18
682 คำ
“มีอะไรรึเปล่าครับท่านประธาน” เมื่อจู่ๆ เจ้านายหนุ่มก็หยุดเดินดื้อๆ ผู้จัดการห้างที่เดินตามมาด้วยก็เลยอดถามไม่ได้
“ไม่มีอะไร คุณไปทำงานของคุณต่อเถอะ ผมขอเดินดูอะไรอีกสักหน่อย แล้วจะกลับเลย” ผู้จัดการรับคำอย่างว่าง่ายแล้วเดินจากไป ในขณะที่เจ้าของห้างนั้นก็รีบขยับมายืนอีกมุมหนึ่ง ซึ่งเป็นมุมที่มองเห็นหมากระเป๋าของเขาได้ชัดเจน
“เฮ้ย! แล้วนี่เราจะแอบดูยัยนั่นทำไมวะ บ้าฉิบ!” ทันทีที่รู้ตัวว่ากำลังทำเรื่องที่ไม่สมควร เขาก็รีบเดินออกมา แต่แล้วเท้าทั้งคู่จำต้องชะงักเพราะภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้า
“ผมจะเหมาทั้งหมดนี่เลย แต่ต้องให้ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนมาขาย” เจตนาของลูกค้าวัยกลางคนทำให้พนักงานขายจำต้องเดินมากระซิบบอกให้มีนามาขายตามคำขอ
“สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ไม่ทราบว่าลูกค้าสนใจเป็นตัวไหนคะ” มีนาเข้ามาทักทายอย่างนอบน้อม
“ผมสนใจคุณน่ะ ถ้าผมเหมาหมดนี่ รวมทั้งตัวคนขายด้วย คิดเท่าไหร่” ทั้งคำพูดกอปรกับสายตาแทะโลมอย่างเปิดเผย ทำให้เธอกัดฟันกรอดด้วยความโมโห แต่ก็ยังพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะไม่ตอบโต้กลับไป ทั้งที่ในใจนึกอยากจะกระโดดข่วนหน้ามันให้รู้แล้วรู้รอด
“เอ้า! นี่พวกเรา คุณลูกค้าท่านนี้เขาสนใจจะรับเลี้ยงทุกคนเลยนะ ใครสนใจจะไปอยู่กับเขาบ้าง มาๆๆ มาช่วยกันถ่ายคลิปสรรเสริญคนใจดีกันดีกว่า” เธอกวักมือเรียกพนักงานทุกคนเข้ามา อย่างน้อยอยู่ด้วยกันหลายคนก็คงอุม่นใจกว่า
“อย่ามาทำเป็นเล่นแง่โก่งราคา อยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา แค่ฉันยอมลดตัวมาเอาของมีตำหนิอย่างเธอก็นับว่าบุญเท่าไหร่แล้ว คนเมื่อคืนมันให้เธอเท่าไหร่ล่ะ ถึงได้ยอมให้มันทิ้งร่องรอยไว้แบบนั้น เอาเป็นว่าฉันจะให้เธอสองเท่า” นอกจากจะพูดจาหยาบโลนจนอยากจะเอารองเท้ายัดปากแล้ว สายตาแทะโลมที่กำลังมองมาที่รอยแดงๆ บนต้นคอเธอ มันทำให้เธอนึกรังเกียจจนอยากจะอาเจียนออกมาซะเดี๋ยวนั้น แต่ในเมื่อทำไม่ได้ เธอจึงต้องทำอย่างอื่นแทน
“โอ๊ย! พูดกันดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องทำร้ายร่างกายกันแบบนี้เลยนี่คะ” มีนาแสร้งทรุดลงไปกับพื้นแล้วร้องลั่น ทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาจำต้องหยุดและหันมามอง แน่นอนว่าทุกสายตาต่างก็จับจ้องไปที่ชายผู้นั้น
“เล่นตัวนักนะนังตัวดี รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ถ้าไม่อยากเดือดร้อนก็ไปกับฉันดีๆ แล้วเธอจะได้กินดีอยู่ดี มีเงินใช้สบายไปทั้งชาติ” คนที่ถูกด่าทางสายตาเริ่มทนไม่ไหว จึงหันมาข่มขู่เธอเสียงเขียว
“ทุกวันนี้ฉันก็ไม่ได้ลำบากอะไร ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาเลี้ยง โดยเฉพาะผู้ชายจิตเสื่อมอย่างคุณ อ้อ! แล้วที่ถามว่าคุณเป็นใครน่ะ จะบอกอะไรให้นะ โคตรเหง้าคุณมันไม่ได้น่าสนใจเท่ากับตัวตนที่น่าสมเพชของคุณหรอกนะ อวดเบ่งว่าตัวเองมีเงินมีอำนาจ กะอีแค่จะหาผู้หญิงมาอยู่ด้วยยังไม่มีปัญญาเลย นี่ไม่มีใครเอาถึงขนาดต้องบังคับข่มขู่ให้เขาสมยอมเลยสินะ หึ! ตราบใดที่จิตใจคุณมันยังสกปรก คิดได้แต่เรื่องต่ำตมแบบนี้ล่ะก็ ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก เพราะคุณมันก็เป็นได้แค่ขยะสังคมนั่นแหละ” เธอตอกหน้าอย่างไม่คิดจะเกรงกลัวอีก แน่นอนว่าสถานการณ์ตอนนี้เธอเป็นฝ่ายได้เปรียบ อย่างน้อยถ้าเกิดอะไรขึ้น เธอก็มีพยานนับสิบ
“นัง…” ชายกักขฬะเงื้อมือหมายจะตบ ถ้าไม่ติดว่ามือนั้นถูกคว้าเอาไว้ซะก่อน
- ผู้เขียน
