ร้าย ย้อน รัก 25+++คุณหมอบิวตี้25+++(ไปไหนไม่รอด)
1339 คำ
"คิดว่าไปไหนไกล"
เขาส่งสัญญาณให้ไอ้แฝดนรกหยุดเดินและเงียบเพราะเขามองเห็นเจ้าของร่างหอมมที่เขาซุกไซร์มาทั้งคืนกำลังแอบเขาอยู่ข้างถังขยะใบใหญ่
"กรี้ดดดดดดดดด ออกไป"
ร่างเล็กที่กลัวจนตัวสั่น นั่งแอบอยู่ข้างถังขยะหลบแสงไฟจากรถที่ขับวนไปมาอยู่หลายรอบแล้วคงเป็นรถที่ตามหาเธอ แต่แล้วมือใหญ่แข็งกร้านของใครก็ไม่รู้วางบนบ่าเล็กที่เปลือยเปล่าของเธอคราวนี้จะเป็นใครอีกละแต่ที่เจอมาก็ร้ายเกินพอแล้วนะ
"เงียบ แล้วไปขึ้นรถ"
ชารีฟยกมือขึ้นปิดหูไม่ทันรับเสียงแหลมเข้าไปเต็มๆจนแก้วหูแทบฉีกขาดรวมถึงแฝดนรกที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขาด้วย
"ไม่ไป ฉันจะไม่ไปกับคุณ ได้ยินไหมว่าไม่ไป ฉันจะกลับบ้าน"
ร่างอรชรรีบลุกขึ้นหันมาประจันหน้ากับเขา กลัวแค่ไหนก็ต้องสู้จะได้รอดกลับไปหาครอบครัว
"เธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิด"
คำพูดกระแทกดังใส่หน้าบิวตี้ ร่างบางที่กลั่นน้ำตาเอาไว้ต้องปล่อยมันร่วงหล่นลงมาอาบแก้มขาว ทำไมชีวิตเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ เขาเป็นใครมาบังคับให้เธอต้องเป็นนางบำเรอให้เขา ไอ้คนใจร้าย
"โอ้ย"
"อะไรอีกละ เธอทำฉันวุ่นวายมากนะวันนี้"
ชารีฟดึงแขนเล็กให้เดินตามเขาไปที่รถ เขาโมโหจนออกแรงกระชากแขนเธอแรงไปนิด ด้วยความหงุดหงิดที่เธอหนีเขามาจนต้องตามหากันให้วุ่นขนาดนี้แต่เขาต้องหัวเสียอีกรอบเมื่อคนต้นเรื่องไม่ยอมเดิน แถมร้องด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดออกมาอีกเธอจะงัดอะไรออกมาต่อกรกับเขาอีกละงานนี้
"ปล่อยแขนฉัน ฉันจะเดินเอง"
สองเท้าเปล่าของเธอเต็มไปด้วยบาดแผลเล็กใหญ่เต็มไปหมด เธอไม่มีรองเท้าใส่ติดตัวออกมาและยังต้องวิ่งหลบคนของเขาให้วุ่นอีกและที่ต้องมานั่งหลบข้างถังขยะเพราะเธอแทบจะเดินไม่ไหวเมื่อพลาดท่าไปเหยียบเศษแก้วแตกเข้าเต็มเท้า
เขาหันมามองสำรวจร่างเล็กตั้งแต่ศีรษะจนถึงปลายเท้า นี้คงเป็นสาเหตุที่เธอไม่ยอมเดินก็เท้าเธอไม่มีรองเท้าใส่แล้วยังจะปากดีบอกว่าจะเดินเองอีก
"ปล่อยนะ ไอ้แขกบ้า ไอ้"
"หยุด ด่าสักทีหนวกหู"
เขาช้อนร่างเล็กขึ้นมาอุ้มแนบอกแกร่ง ตัวเธอยังหอมเหมือนเดิมทั้งที่ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อและคราบสกปรก
มือเล็กสองมือออกแรงทุบใส่เขาไปทั่วทุกที่ที่มือเธอจะลงแรงไปได้ เขาจะได้ปล่อยเธอ เธอไม่อยากจะต้องมาอยู่ในอ้อมกอดสกปรกนี้มันน่าขยะแขยงสิ้นดี
"หยุดทุบ"
เขาก้มหน้าลงหาอกอิ่มที่อึ๋มเกินตัวของเธออ้าปากจะงับปมผ้าเช็ดตัวของเธอออก
"หยุดแล้ว เอาหน้าออกไปให้ห่างตรงนั้นนะ"
"ก็เท่านั้น อย่าดื้อกับฉันอีกแล้วฉันจะเลี้ยงดูเธออย่างดี"
"ฉันไม่ต้องการให้ใครมาเลี้ยง ทางที่ดีปล่อยฉันไปสะถ้าไม่อยากเดือนร้อน ตอนนี้พ่อของฉันคงกำลังออกตามหา"
"เพ้อเจ้อ พ่อเธอคงได้เงินจากไอ้คนที่มันซื้อเธอมามอบให้ฉัน ตอนนี้คงกำลังใช้เงินอยู่ไม่โง่มาตามหาเธอหรอก"
"ฉันเป็นหมอไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว"
"จะสร้างเรื่องเรียกเงินเพิ่มเธอทำไม่สำเร็จนะและจำเอาไว้นะเธอไม่มีทางได้เงินเพิ่มแต่เธอต้องบำเรอความใคร่มากขึ้นเป็นเท่าตัวเพราะเธอหนีฉันมา เธอสร้างเรื่องเองนะ"
"ไอ้คนเห็นแก่ตัว ถ้าพ่อฉันตามมานายตายแน่ ทางที่ดีปล่อยฉันสะ"
"เงียบ แล้วหยุดพูดสะ เพราะต่อให้พ่อเธอเป็นใครใหญ่มาจากไปก็ไม่มีทางหาเธอเจอในดินแดนของชารีฟหรอกจำเอาไว้"
ชารีฟประกาศกร้าวใส่หน้าเธอด้วยความมั่นใจ ที่นี้เขาใหญ่ถ้าเขาสั่งเพียงคำเดียวทุกคนที่นี้จะทำตามเขาหมดกับแค่สั่งให้ไม่มีใครเห็นเธอเรื่องแค่นี้ทำไมเขาจะทำไม่ได้
"ไอ้นาฟ เรื่องนี้มันแปลกๆมึงว่าไหม"
ราฟที่เดินทิ้งช่วงห่างจากผู้เป็นนายและห่างจนแน่ใจว่าเสียงพูดของเขาสองคนจะไม่ดังไปถึงผู้เป็นนาย
"แปลกยังไง"
ราฟชะงักการเดินเล็กน้อยหันมาตอบคำถามของนาฟ
"ไอ้โง่ ดูนายสิเป็นห่วงขนาดมาเดินตามหาเอง แล้วมึงมองนู้น นายไม่เคยอุ้มใคร"
"นายคงรักเธอมั้ง"
ราฟคิดอะไรก็พูดไปอย่างนั้น ยิ่งมองดูนายชารีฟของเขากับสามเอเชียที่ไม่รู้จักชื่ออุ้มกันเดินลิ่วไปที่รถนั้นทำให้เขาคิดได้เพียงอย่างเดียวนั้นคือความรัก
"นายชารีฟรักแม่สาวเอเชียคนนั้นหรอ มึงคิดแบบนั้นหรอ"
"แล้วมึงคิดว่าไง ถ้าไม่รักก็เป็นหวงมั้ง"
"กูไม่รู้เหมือนกันคงต้องรอดูต่อไป"
"มึงสองคนจะคุยกันอีกนานไหม"
เสียงใหญ่ตะโกนดังลั่นมาจากรถทำให้แฝดนรกที่กำลังสนทนากันอยู่ต้องเงียบลงแล้วรีบวิ่งไปสมทบผู้เป็นนายเพื่อทำหน้าที่ของตัวเอง
"อาบน้ำ ทำความสะอาดตัวเองให้เรียบร้อย เดี๋ยวฉันจำมานอนด้วย"
เขาวางร่างเล็กลงบนเตียงนุ่ม สั่งสิ่งที่เธอต้องรีบทำเพราะนี้ถึงเวลาทำงานของเธอแล้วเขาไม่อยากจะให้เสียเวลามากไปกว่านี้
"ออกไปให้พ้น ไปตายเลยก็ดี"
บิวตี้รีบกำปมผ้าเช็ดตัวไว้แน่น จ้องมองหน้าเขาแบบตาต่อตาไม่กลัวอะไรอีกต่อไป
"อย่าปากดีให้มากนัก ทำตามที่สั่ง"
"ออกไป"
"เดี๋ยวฉันจะกลับมาลงโทษเธอให้ขาสั่นจนพูดไม่ออกเลยยัยตัววุ่นวาย"
เขาขู่เธออีกครั้งก่อนจะออกไปจากห้องทิ้งร่างเล็กให้อยู่คนเดียว
....
"อะไรกันว่ะ ก็พวกมึงบอกกูว่าลูกสาวกูหายไปแถวนี้ แล้วมันจะไม่เจอได้ยังไง"
"มีคนปิดข่าวเราครับนาย แถวนี้เป็นเขตอิทธิพลของชารีฟพ่อค้าน้ำมันลูกชายของนายอาหมัดครับ พวกเราไม่กล้าเขาไปยุ่งมาก"
ใครก็รู้ว่าอาหมัดและชารีฟขึ้นชื่อเรื่องความโหดเหี้ยมและบ้าอำนาจมากถ้าเกิดพวกเขารู้ว่ามีพวกมาเฟียมายุ่งกับเขตอิทธิพลของพวกเขาคนที่จะเดือดร้อนคงจะเป็นนายของพวกเขา
"พวกมึงไปสืบมาให้ได้ ระวังตัวกันด้วย "
แมกซ์แวลล์ตระหนักถึงเรื่องนี้เพราะเขาเองเพิ่งจะเจรจากันอาหมัดทางด้านการค้ามาและด้วยความที่อาหมัดฉลาดแกมโกงมากเกินไปจนทะเลาะกับเขาทำให้การเจรจาพังไม่เป็นท่าและถ้าวันนี้อาหมัดรู้ว่าเขามาตามหาคนในเขตอิทธิพลของมันเขาคงต้องเดือนร้อนและเจอปัญหามากมายกว่าจะเจอลูกสาว
"ผมสองคนจะออกไปหาด้วยอีกแรงครับ"
สมาร์ทและคอนเนอร์ที่เดินทางตามผู้เป็นพ่อมาด้วยกำลังเตรียมตัวด้วยอาวุธครบมือหันมาบอกผู้เป้นพ่อเพือจะได้ทำให้พ่อใจชื่นขึ้นมาบ้าง
....
"ให้อาบน้ำดันมานอน ลุกขึ้นอย่าให้ฉันหมดความอดทนกับเธอ แม่นางบำเรอ"
ร่างเล็กที่เขาไม่รู้จักแม้แต่ชื่อของเธอยังคงนอนงอตัวหันหลังให้ขาเงียบไม่เถียงอะไรซักคำ จะมาไม้ไหนอีกละที่นี้ยัยตัวดี
"ลุกขึ้น ฉันไม่มีอารมณ์จะมาเล่นกับเธอหรอกนะ"
- ผู้เขียน
