ท่าทางของเธอทำให้ตรัสตรัยหัวเราะออกมาเสียงดัง เขาขบขันจนต้องหันไปหัวเราะอีกทางอยู่นานจนน้ำตาเล็ด ก่อนที่ใบหน้าสดใสจะหันกลับมายิ้มให้เธอ โดยที่เสียงของเขายังสั่นอยู่เลย
“ไม่เป็นไร ไปกันเถอะ”
โอ๊ย อาย!
อีนิดจะแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้วค่า คุณขา!
นิดาตามตรัสตรัยออกจากร้าน และเข้าไปในรถของเขาด้วยการเปิดประตูให้ของพนักงานรับรถ เธอชินกับรถหรูแล้วเพราะนั่งกับเตวิชบ่อย หญิงสาวบอกชื่อสถานที่และกดจีพีเอสติดรถให้เขาอย่างคล่องแคล่ว นี่ก็เพราะนั่งรถไปกับเตวิชบ่อยเหมือนกัน
สองพ่อลูกนี่เหมือนกันอยู่อย่าง ชอบขับรถเอง ไม่ชอบมีคนขับรถให้ แถมยังให้เลขาแบบเธอมานั่งข้างหน้าด้วย เธอเลยติดการช่วยกดนั่น ส่งนี่ให้เตวิชมาตลอดเลย โดยที่เตวิชเองก็ชินกับการมีเธอคอยช่วยเหมือนกัน
แต่ตรัสตรัยไม่ชิน...
เขาไม่พกเลขาไปไหนมาไหนด้วยบ่อยๆ แบบเตวิช ถ้าจะไปเจอลูกค้าด้วยกัน ละไมจะขับรถของตัวเองไปที่นัดหมายก่อนเสมอ พอมีหญิงสาวส
