“ไม่ต้องกลัว ฉันจะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน ไม่ว่าใครก็เข้ามาทำอะไรเธอไม่ได้ ฉันสัญญา” ราวกับเข้ามานั่งอยู่ในใจที่ยังเข็ดขยาดและหวาดกลัวของเธอ ถึงได้เข้าใจว่าเธอกำลังรู้สึกอย่างไร
“ฉันไม่ได้อยากอ่อนแอ และไม่ได้อยากเป็นภาระของคุณ แต่ฉันยังไม่พร้อมจะอยู่คนเดียวจริงๆ” เธอดึงมือที่ลูบหัวมาซบเอาไว้ ราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะหายไป
“ฉันเองก็ไม่ยอมให้เธออยู่คนเดียวหรอก เพราะฉะนั้นไม่ต้องคิดอะไรแล้ว นอนซะ เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้น” เธอพยักหน้าหงึกๆ แต่ก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้อีก
“อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับใครได้ไหม โดยเฉพาะพี่ศิ ฉันไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วง แค่เรื่องที่เจอวันนี้ทุกคนก็เครียดกันมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เรื่องของฉันไปทำให้ทุกคนไม่สบายใจอีก” ถึงจะไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เธอขอ แต่เขาก็ยอมพยักหน้าแต่โดยดี เห็นแบบนั้นมีนาก็ค่อยสบายใจขึ้น จากนั้นเธอก็ค่อยๆ หลับตา และหลับไปบนมือแสนอบอุ่นเขาในที่สุด
นานเท่า
