“เดี๋ยวก่อน เจ็บตัวขนาดนี้ไม่ต้องเข้าครัวหรอก เดี๋ยวผมจัดการเอง คุณไปพักเถอะ วันนี้หยุดงานสักวันก็ได้ ผมเองก็อยากพักเหมือนกัน”
“ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าน้ำหวานหยุดหนึ่งวันก็แปลว่าต้องอยู่กับคุณเพิ่มอีกหนึ่งวัน คุณไปนั่งรอเถอะนะคะ น้ำหวานทำได้”
ภัควรินทร์ยืนยัน ทว่าเจ้าหนี้ของเธอกลับไม่สนใจ เดินเร็ว ๆ ไปยังครัวและลงมืออุ่นอาหาร พอเธอช่วยหยิบจานเขาก็ทำหน้าบึ้งไม่รับแขก ก่อนไล่เธอไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่น่าฟังนัก
“ผมไม่หักวันทำงานคุณหรอก จะไปไหนก็ไปเถอะ หรือต้องให้ผมจ้างคุณหยุดด้วยการลดหนี้ให้ คุณถึงจะเลิกทำตัวเหมือนเด็กไม่รู้จักโตแบบนี้”
“น้ำหวานแค่รักษาสิทธิ์ของตัวเอง น้ำหวานผิดมากเหรอคะ อีกอย่างน้ำหวานก็ไม่ได้ต้องการให้คุณมาลดหนี้ให้ น้ำหวานมีความรับผิดชอบมากพอค่ะ ในเมื่อทำให้คุณเสียเงินก็ต้องชดใช้ให้ครบ ไม่เบี้ยวหนี้ใครอยู่แล้ว” เธอตอบกลับอย่างหงุดหงิด ก่อนพึมพำบ่นคนตรงหน้าเสียงเบา
“แต่ก่อนไม
