เล่ห์ร้ายพ่ายรักดวงใจเหมราช

นายเหมราช ชาติดำรงกุนชัย อายุยี่สิบหกปี หุ่นล่ำสมาร์ต โอปปายังชิดซ้าย เมื่อเขาเป็นหนุ่มหล่อขวัญใจสาวๆ ซึ่งชายหนุ่มประกอบธุรกิจเกี่ยวกับน้ำหอม ที่ส่งออกทั้งในและต่างประเทศ ในเวลานี้บริษัทของเขากำลังประสบปัญหาด้านการเงิน เมื่อบิดามาล้มป่วยด้วยโรคร้าย และไม่นานบิดาของเขาก็เสียชีวิตลงกะทันหัน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นทำให้เหมราชตั้งรับแทบไม่ทัน แต่เขาก็ต้องทำทุกอย่าง เพื่อให้บริษัทอยู่รอด "แม่ครับ ทำไมมานั่งคนเดียวแบบนี้ พ่อไปสบายแล้วแม่อย่าคิดมากนะครับ" เหมราชพูดออกมาหลังจากกลับจากที่ทำงาน ก่อนนั่งลงข้างๆ ผู้เป็นมารดา ซึ่งนางกำลังนั่งเหม่ออยู่ที่ห้องนั่งเล่น "เหมราชแม่ว่าข้อเสนอของคุณเพชรกล้าก็น่าสนใจอยู่นะลูก หนูพิ้งค์พลอยเธอน่ารัก แม่เคยเจอกับเธอหลายครั้ง แต่น่าแปลกใจที่เธอนั้นยังโสด ทั้งที่อายุใกล้เลขสี่แล้ว แต่เธอก็ยังสวยและดูดีไม่แพ้สาวๆ ยี่สิบต้นๆ " เขมิกามารดาของเหมราชเอ่ยขึ้น พร้อมกับกล่าวชมพิ้งค์พลอย เมื่อนางรู้สึกชอบและถูกชะตาหญิงสาวมากกว่าคาเรน เพราะหล่อนชอบประกาศตัวว่าเป็นแฟนสาวของเหมราช ทั้งที่ลูกชายของนางนั้นไม่เคยแสดงตัวว่าเป็นแฟนกับคาเรนเลยสักครั้ง "เรื่องนั้นเดี๋ยวผมจัดการเองครับแม่ ไม่ต้องกังวลผมไม่ทำให้บริษัทที่พ่อสร้างมากับมือ ต้องพังลงอย่างไม่เป็นท่า เพราะการบริหารของผมอย่างแน่นอน" เหมราชพูดออกมาพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง เพื่อให้มารดานั้นได้สบายใจ ทั้งที่เขาเองก็ยังไม่รู้ว่าจะสามารถทำตามข้อเสนอของคุณเพชรกล้าเพื่อนสนิทของบิดาได้หรือไม่ "แม่เชื่อใจลูก ที่สำคัญความรักมันบังคับกันไม่ได้ แม่ยอมรับการตัดสินใจของลูกนะเหมราช" พูดจบหญิงวัยกลางคนได้เข้าไปโอบกอดลูกชายร่างใหญ่เอาไว้แน่น เมื่อนางนั้นรู้ดีว่าเหมราชนั้นต้องแบกรับกับเรื่องอะไรไว้บ้าง "คืนนี้ผมจะออกไปสังสรรค์กับเพื่อนนะครับแม่ แม่อยู่บ้านคนเดียวได้ใช่ไหมครับ" เหมราชถามมารดาออกมาด้วยความห่วงใย เมื่อเขานั้นรู้สึกเครียดแล้วอยากออกไปผ่อนคลายเปิดหูเปิดตาข้างนอกบ้าง "อยู่คนเดียวที่ไหน ทั้งแม่บ้านทั้งคนสวนตั้งหลายคน ออกไปผ่อนคลายบ้างจะได้ไม่เครียด" "ขอบคุณครับแม่ที่เข้าใจผม ผมรักแม่จัง" เพราะความรักความอบอุ่นจากมารดา ทำให้เหมราชมีจิตใจที่อ่อนโยน เขาโอบอ้อมอารีต่อคนรอบข้างเสมอ และนั่นเป็นเสน่ห์ที่ทำให้ผู้หญิงหลายคนคิดว่าเขานั้นมีใจให้ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเขาก็ไม่ได้ทำอะไรพิเศษให้กับใครเลย โดยเฉพาะคาเรนนักศึกษาสาวที่เข้ามาฝึกงานที่บริษัทของเขา ดูเหมือนว่าเธอนั้นจะพยายามจะตามติดชีวิตของเหมราช และชายหนุ่มนั้นได้ควงเธอออกหน้าพาไปไหนมาไหนบ่อยครั้ง เพราะความเกรงใจเวลาที่หญิงสาวเอ่ยชวน และเขาเองก็เคยคิดว่าจะรักเธอได้ เมื่อคาเรนนั้นมีความแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เขาเคยพาขึ้นเตียง แต่สำหรับคาเรนนั้น หล่อนคิดว่าชายหนุ่มรักเธอจนหมดใจ เขาจึงให้เกียรติไม่เคยล่วงเกินเธอเลยสักครั้ง ยิ่งทำให้หล่อนได้ใจ เวลาที่มีผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้เหมราช เธอทำราวกับจงอางหวงไข่ แม้ชายหนุ่มจะรู้สึกอึดอัดไปบ้าง แต่เขากลับปล่อยเลยตามเลย เมื่อรถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาจอดภายในบริเวณลานจอดของผับแห่งหนึ่งใจกลางเมืองกรุง ชายร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาจมูกโด่งตาคม ได้เดินลงมาจากรถ ก่อนจะเดินเข้าไปในผับ โดยมีเพื่อนของเขานั่งรออยู่ก่อนหน้านี้แล้ว "ทางนี้เหมราช" สายฟ้าพร้อมกับกัปตันเพื่อนสนิทของเหมราชได้กวักมือเรียกชายหนุ่ม เมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้ ที่สองคนได้นั่งรออยู่ที่โต๊ะทางด้านโซนวีไอพีของผับ "นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว คาเรนไม่มาด้วยเหรอวันนี้" กัปตันถามเหมราชออกมา เพราะทุกครั้งคาเรนจะตามติดชีวิตของชายหนุ่มราวกับเงาของเขา เมื่อหญิงสาวปรารถนาที่จะได้เหมราชมาครอง และที่สำคัญชายหนุ่มก็ไม่เคยปฏิเสธคาเรน มันก็ไม่แปลกที่เธอนั้นจะคิดจะว่าเขามีใจให้ ในเมื่อเหมราชก็ไม่มีใคร เพียงแค่เขานั้นยังไม่เคยสานสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง ยังไม่เคยพาคาเรนขึ้นเตียงสักครั้งก็เท่านั้นเอง "มึงก็ขยันแซว กูคิดว่าปลาท่องโก๋ สรุปมึงกับคาเรนเนี่ยคบกันไปถึงวิมานฉิมพลีหรือยัง" กัปตันยังไม่เลิกที่จะพูดแหย่เพื่อน เมื่อเหมราชผู้ชายมาดขรึม เสือซุ่มกินเงียบฟาดเรียบทุกราย กลับละเว้นคาเรนเอาไว้ จนน่าแปลกใจ "กูกำลังจะแต่งงาน เลยไม่อยากทำให้เสียฤกษ์" "ฮ่ะ! มึงจะแต่งงานกับคาเรน! จริงดิ!" สายฟ้าอุทานออกมาพร้อมกับคำถาม อย่างไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง พอๆ กับที่กัปตันนั่งถือแก้วเหล้าค้างเอาไว้ ขณะที่กำลังจะกระดกเข้าปาก "เจ้าสาวของกูไม่ใช่คาเรน" เหมราชตอบออกมาพร้อมกับค่อยๆ จิบเหล้าเข้าปากอย่างใจเย็น เมื่อเขานั้นกำลังนึกถึงใบหน้าของว่าที่เจ้าสาว พร้อมกับข้อเสนอของเสี่ยเพชรกล้าบิดาของเธอ เงินหลายสิบล้านกับการทำให้เธอนั้นลืมใครสักคน พร้อมกับการผลิตทายาทให้กับตระกูลของเสี่ยเพชรกล้า ที่สำคัญในสัญญาที่เขานั้นต้องลงนาม เหมราชต้องซื่อสัตย์และห้ามนอกใจพิ้งค์พลอย ไม่เช่นนั้นทุกอย่างจะกลายเป็นโมฆะ และเขานั้นต้องคืนเงินทั้งหมดพร้อมกับดอกเบี้ยอีกเท่าตัว ให้กับเสี่ยเพชรกล้าในทันที ตามที่ระบุเอาไว้ในสัญญาอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้ "ไม่ใช่คาเรนแล้วเป็นใคร พวกกูรู้จักไหมวะ" กัปตันถามเพื่อนออกมาด้วยความสงสัย เพราะพักนี้ไม่เคยเห็นเหมราชควงใครเลย นอกจากคาเรน "พวกมึงจำเสี่ยเพชรกล้าได้ไหม ที่เป็นเพื่อนสนิทกับพ่อของกู เขามีลูกสาวชื่อพิงค์พลอย กูเคยเจอกับเธอไม่กี่ครั้ง ผู้หญิงอะไรหยิ่งชะมัด แบบนี้แหละที่ชอบ คอยดูกูจะปราบพยศให้เธอมาสยบแทบเท้าให้ได้" เหมราชพูดออกมาด้วยแววตามุ่งมั่น ทั้งที่ความเป็นจริงนั้นการแต่งงานควรเกิดขึ้นจากความรัก แต่ทว่าเหมราชกำลังพูดเหมือนอยากจะเอาชนะเธอซะอย่างนั้น "จริงดิ!" สายฟ้าอุทานออกมาด้วยความตกใจอีกครั้ง เพราะพิ้งค์พลอยนั้นมีอายุมากกว่าพวกเขาเป็นศตวรรษ "มึงพูดเป็นคำเดียวเหรอไอ้สายฟ้า จริงดิอยู่นั่นแหละ สรุปมึงจะแต่งงานกับเธอจริงๆ เหรอวะเหมราช นั่นรุ่นป้าเลยนะเว้ย ทำไมมึงถึงยอมตกลงแต่งงานกับเธอง่ายๆ แบบนี้" กัปตันหันไปเอ็ดสายฟ้าด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะหันมาถามเหมราชด้วยความสงสัย เมื่อเขาแน่ใจว่าต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่าง ที่จะทำให้เพื่อนของเขาตัดสินใจแต่งงานกับผู้หญิงที่อายุมากกว่าเป็นสิบปีแบบนี้ได้ "อย่าถามหาเหตุผลกับกูเลย แค่พวกมึงสองคนเตรียมตัวเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้กูก็พอแล้ว" พูดจบเหมราชก็กระดกเหล้าเข้าปากต่อ เพราะเขาคงบอกเหตุผลกับใครไม่ได้ เมื่อเสี่ยเพชรกล้าขอเขาเอาไว้ให้ทุกอย่างนั้นกลายเป็นความลับ แม้แต่พิ้งค์พลอยก็ห้ามให้รู้เรื่องนี้เป็นเด็ดขาด เพราะข้อตกลงไม่ต่างอะไรกับการที่เขากำลังหาซื้อผู้ชายให้กับลูกสาวในวัยใกล้ขึ้นคาน ที่สำคัญงานแต่งก็จะเกิดขึ้นภายในไม่กี่วันนี้ เมื่อเสี่ยเพชรกล้านั้นต้องการจับลูกสาวแยกออกจากแฟนของเธอ เพราะเขานั้นไม่ปรารถนาที่จะได้ลูกเขยอย่างนายมาร์ค ลูกชายของศัตรูหมายเลขหนึ่งของเสี่ยเพชรกล้า ที่สำคัญแฟนหนุ่มของลูกสาวนั้นช่างเจ้าชู้ เอากับผู้หญิงไม่เลือกหน้า นั่นคือสิ่งที่เสี่ยเพชรกล้ารับไม่ได้ แต่พิงค์พลอยกลับทำเป็นหูหนวกตาบอด ยอมคบกับมาร์คถึงขนาดวางแผนที่จะแต่งงานกัน ขณะที่บิดานั้นคอยกีดกันมาโดยตลอด จนในที่สุดเขานั้นก็คิดหาทางออกจนได้ ด้วยการเลือกเหมราชมาเป็นผู้ชายที่จะปราบพยศพิงค์พลอยให้เลิกคบกับผู้ชายอย่างมาร์ค ที่เอาแต่ใจมองข้ามความรักที่หญิงสาวมอบให้ จ้องแต่จะนอกใจเธอตลอดเวลา