จนเวลาล่วงเลยไปสองเค่อ เขาออกมาจากอ่างอาบน้ำที่ทำด้วย ไม้ไผ่อย่างดีพร้อมกับร่างกายที่คลุมด้วยผ้าบาง ส่วนอาภรณ์ของเขานั้น แน่นอนว่าในเรือนของนางไม่มีเลยสักชุดเพราะตัวเขาเองยังไม่เคยมาพักกับนาง
รอยหยดน้ำตามทางเดินจนมาถึงตั่งของนาง ที่ยังคงนอนหลับใหล หากทว่าเขาได้แทรกร่างกายของตนเข้าไปนอน ก่อนจะนำแขนของตน เข้าไปกอดเอวคอดของหญิงสาวเอาไว้หลวม ๆ
แขนของเขาสัมผัสว่านางมีรูปร่างเล็กและบางเหลือเกินจนเขาอยากจะทำให้นางมีน้ำมีนวลมากกว่านี้ เขาจะได้กอดเธอไว้แน่น ๆ หากทว่านางกลับรู้สึกเหมือนตนเองโดนคุกคามพร้อมกับหยดน้ำที่เธอสัมผัสได้
“อ๊ายยยย อุ๊บ!” เมื่อนางลืมตาตื่นขึ้นมาก็แหกปากร้องทันทีทว่าเขาได้นำฝ่ามือปิดปากนางเอาไว้ได้ทัน กลัวว่าเสียงของนางจะทำให้ผู้คนแตกตื่นเอาได้
“ถ้าเจ้าไม่เงียบ คืนนี้เจ้าได้เป็นของข้าก่อนจะถึงวันออกเรือนเป็นแน่” น้ำเสียงของเขากระซิบบอกนาง
เฟยฮวาได้แต่ทำตาปริบ ๆ จ้องมองไปท
