"อินวา...ผมรักคุณ…" น้ำเสียงสั่นเครือปนสะอื้อพูดออกมาแผ่วเบาพอดีกับไฟที่เปิดสว่างพร้อมกับเสียงเพลงสุดโรแมนติกแต่มันไม่มีอะไรเกิดแล้วไงจะเปิดทำไมวะ
อินวาทิ้งเขาไปแล้ว!!
"ไอ้น่านเกิดอะไรขึ้นวะ!" ชานรีบตรงมาประคองเพื่อนรักที่ทรุดตัวนั่งพื้นตัวสั่นเทาอยู่คนเดียวไร้เงาเลขาสุดที่รักของมัน
"อินวาละ?" ฟีฟ่าคุกเข่าตรงหน้าเพื่อนรักที่นิ่งค้างเหม่อลอยน้ำตาไหลอาบแก้มจนน่าสงสารและนี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเพื่อนร้องไห้แบบนี้
เขารีบดึงมันเข้ามากอดลูบหลังปลอบใจพร้อมทั้งส่งสายตาให้ชานไปตามหาเลขาของเพื่อนเพราะหนึ่งในพวกเราสามคนชานคือคนที่เจอกับเลขาเพื่อนบ่อยที่สุด
"นี่มึง…" ว่านกำลังจะปลอบใจแต่เจอสายตาดุของเพื่อนจ้องก่อนจะชี้หน้าเพราะเกรงว่าเขาจะเผลอปากเสียมากกว่าซึ่งนั่นก็จริง เขาแค่จะบอกว่าเรื่องแค่นี้มันไม่ตายหรอกอีกไม่นานก็ผ่านไปได้ยังไงไอ้น่านมันก็มีเพื่อนอย่างพวกเขาเคียงข้างอยู่นี่ไง
...เขาทำได้
