ร้าย ย้อน รัก

ร้าย ย้อน รัก 25+++คุณหมอบิวตี้25+++(หนี)

"งั้นก็เป็นสะ ยังไงก็หนีไปไม่ได้"

เขาต้องการแบบนั้นจริงๆ  นางบำเรอที่ถูกใจเขาคงมีแค่เธอ  และคงเป็นได้แค่นั้นเพราะคนอย่างชารีฟไม่ยกย่องใครเป็นเมียแน่นอน

"เลว"

"หึ ด่าอีกสิ ผัวชอบ"

เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงหยิบผ้าเช็ดตัวที่ใส่ตอนเดินเข้ามาขึ้นมาพันรอยกาย รีบเดินออกไปนอกห้องวันนี้เขามีงานตอนบ่ายแล้วนี้ก็เกือบเที่ยงเขาไม่มีเวลามาเถียงกับเธอเอาไว้พรุ่งนี้แล้วกันเขาจะเถียงกับเธอให้เตียงสั่นเลยแม่ของขวัญของชารีฟ

"ไอ้ชาติชั่ว ไอ้สารเลว ไอ้บ้ากาม ไอ้เห็นแก่ตัว"

เสียงด่าถอดังตามแผ่นหลังใหญ่ออกมาเป็นระยะ เธอไม่มีทางเลือกแล้วนิด่าให้เขาโมโหแล้วฆ่าเธอทิ้งสะดีกว่าต้องอยู่กับผู้ชายที่เห็นผู้หญิงเป็นที่บำเรอความใคร่มันน่าขยะแขยงสิ้นดี

"ไอ้แฝดนรก มึงสองคนเฝ้าให้ดี อย่าให้หนีออกไปได้ ไม่งั้นกูจะส่งพวกมึงไปตายกลางทะเลทราย"

"ครับนาย"

นาฟรับคำผู้เป็นนายอย่างแข็งขัน เขารู้ว่าผู้เป็นนายอย่างชารีฟพูดจริง และการตายกลางทะเลทรายมันก็โหดร้ายมากสำหรับคนที่เกลียดทะเลทรายอย่างเขา

"ปกตินายต้องให้เราส่งเธอกลับตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแต่ทำไมเธอยังอยู่"

ราฟอดสงสัยไม่ได้เขาเอ่ยถามคำถามโง่เง้าออกมาและนั้นคือจุดจบของปากเขา

"ไอ้นาฟตบปากมัน หรือจะให้กูตบเอง"

"กูขอโทษนะไอ้ราฟ เพี๊ยะ"

นาฟรีบตบหน้าคู่แฝดของเขาทันที เพราะถ้าให้ชารีฟลงมือเองไอ้ราฟอาการสาหัสแน่ ฝ่ามือใหญ่ฝาดเต็มแรงจนอีกฝ่ายเลือดไหลออกมาจากปากแต่นั้นก็เบากว่าฝีมือของผู้เป็นนายแน่

"อย่าให้หนีไปได้ ทำหน้าที่ของมึงให้ดี"

เขากำชับคำสั่งอีกครั้งก่อนจะออกจากคฤหาสน์ใหญ่ที่ตั้งอยู่นอกเมืองห่างไกลผู้คนแห่งนี้ ปกติเขาแทบจะไม่มาเยือนที่นี้เลยเพราะที่นี้มีผู้หญิงที่เขาแสนเบื่อพวกเธออยู่อีกเป็นสิบคน พวกเธอเป็นของกำนัลจากพวกที่คิดว่าลูกสาวที่ถูกส่งมาจะช่วยให้ธุรกิจที่ทำอยู่กับเขาจะดีขึ้นแต่ก็คิดผิดเพราะเธอแต่ละคนได้ขึ้นเตียงกับเขาแค่คนละรอบและเขาก็เขี่ยทิ้งต้องมารวมกันอยู่ที่นี้

"โอ้ยยยยย"

"เสียงอะไรว่ะไอ้นาฟ"

"โอ้ยยยยย"

"เสียงออกมาจากในห้องผู้หญิงเอเชีย มึงไปดูสิไอ้ราฟ"

"โอ้ยยยยยย"

"นี้พวกนายสองคนช่วยทำให้คนในห้องนั้นเงียบด้วย หนวกหู ปึง"

หญิงสาวห้องข้างๆห้องของบิวตี้ออกมาโวยวายใส่สองแฝดแล้วปิดประตูใส่หน้าอย่างไร้มารยาทเพราะเธอสุดจะทนตั้งแต่เมื่อคืนที่ทั้งชารีฟและผู้หญิงมาใหม่ครางกันแทบทั้งคืนไม่เกรงใจห้องข้างๆอย่างเธอเลย

"เร็วเลยมึง"

ราฟหันไปเร่งคู่แฝดของเขาเพราะไม่อยากให้อีกหลายห้องต้องเปิดออกมาด่าพวกเขาสองคน

"โอ้ยยยยยยย"

บิวตี้นั่งอยู่กับพื้นเอามือเล็กกดท้อง ในสภาพแต่งตัวหล่อแหลม เธอมีเพียงผ้าเช็ดตัวปกปิดร่างกายเพราะเสื้อผ้าเธอถูกเขาฉีกขาดหมด

"ปวดท้องหรอว่ะ"

"โอ้ยยยยย"

กว่าเธอจะรวบรวมความกล้าเรียกไอ้สองร่างยักษ์นี้เข้าห้องมาได้ด้านนอกก็เริ่มมืดแล้ว ถึงเธอจะแต่งตัวเปรี้ยวโชว์ความเซ็กซี่มาตลอดแต่ก็เซฟตัวเองอย่างดีไม่เคยต้องโชว์มากแบบนี้ชนิดที่เรียกได้ว่าชั้นในไม่มีมีเพียงผ้าผืนเดียวห่อร่างกายเอาไว้แล้วผ้าก็ไม่ได้ผืนใหญ่อะไร

"ไอ้นาฟมึงไปเอายามา เดี๋ยวกูเฝ้าเอง"

ถึงจะฟังอีกฝ่ายพูดไม่รู้เรื่องแต่ภาษากายที่หญิงสาวถ่ายทอดออกมามันบอกอาการแบบนั้น และเขาก็ปล่อยให้ผู้หญิงที่นายสั่งให้เฝ้าไว้เป็นอะไรไปไม่ได้

"เออ"

นาฟวิ่งออกจากห้องไปหายาที่ชั้นล่างน่าจะมียาแก้ปวดอะไรซักอย่างอยู่บ้าง

"โอ้ย"

บิวตี้ใช้จังหวะที่ไอ้แฝดอีกคนที่ยังอยู่ในห้องหันไปมองอีกคนที่เดินออกไป เธอหยิบโคมไฟที่เอามาวางไว้ใกล้มือฟาดเขาเต็มแรงใส่ร่างยักษ์

บิวตี้รีบวิ่งออกมา เธอจำไม่ได้ว่าทางออกอยู่ตรงไหนตอนที่เธอเข้ามาก็มัวแต่ดิ้นรนจะเอาตัวรอดจนไม่ทันได้สังเกตุ ร่างเล็กวิ่งลงมาจนถึงชั้นล่างและโชคก็เข้าข้างเธอประตูใหญ่อยู่ข้างหน้า

"ไอ้นาฟ มันหนีไปแล้ว จับมันไว้"

ราฟที่พอฟื้นคืนสติเขาก็รีบพยุงร่างใหญ่โตของตัวเองให้ลุกขึ้นมา ไม่งั้นเขาคงได้ตายจริงแน่ถ้าเธอหนีออกไปได้

เสียงใหญ่ตะโกนลงมาจากชั้นบนจนทำให้เธอชะงักหันไปมองใบหน้าเปื้อนเลือด

"เห้ยหยุดนะโว้ย"

นาฟวิ่งมาตามเสียงใหญ่ของราฟ เขามองเห็นร่างบางกำลังวิ่งออกจากประตูใหญ่ของคฤหาสน์ ถ้าเธอหลุดไปจากประตูนั้นได้เขาสองคนเดือนร้อนแน่

บิวตี้วิ่งสุดแรงเท่าที่เธอจะมีออกมาจากคฤหาสน์นั้นได้และโชคดีที่ไม่มีคนเฝ้าประตูเธอวิ่งหลุดออกมานอกรั่วของคฤหาสน์ได้อย่างสบาย

"รอดแล้วบิวตี้ ไปทางไหนต่อดี"

คุณหมอบิวตี้ยืนหันซ้ายหันขวาลังเลว่าจะไปไหนต่อ ตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดลงทุกที่ เธอไม่รู้จะไปไหนแถมแถวนี้ยังไม่มีผู้คนผ่านมาเลยละที่นี้มันคือที่ไหนของเมืองที่ยิ่งใหญ่นี้

สองเท้าเปล่ากึ่งวิ่งกึ่งเดินอย่างไร้จุดหมายอย่างน้อยก็หาตู้โทรศัพท์เพื่อโทรกลับไปค่ายอาสาให้ส่งคนมารับเธอ เธอจะได้กลับบ้านหนีคนเลวคนนั้นไปให้พ้นหนีเรื่องบัดศรีในชีวิตนี้ไปสะที

.....

"พ่อครับติดต่อพี่หนูสวยได้หรือยัง"

สมาร์ทที่เพิ่งกลับจากประชุมแทนผู้เป็นพ่อรีบเดินเข้ามาหาพ่อแม่ และน้องๆของเขาที่รอฟังข่าวพี่สาวฝาแฝดของเขาอยู่ก็ครบวันแล้วที่พี่สาวเขาไม่ติดต่อกลับมา

"ยัง แต่พ่อสั่งคนของเราออกตามหาแล้ว"

แมกซ์แวลล์นั่งกุมมือผู้เป็นภรรยาแน่น เพราะตั้งแต่บิวตี้ขาดการติดต่อแพรพลอยก็ลมจับไม่รู้กี่รอบแล้ว

"แล้วเราจะทำยังไงต่อกันดีครับ"

คอนเนอร์นั่งรวมตัวอยู่ด้วยกับครอบครัวเอ่ยถามถึงแผนขั้นต่อไปเพราะเขารู้ว่ายังไงพี่สาวแสนดีของเขาต้องกลับมาด้วยความรักของคนในครอบครัวและเธอจะต้องปลอดภัยด้วย

"พ่อจะไปตามบิวตี้กลับมาเอง ไม่ต้องทำมันแล้วอาชีพหมอ"

แต่ที่เขาเป็นหวงคือบิวตี้อยู่ในฐานะลูกสาวมาเฟีย เขากลัวใครจะทำอันตรายลูกสาวของเขาเพราะเขาและครอบครัวก็มีศัตรูมากพอตัวและยิ่งที่นั้นเป็นที่ที่อิทธิพลของเขาไปไม่ถึงแล้วด้วยความเป็นหวงยิ่งมีมากเป็นเท่าตัว

แมกซ์แวลล์และลูกชายอีกสองคนคือสมาร์ทและคอนเนอร์กับลูกน้องอีกหลายสิบชีวิตเดินทางลัดฟ้าภายในเช้าวันถัดมาทันที เพราะลูกน้องของเขาส่งข่าวมาว่าเห็นหญิงสาวที่คล้ายบิวตี้ถูกจับตัวมาเฟียใหญ่อย่างเขาก็นั่งแทบไม่ติดเก้าอี้

.....

"พวกมึงเฝ้ายังไงให้หนีไปได้ กูน่าจะส่งมึงไปฆ่าทิ้งซะ"

เสียงใหญ่ตะคอกลูกน้องผ่านโทรศัพท์ไร้สายมา จนสองคนที่เอาหูแนบโทรศัพท์ไว้ถึงกับกลืนน้ำลายลงลำคอที่แห้งผากด้วยความกลัวตาย

"พวกผมกำลังขบรถออกตามหาอยู่ครับนาย"

"ตามให้เจอ อีกซักพักกูจะตามไปสมทบ"

เขายังคงติดงานเจรจาธุรกิจอยู่ ทั้งที่ใจเขาก็มีลางสังหรว่าจะเกิดเรื่องขึ้นแล้วมันก็เป็นจริงอย่างที่เขาคิด ยัยตัวดีหาทางหนีไปจนได้

"ซวยจริงๆเลย เพราะมึงแท้ๆไอ้นาฟ"

"มึงก็ผิด จะมาโทษกูคนเดียวได้ยังไง"

สองคนเจ้าจอของฉายาแฝดนรกลูกน้องคนสนิทของพ่อค้าน้ำมันรายใหญ่อย่างชารีฟกำลังขับรถวนตามซอกซอยแถวคฤหาสน์อของชารีฟเพื่อตามหาร่างบางตัวก่อปัญหาให้เขาสองคน และเขาสองคนก็คั่นเวลาด้วยการทะเลาะกันเองไปด้วย

"เจอหรือยัง"

"ยังครับนาย"

ชารีฟรีบตามมาสมทบหลังจากที่งานของเขาเรียบร้อยแต่ไอ้ฝาแฝดสองคนก็ทำให้เขาไม่พอใจในผลงานของมันสองคน ถ้ามันสองคนไม่ใช่ลูกน้องที่ดีของเขาและผลงานของพวกมันก็ดีมาตลอดทำให้เขาได้แค่ส่งสายตาคาดโทษมาให้เท่านั้นแทนที่จะฆ่าทิ้งโทษฐานทำงานพลาด

"นายไม่นั่งรถไปหรือครับ"

"ยัยตัวดีนั้นคงวิ่งหลบอยู่แถวนี้ และคงฉลาดกว่าพวกมึง"

เขาเชื่อว่าถ้าเธอเป็นหมอเธอคงหาที่หลบแสงไฟจากรถได้สบายด้วยสมองระดับเธอ

ชารีฟเดอยู่ในความมืดเขาไม่ใช่แสงไฟอะไรส่องทางทั้งนั้นอาศัยแสงจันทร์คลำทางเดินไปเรื่อยๆตามซอยเล็กซอยน้อย

"คิดว่าไปไหนไกล"

เขาส่งสัญญาณให้ไอ้แฝดนรกหยุดเดินและเงียบเพราะเขามองเห็นเจ้าของร่างหอมที่เขาซุกไซร์มาทั้งคืนกำลังแอบเขาอยู่