอย่างในช่วงเวลาที่เอากลับคืนมาไม่ได้ ไม่อยากยอมรับว่าเขากำลังเป็นอย่างนั้น ‘ปรเมศวร์’ ศัลยแพทย์หนุ่มอนาคตไกล ทายาทผู้มีสิทธิ์สืบทอดโรงพยาบาลเอกชน ชื่อเสียง หน้าตา การงาน ฐานะ ดึงดูดผู้หญิงเข้ามาในชีวิต แต่เขากลับพลาดทำผู้หญิงท้องขณะที่หล่อนยังเรียนชั้นมัธยมปลาย ‘ญาตาวี’ เด็กสาวบ้านแตก ใจแตก ถูกสังคมกดดันให้ลาออกจากโรงเรียนมาเลี้ยงลูกตามลำพัง โดยมีครอบครัวสามีช่วยเหลือการเงิน พวกเขาทำไปเพื่อรักษาชื่อเสียงวงศ์ตระกูลไม่มีใครรักญาตาวี หลายปีผ่านไป เด็กสาวอ่อนแอเติบโตเป็นหญิงสาวเข้มแข็ง เก่งกล้าพอจะดูแลตัวเองและลูกสาวได้ จึงคืนอิสระให้เขาและพาลูกย้ายออกไป แต่หนึ่งสิ่งที่ญาตาวีไม่ได้บอกให้ปรเมศวร์รู้ คือหล่อนตั้งท้องลูกอีกคน นิยายเรื่องนี้จัดอยู่ในหมวด นิยายดราม่า-ชีวิต ไม่มีเลิฟซีน

“คันมากหรือไง หายไปเป็นชั่วโมงคงได้กันไปหลายน้ำแล้วสินะ มันให้ค่าตัวเท่าไหร่ละ น้ำละพัน สองพัน หรือสามพัน! ฉันให้ห้าพัน เอาไหม จะได้ไม่ต้องแจ้นออกนอกบ้านมาเร่ขายตัว!” “คุณภพ! พูดให้ดีๆ นะ เฟื่องไม่ได้ขายตัว!” “ถ้าไม่ได้ขายตัวแล้วสิ่งที่เธอทำตอนนี้มันเรียกว่าอะไร! เธอตอบฉันมาสิเฟื่องลดา ลูกผัวก็มีแล้วยังจะร่านอยากหาความสุขนอกบ้าน ถ้าอยากนักทำไมไม่สะกิดฉันล่ะ ฉันจะสนองให้เอาบุญ!” “เฟื่องเจ็บนะ! จะทำอะไรของคุณ” “ฮึ! ทำอะไรน่ะเหรอ ก็จะช่วยเธอให้หายเสี้ยนไง! หรือได้มาหลายยกแล้วก็เลยไม่มีอารมณ์ แต่ฉันมีนะ มีมากๆ อยากรู้รสชาติเหมือนกันว่าการเอาต่อจากผู้ชายอื่นมันฟินแค่ไหน!”

‘ดารัณ’ เด็กกำพร้าที่ถูกบิดามารดาของ ‘ภามิน’ รับอุปการะนานนับสิบปี จากเด็กกะโปโลเติบโตเป็นสาว สวยหยาดฟ้าจนชายไหนเห็นเป็นต้องเหลียวหลัง แต่ดารัณนั้นไม่เหลือสายตาไว้มองใคร เพราะแอบรักภามินข้างเดียวมานานหลายปี หล่อนได้แค่แอบรักเท่านั้นเพราะรู้ตัวดีว่าภามินอยู่สูงเกินไป นอกจากภามินจะสูงส่งแล้ว ภามินยังเกลียดชัง ‘น้องสาวกาฝาก’ อย่างหล่อนฝังใจ!

'ชานนท์' นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่อกหักจากการแอบรักดารัณข้างเดียวมานาน จนพาลเกลียดชัง 'ยิหวา' ว่าที่คู่หมั้นที่มารดาหามาให้ เขาเกลียดหล่อนมากจนแทบไม่อยากเห็นหน้า ต่างจากยิหวาที่รักหลงเขาหมดหัวใจ ยอมทุกอย่าง แม้กระทั่งถูกเขาทำร้ายจิตใจ ภายนอกเหมือนหล่อนเข้มแข็ง ต่างจากภายในของหล่อนที่อ่อนล้าเหลือเกิน อ่อนล้า... จนไม่รู้ว่าจะอดทนรักเขาได้ถึงวันพรุ่งนี้หรือเปล่า

‘ชาติพยัคฆ์’ เศรษฐีเมืองเหนือเจ้าของไร่ชาสุขสวัสดิ์ ไม่เคยเผลอตัวเผลอใจให้ผู้หญิงคนไหน ครองความโสดมานานกว่าสามสิบห้าปี แต่แล้ววันหนึ่งหัวใจเขาก็กระตุกค้างตกหลุมรัก ‘เพลินพิศ’ ลูกกวางสาววัยละอ่อนที่เดินทางขึ้นเหนือมาทำงานกับมารดาเต็มหัวใจ หล่อนสวย หวาน น่าใคร่ น่าปรารถนา จนชาติพยัคฆ์ตบะแทบแตกหลายต่อหลายครั้ง แต่จะบุ่มบ่ามก็ไม่ได้เพราะหล่อนเป็นคนโปรดของมารดา แล้วอย่างนี้เขาจะทนอดเก็บอารมณ์รุนแรงขนาดนี้ไปได้นานแค่ไหนกัน?

นัยน์ตาคู่นั้นเคยมองหล่อนด้วยความรักบัดนี้หลงเหลือเพียงความเกลียดชัง ‘วารสา’ เพิ่งรู้ตัวว่าได้เผลอทำผิดพลาดที่ทิ้งชายคนรักไปเรียนต่อต่างประเทศนานถึงสองปี วันวานเขารักหล่อนยิ่งกว่าชีวิต วันนี้เขาเกลียดหล่อนสุดชีวิต เกลียด... จนไม่อยากมองหน้า หลังสำเร็จการศึกษาหล่อนเดินทางกลับมาหาทว่าเขาไม่เหมือนเดิม เริ่มจากขาที่เดินไม่ได้... ‘อัศวเมฆินทร์’ จมทุกข์ใช้ชีวิตบนวีลแชร์มานานนับจากถูกวารสาปฏิเสธคำขอแต่งงาน หัวใจเขาแหลกสลายเป็นผุยผง ตลอดสองปีข้างกายเขาไม่ได้ว่างเปล่ามี ‘ว่าที่คู่หมั้น’ คอยดูแล กำลังจะดีอยู่แล้ว หากหญิงสาวคนเดียวที่เขารักมากและเกลียดมากไม่หวนกลับคืนมา!

“ไม่เห็นใช้เนกไทเส้นที่พายซื้อให้เลย” “ยังไม่ถึงเวลา” นิโคลัสเอ่ยตอบสั้นๆ หลุบสายตาลงมองริมฝีปากของหล่อนอย่างเอาเป็นเอาตาย จนกระทั่งหล่อนคลี่รอยยิ้มหวานเผยอกลีบปากบางเขาจึงจำต้องละสายตากลับมามองใบหน้าหวานเหมือนเดิม “แล้วเมื่อไหร่จะถึงเวลาล่ะคะ” ดวงตาหวานซึ้งท้าทาย คำพูดประโยคนั้นทำให้นิโคลัสหัวเราะในลำคออย่างไม่มั่นใจว่าหล่อนหมายความถึงเนกไทหรือกำลังรอคอยให้เขาจูบกันแน่...

เธอไม่มีสิทธิ์รักเขาแม้กระทั่งในความฝัน... ‘สีหราช’ หนุ่มหล่อวัยสามสิบหกอดีตเคยช้ำรักจึงไม่เปิดใจรับผู้หญิงคนไหนมาดูแลหัวใจ เขาเป็นทายาทคนเดียวของตระกูล อายุมากขึ้นทุกวัน ดังนั้นมารดาจึงบังคับให้เขาทำความรู้จัก ‘ม่านไหม’ ผู้หญิงขายตัวขายศักดิ์ศรียอมตั้งท้องมีลูกกับคนแปลกหน้าเพื่อแลกเงินหนึ่งล้าน! “อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นนะไหมคุณจะรักผมไม่ได้เด็ดขาด” เสียงแหบพร่ากระซิบเตือนทำให้ม่านไหมต้องรีบซ่อนความรู้สึกไม่ให้แสดงออกทางสายตา “เพราะผมไม่มีวันรักคุณ” “ค่ะ ไหมรู้แล้ว คุณสิงห์ไม่ต้องกังวลหรอกนะคะไหมจะไม่รบกวนชีวิตคุณสิงห์กับลูกตามที่สัญญาไว้ ไหมทำได้ทุกอย่างเพื่อ...” ‘ความสุขของคุณสิงห์’ ม่านไหมพูดไม่ออกเสียงสั่นไปหมด ทว่าสีหราชกลับคิดไปอีกอย่างคือหล่อนทำเพื่อ ‘เงิน’

‘ภีมพล’ นักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อแอบเลี้ยงต้อยสาวน้อยนักศึกษามานาน แอบรักหล่อนแต่ชอบวางมาดขรึม ปากหนัก ปากแข็ง ทำให้ ‘อารยา’ เข้าใจผิดคิดไปเองว่าเขาไม่จริงจัง แค่หลอกล่อเพื่อให้ได้อย่างใจหวัง เพราะสถานะเจ้าหนี้กับลูกหนี้ทำให้ทั้งสองต้องอยู่ใกล้กัน จนเลยเถิดเกิดความรักความผูกพัน ดังนั้นเมื่อเมียรักคิดจะดร็อปเรียนไปสมัครแอร์ฯ คนขี้เก๊กจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อรั้งหล่อนให้อยู่เคียงข้างตลอดไป!

‘ภีมพล’ นักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อแอบเลี้ยงต้อยสาวน้อยนักศึกษามานาน แอบรักหล่อนแต่ชอบวางมาดขรึม ปากหนัก ปากแข็ง ทำให้ ‘อารยา’ เข้าใจผิดคิดไปเองว่าเขาไม่จริงจังแค่หลอกล่อเพื่อให้ได้อย่างใจหวัง อีกแค่เทอมเดียวสาวน้อยก็จะเรียนจบปริญญาตรี หล่อนมีความฝันว่าอยากเป็นนางฟ้าใส่ชุดยูนิฟอร์มสวยงาม เมื่อภีมพลรู้อย่างนั้นจึงพยายามทำทุกวิถีทางไม่ให้ ‘เมียรัก’ สมัครแอร์โฮสเตสอย่างใจหวัง คิดทบทวนหลายครั้งก็ได้คำตอบว่าทางเดียวที่จะหยุดยั้งอารยาได้คือ... เขาต้องรีบคุกเข่าขอหล่อนแต่งงาน! ลำดับการอ่าน 1. เสน่ห์รัญจวน อาภีม-หนูอาย (ภาคแรก) 2. เสน่ห์รัญจวน อาภีม-หนูอาย (ภาคจบ+เพิ่มภาคพิเศษใน e book)

พลาดพลั้งเพียงคืนเดียว รับผิดชอบไปตลอดชีวิต แต่เพราะคนหนึ่งคือ \'ความรัก\' ส่วนอีกคนเป็นเพียง \'ความรับผิดชอบ\' เขาจึงลำบากใจ “ลืมเรื่องเมื่อคืนซะ แล้วเอาเงินพวกนี้ไปซื้อยาคุมฉุกเฉินมากิน อย่าคิดปล่อยท้องจับฉันเชียว! กลับถึงกรุงเทพฉันจะให้เงินเพิ่มอีก!” ดวงหน้าสวยแดงช้ำไปหมด ตามร่างกายก็มีรอยจ้ำสีแดงเต็มไปหมด บ่งบอกว่าเมื่อคืนเขากระทำโดยไม่ยั้งมือเลยแม้แต่น้อย นัยน์ตาคู่อ่อนล้าทอดยาวมองเศษเงินที่เขาโปรยมาให้ ร้องไห้ปานจะขาดใจ ถูกข่มขืนไม่พอ กลับต้องถูกเขารังเกียจและจงใจใช้เงินฟาดหัว คนใจร้าย… หญิงสาวร้องไห้จนแทบไม่มีน้ำตา “หูหนวกหรือไง ถ้าเข้าใจก็ขานรับสิ! ขอบอกไว้เลยนะถ้าเธอคิดจะจับฉัน ฉันจะไม่ทน ลูกที่เกิดจากผู้หญิงไร้ชาติตระกูลแบบเธอ ฉันไม่มีวันยอมรับหรอก เพราะฉะนั้นอย่าคิดสร้างปัญหาให้ฉันเชียว เข้าใจไหม!”

“คิดจะยั่วกันเหรอขอบอกเลยว่าไม่สำเร็จหรอก มือใหม่จะทำอะไรเป็น” พูดขึ้นมาลอยๆ แม้จะถูกมารขาวในกายด่ากราดหาว่าสร้างภาพ ทำไมจะไม่สำเร็จ ถ้าไม่สำเร็จแล้วจะมีอารมณ์ร่วมทำไม “อย่ามาดูถูกนะคะ ข้าวหอมยอมถูกหัวเราะว่าทำไม่เป็นดีกว่าให้คุณวินทำตามใจชอบไปมีอะไรกับใครต่อใคร ถ้าหากชอบผู้หญิงเป็นงานก็สอนสิคะหรือจะให้ข้าวหอมไปลองกับผู้ชายคนอื่น” ฐานิดาตัดพ้อเสียงขึ้นจมูกอดน้อยใจในตัวเขาไม่ได้ ชวินทร์ลืมตาขึ้นจะเอาเรื่องคนปากดีที่พูดไม่คิดว่าจะเอาร่างกายงดงามไปให้ชายอื่นเชยชม ฝันเถอะ รอให้เขาตายก่อน ไม่สิ! ถึงเขาตายก็ห้ามไปมีใครไม่อย่างนั้นจะตามไปหลอกหลอนทั้งคู่เลย หยัดกายขึ้นกำลังเตรียมต่อว่าแต่ใบหน้าหล่อเหลาต้องเห่อร้อนกับภาพเบื้องหน้า เลือดกำเดาแทบกระฉูด นางฟ้าแยกสาบเสื้อชุดอาบน้ำลงมากองบนเอวอ้อนแอ้นที่เล็กจนเหมาะมือหากได้จับเวลา... ให้ตายเถอะ ทำไมเขาถึงมีจินตนาการสูงแบบนี้นะ!

‘ปราณี’ โชคร้ายถูกตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงขายตัว แล้วโชคชะตาเล่นตลกให้มาเจอ อิทธิพล เจ้าของสวนยางพาราผู้มีนิสัยดุร้าย เขามองผู้หญิงทุกคนเป็นแค่ที่ระบายความใคร่ ไม่เคยรักใครจริง ‘อิทธิพล’ ซื้อหล่อนด้วยเงิน จนกระทั่งรู้ความจริงว่าเข้าใจผิด หัวใจของเขาก็รักและค่อยๆ เปิดรับหล่อนเข้ามา แต่แล้วเรื่องราวจะจบลงอย่างไร เมื่อความลับที่เขาเก็บซ่อนไว้มันกำลังจะทำลายตัวเขาเอง!

‘อาทิตยา’ กระเตงเด็กชายตาใสจากเมืองกรุงกลับสู่เมืองเหนือ ชาวบ้านต่างนินทาหาว่าหล่อนใจแตก ตั้งท้อง และถูกผู้ชายเฉดหัวทิ้ง มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่เคยตั้งคำถามใด เขาคือ... ‘อาชวิน’ หนุ่มไร่ส้มจอมกวน ที่รักและหวังดีกับหล่อนเสมอมา ปฏิเสธมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเข้ามาดูแลหล่อนกับลูกชายมากเท่านั้น แปลกจริง หล่อนต้องรำคาญลูกตื้อเขาไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมวันนี้... อาทิตยากลับรู้ใจตัวเองว่า ‘รัก’ ผู้ชายคนนี้เหลือเกิน “พี่อาร์มจะไม่บีบเอยให้ทิ้งกัปตันเหมือนที่คุณภพทำใช่ไหม” “ไม่มีวัน ถ้าเขาทิ้งลูกไปจริงๆ เราช่วยกันเลี้ยงก็ได้ พี่ไม่ว่าอะไรหรอก เอยไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกังวลอะไรนะ พี่จะดูแลเอยเอง” “พี่อาร์มใจดีกับเอยมาก เอยไม่รู้จะตอบแทนยังไง” ก็คงทำได้แค่กอดเขาให้แน่นที่สุดเหมือนในค่ำคืนนี้ “รัก… เอย… แค่รัก พี่ต้องการจากเอยแค่นี้” ชายหนุ่มกระซิบตอบแฟนเสียงทุ้ม วาดวงแขนออกกว้างโอบกอดน้องให้อุ่นมากขึ้น

เขาใจร้ายขับไสไล่ส่งเธออย่างเลือดเย็น ไม่รัก ไม่สนใจ ทั้งที่เธอกำลังจะบอกว่า \'ท้อง\' เขาก็ไม่ยอมฟัง วันคืนผันเปลี่ยนทั้งสองกลับมาพบกันอีกครั้ง เด็กชายตาใสในอ้อมกอดของเธอ ทำให้ก้อนเนื้อกลางอกซ้าย ของเขาเต้นแรง ช่วยบอกที... เด็กคนนั้นคือลูกเขาใช่ไหม? “น้องไนท์ไม่ใช่ลูกของคุณ ต้องให้บอกกี่ครั้งคุณถึงจะยอมเข้าใจสักที! แกไม่ใช่ลูกคุณ ลูกของฉันต้องไม่มีพ่อชั่วๆ แบบคุณ!” “นิว!” เสียงเข้มตวาดลั่น รุนแรงจนคนตัวเล็กสะดุ้งตัวโยน ชาครีย์ส่งแรงไปบนปลายนิ้วมากขึ้นเพื่อขยุ้มหัวไหล่บาง จงใจให้แหลกคามือ “ตอบมาว่าอยากได้เงินมากเท่าไหร่ ถ้าต้องอุ้มท้องลูกที่เกิดจากพ่อชั่วๆ อย่างผม คุณต้องการเงินเท่าไหร่ฮะนิว ตอบผมมาสิ!” “ไม่เอา ฉันไม่อยากมีลูกกับคุณ” “แต่อยากมีกับมันงั้นเหรอ ดี! ไม่เอาเงินก็ไม่ต้องเอา แล้วอย่าหวังว่าจะได้จากผม เพราะแม้แต่บาทเดียวผมก็ไม่มีวันยกให้คุณ!”

การแต่งงานครั้งนี้เกิดขึ้นจากความต้องการของผู้ใหญ่ ‘วารยา’ ยอมเพราะแอบมีใจให้เขามานานแสนนาน ต่างจาก ‘เพลิงกัลป์’ ที่ยอมก็เพราะเพิ่งร้างราจากอดีตคนรัก หัวใจเขาเคยถูกทำลายจนไม่เหลือซากดีเลยยอมเปิดรับวารยาเข้ามาดูแล ยิ่งได้อยู่ใกล้กันใจเขาก็ยิ่งหวั่นไหว มันคงจะดีกว่านี้หากในความหวั่นไหวนั้นมีให้วารยาแต่เพียงผู้เดียว