One night stand คำที่ นิโคไล แอนตัน มหาเศรษฐีเพลย์บอย เลือกมาใช้กับชีวิตที่เต็มไปด้วยสีสันและ มีความสุขแบบไร้ข้อผูกมัด แต่แล้วค่ำคืนที่แสนหฤหรรษ์ของเขาก็เปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล เพราะผู้หญิงแปลกหน้าที่ทำให้เขาพอใจตั้งแต่แรกเห็น แต่เธอกลับทำร้ายเขาเพราะความเข้าใจผิด ทำให้ได้อับอายต่อสายตานับร้อยคู่ เพียงคำขอโทษเท่านั้นที่เขาต้องการ ทว่าไม่ง่ายอย่างที่คิดเพราะดันเจอกับผู้หญิง หัวแข็ง ปากร้ายและดื้อ ทางเดียวที่จะกำราบและให้เธออยู่ในอ้อมกอดอันแน่นหนาของเขาได้ นั่นคือขังเธอเอาไว้เสียเลย พร้อมกับข้อตกลงเพียงข้อเดียว ดินเนอร์แล้วจบ ความผิดพลาดเพียงครั้งเดียวทำให้ ไอลดาต้องหนีความรู้สึกผิดต่อตัวเอง และหนีจากความทรงจำคืนเดียวที่แสนวาบหวาม หอบกายใจที่เต็มไปด้วยรอยรักจากชายแปลกหน้ากลับประเทศไทย แต่หารู้ไม่ว่ามันไม่ใช่แค่รอยรักที่ติดตัว มาด้วยเท่านั้น หากแต่เป็นพยานรักที่ถือกำเนิดขึ้นโดยไม่รู้มาก่อน จนกระทั่งได้พบเขาอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้เธอต้องหนีใจตัวเองและปกปิดความลับบางอย่างไม่ให้เขารู้ว่า พยานรักตัวน้อยเป็น “ลูกใคร”

“ทูนหัวจะกัดให้หนังหลุดเลยเหรอ หืม ซี๊ดดดด อ่า...” เขาถามพลางซบหน้าลงไปบนแผ่นหลังของเธอและพรมจูบ ขณะที่กายแกร่งทะยานถึงจุดหมายพร้อมกับกระตุกเหมือนทุกครั้ง และอดไม่ได้ที่จะดูดเม้มไปตามลำตัวเธอเบาๆ “อืมมม” เขาครางเบาๆ อีกครั้งอย่างผ่อนคลาย ก่อนจะกอดเธอไว้แนบแน่นจนทุกอย่างสงบๆ เนิ่นนานเขาจึงเงยขึ้นมามองที่หลังมือตัวเองซึ่งเห็นเป็นรอยฟันสวยๆ เรียงกันเลยทีเดียว เมื่อเห็นอย่างนั้นเขาจึงจับมือเธอขึ้นมาจูบที่หลังมือเช่นกัน “แม่ชิวาว่าของผม” เขาก้มหน้าลงไปกระซิบข้างหูเธอเบาๆ พร้อมกับยิ้มหวาน ทำให้เธออมยิ้มกับคำนี้เช่นกันเธอไม่ได้คิดว่าเขา ว่าเธอเป็นหมา แต่เธอกัดเขานี่นะ “พอใจเหลือเกินใช่ไหมที่ได้ทำแบบนี้น่ะ” เขากระซิบถามอีกครั้ง ทว่าเธอกลับพยักหน้าและยิ้มหวานให้ “คืนแรกกัดลิ้น” คืนนี้กัดมือ แล้ววินาทีต่อไปจะกัดอะไร” เขาถามน้ำเสียงหยอกเย้าขณะที่เธอยังคงนอนคว่ำหน้ากับหมอนอยู่ “วินาทีต่อไปเหรอคะ อ้อแย่แน่ๆ” เธอบอกด้วยน้ำเสียงหม่น งอนเล็กๆ แต่เขากลับยิ้ม “ก็ผมมีความสุขที่สุดเวลาอยู่กับอ้อ แม่ชิวาว่าน้อย” พูดจบเขาก็ก้มจูบตรงแผ่นหลังเธออีกครั้ง จากนั้นเธอก็เงียบกริบไม่ยอมเอ่ยอะไรอีก เรื่องที่คุณน่าจะสนใจ

************************* ความรักเป็นสิ่งที่น่ากลัวสำหรับ “เบนจามิน” ประธานบริษัทผู้เพียบพร้อมไปทุกด้าน “ยกเว้นความสุข” เขาเคยถูกอดีตตามทำร้ายมาถึงสิบปี จุดจบของคนอกหักคือ “นรกทั้งเป็น” เขาหมกมุ่นอยู่กับความเจ็บปวด และไม่ต้อนรับผู้หญิงคนไหนเข้ามาในชีวิตอีกเลย ไม่ได้เกลียดแต่ไม่เข้าใกล้ผู้หญิง กระทั่งเป็นเธอ... ผู้เข้ามาเปลี่ยนชีวิตอันมืดมนให้สว่างสดใส อาทิตยา หรือ ซันชายน์ เลขาฯ สาวที่มีโลกทั้งใบเป็นสีชมพู มองทุกอย่างในแง่บวกเสมอเธอทำงานเก่งยอมทำตามที่เจ้านายสั่งทุกอย่างยกเว้นก็แต่... สั่งให้รักคนอื่น เขา ทำตัวเป็นกามเทพเพื่อยัดเยียดเธอให้กับเพื่อน แต่มันกลับตาลปัด...เพราะเธอมีคนรักแล้ว แต่พรหมลิขิตหรือไรที่ดลใจให้กามเทพรูปหล่อต้องเผลอรักเธอเสียเอง คงต้องรีบเป็นเจ้าของไม่อย่างนั้นอาจสายเกินไป... เขาจึงงัดทุกไม้เด็ดมาพิชิตใจเธอ “งั้นช่วยตั้งแต่ต้นจนจบได้หรือเปล่า” เขาถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า และเริ่มเสียวปลาบไปตามเนื้อตัว เมื่อเธอดูดเม้มซอกจนเกลือบจะเป็นรอย “ไม่ได้บอกว่าจะช่วยเสียหน่อย แต่จะลงโทษต่างหาก” “พี่กลัวว่าจะเป็นฝ่ายควบคุมซันมากกว่า” “หือ แน่ใจเหรอคะ” เธอถามและยิ้มก่อนจะส่งปลายลิ้นอุ่นออกมาแตะเบา ๆ ตรงลำคอของเขาเพื่อกระตุ้นความเสียวซ่านเสียเลย “อื้อ!!!” เขาครางเสียงสูง ก่อนจะดึงสติและปรับอารมณ์ให้เข้าที่ “ชอบไหมคะเจ้านาย” เธอถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงทรงเสน่ห์และแผ่วเบา “ชอบครับ ดีมากเลยคุณเลขา” เขาตอบก่อนจะเอื้อมมือลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของเธอ พลางหมุนวนอยู่ตรงหัวไหล่แล้วลืมตาขึ้น ยิ้มนิด ๆ ทว่าจังหวะเดียวกันนั้น เธอกลับเอื้อมมือลงไปลูบไล้ตรงหน้าท้องที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้ามถึงหกลอน แล้วสอดฝ่ามือล้วงลึกเข้าไปจนถึงด้านใน เพื่อสัมผัสกับความเปลือยเปล่าของกล้ามเนื้อ จากนั้นก็ถลกเสื้อเขาออกไปจากศีรษะกระทั่งหลุดออกไปจากตัว

"หม่อมราชวงศ์อมเรศ ระวิวงษ์อำไพ" เจ้าของบริษัทพลังงานที่ใหญ่ที่สุดเคยได้รับฉายาว่าเป็น "คุณชายนักเที่ยว" แต่เพราะคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับใครคนหนึ่ง ทำให้เขากลายเป็นพี่ชายและผู้ปกครองของสาวน้อยนานนับสิบปี โดยไม่รู้ตัวว่าได้ซ่อนความรู้สึกบางอย่างเอาไว้ภายใต้คำว่า "พี่ชาย" ยิ่งเธอเติบโตเป็นสาวสะพรั่ง ก็ยิ่งทำให้เขาอยากเป็นเจ้าของเธอแต่เพียงผู้เดียว ทางเดียวที่จะเปลี่ยนสถานะได้คือความเจ้าเล่ห์วางแผน "ผูกมัดตีตรา" เธอเอาไว้ด้วยการแต่งงาน! "ระพีพรรณ" กลายเป็นเด็กกำพร้าเมื่อบิดาเสียชีวิต ต้องเข้ามาอยู่ในวังพร้อมกับฐานะที่ถูกปิดเป็นความลับจากคุณชายผู้สูงศักดิ์ และเพราะความริษยาจึงถูกกลั่นแกล้งจากสาว ๆ รอบตัวเขาสารพัด เพื่อบีบบังคับให้ออกไปจากวัง เธอจึงถูกปกป้องด้วยการให้ "แต่งงานกับเขาแค่ในนาม" เป็นเพียง "เมียกำมะลอ" ที่ "สามีอย่างเขาไม่ยอมแตะต้อง" มารยาหญิงที่เก็บซ่อนเอาไว้มาโดยตลอดจึงถูกงัดออกมาพิสูจน์ความเป็นสุภาพบุรุษของสามี ว่าจะทานทนต่อความขาว สวย หมวย อึ๋มได้ไหม!

“ที่รัก ร่างกายของคุณหวานอร่อยไปทั้งตัว หวานจนผมหยุดกินไม่ได้ แล้วตอนนี้ผมหิวอีกแล้ว” ตฤณ ท่านประธานบริษัท วัย 37 ปี หนุ่มโสดหล่อ รวย พ่อบุญทุ่ม ถูกใจใครก็เปย์หนัก ไม่เว้นแม้แต่เลขาสาวสวยที่เขาบังคับมารับตำแหน่ง ด้วยวิธีแสนเจ้าเล่ห์แม้เธอไม่เต็มใจ แต่ในเมื่อเขา “อยากได้” วิธีสุดแสนร้ายกาจเขาก็งัดมาใช้ เพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง ***** “ผมขับรถไปรับคุณได้ด้วยตัวเองเลย ไม่ได้ขู่ด้วย เอาให้รู้ไปทั้งบริษัทว่า... คุณเป็นคนของผม ผมมีรถให้เลือกนั่ง 10 คัน ลือกมาสักยี่ห้อเดี๋ยวขับไปหาครับ” “คุณมันบ้า อีตาผู้ชายบ้า เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย แล้วต้องมาอยู่ซอยเดียวกัน” “ท่านประธาน คำที่ถูกต้อง ตกลงขึ้นรถมาหรือยังครับปั้นหยา” “คอยดูนะ ถ้าฉันเจอหน้าคุณ...” “จะสมนาคุณผมด้วยจูบเหรอ” “คุณ!”

“ถ้าอยากทำงาน เดี๋ยวเฮียให้ทำ ส่วนค่าจ้างเฮียให้วันละแสน หรือชั่วโมงละแสนก็ได้ เลือกเอา แต่ว่า... เฮียขอท่ายากหน่อย แล้วก็... ขอเป็นฝ่ายรับนะ ขี้เกียจเป็นฝ่ายรุกแล้ว ปวดเอว” ครั้งหนึ่ง ชาร์ล เคยสูญเสียความรักไป เพียงเพราะความผิดพลาดครั้งเดียวในชีวิต ความฝันที่จะได้แต่งงานก็พังครืนสลายลงไปกับตา ทำให้ความรักเดินทางมาถึงจุดแตกหัก สร้างรอยแผลร้าวลึก ความเจ็บปวด และก่อเกิดความเกลียดชังต่อกัน เขาแทบเสียคนและประชดชีวิตไปกับ “ตัณหา” “ราคะ” ดำดิ่งสู่ด้านมืดแห่งราตรี ซื้อกิน... เป็นคำนิยามที่ถูกยกให้กับเขา ทว่ามันกำลังกลายเป็นสะพาน เชื่อมให้กลับไปหา “เธอ” ผู้ทอดทิ้งเขาไปอีกครั้ง ดั่งจุดถ่านไฟเก่าให้ลุกโชนรุนแรง เขาจะแผดเผาเธอด้วยแรงโทสะทั้งหมดที่มี ก่อนจะกระชากกลับสู่รังรักที่เคยเป็นวิมาน “จะยอมดีๆ หรือจะให้จับขึง มัดเชือก แล้วเลียตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาเลยเอาไหม เอาหรือเปล่า” ชาร์ลพูดด้วยน้ำเสียงรอดไรฟัน เสียงเบาแต่หนักแน่นน่ากลัวจนเธอมองตาขวาง หายใจเข้าออกลึกๆ “ชอบให้ออกแรงถึงจะหายพยศ ดื้อดึง” “ฉันไม่ได้ดื้อ ฉันแค่รังเกียจคุณ ไม่อยากอยู่ใกล้ ไม่อยากแตะต้อง” เธอบอกเบาๆ ขณะที่หยดน้ำตาร่วงลงข้างแก้ม “แล้วถ้ายอมดีๆ ก็กลัวว่าพี่จะไม่เอาใช่ไหม ชอบดุๆ ชอบซาดิสต์” “บ้า! ไอ้...” ครั้นเธอจะด่าก็อายปากเพราะไม่ได้หยาบคายถึงเพียงนั้น “ด่าสิ ด่าแรงๆ พี่ชอบ มันยั่วให้ของขึ้นไม่รู้หรือยังไง”

“นี่คือการเริ่มต้นเอาคืนของฉัน เด็กน้อย ฉันต้องเป็นคนเดียวที่ทำให้เธอฝันถึง เธอต้องเป็นของฉันคนเดียว จำไว้" ปราชญ์ ตามหาเครื่องเพชรประจำตระกูล ที่ถูกขโมยไปโดยคนรักเก่าของแม่ เฝ้ารอ เพื่อให้ได้ของล้ำค่าชิ้นนั้นกลับสู่อ้อมกอด แต่ระหว่างการเดินทางของแผนการร้ายนั้น เขากลับได้พบของขวัญล้ำค่าของศัตรู ได้สัมผัส ได้แตะต้อง พระเจ้า!!! มันทำให้เขาลืมไม่ลง จนต้องหาทางนำของขวัญชิ้นนั้นมาเป็นตัวประกัน เพื่อแลกกับเครื่องเพชร เก็บของขวัญเอาไว้ในกรงกาม ให้เขาเชยชมจนกว่าจะเหนื่อย “ไอ้คนเลว ไอ้คนป่าเถื่อน ฉันจะกลับบ้าน กลับไปอดตายยังดีกว่า” “ฮ่าๆ เธอเป็นเมียฉัน! ภูมิใจเถอะได้ผัวแก่แต่แซ่บ” เขาตวาดลั่นพลางกระชากเธอตัวปลิว “ฉันไม่ใช่เมียแก ไอ้บ้า! ปล่อย” “หมดอารมณ์แล้วจะเรียกยังไงก็ได้เหรอ เมื่อกี้ยังนายขา นายขา พวกย้อนแย้ง เดี๋ยวจะจับลงลิ้นอีกสักทีคราวนี้คงได้เรียกผัวขากันบ้าง” ว่าแล้วเขาก็กระชากออกจากห้องทำงาน แล้วอ้อมไปยังห้องนอนล่ะทีนี้ “ปล่อยนะ! จะพาฉันไปไหน” เธอทั้งร้องไห้ ตะโกนพลางสะบัดตัวดีดดิ้น “ปล่อยฉัน ฉันไม่อยู่แล้ว ไม่เอาแล้ว” “เธอเป็นเมียฉัน! จำใส่ใจเอาไว้ และเธอจะไปไหนไม่ได้จนกว่าฉันจะเป็นปล่อยเอง”

สารเลวเอ๊ย!!! สิงหราช สบถหยาบด้วยความเกรี้ยวกราด พร้อมกับระบายไปกับทุกสิ่งรอบกาย เมื่อการแต่งงานของเขาเป็นอันล่มเพราะ “เจ้าสาว” หนีตามผู้ชายอื่น แต่... สวรรค์ก็เล่นตลกร้าย ส่งน้องสาวฝาแฝดให้มาสวมรอยแต่งงานแทน เพื่อรักษาเกียรติและศักดิ์ศรีที่มีค้ำฟ้า “ผมจะแต่งก็ได้ เพื่อรักษาหน้าพวกคุณและพ่อกับแม่ แต่ผมมีระยะเวลาซึ่งไม่บอกว่านานแค่ไหน แฝดน้องต้องแต่งเข้าบ้าน อยู่ที่นี่ จดทะเบียนสมรสอย่างถูกต้อง อยู่ไถ่โทษที่พี่สาวทำเลวกับผมไว้ แต่ผมจะบอกเอาไว้อย่าง แฝดน้องจะไม่มีวันได้ ในสิ่งที่ผมเคยให้เจิดจรัสเป็นอันขาด แยกห้องนอนได้ตามสบาย เพราะผมไม่แตะต้อง!!! "จ้าโตแล้ว จ้าจะดื่มอะไรก็ได้ ดื่มกี่แก้ว กี่ขวดก็ย่อมได้” “แต่ดื่มแล้วจะเมาอาละวาดจูบไม่ได้” “ทำไมจ้าจะจูบไม่ได้ คุณเป็นสามีนะ” พูดกับคนเมาแล้วปวดหัวเหลือเกิน เขางี่เง่าแบบนี้หรือเปล่าวะเนี่ย “จูบต่อหน้าคนเป็นร้อยเนี่ยนะ”

เซดริก พอล ลูกชายคนโตของตระกูลที่มีเชื้อสายจีน ต้องทำหน้าที่รักษาไว้ซึ่งนามสกุล ที่กำลังจะสิ้นสุดลงที่เขา บิดาผู้เป็นเจ้าสัวจึงทำหน้าพ่อสื่อพ่อชัก หาผู้หญิงมาให้ดูตัว ด้วยความรำคาญเขาจึงหนีเที่ยวทำให้ได้พบกับ “เมรินทร์” สาวสวยคนหนึ่งเข้า สวยจนเขาอยากจะสานต่อความสัมพันธ์ แต่ดูเหมือนเธอเองก็หอบความทุกข์ไปปลดปล่อยในผับเช่นกัน ต่างคนต่างต้องการที่พึ่งทางใจ จึงดื่มกินจนเมา และจบลงที่เบาะรถแสนนุ่ม แล้วเธอก็จากเขาไป ทิ้งไว้เพียงผิวกายหอมละมุน เขาตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว แต่จะตามหาอย่างไรในเมื่อ “จำอะไรไม่ได้” ในคืนอุบัติเหตุแห่งกามอารมณ์ เมรินทร์ สาวสวยวัย 24 ดันมอบสิ่งที่หวงแหนที่สุดในชีวิต ให้ชายแปลกหน้าด้วยความเมา จำไม่ได้ว่ามีอะไรกัน จำหน้าชายคนนั้นไม่ได้ จำได้แต่เพียงอารมณ์ล่องลอยราวกับอยู่บนสวรรค์จากรสจูบอันดูดดื่มเท่านั้น และความทรงจำอันน้อยนิดที่เหลืออยู่คือ “รอยสักรูปไม้กางเขนนั่น” “ผมคงอ่อนข้อให้คุณไม่ได้ คุณหัวแข็ง ผมก็จะแข็งบ้าง” เขาพูดสองแง่สองง่าม จนเธอชักสีหน้า “ผมจะไม่ปราณีเหมือนคืนนั้นด้วย” พอเขาบอกแบบนี้แน่นอนว่าเธอจะไม่เถียงไม่ท้าทาย “ในสมองมีอะไรที่มากกว่าเรื่องใต้สะดือไหมคะท่าน” “ไม่มี มันแซมมันซ่อนอยู่ตามรอยหยักในสมอง เวลาเห็นหน้าคุณ อยู่ใกล้คุณคิดถึงแต่เรื่องนั้น คุณมันน่ากิน น่าลากขึ้นเตียงชะมัดเลย

***อยากรวย อยากได้ อยากโดน แต่คงยากหน่อยเพราะกว่าที่ผมจะส่งคุณสู่ตลาดน้ำกาม คุณต้องฝึกงานกับผมอีกนาน อยากใช้เต้าไต่ใช่ไหม คุณจะได้ไต่กับผมเป็นคนแรก*** ไทเลอร์ อดัม มหาเศรษฐีระดับมิลเลี่ยนแนร์ เจ้าของโรงแรมและคาสิโน คิดที่จะวางมือจากวงการมาเฟีย ด้วยการหันไปครอบครองธุรกิจรถยนต์สุดหรูนำเข้าเพียงธุรกิจเดียว และหวังจะได้พักผ่อนรอบโลก เพื่อว่าสักวันอาจจะได้พบกับความสุขที่แท้จริงที่เฝ้าตามหา และสถานที่ล่าสุดที่เลือกจะเปิดตัวคือ เมืองไทย และรถของไทเลอร์ต้องเปิดตัวพร้อมกับคนสวยๆ เท่านั้น “พิมพ์อัปสร” พริตตี้หน้าใหม่ที่อยากจะไต่เต้า สู่ซุปเปอร์โมเดลของเมืองไทย เมื่อมีข่าวว่างานมอร์เตอร์โชว์กำลังจะจัดขึ้น เธอเข้ารับการแคสติ้งโดยเจ้าพ่อซุปเปอร์คาร์รูปหล่อ แต่เพียงเขาได้เห็นเธอ ก็อยากจะกลายเป็นรถให้เธอขับ ให้เธอขี่ ให้เธอควบ แน่นอนว่าเครื่องแรงอย่างเขาเธอต้องลืมไม่ลง โรมานซ์

มหาเศรษฐีเจ้าของบริษัทเพชรยักษ์ใหญ่แห่งเมืองไทย “คาเมรอน เกรย์ มหัทธนวงศ์สกุล” หล่อเหลาทุกระเบียดนิ้ว เร่าร้อนทุกองศา แต่เย็นชา ดุดันจนหน้ากลัว และเข้าถึงตัวได้ยากที่สุด แต่ยิ่งยากทุกคนก็ยิ่งอยากเข้าใกล้ แต่มันคือเบื้องหน้า เพราะเบื้องหลังใครจะรู้ว่าเขาคือชายหนุ่มที่ไม่เคยพอเรื่องเซ็กส์ เพราะความที่เป็นคนเอาแต่ใจ อยากได้อะไรต้องได้ อยากปลดปล่อยใครก็ห้ามขัด จึงทำทุกวิถีทางเพื่อคว้าตัวผู้หญิงสักคนมาบำเรอตัณหา “เวียงพิงค์” คือตัวเลือกผู้โชคดีที่สุดและโชคร้ายที่สุด หญิงสาวเป็นเพียงพนักงานต่ำต้อยในบริษัทของเขา สาวน้อยที่โชคชะตาพลิกผันด้วยเงิน หนึ่งล้านบาท กับหน้าที่นางบำเรอหนึ่งอาทิตย์ แลกกับความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเธอและบทรักสุดเร่าร้อนของเขา เมื่อเสร็จงาน ห้ามปากโป้ง ห้ามแบลคเมลและห้ามเรียกร้องสิทธิ์ใดๆ ในตัวเขาเป็นอันขาด แต่ไม่เป็นอย่างนั้น เพราะมันกลับสร้างความทรงจำ เขาลืมไม่ลง แต่เธอแทบไม่อยากจดจำ ทางเดียวที่จะไปให้พ้นคือ หนี ไปพร้อมกับของขวัญล้ำค่าที่เขาสร้างขึ้นมา

“ก้นสวยๆ ใครเขาจะทำให้เป็นรอยฝ่ามือ จะจับแก้ผ้าแล้วลงโทษด้วย... ด้วยปากกับลิ้นเสียให้เข็ด” จันทร์เจ้าขา โอ้! ไม่สิ เธอคือ ลูกจันทร์ ต่างหาก ยัยสาวบ้านนอกแสนซื่อ แต่ยั่วเก่งชะมัด ผู้หญิงร่างบางที่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรเลยนอกจาก อกอวบอิ่ม เกินตัว ที่ทำเอาคุณผู้ชายไม่อาจหยุดจินตนาการได้เลยแม้แต่นาทีเดียว เพราะครอบครัวเป็นหนี้กว่าหนึ่งร้อยล้านหมดหนทางที่จะปลดหนี้ เรื่องน่าปวดหัวจึงตกมาอยู่ที่ จันทร์ศิตางค์ หรือจันทร์เจ้าขา สาวสวยดีกรีนักเรียนนอก ที่ต้องถูกยัดเยียดให้แต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักและ เขาคนนั้นคือเจ้าหนี้ที่แก่คราวคุณอา อติภัทร เวเดอร์ วรสกุลเกริกเกียรติ ลูกครึ่งหุ่นล่ำหน้าปล้ำที่สุด พ่อม้ายเนื้อหอม หล่อขั้นเทพ รวยเว่อร์ เจ้าของบริษัทหลักทรัพย์เกริกเกียรติ เป็นหนุ่มในฝันของสาวๆ แต่ไม่ใช่ในฝันของจันทร์เจ้าขา เพราะเขาเป็นเจ้าหนี้ ภารกิจของจันทร์เจ้าขา จึงเริ่มขึ้น จากนักเรียนนอกจึงต้องกลายเป็นพี่เลี้ยงคนสวยในบ้านของคู่หมั้นหนุ่ม เสแสร้งแกล้งซื่อ บีบและเค้นหาความจริงเรื่องหนี้สินของครอบครัวทั้งหมด แต่แล้วเธอกลับพบอีกหนึ่งความลับที่คู่หมั้นหนุ่มปิดซ่อนมันเอาไว้มาตลอดชีวิต และความลับนั้นมันทำให้เธอถลำลึก แม้อยากจะเอาชนะเขา แต่ต้องแพ้พ่ายให้กับแรงปรารถนาจากเรือนกายและการเล้าโลมขั้นเทพ กระทั่งจมดิ่งเข้าไปในห้วงเสน่หาของคุณผู้ชายรูปหล่อโดยไม่รู้ตัว และอาจจะทำให้ความลับของเธอแตกเสียเอง “ไม่ว่าคุณจะรู้ตัวหรือเปล่า แต่เวลานี้ ไม่สิ วันทั้งวัน คุณยั่วผม” เขากอดรัดเธอเอาไว้แน่นแล้วกระซิบบอกพลางกัดกรามแน่นเพื่อข่มอารมณ์ “ว่า ว่าไงนะคะ จันทร์ไม่ได้ ไม่ได้ทำแบบนั้น” เวลานี้หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอกำลังตื่นกลัวอย่างประหลาด “คุณทำไปแล้ว และผม... จะไม่ทนอีก” จบคำเขาจึงก้มหน้าชิดกับริมฝีปากหวาน ก่อนจะประกบจูบแนบแน่นรวดเร็ว จาบจ้วง “อืม” จันทร์ศิตางค์ตกใจจนดวงตาเบิกโพลง หัวใจเต้นระส่ำราวกับกลอง เพราะไม่นึกว่าจะต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่เคยมีใครล่วงเกินแบบนี้ ทำให้เธอพยายามผลักใสเขาแต่ไม่ผลเมื่อริมฝีปากสุดช่ำชองบดขยี้ อย่างดูดดื่มรุนแรง ราวกับหิวกระหายและยิ่งได้สัมผัสกับเรือนกายแสนเย้ายวนกับริมฝีปากไร้เดียงสา ยิ่งทำให้เขาความหยุดปรารถนาเอาไว้ไม่อยู่ “คุณยั่วผมเหลือเกินนะลูกจันทร์” เขาจูบไปพลางพูดไปพลาง ก่อนจะจูบอีกครั้งและขบเบาๆ ที่ริมฝีปากบางเพื่อให้เธอยอมเผย และชั่ววินาทีด้วยความที่หายใจไม่ออก เธอเผลอเผยให้เขาได้สอดแทรกลิ้นอุ่นรุกล้ำเข้าไปควานหาความหอมหวาน ลิ้นอุ่นตวัดพันเกี่ยวกันอย่างหนักหน่วงบังคับให้เธอคล้อยตาม ขณะที่เธอยังดิ้นรนเอาตัวรอด และจากความปรารถนาที่กำลังลุกโชน เมื่อสัมผัสได้ว่าเธอไร้เดียงสาเพียงใด เขาจึงเปลี่ยนท่าทีด้วยการมอบจูบอ่อนโยน นุ่มนวล ขณะที่มือหนาเริ่มซุกซนไปตามแผ่นหลัง ลูบไล้ลงมาที่สะโพกและบั้นท้าย ก่อนจะขยำเบาๆ “อืม ยะ อย่า ปล่อยจันทร์” จันทร์ศิตางค์พยายามเบือนหน้าหนีริมฝีปากเร่าร้อน และขอร้องด้วยน้ำเสียงหอบพร่า เธอกำลังจะแย่พยายามขัดขืนความต้องการของร่างกายที่สุด แต่เพิ่งรู้ว่ากำลังจะแพ้พ่าย “ผมอยากจะชิมคุณ อยากรู้ว่าจะหอมหวานหมือนอย่างที่พูดหรือเปล่า”

"เจอร์... เจอร์... เจอร์รี่ อืม" เธอได้แต่เอ่ยสั้นๆ เพราะยังเคอะเขินอยู่มาก "ที่รัก คุณคงไม่ว่า ถ้าผมจะ... จะเอามือออก แล้ว..." กระซิบบอกทำเอาเธอใจหาย และไม่ทันได้ทัดทานเขาก็ขยับมือออกจาก... แล้วก้มลงจูบที่ปากบาง ก่อนจะถอนจูบแล้วเอ่ยอีกครั้ง "แล้วใช้ปากแทน"

พี่เกตุ สาวสวย เก่ง เท่ แซ่บ ครบเครื่อง ครองตัวเป็นโสดมานานจนอายุ 49 ปี เธอจะไม่ยอมแก่ แต่ก็ถูกเรียกทั้งป้า ทั้งเจ๊ ทั้งแม่ ทว่าไม่ยอมมีแฟนซะทีเพราะเข็ดที่จะเจอคนเลวๆ แต่เมื่อจะเจอคนที่ใช่ ก็ดันเป็นหนุ่มรุ่นน้องใกล้ตัว ที่คิดว่าเป็นน้องมานานเกือบ 10 ปี ที่มาพร้อมกับค่ำคืนที่แสนจะเป็นใจ เพราะดันไปท้าทายคนเมาเข้าให้แล้ว “เรียกอ้วนอีกคำสิ” เขากระซิบพลางหรี่ตามองอย่างเอาเรื่อง “ทำไม ถ้าเรียกแล้วจะทำไม ไอ้อ้วน ไอ้เด็กอ้วน อ้วนเบียร์น่ะเราน่ะ” “สามครั้งเลยนะป้า” “ป้าเหรอ ไอ้...” สิ้นคำเกตุวดีก็เหวี่ยงอีกมือทุบ ทว่าเขาก็จับเอาไว้ทั้งสองข้างเลยทีนี้ “เมาแล้วเลอะเทอะปากร้าย” เขตแดนว่า เธอก็เชิดหน้าใส่ นั่นแหละยิ่งเป็นการยั่วเขาโดยไม่รู้ตัว ปากอิ่มก็เผยอเหมือนจะด่า “แกก็ปากร้าย ไอ้เด็กน้อย หมูอ้วน” “ผมไม่ชอบให้ใครเรียกผมว่าอ้วน” “อ้วน อ้วน อ...” เธอเรียกแต่ยังไม่ทันจบคำปากร้ายๆ ก็ถูกปิดสนิทแนบแน่น ทำเอาตกใจดวงตาเบิกโพล่งและอึ้งไปในทันที “อื้อ! เขต!”

คเชนทร์ หนุ่มหล่อ มาดดิบเถื่อน ผู้ใช้ชีวิตจากจุดต่ำสุด สู่จุดสูงสุดของชีวิต ในฐานะผู้บริหารระดับสูงของโรงแรมห้าดาว แม้ชีวิตจะรวยล้น มีทุกสิ่งราวเนรมิตร ทว่าอดีตอันเลวร้ายมันตามหลอกหลอน ไม่อาจทำให้เขาหลุดพ้นไปจากความกลัวได้ ทำให้คนเก่งอย่างเขากลัวที่สุด คือการไม่คู่ควรต่อสิ่งใด แม้กระทั่งความรัก บทเรียนรักสอนให้เขาเจียมตัวเจียมใจ และตอกย้ำกับตัวเองเสมอว่าเป็นเพียง ไอ้เชนทร์ เด็กกำพร้าไร้อนาคต เฝ้ารอแต่เพียงใครสักคนมาปลดล็อกความกลัวนั้น... หากคนนั้นจะเป็นเธอที่ฟ้าส่งมา เจ้าขา ทายาทเจ้าสัวหมื่นล้าน คุณหนูไฮโซที่เพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง กับชีวิตที่เปลี่ยนไปตลอดกาล เมื่อเธอหนีขึ้นรถชายแปลกหน้าโดยไม่ให้เขารู้ และไม่รู้ว่าเขาคือใคร เพียงแต่เธออยากหนีไปให้สุดหล้าและทิ้งความเจ็บปวดเอาไว้เบื้องหลัง แต่หารู้ไม่ ว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายธรรมดา... ทว่าเป็นคนที่พาเธอไปพบกับโลกใบใหม่ จนเธออยากจะทิ้งทุกอย่าง เพราะเขา มือหนาข้างหนึ่งยกปืน มืออีกข้างเปิดประตูรถออก แล้วจ่อปืนไปที่ร่างนั้นทันที แต่สิ่งที่เขาเห็นคือผู้หญิงในชุดแต่งงาน เธอร้องไห้พร้อมกับมองหน้าเขา ดวงตาบวมแดง เครื่องสำอางเปลอะเปื้อนไปหมด ไม่มีแม้แรงจะยกมือขึ้นมาห้ามปรามเพื่อไม่ให้เขาทำร้าย “คุณ! ผะ! ผะ! ผีหรือคนเนี่ย” เขาถามเสียงสั่น ทว่าสิ้นคำของเขา เธอก็เบ้ปากร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ร้องจนตัวโยนเลยทีเดียว เขาจำต้องเก็บปืนแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ สัมผัสได้ถึงความแย่ และความเดือดร้อนมันกำลังมาถึงแน่ๆ “ขอโทษที่ติดรถคุณมา” หญิงสาวบอกเสียงสั่นเครือ “ลงมา!” ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบ พลางมองไปรอบๆ ตัว ว่ามีใครอยู่แถวนี้หรือเปล่า “ผมบอกให้ลงมา!” เขาตะคอกเมื่อเห็นเธอเอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมลงจากรถ กระทั่งเขาเอื้อมมือไปกระชากเธอลงมาเสียเอง “มาจากงานแต่งงานที่ไหนเนี่ย” เขาถามเพราะคิดว่าน่าจะมาจากงานเดียวกับเขาหรือเปล่า ทว่าเธอเอาแต่ร้องไห้ ไม่กล้าเงยหน้ามองเขา “นี่คุณ จะเอาแต่ร้องไห้ไม่ได้นะ คุยกันให้รู้เรื่อง” พอเขาเอ่ยเช่นนี้เธอก็หันซ้ายหันขวา เหมือนไม่กล้าพูด เขาจึงดึงเข้าบ้านเสียเลย แต่พอเปิดไฟในบ้านเห็นหน้ากันชัดๆ เท่านั้นแหละ สวยชะมัดเลย นี่นางฟ้าตกสวรรค์หรือวะเนี่ย

เพราะเป็นคนเอาแต่ใจ เหวี่ยง วีน ได้ทุกสถานการณ์ ตามแบบฉบับของสาวไฮโซที่ถูกตามใจมากตั้งแต่เด็ก ปรายฟ้า ตฤณยากร จึงถูกจัดหนักจากบอร์ดี้การ์ดสุดหล่อล่ำ ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นมือหนึ่ง เลือกสรรแล้วจากผู้เป็นบิดาของเธอ หมายมั่นว่าเฮนรี่คือคนที่สามารถปราบพยศลูกสาวตัวร้ายได้แน่นอน จึงไม่ใช่เรื่องยากอะไรที่ เฮนรี่ เจมส์ จะทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะคุณหนูคนงาม จะด้วยความเย็นชาเหมือนน้ำแข็งขั้วโลก หรือเพราะไม่ยอมคน ปรายฟ้าจึงไม่ถูกชะตากับเขาตั้งแต่แรก เขาไม่ตามใจเธอ ไม่ยอมแพ้ ฉะนั้นเธอต้องยอมแพ้เขาหรือ ไม่มีทาง สุดท้ายใครจะชนะ ใครจะถูกปราบ...

หนุ่มใหญ่วัย 42 เจ้าของโรงแรมและรีสอร์ตระดับ 5 ดาว ผู้ทรงอิทธิพลแห่งขุนเขา ดุดัน โหดและดินเถื่อน ต้องมาพ่ายแพ้ให้กับสายตาและรอยยิ้้มแสนหวาน ของสาวน้อยวัย 19 เธอคือ made mind day เธอคือคนที่ทำให้วันเครียดๆ ของเขากลายเป็นสีชมพู รอยยิ้มของเธอทำให้เขาไม่มีวันลืม นอนไม่หลับ และเฝ้ารอที่จะได้เห็นรอยยิ้มนั้นอีกครั้ง

ประธานบริษัทสุดหล่อ ชายแท้ที่สมบูรณ์แบบที่สุดคนหนึ่ง ต้องมาพลาดพลั้งเพราะเมา จนเกือบรวมหัวรวมหางเด็กหนุ่มหน้าหวาน ที่คิดว่าเป็นผู้หญิงปลอมตัวมาเป็นเด็กบริการ และเพราะเมาจนหน้ามืดอีกนั่นแหละจึงได้ลากเจ้าตัวนุ่มนิ่มขึ้นเตียงโดยไม่สนใจคำร้องขอหรือห้ามปราม “อย่านะโว้ย ไอ้บ้า ปล่อยกูนะ” ตะวันปัดป้องสุดฤทธิ์ “ถ้าเป็นผู้ชายเขาไม่เขินหรอกแค่จับพิสูจน์ มีแต่ผู้หญิงเท่านั้นแหละที่ไม่ยอมให้แตะ สาวน้อย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงพร่าตาปรือ ลิ้นพันกัน เมาหนักจนสามารถปล้ำได้หมดอย่างกับของขาด “ไอ้บ้า แล้วใครมันจะให้จับจู๋ ปล่อยโว้ย” “เป็นสาวเป็นนาง พูดจาหยาบคาย แบบนี้ต้องสั่งสอนซะหน่อย” สิ้นคำเขาก็ก้มลงจูบปิดปากร้ายๆ ที่ด่าไปเมื่อครู่ทันที “อื้อ!” ตะวันได้แต่ร้องอื้ออึงด้วยความตกใจ ดวงตาเบิกโพรง ทั้งดิ้น บิดหนี พร้อมกับสองขาถีบไปมาแต่ทำอะไรไม่ได้ พยายามบิดข้อมือให้หลุด ขณะที่ปากถูกปล้นจูบจากผู้ชายด้วยกันเป็นครั้งแรกในชีวิต