บทที่ 7 อดใจไม่ไหว 2

1252 คำ

ธีรักษ์หน้าด้านกว่าที่คิดไว้มาก เขาอ้างว่าต้องดูแลคนเจ็บตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง จึงทำตัวติดกับเธอไม่ยอมห่าง เว้นแค่เวลาเข้านอนและตอนเข้าห้องน้ำที่ยังยอมให้อิสระเธอบ้าง “คุณไม่ควรทำแบบนี้” เธอดันอกกว้างออกเมื่อถูกหอมเป็นครั้งที่สิบของวัน “เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” ธีรักษ์อารมณ์ดีเกินกว่าจะใส่ใจการประชดประชันของลูกหนี้สาว ทั้งยังไม่สนใจสายตาแม่บ้านสาวใหญ่ที่ยืนหัวเราะคิกคัก มองคู่หนุ่มสาวที่เหมาะสมกันราวกับพระนางในละครทีวี นางมีหน้าที่ดูแลทำความสะอาดบ้านในช่วงเช้าเพียงแค่สามถึงสี่ชั่วโมง แต่กลับมองออกว่าเจ้านายจริงใจมากแค่ไหน ในขณะที่สาวสวยคนนั้นก็เอาแต่นิ่วหน้า ไม่รู้สักนิดว่าตัวเองคือคนสำคัญ “หน้าหนาเกินไปแล้วนะคะ ไม่อายน้าแหม่มหรือไง” ภัควรินทร์บ่นอุบ แม่บ้านของธีรักษ์รู้งานมากก็จริง ไม่เคยพูดจาให้เธออึดอัดกับสถานะที่เป็นอยู่ มาก็ทำงานเงียบ ๆ แทบไม่รู้ว่าอยู่ในบ้านด้วยซ้ำ เวล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม