บทที่ 6 รับคำท้า
1439 คำ
วันนี้ผมนัดกับนารา ไม่อยากพาเธอไปจัดคอนโดที่เป็นที่ส่วนตัวผม ไม่อยากให้ผู้หญิงที่ไม่ใช่ได้เข้าไป ผมเดินออกมาจากห้องพร้อมกับนารา เมื่อจัดการเธอเสร็จ ผมออกมาเจอแพตตี้ที่โรงแรมของผม เธอเดินออกมาจากห้องหนึ่ง พร้อมกับผู้ชายคนหนึ่งท่าทางอายุยังไม่เยอะ มาดเหมือนอาเสี่ยหิ้วอีหนู แพตตี้เดินกอดเอวสนิทแนบชิดกัน ผมเพิ่งรู้ว่าเธอชอบผู้ชายแบบนี้ เหมือนเป็นเด็กเสี่ยเลี้ยง มิน่าของที่เธอใช้แบรนด์เนมทั้งตัว เสี่ยคงเปย์หนัก ออกมาจากห้องด้วยกันคงไม่ต้องสงสัย ว่าพากันมาทำอะไร เห็นชอบดูถูกผม เธอไม่เคยลองกับผมจะรู้ได้งัยว่าลีลาผมไม่เด็ดดวง ถ้าเทียบกับเสี่ยที่เธอควง ผมมั่นใจว่าผมอึด ทน และร้อนแรงได้มากกว่า ปากดีแบบแพตตี้ ต้องเจอลีลาแบบผม เสียดายความสวย ความสาว ความเซ็กซี่ไม่น่าไปเป็นเด็กเสี่ย ผมเดินตามเธอมาที่รถ จึงได้เห็นอะไรดีๆ เด็กเสี่ยอย่างที่ผมคิดไว้ไม่มีผิดแน่ แล้วเธอท้าผม ว่าใครจะติดใจใคร ผมจึงรับคำท้าของเธอ ผมมั่นใจว่าผมไม่แพ้แน่นอน
"เห้ยพวกมึง เราไปกินข้าวเที่ยงที่คณะนิเทศกันไหมวะ อยากไปดูสาวนิเทศว่ากันว่า ปีหนึ่งว๊าวมาก" ผมชวนเพื่อนในกลุ่มไปเหล่สาวนิเทศ เผื่อจะได้เหยื่อใหม่ๆ
"เออกูก็เห็นด้วย ปีหนึ่งนิเทศเข้ามาใหม่ เขาบอกว่ามีกลุ่มหนึ่งที่สวยแจ่มทุกคนจนได้ฉายา แก๊งค์นางฟ้า กูอยากไปเห็นกับตา ว่าแจ่มขนาดไหน" เสียงไอ้ตาต้าแทรกขึ้น เรื่องผู้หญิงมันก็เร็วพอๆกับผมนั่นแหละ
"ไม่ไป"สั้นแต่ได้ใจความก็ไอ้เต มันจะนิ่งไปถึงไหน จะมีสาวคนไหนตกมันได้บ้าง อยากเห็นมันคลั่งรัก คนนิ่งๆเวลาคลั่งรักมันจะเป็นแบบไหน
"กูขี้เกียจ" ไอ้รุจก็อีกคน มันสองคนเหมือนนัดกันเรื่องความนิ่ง พวกมันไม่ไป ผมสองคนเลยต้องมากินที่คณะตัวเองนี่แหละ
"เซ็งพวกมึงจริงๆ ไม่อยากไปดูของสวยๆงามๆบ้างหรือไงวะ" พวกมันไม่ตอบผมครับ พวกผมเลยเดินมาที่โรงอาหารคณะผม แล้วก็มีเสียงเซ็งแช่ดังขึ้น เป็นเสียงผู้ชายคณะผมเนี่ยแหละ พวกผมเลยมองไปตามเสียงไป
"เชี่ยรุจ นั่นน้องนิชากับเพื่อนป่าววะ น้องมันโคตรสวยเลย มาอยู่นี่ได้งัยวะ มากันทั้งแก๊งค์เลยดูสวยขึ้นมากทุกคน" ผมเจอน้องนิชาคนที่ผมเคยชอบ และอยากขอเป็นแฟน นั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะกลุ่มเพื่อนๆ ซึ่งมียัยตัวแสบมองมาที่ผม อยากควักลูกตายัยนั่นออกมา มองเหยียดผมเหลือเกิน ส่วนเพื่อนผมไอ้รุจมองนิชาไม่วางตา ไม่ต่างจากนิชา ผมเลยรู้ว่าสองคนนี้มีใจให้กันแน่ๆ แต่เป็นพวกปากแข็ง เก๊กเก่งเพื่อนผมเนี่ยแหละ
ยัยแพตตี้ตัวแสบ เธอแสยะยิ้มใส่ผมอีกแล้ว มันน่าจับฟาดก้นเด้งๆ ผมก็มองเธอไม่วางตา สำหรับนิชา ผมคงหมดสิทธิ์แทรกกลาง ระหว่างเพื่อนผมแน่ๆ ได้แต่ดูว่าเพื่อนผมมันจะเอายังไงกับน้อง ผมต้องหาทางกระตุ้นมันสักหน่อย ไม่งั้นคงปากแข็งอยู่อย่างนี้
"พวกมึงไปนั่งก่อนเลย เดี๋ยวกูเข้าไปทักนิชาก่อน" ผมรอดูปฏิกิริยาไอ้รุจมันจะทำยังเมื่อผมพูดถึงนิชา มันรู้ว่าเมื่อก่อนผมคิดยังไงกับนิชา มันจะเข้าไปหาน้องไหม สรุปมันยังนิ่งอยู่ เพราะมันเป็นแบบนี้ถึงไม่เข้าใจกันกับนิชา ผมจะจัดการเอง ผมยิ้มมุมปาก และเดินเข้าไปหากลุ่มนั้น
"น้องนิชาครับ จำพี่ได้รึเปล่า พี่ดิวที่เราเคยเรียนด้วยกัน" ผมทักนิชากลัวเธอจะจำผมไม่ได้ เชื่อไหมครับ ยัยตัวแสบมองหน้าผมแล้วยิ้มเยาะผม อยากกระชากหน้า แล้วเอาปากผมประกบรอยยิ้มเยาะเย้ยนั่นจริงๆ อย่าเผลอแล้วกัน
"จำได้สิคะ ว่าแต่พวกพี่ดิว เอ่อ.. เรียนที่นี่กันใช่ไหมคะ ดีใจจังที่เจอที่นี่" ผมรู้ว่านิชาหมายถึงใคร เพราะสายตานิชากับเพื่อนผม กำลังมองประสานกัน พวกปากหนัก
"พี่เรียนที่นี่ครับ เรียนวิศวะปีสาม ว่าแต่นิชาก็เรียนที่นี่อยู่คณะอะไรครับ" ผมจะหาข้อมูลนิชาไปให้ไอ้รุจ และอยากรู้ข้อมูลผู้ท้าแข่งของผม
"นิชาเรียนนิเทศค่ะ" ผมหันไปมองแพตตี้ มิน่าวันนั้นเธอถึงเข้าห้องน้ำคณะนั้น ผมไม่รู้ว่าแพตตี้เอาเรื่องผมไปบอกเพื่อนๆเธอหรือยัง ผมจึงแกล้งตีเนียนมานั่งข้างแพตตี้ และแอบกระซิบถาม
"นี่เธอได้เอาเรื่องพี่ไปพูดอะไรไม่ดีหรือเปล่า" ผมก้มกระสิบถามข้างหู กบิ่นยัยนี่ดีชะมัดิผมแอบสูดดมเข้าเต็มปอด อยากเข้าไปคลุกวงใน กลิ่นหิมหวานชวนหลงใหล
"แพตตี้ไม่อยากจะพูดเรื่องพี่หรอกนะคะ รู้สึกมันเป็นเสนียดปาก" ปากดี เดี๋ยวจับดูดปากให้บวมไปเลย
"ก็ดีเพราะถ้าเธอพูดเรื่องของพี่ไม่ดี พี่ก็จะประจานเธอเหมือกัน ว่าเธอเป็นผู้หญิงหื่น ชอบนั่งฟังคนเอากัน ไม่รู้อยากจนแอบทำอะไรกับตัวเองให้หายอยากหรือเปล่า" ผมกวนประสาทเธอ
"ไอ้.." ผมเอามือจุ๊ปากตัวเอง เหมือนเป็นการบอกแพตตี้ห้ามเสียงดัง แพตตี้โกรธหน้าดำหน้าแดง ที่ทำอะไรไม่ได้ ผมยิ้มอย่างมีความสุข กวนเธอได้อีกแล้ว เวลาเธอหน้าแดง แพตตี้ยิ่งสวยโดดเด่น ผมชอบมองหน้าของเธอ ไม่รู้ทำไมถึงอยากมองอยู่อย่างนั้น อาจเพราะผมรับคำท้าเธอ และอยากชนะเธอก็เป็นได้
"อย่านะครับคนเยอะ เดี๋ยวเขาได้ยินกันหมด เก็บปากเงียบไว้เตรียมตัวเตรียมใจ หลงรสชาติพี่ดีกว่า" ผมรู้สึกสนุกที่ได้กวนโมโหแพตตี้ เวลาเห็นเธอโกรธทำอะไรผมไม่ได้ มันมีความสุขดี เหมือนผมจะชอบกวนแพตตี้ และหาเรื่องกวน หาเรื่องชวนทะเลาะได้ตลอดเวลา
"พี่ดิวคะ กันยาอยากขอเบอร์พวกพี่ๆไว้ได้ไหมคะ เผื่อมีอะไรจะได้ปรึกษากัน" ผมเลิกสนใจเสียง
แพตตี้ และหันไปหากันยาที่ขอเบอร์ผมกับเพื่อนๆ สำหรับคนอื่นๆไม่มีปัญหาที่จะให้เบอร์ แต่มันมีเพื่อนผมคนหนึ่ง ที่มันโลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบให้เบอร์ใคร แต่ผมคิดว่ากันยาไม่น่าจะเอาเบอร์ไอ้เตไปทำอะไรหรอก เพราะกันยาก็ดูไม่ได้สนใจไอ้เตเพื่อนผม พอผมได้ข้อมูลนิชา แล้วผมก็เดินกลับไปที่โต๊ะ ผมเห็นไอ้รุจมองผมกับนิชา มันคงคิดว่าผมยังชอบนิชาอยู่มั๊ง ถ้ามันเลิกเก๊กขรึมแล้วเข้าหาน้อง มันคงสมหวังไปนานแล้ว แต่ผมไม่อยากยุ่งเรื่องของมันมาก ได้แต่หาข้อมูลให้ แล้ว
กระตุ้นมันนิดหน่อย ว่ามีคนเข้าหาน้องเยอะ มันคงจะไม่อยู่นิ่งแล้ว
"กูไปถามน้องมา น้องกับเพื่อนเรียนคณะนิเทศ พวกน้องเขาก็ตกใจเหมือนกันที่เห็นเราที่นี่" สายตาได้รุจยังจดจ้องไปที่นิชา ผมก็มองตามไป เห็นแพตตี้มองมาที่ผม คงคิดว่าผมจะไปจีบเพื่อนเธออีกครั้ง แต่สำหรับผมแล้ว คนที่ผมอยากชนะคือเธอต่างหาก แม่สาวนมโตหุ่นเอ็กซ์ยั่วน้ำลาย ผมจะทำให้เธอติดใจลีลาของผม จะได้เลิกว่าผมสักที จะเอาให้ถึงใจจนลืมเสี่ยเลี้ยง แล้วร้องเรียกหาแต่พี่ดิวคนนี้ เราสองคนต่างจ้องตากันไม่กระพริบ เหมือนกำลังทำสงครามประสาทใส่กัน ผมจะไม่ทางแพ้ และไปติดใจเธอแน่ เสือร้ายแบบผมจะไม่ยอมถอดเขี้ยวเพราะแพตตี้ยัยแสบ
- ผู้เขียน
