เตวิชหงุดหงิด! ไม่ชอบความรู้สึกที่คอนโทรลอะไรไม่ได้แบบนี้เลย สองวันที่เขาอยู่กับณจันทร์แบบตัวติดกัน วันเสาร์บ่ายเขากับเธออยู่ที่โรงพยาบาล ดูเหมือนอาการป่วยของณิชาจะยังทรงๆ ไม่ดีขึ้น ไม่แย่ลง ณจันทร์ดูเศร้ามาก เขาก็อยู่กับเธอ
วันอาทิตย์ หลังจากพาเธอไปเยี่ยมแม่ตอนครึ่งเช้า ช่วงครึ่งบ่ายเขาก็ชวนเธอไปหัดขับรถ โดยที่เขาสอนเธอเอง แล้วลงเอยด้วยการทำรถโยกเป็นจังหวะที่เขาถนัด ตอนพลบค่ำ... โชคดีที่เขามีประสบการณ์เรื่องถุงยางอนามัย ตอนนี้น่ะ เตวิชทั้งพกติดตัว เก็บไว้ในครัว ห้องรับแขก ห้องนอน ห้องน้ำ แล้วก็ในรถด้วย!
ณจันทร์ตามใจเขาตลอด เขาอยากได้อะไร เธอก็ให้ แต่พอวันจันทร์มาถึง เขาขอไปส่งเธอที่โรงเรียน เธอกลับปฏิเสธเสียงแข็ง หน้าตาขึงขัง
‘ไม่ค่ะ หนูโตแล้ว หนูจะไปโรงเรียนเอง’
‘โตตรงไหน ยังเรียนหนังสืออยู่ เด็ก!’
ชายหนุ่มโวย แต่อีกฝ่ายโวยกลับ
‘ถ้าหนูเด็ก ต่อไปคุณก็เอาหนูไม่ได้นะคะ เพราะคนที่เอา
