บนเตียงนอนอันยับย่นปรากฏร่างอวบอัดของดารานางร้ายนามว่ากฤติกา แผ่นหลังขาวผ่องตัดกับผ้านวมสีแดงเจิดจ้า ความเหน็ดเหนื่อยจากกิจกรรมเข้าจังหวะอันมหาโหดทำให้หญิงสาวไม่มีแรงแม้จะลุกขึ้นมาต่อกรกับเขา “สมใจไหมล่ะ อยากได้ฉันนักนี่” นั่นคือคำประชดจากสามีที่กฤติกาใช้เล่ห์เหลี่ยมจนได้ครอบครอง เธอยิ้มให้กับเงาของตัวเองที่กำลังสะท้อนบนกระจกเงา ถามคนในนั้นว่ามีความสุขไหมกับการทำร้ายตัวเองอย่างนี้ “หุบปาก ไม่อยากฟัง” เธอสั่งคนที่กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ เขาหันมายิ้มเยาะหน่อยหนึ่ง “ลุกจากเตียงแล้วรีบแต่งตัวซะ วันนี้มีคิวถ่ายไม่ใช่เหรอ” กฤติกาหลับตาลงเสีย นึกถึงฉากที่ต้องถ่ายทำในวันนี้ “แก้บทให้ฉัน ฉันไม่อยากจูบกับนายนั่น” อีกฝ่ายได้ยินแล้วยักไหล่ ทำไมเขาต้องทำอย่างนั้นด้วยล่ะ การได้เห็นนางร้ายสุดเซ็กซี่ถูกผู้ชายปล้นจูบ คงถูกใจคนดูพิลึก “ไม่มีทาง เธอเป็นนักแสดงนะ นักแสดงก็ต้องเล่นให้สมบทบาทสิ” “แต่ฉันเป็นเมียคุณนะ ใจคอจะมองฉันจูบกับผู้ชายคนอื่นได้ยังไง” เธอลุกมานั่ง ตะโกนใส่หน้าคนที่ไม่เคยดูดำดูดีกันเลย อย่างเก่งเธอก็เป็นได้แค่อีตัวบนเตียงนี้ เธอไม่มีค่าสำหรับเขา ไม่เหมือนผู้หญิงคนนั้น! “ช่วยไม่ได้ ก็เธอเป็นนักแสดง” เขาย้อนด้วยความจริง กฤติกามองเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ “ฉันจะใช้มุมกล้อง” “เธอต้องจูบจริง” ผู้กำกับมือทองสั่งการ นางร้ายขี้วีนขบกรามดังกรอดๆ เธอไม่มีวันชนะเขาได้เลย “เออ! จูบก็จูบ! จะจูบให้ปากเปื่อยไปเลย คอยดูก็แล้วกัน!”

เมื่อคนเป็นน้าเผลอมีสัมพันธ์สวาทกับชายที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักของหลานสาว เรื่องราวแสนเจ็บปวดจึงได้บังเกิด ความสุข ความทุกข์ ความเร่าร้อน พร้อมจะเผาไหม้หัวใจทุกดวงแล้ว *********************** “ไม่สบายเป็นอะไร ใกล้จะตายแล้วรึไง!” เขาไม่ว่าเปล่าแต่เดินอ้อมมากระชากร่างบางให้ลุกมาเผชิญหน้า แม้จะดีใจอยู่กึ่งหนึ่งที่พิชฎาไม่ได้มีผู้ชายคนอื่น แต่หล่อนก็ผิดที่ทำให้เขารอตั้งแต่เช้ายันค่ำ แต่แล้วหัวใจเขาก็ไหววูบ เมื่อเห็นใบหน้าหล่อนซีดเซียวกว่าเคย นี่หล่อนคงไม่สบายจริงๆ หญิงสาวส่ายหน้าปฎิเสธ ยิ้มอย่างขมขื่นให้เขา ไอ้นิสัยขี้หึงแล้วโมโหร้ายยังคงยืนยงให้หัวใจของแมคโลริคไม่เคยเปลี่ยนแปลง เธอจะดีใจดีไหมนะ เพราะถ้าเขาหึงก็แสดงว่าเขายังรักเธออยู่ใช่ไหม “ฉันไม่ได้กำลังจะตาย แมคโลริค ฉันแค่กำลังจะมีเด็ก แต่ถ้าคุณยังใจร้ายใจดำกับฉันอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ สักวันฉันคงตายทั้งเป็น!”

ในค่ำคืนที่กรุ่นด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ พริ้มเพรา ถูกจับจูงออกไปจากผับด้วยเข้าใจว่าเป็นมือของเพื่อนรัก ทว่าเมื่อรู้ตัวอีกที เธอดันไปอยู่บนเตียงของใครก็ไม่รู้ แล้วเรื่อง 18+ 20+ 25+ ก็เกิดขึ้นตามมา พริ้มเพราอยากคร่ำครวญถึงความสาวที่สูญเสีย แต่มองหน้าผู้ชายแล้วใจมันสั่น เอาวะ! ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว หน้าตาดีลีลาเด็ด พริ้มอภัยให้ก็ได้.... แต่เรื่องไม่จบแค่คืนนั้นสิ เพราะผู้ชายอันตรายไม่ยอมปล่อยมือ แล้วเธอควรทำเช่นไรดี ในอดีตที่ผ่านมา มีใครบางคนถูกฆ่าเพราะรักเขา และแน่นอนว่านางสาวพริ้มเพรา อาจเป็นรายต่อไป! ******* นิยายแนวพิศวาสฆาตกรรม เร่าร้อนและลึกลับ ********

"อาจะทำอะไร ปล่อยนะ!" "อย่าเล่นตัวเลยน่า รู้ว่าเธอก็ชอบ" "ไม่ชอบ" "งั้นก็อย่าครางสิ เวลาที่ฉันจูบเธอ หอมแก้มเธอ ทั้งไซ้ซอกคอนั่นน่ะ อย่าครางสิแม่ตัวแสบ" "ลามกจริงๆ ปล่อยนะ พราวจะไปนอนแล้ว" "ก็นอนสิ" "นอนได้เหรอ อามากอดอยู่แบบนี้" ******************** พราวฟ้า กับ เหนือนที หลานสาวกับอาไม่แท้ ความสัมพันธ์ที่ต้องหลบซ่อน ความรักที่มาโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกผิดที่เกาะกินใจ มันหลอมรวมกับความกระหายในราคะ จนยากจะละทิ้งสิ่งหนึ่งสิ่งใด ทำได้เพียงโอบกอดมันไว้ พร้อมหลอมละลายไปกับสัมผัสอันร้อนผ่าว รสจูบอันเร่งเร้า และบทรักอันเย้ายวน

“อะไร? อย่าบอกนะว่าเธอไม่เคย...” “ฉะ...ฉัน...” “ไม่ได้เรื่อง! อายุเท่าไหร่แล้ว ยังเอากับใครไม่เป็นอีก!” **************************************************** เมื่อความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงมันเกินเลย ย่อมเป็นธรรมดาที่พี่แทนแสนดีต้องรับผิดชอบ แต่ว่าน้องยุนี่สิ น้องไม่เข้าใจพี่! ****** “หมายความว่าไง ไม่ได้จะให้พี่รับผิดชอบเหรอ” “ไม่!!! จะบ้าเหรอ พี่พูดอะไรเนี่ย อย่าพูดเรื่องแต่งงานนะ มันน่ากลัววว!!!” ยุริญดาตาแทบถลน แทนไทเริ่มนั่งไม่ติด หล่อนดูไม่แคร์สิ่งที่เกิดขึ้นเลย “แต่ว่า...เราสองคนเกินเลยกันไปแล้ว เราต้องแต่งงานกัน” “เฮ้ยพี่! จิ้มกันแค่ครั้งสองครั้ง ทำไมฉันต้องเอาชีวิตไปผูกติดกับพี่ด้วยล่ะ” “ยุ!?” “ไม่รู้แหละ ถ้าพี่อยากให้แต่ง ไปหาข้อดีมาสักสิบยี่สิบข้อซิ ถ้าแต่งกับพี่แล้วดีกว่าอยู่คนเดียว ฉันจะแต่ง!” “เธอล้อกันเล่นใช่ไหม” “ฉันพูดจริง! พอละๆ เหนื่อยคุยกับพี่ ฉันไปดีกว่า มีประชุมเช้าด้วย” บอกเขาแล้วเอียงร่างซ้ายทีขวาทีเพื่อมองตัวเองในกระจก เธอแต่งหน้าอย่างเร่งรีบ เพื่อปกปิดความทรุดโทรมเท่านั้นพอ เธอจะต้องไม่ใจอ่อน ถ้าใจอ่อน ชีวิตเธอจบแน่ ห้ามใจอ่อนเด็ดขาด! “เป็นคนแบบนี้เองเหรอ เป็นคนแบบนี้...สินะ” ยุริญดาถอนหายใจ สองขาเดินด้วยความลำบากไปควานหากระเป๋าที่หล่นอยู่ข้างเตียง “เธอกำลังทำให้พี่โกรธ” “แล้วพี่มาโกรธฉันทำไมเล่า!” “ก็เราได้กันแล้ว ถ้าไม่ให้พี่รับผิดชอบเธอ งั้น...งั้นเธอก็ต้องรับผิดชอบพี่” “หา!?” ยุริญดาร้องออกมาดังๆ แทนไทปั้นหน้านิ่งทำไม่รู้ไม่ชี้ ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรจริงๆ นี่นา เขารับมือกับความมีเหตุผลของยุริญดาไม่ได้ นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดการณ์ไว้ “หมายความว่าไง จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม ได้...ได้สิ! รับผิดชอบเหรอ” ถามเขาแล้วควานหากระเป๋าสตางค์ในกระเป๋าถือใบงาม พอเจอก็เปิดมันออกอย่างกระแทกกระทั้น “จะให้ฉันรับผิดเหรอ ก็ได้! ฉันจ่ายได้เสมอนั่นแหละ” พูดอย่างนั้นแล้วแลหาเงินสดที่ควรมี แต่มันช่างบางเบานัก ก็ปกติเธอไม่ค่อยได้ใช้เงินสดนี่นา น่าโมโห! “โอ๊ย...ห้องก็ห้องเรา ถุงยางก็ของเรา แถมเปิดซิงเราอีก โอเค! เอาไป! หมดเนื้อหมดตัว มีแค่นี้แหละ!” ฟึ่บ! ดวงตาสิ้นหวังของแทนไท มองธนบัตรสองฉบับที่ถูกโยนลงมาบนหน้าตัก มันมีมูลค่าตั้ง ‘ร้อยยี่สิบ’ เชียวนะ! ช่างน่าซาบซึ้งเหลือเกินแม่คุณ “ยัยตัวแสบ! ฆ่าเธอนี่ติดคุกกี่ปีนะ!” ถามพลางโยนเงินคืนให้แม่คนต้นเรื่อง ยุริญดาคงพอใจสินะ หล่อนกลั้นขำด้วยเมื่อเห็นเขาโกรธอย่างนี้ “พี่ก็ใจเย็นๆ สิ เราก็แค่ได้กัน...อย่าคิดมาก นี่ครั้งแรกของฉันฉันยังไม่คิดมากเลย เฮ้อ...ฉันไปทำงานดีกว่า ไปนะ” บอกลาแล้วรีบเผ่นให้ไว ไม่สนแม้ว่าแทนไทจะร้องเรียกไล่หลังมา “ยุ! เดี๋ยวสิยุ ยุ!?” แทนไทนั่งงงอยู่กลางเตียง อะไรยังไง นี่เขาโดนเทเหรอ ไม่นะ เมื่อคืนก็จัดหนักจัดเต็ม จัดให้ทุกกระบวนท่า นึกว่ายุริญดาจะหลงใหลจนไปไหนไม่รอด แล้วทำไมตอนนี้...โดนเท!? ***** ฝากพี่แทนแสนดีร้อยยี่ของน้องด้วยนะค้า นิยายโรมานซ์ หื่นๆ ฮาๆ ดราม่าพอประมาณค่า

นิลอร หญิงสาวที่ถูกตราบาปในอดีตขีดเส้นทางเดิน จนต้องรับภารกิจผลิตทายาท แต่ด้วยหัวใจที่เผลอไปรักผู้จ้างวาน นิลอรจึงทำทุกวิถีทางเพื่อที่นางบำเรอเช่นเธอ จะได้เลื่อนขั้นเป็น ศรีภรรยา...

"ความรัก...ไม่สำคัญกับเราใช่ไหม" โกมินทร์ถามไถ่ภรรยา "ค่ะ เราก็แค่คนสองคนที่แชร์เตียงกันนอน" ***************** ความแข็งแกร่งของมาลุลี เสมือนดอกไม้ที่แกะสลักจากหิน เธองดงามแต่ไร้ความอ่อนหวาน เธออาจหาญต่อกรกับเขา อย่างไม่มีวันยอมแพ้ แต่ทว่า มาลุลีหลงลืมไป เธอเป็นเพียงดอกไม้หิน ที่กำลังถูกสายน้ำอย่างโกมินทร์กัดเซาะให้อ่อนแอ ต่อหน้าเขาเธอทำเหมือนไม่แคร์ แต่เมื่ออยู่ลำพัง หยดน้ำตาเป็นสิ่งเดียวที่ปลอบประโลมหัวใจของเธอ

“ความหวังดีในแบบของฉันจะก่อตัวในหัวใจเธอทีละน้อย ฉันจะไม่ละสายตาไปจากเธอ อาทิตา จะยิ้มให้เธอ กอดเธอ จูบเธอ มีเซ็กซ์กับเธอ แล้วฉัน...จะทำทุกวิถีทางให้เธอ...เสียใจ!”

เพราะความดื้อด้านของแฟนเก่า ผู้ไม่ยอมรับความจริงว่าพวกเธอเลิกกันแล้ว ปราณัฐ จึงตัดรำคาญด้วยการบอกว่าจะแต่งงานกับผู้ชายคนแรกที่เดินผ่านประตูเข้ามา และเหมือนกามเทพจะแผลงศรรักปักอก เพราะทันทีที่บุรุษหน้าคมร่างสูงก้าวผ่านประตูเข้ามา เธอก็ตกหลุมรักจังเบ้อเร่อ! ทว่าสิ่งที่ปราณัฐมุ่งหวังจะเป็นไปได้ไหม เพราะผู้ชายคนนั้นดันมีคำนำหน้าว่าเจ้าชาย เจ้าชาย และเจ้าชาย! ปราณัฐสตั๊นไปสิบวิเมื่อรู้ความจริง แต่ใครสนกันเล่า เจ้าชายก็เจ้าชายเถอะ เธอจะเอา!

ก็ว่าจะหักห้ามใจ แต่กล้ามเขามันแน่น แต่ท่อน (แขน) เขามันใหญ่ แถมใต้เตียงมีโซ่แส้กุญแจมืออีก โอเค! เธอจะยอมๆ เขาไปก่อนก็แล้วกัน.... *** นิยายรัก #โรมานซ์ #มาเฟีย #ท้องแล้วหนี #อีโรติก #18+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

งานพาร์ตไทม์เป็นแม่บ้านกะดึกของมุกดา ช่างน่าตื่นเต้นเร้าใจ เมื่อเธอดันทะเล่อทะล่า เข้าไปหลบอยู่ใต้โต๊ะของบอสใหญ่ คนที่กำลังตั้งอกตั้งใจ ‘ช่วยตัวเอง’ อธิปบ่นเสียงขรมเรื่องคู่ขาหนีหาย แถมแรงปรารถนายังเปี่ยมล้นเรือนกาย จนต้องถอดกางเกงแล้วบรรเลงเพลงรักด้วยสองมือ แล้วมุกดาควรทำอย่างไรดี โผล่หน้าออกไปตอนนี้ดีไหม แต่ว่า...ถ้าเธอโผล่หน้าออกไป เขาต้องอายมากแน่ๆ ...งั้น...เธอจะแอบดูอยู่เงียบๆ ก็แล้วกัน

อย่าอ่อยถ้าไม่อยากเสียตัว อย่ายั่วถ้าไม่อยากเสียใจ!

บุพเพฤาชะตา ที่นำพามาพบเจอ หน้าที่เมียบำเรอ เขาให้เธอจำขึ้นใจ ฉากหน้าแสนโสภา ภรรยานิตินัย ฉากหลังนั่งร้องไห้...นางบำเรอตีทะเบียน