ร้าย ย้อน รัก

"พ่อค่ะ หนูสวยจะเรียนหมอนะคะ หนูสวยอยากช่วยคนค่ะ" ลูกสาวบุญธรรมหรือลูกสาวคนโตของคุณแมกซ์แวลล์ที่เพิ่งจบไฮสคูลกำลังหาสถานที่เพื่อเรียนต่อ  และเธอก็ชอบช่วยเหลือคนอาชีพหมอน่าจะเหมาะกับเธอ "หนูโอ๋ก็เห็นด้วย อีกอย่างพี่หนูสวยก็เรียนเก่ง" โอลิเวียเอ่ยชมพี่สาวของตัวเองพร้อมกับลงนอนที่ตักของผู้เป็นพ่อภายในห้องนั่งเล่น "แล้วหนูสวยเลือกสาขาหรือยัง" แมกซ์แวลล์เอ่ยถามลูกสาวที่นอนตะแคงหนุนตักเขาอยู่คนละข้างกับลูกสาวคนเล็ก เขาใช้สองมือวางไว้บนบ่าเล็กของทั้งคู่อย่างเอ็นดู "ยังเลยค่ะ" "พ่อว่าเรียนสูติน่าจะเหมาะกับหนูสวยนะ" "แต่หนูสวยว่าเกี่ยวกับสมองน่าจะดีกว่านะคะ หนูสวยสนใจอยู่เหมือนกัน" เธอบอกความชอบของเธอให้พ่อฟัง และพ่อก็รับฟังแต่ "สูติดีกว่า ชื่อพ่อสิ" แมกซ์แวลล์ยังคงตอบแบบเดิม หมอสาขานี้เจอผู้ชายน้อยที่สุดหรือไม่ก็ไม่ต้องเจอเขาก็พอทำใจให้ลูกเรียนได้ และเขาก็มองถึงอนาคตถ้าลูกต้องทำงาน" "ค่ะ รักพ่อแมกซ์นะคะ" ร่างเล็กลุกขึ้นกอดร่างใหญ่ที่อบอุ่นและปกป้องเธอได้ตลอดนี้ วันนี้เธอเรียนอะไรก็ได้ที่พ่อแมกซ์ของเธอจะสบายใจแล้วเอาไว้ค่อยไปหาความรู้เรียนเพิ่มเอาใหม่ ไม่กี่ปีบิ๊วตี้ก็คว้าความสำเร็จมาให้พ่อแม่และครอบครัวของเธอให้ได้ภูมิใจ แต่มีเรื่องหนักใจเกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อเธอต้องทำงาน หนูสวยขอพ่อของเธอไปทำงานที่โรงพยาบาลรัฐที่ตั้งอยู่นอกเมืองไกลจากบ้านมากแต่ที่นั้นต้องการหมอเธอถึงอยากไปจะได้ช่วยคนได้เยอะๆ "ไม่ได้ โรงพยาบาลแถวนี้ก็มี ทำไมต้องไปไกลด้วย" ความหวงด้วยรักของพ่อแมกซ์ออกอาการทันทีที่รู้เรื่องของลูกสาว "แต่ที่นั้นคนไข้เยอะ ;และยังขาดหมอนะคะ" "ไปทำที่โรงพยาบาลของครอบครัวเรา พ่อให้ได้แค่นี้" "พ่อแมกซ์ หนูสวยงอนแล้ว" หญิงสาวลุกออกจากไปจากห้องนั่งเล่น ทิ้งพ่อแมกซ์ให้มองตามหลังลูกสาวด้วยไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไร "งอนพ่อเขาเรื่องอะไรบอกแม่แพรได้ไหมหนูสวย" "แพรพลอยถูกสามีใช้ให้มาง้อลูกสาวแทนเขา แต่แพรพลอยไม่รู้ว่าเรื่องอะไรเพราะแมกซ์แวลล์เองก็ไม่รู้ตัว" "พ่อแมกซ์ไม่ให้หนูสวยไปทำงานที่โรงพยาบาลรัฐค่ะ แต่หนูสวยอยากไปที่นั้นขาดหมอนะคะแม่แพร" "แม่รู้จ้ะ แต่พ่อเขาเป็นห่วงหนูสวยนะ" "หนูสวยรู้ค่ะ" "หนูสวยทำตามที่พ่อแมกซ์ขอนะ แล้วค่อยคุยกับพ่อเขาใหม่ตอนที่เราเป็นหมอที่เก่งกว่านี้ ตอนนี้เราก็หาประสบการณ์ไปก่อน" แพรพลอยพอเข้าใจถึงสาเหตุการที่ลูกต้องงอนพ่อ เพราะพ่อหวงลูกสาวมากเกินเหตุตั้งแต่บังคับให้เรียนแล้ว แต่เธอก็ต้องกล่อมลูกสาวให้ยอมด้วยความเป็นห่วงว่าที่นั้นไกลและลำบากเธอเองก็ทำใจไม่ได้ถ้าลูกจะต้องจากอ้อมอกไป บิ๊วตี้ตกลงที่จะทำงานในโรงพยาบาลของครอบครัว ถึงจะมีอาการงอนพ่อให้ได้เห็นอยู่บ้าง แต่มันก็ดีกว่าไม่ได้ออกมาทำงานอะไรเลย "พวกนายมาทำอะไร ป่วยกันหรอ ลุงเท็นก็มาด้วย มีอะไรหรอคะ" บิ๊วตี้กับการทำงานวันแรกพอเธอนั่งรอตรวจคนไข้ภายในห้องก็ต้องตกใจ เพราะจู่ๆก็มีผู้ชายที่ทำหน้าที่บอดี้การ์ดให้พ่อเกือบสิบคนก็เดินเข้ามาภายในห้อง "มาคอยดูแลคุณหนูบิ๊วตี้ครับ เชิญทำงานปกติได้" เท็นโค้งคำนับเล็กน้อยให้หญิงสาว และยืนทำหน้าที่ต่อพร้อมอมยิ้มให้กับความหวงลูกสาวของผู้เป็นนาย "ออกไปคอยหน้าห้องได้ไหมค่ะ บิ๊วตี้ขอละคะ" "ครับ" บิ๊วตี้ต้องจำนนต่อความหวงลูกสาวของพ่อแมกซ์แวลล์แต่ก็ต้องไล่ให้ผู้ชายเกือบสิบคนไปรอด้านนอกเพราะคนไข้ของเธอเป็นผู้หญิงคงไม่ดีถ้ามีผู้ชายอยู่ในห้อง และก็เป็นแบบนี้ทุกวันจนคนไข้ที่เข้ามาตรวจกับคุณหมอชินกับภาพบอดดี้การ์ดนั่งคุมคุณหมอกันเต็มหน้าห้องและที่สำคัญคนไข้จะถูกคัดกรองให้เป็นผู้หญิงเท่านั้น "ขอโทษครับคุณผู้หญิง ของคุณหล่นนะครับ" ผู้ชายหน้าที่ดีและเป็นลูกชายคนดังปรากฎตัวตามหน้าหนังสือพิมพ์อยู่บ่อยครั้ง เดินเข้ามาทักบิ๊วตี้ที่กำลังเดินช้อปปิ้งอยู่ด้วยมุขเก่าๆ "ค่ะ แต่นั้นไม่ใช่ของฉัน" "ผมอยากรู้จักคุณ เราไปหาที่นั่งคุยกันไหมครับ" เขาใช้ความหล่อและมีชื่อเสียงจู่โจมเธอทันที และก็เหมือนดูเหมือนเธอจะเล่นด้วย "ร้านไหนดีค่ะ" วันนี้เธอเลิกงานเร็วและพอมีเวลาเล่นตามเกมส์ของพ่อหนุ่มคนนี้อยู่บ้าง คงจะสนุกถ้าได้คุยกับคนแปลกหน้าบ้าง "เฮ้ย อะไรกันว่ะ" บอดี้การ์ดที่ตามดูคุณหมอคนสวยอยู่ห่างๆรีบเดินเข้ามาจัลตัวผู้ชายคนนั้นให้ออกห่างจากเธอทันที "อย่ายุ่งกับเธอ ถ้าไม่อยากมีเรื่อง" "ลุงเท็น เขาแค่เขามาคุยกับบิ๊วตี้เฉยๆไม่มีอะไรหรอกค่ะ" "คุยก็ไม่ได้ครับ นายสั่งมา" "เราคงไปคุยกันต่อไม่ได้แล้วนะคะ บายคะ" บิ๊วตี้บอกลาหนุ่มหล่อก่อนจะเดินไปซื้อของต่างๆ เธอชินแล้วกับเหตุการณ์แบบนี้เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งแรก "ชุดสวยจังค่ะพี่หนูสวย" บิ๊วตี้กลับมาจากช้อปปิ้งหลังเลิกงานด้วยชุดใหม่ที่เปรี้ยวกว่าตอนเช้าที่เดินออกจากบ้านไปทำงาน เธอเป็นหมอที่แต่งตัวเปรี้ยวกว่านางร้ายในละครสะอีก แต่นั้นไม่ทำให้พ่อแมกซ์แวลล์ห้ามเพราะเธอทำงานเจอแต่ผู้หญิงและบอดี้การ์ดที่ดูแลเธอส่วนมากก็เป็นเกย์ "พี่ซื้อมาให้เราด้วยชุดหนึ่ง" "ขอบคุณค่ะ" โอลิเวียรับถุงเสื้อผ้าจากพี่สาวแล้วรีบวิ่งเข้าห้องไปลองชุดใหม่ทันทีตามประสาเด็กสาว "มีมาฝากแม่ด้วยนะคะ แต่ไม่เปรี้ยวเท่าของหนูสวย เดี๋ยวแฟนแม่หวง" "พูดถึงก็มาพอดี" "ไปช้องปิ้งมาหรอหนูสวย" เขามองลูกสาวด้วยสาตาตำหนิก็แม่ตัวดีเล่นใส่เกาะอกสีดำกับกางยีนส์ขาสั้นและส้วมทับด้วยเสื้อสูทสีขาวดีนะที่ใส่กลับบ้านถ้าใส่ไปข้างนอกแล้วผู้ชายคนอื่นมองเขาคงต้องควงปืนออกไปยิงพวกมันแน่กล้ามองลูกสาวเขา "ค่ะ หนูซื้อเสื้อตัวใหม่มาฝากพ่อแมกซ์ด้วยนะคะ พ่อว่างไหมคะ" "มีอะไรหรือเปล่า" "ไปคุยในห้องทำงานของพ่อดีกว่าคะ" เธอรู้ว่าเรื่องที่เธอจะพูดมันจะทำให้พ่ออารมณ์เสียแต่เธอก็ต้องพูด "พ่อไม่ให้ไป" คำแรกจากปากประมุขของบ้าน เขายอมให้ลูกสาวออกไปทำงานนอกบ้านได้เพราะอยู่ในสายตาของเขาด้วยบอดี้การ์ดเกือบสิบคนแต่ครั้งนี้เขาให้ไม่ได้ที่นั้นมันไกลเกินกว่าที่อิทธิพลของเขาจะไปถึง "พ่อค่ะ แต่หนูอยากไปหาประสบการณ์ ให้หนูสวยไปนะคะ"