โหดร้ายพ่ายรัก

ท่ามกลางความวุ่นวายในวันประชุมใหญ่ภายในบริษัทรองประธานวัยยี่สิบเจ็ดปีนั่งอ่านข้อมูลสรุปต่างๆที่เลขาส่งให้ผ่านไอแพดเงียบๆพร้อมกับดื่มกาแฟเย็นจากร้านประจำ นัยตากรุ้มกริ่มแอบมองเลขาสาวที่นั่งจัดเรียงเอกสารภายในห้องตามคำสั่งได้น่ามองที่สุด นี่เธอได้รู้ไหมนะว่าเขาแอบมองอยู่? คำถามภายในใจดังขึ้นพร้อมกับอัตราการเต้นของหัวใจขึ้นแรงเมื่อเลขาเงยหน้า เขารีบหลบตาแสร้งทำเป็นอ่านรายงานเหมือนไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากงาน เลขาก็เงียบแล้วทำงานต่อโดยที่ไม่สนใจเขาเลยสักนิดเดียวทั้งที่วันนี้ตั้งใจเรียกร้องความสนใจจากเธอ ฉีดน้ำหอมกลิ่มใหม่เธอชอบไหมนะ? นาฬิกาเรือนนี้ละดูเป็นยังไงในสายตาเธอ? กาาแต่งตัวโดดเด่นพอจะสดุดตาไหม? เสียงใจที่เต้นแรงขนาดนี้คงไม่ดังจนรบกวนเธอใช่ไหม? "บอสน่านมีอะไรรึเปล่าคะ?" "เอ่อ...คือ…" "บอสเครียดรึเปล่าคะ? ความจริงการประชุมวันนี้ก็มีแต่เรื่องใหญ่ด้วยสิงั้นเย็นนี้ให้อินวาจองร้านอาหารให้ดีไหมคะเผื่อจะช่วยคลายเครียดได้บ้าง?" "คุณจะไปด้วยใช่ไหม?" "บอสอยากให้อินวาไปเหรอคะ?" "กินคนเดียวไม่อร่อย อินวาไปกินด้วยกันนะอย่างน้อยผมจะได้มีเพื่อนคุยบ้าง" "ได้ค่ะบอสน่าน ว่าแต่ครั้งนี้จะไปที่ไหนดีคะ?" "ที่เดิมแล้วก็จองห้องพักด้วยเลย ผมขี้เกียจขับรถดึกๆคุณเองก็ด้วยนะ" "ค่ะบอส" อินวาเป็นคนน่ารักมากให้มองเท่าไรก็ไม่เคยเบื่อเลยสักครั้งแล้วเรื่องงานเธอยังสามารถรับมือได้ดีมากอีกด้วยนั่นยิ่งทำให้รู้สึกประทับใจ เขาไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นสมพานกินไก่วัดแต่ดูเธอสิแม่งโคตรดีทั้งน่ารักทั้งนุ่มนิ่มไปหมดทั้งตัวแล้วยังมีเสน่ห์จนผู้ชายต่อคิวเข้ามาจีบไม่หยุดแม้แต่ลูกค้าบางคนยังสนใจเลยนับประสาอะไรกับคนที่ต้องพบเจอเธอทุกวันอย่างเขาละ เฮ้อ...ทำยังไงอินวาจะรู้ว่ารักนะ! เราทำงานด้วยกันมาสองปีแล้วแต่มันไม่มีสักแว็บหน่อยเหรอที่เธอจะสับสนแล้วคิดว่าเขารักหรือแม่นุ่มนิ่มจะด้านชาเรื่องความรักนะ เขานี่แม่งก็เป็นเจ้านายเหี้ยชอบใช้อำนาจไปในทางที่ผิดหลายครั้งเลยละ ตั้งแต่บังคับให้เธอมาหาบ่อยๆหาเรื่องไปส่งถึงคอนโดอีกหลายครั้งแล้วยังแกล้งทำตัวเป็นคนเหงาเพื่อนน้อยเพื่อหลอกเธอไปกินข้าวด้วยกันแทบทุกวันอีกต่างหาก ทำขนาดนี้เธอไม่คิดว่าเขาแอบรักมั้งเหรอวะ? ประชุมในช่วงบ่ายเต็มไปด้วยความเครียดและความกดดันอย่างหนักจากผู้ถือหุ้นรวมถึงประธานบริษัทที่นั่งหัวโด่อยู่นั่นก็คือพ่อเขาเองแหละแต่ก็ผ่านมาได้เป็นอย่างดีเพราะข้อมูลที่เลขาส่งมาให้อ่านก่อนเข้ามานี่ไง ไอ้พวกเวรจ้องจะจับเขามาฉีกทึ้งโดยไม่สนใจอะไรเลยแล้วพ่อก็นั่งดูเพราะอยากรู้ว่าเขาจะแก้ปัญหายังไง เหอะ! เรื่องแหกหน้าคนอื่นเขาถนัดนัก!! เป็นไงละพวกมึงเอ๋อแดกจนพูดไม่ออกเลยสิ! "แกจะไม่ไปกินข้าวเย็นกับพ่อเหรอน่าน?" "ผมมีนัดเลื่อนไม่ได้จริงๆ" "กับแฟน?" "ครับพ่อ ผมนัดกับแฟนแล้วขี้เกียจมีปัญหา" "ใครละแฟนแกเมื่อไรจะพามาแนะนำบ้างห่ะ?" "คนนี้พ่อรู้จักแล้วแต่เดี๋ยวว่างๆผมจะพาไปแนะนำแล้วกัน ผมไปนะ" “…ไปมีแฟนตอนไหน?” เขามันคนสันดานเหี้ยที่ไม่ยอมไปกินข้าวกับพ่อแม่แต่เลือกมากินข้าวกับอินวาแถมยังบอกกับพ่อว่ามากับแฟนอีกทั้งที่ความจริงแล้วไม่ใช่เลยสักนิด คือเขาแอบรักไงแต่เธอที่แม่งเก่งไปซะทุกเรื่องแต่ดันมาโง่ในเรื่องนี้ได้ไงก็ไม่รู้สิแล้วการจีบน่ะก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเหมือนกันเกิดมาไม่เคยแอบรักใครนานขนาดนี้เลยนะ อยากได้เลขาเป็นเมียโว๊ยยยยยยย….. "ไปรถผมนะรถคุณจอดไว้ที่นี่แหละแล้วพรุ่งนี้มาทำงานพร้อมกันอยู่แล้วค่อยมาเอา" "ก็ได้ค่ะบอส" "ก็ได้เหรอ?" "บอสน่านมีอะไรรึเปล่าคะ?" "เปล่าน่ะผมแค่...เครียดนิดหน่อย!" แค่ไม่อยากได้ยินคำว่าก็ได้เพราะมันเหมือนว่าเธอจำใจไปด้วยกันมากกว่าแล้วดูเวลายิ้มหวานให้กันสินี่คงไม่รู้อะไรเลยจริงๆใช่ไหมว่าตอนนี้ใจสั่นไหวขนาดไหนแล้ว “มองอไรคะ?” "บอสคะ?" "บอสน่าน?" "...บอสมีอะไรรึเปล่าคะ?" เขามองหน้าเธอแล้วยังก้มหน้าเข้ามาใกล้มากอีกด้วย เธอไม่รู้ว่าเผลอทำอะไรผิดไปรึเปล่าแววตาบอสถึงมองกันแปลกๆแบบนี้แต่ก่อนที่เขาจะก้มเข้ามาใกล้ก็รีบยกมือมาดันหน้าอกใหญรักษาระยะห่างให้มากขึ้น "เอ่อ...คือ...มีอะไรไม่รู้ติดหน้าคุณน่ะ!" เมื่อกี้เผลอทำอะไรตามใจตัวเองจนเกือบจะล้ำเส้นแล้วดูหน้าอินวาตอนนี้ดิทั้งน่ารักน่าจูบน่าพาไปทำอะไรต่อมิอะไรให้ฉ่ำแฉะจนหมดแรงกันไปข้างแต่ต้องห้ามใจไว้ก่อน "ผมเอาออกให้นะ หลับตาสิ" เธอหลับตาลงอย่างว่าง่ายแล้วแบบนี้แหละถึงได้สามารถมองใบหน้าสวยหวานจนยิ้มกว้างออกมาอย่างมีความสุขทั้งที่เป็นแค่นาทีสั้นๆเท่านั้นเอง มือใหญ่ประคองใบหน้าสวยก่อนจะเกลี่ยปลายนิ้วแผ่วเบาที่แก้มนุ่มไล่ไปเรื่อยๆจนมาถึงที่ปากน่าจูบให้บวมเจ้อ "ออกยังคะบอส?" "อีกนิดนะพอดีว่ามันเป็นเศษเล็กๆติดเต็มหน้าคุณเลยอินวา" ความน่ารักติดเต็มไปหมดน่ะสิจะให้เอาออกยังไงละแล้วดูหลับตาพริ้มแบบนี้มันทำให้สมองจินตนาการไปถึงเรื่องบนเตียงรู้ไหมห่ะยัยนุ่มนิ่มของเขา จะเป็นยังไงนะถ้าได้เจอแบบนี้ทุกคืนก่อนนอน? แม่ง...หัวใจวายตายก่อนพอดี!! "บอสคะ?" "ครับ?" "ติดปากด้วยเหรอคะ?" "ใช่ ติดเยอะมากเลยด้วย" "มันคืออะไรคะ?" "ผมบอกไม่ถูกเลยแต่อีกแป็ปนะใกล้แล้ว" ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยริมฝีปากนุ่นเผลอยิ้มออกมาเพราะความน่ารักของเธอที่มากเกินไปแต่ก็ต้องพอก่อนไม่อย่างนั้นจะถูกสงสัยเอาได้ เขาปล่อยมือออกจากหน้าเธอแล้วมาลูบหน้าตัวเองแตะนิ้วโป้งที่ปากตัวเองซ้ำๆพร้อมกับยิ้มกว้างมีความสุขยังไงไม่รู้สิ จูบทางอ้อมยังรู้สึกดีขนาดนี้ถ้าได้จูบจริงจะเป็นยังไงนะ? ...เขาจะหลงเธอมากกว่านี้รึเปล่านะ? "สงสัยคงเป็นฝุ่นตอนออกไปข้างนอกแน่เลย ยังไงอินวาขอบคุณบอสนะคะ" "ผมเต็มใจ หิวยังมื้อนี้ดื่มด้วยนะผ่อนคลายบ้าง" "ถ้าเมาละคะ?" "ก็จองห้องแล้วไม่ใช่รึไง ถ้าผมเมาคุณก็ดูแลด้วยแล้วกันแต่ถ้าคุณเมาผมจะดูแลเอง" "ตามใจบอสน่านค่ะ" ทุกครั้งที่ไปกินอาหารเย็นด้วยกันเราไม่ค่อยดื่มหรอกแต่ครั้งนี้บอสน่านคงจะมีเรื่องให้เครียดมากจริงๆถึงเอ่ยปากชวน ปรกติแล้วถ้ากินข้าวเย็นเสร็จเขาจะขับรถไปส่งมากกว่า เธอเป็นเลขามีหน้าที่หลายอย่างที่ต้องทำแล้วยังขายเวลาเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมงให้กับเขาอีกด้วยแต่ถ้าเทียบกับเงินเดือนหลักแสนแล้วก็ถือว่าคุ้มนะ การกินอาหารกับบอสน่านไม่ใช่เรื่องแปลกเลยเพราะเกือบทุกเที่ยงก็กินด้วยกันอยู่แล้วจะมีแค่บางครั้งที่เขาออกไปกินกับเพื่อนข้างนอกบ้างส่วนมื้อเย็นแบบนี้ก็ประมาณอาทิตย์ละครั้งสองครั้งแล้วแต่เวลาว่างนะ บอสน่านคือลูกชายคนเดียวของท่านประธานที่ไม่ค่อยได้เข้าบริษัทเท่าไรนัก เขามีชื่อเสียงไม่ค่อยดีเรื่องนิสัยชอบมีเรื่องกับคนอื่นไปทั่วแม้ว่าทุกอย่างจะจบลงด้วยการใช้เงินแก้ปัญหาก็ตามแต่เธอยังไม่เคยเห็นกับตาสักครั้งว่าใครเป็นคนเริ่มก่อนกัน หลายคนบอกว่าเขาเป็นคนดุมากแถมยังโหดร้ายเกินไปแต่ตลอดสองปีที่ผ่านมาบอสใจดีกับเธอมากนะ เขาไม่เคยขึ้นเสียงใส่เลยสักครั้งเวลาทำงานผิดพลาดแล้วยังใจเย็นมากพอจะสอนและอธิบายให้เข้าใจอีกต่างหาก บอสน่านถูกคนอื่นเข้าใจผิดเพราะอะไรกันนะ! "คิดถึงใครห่ะเหม่อลอยเชียว?" "เปล่าคะบอส" "อยู่กับผมคนที่คุณสนใจควรมีแค่ผมนะอินวา" "ก็ได้ค่ะบอส" "วันนี้ผมดูเป็นยังไงบ้างในสายตาคุณ?" "ดูดีเหมือนทุกวันค่ะ" เขาควรจะดีใจไหมที่ขนาดลงทุนไปเลือกน้ำหอมจนจมูกแทบพังเพื่อหวังให้เธอหันมาสนใจแล้วทักกันสักนิดนี่ยังไม่รวมกับนาฬิกาเรือนที่เธอเคยชมว่าใส่แล้วดูดีกับเสื้อผ้าชุดใหม่คุมโทนแบบที่เธอชอบด้วยนะ ดูดีเหมือนทุกวันงั้นเหรอวะ? ...ประโยคสำเร็จรูปชัดๆ