บางครั้งโลกใบนี้ก็มักจะเหวี่ยงเรื่องราวที่ไม่คาดคิดมาให้เราได้ตื่นเต้นเสมอ พอๆ กับเรื่องบางอย่างที่ไม่อยากพบเจอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การที่เราจะต้องแต่งงานกับใครสักคน ขณะที่หัวใจดวงน้อยไม่ปรารถนา ในตัวเขาคนนั้นเลยสักนิด เฉกเช่นเธอคนนี้ จารวี นวินดา หญิงสาวที่จบการตลาดมานานหลายปี แต่หัวใจดวงนี้ยังคงว่างเปล่า เมื่อเธอย่างเข้าสู่เลขสาม บิดามารดาเริ่มกลัวว่าลูกสาวจะขึ้นคาน อีกทั้งคู่หมายของเธอก็ประสบผลสำเร็จในหน้าที่การงาน จึงคิดที่จะคลุมถุงชนให้บุตรีแต่งงานกับลูกชายของเพื่อนรัก ซึ่งทำให้จารวีคิดทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากการแต่งงานครั้งนี้ หญิงสาวเพียงแค่ต้องการหาใครสักคนมาแต่งงานหลอกๆ แต่โชคชะตากลับนำพา ฌอน ไรวินท์ เจ้าบ่าวกำมะลอมาให้กับเธอ ชายหนุ่มรูปงามนามเพราะ อายุสามสิบสองปี ซึ่งเขานั้นเป็นถึงรองประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ นำเข้าเครื่องมือแพทย์อันดับต้นๆ ของเมืองไทย นอกจากนี้บริษัทของเขายังผลิตและส่งออกเครื่องมือแพทย์หลายอย่างในคราเดียวกันอีกด้วย แล้วแบบนี้ ชีวิตของจารวีจะวุ่นวายแค่ไหน เธอจะตกหลุมรักเขา หรือว่าเขาจะตกหลุมรักเธอหรือไม่ มาลุ้นกันนะคะ “คุณชื่ออะไรคะ” “ผมฌอน” “ฉันจารวี หรือจะเรียกสั้น ๆ ว่าจาก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณฌอน” หญิงสาวยื่นมือออกไป ซึ่งทำให้ฌอนเอื้อมมาแตะเบา ๆ ตามมารยาท จากนั้นหญิงสาวได้ส่งแก้วเครื่องดื่มให้กับเขา ชายหนุ่มเองก็ไม่ปฏิเสธ เพราะเขาอยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะมาไม้ไหนกันแน่ เขายอมรับวาเธอดูดีในระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ถึงกับสวยโดดเด่นกว่าใคร ส่วนเรื่องนิสัยเขาเดาได้ว่าคงแย่กว่าหน้าตาเยอะเลยทีเดียว “เรามาเข้าประเด็นสำคัญเลยดีกว่า คุณโสดจริง ๆ ใช่ไหมคะ” “ใช่ผมโสด แล้วไง” “คืนนี้คุณนอนกับฉันเอาไปเอาไปก่อนหนึ่งหมื่น” จารวีพูดพลางยัดธนบัตรใส่มือให้กับชายหนุ่ม แววตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความหวัง เมื่อหญิงสาวต้องการหลุดพ้นจากการถูกคลุมถุงชน “ไม่ต้องทำหน้าสงสัยอะไรทั้งสิ้น พรุ่งนี้เราค่อยไปจดทะเบียนสมรสกัน ฉันจะเพิ่มเงินให้คุณอีกหนึ่งแสน” “...?...” ฌอนยังคงนิ่งงัน ไม่คิดว่าตัวเองต้องมาเจอกับเหตุการณ์บ้า ๆ แบบนี้ เธอไม่ถามเขาสักคำว่าเต็มใจหรือเปล่า ผู้หญิงคนนี้หลุดมาจากดาวดวงไหนกันนะ ถึงได้ทำอะไรผลีผลามไม่ไตร่ตรองให้ดีกว่านี้ ถ้าผู้ชายที่เธอลากเข้าห้องไม่ใช่เขา เธออาจโดนลากไปถึงไหนต่อไหนแล้ว “เอาอย่างนี้ ฉันเปย์เต็มที่ไปเลย อยากได้อะไรเพิ่มอีกไหม แต่ฉันเหลือเงินอีกไม่มากหรอกนะ ที่สำคัญอย่าหวังจะได้ความรักจากฉัน เพราะเงื่อนไขนี้จะอยู่ใต้พันธะสัญญาหนึ่งปี จากนั้นคุณจะเป็นอิสระทันที” ฌอนเพ่งมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์ เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนยอมจ่ายเงิน เพื่อแลกกับการถูกเอาเปรียบโดยสิ้นเชิง เธอเป็นใครกันทำไมถึงกล้ายื่นข้อเสนอนี้ให้กับทาญาติหมื่นล้าน ลูกชายคนเดียวของเจ้าของธุรกิจผลิตอุปกรณ์การแพทย์ “เฮ้ย! คุณจะบ้ารึไง! ไปโดนตัวไหนมาเนี่ยหน้าแดงยังกับลูกตำลึงเมาใช่ไหมเนี่ย” ฌอนไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหน บ้าดีเดือดเท่าหญิงสาว ตรงหน้านี้มาก่อน หน้าตาของเธอจิ้มลิ้มน่ารักดีอยู่หรอก แต่จะให้เขามาอยู่ภายใต้พันธะสัญญาอะไรนั่น เขาไม่เอาด้วยหรอก “ฉันเพิ่งกดเงินมาสด ๆ ร้อน ๆ เพิ่มให้อีกก็ได้ สองหมื่นขาดตัว ฉันยอมลงทุนกินปลาเค็มทั้งเดือนเลยนะเนี่ย” “คุณเริ่มเมาแล้วสินะ” “โน! โน! โน! ไม่เอาไม่พูด เอาเงินไป... คุณคือผู้ชายคนแรกเลยนะที่ฉันยอมเปย์” จารวีพูดพลางเอาธนบัตรปึกเล็ก ๆ ยัดใส่มือของฌอน “เพิ่งอกหักมารึไง” “ฉันเนี่ยนะอกหัก ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! ไม่ใช่ย๊ะ! ฉันกำลังถูกบังคับให้แต่งงานต่างหากเล่า ฮื้อ...ฮึก ฮึก ฮื้อ!” “เฮ้ยคุณ! อะไรวะเนี่ย เดี๋ยวร้องไห้เดี๋ยวหัวเราะ เป็นไบโพลาหรือไง จับส่งตำรวจดีไหม” “ไม่เอา... คุณพร้อมกัดก้อนเกลือกินกับฉันหรือยังคะ” หญิงสาวเริ่มพูดคล้ายคนเมา แต่ก็ยังคงแอบส่งสายตาหวานให้กับชายหนุ่ม “ถ้าไม่มีอะไร ผมจะกลับแล้ว” “อย่านะ! คุณห้ามทิ้งฉันไปเด็ดขาด!” “ทำไมผมต้องเชื่อคุณด้วย ผมมีงานต้องทำนะคุณ” “คุณก็ลองเดินออกไปจากห้องนี้ดูสิ ฉันจะกระโดดลงไป ให้ใครต่อใครได้รู้ว่าผู้ชายอย่างคุณ ทำร้ายผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างฉันได้ลงคอ” “คุณขู่ผมเหรอ” ถ้อยคำของจารวี ทำให้ฌอนถึงกับลำบากใจ เพราะเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากอยู่ในห้องนี้กับเธอไปก่อน จนกว่าหญิงสาวจะหลับ แล้วเขาจะแอบกลับออกไป “ฉันไม่ได้ขู่ คนที่จนตรอกมักจะทำอะไรสิ้นคิดเสมอ” “ใจเย็น ๆ สิคุณ” ฌอนได้แต่ทำใจยอมรับ เมื่อเขาไม่อาจทิ้งเธอไว้ในห้องนี้ตามลำพังได้ “ฉันจัดทำเอกสารขึ้นมาเรียบร้อย เหลือแค่คุณลงนาม จากนั้นสัญญาฉบับนี้จะสมบูรณ์แบบทันที ลองอ่านดู” จารวีหยิบสัญญาที่เธอร่างเอาไว้ส่งให้กับฌอน ชายหนุ่มถึงกับขมวดคิ้ว เมื่อเห็นข้อตกลงในสัญญาที่จารวีเป็นคนทำขึ้นมา ซึ่งเขาเพิ่งเจอผู้หญิงอย่างเธอ ทำไมหญิงสาวถึงยอมเสียเปรียบขนาดนี้ ฌอนเริ่มสะดุดกับข้อที่สอง ห้ามเขาตกหลุมรักเธอเด็ดขาด ผู้หญิงเกือบทั้งโลกแข่งกันขายขนมจีบให้กับเขา แต่จารวีกลับไม่เหมือนใคร เธอชักหน้าสนใจแล้วสิ เขาจึงตัดสินใจลงนามในเอกสารด้วยรอยยิ้มกรุ่น “ฉันให้คุณเลือก” “อะไรกันเนี่ย” ชายหนุ่มถึงกับอุทานออกมา เมื่อเห็นจารวีเดินไปหยิบถุงยางหลายขนาดมาวางไว้ตรงหน้าเขา “ถุงยางไง คุณไม่เคยใช้เหรอ” ฌอนโชกโชกเรื่องนี้มาพอสมควร คำถามนี้ควรเป็นเขามากกว่า ผู้หญิงบ้าอะไรหยิบมาทุกขนาด คนขายให้คงขยาดเธอไปแล้วมั้ง เธอตั้งใจซื้อมาทำไมเยอะแยะ ตั้งแต่ขนาดเล็กไปจนถึงบิ๊กไซซ์

เมื่อพยาบาลสาวต้องโทษในคดีอาญา วันเวลาไม่อาจเยียวยา รอยแผลที่เขาฝากฝังเอาไว้ในหัวใจเธอได้ แก้วกานดาก้มหน้ายอมรับกับโชคชะตาที่แสนจะโหดร้าย เมื่อลูคัสเป็นผู้กำหนด ถึงแม้ว่าเธอไม่ใช่คนที่พรากชีวิตเฮเลนไปจากเขาก็ตามที แต่เมื่อคดีสิ้นสุดลงแล้ว เธอก็ไม่อยากรื้อฟื้นถึงมันอีก “ผมขอโทษที่มาช้า ขอโทษที่ไม่ตามหา ขอโทษที่ไม่พยายามให้มากกว่านี้ ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะครับแก้วกานดา” “เดี๋ยวก่อนนะ คุณกำลังเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า เราไม่เคยคบกัน เรื่องราวระหว่างเรา มันไม่เคยมีจุดเริ่มต้นตั้งแต่แรก ฉันคงทำตามคำขอของคุณหมอไม่ได้หรอกค่ะ” “ถ้าไม่เห็นแก่ผม คุณก็เห็นแก่ลูกเถอะนะแก้วกานดา” “ลูกเหรอ ฉันว่าคุณพูดจาเพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้ว” หญิงสาวถึงกับเบือนหน้าหนี เมื่อพูดถึงแก้วตาดวงใจของเธอ “ขอให้ผมได้เข้ามาเติมเต็ม เพื่อเพิ่มสีสันให้กับชีวิตของคุณกับลูกเถอะนะแก้วกานดา” "ชีวิตของฉันไร้สีสันตั้งแต่วันที่ก้าวเท้าเข้าไปอยู่ในเรือนจำแล้วละค่ะ จวบจนกระทั่งลูอิสเข้ามาในชีวิต ลูกคือสิ่งเดียวที่เป็นแรงผลักดัน ทำให้ฉันอยากมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้" แก้วกานดาปรายตามองนายแพทย์ลูคัสด้วยสายตาว่างเปล่า ความเจ็บปวดที่เธอเคยได้รับจากเขามันด้านชา เสียจนเข้าขั้นวิกฤต ซึ่งอยู่ในภาวะอธิบายความรู้สึกไม่ได้ เธอไม่อยากเข้าใกล้ผู้ชายอันตรายอย่างเขาอีกแล้ว "เด็กคนนั้นเป็นลูกของใคร" เขาเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงเข้ม ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ เมื่อดีเอ็นเออยู่บนใบหน้าลูอิสชัดเจนขนาดนั้น คงไม่ต้องถามหาบิดาผู้ให้กำเนิดหรอกมั้ง เพียงแค่หวังอยากได้คำตอบจากแก้วกานดาเท่านั้นเอง "ลูกของแม่ค้าขายขนมหวานยังไงละค่ะ ชีวิตของฉันอาจดูต่ำต้อย แต่ฉันก็ไม่เคยลดคุณค่าในตัวเอง คุณหมอกลับไปเถอะค่ะ"

ร้านอาหารริมน้ำที่เต็มไปด้วยบรรยากาศแสนจะโรแมนติก แต่พราวมุกกลับยืนเหม่อมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย เธอมารอเขาที่นี่มาทุกปี แต่ก็ไม่มีแม้แต่เงาของเควิน ผู้ชายที่เคยให้คำมั่นสัญญากับเธอเอาไว้ ก่อนที่เขาจะหายไปจากชีวิตของเธอ "แกเลิกมารอเขาสักทีได้ไหมพราว ป่านนี้เขาคงมีลูกมีเมียไปแล้วมั้ง แกควรจะเริ่มต้นชีวิตใหม่หาใครสักคนมาเป็นเสาหลัก ทำไมต้องเอาชีวิตไปจมปลักกับผู้ชายคนนั้น คนที่เขาไม่เคยเห็นคุณค่าของแกเลย” นั่นคือน้ำเสียงของน้ำค้าง ที่พยายามพูดเตือนสติเพื่อนรัก เมื่อพราวมุกมักจะมานั่งรอชายคนรักอยู่ตรงนี้ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีวี่แววของเควินเลย หากแต่ว่าพราวมุกยังคงมานั่งรอชายหนุ่ม ตามคำมั่นสัญญาที่ให้กันไว้เมื่อหลายปีก่อน "เธอจะให้ฉันทำยังไงล่ะน้ำ ในเมื่อฉันรักเขา ต่อให้ต้องรอไปทั้งชีวิต แม้ว่าฉันต้องมาที่นี่ในทุกเทศกาล ปีใหม่หรือสงกรานต์ ฉันก็จะมา" หญิงสาวแสนสวยใบหน้างาม แต่ทว่าแววตาของเธอแฝงไปด้วยร่องรอยแสนเศร้า เมื่อพราวมุกยังคงซื่อสัตย์มั่นคงต่อเขาเพียงผู้เดียว เควินคือรักแรกและรักเดียวของเธอ ในขณะที่เขาต้องการเอาคืน พราวมุกเองก็ปรารถนาอยากให้ชายหนุ่มรู้สึกผิดและเจ็บปวดราวกับกำลังตกอยู่ในมรสุมอันโหดร้ายในชีวิต เพียงเพราะเขาไม่เชื่อใจเธอ ความรักที่เขาพร่ำบอกกลายเป็นเพียงแค่ลมปากเท่านั้น ซึ่งแสดงให้เห็นจากการที่เขา ไม่แม้จะถามหาความจริงจากเธอด้วยซ้ำ จนนำมาสู่หายนะในชีวิตคู่ กลายเป็นความแตกแยก ต่างฝ่ายต่างก็ได้รับความเจ็บปวดแสนสาหัส ซึ่งไม่อาจกลับไปสานสัมพันธ์ต่อได้ ฉะนั้นสาเหตุที่เควินหายไปจากชีวิตของพราวมุก เป็นเพราะการเข้าใจผิด เมื่อมารดาของเขาจัดฉากให้หญิงสาวดูน่ารังเกียจในสายตาของชายหนุ่ม จนไม่อาจทนเห็นภาพบาดตาบาดใจได้ ซึ่งการกลับมาของท่านประธานบริษัทเควีกรุ๊ป ผู้มากด้วยประสบการณ์และความสามารถทางด้านธุรกิจโลจิสติกส์ หลังจากที่เขาหายไปเป็นสิบปี จุดประสงค์หลักในการกลับมาเมืองไทยครั้งนี้ของเควิน เพราะอยากเอาคืนอดีตหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขา แต่ทว่าในทางกลับกัน พราวมุกเองก็รอคอยวันเวลา เพื่อจะทวงคืนทุกอย่างที่เคยเป็นของเธอเช่นกัน หญิงต้องการเอาชนะเควิน หวังที่จะทำให้เขารู้สึกผิด หลังจากแฟนหนุ่มเลือกที่จะเชื่อ ในสิ่งที่มารดาของเขาสร้างสถานการณ์ขึ้นมามากกว่าเธอ ซึ่งเป็นผู้หญิงที่เขาเคยพร่ำบอกว่ารักสุดหัวใจ สุดท้ายแล้ว เควินก็ไม่แม้แต่จะฟังคำอธิบายจากเธอ พราวมุกจึงกลายเป็นจำเลยของสังคมไปโดยปริยาย เมื่อหญิงสาวได้กลายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่ที่หนักไปกว่านั้นคือ เธอได้ลูกแฝดชายหญิง “แกแน่ใจนะว่าจะรอเขาแบบนี้ตลอดปีตลอดชาติ” “ใช่” “โอ๊ย! เขาแกงอกออกมาแล้วเนี่ย ทำไมแกโง่แบบนี้นะพราว” น้ำค้างสุดที่จะทน เมื่อเห็นเพื่อนรักไม่ยอมมูฟออนสักที “ที่พราวบอกว่ารอ ไม่ได้หมายความว่ารอให้เขามารัก เพราะในเวลานี้ สิ่งที่พราวต้องการจากเขามันไม่ใช่ความรักอีกแล้ว” ดวงตากลมโตได้ฉายแววมุ่งมั่นออกมา เมื่อความรักค่อยๆ กัดกินหัวใจของเธอ จนทำให้หญิงสาวไม่อาจทนเจ็บปวดอยู่ฝ่ายเดียวได้อีกต่อไป “ก็แกบอกกับฉันเองนี่นา เมื่อกี้ยังพูดอยู่หยก ๆ ก็ฉันรักเขาต่อให้รอทั้งชีวิต ทุกเทศกาลก็จะมารอเขา ใครพูดแกไม่ใช่เหรอ ชิ!” น้ำค้างทำเสียงเล็กเสียงน้อยเลียนแบบพราวมุก ก่อนจะตะเบ็งถามออกไปด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ พลางเบ้ปากใส่ด้วยความรู้สึกหมั่นไส้เพื่อนรัก “ฉันแค่ทบทวนความทรงจำ เพื่อตอกย้ำในสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นทำกับฉันเอาไว้” คราวนี้แววตาของพราวมุกได้ฉายแววความแค้นออกมา แสดงออกถึงเจตจำนงที่มีต่อชายหนุ่มอดีตคนรักอย่างชัดเจน “เรื่องนั้นค่อยว่ากัน ตอนนี้ฉันได้ยินคนในบริษัทเขาพูดถึงท่านประธานคนใหม่ ได้ข่าวว่าเขาจะบินมาต้นเดือนหน้า พร้อมทั้งประกาศรับสมัครเลขา แกลองไปสมัครดูไหม” ///////////////////////////////////////////////////////////////////// “คามิลลา” “ว่าไง” พอเปลี่ยนชุดเสร็จ คาร์เตอร์ดูอ้อยอิ่ง หน้าตาของเขาบ่งบอกให้น้องสาวรู้ว่าพี่ชายกำลังท้อใจ “เธอเชื่อเรื่องที่น้าน้ำพูดไหม” “เรื่องอะไรเหรอ” “ก็เรื่องพ่อของเราไง” “นายอย่าพูดให้แม่ได้ยินเชียวนะ แม่บอกแล้วไม่ใช่เหรอคาร์เตอร์ พ่อตายไปแล้ว เขาตายไปจากชีวิตของพวกเราแล้ว” คามิลลามักจะแสดงน้ำเสียงแข็ง เวลาพูดถึงบิดาของเธอเสมอ เด็กหญิงวัยสิบสามปี ที่ดูโตเป็นสาวสวยพอ ๆ กับคาร์เตอร์ที่ดูโตเป็นหนุ่มหล่อเกินเด็กวัยเดียวกัน หน้าตาของเธออ่อนหวานมารยาทงามน้ำใจดีเป็นเลิศ เพราะถูกปลูกฝังด้านคุณธรรมจริยธรรมมาตั้งแต่เด็ก คนทั้งคู่มีมารดาอย่างพราวมุกเป็นผู้เลี้ยงดูฟูมฟักมาอย่างดี แต่หัวใจของคามิลลากลับแกร่งยิ่งกว่าภูผา แน่นอนว่าคามิลลาตั้งปณิธานเอาไว้ ถ้าวันใดได้พบกับบิดา เธอจะไม่มีวันให้อภัยผู้ชายคนนั้น คนที่ทิ้งมารดาและเธอกับพี่ชายไปอย่างไม่ใยดี เขาไม่มีสิทธ์แม้แต่คิดที่จะเป็นพ่อของเธอ “แต่วันนั้นที่แม่คุยกับน้าน้ำ เธอเองก็ได้ยินไม่ใช่เหรอ พวกเขาพูดถึงพ่อของเรา แสดงว่าพ่อยังอยู่” “นายเลิกเพ้อเจ้อสักทีได้ไหมคาร์เตอร์ เรามีเวลาทำงานแค่สองชั่วโมงรีบไปเถอะ เดี๋ยวแม่ก็มารับแล้ว”คามิลลารีบตัดบท /////////////////////////////////////////////////////////////////////// “ฝาแฝดเหรอ” เขาพยายามมองข้ามผ่านเด็กทั้งสอง แต่พอจ้องมองทีไร เหมือนมีอะไรดึงดูดใจทุกที “ครับนาย เด็กผู้ชายชื่อคาเตอร์ ส่วนเด็กผู้หญิงชื่อคามิลลาอายุสิบสามปี เป็นลูกของคุณพราวมุก แต่ไม่ได้ระบุบิดา” ชาร์ลีมือขวาของเขาเริ่มรายงานในสิ่งที่นักสืบเล่าเรื่องให้ฟังก่อนหน้านี้ “บุรินทร์ เขาเป็นใครแฟนใหม่ของพราวมุกใช่ไหม” “เท่าที่สืบมา ได้ข่าวว่าเขาตามจีบคุณพราวมุกครับ แต่รู้สึกว่าจะเป็นการตบมือข้างเดียวมากกว่า” “แล้วจัสตินล่ะ เขาไม่เคยแวะมาหาพราวมุกกับลูก ๆ บ้างเลยรึไง ทำไมเขายังอยู่กับน้ำค้าง” สิ่งที่คาใจเควินคือจัสติน หรือเป็นเพราะว่าพราวมุกรักเพื่อนของเธอมาก จึงยอมเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เพื่อชดเชยความผิดพลาดของตัวเอง “คุณน้ำค้างมาหาคุณพราวมุกบ่อยมาก แต่ทุกครั้งเธอมักจะมาคนเดียว” “ไอ้เชี้ยจัสติน!”

มินตรา อายุสามสิบปี เธอกำพร้าทั้งบิดามารดา เมื่อทั้งสองเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ หญิงสาวอาศัยอยู่ที่บ้านคนเดียว มินตราอยู่ได้ด้วยเงินประกันและเงินเก็บที่บิดามารดาทิ้งไว้ให้ ซึ่งไม่มากไม่น้อย แต่ก็พอสำหรับที่จะให้เธอเรียนจบปริญญาตรีโดยไม่ต้องดิ้นรน ความงามที่ไม่ได้ผ่านการศัลยกรรมบวกกับใบหน้าเรียวจมูกคมรับกับดวงตากลมโตชายใดพบเห็นต่างก็ตราตรึงใจ เธอเชื่อในรักแท้ของเจตต์ชายหนุ่มคนรัก ซึ่งทั้งสองคบหาดูใจกันมานานเกือบสิบปี ก่อนที่เธอจะตัดสินใจแต่งงานกับเขา หลังจากแต่งงานทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป เขากลายเป็นคนละคน กลับบ้านไม่ตรงเวลา บางทีก็ไม่ได้กลับเลย เธอถามเขาทีไรคำตอบที่ได้คือเรื่องงาน พอนานเข้าเธอเริ่มระแคะระคายถึงความผิดปกติของผู้เป็นสามี การสะกดรอยตามจึงเกิดขึ้น ภาพที่เธอเห็นนั้นแทบทำให้หญิงสาวต้องล้มทั้งยืน เมื่อสามีสุดที่รักกำลังโอบกอดกับหญิงท้องแก่ แววตาที่เขามองผู้หญิงคนนั้น ไม่ต้องบอกถึงความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ เธอก็พอจะเดาได้ ความเชื่อใจความศรัทธาในรักแท้ได้สลายลงไปสิ้น ทุกอย่างที่เขาแสดงกับเธอ รักที่มอบให้มันเป็นเพียงแค่ภาพลวงตาเท่านั้น เข็มทิศ อายุยี่สิบสองปี โพรไฟล์ดีรูปร่างหน้าตาเหมือนพระเอกหนัง ความหล่อเหลาของเขาไม่แพ้ชายใด ที่สำคัญความรักของเขาที่มีให้กับเธอก็ไม่แพ้ใครเช่นกัน เขาไม่มีหัวใจไว้รักใครนอกจากเธอ หญิงสาวรุ่นพี่ที่อายุห่างกันถึงแปดปี บ้านเขาและเธออยู่ติดกัน แต่แล้วหัวใจของเขาก็ต้องแตกสลาย เมื่อเธอแต่งงานแล้วย้ายออกจากบ้านหลังนั้นไป ชายหนุ่มได้แต่เฝ้ารอการกลับมาของเธอ ห้องนอนของหญิงสาวที่อยู่ตรงข้ามกับห้องนอนของเขา เวลาที่เธอลืมปิดผ้าม่านเขามักจะแอบถ่ายรูปเธอไว้ในอิริยาบถต่างๆ แล้วตอนนี้รูปเหล่านั้นก็ติดไว้เต็มห้องนอนของชายหนุ่ม เขาหวังว่าสักวันไฟที่บ้านหลังนั้นจะสว่างไสวขึ้นอีกครั้ง แต่รอแล้วรอเล่า บ้านหลังนั้นมันก็ยังคงมืดมิดทุกราตรีกาล เพื่อนสาวคนสนิทของเขาที่ชื่อไอรินพยายามทำทุกอย่างให้เข็มทิศหันมามองเธอ แต่เขาก็ให้เธอได้เพียงแค่ความเป็นเพื่อนเท่านั้น ชายหนุ่มเคยพยายามลืมสาวรุ่นพี่ แต่มันก็ล้มเหลวทุกครั้ง เมื่อหัวใจของเขายังมั่นคงซื่อตรงต่อเธอคนเดียว แต่แล้วคืนหนึ่ง ไฟที่บ้านหลังนั้นก็ถูกเปิดขึ้น มันทำให้หัวใจของชายหนุ่มเต้นไม่เป็นจังหวะและแรงขึ้นอีกครั้ง เมื่อพบว่าคนที่อยู่ในห้องนั้นคือมินตรา สาวรุ่นพี่ที่เขาเฝ้ารอ

เมื่อหญิงสาวต้องเผชิญโลกนี้เพียงลำพัง ชีวิตที่เกิดมาเริ่มต้นสวยหรู จากการที่มารดาได้เป็นภรรยาใหม่ของบิดานายหัวคเชนทร์ ทำให้เธอใช้ชีวิตบนกองเงินกองทองได้อย่างคุ้มค่า จนลืมไปว่านั่นไม่ใช่ที่ของเธอ และตอนนี้ทุกที่บนโลกใบนี้ก็ไม่ต้อนรับเธอเช่นกันม่านฟ้าค่อยๆ เดินลงไปเรื่อยๆ จนเวลานี้ ระดับของน้ำได้อยู่ที่กลางอกของเธอเรียบร้อยแล้ว และอีกไม่กี่ก้าวมันก็จะมิดร่างเล็กไปจนมิด ใครบางที่อยู่บนฝั่งพยายามตะโกนร้อง ม่านฟ้ากลับไม่ได้ยินเสียงของเขาเลย เมื่อใจของเธอมุ่งมั่นที่จะตายให้ได้เสียวันนี้ "ม่านฟ้า! ...หยุดอย่าเดินลงไป! " เขายิ่งตะโกนเธอยิ่งเดินลงไปเรื่อยๆ ไต้ฝุ่นไม่รอช้าเขารีบวิ่งให้เร็วที่สุด ก่อนที่เขาจะกระโดดลงไปในทะเลรีบว่ายน้ำไปให้ถึงหญิงสาวโดยเร็วที่สุด เพราะคลื่นที่ซัดสาดโหมกระหน่ำเข้ามานั้นทำให้ร่างเล็กเริ่มที่จะจมลงไปในทะเล "ม่านฟ้า! ..คุณทำบ้าอะไร!” หมับ!! ในขณะที่ร่างเล็กกำลังจะจมมิดลงไป มือของไต้ฝุ่นคว้าเอาไว้ทัน เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอถึงได้คิดสั้นแบบนี้ เพราะตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่ม่านฟ้าก็ดูร่าเริงดี เธอเป็นเด็กสาวที่ดูร่าเริงแจ่มใส สำหรับเขาแล้วม่านฟ้าคือผู้หญิงที่หน้าปกป้องและทะนุถนอมมากกว่าที่จะทำร้ายได้ลงคอ เหมือนดังที่เพื่อนของเขากำลังทำ นายหัวคเชนทร์อาจจะมองเธอในด้านเดียว แต่เขากลับมองว่าหญิงสาวอย่างม่านฟ้ามีอะไรสนใจที่สามารถดึงดูดใจไต้ฝุ่นให้อยากเข้าใกล้เธอทุกครั้งไป "ม่านฟ้า! ..เกิดอะไรขึ้นบอกผมได้ไหม" “ฮึกกฮื้อ!” คำตอบที่ไต้ฝุ่นได้คือเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาจากม่านฟ้าจนตัวสั่นเทา เขาโอบกอดร่างเล็กของเธอเอาไว้ด้วยความรู้สึกที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ เมื่อเวลาเขาเห็นเธอร้องไห้ทำไมใจถึงเจ็บปวดราวกับว่าเขานั้นกำลังเผชิญกับความทุกข์นั้นเอง "อย่าร้องคุณปลอดภัยแล้ว ไม่ว่าคุณกำลังเผชิญกับอะไรมา ขอให้รักรู้ว่ายังมีผมอยู่ข้างๆ เสมอ" “ฮึกฮื้อ!!” ลำแขนเล็กเรียวได้โอบกอดชายร่างสูงใหญ่ตรงหน้าไว้แน่น ด้วยความรู้สึกขอบคุณที่เขานั้นอยู่ข้างๆ เธอในยามที่ไม่เหลือใคร แม้เพิ่งจะได้รู้จักกัน เขากลับเป็นคนแรกที่คอยปลอบโยน หมับ!! "นายหัว!! " ไต้ฝุ่นตกใจเล็กน้อย เมื่อสาวร่างเล็กในอ้อมกอดกำลังถูกกระชากออกอย่างแรงด้วยน้ำมือของนายหัวหนุ่ม ไต้ฝุ่นไม่รู้ว่าสาเหตุที่ม่านฟ้า ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้เกิดจากอะไร แต่ที่แน่ๆ น่าจะมาจากเพื่อนรักของเขาเพราะดูจากอาการนายหัวคเชนทร์แล้วเหมือนจะกำลังโกรธม่านฟ้าอยู่มากเลยทีเดียว "ร่านเหมือนแม่ไม่มีผิด!” เพียะ!! ม่านฟ้าตบลงไปที่ใบหน้านายหัวหนุ่มอย่างแรง ด้วยความรู้สึกที่ยากจะทนได้ นอกจากเขาจะดูถูกเธอแล้ว เขากำลังกล่าวหาแม่ของเธอ อย่างน้อยก็ควรให้เกียรติคนที่ตายไปบ้างสักนิดก็ยังดี "เธอกล้าดียังไงม่านฟ้า บังอาจมากที่กล้าตบหน้าฉัน!” นายหัวหนุ่มพูดพร้อมกับกระชากร่างเล็กอย่างแรง จนเธอนั้นกระเด็นล้มลงไปกองกับพื้นทราย "นี่มันจะมากไปแล้วนะนายหัว!” ไต้ฝุ่นสุดที่จะทนกับการกระทำของเพื่อนรัก เมื่อเขากำลังรังแกผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้ตรงหน้า "นายอย่ามายุ่ง! เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนายถอยไปไต้ฝุ่น" นายหัวคเชนทร์พูดขณะที่ไต้ฝุ่นกำลังพยุงร่างเล็กของม่านฟ้าให้ลุกขึ้นยืน "ผมจะไม่ยุ่งเลย ถ้าผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่ม่านฟ้า เธอทำอะไรให้นายหัวนักหนาถึงได้จงเกลียดจงชังเธอนัก" ไต้ฝุ่นพูดขณะที่เขาโอบร่างเล็กของม่านฟ้าเอาไว้ มันยิ่งสร้างความโกรธให้กับนายหัวคเชนทร์มากขึ้น เขาไม่ชอบที่ชายใด เข้าใกล้ไม่อยากให้ไต้ฝุ่นแตะต้องเธอ "เธอคือเด็กในปกครองของฉัน ฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอทุกอย่าง! มานี่ยัยหน้ามึน! " นายหัวคเชนทร์พูดพร้อมทั้งกัดฟันดังกรอดๆ เหมือนกับว่าเขากำลังโกรธเธอมาก หมับ!! นายหัวคเชนทร์จับไปที่ข้อมือเรียว แล้วดึงกระชากเธอเข้าหาเขาอย่างแรง การกระทำของนายหัวหนุ่มไม่มีผลใดๆ ต่อจิตใจของม่านฟ้า เมื่อใจของเธอกำลังด้านชาได้แต่ปล่อยให้เขาทำตามใจ "มานี่เลยร่านมากใช่ไหม!” นายหัวคเชนทร์พูดพร้อมกับกระชากลากถูม่านฟ้าให้เดินตามเขาไป ไต้ฝุ่นได้แต่มองตามด้วยหัวใจที่แตกสลาย เขาไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้ ในเมื่อเธอนั้นอยู่ใต้การปกครองของเพื่อนรักอย่างนายหัวคเชนทร์ ตุ๊บ!! ร่างเล็กถูกโยนลงไปกองกับพื้นกระเบื้องของห้องน้ำ อย่างไม่แยแสว่าเธอจะเจ็บหรือฟกช้ำตรงไหนบ้าง จากนั้นนายหัวหนุ่มก็เปิดฝักบัวราดลงไป อย่างไม่ปรานีว่าเธอนั้นจะสามารถหายใจได้ทันหรือไม่ ร่างเล็กเริ่มสั่นเทาเพราะแรงสะอื้น ที่ไม่สามารถร้องไห้ออกมาเป็นเสียงได้ เธอพยายามเก็บกลั้นเอาไว้ เพื่อปิดบังความอ่อนแอที่มันโหมกระหน่ำเข้ามาภายในใจอย่างท่วมท้นยากที่จะมีใครมาเข้าใจได้ "ผู้หญิงอย่างเธอ ต่อให้ใส่ตะกร้าล้างน้ำสักร้อยรอบก็ไม่อาจทำให้ขาวสะอาดลงได้" "ผู้ชายอย่างคุณ ต่อให้มีคนเดียวในโลกที่หลงเหลืออยู่ ฉันก็จะไม่ขออ้อนวอนขอความเห็นใจให้เมตตาสุดแล้วแต่คุณจะกระทำให้หนำใจ หากวันใดฉันตายไปจะไม่โทษคุณเลย นั่นคงเป็นเพราะว่าชีวิตนี้ที่เกิดมาเพื่อใช้กรรมให้กับคุณ" คำพูดของม่านฟ้า ทำให้นายหัวหนุ่มเอื้อมมือไปปิดฝักบัว แม้จะรู้สึกผิดแต่เขาก็มิอาจทนต่อความโกรธที่มีได้ เมื่อนึกถึงภาพที่เธอกอดกันกลมกับเพื่อนรักของเขาที่ชายหาด ทั้งที่เขาไม่รู้ว่าสาเหตุก่อนหน้ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ไต้ฝุ่นถึงได้กอดเธอไว้แบบนั้น "อย่าคิดว่าคำพูดแค่นี้ จะเปลี่ยนใจฉันได้ม่านฟ้า!! " แคว่กก!! เสื้อของม่านฟ้าขาดออกด้วยน้ำมือของนายหัวหนุ่มตรงหน้า ในขณะที่ตัวของเธอยังคงเปียกโชก เธอรับรู้ได้ถึงแรงแค้นที่เขามี ม่านฟ้าเริ่มสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว แม้นเธอจะทำตัวแย่ออกเที่ยวราตรี แต่ก็ไม่เคยให้ชายใดได้เชยชมร่างกายนี้สักครั้งเดียว แต่ชายตรงหน้ากำลังจับจ้องมาที่เรือนกายของเธอด้วยแววตาที่น่ากลัว "เธอกำลังกลัวฉันเหรอม่านฟ้า” “หึ! หึ!” เสียงหัวเราะจากในลำคอนั่นดังปีศาจร้ายกำลังคำราม ช่างขัดกับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาเหลือเกิน หากวันนี้ความสาวที่รักษามันมาทั้งชีวิต ต้องตกเป็นของนายหัวหนุ่มตรงหน้า

นายอามันต์โด้ เดฟวารา มีชื่อไทยว่านักรบหนุ่ม นักธุรกิจเนื้อหอมลูกครึ่งไทยอังกฤษ อายุสามสิบปี สูงใหญ่หล่อล่ำเป็นที่หมายตาของสาวน้อยสาวใหญ่ เมื่อเขาเข้าใกล้ผู้หญิงคนไหนทุกคนมักจะหลงใหลในเสน่ห์ของอาร์มันโด้ ที่มีความเป็นชายเนื้อแน่นกำยำกล้ามเป็นมัดๆ การกลับมาเมืองไทยครั้งนี้ เพราะปมในอดีต ที่ทำให้เขามีความรู้สึกโดดเดี่ยวเดียวดายมาหลายสิบปี ซึ่งปมแค้นครั้งนี้ อาร์มันโด้จะไม่มีวันให้ครอบครัวของเธอนั้นมีความสุข อยู่บนกองเงินกองทองที่บิดาของเธอ เคยคดโกงตระกูลบิดาและมารดาของเขาไป จนบุพการีต้องฆ่าตัวตาย ก่อนจะทิ้งจดหมายผูกปมแค้นนี้เอาไว้ เพื่อรอวันให้ลูกชายได้ล้างแค้นทวงทุกอย่างคืนกลับมา นางสาวนารี กศิเทพพาณิชย์ อายุยี่สิบหกปี ลูกสาวคนเล็กของตระกูลกสิเทพพาณิชย์ ใครเล่าจะรู้ว่าเธอขมขื่นเพียงใด กับความทุกข์ตรม เมื่อบิดามารดารักลูกไม่เท่ากัน ทุกคนปฏิบัติกับเธอราวกับนารีเป็นทาสรับใช้ ทั้งที่เธอนั้นเป็นลูกในไส้ของแม่พิกุลกับพ่อศรเทพ แต่บิดากับมารดากลับรักลูกสาวคนรองกับพี่ชายคนโตมากกว่าเธอ ส่งเสียให้เรียน โรงเรียนดีๆ มหาวิทยาลัยดังๆ ไกลถึงเมืองนอกเมืองนา ส่วนนารีนั้น ตั้งแต่ประถม มัธยม จวบจนเข้ามหาวิทยาลัย โชคดีแค่ไหนที่ไม่ได้กู้ทุนรัฐบาลเรียน แม้จะได้เข้าศึกษา แต่บิดามารดาก็ได้ส่งเสียให้เรียนแค่โรงเรียนของรัฐ จวบจนจบปริญญาตรี มหาวิทยาลัยที่เรียนก็ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร แต่นารีกลับเรียนจบด้วยการคว้าเอาเกรดนิยมอันดับหนึ่งมาครองจนได้ แต่นั่นกลับไม่ได้สร้างความภาคภูมิใจให้กับครอบครัวเลยแม้แต่น้อย วันเกิดของรวีพิเศษกว่าทุกปี เนื่องจากวันนี้ มีแขกคนสำคัญมาร่วมงานด้วย เขานั้นคืออาร์มันโด้นักธุรกิจหนุ่มที่รวีนั้นหมายมั่นปั้นมือจะเอาชายหนุ่มมาเป็นคู่นอนให้ได้ แขกที่มาร่วมงานต่างก็แต่งองค์ทรงเครื่องประชันโฉมกันอย่างไม่มีใครยอมใคร โดยเฉพาะเจ้าของวันเกิด ที่ใส่ชุดราตรีเกาะอกสีแดงโชว์เต้าขาวอวบ เปิดแผ่นหลังโชว์เนื้อหนังมังสา จนใครต่อใครต่างก็ชื่นชมในความงามและเซ็กซี่ของรวี

เมื่อกลับเข้ามาในบ้าน พ่อเลี้ยงเมืองรามได้หยิบไวน์ขึ้นไปบนห้อง เขาบอกกับป้านุ่นว่าไม่ค่อยสบาย ต้องการพักผ่อนห้ามให้ใครรบกวน สร้างความแปลกใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก “แม่นุ่นพ่อเลี้ยงเป็นอะไร ไหนบอกว่าจะไปตามคุณหมอ ทำไมกลับมาคนเดียว” คุณนายแม้นเมืองเอ่ยถามออกไป พลางตักผัดผักรวมให้กับของขวัญ ซึ่งหนูน้อยชื่นชอบเมนูนี้เป็นพิเศษ อาจจะเป็นเพราะว่าผักที่ใช้ประกอบอาหาร พ่อเลี้ยงเมืองรามเป็นคนกำกับดูแล ห้ามคนงานใช้ยาฆ่าแมลง จึงมีความหวานกรอบอร่อยเต็มคำ “พ่อเลี้ยงบอกว่าไม่ค่อยสบาย แต่ดิฉันเห็นถือขวดไวน์ขึ้นไปด้วย ส่วนคุณหมอคุยธุระกับแขกยังไม่เสร็จมั้งคะ เห็นรถยนต์ยังยอดอยู่เลย” ป้านุ่นรายงานคุณนายแม้นเมืองออกไปตามความเป็นจริง “ไม่สบายเป็นอะไรมากหรือเปล่า แต่ก็ไม่น่าใช่นะ ถือขวดไวน์ขึ้นไปด้วยแบบนี้ ไข้ใจมากกว่า” หญิงสูงวัยเริ่มแน่ใจในตัวของพ่อเลี้ยงเมืองราม แน่นอนว่าลูกชายของนาง คงตกหลุมรักแพทย์หญิงใบบัวเข้าให้แล้วอย่างจัง จนไม่อาจทนเห็นผู้ชายคนไหนเข้าใกล้เธอได้ “คุณย่าขา ของขวัญขอผัดผักเพิ่มได้ไหมคะ ขอแครอทเยอะๆ นะคะ” ใบหน้าและแววตาหนูน้อยที่ออดอ้อน ทำให้คุณนายแม้นเมืองยิ้มหน้าบาน ความฝันอยากมีหลาน ทั้งที่เคยเลือนราง เวลานี้กลับอบอวนไปด้วยกลิ่นอายของความสุข เมื่อหนูน้อยกลายเป็นหลานสาวคนโปรดสำหรับนางไปโดยปริยาย “ได้สิจ๊ะ แม่นุ่นสั่งให้เด็กตักผัดผักมาเติมให้หลานสาวของฉันสิ ยกมาหมดเลยก็ได้ พ่อเลี้ยงคงไม่ทานหรอก ป่านนี้เมาเป๋แล้วมั้ง” ขณะที่พูดหญิงสูงวัยแอบยิ้มบางๆ เมื่อนึกถึงท่าทีของลูกชาย จากที่เขาเคยเย็นชาดูไร้หัวใจ ช่วงเวลานี้พ่อเลี้ยงเมืองรามกลับมุ่งมั่นที่จะเอาชนะใจแพทย์หญิงใบบัว สองคนย่าหลาน ยังคงรับประทานอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย ก่อนที่แพทย์หญิงใบบัวจะเดินเข้ามา พลางแสดงสีหน้ารู้สึกผิด “ขอโทษนะคะคุณแม่ที่เสียมารยาท พอดีว่าคุณธุระสำคัญกับคุณหมอโฬมนานไปหน่อย เขาเพิ่งกลับไปเมื่อสักครู่นี่เองค่ะ” “ไม่เป็นไรหรอกแม่เข้าใจดี มาทานข้าวกันเถอะเดี๋ยวจะเย็นหมดเสียก่อน” “ขอบคุณมากค่ะ เอ่อ... แล้วพ่อเลี้ยงละค่ะ” “เห็นบอกว่าไม่ค่อยสบายเลยขอตัวขึ้นไปพักผ่อน ทานข้าวเสร็จคุณหมอช่วยไปตรวจดูอาการของพ่อเลี้ยงหน่อยสิลูก” หญิงสูงวัยแอบชำเลืองหางตามองไปที่แพทย์หญิงใบบัว ซึ่งทำให้นางพอจะทราบถึงอากัปกิริยาของเธอ เมื่อใบหน้าของหญิงสาวดูกังวลไม่น้อย แค่เพียงรู้ว่าพ่อเลี้ยงเมืองรามไม่สบาย “ได้ค่ะคุณแม่” หญิงสาวรีบตกปากรับคำหญิงสูงวัยออกไปอย่างไม่ลังเล ภายในใจของเธอเริ่มเป็นกังวลมากขึ้น กลัวว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มจะเป็นอะไรมากไปหรือเปล่า เขาถึงไม่ยอมลงมารับประทานมื้อเย็น “คืนนี้ของขวัญจะนอนกับคุณย่าอีกใช่ไหมลูก” “ใช่แล้วค่ะ ของขวัญอยากฟังนิทานที่คุณย่าเล่ามันสนุกดี คุณแม่ขา... ของขวัญนอนกับคุณย่าอีกนะคะ” หนูน้อยเงยหน้าจากอาหารในจาน ก่อนจะพูดจาออดอ้อนมารดาของเธอ “ได้สิค่ะ แต่หนูห้ามดื้อกับคุณย่ารู้ไหม” “รู้แล้วค่ะ” ดูเหมือนว่าของขวัญเริ่มจะติดคุณย่าแจ เพราะช่วงเวลาหลายวันมานี้ เธอมักจะมานอนกับคุณนายแม้นเมือง จนหญิงสูงวัยเริ่มชิน อยากจะนอนกับหนูน้อยในทุกค่ำคืน “ถ้าไม่มีหนูของขวัญกับคุณหมอ ที่ไร่คงไม่มีชีวิตชีวาแบบนี้ ขอบใจมากนะที่เดินเข้ามาในชีวิตของคนแก่ ซึ่งทำให้บ้านไม่เงียบเหงาเหมือนดังแต่ก่อน” ถ้อยคำที่เรียงร้อยออกมาจากใจ ทำให้แพทย์หญิงใบบัวรู้สึกดี เธอช่างมีวาสนาที่มาเจอคนไข้อย่างคุณนายแม้นเมือง เพราะนางมีจิตใจดีโอบอ้อมอารีและไม่ถือตัว มิหนำซ้ำยังรักเธอกับของขวัญเหมือนลูกเหมือนหลานอีกด้วย หลังจากรับประทานมื้อเย็นเสร็จ ของขวัญไปนอนกับคุณนายแม้นเมือง ส่วนแพทย์หญิงใบบัวเดินไปหยิบกระเป๋าแพทย์ที่เรือนหลังเล็ก ก่อนจะเดินกลับมาที่เรือนหลังใหญ่อีกครั้ง เธอช่างใจอยู่นาน ในที่สุดก็ตัดสินใจเคาะประตูห้องนอนของพ่อเลี้ยงเมืองราม ซึ่งเขาไม่ได้ลงกลอนเอาไว้ พอเปิดประตูเข้าไป ทำให้หญิงสาวถึงกับก้าวขาไม่ออก เพราะทั้งเนื้อทั้งตัวของพ่อเลี้ยงเมืองราม มีแค่กางเกงขายาว ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า จนเผยให้เห็นซิกซ์แพ็กเป็นชั้น กล้ามแขนเป็นมัดๆ บ่งบอกให้รู้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่รักสุขภาพ ถึงแม้จะโหมงานในไร่หนักแค่ไหน พ่อเลี้ยงหนุ่มก็ยังคงหาเวลาเข้าฟิตเนสเป็นประจำ ซึ่งคล้ายโรงยิมส่วนตัว มีทั้งสระว่ายน้ำและอุปกรณ์ออกกำลังกายครบครัน จึงทำให้เขานั้นกลายเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มาก โดยเฉพาะเวลาที่โชว์ร่างกายท่อนบนแบบนี้ “ขอโทษค่ะ พอดีว่า... ฉันได้รับคำสั่งจากแม่ของคุณ ท่านบอกให้ฉันมาตรวจอาการของคุณ แต่ท่าทางพ่อเลี้ยงคงสบายดีถึงได้นั่งจิบไวน์สบายใจแบบนี้” แพทย์หญิงใบบัวทำเป็นใจดีสู้เสือ ทั้งที่ภายในใจของเธอมันแทบเก็บอาการไม่อยู่ ไม่รู้ว่าทำไมหัวใจถึงได้เต้นแรงขนาดนี้ “ว่างแล้วเหรอ” พ่อเลี้ยงเมืองรามตวัดหางตามองมาที่คนตัวเล็ก พลางยกแก้วไวน์ขึ้นจิบด้วยใบหน้าและแววตาที่ยากจะคาดเดาได้ “ฉันเพิ่งทานข้าวเสร็จก็รีบขึ้นมาดูอาการของคุณทันที ไม่คิดว่าคุณจะนั่งดื่มแล้วยังแต่งตัวไม่เรียบร้อยอีก แบบนี้คงไม่ต้องตรวจแล้วมั้งคะ” เธอไม่คิดว่าเขาจะชอบอยู่กับธรรมชาติเป็นชีวิตจิตใจ เครื่องปรับอากาศคงมีไว้เพียงประดับห้อง เมื่อพ่อเลี้ยงเมืองรามเลื่อนกระจกใสบานใหญ่ออกกว้าง เพื่อให้สายลมโกรก เข้ามาต้องกายภายในห้องนอน ซึ่งหญิงสาวเองก็อดที่จะชื่นชอบบรรยากาศแบบนี้ไม่ได้เช่นกัน แต่ก็ไม่อยากแสดงอาการใดๆ ออกไป เพราะเธอยังไม่แน่ใจในความรู้สึกที่แท้จริง มันคือความรัก หรือเพียงเพราะว่าความใกล้ชิดที่มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เพราะเธอไม่เคยเปิดใจรับใครเข้ามา พอเจอกับพ่อเลี้ยงเมืองรามที่รุกหนัก จึงทำให้เขาและเธอนั้นเริ่มผูกพันทั้งที่เพิ่งเจอกันไม่นาน “คุณไม่ห่วงผมเลยใช่ไหม ถึงได้แสดงท่าทีเย็นชาแบบนี้” “ใครบอก ถ้าฉันไม่ห่วงคงไม่ถือกระเป๋าแพทย์ขึ้นมาในห้องของคุณ ทั้งที่รู้ว่ามันไม่เหมาะสม ใช่ช่วงกลางค่ำกลางคืนแบบนี้” “แต่ที่ผมเห็นมันไม่ใช่อย่างที่คุณพูดเลยสักนิด ถ้าแม่ผมไม่เอ่ยปากขอร้อง คุณหมอคงไม่สนใจ ที่จะตรวจคนไข้อย่างผมสินะ” พ่อเลี้ยงหนุ่มยังคงน้อยใจแพทย์หญิงใบบัว เพราะภาพที่เธอกอดกับนายแพทย์หนุ่มยังคงติดตาคาใจ

“ไม่เห็นรึไงว่ามีห้องนอนแค่ห้องเดียว” ออสตินพูดพร้อมกับถือหิ้วกระเป๋าของเขาและเธอเข้าไปภายในห้องนอนอย่างไม่รีรอให้หญิงสาวอนุญาต “นายก็นอนด้านนอกสิ เรื่องอะไรฉันต้องนอนกับนายด้วย” หญิงสาวถึงกับแผดเสียงดังออกมา เมื่อเธอไม่ปรารถนาที่จะนอนร่วมห้องกับออสติน “นั่นมันปัญหาของเธอ ไม่ใช่ปัญหาของฉันสักหน่อย มาเหนื่อยๆ ขออาบน้ำนอนพักก่อนนะ เธอมีอะไรจะด่าหรือว่าฉัน เก็บเอาไว้ก่อนนะครับคุณใบพลู หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จคุณค่อยระเบิดออกมา” ออสตินทำหน้าทะเล้นพร้อมกับคำพูดคำจากวนๆ ก่อนที่เขาจะหยิบผ้าเช็ดตัวออกมาจากกระเป๋าแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ พลางผิวปากออกมาด้วยท่าทางที่อารมณ์ดี “นายออสติน! เฮ้อ! อะไรของเขาเนี่ย” ใบพลูถึงกับตะเบ็งเสียงออกมาดังลั่น พลางถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้าที่จะต้องต่อล้อต่อเถียงกับเขาขึ้นมาอีกครั้ง หญิงสาวต้องเดินออกมาด้านนอกด้วยความจำใจ แต่ทันใดนั้นเองรอยยิ้มเริ่มเปื้อนบนใบหน้าของใบพลูขึ้นมาแทนความหงุดหงิด ที่เพิ่งเกิดขึ้น เมื่อเธอมองออกไปจากระเบียงของบ้านพัก แล้วพบว่าทิวทัศน์ด้านหน้าสวยงามกว่าที่เคยพบเจอมา ที่นี่ไม่ต่างจากสวรรค์บนดิน อาจจะจะเป็นบรรยากาศรอบตัวหรือคนที่มาด้วยกันแน่นะ ที่กำลังทำให้ใบพลูยิ้มกว้างได้ขนาดนี้ “สวยจัง อากาศก็ดีด้วย” หญิงสาวเดินตรงไปด้านหน้าแล้วเอามื้อค้ำระเบียงไม้เอาไว้ ก่อนจะค่อยหลับตาลง พลางสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกดีกับการได้ดื่มด่ำกับธรรมชาติแบบนี้ ใบพลูยังคงยืนอยู่แบบนั้นเธอมองออกไปด้านหน้าด้วยรอยยิ้มที่สดใสกว่าที่เคย ถ้าหากออสตินไม่ใจร้าย เขาเป็นแบบนี้ตลอดไปคงจะดีไม่ใช่น้อย หญิงสาวค่อยๆ หยิบสมาร์ตโฟนเครื่องแพงออกมาจากกระเป๋ากางเกง เพื่อถ่ายภาพสวยๆ เก็บเอาไว้ ก่อนที่เธอจะพบว่ามารดาได้ส่งข้อความเข้ามา เพราะตลอดระยะเวลาที่เดินทางมาที่นี่หญิงสาวได้ปิดเสียงเตือนเอาไว้ “ข้อความอะไร” เพียงแค่กดเข้าไปดูใบพลูถึงกับถอนหายใจออกมาเสียงดัง ความรู้สึกเหมือนกำลังจะหมดพลังทั้งที่เพิ่งจะเจอสิ่งดีๆ “ทำไมต้องรุกรานไปถึงแม่ฉันด้วยนะ” ใบพลูเริ่มแปลกใจ เพราะในตอนนี้มิ้นต์เริ่มที่จะอยู่ไม่เป็นสุข จนผิดนิสัยของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนสำคัญของชายหนุ่ม “หรือว่ามันจะเป็นแผน แต่มิ้นต์จะทำแบบนี้ทำไมกัน ในเมื่อเราก็ไม่เคยมีเรื่องกินแหนงแคลงใจกันมาก่อน” ใบพลูเริ่มใช้ความคิด ก่อนที่หญิงสาวจะตัดสินใจ ส่งข้อความกลับไป เพื่อไม่ให้มารดาเป็นกังวลใจ “ทำอะไรอยู่เหรอ หืม” “ว้าย! ออสติน นายทำบ้าอะไรเนี่ย ถอยไปเลยนะ” ใบพลูถึงกับร้องออกมาเสียงหลง เมื่อชายหนุ่มสวมกอดเธอไว้หลวมๆ จากทางด้านหลัง กลิ่นอ่อนๆ ของสบู่จากผิวกายโชยมาแตะปลายจมูก จนรู้สึกหลงใหล ทำให้เธอกลัวว่าจะเผลอใจปล่อยให้เขาฉวยโอกาสอีกครั้ง “ทำไมขวัญอ่อนจัง ไปอาบน้ำได้แล้ว ไม่เหนียวตัวรึไง หืม” ถ้อยคำที่ฟังดูอ่อนโยน กำลังส่งผลให้หัวใจดวงน้อยๆ ของใบพลูเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ก็ไม่ลืมที่จะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงงอนๆ เมื่อเธอกำลังแคลงใจชายหนุ่มกับผู้หญิงอีกคน “ฝากไปบอกแฟนของนายด้วย อย่ายุ่งกับครอบครัวของฉัน” คราวนี้ใบพลูพูดอออกมาด้วยน้ำสียงห้วนๆ “ใคร ใครคือแฟนของฉัน ฉันมีแค่เธอที่เป็นคู่หมั้น นอกจากนั้นก็ไม่มีใคร” “ฉันคิดว่านายจะพูดคำว่า นอกจากฉันก็มียังมีมิ้นต์อีกคน” “ฟังฉันนะใบพลู เธออย่าเชื่อคำพูดของมิ้นต์เด็ดขาด ไม่ว่ามิ้นต์จะพยายามทำให้ฉันดูแย่ในสายตาของเธอ ยังไงมิ้นต์ก็คือคนอื่น เขาไม่มีทางที่จะเข้ามารับรู้ความรู้สึกของเราได้ ที่สำคัญเธอต้องอยู่ห่างๆ จากมิ้นต์และก็ไอ้เดย์ด้วย เข้าใจไหม” “ทำไมฉันต้องทำตามที่นายสั่งด้วย” ใบพลูถึงกับแสดงความไม่พอใจออกมาเมื่อเธอถูกออสตินสั่งห้าม “ก็เพราะว่าบริษัทมิ้นต์มินนี่กรุ๊ปคือคู่แข่งของกวินชูยังไงล่ะ” ออสตินพยายามอธิบายให้ใบพลูได้เข้าใจ ซึ่งดูเหมือนว่าเธอไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่ “นายรู้ดีจัง แสดงว่านางแบบคนนั้นที่ถูกจ้างตัดหน้าไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับบริษัทของมิ้นต์ เป็นฝีมือนายที่ช่วยมิ้นต์ใช่ไหม หล่อนถึงได้ทำโพรเจกต์ใหม่ตัดหน้าฉันไป จนฉันโดนคุณพ่อดุสั่งให้ฉันออกแบบคอลเลกชันใหม่แข่งกับนาย” “ฉันจะทำแบบนั้นกับบริษัทของเราได้ยังไง” “ของเราหมายความว่าไง” “เธอโง่หรือแกล้งโง่กันแน่ เรื่องแค่นี้ยังจะต้องให้ฉันอธิบายอยู่อีกเหรอ...หืม” “ออสติน! อื้อ อื้ม” ใบพลูถึงกับร้องออกมาเสียงหลง เมื่อริมฝีปากของออสตินได้กดลงมาที่เรียวปากได้รูปของหญิงสาวอย่างดูดดื่ม ความสยิวซ่านแผ่คลุมไปทั่วอณูอากาศ ทั้งสองเริ่มปราศจากความหมางเมิน หญิงสาวถึงกับหัวใจเต้นแรงหายใจไม่เป็นจังหวะ เมื่อถูกออสตินจู่โจม ชายหนุ่มใช้สองมือประคองใบหน้างามเอาไว้ ก่อนจะประกบริมฝีปากกดจูบเธออย่างหื่นกระหาย แต่ทว่าดูเหมือนออสตินจะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่นัก เพราะในเวลาเขาทำกับเธอมากกว่าจูบไม่ได้ เมื่อความเสียวซ่านได้เกิดขึ้น เกินกว่าจะต้านเอาไว้ได้ จึงทำให้หญิงสาวเผลอตัวปล่อยกายให้ชายตัวโตเชยชมตามอำเภอใจ ซึ่งทำให้ออสตินรู้สึกชอบใจไม่น้อย ที่ใบพลูไม่ขัดขืน แล้วเธอยังมีท่าทียินยอมพร้อมใจให้ชายหนุ่มได้ทำตามในสิ่งที่หัวใจปรารถนาอีกด้วย “อื้ม อื้อ” เสียงครางอื้ออึงยังคงดังออกมาจากลำคอของหญิงสาว เมื่อโพรงปากเล็กกำลังถูกเรียวลิ้นร้อนจู่โจมอย่างหนัก มือแกร่งของชายหนุ่มลูบไล้ลงมาที่ต้นขาขาวผ่อง เขาลากนิ้วลูบวนอย่างนุ่มนวล จนมาหยุดที่ใจกลางความสาวของเธอ ก่อนจะค่อยๆ ผละจูบออกจากริมฝีปากอิ่ม เขาไล่จุมพิตลงมาที่เนินอกอวบอิ่ม “อื้อ อะ อะ ออสติน” เสียงหวานของหญิงสาวเรียกชื่อคนตัวโตออกมาด้วยน้ำเสียงกระเส่าเร้าอารมณ์ไม่น้อย เมื่อเขากำลังไล้เลียวนไปมาที่เม็ดบัวอมชมพู “เธอสวยมากรู้ตัวหรือเปล่า หื้ม” ชายหนุ่มเงยขึ้น วกมากระซิบที่ข้างใบหูเล็ก จนทำให้ใบพลูขนลุกซู่ เพียงแค่ลมหายใจอุ่นๆ รดลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่นของเธอ “นายยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ” “เสร็จแล้วค่อยอาบ” “ไม่เอาสกปรก” หญิงสาวเอาฝ่ามือยันอกแกร่งชายตรงหน้าเอาไว้ด้วยความเขินอาย ถึงแม้จะพยายามห้ามใจ แต่พอเขารุกหนักทีไร เธอก็ยอมจำนนให้กับออสตินทุกที “สกปรกอะไร เดี๋ยวพาอาบน้ำใหม่อีกรอบ ตอนนี้ฉันอดใจรอไม่ไหวแล้ว ขอนะคร

ซีรีส์ทั้งสองเรื่องนี้ มีความหวาน เผ็ด และเร่าร้อนอยู่ในที เรื่องแรกคืนข้ามปีของซานตี้เยนา เธอดูเรียบร้อย แต่ได้ซ่อนความเปรี้ยวเอาไว้ด้วย ส่วนเลขาหวานแสนร่าน ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะโชกโชนเรื่องใต้สะดือ แต่พอถึงเวลา คู่ชีวิตก็โผล่มาแบบที่เธอนั้นไม่ทันได้ตั้งตัวเลยทีเดียว ‘ซีรีย์คืนข้ามปี’ เป็นเรื่องราวของสาวๆ ในแก๊งเพื่อนรักที่หมอดูทายทักว่าจะเจอเนื้อคู่ตอนสิ้นปี ทั้งห้าสาวแสนสวยเป็นเพื่อนรักที่กินดื่มเที่ยวเล่นในกลุ่มเดียวกันมาตั้งแต่สมัยยังเอ๊าะ อ้อ... มีโรสเพิ่มมาอีกคน สาวๆ แก๊งนี้นอกจากรูปร่างหน้าตาดีกินกันไม่ลง แล้วยังดันเกิดราศีเดียวกันอีก “สาวราศีนี้ สิ้นปีมีเกณฑ์เสียตัว จะได้พ่อบุญทุ่ม หล่อรวยมีของใหญ่ มาเคียงข้างกายให้หายเหงา” เมื่อแป้งอ่านข้อความจบ สาวๆ อีกห้าคนก็กรี๊ดสนั่นโดยไม่เกรงใจสายตาใครๆ ในร้านกาแฟ “แต่หมอดูคนนี้แม่นมากเลยนะแก ล่าสุดที่บอกว่าดาราคนนั้นจะท้องก่อนแต่ง แล้วก็ดันท้องจริงๆ” เยนาพูดเสริม แววตาเปล่งประกายที่เต็มไปด้วยความหวัง “งั้นเราก็มาคอยดูกัน” โรสกอดอกเชิดหน้าท้าทาย “ว่าแต่ หล่อรวยยังพอเข้าใจ แต่ของใหญ่ที่ว่ามันคืออะไรคะเพื่อน” หวานพูดขึ้นมาตาใส ทำเอาไอรีนถึงกับหลุดขำในความไร้เดียงสาของเพื่อนรัก “แม่นไม่แม่นเดี๋ยวก็รู้กัน เพราะวันนี้มันก็เป็นวันคริสต์มาสอีฟแล้วนี่นา” ออยเอ่ยปิดท้าย ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง เลขาหวานแสนร่าน “หนูทำมันขึ้น ช่วยจัดการเอามันลงที!” คำพูดของท่านประธานเน้นน้ำเสียงเข้ม สร้างความพึงพอใจน้ำหวานยิ่งนัก “รอแป๊บหนึ่งนะคะ” พูดจบน้ำหวานได้ดันตัวลุกขึ้น ตรงไปที่ประตู แล้วจัดการลงกลอน เพื่อป้องกันคนมารบกวน การทำภารกิจพาท่านประธานไปชมวิมาน “น้ำหวานขออนุญาตนะคะ” เลขาสาวจัดการปลดเข็มขัดของท่านประธานออก ในระหว่างที่ชายสูงวัยนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน ก่อนจะรูดซิป แล้วดึงกางเกงชายสูงวัยมากองไว้ที่หน้าแข้งของเขา ท่อนเอ็นร้อนตั้งชี้โด่ขึ้น ในขณะที่มือเล็กบรรจงจับลงไปที่โคนของมัน จากนั้นน้ำหวานได้ย่อตัวคุกเข่าลงตรงหน้าท่านประธาน แพล้บ~แพล้บ~จร๊วบ! ลิ้นเล็กของเธอแตะไล้เลียลงไปที่ส่วนปลาย อมแล้วดูดสลับไปมากับการใช้ฟันครูดเบาๆ จนเสียงท่านประธานครางลั่นห้อง แก้มของเธอตุง เมื่อขนาดของท่อนเอ็นมันขยายพองใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ “อ้าส์~อ๋าส์~ซรี๊ดด!...โอ๊ย! หนูกำลังทำฉันเสียวอ้าส์!” มือของท่านประธานจับไปที่ขอบโต๊ะทำงาน ในขณะที่น้ำหวานยังคงไล้เลียท่อนเอ็น ลำขาใหญ่ของชายตรงหน้าถูกหญิงสาวจับถ่างมันออกกว้างขึ้น เธอจะได้จัดการกับท่อนเอ็นอย่างถนัด “อ๊ะอ๋าส์~อ๊ะ~โอ๋ว์...หนูลุกขึ้นมานั่งขย่มเลยอ้าส์...” ท่านประธานเริ่มร้องครวญคราง เมื่อเขาต้องการในกามารมณ์ที่หญิงสาวพร้อมปรนเปรอ “อ้าส์~อ๋าส์! พอก่อนเสียวมาก ลุกขึ้นแล้วจับมันสอดเข้าไปในช่องรักของหนู” น้ำหวานทำตามท่านประธานอย่างว่าง่าย เธอลุกยืนแล้วถกกระโปรงขึ้นไว้ที่เอว ก่อนจะดึงกางเกงในตัวจิ๋วลงค้างไว้ที่ขาอีกข้าง ความนูนขาวผ่องของกลีบกุหลาบงามมันช่างเย้ายวนให้ท่านประธานได้มองเหลือเกิน ชายสูงวัยไม่รอช้าหยิบถุงยางมาสวม ก่อนที่เลขาน้ำหวานจะเข้ามานั่งซ้อนเขาบนเก้าอี้ โดยการหันหน้าเข้าหากัน แล้วมือเล็กก็จับมังกรสอดเข้าไปในช่องรักของเธอ พรึ่บ!! “โอ๋วว์~ซรี๊ดด! แน่นมากอ้าส์!” ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! น้ำหวานไม่รอช้า เธอเข้าขย่มท่านประธานทันที เท้าเล็กเรียวยันไว้ที่พื้นขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ ในขณะที่เก้าอี้เลื่อนชิดกับผนังห้อง “อ้าส์ แรงอีกหนูฉันชอบอ้าส์” ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! “โอ๋วว์ มันตอดดีจัง!” ในขณะที่พูดมือของท่านประธานได้ลูบคลำลงไปที่หน้าอกตูม ไม่นานกระดุมก็ได้ถูกแกะออก ก่อนเขาจะเอามือสอดไปที่แผ่นหลังของเธอ เพื่อปลดตะขอบราออกไปให้สิ้น “โอ้!... ช่างงดงามเหลือเกิน ขอชิมหน่อยนะหนู” พูดจบท่านประธานก็ก้มลงไปลิ้มลอง ลิ้นหนาเลียแตะกระหวัดอย่างเร้าอารมณ์ อมแล้วดูด เม้มขบกัดที่เม็ดสีชมพูอ่อนอย่างเมามัน “อ๊ะ~อ๋ายย์!! เบาๆ อย่ากัดค่ะท่านประธาน” น้ำหวานพูดพร้อมกับครางออกมาเบาๆ ในขณะที่เธอยังคงขย่มท่านประธานอย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย พร้อมกับแอ่นอกขึ้นไปให้ชายสูงวัยได้ลิ้มลอง ขนาดของมันแม้ไม่ได้ผ่านการศัลยกรรม แต่ขอบอกได้เลยว่าน้อง ๆ ลูกแตงโม

ท่าทางและความไร้เดียงสาของหญิงสาวตรงหน้า ทำให้กวินมองเธอด้วยแววตาที่กระหยิ่มยิ้มย่อง มุมปากกระตุกยกขึ้น เมื่อเขานั้นอยากจะลิ้มลองแม่กวางน้อย ที่หลงทางเข้ามาในอาณาจักรของนักล่า โดยที่เธอนั้นไม่รู้ตัวว่าชายหนุ่มมีความหื่นกระหายเพียงใด "อื้ม...เดี๋ยวก่อนค่ะ" หญิงสาวถึงกับร้องห้ามเมื่ออุ้งมือของเขาแตะสัมผัสลงมาที่เต้าอวบทั้งสองข้าง พร้อมกับบีบเคล้นเบาๆ อย่างเราอารมณ์ ที่สำคัญในเวลานี้ชายร่างกายกำยำ กำลังคร่อมอยู่บนตัวของเธอ มิหนำซ้ำเป้ากางเกงของเขายังถูไถลงมาที่เนื้อนูน จนทำให้ใบบุญรู้สึกแปลกๆ แต่ก็สร้างความเสียวซ่านไปทั้งร่าง อย่างบอกไม่ถูก "ทำไม หรือคิดจะเปลี่ยนใจ ฉันขอบอกไว้ก่อนเลยนะ มันไม่มีประโยชน์อะไร ที่เธอจะร้องขอ เพราะอารมณ์ของฉันมันเตลิดจนหยุดไม่ได้แล้ว" ชายหนุ่มพูด ในขณะที่ฝ่ามือของเขายังคงลูบไล้ไปทั่วเรือนกาย ชายหนุ่มค่อยๆ ไล้สอดมือลงไปที่ใต้แผ่นหลังของเธอ เพื่อทำการปลดตะขอบราให้พ้นจากเต้าคู่งาม เขาอยากรู้เหลือเกินว่า ความใหญ่โตของมันจะเต็มไปด้วยฟองน้ำหรือของจริง "อื้อ... อ้า อูยยย เสียวจัง" เมื่อริมฝีปากของกวินคาบเกี่ยวลงไปที่เม็ดบัวอมชมพู ทำให้ใบบุญถึงกับร้องออกมาเสียงดังลั่น เมื่อเขาใช้ริมฝีปากขบเม้มดูดดึง ทำให้เม็ดบัวชมพูเริ่มแข็งเป็นไตสู้ลิ้นร้อน ความอวบอิ่มเต่งตึงของทรวงอก ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตื่นตาตื่นใจไม่น้อย แถมยังแน่นเปรี๊ยะเหมือนกับว่าไม่เคยผ่านมือชาย "อ๊ายยย! อ๊า" คนตัวเล็กที่อยู่ใต้ร่างเอาแต่ร้องครางด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน เมื่อมือหนาของเขาเกี่ยวขอบกางเกงในตัวจิ๋วให้พ้นจากขาเรียว จากนั้นชายหนุ่มได้ใช้นิ้วคลี่ลงไปที่กลางร่องกลีบกุหลาบ เขากดเข้าออกเพื่อให้รูเสียวได้เตรียมความพร้อม สำหรับการสอดท่อนเอ็นลำเขื่องเข้าไป จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ! เสียงดูดหัวนมยังคงดังสลับกับเสียงครางของหญิงสาว เมื่อปากของกวินยังคงครอบดูดดึง เม็ดบัวอมชมพูอย่างหิวโหยหญิงสาวใต้ร่างถึงกับสะท้านไหล่กระตุก เมื่อเธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนในชีวิต หญิงสาวร่างเล็กรู้สึกวูบวาบไปทั้งส่วนล่างและปลายหัวนมอมชมพู เมื่อชายหนุ่มกำลังใช้มืออีกข้างบีบลงมาที่หน้าอกเต่งตึงของเธอ พร้อมกับอุ้งปากดูดดึงราวกับเด็กกำลังดื่มนมจากเต้า ในขณะที่นิ้วของเขายังคงหมกมุ่นในร่องเสียว ซึ่งในเวลานี้มันมีน้ำหวานไหลเยิ้มออกมา จนสัมผัสได้ถึงความฉ่ำน้ำแฉะที่ปลายนิ้ว ทำให้กวิน ใช้มือรั้งกางเกงบ๊อกเซอร์ของเขาลงไปกองที่พื้นดวงตาของใบบุญจับจ้องไปที่เจ้าดุ้นยักษ์ พร้อมกับอ้าปากค้างดวงตาแทบถลน เมื่อความใหญ่โตของมัน ถ้าเทียบกับเรียวแขนของเธอแล้ว ขนาดของเจ้ามังกรยักษ์ยังใหญ่กว่าเลย ชายหนุ่มคว้าถุงยางเข้ามาสวมทับครอบเจ้าหัวแดงบานเบ่งเอาไว้ "ยกขาขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่ามือของเขาจับลงไปที่ข้อเท้าเรียว พร้อมกับดันให้เป็นรูปตัวเอ็ม "ดะ...ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะ" หญิงสาวถึงกับพูดออกมาด้วยความรู้สึกหวาดกลัวทันทีทันใด เมื่อใบบัวไม่คิดว่าครั้งแรกก็ต้องเจอกับศึกหนักเสียแล้ว พรึบ!! "กรี๊ด! ม่ายยย" หญิงสาวร้องออกมาพร้อมกับน้ำหูน้ำตาเล็ด เมื่อเธอไม่คิดว่าความใหญ่ของมันจะคับแน่นเต็มรู จนเธอสัมผัสได้ถึงความเจ็บ เมื่อมันกำลังขยายพองตัวใหญ่แข็งทื่อขึ้นเรื่อยๆ ถ้าหากเขาดันเข้ามาเต็มแรง รูเสียวเธอมันต้องฉีกขาดแน่ "เฮ้ย!! อย่าบอกนะว่าไม่เคย มันคือครั้งแรกของเธอใช่ไหม บอกฉันมาตามตรงเดี๋ยวนี้" ชายหนุ่มถึงกับต้องเบรกเอาไว้ เมื่อเจ้ามังกรยักษ์ลำเขื่องเหลื่อมล้ำเข้าไปได้เพียงแค่ส่วนหัวเท่านั้น จนทำให้เขาไม่กล้าขยับ เพราะกลัวว่าเธอจะรู้สึกเจ็บ เพราะขนาดของเจ้าดุ้นของเขาที่มันใหญ่กว่าชายทั่วไป "หนู...คือว่า มันคือครั้งแรกของใบบุญค่ะ" ใบบุญพยายามพูดสารภาพความจริงออกมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติ เมื่อเธอกำลังกลัวว่าเขาจะยุติทุกอย่างเอาไว้เพียงแค่นี้ ซึ่งชายหนุ่มอาจจะไม่จ่ายเงินค่าเสียหายให้กับเธอ เพราะเงินก้อนนี้สำคัญกับหญิงสาวมาก ถ้าหากได้มามันคงจะทำให้ใบบุญกับน้องๆ อิ่มปากอิ่มท้องไปได้เป็นเดือน ภายในห้องที่ตกแต่งไว้อย่างสวยหรู ชายหนุ่มพึ่งรู้ว่าการได้เป็นคนแรกของผู้หญิง ความรู้สึกมันแตกต่าง และตื่นเต้นมากกว่าทุกครั้งเป็นทวีคูณ สายตาคมจับจ้องไปที่หญิงสาวร่างเล็ก เขากวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของเธอ แล้วกระตุกยิ้มขึ้นมาที่มุมปาก ก่อนจะดึงถุงยางออกจากเจ้าดุ้นยักษ์หน้าตาเฉย "เพราะอะไร ทำไมถึงยอมขาย" เสียงทุ้มของกวินเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย เมื่อหญิงสาวตรงหน้าดูสวย ดวงตาของเธอสุกใสราวกับพระจันทร์คืนวันเพ็ญ ใบหน้าขาวผ่องปากนิดจมูกหน่อยของใบบุญ โดยรวมแล้วเธอน่ารักและดูมีเสน่ห์มาก จนทำให้สะกดสายตาคมของชายหนุ่มเอาไว้อย่างง่ายดาย ในเวลานี้เขายอมรับว่าหลงใหลเธอมากกว่าผู้หญิงคนไหนๆ ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต "สินค้าไม่เคยมีตำหนิ ถ้าคุณไม่อยากซื้อก็ไม่เป็นไร ถ้าหากว่าเปลี่ยนใจหนูขอตัวนะคะ" หมับ!! ใบบุญพูดพร้อมกับขยับกายเตรียมลุกขึ้นยืน จึงทำให้กวินรีบคว้าข้อมือเล็กเรียวของเธอเอาไว้ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วหญิงสาวพูดออกมาแบบนี้ เพราะอยากโก่งราคาค่าตัวมากกว่าเดิม ซึ่งภายในใจของเธอนั้นลุ้นจนตัวโก่ง เพราะกลัวว่ากวินจะเปลี่ยนใจไม่ใช้บริการจากเธอ "เธอรู้หรือเปล่าการที่ฉันสอดมันเข้าไปเมื่อสักครู่ นั่นก็หมายความว่าเธอไม่ใช่สาวพรหมจรรย์อีกต่อไป เพราะเธอกลายเป็นผู้หญิงที่มีตำหนิแล้วแม่สาวน้อย" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยใบหน้าที่กรุ้มกริ่ม เมื่อเขากำลังจะได้ลองความสดใหม่จากเธอ หญิงสาวที่มีรูปร่างงดงามจนทำให้กวินไม่สามารถที่จะยุติกิเลสตัณหาลงได้ "แค่มีรอยเปื้อนนิดหน่อย ล้างน้ำออกก็สะอาดแล้วค่ะ" หญิงสาวเถียงออกไปข้างๆ คูๆ ทั้งที่เธอก็รู้อยู่แก่ใจ ถึงยังไงก็ไม่สามารถเรียกร้องความสาวกลับคืนมาได้แล้ว เมื่อสายตาคมกริบจับจ้องมาที่เรือนกายของเธอไม่กะพริบ ทำให้หญิงสาวเอื้อมมือไปคว้าผ้าห่มมาคลุมกายเอาไว้ "ต่อให้เธอใส่ตะกร้าล้างน้ำกี่ร้อยรอบ ราคีคาวก็ไม่อาจจะจางหายไปจากตัวก็ได้ ฉันจะจ่ายเพิ่มให้เธออีกสองเท่า แต่..." ชายหนุ่มพูดค้างเอาไว้พร้อมกับฉายแวว

เหมราช ชาติดำรงกุลชัย ชายหนุ่มรูปงามที่สาวๆ ต่างก็หมายตา หนึ่งในนั้นชื่อว่าคาเรนสาวลูกครึ่ง ที่สวยหุ่นเซ็กซี่ หล่อนมาฝึกงานที่บริษัทเขา จากนั้นหญิงสาวก็ทำความคุ้นเคย จนกระทั่งสนิทกัน เหมราชไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอนั้น อยู่ในสถานะไหน แต่เธอก็เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขานั้นควงไปไหนมาไหนบ่อยที่สุด แต่ทว่าวันหนึ่งเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้นกับครอบครัวของเขา เมื่อบิดาล้มป่วยแล้วเสียชีวิตลงกะทันหัน การเงินที่บริษัทเริ่มมีปัญหา แต่ก็มีเพื่อนสนิทของบิดายินดีที่จะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเขา โดยมีข้อแลกเปลี่ยน ให้เหมราชแต่งงานกับพิ้งค์พลอยลูกสาวของเพื่อนบิดา ที่เธอนั้นมีอายุห่างมากกว่าชายหนุ่มถึงสิบสองปี เมื่อเขาไม่มีทางเลือก และดูเหมือนว่าเธอเองก็ไม่ได้รักเขา เหมราชจึงตัดสินใจแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อแก้ปัญหาเฉพาะหน้า แต่แล้วเขากลับตกหลุมรักภรรยาของตัวเอง ขณะที่เธอนั้นเฉยชาและหมางเมินใส่เขา เหมือนกับว่าเธอนั้นไร้หัวใจ ซึ่งซึ่งภายในใจของเธอนั้นมีชายอีกคนอยู่ตลอดเวลา

ปัง! ปัง! ปัง! เสียงปืนดังขึ้น ซึ่งเป็นเหมือนระเบิดเวลา ที่พร้อมจะพิพากษา ให้อิสรภาพของพลอยชมพูสิ้นสุดลง ใครจะรู้ว่าลูกคุณหนูอย่างเธอ จะต้องมาเผชิญชะตากรรมที่ไม่คาดฝันมาก่อน เธอเป็นบุตรสาวของนักธุรกิจหนุ่ม กำพร้าแม่มาตั้งแต่เด็ก หญิงสาวเพิ่งจะเรียนจบมัธยมปลาย เธอมีอายุยี่สิบปีบริบูรณ์เท่านั้น เนื่องจากย้ายโรงเรียนบ่อย และป่วยออดๆ แอดๆ จึงทำให้พลอยชมพูนั้น ได้เลื่อนชั้นช้ากว่าเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน "ฉันจะเอาลูกสาวมาแลกกับหนี้ทั้งหมด" นายชัยชนะยืนตัวแข็งทื่อ จนแทบจะควบคุมสติไม่ได้ เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นด้วยความหวาดกลัว เมื่อเอเดนเหนี่ยวไก ชายหนุ่มยิงปืนขึ้นฟ้าหลายนัด เพื่อทำการขู่นายชัยชนะ "เลว! คุณรู้ตัวหรือเปล่าว่าเป็นพ่อที่มีความคิดชั่วช้าสามานย์ แม้แต่หมามันยังรักลูกของมันเลย" แม้ว่าภายในใจของเอเดนจะรู้สึกดี ที่ชัยชนะยื่นข้อเสนอแบบนี้มาให้ แต่เขาก็ยังคงรู้สึกโกรธเคืองอยู่ข้างใน เพราะถ้าหากผู้ชายคนนั้นไม่ใช่เขา แต่เป็นคนอื่น พลอยชมพูก็คงจะกลายเป็นผู้หญิงที่ผ่านมือชายมานับครั้งไม่ถ้วน "ฉันไม่มีทางเลือก แต่รับรองว่าคุณภาพคุ้มค่ากับเงินสิบล้านอย่างแน่นอน" เมื่อผีพนันเข้าสิง ความคิดชั่วร้ายก็ได้ครอบงำ จนทำให้ชัยชนะไม่รู้ผิดชอบชั่วดี ทั้งที่พลอยชมพูคือลูกสาวแท้ ๆ แทนที่เขาควรจะปกป้องและดูแลเธอ แต่กลับยัดเยียดแลกเปลี่ยนลูกสาวกับหนี้สิน ที่ตัวเองก่อขึ้น ซึ่งสาเหตุมาจากผีพนันเข้าสิง จนทำให้เขากลายเป็นอสุรกายร้าย ที่สิงอยู่ในร่างของคน ที่เรียกตัวเองว่าบิดา "ได้! นับจากวินาทีนี้พลอยชมพูเป็นของฉัน พวกแกลากมันออกไป แล้วจัดการพาลูกสาวมันกลับมา ฉันจะรออยู่ที่บ้าน ดูสิว่าเธอจะคุ้มค่ากับเงินที่ฉันจ่ายไปหรือเปล่า" ชายหนุ่มใบหน้านิ่งมาดขรึม วัยสี่สิบแปดปี พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว จนทำให้คนรอบข้างรู้สึกเกรงขามได้ไม่ยาก "ครับนาย" ลูกน้องคนสนิทโค้งคำนับพร้อมกับรับปาก พร้อมกับลากนายชัยชนะเดินออกไป ~บ้านเอเดน~ บริเวณของบ้านที่มีเนื้อที่หลายสิบไร่ ตั้งอยู่ชานเมือง ซึ่งห่างไกลจากความวุ่นวาย ด้วยนิสัยของชายหนุ่มที่ชอบความเงียบสงบ แต่มันช่างสวนทางกับงานและอาชีพที่เขาทำโดยสิ้นเชิง เอเดนเป็นชายหนุ่มที่มีใบหน้าคมเข้มดูเคร่งขรึมตลอดเวลา ใครเห็นต่างก็เกรงขาม เมื่อเขาเป็นหนุ่มใหญ่ที่มากด้วยอิทธิพลและบารมี ทำธุรกิจหลายอย่าง ทั้งสุจริตและสีเทา ชายหนุ่มยืนอยู่ริมหน้าต่าง ซึ่งเขาเปิดไฟเอาไว้ แค่พอเพียงสลัว เอเดนทอดสายตามองออกไปอย่างไร้จุดหมายปลายทาง เมื่อเขามีอายุปูนนี้แล้ว แต่กลับยังคงใช้ชีวิตไปวัน ๆ ไม่คิดจริงจังกับใคร ถ้าเขาแก่ตัวไปไม่รู้เลยว่าบรรดาลูกน้องข้าทาสบริวาร จะยังคงเทิดทูนให้ความยำเกรงเขาเหมือนกับในเวลานี้หรือเปล่า ในมือของเอเดนถือแก้วที่มีน้ำอำพันค่อนแก้ว เขายกมันกระดกรวดเดียวหมด ก่อนจะรินลงไปใหม่ แล้วดื่มเพียว ๆ แบบนี้ติดต่อกัน แต่ก็ยังคงไม่รู้สึกเมาเลยสักนิด เสียงรถยนต์แล่นเข้ามาภายในบ้าน ก่อนจะมีหญิงสาวร่างเล็ก หุ่นเพรียวบอบบางเดินตามชายร่างสูงใหญ่เข้ามา โดยมีชายอีกคนคอยประกบทางด้านหลัง เพื่อป้องกันไม่ให้หญิงสาวหาทางหลบหนีไปได้ ซึ่งความจริงพลอยชมพูก็ไม่คิดที่จะหลบหนีไปไหนอยู่แล้ว เพราะเธอตั้งใจที่จะมาที่นี่ เพื่อใช้หนี้ให้กับบิดา ถึงยังไงเธอก็คงต้องทำหน้าที่นางบำเรอ ตามที่มีการแจ้งเอาไว้ โดยที่ไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ เมื่อหญิงสาวคิดว่ามันคือหนทางเดียว ที่จะทำให้เธอทดแทนบุญคุณอันท่วมท้นต่อบิดาได้

เมื่อนักธุรกิจหนุ่มที่มีใบหน้าเย็นชา แต่เขากลับเป็นที่หมายตาของสาวๆ ใครหลายคนต่างแปลกใจ ที่เขาไม่เคยควงผู้หญิงคนไหน ไม่เคยเปิดตัวใครเป็นแฟน ทั้งที่ชายหนุ่มมีทุกอย่างเพียบพร้อม แต่แล้ววันหนึ่ง ชายหนุ่มกลับเข้าไปพัวพันกับแม่ค้าร้านอาหารตามสั่ง หญิงสาวแสนสวย แต่ชีวิตของเธอได้ผกผันจากลูกคุณหนูกลายเป็นลูกนอกคอก องุ่นจึงเลือกทำอาชีพแม่ค้าขายอาหารตามสั่ง ซึ่งร้านของเธอไม่เล็กไม่ใหญ่มาก บรรดาลูกค้าต่างก็ชื่นชอบ ในรสชาติของอาหารที่เธอทำ ซึ่งส่วนมากลูกค้าประจำจะเป็นหนุ่มสาวโรงงาน เมื่อแม่ค้าเป็นหญิงสาวแสนสวยทำอาหารอร่อย แถมเธอยังโสด แต่ทว่ายังมีอีกเรื่องที่สำคัญ เมื่อเงินที่เธอเอามาลงทุนนั้น กำลังจะถูกชายหนุ่ม มาตามทวงคืนทบต้นทบดอก ผลงานชุดนี้จะเป็นซีรีส์ Follow your heart. เรื่องแรกแม่ทูนหัวของพ่อเสือหนุ่ม ตามมาด้วยเล่ห์ร้ายใจปรารถนา ต่อมาเรื่องเพื่อนรัก (เผลอ) รักเพื่อน (I love my friend) และเรื่องสะดุดรัก Lady cook.

ผลงานชุดนี้จะเป็นซีรีส์ Follow your heart. เรื่องแรกแม่ทูนหัวของพ่อเสือหนุ่ม ตามมาด้วยเล่ห์ร้ายใจปรารถนา ต่อมาเรื่องเพื่อนรัก (เผลอ) รักเพื่อน (I love my friend) และเรื่องสะดุดรัก Lady cook. เมื่อความผูกพันตั้งแต่ครั้งเรียนมัธยมต้น ได้จบลงไม่สวยเท่าไหร่นัก จึงทำให้เขาและเธอห่างเหินกันไป จนกระทั่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ทั้งคู่ได้พบกันโดยบังเอิญ มิหนำซ้ำยังเรียนอยู่คณะเดียวกันอีกด้วย "ยังเจ็บอยู่ไหมมีแผลตรงไหนหรือเปล่า" เสียงทุ้มของชายหนุ่มเอ่ยถามออกมาด้วยความห่วงใย ในขณะที่หัวใจของกันยาเริ่มเต้นระรัว "ว้าย! จะทำอะไร" ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อชายหนุ่มในชุดนักศึกษานั่งคุกเข่าลงไปกับพื้นพร้อมกับถลกกระโปรงนักศึกษาของฉันขึ้นเลยเข่าเล็กน้อย การกระทำของเขายิ่งทำให้ทุกคนจับจ้องมองมาที่ฉัน เพราะมันเหมือนในหนังในละครมาก เวลาที่พระเอกก้มลงไปมองแผลและพร้อมที่จะหายามาทาให้นางเอก ส่วนเกรซกับเพื่อนๆ ของเธอนั้นกลับมองมาที่ฉันด้วยความหมั่นไส้ "อยู่นิ่งๆ สิขอดูแผลหน่อย ช้ำแบบนี้ต้องประคบเย็นเท่านั้น" น้ำเสียงของเขาที่ฟังดูอ่อนโยนและห่วงใย กำลังทำให้หัวใจของฉันแทบจะละลาย และยิ่งเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมามอง เพียงแค่ได้สบตาหัวใจของฉันก็เริ่มเต้นระรัวราวกับกลองเพล ความรู้สึกที่เกิดขึ้นเหมือนกับว่าโลกกำลังหยุดหมุน ช่างเหมือนฝัน แต่นี่มันกลางวันแถมฉันยังเจ็บเข่าอีกด้วย มันจึงไม่ใช่ความฝันอยากแน่นอน "นี่นายชื่ออะไร รู้จักกับยัยนี่ด้วยเหรอ" เกรซเอ่ยถามชายหนุ่ม ออกไป แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจ เมื่อชายหนุ่มรูปหล่อหน้าตาดีในชุดนักศึกษา ซึ่งดูดีมีสไตล์ราวกับโอปปามาจากเกาหลี กำลังพยุงกันยาให้ไปนั่งที่ม้าหินอ่อน ที่ใกล้ที่สุดอยู่ในบริเวณนั้น โดยมีองุ่นเดินตามไปติดๆ ซึ่งผลงานชุดนี้จะเป็นซีรีส์ Follow your heart. เรื่องแรกแม่ทูนหัวของพ่อเสือหนุ่ม ตามมาด้วยเล่ห์ร้ายใจปรารถนา ต่อมาเรื่องเพื่อนรัก (เผลอ) รักเพื่อน (I love my friend) และเรื่องสะดุดรัก Lady cook.

"เธอเห็นผู้ชายที่นั่งโต๊ะเก้าไหม พวกมันคือศัตรูหมายเลขหนึ่งของฉัน มีรถจอดรออยู่ด้านนอกอีกราวสิบคัน ไม่รู้ว่าพวกมันขนกันมาเป็นโขยงหรือเปล่า พวกนี้เป็นมาเฟียที่ผู้มีอิทธิพลหนุนหลังพวกมันไม่เกรงกลัวกฎหมาย ค้าทั้งอาวุธสงครามและยาเสพติด ฉันมีหลักฐานเอาผิดพวกมันและเคยส่งให้ตำรวจเล่นงานมันมาแล้วครั้งหนึ่ง จึงทำให้พวกมันโกรธแค้นฉัน ตอนนี้เธอคือเป้าหมายที่พวกมันจะเล่นงาน” "ดีจัง" คำพูดสั้นๆ กับใบหน้าเรียบเฉย ติณณ์อยากจะเข้าไปใกล้ๆ แล้วก้มลงจุ๊บสักฟอดสองฟอดนอกจากเธอจะไม่ตกใจแล้วยังพูดคำว่าดีจังออกมาได้ยังไง แม้ว่าเธอจะประชดก็เถอะ เขายอมใจจริงๆ ในความเย็นชาและใจเย็นของเธอ "ขอโทษนะที่พามาทานข้าววันแรกก็จะได้ฝ่าดงกระสุนซะแล้ว ถ้ามีชีวิตรอดกลับไปฉันสัญญาจะพาเธอไปทานข้าวบนเรือยอร์ชดื่มด่ำกับบรรยากาศล่องเรือไปเรื่อยๆ ตามใจเธอเลย" "ไม่!" เป็นประโยคปฏิเสธสั้นๆ ทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มต้นด้วยซ้ำ ติณณ์ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เพื่อส่งข้อความไปหาตุลย์พี่ชายของเขา ให้ส่งคนมาช่วย ชายหนุ่มบอกเส้นทางที่จะไปและพิกัดให้กับตุลย์ได้ทราบอย่างละเอียด รวมถึงเรื่องของมาเรียมด้วย ยิ่งทำให้ตุลย์สงสัยในตัวน้องชายที่ไม่เคยพาหญิงคนไหนนั่งรถมาด้วย แสดงว่ามาเรียมคือคนพิเศษมากๆ ติณณ์ถึงได้ห่วงใยมากมายขนาดนี้ เมื่อทานข้าวเสร็จติณณ์กับมาเรียมทำตัวให้ปกติที่สุด เดินออกมาจากร้านอาหารอย่างใจเย็น ก่อนจะเปิดประตูขึ้นไปในรถแล้วหยิบปืนออกมาส่งให้มาเรียม "ปืนสองกระบอกกับลูกที่จำกัดหมดแล้วคือหมดเลยไม่มีสำรอง" ติณณ์พูดขณะที่สตาร์ทรถ เตรียมจะขับออกจากร้านอาหาร "ปืนสองกระบอกกับลูกกระสุนประมาณยี่สิบสี่นัดคุณคิดว่าพวกนั้นมากันกี่คนสองโหลพอไหม” ครั้งแรกกับคำถามยาวๆ ของมาเรียม ถ้าไม่ใช่เรื่องเป็นเรื่องตายเธอคงไม่พูดออกมาสินะ เธอก็พอมีความรู้ด้านปืนไม่น้อยหญิงสาวคนนี้ไม่ธรรมดาสมแล้วกับที่เขาสนใจเธอเป็นพิเศษ

ฮันน่าหญิงสาวที่สามารถเลี้ยงลูกแฝดชายหญิงมาได้ตลอดระยะเวลา สิบกว่าปี แต่ชีวิตของเธอกำลังจะเปลี่ยนไป เมื่อบิดาของลูกทั้งสอง เขากำลังจะใช้เล่ห์เหลี่ยม เพื่อให้ได้เธอและลูกกลับคืนไปเป็นคนในครอบครัว

ปฐพีชายหนุ่มผู้ที่มีใจรักสันโดษ จนบิดามารดาอยากให้เขามีครอบครัว จีน่าสาวลูกครึ่งเธอแอบชอบปฐพี เพราะไร่อยู่ติดกัน ตอนแรกหญิงสาวก็คิดว่าแค่แอบปลื้มเขา แต่นานวันเข้า เธอกลับตกหลุมรักชายหนุ่มจนหมดใจ นายปฐพี พลพิพัฒ อายุ 28 ปี ชายหนุ่มรูปหล่อ ร่างสูงใหญ่กำยำผิวขาว เขาเกลียดผู้หญิงทุกคนเข้าไส้ ใครเข้าใกล้ต่างก็ต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เขาคือปีศาจในคราบเทพบุตรชัดๆ แต่ทำไมนะจีน่าจึงตกหลุมรักเขา นางสาวจีน่า ไนลา อายุ 24 ปี ใบหน้าของเธอนั้นคมเหมือนกับสาวลูกครึ่ง เพราะมารดาของเธอเป็นคนอังกฤษ บิดาของเธอชื่อสรวิช ซึ่งความสวยของจีน่านั้นไม่เป็นรองใคร ดวงตาของเธอกลมโตจมูกโด่งรับกับริมฝีปากได้รูปสีชมพูระเรื่อ ใครเข้าใกล้ต่างก็ชอบในความน่ารักสดใสของเธอ แต่ไม่มีใครรู้ว่าหญิงสาวได้เก็บเรื่องราวบางอย่างไว้ในใจตลอดเวลา เมื่อคนที่เธอตกหลุมรักเขากำลังจะแต่งงานด้วยเหตุผลบางอย่าง ที่สำคัญเจ้าสาวของเขานั้น คือพี่สาวแท้ๆ ของเธอ ความรักของเขาและเธอจะลงเอยยังไงฝากด้วยนะคะ ปฐพี?จีน่า ?ปีศาจชอนซา

นายกวิน ศศิจาวาวัตร์ อายุสามสิบปี ผิวขาวจมูกโด่งตาคมนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม ลุคของกวินออกไปทางลูกครึ่งนิด ๆ เพราะเขาเป็นลูกผสมหรือจะเรียกว่าลูกเสี้ยวจากรุ่นปู่ย่าตายาย จึงทำให้สาว ๆ นั้น สนใจเขาไม่น้อยและแน่นอนสาวคนไหนได้หลงเข้ามาใกล้ ก็มักจะเสร็จเขาทุกราย กวินเป็นเสือผู้หญิงซุ่มกินเงียบ แต่แล้ววันหนึ่ง ชายหนุ่มถูกบังคับให้แต่งงาน เมื่อเขานั้นมีอายุที่มากขึ้น แต่ความรับผิดชอบนั้นแทบจะไม่มี จนทำให้บิดาและมารดาตัดสินใจ ยื่นคำขาดหากเขายังทำตัวเสเพลเที่ยวเตร่ไปวันๆ ก็จะต้องแต่งงานกับนาตาชาสาวลูกครึ่งไทยอเมริกัน ที่สวยเซ็กซี่ไม่แพ้หญิงใด แต่ภายในใจของกวินกลับมีใครอีกคน อยู่เต็มหัวใจ ที่เขานั้นไม่อาจแบ่งมันไปให้กับใครได้อีกแล้ว.. นางสาวมารียา แมคนัลด์ ชื่อเล่นว่ามะลิ อายุยี่สิบห้าปี ใบหน้าคม ในลุคของสาวลูกครึ่ง สวยสะกดทุกสายตา เมื่อใครต่างมองมาก็ต้องชื่นชมและลุ่มหลง ในความงามของเธอ มารียาเป็นสาวสวยลูกครึ่งไทยอังกฤษ แต่ชีวิตกลับผกผัน เมื่อบิดาและมารดาเสียชีวิตไปพร้อมกันอย่างไม่ทราบสาเหตุ เธอโตมาเพราะยายเป็นคนเลี้ยงดู ซึ่งยายเป็นคนอีสาน และการเดินทางมากรุงเทพฯ ในครั้งนี้ก็เพื่อหางานทำ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโชคชะตานำพาหรืออย่างไร ในขณะที่เธอเดินผ่านห้างสรรพสินค้าชื่อดัง มีแมวมองสนใจและได้ชักนำพาเธอเข้าไปทำงานในวงการบันเทิง ปัจจุบันมารียาเป็นดาราแนวหน้าของเมืองไทย ที่ใครๆ ต่างก็รู้จัก แต่เธอกลับปิดกั้นเรื่องความรัก และนั่นยิ่งทำให้ทุกคนชอบ เมื่อเธอนั้นไม่เคยมีข่าวเสียหายกับชายใดมาก่อน แต่ในเวลานี้เรื่องวุ่นๆ ในชีวิตของเธอกำลังจะเกิดขึ้น เมื่อชายหนุ่มที่เธอนั้นไม่ได้รู้จักมักคุ้น เขาคอยตามเธอเป็นเงามาเป็นปี ในที่สุดความรู้สึกที่เธอมีนั้นก็ค่อย ๆ รับเขาเข้ามาในหัวใจอย่างไม่รู้ตัว ฝากเอ็นดูกวินกับมารียาด้วยนะคะ (เรื่องนี้ต่อจากความลับของท่านประธานนะคะ)

อัครเดชหรือว่าเสือ นิสัยของเขาก็ไม่ต่างจากเสือหนุ่ม ที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อได้ทุกเมื่อ แต่เมื่อเธอคือแม่ทูนหัวเขาจึงพยายามที่จะหยุด และยุติความสัมพันธ์กับผู้หญิงทุกคนเพื่อเธอ เมื่อความรักไม่มีกฎเกณฑ์ตายตัว จึงทำให้เขาและเธอนั้นปรารถนาที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน เมื่อชายหนุ่มที่เคยทำตัวเป็นเพล์บอย หลายคนมักจะให้ฉายาเขาว่าเสือ เหมือนกับชื่อของเขา แต่เมื่อหญิงสาวที่เขาแอบรัก เดินเข้ามาในวงจรชีวิตของเขา จึงทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจ ยุติความสัมพันธ์กับผู้หญิงทุกคน เพื่อมอบใจทั้งดวงให้กับเธอ แม่ทูนหัวของเขา                                    ขวัญข้าว@อัครเดช

นายพายุ ศิระภาคิณ อายุ 30 ปีนักธุรกิจหนุ่มประธานบริษัทส่งออกผ้าไทยวีรกรรมที่เขาทำไว้เมื่อ 10 ปีก่อนกำลังจะย้อนกลับมาเมื่อนางสาว แพรไหม โภสิกุล ดีไซเนอร์สาวอายุ 29 ปีได้ปรากฏตัวขึ้นหลังจากที่เธอนั้นหายออกไปจากมหาวิทยาลัยเมื่อ 10 ปีก่อนโดยไม่ทราบสาเหตุ ทำให้ท่านประธานหนุ่มเริ่มอยากรู้ชีวิตของเธอเมื่อครั้งหนึ่งเรือนร่างอันบอบบางเคยหล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียวกับเขามาแล้วและหากเขาต้องการสานสัมพันธ์กับเธออีกครั้งมันก็ไม่แปลกหากเธอนั้นยังโสดแล้วแพรไหมจะยังต้องการเขาอยู่หรือไม่ในเมื่อเธอคิดว่าพายุนั้นเป็นแค่ผู้ชายที่พรากความบริสุทธิ์ไปจากเธอและเวลานี้เธอก็ยังคงมองเขาในด้านลบอยู่ดีแม้ว่าเวลาจะผ่านไป 10 ปีแล้วก็ตาม..

นารา หญิงสาวต่างจังหวัดอายุยี่สิบปี รูปร่างผอมเพรียวแลดูสมส่วน เธอเป็นหญิงสาวน่ารัก มองโลกในแง่ดี บ๊องแบ๊ว ใครเห็นต่างก็ชอบในความสดใสน่ารักของเธอ แต่ใครเล่าจะรู้ลึกๆ แล้ว หญิงสาวแค่สร้างมันขึ้นมา เพื่อเป็นกำแพงในใจที่ปวดร้าว เมื่อบิดากับมารดาต้องหย่ากัน เธอเจ็บลึกไปถึงก้นบึ้งหัวใจ แต่ยังทำตัวสดใสร่าเริง เพื่อให้มารดากับน้องชายรับรู้ว่าเธอสามารถ ที่จะเป็นเสาหลักที่ดีและแข็งแรงให้กับครอบครัวได้ พอจบมัธยมปลาย เธอตัดสินใจเรียนต่อแค่อนุปริญญา เพราะหวังว่าเรียนจบมาแล้วจะได้หางานทำทันที เพื่อให้น้องชายเพียงคนเดียวที่อายุห่างกันกับเธอเพียงแค่สองปีได้เรียนต่อ และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่นาทีน้องชายคนเดียวของเธอสอบติดแพทย์ นาราไม่ลังเลเลย เมื่อเรียนจบเธอรีบเดินทางไปหาป้าที่กรุงเทพฯทันที ทั้งที่ขาดการติดต่อกันมานานหลายปีแล้ว เธอหวังจะไปขออาศัยระหว่างที่หางานทำ ชีวิตของเธอจะผกผันแปรเปลี่ยนหักเหเพียงใด เมื่อเดินทางมากรุงเทพฯ ครั้งนี้ ภูตะวัน พ่อเลี้ยงหนุ่ม หล่อล่ำสูงขาวกล้ามโต หุ่นนายแบบ อายุสามสิบห้าปี ที่มีไร่องุ่นส่งออกรายใหญ่ของประเทศ ไร่ของเขาอยู่ทางภาคเหนือ แต่ทว่าโรงงานผลิตไวน์อยู่แถวชานเมือง เขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อไฟแรง ที่บรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ต่างหมายตา แต่เขากลับไม่เคยประกาศหรือควงผู้หญิงคนใดให้เห็นเลยสักราย สถานะของเขาคือโสด ชายหนุ่มเคยมีแฟน แต่รักครั้งนั้นมันยังฝังใจ เมื่อแฟนสาวอันเป็นที่รักนอกใจ หนีไปแต่งงานกับหนุ่มลูกครึ่ง เมื่อครั้งที่เธอไปเรียนต่อต่างประเทศ ความสนิทชิดใกล้หรือที่เขาเรียกว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด มันเลยทำให้ความรักของเขาและเธอขาดสะบั้นลงไม่เป็นท่า แต่ตอนนี้เรื่องวุ่นๆ กำลังจะเกิดขึ้นกับเขา แน่นอนมันอาจจะไม่สงบอีกต่อไป และชีวิตของเขาต้องกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เมื่อเธอคนนั้นเดินเข้ามาในบ้านของชายหนุ่ม

มุขลินสาวลูกครึ่งสวยหน้าตาดี หุ่นนางแบบ เพิ่งเรียนจบยังไม่มีงานทำประจำเป็นหลักแหล่ง เธอยังคงยึดอาชีพงานพาร์ทไทม์เด็กเสิร์ฟในผับ มันคืองานที่เคยทำในระหว่างที่เรียน เพื่อเป็นค่าขนมแบ่งเบารายจ่ายให้กับผู้เป็นมารดา อยู่ท่ามกลางบรรดาเสือหนุ่มและเสี่ยหัวงูทั้งหลาย ที่ต้องการเชยชม แต่เธอก็ไม่ขาย ยึดอาชีพเสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่มเป็นหลัก บิดาของเธอเป็นชาวเยอรมัน ซึ่งเสียชีวิตด้วยโรคร้ายไปหลายปีแล้วมิหนำซ้ำเวลานี้มารดาของเธอ ก็มาล้มป่วยด้วยโรคไต เงินเก็บที่มีมารดาได้นำมาเป็นค่าใช้จ่าย ในการเรียนของเธอจนสิ้น เวลานี้มุขลินหมดสิ้นแล้วหนทาง เมื่อมารดาต้องทำการฟอกไตอาทิตย์ละสองครั้ง ที่สำคัญหมอแนะนำให้ผ่าตัดเปลี่ยนไต และต้องใช้เงินก้อนโต เพื่อรักษาชีวิตของมารดาเอาไว้ มุขลินจึงยอมแลกด้วยชีวิตของเธอ สิ่งที่หญิงสาวทำได้คือการเสนอขายเรือนร่าง ที่หวงแหนให้กับใครก็ได้ ที่เขายอมจ่ายให้เธอในราคาที่พอจะเป็นค่ารักษามารดาให้หายได้ ภาคินนายหนุ่มฝีมือดี ลูกชายคนเล็กของพ่อเตชินกับแม่พุฒตาลความเก่งความฉลาดอัจฉริยะเขาได้มารดามาเต็ม ส่วนนิสัยหนุ่มเจ้าสำราญเขาก็ได้จากบิดามาร้อยเปอร์เซ็นต์เช่นกัน แต่ลึกๆ ภายในใจเขาก็แอบชอบหญิงสาว ที่คอยมาบริการเสิร์ฟอาหารที่ผับ ซึ่งบิดาของเขามีหุ้นส่วนอยู่ที่นี่ด้วย แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็ได้เจอกับเธอที่โรงพยาบาล โดยมารดาของเธอนั้น มีเขาเป็นแพทย์ประจำตัวคนไข้ อยู่หลายเดือนแล้ว เขาเพิ่งจะรู้ว่าเธอคือลูกสาวของคนไข้ที่ชื่อว่าไข่มุก ซึ่งเป็นมารดาของมุขลิน แววตาที่เศร้าหม่นของเธอ เหมือนมีเรื่องอะไรซ่อนไว้ภายในใจ มันยิ่งอยากให้เขาเดินเข้าไปค้นหา และแล้วโชคชะตา ฟ้าก็ลิขิตให้หมอหนุ่มมาพบเจอกับเธออีกครั้ง ถือว่าโชคยังเข้าข้าง เมื่อเจ๊โรสเจ้าแม่คัดสรรค์เด็กให้กับแขกในผับนี้ เสนอเธอให้กับเขาก่อนชายอื่น หมอภาคินจ่ายเงินก้อนโตให้กับเธอ ถึงสิบล้าน แลกกับหนึ่งปีที่เธอต้องบำเรอเขา โดยมีเงื่อนไขห้ามเธอยุ่งกับชายใดเด็ดขาด บทสวาทนี้จะลงเอยด้วยรักหรือไม่ติดตามในบำเรอรักคุณหมอ

หมอพุฒตาล ศัลยแพทย์ทั่วไป เรียนจบด้วยเกรดนิยมอันดับหนึ่ง เธอกลายเป็นหมอผ่าตัดมือหนึ่งของโรงพยาบาล ด้วยชีวิตที่คิดอุทิศให้กับวงการแพทย์ ทำให้หมอพุฒตาลไม่เคยข้องแวะกับชายใด แม้จะมีหนุ่มเข้ามาจีบไม่เว้นวัน เมื่อบิดาของเธอเสียชีวิตด้วยโรคหัวใจ เพราะการผ่าตัดที่ล่าช้า เนื่องมาจากช่วงเวลานั้น ขาดหมอเฉพาะทาง เหตุผลนี้จึงเป็นแรงผลักดัน ทำให้เธอตั้งใจเรียนศัลยแพทย์ จนฝีมือด้านการผ่าตัดการวินิจฉัยโรคของหมอพุฒตาล เป็นที่ยอมรับของเพื่อนหมอ และคนไข้ที่มารับการรักษา เมื่อเธอทำงานได้สองปีสิ่งที่ไม่คาดฝันกับชีวิตก็เกิดขึ้น เมื่อมารดาเข้ามาหาเธอถึงห้องพักแพทย์ในโรงพยาบาล สิ่งที่มารดาต้องการคือการให้เธอแต่งงานกับลูกชายของเพื่อน เมื่อนางกู้ยืมเงินเขามาส่งเสียให้เธอเรียน ใครเล่าจะรู้ว่าหมอมือหนึ่งอย่างเธอ จะต้องมาแต่งงานใช้หนี้ผู้ชายที่ไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน เงินสิบล้านกับดอกเบี้ยอีกเท่าตัวทางเลือกของหมอพุฒตาล คือการแต่งงานกับชายแปลกหน้าเพียงเท่านั้น เตชิน หนุ่มไฮโซรูปหล่อ เห็นผู้หญิงเป็นแค่เครื่องบำเรอ เขามองความรักเป็นแค่เรื่องล้อเล่น เที่ยวเตร่ไปวันๆ ส่วนธุรกิจของครอบครัวเขาทิ้งให้เตชิต พี่ชายเพียงคนเดียวรับผิดชอบ ความอดทนของผู้เป็นมารดาได้สิ้นสุดลง เมื่อเตชินเที่ยวเตร่ไม่เอาการเอางาน นางจึงยื่นคำขาดด้วยการให้เขาแต่งงานกับหมอพุฒตาล เตชินฟังแค่ชื่อของเธอ เขาถึงกับขำออกมา ชายหนุ่มไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงเฉิ่ม ๆ แบบนั้นเป็นอันขาด ที่สำคัญเขาไม่เคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่เมื่อมารดายื่นคำขาดคือการริบทรัพย์ ทั้งบัตรเครดิตและรถสปอร์ตคันหรู เมื่อไม่มีทางเลือก ชายหนุ่มจำใจยอมตกลงแต่งงาน ซึ่งแน่นอนผู้หญิงคนนั้นต้องทนเขาไม่ได้ และเธอต้องขอหย่าภายในสามเดือน เขาจะแสดงอิทธิฤทธิ์ให้เธอดู เธอจะได้รู้ว่าไม่ควรวิ่งเข้ามาในกองเพลิง ที่เขาก่อเอาไว้ เพราะมันพร้อมที่จะเผาเธอให้มอดไหม้ไปในพริบตา!!

นายแพทย์จิรายุ พลพิพัฒกุลวานิช (ชื่อเล่นวายุ) อายุสามสิบปี รูปร่างหน้าตาหล่อเหลา ร่างกายบึกบึนสมชายชาตรี ศัลยแพทย์หนุ่มทำงานที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ครอบครัวของเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ ความจริงแล้ววายุอยากเป็นสถาปนิก แต่ก็ขัดบิดามารดาไม่ได้เพราะเขาเป็นลูกชายคนรอง เมื่อบุพการีอยากให้เป็นหมอ ชายหนุ่มจึงก้มหน้าก้มตาทำตามความฝันของบิดามารดาอย่างหน้าชื่นอกตรม ในขณะที่พี่ชายได้ทำงานตามอาชีพที่ใฝ่ฝัน พายุถูกตามใจทุกอย่าง แต่พอหันกลับมามองที่เขา แม้แต่เรื่องหัวใจก็ไม่สามารถเลือกเองได้ หมอหนุ่มกำลังจะถูกคลุมถุงชนมีหรือที่เขาจะยอม เมื่อหัวใจของเขาเต็มไปด้วยเธอคนนั้น ผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรงเวลาเข้าใกล้เธอ และไม่เคยมีใครทำให้เขาหวั่นไหวได้เหมือนเธอ นางสาวฝนสุดา ปัญญาเป็นเลิศ อายุยี่สิบปี หญิงสาวหุ่นเซ็กซี่หน้าตาดี เธอเป็นแอร์โฮสเตส บิดามารดาเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว เธอดั้นด้นส่งน้องสาวเรียนมหา\'ลัยจนใกล้จบ ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนบินกี่ไฟท์ก็ไม่เคยบ่น แต่พักหลังหลายเดือนมานี้เธอเทียวเข้าออกโรงพยาบาลเป็นประจำ ความใฝ่ฝันของหญิงสาว คือการมีครอบครัวที่อบอุ่นมีลูกที่น่ารัก แต่เมื่อคุณหมอวินิจฉัยโรค และบอกกับฝนสุดาว่าเธอมีโอกาสเสี่ยงสูงมาก อาจจะโดนตัดมดลูกทิ้งและไม่สามารถมีบุตรได้ เขาจึงแนะนำให้เธอรีบตั้งครรภ์ ก่อนที่จะไม่มีวันได้เป็นคุณแม่ แต่ทว่าเธอไม่เคยมีแฟน เมื่อหญิงสาวอยากมีลูกแต่ไม่อยากมีสามี เรื่องวุ่นๆ ระหว่างเขาและเธอ กำลังจะเกิดขึ้น ฝากติดตามด้วยนะคะ

นายนิโคลัส เคลดัลซ่าร์ คนสนิทมักเรียกเขาว่านิค อายุสามสิบสองปี เขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์น่าค้นหา ด้วยหน้าตาที่เป็นลูกครึ่งไทยอังกฤษ ยิ่งทำให้น่าหลงใหล เขามีรูปร่างสูงใหญ่กำยำ จมูกโด่งเป็นสันนัยน์ตาสีฟ้า สะกดทุกสายตาที่จ้องมอง เขามีน้องสาวหนึ่งคนชื่อนิโคล เมื่อบิดาเสียชีวิตลงด้วยโรคร้าย เขาจึงกลับมาดูแลและสานต่อธุรกิจที่เมืองไทย ครอบครัวของเขาทำเกี่ยวกับผลไม้แปรรูปหลายชนิด เขาเป็นชายหนุ่มที่สาวๆ ต่างก็หมายตา แต่ดูเหมือนว่าเขานั้นจะไม่เคยมองใคร นอกจากเธอผู้หญิงคนนั้น หล่อนขอให้เขาช่วยเป็นแฟนเธอแค่คืนเดียว โดยที่เขานั้นได้เสนอข้อแลกเปลี่ยน ด้วยการมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเธอ ภายใต้เงื่อนไขแค่วันไนท์สแตนด์ จบแล้วแยกทางไม่มีอะไรค้างคาใจ และที่เขานั้นต้องแปลกใจคือเธอยอมตกลงอย่างง่ายดาย ที่สำคัญกว่านั้นนิโคลัสยังได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ นางสาวพริมโรส มารยาทงามเลิศ ทุกคนมักจะเรียกเธอว่าพิมพ์ เธออายุยี่สิบสามปี เรียนมหา\'ลัยปีสุดท้าย อีกไม่นานเดือนกว่าก็จะจบแล้ว เธอเป็นสาวสวยหุ่นเซ็กซี่ ลูกครึ่งไทยเยอร เธอถูกอบรมเลี้ยงดูแบบไทยแท้ มารดาของเธอสอนให้รักนวลสงวนตัว เมื่อนางเคยพลาดพลั้งมีอะไรกับบิดาของพริมโรสจนตั้งครรภ์ เพราะความรักทำให้คนตาบอด เมื่อมารดาของเธอได้รู้ความจริงว่าชายอันเป็นที่รักนั้น เขาแค่หลอกลวงหวังแค่เสพสมจากกายของเธอ เขาไม่ยอมรับทารกน้อยในครรภ์ แต่นางก็อดทนกล้ำกลืนเลี้ยงดูพริมโรสจนเติบใหญ่ ได้อย่างสง่างามเธอสวยอย่างมีคุณภาพและทรงคุณค่าในตัว แต่ทว่าทุกอย่างกลับซ้ำรอยเดิม เมื่อพริมโรสเสียใจที่แฟนหนุ่มคบหาดูใจกันมานานถึงเจ็ดปี ตั้งแต่สมัยมัธยมปลายจวบจนจะจบปริญญาตรี แค่เธอไม่ยอมชิงสุกก่อนห่าม เขากลับประชดด้วยการนอกกายนอกใจเธอ มิหนำซ้ำผู้หญิงคนนั้นคือเพื่อนสนิทของพริมโรส หญิงสาวเสียใจจนแทบเสียสติ และแล้วเธอก็ประชดแฟนเก่าด้วยการหาใครสักคนมาเป็นแฟน เธอหวังเพียงแค่อยากแสดงให้เขาได้รู้ว่าเธอนั้นไม่แคร์ จนกระทั่งเธอยอมตกปากรับคำ มีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับนิโคลัสผู้ชายที่พบกันในผับ ที่สำคัญเธอนั้นไม่รู้จักกับเขามาก่อน.. ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ