“เจ้าถอดอาภรณ์และปรนนิบัติให้ข้า ให้สมกับที่เจ้าเป็นภรรยาเอกที่ข้าอยากได้เจ้ามาครอบครอง” เขาถอดริมฝีปากออกจากนาง จ้องมองไปนัยน์ตาสีดำสนิท หากทว่านางกลับเบือนหน้าหนีเขาด้วยความเคอะเขิน
“มะ… ไม่” นางตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ตอนนี้ร่างกายของเจ้า ทับอยู่บนร่างกายของข้า แถมเนื้อสาว ของเจ้ามันแทบจะปิดหน้าข้าอยู่รอมร่อ เจ้าอย่าปฏิเสธสามีอย่างข้าเลย มิเช่นนั้นเจ้าจะเสียใจ ที่เจ้าไม่ปรนเปรอข้าในค่ำคืนนี้” เลี่ยงหรงว่าพลางกระชับร่างเล็กเข้ามาอยู่ในวงแขน จนเนื้อสาวของนางแตะลงบนใบหน้าของเขา
“ปะ… ปล่อยนะ พูดจาอะไรน่าเกลียด” เฟยฮวามีท่าทีเขินอาย และพยายามดันตนเองให้ออกจากร่างกายของเขาอย่างทุลักทุเล
“เจ้าจะเขินอายสามีของเจ้าเหตุใดกัน ในเมื่อข้าเห็นกายของเจ้าเต็มสองตา” เขาว่าพลางอมยิ้มที่มุมปาก เพราะเลี่ยงหรงอยากเห็นปฏิกิริยาของนางว่าจะเป็นอย่างไร
“บะ… บ้า ปล่อยเลยนะ อยากจะทำอะไรก็ทำไปซิ” นางกล่าว
