มีเรื่องหนึ่งที่หลายคนรู้ดีเกี่ยวกับธีรักษ์ นั่นคือเขาพูดจาตรงไปตรงมาและไม่ชอบการโกหก เรื่องที่บอกว่าทำซ้ำต่อไปเรื่อย ๆ แล้ววันหลังจะไม่เจ็บนั่นก็เป็นเรื่องจริง เพราะวันถัดมาภัควรินทร์ไข้ขึ้นสูงจนถึงขั้นนอนเพ้อ เรื่องถูกแตะต้องมากกว่าการกอดจูบจึงต้องถูกพักไว้…นานหลายวัน
การหยุดยั้งความต้องการไม่ใช่เรื่องยากสำหรับธีรักษ์ ทว่าเรื่องที่ยากกว่านั้นมากคือการทนฟังภัควรินทร์นอนละเมอในสิ่งที่ฟังแล้วห่อเหี่ยวหัวใจ เธอเคยบ่นตอนเมาว่าผู้ปกครองเลี้ยงดูอย่างเข้มงวด หลังจากสิ้นคุณปู่แล้วยิ่งถูกกวดขันหนักกว่าเดิม ยืนยันด้วยรอยช้ำจากการถูกลงโทษ แต่บาดแผลที่ลึกที่สุดกลับไม่ใช่บริเวณบั้นท้ายสวยนั่นแต่อย่างใด
หัวใจของภัควรินทร์ต่างหากที่ต้องได้รับการเยียวยา
“คุณย่าอย่าตีหนูนะคะ หนูเจ็บ…”
หญิงสาวกอดผ้าห่มแน่นหลังจากธีรักษ์สวมเสื้อยืดตัวใหญ่ให้ ไข้ของเธอลดลงมากแล้ว แต่ที่ยังละเมออยู่น่าจะมาจากความหวาดกลัว
