ตราบสิ้นแสงดาว

************** นิยายแนวโรมานซ์ ดราม่า NC 20++ นะคะ *************** ตราบสิ้นแสงดาว บทที่ 1 ฉากนี้มีตบ! ยามราตรีที่เวิ้งฟ้าอับแสงเดือน ดวงดาวน้อยใหญ่นับร้อยนับพันกำลังอวดแสงประชันความงาม สายลมเย็นย่ำโชยพัดผ่าน พาความมืดมิดคลี่คลุมเหนือหลังคาคฤหาสน์สีอิฐมอญ เด็กหญิงตัวน้อยวัยไม่เกินห้าขวบ นั่งอยู่บนตักของชายผู้เป็นบิดา ร่างของเขายามนั่งอยู่บนเก้าอี้โยกนั้น ช่างใหญ่โตแตกต่างกับร่างของบุตรสาวเหลือเกิน ทว่าร่างกายกลับไม่เป็นอุปสรรคต่อการสนทนาของสองพ่อลูก ชายผู้มีใบหน้าเคร่งขรึมราวกับไม่เคยยิ้มมาก่อนในชีวิต กลับมองเด็กน้อยด้วยดวงตาแสนอ่อนโยน “คุณพ่อขา ไหนดาวลูกไก่ละคะ” เสียงเจื้อยแจ้วเอ่ยถามผู้เป็นพ่อ ริมฝีปากเล็กๆ รูปกระจับน่าเอ็นดู แม่หนูตัวน้อยหน้าตาช่างน่ารักน่าชัง คนเป็นพ่อมองออกไปยังฟ้ากว้าง ชี้มือไปมั่วๆ ด้วยไม่รู้ว่าดาวลูกไก่อยู่ตรงส่วนไหนของเวิ้งฟ้า “ตรงนั้นหรือคะ” เด็กน้อยถามอีก “อืม...ตรงนั้น...ละมั้ง” “สวยจังเลยค่ะ” คนเป็นพ่อตบกระหม่อมบางเบาๆ ยามได้ยินบุตรสาวเอ่ยเช่นนั้น “กุ๊กไก่ อยากเป็นดาวไหม” “อยากค่ะ หนูอยากเป็นดาวเหมือนคุณแม่ คุณแม่อยู่บนนั้นใช่ไหมคะ” “ใช่จ้ะ...ลูกรัก แม่ของหนูอยู่บนนั้น เธอเป็นดาวที่งดงามเปล่งประกาย งดงาม...จนพ่อเอื้อมไปไม่ถึงอีกแล้ว” “โตขึ้นหนูจะเป็นดาวบนนั้นบ้าง แล้วหนูจะพาคุณแม่มาหาคุณพ่อนะคะ” ชายผู้ไม่ค่อยได้คลี่ยิ้ม คล้ายว่าจะยิ้มกว้างกว่าทุกคราว เขากอดบุตรสาวร่างตุ้ยนุ้ยเอาไว้ สองตาเหม่อมองหมู่ดาวบนฟากฟ้า ราวกับจะบอกดวงดาวเหล่านั้นว่า ช่วยนำพาความคะนึงหาไปถึงคนคนหนึ่งที คนที่เด็กหญิงตัวน้อยไม่เคยพบเจอ คนที่เป็น ‘มารดา’ ของลูกสาวนั่นเอง หลายปีถัดมา ตูม! เสียงน้ำกระเซ็นเป็นวงกว้าง ยามที่เด็กสาวคนหนึ่งตกลงไปในคลอง เจ้าตัวโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำในเวลาอันสั้น เนื้อตัวเปียกปอนหัวหูยุ่งเหยิง ทว่ายังไม่ถูกใจผู้กำกับมือใหม่ที่นั่งดูอยู่หลังจอมอนิเตอร์ เขาสั่งให้ถ่ายอีกเทค อีกเทค...และอีกเทค! สาวน้อยหุ่นอวบอัดผู้ถูกตบตกลำคลอง ต้องเปียกปอนคราแล้วคราเล่า แต่เด็กสาววัยสิบหกปีก็มิมีปริปาก ยังทำหน้าที่ของตัวเองอย่างขันแข็ง กระทั่งถ่ายทำเป็นครั้งที่ยี่สิบในฉากนั้น ผู้กำกับจึงสั่งให้ผ่านได้ สาวน้อยเหน็ดเหนื่อยและเพลียเกินกว่าจะร้องขอความเป็นธรรม เธอยังใหม่กับวงการนี้ และหากอยากเจริญก้าวหน้าเป็นดาวบนท้องฟ้า เธอก็ต้องอดทน “นี่น้อง! แค่ฉากตกน้ำทำไมทำไม่ได้ ถ้าน้องตั้งใจละก็ เทคเดียวก็ผ่านแล้ว” กฤติกา วรเวช มองคนที่เดินเข้ามาตำหนิเธอ เขาเป็นผู้กำกับมือใหม่วัยหนุ่ม บางทีเธอก็สงสัยว่าเขาเกลียดกันหรือเปล่า แค่ถ่าย MV ออนแอร์ไม่กี่นาทีจำเป็นต้องให้เธอตกน้ำถึงยี่สิบรอบเชียวหรือ “ขอโทษค่ะ คราวหน้าจะตั้งใจให้มากกว่านี้นะคะ” เธอก้มหัวให้เขา ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาที่ควรจะอยู่หน้ากล้องมากกว่าหลังกล้อง แต่หน้าตานั้นไม่สามารถวัดความใจดีได้เลย เขาโหดกว่าที่เธอคิด และจริงจังกับงานมากกว่าที่เธอจะเข้าใจ “อือ...ตั้งใจเข้าล่ะ ถึงจะเป็น MV ไม่กี่นาที แต่ถ้าเพลงดังขึ้นมาน้องก็จะดังด้วยนะ โอกาสอย่างนี้ไม่มีได้มีมาง่ายๆ เข้าใจที่ฉันพูดไหม” เวหา วัฒนนท์ กล่าวเตือนอย่างผู้ใหญ่ที่หวังดี เด็กสาวคนนี้หน้าตาสะสวย หน่วยก้านใช้ได้ เส้นทางดาวปูทางรอหล่อนแล้ว เหลือก็แค่การฝึกปรือฝีมือเท่านั้น กฤติกาพยักหน้ารับ มีผ้าขนหนูห่มไว้เพียงผืนเดียว หนาวก็หนาว ทำไมไม่ปล่อยให้เธอกลับบ้านไปเสีย จะเรียกมาคุยเพื่ออะไร MV ก็ถ่ายเสร็จแล้วนี่ “ค่ะ...ขอบคุณนะคะ ขอตัวค่ะ หนูอยากกลับบ้านแล้ว” “เฮ้...เดี๋ยวสิ ถ่ายซ่อมล่ะ?” “คะ?” “มีอีกหลายซีนที่ต้องถ่ายซ่อม พรุ่งนี้มาอีกรอบด้วยนะ” กฤติกาทำตาโต ขยับเข้าไปหาผู้กำกับที่ยืนอยู่ไม่ไกล เดินหน้าเข้าหาเขา ทำให้เขาต้องถอยหลังเข้าคลองอีกนิด “ไม่ถ่ายแล้วค่ะ เหนื่อยแล้ว” “ฉันไม่ได้ถามความคิดเห็น ฉันสั่ง หนูฟังไม่รู้เรื่องเหรอ” “ไม่ค่ะ พอแล้ว หนูถ่ายมามากพอแล้ว!” “จุ๊ๆๆ เด็กสมัยนี้นี่ยังไง ไม่มีความอดทนเอาซะเลย” กฤติกาอ้าปากค้าง ไม่มีความอดทนงั้นหรือ เธอตกน้ำตั้งแต่เช้ายันค่ำ ถ้าแดดไม่หมดเขาคงให้เธอถ่ายซ้ำไม่หยุด ยังจะบอกว่าเธอไม่มีความตั้งใจอีก ตาลุงนี่! “พี่คะ หนูตกน้ำมายี่สิบรอบ พี่ยังว่าหนูไม่มีความตั้งใจหรือคะ” “หรือไม่จริง? แล้วนี่...ต้องเถียงผู้ใหญ่ด้วยเหรอ ฉันเป็นผู้กำกับนะเด็กน้อย” เขาเตือนเด็กน้อยที่ไม่น้อยสักนิด นางร้ายใน MV ของเขาน่ะ ตัวโตเกินอายุ หุ่นของหล่อนน่าฟัดจนบางครั้งเขายังคิดอกุศลเผลอไปมองรูปร่างชวนฝันของหล่อนเข้า “หนูไม่ใช่เด็กแล้วค่ะ พรุ่งนี้ไม่มา หนูจะถ่ายแค่นี้ ไม่เอาแล้ว” เธอยืนยัน อีกฝ่ายทำหน้าไม่พอใจ เธอเดินหนี แต่ถูกเขาคว้าข้อมือไว้ “เป็นมืออาชีพหน่อยสิ รักจะอยู่วงการนี้ต้องอดทนให้เป็น ไม่รู้เหรอ” “อดทนเหรอ อดทนเนี่ยนะ? ลองดูไหมพี่ ลองดูไหม! ฮึบ!” “เฮ้ย!!” ตูม!!! เสียงน้ำแตกกระเซ็นเป็นวงกว้าง ด้วยว่าร่างของผู้กำกับมือใหม่หล่นลงไปในคลอง เนื้อตัวเขาเปียกปอน สำลักน้ำไอค่อกแค่ก ชี้ไม้ชี้มือขึ้นมาบนฝั่ง ปลายนิ้วนั้นหยุดอยู่ที่กฤติกา “ยัยเด็กนรก!” นิยายวางแผงนานแล้ว หนังสือหมดแล้วค่ะ มีอีบุ๊กที่ MEB นะคะ