“เจ้าก็อย่าคิดว่าเจ้าถือไพ่เหนือกว่าพวกข้าทั้งสอง ในเมื่อเจ้าเป็นฝ่ายนำยามาให้พวกข้าและก็นาง” คำกล่าวของอู่ไท่เฟยทำให้ซูเม่ยชะงัก “อย่างไรเสียพวกเราทั้งสามก็ได้ลงเรือเดียวกันแล้ว เหตุใดจะต้องมาทะเลาะเบาะแว้งให้ขุ่นมัว” อู่ไท่เฟยกล่าวพลางหย่อนก้นลงบนตั่งของนางที่รอปรนเปรอสามีของตน
“ท่านพี่ไท่เฟยกล่าวเช่นนี้ ต้องการจะผูกมิตรกับนางหรือเจ้าคะ” ลิ่วอี้หยาไม่เข้าใจว่าคนอย่างอู่ไท่เฟยจะยอมร่วมมือกับผู้ใดง่าย ๆ
“อย่างน้อยนางก็เป็นถึงอนุภรรยารองจากเจ้า ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เคยเป็นสาวใช้มาก่อน” อู่ไท่เฟยกล่าวพลางสาวเท้าไปหาซูเม่ย พร้อมกับเน้นย้ำว่านางมาจากไหน
“ขอบคุณพวกท่านทั้งสองที่กรุณาต่อข้า” ซูเม่ยย่อเข่าคำนับสตรีทั้งสองอย่างไม่เต็มใจ แต่ดีกว่าที่นางเป็นศัตรูกับพวกเขา
“แล้วเจ้าจะทำอย่างไรต่อไปซูเม่ย ในเมื่อท่านพี่ไม่ได้ร่วมหอกับเจ้า” ลิ่วอี้หยาถามพลางเทน้ำชายกขึ้นดื่มแก้กระหาย
“ข้าก็จะทำให้ท่
