หัวใจของภัควรินทร์เต้นแรงจนแทบทะลุออกจากอก
กลิ่นตัวของเขาหอมน่ากอดจนเธออยากจะซุกหน้าลงไปบนอกกว้าง แต่ก็ต้องข่มใจแสร้งทำเป็นไม่รู้สึก ไม่ตอบเมื่อเขาถามว่ากินยาแล้วหรือยัง ทำเพียงพยักหน้าเพราะไม่อยากต่อปากจนสูญเงินหมื่น เสียโอกาสที่จะทำให้ไปจากเขาได้เร็วยิ่งขึ้น
“ถ้าทางนั้นโอนเงินค่าทำขวัญมาผมจะหักหนี้ให้ จากที่ต้องอยู่กับผมห้าเดือนจะได้เหลือแค่สามเดือน คุณเห็นด้วยไหม หรืออยากได้เงินสดไปเก็บไว้เอง แล้วอยู่กับผมให้ครบห้าเดือน”
หญิงสาวส่ายหน้ารัว ๆ ไม่ออกความเห็นเพราะกลัวเขาจะหาว่าเถียง ก้มหน้าพาตัวเองลงจากรถตามเขาไป แต่ยังไม่ทันได้หย่อนขาลง ร่างของเธอก็พลันลอยหวือ จากที่ตั้งใจว่าจะไม่พูดก็กรีดร้องออกมาเบา ๆ
“คุณธารปล่อยน้ำหวานนะคะ!”
“พูดได้แล้วเหรอ ผมนึกว่าหนูเป็นใบ้ไปแล้วเสียอีก”
เขาหัวเราะเบา ๆ ไม่สนใจเธอที่ตวัดสายตามองอย่างไม่พอใจ รีบบอกให้ไกรวิทย์กลับไปพักผ่อนก่อนเดินกลับเข้าบ้าน
