ตอนที่ 14
1835 คำ
น่านตื่นมาในเวลาตีสองเข้าห้องน้ำและเมื่อเดินออกมากำลังจะล้มตัวลงนอนแต่กลับต้องมาสดุดเมื่อเห็นคนน่ารักนอนขดตัวอยู่บนโซฟาตัวใหญ่
เขาเดินมาหยุดแล้วนั่งลงที่พื้นมองด้วยแววตาอ่อนโยนลึกซึ้งเกินจะบรรยายออกมาได้ เขาเกลี่ยผมยาวสรวยไปทัดหูแล้วจับมือนุ่มขึ้นมาพรมจูบก่อนจะซบหน้าลงที่ฝ่ามือแสนอุ่นของเธอ
"คุณไม่ได้นอกใจผมใช่ไหมที่รัก คุณจะเป็นของผมคนเดียวใช่ไหม?" ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใครไม่สำคัญเพราะตอนนี้เธออยู่กับเขาแล้ว เธอบอกว่าไม่มีใครแค่นี้มันก็มากเกินพอแล้วต่อให้จะเป็นคำโกหกจะเป็นคำหลอกลวงหรือจะเป็นอะไรก็ช่างมันเถอะเพราะเขาก็พร้อมจะเชื่อเสมอถ้ามันออกมาจากคำพูดของเธอ
น่านอุ้มอินวาพาไปนอนบนเตียงนุ่นแทนโซฟานี้แล้วให้ตัวเขาเป็นผ้าห่มเป็นหมอนข้างเป็นทุกอย่างที่่ให้ความอบอุ่นแก่เธอในคืนนี้ อินวาหลับสนิทมากคงเพราะว่าเมาด้วยส่วนหนึ่งแต่อีกส่วนคือเธอเป็นคนหลับลึกอยู่แล้วเขารู้ดีถึงเราจะนอนด้วยกันแบบนี้ไม่ปล่อยก็ตาม
ในขณะที่เขาแกล้งเมาแกล้งทำตัวอ่อนแอเพื่อเรียกร้องความสนใจแต่กลับเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าปนเศร้ามากถึงจะยิ้มออกมาให้กำลังใจกันแล้วก็ตาม
เขาอยากจะเป็นคนคอยปลอบโยนอยากจะเป็นคนที่เธอหันมาเมื่อไรก็เจอ เขามีไหล่ให้พักพิงในวันที่อ่อนล้าแต่เธอไม่ให้โอกาสนั้นกับเขาเลย
"คุณช่วยทำให้ผมรู้สึกสักนิดหน่อยเถอะว่ารักเหมือนกัน รู้ไหมผมอยากจะบอกรักคุณใจแทบขาดแต่ผมก็กลัวคุณจะเปลี่ยน ไป ผมกลัวว่าจะเสียคุณไปเพราะผมคงทนไม่ไหวแน่ อินวารักผมบ้างไหมแค่เสี้ยวเดียวของหัวใจคุณก็ได้ทูนหัว"
“ถึงแม้คุณจะไม่รักผมแต่ว่าผมรักคุณเสมอนะ”
วันเวลาผ่านไปอย่างช้าๆหลังจากแกล้งเมาจนได้นอนกอดเธอในคืนนั้นแล้วก็ยังสามารถเอาตัวรอดได้เหมือนทุกครั้งนั่นคือการตื่นก่อนเวลาจริงในช่วงตีสี่จากนั้นไปนอนที่โซฟาสร้างภาพเป็นสุภาพบุรุษทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่เลยสักนิดเดียว
ทุกเช้าที่เคยมีความสุขก็เริ่มเต็มไปด้วยความอิจฉาเมื่อเห็นว่ามีใครขับรถมาส่งอินวาแล้วยังมารับในช่วงเย็นอีกด้วย เขาเคยแอบตามไปเพื่อดูว่าเป็นใครแต่มันก็ไม่เคยลงจากรถเลยสักครั้งส่วนอินวาก็ปากแข็งไม่เคยยอมรับว่ากำลังคุยหรือมีใครเข้ามาจีบอยู่ เขาหลอกถามเท่าที่จะทำได้แต่เธอก็ไม่เคยหลุดปากแล้วบางครั้งยังมองกันด้วยสายตาที่แปลกไปกว่าเดิมคล้ายว่ารำคาญทั้งที่ตลอดสองปีมานี้เธอไม่เคยมองกันแบบนั้นเลยสักนาทีเดียว
ความอิจฉาเริ่มมากขึ้นและความริษยากัดกินภายในใจจนแทบจะทนไม่ไหว หลายครั้งที่เขาอยากจะอาละวาดทำลายข้าวของทุกอย่างให้หมดแรงให้คิดอะไรไม่ออก
หลายครั้งเขาอยากจะลากตัวอินวามาเค้นเอาคำตอบเกี่ยวกับคนที่มันกล้าดีแย่งแล้วขังเธอไว้ให้อยู่กับเขาคนเดียวแต่สุดท้ายก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้นอกจากแอบมองเงียบๆระบายอารมณ์ผ่านเหล้าเบียร์บุหรี่ที่หนักขึ้นทุกวัน
นี่มันแค่จุดเริ่มต้นความเจ็บปวดรึเปล่านะ!
"ไอ้เหี้ยน่านเป็นไรอีกวะแดกอย่างเดียวเลย"
"ทะเลาะกับคุณเลขารึเปล่าวะ?"
"ทะเลาะเหี้ยอะไรวะตั้งเป็นอาทิตย์ พรุ่งนี้ก็วันเกิดมันแล้วแต่ดูสภาพแม่งดิ...กูว่ามีเรื่องฉิบหายแล้ว!"
"แต่ปัญหาเดียวของมันคือคุณอินวา"
ฟีฟ่า ว่านและชานคุยกันไม่ดังมากก่อนจะส่ายหน้าด้วยความงงมากพอสมควรเพราะอาทิตย์ที่แล้วก็เหมือนจะดีหลังจากแกล้งเมาเช้าวันต่อมาก็ยิ้มแป๋นแล๋นจนเกือบลืมว่าก่อนหน้านี้เป็นยังไงแต่ผ่านไปไม่ถึงสองวันเพื่อนเวรก็กลับมาคุยกับเหล้าเบียร์
หนักเหล้าหนักบุหรี่แต่ยังซื่อสัตย์ฉิบหาย!
ว่านเม้มปากจนแทบเป็นเส้นตรงใช้ความคิดที่คิดเท่าไรก็ไม่ออกในขณะที่ฟีฟ่าก็คิ้วขมวดในการค้นหาจากช่องทางโซเชียวแต่ก็ไม่พบอะไรเลยสักนิด ชานถอนหายใจยกข้อมือดูเวลาที่ล่วงเลยมาถึงตีหนึ่งแล้วซึ่งเพื่อนเวรนี่ก็แดกเหล้าตั้งแต่สามทุ่มได้มั้งใครพูดคุยอะไรก็ไม่ตอบสักคำ
ไอ้น่านมันเมาแล้วพาลไว้ใจไม่ได้!
"กูเอง!" ชานพูดด้วยความหนักใจ
"มึงอะดีสุดถ้าเป็นกูนะยังไม่ทันได้ถามหรอกคงได้วางมวยกันก่อนพอดี" ว่านตอบ
ชานเดินมานั่งพร้อมกับเพื่อนแล้วเทเหล้าดื่มทอดสายตามองบรรยากาศรอบๆในระหว่างที่กำลังคิดว่าจะหลอกถามคนเมายังไงดี ไอ้น่านก็ไม่แม้แต่จะเงยมองเอาแต่ยกเหล้าแดกแล้วแดกอีกจนคอตกมองแก้วเหล้าเหม่อลอยน่าสงสัยว่าเรื่องนี้อาจจะหนักกว่าที่เดาไว้
อินวาเปิดตัวว่าคบใครรึเปล่าวะเพื่อนถึงอาการหนักขนาดนี้
...แต่อาทิตย์ที่แล้วก็บอกว่าไม่มีใครนี่!
"พอแล้วไอ้เหี้ยมึงจะแดกอะไรนักหนาวะ!" มันจะเทแต่เขาแย่งมาก่อน
"เสือก!" มือใหญ่แย่งขวดเหล้ากลับมาคืนแต่เพื่อนกลับแย่งแก้วไปแทนแต่แล้วไงวะแค่นี้คิดว่าจะห้ามกูได้เหรอไอ้เหี้ยชาน
ยกขวดเหล้ากรอกปากแม่งเลยดิ!
"ไอ้สัตว์!" น่าถีบสักทีจริงๆนะมึงเนี่ย
"มาทำค*ยไรห่ะหรือพี่วินจุดธูปเรียกเหรอ?" เขาวางขวดเหล้าลงแล้วถึงได้หันไปมองเพื่อนสามคนชัดๆแต่ภาพก็เลือนลางโคลงเคลงเหลือเกิน เขาเมามากก็จริงแต่สติก็ยังพอหลงเหลือให้กลับบ้านเองได้ไม่เห็นต้องตามใครมารับ
"มึงเป็นเหี้ยไรวะมีเรื่องอะไรก็ระบายออกมาดิไอ้น่าน กูเพื่อนมึงนะเว้ย กูช่วยมึงได้ทุกอย่าง!"
"เรื่องนี้ไม่มีใครช่วยกูได้หรอกชาน กูแพ้แล้ว...ได้ยินไหมว่ากูแพ้แล้ว!!!"
"เรื่องอินวาใช่ไหม?"
"กู...กู...ผิดเอง"
"มึงทำอะไรลงไปห่ะ?"
"กูไม่ดีตรงไหนวะมึง กูรักอินวาแทบตายห่าอยู่แล้วทำไมถึงไม่รักกูบ้างวะมึง ทำไมกูต้องแพ้คนมาทีหลังด้วยวะ กูมันเหี้ยเกินไปเหรอหรือว่าเพราะอะไรอินวาถึงมองข้ามกูตลอด ทำไมวะ กูทำใจไม่ได้วะมึง!"
"น่านคือ..."
"กูรักอินวามาก รักแบบที่กูไม่เคยรู้สึกมาก่อน…" น้ำเสียงสั่นเครือพูดไม่ดังมากนัยน์ตาที่เคยดุเศร้ามากขึ้นขณะที่สมองเล่นภาพเลขาสุดที่รักฉายเข้ามาในหัวซ้ำๆไม่หยุด น้ำตาเริ่มเอ่อคลอเกือบจะไหลอาบแก้มอยู่เชียวถ้าไม่รีบเช็ดออกก่อนแล้วหยิบขวดเหล้ามาดื่มต่อเพื่อให้ลืมทุกอย่าง
แต่ยิ่งเมายิ่งคิดถึงช่วงเวลาของเรามากขึ้น
ชานเงียบขึ้นมากถึงจะฟังเพื่อนไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรแต่เรื่องนี้เกี่ยวกับคุณเลขาและอีกคนที่น่าจะเข้ามามีบทบาทจนเพื่อนเสียหลักขนาดนี้
จะเป็นอาเพชรรึเปล่าวะ?
ฟีฟ่าส่ายหน้าบอกเพื่อนให้รู้ว่าเขาเองก็ไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเพราะคนอย่างน่านมันจะไม่พูดถึงความทุกข์ของตัวเองหรอกถ้าไม่สาหัสจริงๆ เขารู้ว่ามันไม่ชอบให้ใครมองว่าอ่อนแอแต่ดูตอนนี้สิทั้งเหม่อลอยทั้งเสียงสั่นแล้วยังแอบเห็นน้ำตาที่เอ่อคลอเบ้าอีกต่างหากแสดงว่าครั้งนี้หนักมากจริง
เกิดเรื่องเหี้ยอะไรขึ้นวะเนี่ย!?
ว่านหยิบเหล้าขึ้นมากระดกลงคอปล่อยความร้อนแผ่ซ่านไปช้าๆโดยไม่สนใจรสขมของมันเลยสักนิดเพราะมวลบรรยากาศรอบตัวมันขมขื่นจนรู้สึกว่าเหล้าจืดขึ้นมาทันที เขาเป็นห่วงนะแต่ถ้าให้พูดอะไรออกไปก็เกรงว่าจะเผลอปากหมาจนเพื่อนก้านคอให้สลบก่อนนี่ดิ
...แล้วกูจะช่วยมึงยังไงดีเนี่ย!
"กูไม่ได้กินข้าวกับอินวามาหลายวันแล้ว" ทั้งที่ความจริงเรากินข้าวด้วยกันแทบทุกวันจนรู้ใจว่าใครชอบอะไรบ้างแต่ในช่วงนี้ไม่ว่าเขาจะชวนกี่ครั้งเธอปฏิเสธหมด อินวาเริ่มตอบข้อความช้ามากขึ้นจนบางครั้งสมองมันซุกซนเผลอคิดว่าเธอกำลังทำอะไรกับใครให้ใจเจ็บมากขึ้น
"ไอ้หน้าส้นตีนนั่นมันเป็นใครวะที่แย่งคุณเลขามึงไป?" ว่านวางแก้วเหล้าแล้วถามแต่เพื่อนที่นั่งคอตกก็ส่ายหน้าเบาๆไม่แน่ใจว่าไอ้น่านไม่รู้หรือไม่อยากทำให้คุณเลขาเสียใจทั้งที่ตัวมันเองตอนนี้ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
"อาทิตย์ก่อนยังบอกไม่มีใครอยู่เลย กูว่านะบางทีมึงอาจจะเข้าใจผิดก็ได้"
"อยู่ห้องด้วยกันทั้งวันทั้งคืนนี่นะ!"
"เหี้ยแล้วไง!"
"มันขับรถอินวาแล้วอยู่ห้องด้วยกันอีก กูเคยลองไปแอบดูแล้วทนอยู่ต่อไม่ไหวจริงๆ กูรู้สึกเหมือนจะตายวะมึง" น่านนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์ที่เป็นภาพอินวาเมื่อตอนเราไปตั้งแคมป์กลางป่าด้วยกัน
นิ้วโป้งมันซุกซนแตะเข้าที่แอปพลิเคชั่นไลน์เผลอกดสติ้กเกอร์ร้องไห้ตัวหนึ่งไปอย่างลืมตัวแล้วรีบลบออกแต่เพียงแค่ไม่ถึงนาทีก็มีสติ้กเกอร์ดุ๊กดิ๊กน่ารักตอบกลับมา
อินวา : ดึกแล้วไม่นอนเหรอคะบอส
อินวา : ปาร์ตี้อยู่รึเปล่าคะ?
อินวา : ….
อินวา : ฝันดีนะคะบอส
น่าน : เดี๋ยวก่อนอินวา!
น่าน : คุณทำอะไรอยู่ไม่ง่วงเหรอดึกแล้วนะ
น่าน : ผม…
อินวา : พึ่งกลับจากสนามบินค่ะ
น่าน : ไปเที่ยวเหรอ?
อินวา : วันเกิดบอสแล้วจะให้อินวาไปไหนได้ละคะ
น่าน : อยู่ไหน?
อินวา : โรงแรม xxx
น่าน : ที่เดียวกันเลย อยู่ห้องอะไรละพรุ่งนี้ผมจะไปหา
อินวา : ห้อง xx
- ผู้เขียน
