โหดร้ายพ่ายรัก

ตอนที่ 10

ภายในรถกลับเข้ามาสู่ความเงียบอีกครั้งเมื่ออีกคนเอาแต่อ่านแล้วพิมพ์ข้อความโดยที่ไม่สนใจคนขับรถเลยว่าสีหน้าบูดบึ้งขนาดไหนจนเวลาผ่านไปชั่วโมงครึ่งรถขับเข้ามาจอดที่หมายส่วนคนที่เอาแต่เงียบก็หลับแล้ว

น่านปลดเข็มขัดออกแล้วขยับตัวด้วยความเงียบที่สุดเข้าใกล้อินวาแล้วยกมือขึ้นมาเกลี่ยผมยาวไปทัดใบหูเล็กเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว อินวาพึ่งจะหลับไปไม่ถึงยี่สิบนาทีด้วยซ้ำแล้วเขาไม่อยากจะปลุกเธอให้ตื่นเลยเพราะกลัวว่าเธอจะคุยกับคนอื่นจนไม่สนใจเขาอีก

"คุณแอบนอกใจผมรึเปล่าห่ะที่รัก?" เพราะเธอเอาแต่สนใจโทรศัพท์มากกว่าแล้วยังเงียบตลอดทางจนน่าสงสัยว่าเขาทำอะไรผิดหรือมีคนมาแย่งความสนใจไปกันแน่

"ผมไม่ยอมให้คุณสนใจอะไรมากกว่าผมหรอกนะ รู้ไหมว่าผมอิจฉาทุกอย่างมากขนาดไหน" ปรกติเขาก็ไม่ใช่คนมีนิสัยขี้อิจฉาเพราะว่าตั้งแต่เกิดมาก็มีมากกว่าคนอื่นเสมอแล้วทุกอย่างรอบตัวที่มีให้เลือกอย่างเหลือเฟือ เขาไม่เคยรู้สึกขาดอะไรไปเลยในชีวิตเลยไม่จำเป็นต้องอิจฉาริษยาใคร

เขามีความสามารถทางด้านการเรียนก็โดดเด่นอยู่ในลำดับต้นๆเสมอจนกระทั่งการทำงานที่ประสบความสำเร็จพอสมควรทั้งที่อายุยังน้อยแต่ไม่รู้ว่าเพราะเป็นเธอรึเปล่าที่ทำให้เขารู้สึกแบบนี้ได้และหาทางรับมือไม่ไหว

จะต้องทำยังไงดีให้เธอสนใจเขาคนเดียว!

เขาอิจฉาทุกคนที่เธอยิ้มให้ เขาอิจฉาทุกสิ่งที่เธอให้ความสนใจ เขาอิจฉาทุกอย่างที่ได้สัมผัสตัวเธอ ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นใบหน้า รอยยิ้ม น้ำเสียง กลิ่นตัวหรือแม้แต่เงาก็ไม่อยากให้ใครได้สัมผัส ไม่ให้ใครได้พบเจอ ไม่อยากให้ใครรู้ว่าถึงสิ่งมีชีวิตงดงามอยู่ในโลกนี้เพราะเธอเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น

เขามันคนโคตรขี้อิจฉาแต่เธอไม่เคยรู้เลย!

"อินวาถึงแล้ว"

"เอ่อ...บอสน่าน!"

"คุณตกใจอะไร?"

"ก็หน้าบอสใกล้ขนาดนี้นี่คะ!" ลืมตามาก็เจอหน้าเขาอยู่ใกล้มากจนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่ตกกระทบหน้าใครไม่ตกใจก็บ้าแล้ว บอสกำลังทำให้เธอรู้สึกประหม่ามากนะรู้ตัวบ้างรึเปล่า

"คุณ…" กัดปากทำไมละที่รักรู้ไหมว่ามันทำให้ความอดทนแทบขาดสะบั้นอยู่แล้วนะ

"อะไรคะ?" พูดไม่จบประโยคแบบนี้เธอก็สงสัยนะ

"เปล่า คือปาก เอ้ย!! คือ...คุณดูง่วงอยู่นะ!" เกือบเผลอหลุดพูดออกไปแล้วไงว่าปากเธอน่าจูบน่างับน่าพาทำอะไรต่อขนาดไหน

"เดี๋ยวล้างหน้าหน่อยก็ดีขึ้นแล้วค่ะ เราลงไปเดินเล่นดูไหมคะหรือจะช่วยกันกางเตนท์ก่อนดีคะ?"

"นอนคนเดียวได้ใช่ไหม คุณกลัวรึเปล่า?"

"อยู่กับบอสไม่มีอะไรให้ต้องกลัวหรอกค่ะ"

"..." บางทีเธอควรจะกลัวเขาไว้บ้างเพราะยิ่งนับวันที่เราใกล้กันเขาก็ยิ่งไม่ไว้ใจตัวเอง

เธอกับเขาช่วยกันกางเตนท์เรียบร้อยแล้วถึงได้เปลี่ยนใส่ชุดลำลองเพื่อจะไปเล่นน้ำตกด้วยกันต่อ ที่นี่ไม่มีใครเลยแม้แต่เสียงรถสักคันก็ไม่มีให้ได้ยิน เมื่อมองไปรอบตัวก็คล้ายว่าเราถูกโอบล้อมไปด้วยป่าอันอุดมสมบูรณ์เต็มไปด้วยอันตรายแสนลึกลับและความสุขสงบ

น้ำใสไหลไม่เร็วมากนักเมื่อก้าวเท้าลงไปก็ยิ้มกว้างด้วยความตื่นเต้นและความเย็นยะเยือกที่สัมผัสผ่านผิวกายไม่นานก็ลงมาอยู่ในจุดที่ไม่ลึกเกินไปแต่ถ้าเป็นคนว่ายน้ำไม่เป็นก็อาจจะจมได้ เธอมองตามคนตัวสูงใหญ่ถอดเสื้อกระโดดลงน้ำว่ายเล่นเหมือนเป็นเงือกสุดหล่ออย่างนั้นแหละ

เขาดูสนุกมีความสุขมากนะ

บอสน่านสบัดผมก่อนจะหันมายิ้มกว้างให้เธอเพียงไม่ถึงห้านาทีเขาก็ดำน้ำมาโผล่ตรงหน้า

ใบหน้าหล่อถึงจะดูดุเกินไปสำหรับใครบางคนแต่นั่นไม่ใช่เธอแน่นอน จริงๆแล้วเขาเป็นคนที่แสนดีขี้เล่นและชอบมีแววตาแปลกๆให้ต้องสงสัยเสมอว่าคิดอะไรอยู่ ตอนนี้เรายืนห่างกันไม่ถึงหนึ่งช่วงแขนตัวซ้ำและเขาก้มหน้าเข้ามาใกล้คิ้วขมวดเล็กน้อยแต่ก่อนจะถามอะไรออกไปมือใหญ่ก็เกลี่ยผมที่ปรกหน้าออก

"...ชอบไหม?" ที่นี่อยู่ห่างจากทุกอย่างและเธอจะไม่มีทางสนใจอะไรมากกว่าเขาแน่นอน

"ชอบที่สุดเลยค่ะ เสียดายนะที่เรามาแค่คืนเดียวเอง" ที่นี่เหมาะแก่การพักผ่อนจริงๆนะและเธอไม่คิดว่าจะยังเหลือธรรมชาติขนาดนี้ให้เห็นอีกด้วย

"ถ้าบอกว่าเป็นป่าอินวาก็เชื่อนะคะ" เขาบอกแค่ว่าอยู่ติดชายป่าแต่ไม่ได้บอกว่าอยู่ห่างไกลจากเราแค่ไหน เธอเห็นแนวรั่วที่กั้นไว้สุดลูกตาเลยไม่มั่นใจเท่าไรว่าที่ดินที่ยังเต็มไปด้วยธรรมชาติผืนนี้กว้างขนาดไหนกันแน่เพราะดูแล้วเหมือนตั้งใจปล่อยให้ต้นไม้ใบหญ้าขึ้น

"ถ้าคุณชอบอาทิตย์หน้าเรามากันอีกไหม?"

"เสียดายจังที่มีนัดแล้ว บอสมากับเพื่อนสิคะจะได้ไม่เหงา"

"นัด?"

"ค่ะ"

"กับอาเพชรเหรอ?"

"แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณเพชรคะ?"

"ก็มันจีบคุณอยู่ไง! มันพยายามแย่งคุณไปจากผมให้ได้คุณดูไม่ออกเลยเหรอ!" เราอยู่ด้วยกันขนาดนี้เธอยังจะไปตอบรับนัดคนอื่นอีกเนี่ยนะ เขาไม่มีทางให้ไอ้เพชรมันแย่งอินวาไปได้เด็ดขาดแล้วในเมื่อรู้ว่าอินวาเป็นของใครแต่ยังไม่หยุดคงต้องสั่งสอนกันบ้าง

พวกหน้าด้านมันต้องแดกตีนให้เข็ด!

เขากำลังจะเอ่ยปากถามต่อแต่กลับเห็นรอยยิ้มแสนสวยของคนตรงหน้าหัวใจที่ร้าวรานเต็มไปด้วยความโกรธก็อ่อนยวบอย่างบอกไม่ถูกคล้ายว่าความเลวที่ก่อตัวกำลังถูกหลอมละลายออกไปช้าๆ มือนุ่มจับที่ต้นแขนเขาแล้วยังมองกันแววตาที่อบอุ่นแบบนี้อีกแล้ว

...คุณจะบอกรักผมเหรอทูนหัว!

"ฉันไม่ได้นัดกับคุณเพชรค่ะ แล้วคุณเพชรไม่มีทางแย่งฉันไปได้หรอกเพราะฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขาค่ะบอสสบายใจได้เลยนะ อินวายังเป็นเลขาบอสน่านคนเดียว"

"เป็นของผมคนเดียวงั้นเหรอ?"

"ค่ะ บอสน่านไม่ต้องคิดมากนะ"

เขารู้สึกเหมือนว่าหัวใจกำลังจะหยุดเต้นเพราะความน่ารักของเธอคนเดียวอีกแล้ว อินวาคงไม่คิดอะไรมากกับประโยคที่ถามแต่ว่าเขานี่สิจะตายเอาได้ เธอทำให้เขารู้เหมือนว่าตอนนี้กำลังหยุดเวลาก้าวเดินออกจากทุกอย่างมาอยู่กับความรักที่ตลบอบอวลโอบล้อมเราไว้

จริงๆแล้วอินวาคงจะรักเขาเหมือนกันแหละ!

อินวายิ้มกว้างแล้วว่ายน้ำเล่นบ้างไม่นานบอสน่านก็ว่ายน้ำตามมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ทุกครั้งที่อยู่บอสน่านไม่มีครั้งไหนเลยนะที่ไม่มีความสุข เธอรู้ว่าเขาเป็นคนอบอุ่นมากขนาดไหนแต่น่าเสียดายที่ไม่ค่อยมีใครได้สัมผัสมุมนี้ของเขา

บอสน่านเพื่อนน้อยมาก!

เธอไม่รู้หรอกนะว่าบอสน่านคิดว่าเราเป็นเพื่อนกันรึเปล่าถึงชอบชวนไปเที่ยวด้วยกันกับเพื่อนของเขา ชวนเธอไปกินอาหารเย็นก็บ่อยมากแล้วยังไม่เคยดุด่าด้วยถ้อยคำรุนแรงแม้แต่แววตาก็ยังอบอุ่นเสมออีกด้วย

อยากรู้จังถ้าเขามีคนรักจะเป็นยังไง

"โอ๊ย...บอสคะเลิกแกล้งได้แล้ว"

"คุณสนุกไม่ใช่เหรอ ผมรู้น่าว่าคุณชอบ"

“เหนื่อยแล้วค่ะว่ายน้ำไม่ไหวแล้ว”

“ผมไล่จับคุณจนเหนื่อยแล้วเหมือนกัน”

หลังจากเล่นน้ำจนหมดเรี่ยวแรงก็ถึงเวลานอนพักก่อนจะเริ่มทำอะไรกินในช่วงค่ำ น่านก่อไฟสำหรับปิ้งย่างของสดที่ซื้อมาในขณะที่อินวาจัดการเตรียมทุกอย่างให้พร้อมทั้งเครื่องดื่มทั้งอาหาร

คืนนี้เราจะนอนดูดาวก่อนเพราะท้องฟ้าโปร่งโล่งจนสามารถเห็นดาวนับล้านด้วยที่โอบล้อนพระจันทร์ที่สาดแสงส่องสว่างให้มองเห็นได้เลือนลาง

"ผมไม่เคยมาที่นี่กับใครเลยนะอินวา" แม้แต่เพื่อนสนิทยังไม่พาเลยแล้วแฟนเก่าก็ไม่เคยพาใกล้มาสักคนด้วย เขาไม่รู้ว่าเธอมีอะไรพิเศษกว่าคนอื่นถึงทำให้รู้สึกว่าหวงมากอยากจะเอาไปขังในเซฟเฮาส์แล้วฝังลงดินไม่ให้ใครได้มาพบเจอแม้แต่กลิ่นเสียงก็ไม่ต้องได้ยิน

เขาคือคนเดียวที่เธอความสนใจ

...แค่เขาเท่านั้น!

"เมื่อสี่ปีก่อนอินวาก็เคยมาที่แบบนี้นะคะแต่ว่า...มันจบทริปไม่ดีหลังอินวาก็ไม่เที่ยวแบบนี้กับใครอีกเลย"

"คุณบาดเจ็บเหรอ?"

"ฉันมาเที่ยวกับแฟนแล้วก็เพื่อนค่ะ คืนสุดท้ายฉันเมามากเลยเข้านอนก่อนแต่ตื่นมากลางดึกเห็นแฟนกับคนที่เขาบอกว่าเป็นเพื่อนกำลังมีอะไรกันอยู่ ฉันจำไม่ได้แล้วว่ารู้สึกยังไงรู้แค่ว่าเจ็บมากจนไม่อยากจะรักใครอีกแต่บอสทำให้ฉันได้รู้สึกดีกับการมาตั้งแคมป์อีกครั้ง...ขอบคุณนะคะ"

"คุณลืมมันได้รึยัง?"

"ลืมไปหมดแล้วค่ะ"

"งั้นทำไมสี่ปีที่ผ่านมาถึงไม่มีใครละ ผมรู้นะว่ามีคนมาจีบคุณเยอะมากแทบจะต้องแจกบัตรคิวในการมาหาคุณเลยด้วยซ้ำ ถ้าคุณลืมมันไปแล้วทำไมถึงไม่มีใครสักทีละ"

"คงเพราะว่าคนเย็นชาอย่างฉันไม่เหมาะกับความรักมั้งคะ บอสเองก็โสดตั้งหลายปีมีคนเข้าหาก็ไม่ใช่น้อยๆเลยนะ ทำไมเหรอคะ?" เธอเอียงตัวเข้าไปถามใกล้ๆรู้สึกมึนนิดหน่อยแล้วคงเพราะดื่มมากไปหน่อยแต่ในบรรยากาศแบบนี้ทำให้รู้สึกผ่อนคลายมาก

“คุณเป็นคนอบอุ่นนะไม่ใช่คนเย็นชาแล้ว…” เขาต้องแข็งใจไม่ทำอะไรวู่วามทั้งที่ใบหน้าเราอยู่ใกล้กันแค่นี้เองแล้วปลายจมูกเล็กก็แทบจะชนจมูกเขาได้อยู่แล้ว นัยตากลมโตปรือมองกันด้วยอาการเมาริมฝีปากเล็กสีชมพูฉ่ำเยิ้มแวววาวไปด้วยเหล้าจนน่าจูบแล้วลิ้มรสชาติขมของเหล้าจากปากเธอเพราะมันคงหวานมากจนทำให้เขามัวเมาลุ่มหลงมากกว่าเดิม

ฝ่ามือใหญ่ประคองใบหน้าสวยขยับขึ้นแล้วสบนัยตาแสนอบอุ่นขยับตัวเข้าหาช้าๆแต่ก่อนจะริมฝีปากจะสัมผัสเธอหันหน้าหนีก่อนเขาเลยจำใจนั่งที่เดิมแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆพยายามสงบจิตใจที่วุ่นวายและความคิดชั่วๆที่สั่งให้มอมเหล้าแล้วทำให้อินวาเป็นของเขาซะ

เขาทำลายความไว้ใจของเธอไม่ได้!!!!

"ผมก็อยากมีความรักแต่ไม่มีใครรักผมเลย" คนนั้นคือเธอไงเลขาสุดที่รักของเขา ถ้าเธอรู้สึกสักนิดว่าเจ้านายคนนี้มันอยากจะข้ามเส้นที่กั้นเราไว้แล้วทุกอย่างจะเป็นเหมือนเดิมไหม

"ให้ฉันช่วยไหมคะ?"

"ช่วย?"

"ก็ช่วยบอสหาแฟนไงคะ ฉันว่าคนที่ชอบบอสต้องมีเยอะแน่"

"ถ้าผมอยากได้คนแบบคุณละ?"

"แบบฉัน!!"

"ใช่ เอาให้เหมือนคุณทุกอย่างทุกตารางนิ้วเลยนะอินวา"

"แต่ฉันมีคนเดียวในโลกจะหาคนมาเหมือนได้ไงละคะ ถ้าเจอคนคล้ายๆกันอันนี้น่าจะได้ง่ายมากกว่า"

"เพราะคุณมีคนเดียวในโลกไงผมเลยหาใครมาแทนที่คุณไม่ได้"

"พูดอย่างกับว่าบอสชอบฉันงั้นแหละ บอสก็รู้ว่าคนในออฟฟิศลือเราว่าคบกันอยู่ดังนั้นอย่าแกล้งเพิ่มสิคะแค่นี้คุยกับคนอื่นก็เกรงกันหมดแล้วนะ"

"ผมคงเล่นมากไปหน่อย" ขนาดเขาพูดความจริงออกไปอินวายังไม่เชื่อเลยแล้วแบบนี้เราจะรักกันได้จริงๆเหรอ เธอไม่เอะใจไม่สงสัยในตัวเขาบ้างเลยสักนิดแล้วยังมองกันด้วยแววตาที่เคารพเสมอ

ไม่อยากเป็นเจ้านายเว้ยแต่อยากเป็นผัว!!