บทที่ 5 เด็กเสี่ย
1419 คำ
"ฉันนึกว่าแกขี้จนส้วมเต็มแล้วยัยแพตตี้ หายไปซะนาน นึกว่าจะไม่เข้าเรียน เกือบเรียกรถฉุกเฉินไปรับแกที่หน้าห้องน้ำ" ปากแจ๋วสูสีกับฉันก็ยัยลูกอม ไม่รู้มันเคยเกิดเป็นไก่มาก่อนหรือเปล่า จิกเก่ง พอฉันเข้าห้อง ยังไม่ทันจะนั่ง มันก็กัดฉันซะแล้ว
"ฉันถามจริงลูกอม แกเป็นโรคขาดความอบอุ่น หรือแกเป็นลูกที่พ่อแม่ไม่รักหรือเปล่า แกถึงได้หาเรื่องว่าฉันอยู่ได้ อยู่บ้านแกคงจะเหงา" มันเป็นปกติที่พวกฉันสองคนจะเล่นกันแรง ถ้าเป็นคนอื่นมองมา คงคิดว่าเราสองคนทะเลาะกัน
"พอเลยทั้งคู่ ฉันละเหนื่อยกับพวกแกสองคน อาจารย์มาโน่นแล้ว" ได้กันยาคอยแยกไว้ เราจึงหันกลับไปเรียน โดยยังไม่ได้เล่าเรื่องที่ฉันไปเจอใครในห้องน้ำ จนเราเรียนเสร็จและพากันลงมารอรับน้อง กิจกรรมวันแรกช่างมากมายน่าปวดหัว
พี่ๆเขาเรียกรวมน้องปีหนึ่ง ในห้องประชุมรวมคณะ ขณะที่นั่งฟังพี่ชี้แจงรายละเอียดต่างๆ
"แกการรับน้องคณะเราโหดปะ หวังว่าคงไม่ให้เราทำอะไรแปลกๆ แล้วลงโทษหนักหรอกนะ" นิชาผู้กลัวการรับน้อง มันถามฉันขึ้นมา ฉันลองหาข้อมูลมาบ้างแล้ว
"ฉันดูเพจของมหาวิทยาลัยคณะเรากับน้องไม่โหด ส่วนมากจะเป็นกิจกรรมเชื่อมสัมพันธ์กันมากกว่า" ฉันเล่าให้นิชาฟัง ฉันชอบขลุกอยู่ในเพจต่างๆ เรื่องข้อมูลพวกนี้จึงไม่ยากสำหรับฉันเลย พวกกันยา และลูกอม รวมฉัน นิชาพากันเมาท์มอย แข่งกับพี่ๆ
"น้องกลุ่มนั้นเงียบๆฟังพวกพี่อธิบายก่อนนะคะ" มีเสียงของรุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ฉันจึงหันไปมองตามเสียงที่ได้ยิน เหมือนทุกสายตาจะเพ่งเล็งมาที่กลุ่มฉัน พี่ผู้หญิงคนนั้นคงหมายถึงกลุ่มฉันแน่ๆ ฉันกับเพื่อนเลยพากันรูดซิบปาก อยู่อย่างๆเงียบ มารับน้องวันแรก ก็โดนเพ่งเล็งซะแล้ว เหมือนมีคนหมั่นไส้กลุ่มฉันด้วย ฉันได้ยินพวกนั้นซุบซิบนินทา คงอิจฉาที่พวกฉันสวยกว่า กิจกรรมรับน้องเสร็จแล้ว พวกพี่เขาก็ปล่อยปีหนึ่งกลับไปพักผ่อน พวกฉันเดินออกมาที่รถ
"นิชาไปไหนต่อปะ หาไรกินไหม" ลูกอมชวนนิชาหาอะไรกิน และมันก็หันมามองฉันกับกันยา เหมือนเป็นการถามว่าไปด้วยกันไหม ฉันรอนิชามันตอบ ถ้านิชา กันยาไปฉันก็ตามไปด้วย
"ไม่ล่ะวันนี้น้องชายฉันจะมาหาที่คอนโด ถ้าขืนกลับช้า นิดลได้ไปฟ้องแม่ฉันแน่ ยิ่งไม่อยากให้มาอยู่ข้างนอกด้วย" นิชาตอบปฏิเสธเป็นอันรู้กันว่า ต่างคนต่างแยกย้าย
"งั้นก็แยกย้าย" เสียงของกันยาที่บอกให้พวกเราแยกย้าย ลูกอมเหมือนผิดหวังนิดหนึ่งที่ไม่มีเพื่อนอยากไปกินด้วย เราสี่คนเลยขึ้นรถทางใครทางมัน ฉันขึ้นมาบนรถกำลังจะสตาร์ทรถเพื่อจะกลับคอนโด วันนี้ขี้เกียจไปนอนบ้าน คอนโดจะใกล้มหาลัยมากว่ามคอนโดที่ฉันอยู่เป็น คอนโดหรูขนาดใหญ่ที่ราคาแพงแสนแพง ฉันกับเพื่อนๆไม่ได้อยู่คอนโดเดียวกัน เพราะพ่อพวกฉันเป็นคนจัดการให้พวกฉันเลยไม่มีโอกาส เลือกอยู่ด้วยกัน ถ้าขืนขัดใจคนซื้อให้ คงไม่ได้ออกมาอยู่ข้างนอก
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
"ค่ะป๊า มีอะไรหรือเปล่า แพตตี้จะกลับไปนอนที่
คอนโด พรุ่งนี้หนูมีเรียนเช้า ป๊าจะให้หนูไปหาที่โรงแรมไหนคะ ค่ะเดี๋ยวหนูออกจากมหาลัยตรงไปที่โรงแรมเลยนะคะ ป๊ารอหนูอยู่ห้องนั้นได้เลยค่ะ" พ่อของฉันโทรมาถามว่าจะกลับไปนอนบ้านไหม และชวนไปทานข้าวที่โรงแรมกราเซียร์ โรงระดับห้าดาวของประเทศ ที่มีความหรูหรา ราคาต่อห้องไม่ต้องบอกว่าแพงแค่ไหน เพราะเป็นระดับลักชัวรี ป๊าฉันนัดลูกค้าคุยเรื่องธุระกิจ เสร็จคุยงานแล้วเลยชวนฉันกินข้าว เพราะเห็นว่าฉันจะไม่กลับบ้าน
ฉันขับรถมาที่โรงแรมตามที่ป๊าโทรบอก และเดินตรงขึ้นไปที่ห้องที่ป๊าคุยงาน ผู้ร่วมทุนออกไปแล้วเหลือแต่ป๊า ที่รอลูกสาวแสนสวยไปทานข้าวด้วย ปกติป๊าม๊า ไม่ค่อยมีเวลาทานข้าวที่บ้าน ต้องออกไปคุยงาน และทำงานตลอดจนไม่ค่อยมีเวลา ไม่รู้วันนี้คิดยังนัดฉันมากินข้าวด้วย พอกินข้าวกับป๊าเสร็จ ฉันเดินออกจากห้องมาพร้อมป๊า ฉันเดินกอดเอวป๊า เป็นเรื่องปกติ ฉันเป็นลูกคนเดียวสนิทกับป๊าม๊า แสดงออกความรักด้วยการกอด การหอมแก้มมันจนเป็นเรื่องปกติ ของที่บ้านอยู่แล้ว ฉันกำลังกอดเอวป๊า จู่ๆก็มีประตูห้องหนึ่งเปิดออกมา มีผู้ชายหล่อหน้าตาดี สูงยาว ผู้ชายที่ฉันแสนคุ้นเคย กอดเอวสาวสวยหุ่นเอ็กซ์ ออกมาจากห้อง สภาพเสื้อผ้าผู้หญิง ยับยู่ยี่ออกมาคงไม่ต้องบอก ว่าทำอะไรกันมา
"มีเงินเปิดห้องเอาที่โรงแรมแล้วเหรอคะ" ฉันพูดเบาๆให้พี่ดิวได้ยินสองคนขณะเดินผ่านใกล้ๆ
"หึ" เหมือนเสียงหัวเราะของพี่ดิว เยาะเย้ยฉันเรื่องอะไรฉันยังงง แทนที่จะเป็นฉันมากกว่าที่ต้องเยาะเย้ย แต่ฉันไม่สนใจหันหลังกลับไปมอง ป๊ามาส่งฉันขึ้นรถ ฉันหอมแก้มป๊าฉันหนึ่งที แล้วฉันยืนมองป๊าไปขึ้นรถตู้หรูคันใหญ่ ที่คนขับรถที่บ้านของฉันมารับป๊า จริงๆป๊าคะยั้นคะยอ ให้ฉันกลับไปนอนที่บ้านบ้าง ช่วงนี้ฉันอยู่คอนโดบ่อยไม่ได้กลับบ้านเลย พอป๊าไปแล้ว ฉันกำลังจะเปิดประตูขึ้นรถ
"เป็นเด็กเสี่ยนี่เอง เสี่ยดูยังไม่แก่นะ แต่ลีลาไม่น่าจะเด็ดเท่าพี่ ไหนบอกว่าเจอของเด็ด และดีกว่า เสี่ยแบบนี้ไม่น่าจะมีแรงเอาทั้งคืนนะ" ฉันหันหลังกลับไปมองผู้ชายที่เป็นเจ้าของคำพูดดูถูกฉัน ตามฉันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันอยากตบปากเสียๆนั่น ที่ว่าฉันเป็นเด็กเสี่ย
"ถึงจะมีอายุแต่แรงก็ยังดีนะคะ ไม่อ่อนปวกเปียกเหมือนบางคน แล้วลีลายังเด็ดมาก สาวติดไม่ยอมไปไหน" สาวติดที่ว่าคือแม่ฉันเอง อยู่กับพ่อฉันมานาน รักใคร่กันดีไม่เคยนอกใจ อยากมาว่าฉันแรงดีนัก ฉันก็สวนกลับแบบเจ็บๆ ฉันส่งสายตาเหยียดไปให้พี่ดิวอย่างเห็นได้ชัด ตอนบ่ายก็เอาไปแล้วที่ห้องน้ำยังไม่พอ เย็นลากมากินที่โรงแรมอีกต่างหาก แถมเป็นโรงแรมที่มีค่าห้องแสนแพง ช่างลงทุนต่างกันเหลือเกิน ผู้ชายอะไร เจ้าชู้มักมาก เอาได้ตลอดเวลา ถึงจะเป็นสเปคฉันก็เถอะ แต่ดูอันตรายเกินไป ถ้าเป็นแฟนกัน ฉันต้องรับมือยังไง ยังคิดหนักแทนเลย
"นี่เธอ มันจะมากไปแล้วนะแพตตี้ สองครั้งแล้วนะที่ว่าพี่ เธอมาลองดูกับพี่ไหมล่ะ เธออาจจะติดใจ มากว่าเสี่ยของเธออีกนะ" มาหาว่าพ่อฉันเป็นเสี่ยกินเด็ก ดูถูกฉันด้วย อยากตบให้เลือดกลบปาก
"แพตตี้ว่าพี่เองมากกว่าที่จะติดใจแพตตี้ อย่าริลองเลยค่ะ เดี๋ยวติดแพตตี้งอมแงมไปไหนไม่ได้นะคะ" ฉันท้าพี่ดิวไป คนอะไรหลงตัวเองชะมัด
"เดี๋ยวเราจะได้รู้ ว่าใครจะติดใจใครก่อน เธออย่าเพิ่งรีบหนีไปไหนล่ะ" ไม่มีทางซะล่ะ
"แพตตี้ไม่หนีแน่นอนค่ะ เจอกันนะคะ" ท้าไปหนึ่งกรุบ
"ได้เดี๋ยวเราเจอกัน" แล้วฉันกับพี่ดิวก็ไม่ได้ลับฝีปากอีก เพราะฉันเหนื่อยมาก ส่วนพี่ดิวคงไม่ต่างจากฉันเราจึงแยกย้ายขึ้นรถกลับ ฉันไม่เคยเป็นเด็กเสี่ย และไม่คิดจะเป็น เพราะบ้านรวยมากไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น แล้วเราจะได้เห็นดีกันพี่ดิว
- ผู้เขียน
