วิศวะตัวร้าย กับ ยัยตัวแสบ

"แพตตี้ทางนี้แก" เสียงเพื่อนสาวของเรียกมาแต่ไกล กันยาสวยใสหน้าหวาน ทุกคนอย่าคิดนะ ว่ากันยามันเรียบร้อย NO ค่ะนางแสบซ่า เจ้าแม่แผนการ ผู้ชายที่แบบชอบสาวหวาน และคิดจะเข้าหากันยา อย่าได้หลงเข้ามาหามันเชียวค่ะ ปากนางแซบ "เออๆ เดี๋ยวไป บริหารเสน่ห์แป๊บนึง" ส่วนฉันแพตตี้ สวยเปรี้ยวซ่าค่ะ คาสโนวี่ตัวแม่ ชอบบริหารเสน่ห์ค่ะ ฉันเป็นสาวมั่น ผู้หญิงส่วนใหญ่เลยไม่ชอบ และหมั่นไส้ ในความสวยและรวยมาก แก๊งค์ฉันมีด้วยกันสี่คน สวยคนละแบบ สรุปง่ายๆกลุ่มฉันสวยและรวยมากทุกคนค่ะ ฉันกำลังเดินเข้าไปหาเพื่อนอีกสองคน ที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะ อยู่หน้าตึกเรียน ฉันเรียนนิเทศศาสตร์ เพิ่งเข้าเรียน วันนี้คือวันเปิดเรียนวันแรกของฉัน "แพตตี้ ฉันขอถามอะไรแกหน่อยเถอะ" นี่คือเสียงยัยลูกอม สาวสวยหมวยแก้มป่อง ลักยิ้มสองข้าง อวบอั๋น มองตรงไหนก็น่าจับ มันเป็นคนชอบกิน และรักในการกิน แต่มันไม่อ้วนนะ "แกจะถามอะไรฉันว่ามา" ฉันนั่งลงข้างๆยัยลูกอม "ที่บ้านแกจ้างแม่บ้านเดือนละกี่บาทวะ" ลูกอมมันจะอยากรู้เรื่องที่บ้านฉันไปทำไม "แกถามฉันทำไมวะ ก็จ้างเยอะอยู่นะ ทำไมแกจะจ้างบ้างเหรอ" ฉันสงสัยยัยลูกอมมันจะอยากรู้ไปทำไม "ก็ฉันอยากรู้ แม่บ้านแกซักเสื้อผ้า และรีดเสื้อผ้าแกยังไง แต่ละชุดมันถึงได้หดลง หรือแม่บ้านแกใช้น้ำยาซักผ้ายี่ห้อถูกๆ เสื้อผ้าแกมันเลยหดเอาๆ" ดูค่ะมันชอบกัดฉัน ลูกอมจะเป็นคู่แค้น คู่กัดตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม มันชอบกัดฉันทุกเรื่อง และจะมีกันยาเป็นคนห้ามทัพอยู่เสมอ เห็นอย่างนี้พวกเราก็รักกันมาก "ว่าแต่ฉันนะแก ที่บ้านแกคงต้องจ้างช่างตัดเย็บแล้วล่ะ เสื้อแกเหมือนจะขยายออกขึ้นทุกวัน หาซื้อเสื้อผ้าใส่เองตามห้าง คงไม่มีไซค์แก" เอาสิคะมันว่าฉันมา ฉันก็ว่ามันกลับ "พอเลยพวกแกสองคน คนมองกันใหญ่แล้ว ไม่อายกันบ้างหรืองัย" ไม่อายค่ะ แต่กลัวไม่เอาคืนลูกอม "ฉันสวย/ฉันสวย" เสียงฉันกับลูกอมประสานขึ้นพร้อมกัน เรื่องความสวย ความเห็นเราจะตรงกันเสมอ "ย่ะ ตามสบายแม่คนสวย ว่าแต่สีผมแกแรงไปไหม แพตตี้" กันยาถาม ฉันมองดูที่ผมของฉัน แรงตรงไหน แค่สีน้ำตาลคาราเมล สวยโดดเด่นจะตาย ตอนแรกอยากจะทำสีน้ำตาลแดง แต่ติดเกรงใจแม่ฉัน เพราะท่านขู่ว่าจะตัดค่าขนม ตัวแม่อย่างฉันเลยต้องอ่อนลง "มันกำลังดี พวกแกรอดูของยัยนิชาโน่น มันทำสีชานมเปลี่ยนลุคไปเลยนะคะ" ความสวยมันยอมกันไม่ได้นะกันยา ฉันยิ่งเป็นเจ้าแม่รักสวยรักงาม ขลุกอยู่กับแทรนด์ใหม่ๆ ถ้าใครเป็นแฟนฉันต้องได้เปย์อย่างหนักหน่วง แต่ตอนนี้ฉันยังไม่มี เพราะยังต้องการที่จะหว่านเสน่ห์ที่มันเหลือล้น ของฉันไปเรื่อยๆ ฉันไม่อยากให้เหล่าหนุ่มๆผิดหวัง รูปที่ฉันอัพลงไอจี หนุ่มๆเห็นต้องใจละลาย น้ำลายหก "แกรู้ได้งัย" กันยาทำหน้าสงสัย ฉันอยากให้นิชามีความมั่นใจ เลยจับเปลี่ยนบุคลิกนิดหน่อย "ก็ฉันเป็นคนชวนมันไปทำงัย อยากให้มันเปลี่ยนจากสาวหวาน ให้มีความเปรี้ยวและมั่นใจค่ะ หน้ามันสวยแต่มันชอบทำตัวหวานๆ กลัวมันจะไม่ได้แฟน" ฉันตอบกันยาไป แต่กันยายังทำหน้าสงสัยไม่เลิก ว่าชวนกันตอนไหน เพราะสองคนนั้นไม่รู้เรื่องเลย และไม่ได้ไปด้วยกัน "เออวันหลังเราสองคนไปมั่งดีกว่า" ลูกอมมันหันไปชวนกันยา กลุ่มฉันเรื่องความสวยไม่มีใครยอมกันค่ะ "แล้วนี่นิชายังไม่มาเหรอ ใกล้เวลาเข้าเรียนแล้วนะ มาวันแรก ก็จะพากันสาย อาจารย์ได้จ้องเล่นงานแน่" ฉันมองหานิชา ที่ป่านนี้ยังไม่เห็นโผล่หน้ามาให้เพื่อนเห็น "มันใกล้ถึงแล้วแหละ" ลูกอมบอกกับฉัน และพากันหันไปมองรถ ที่เบรคเสียงดังสนั่น ลั่นที่จอดรถ เพื่อนฉันมาแบบไม่ธรรมดาอีกแล้ว มาวันแรกก๋เป็นที่โจษจันกันทั้งกลุ่ม "นิชา วันแรกแกมาซะเกือบสาย อีก10 นาทีก็เริ่มเรียนแล้วนะ" ฉันเห็นนิชาเดินฉับๆกระหืดกระหอบเข้ามาหาพวกฉัน "โทษที ขับรถมาเองไม่ค่อยชินทางเท่าไหร่ กะเวลาไม่ถูก เจอรถติดยิ่งหนักไปเลย" ยัยนิชามันตอบกลับมาด้วยเสียงกระเส่า มันคงจะเหนื่อยมาก "เรารีบไปกันเถอะเดี๋ยวเข้าเรียนสาย" กันยามันรีบเร่งฉันกับนิชา เพราะเห็นว่าฉันมัวแต่คุย ทั้งที่ใกล้เข้าเรียนเต็มที พวกเราเดินมาถึงที่ลิฟท์ และกำลังจะกดเปิด "น้องครับ พี่ชื่อ ฟีฟ่านะครับ คือพี่อยากรู้จักน้องครับ" มีผู้ชายหน้าตาดีเดินมาถามชื่อฉัน ก็คนมันสวยอ่ะ แต่ตอนนี้ฉันกำลังจะสาย "ไว้วันหลังนะคะพอดีวันนี้รีบ หรือถ้าพี่ไม่รีบก็ตามไปเรียนด้วยไหมคะ แต่ไม่รับรองความปลอดภัย บายนะคะ" คนเขากำลังรีบๆ ไม่ยอมดูบ้างเลย ถึงจะหน้าตาดีก็ตามเถอะ "แม่แรงมากค่ะ" กันยามันแซวฉัน "หรือว่าแกอยากอยู่ทำความรู้จักก่อนไหมล่ะ" ฉันสวนกลับอย่างเร็ว "ไม่อะ ฉันนะเด็กดี" ฉันเชื่อแกตายล่ะกันยา แกนะตัวร้าย ในคราบนางฟ้า "ค่าาาา" และเราก็เข้าเรียนได้แบบฉิวเฉียด พอเรียนเสร็จฉันเลยชวนเพื่อนไปกินข้าว เพื่อจะได้กลับมาเรียนบ่าย อีกหนึ่งวิชา และเข้ารับน้องวันแรก กิจกรรมเยอะเป็นบ้า "แกผู้ชายคณะเราก็ใช่ย่อย ทางนั้นสิบสองนาฬิกา" ฉันชวนเพื่อนๆเหล่หนุ่มในโรงอาหาร เพื่อนแต่และคน หันไปดูไม่พร้อมกัน เรื่องแหล่หนุ่มเนียนไม่มีที่ติ "เออหล่อโอป้ามากฉันอยากได้ คนข้างๆก็ดูดี" ยัยลูกอมมันก็ใช่ย่อย ชอบหนุ่มสไตน์โอป้า ส่วนฉันชอบแบบเข้ม สูงยาวเข่าดี แต่งตัวตามแฟชั่น ดูเจ้าชู้หน่อยๆ มันน่าค้นหา เขาว่าผู้ชายร้ายๆมันดูเร้าใจ "แพตตี้แกเช็ดน้ำลายหน่อย ผู้ชายจะกลัวเอา" ยัยกันยามันพูดเกินไป หน้าตาฉันไม่ได้ออกขนาดนั้น "ผู้ชายจะมากลัวฉันทำไม ฉันว่าผู้ชายคนไหนเห็นก็ยากจะวิ่งใส่ แกดูฉัน นมเป็นนม ตูดเป็นตูด น่าเอาจะตาย" ฉันชี้ที่นมและตูดให้กันยามันดู รูปร่างฉันผู้ชายใฝ่ฝันหาจ้า "จ้า แกพูดอะไรหัดอายบ้างนะแก แกเคลียร์ผู้ชายในไลน์และไอจีให้หมดก่อน ค่อยหาเพิ่ม พื้นที่เก็บแกจะเต็มหมดแล้วนั่นนะ" ยัยลูกอมมันพูดดักคอฉัน "พวกแกรีบๆกินเถอะจะได้กลับไปเรียน" นิชาเร่งพวกฉันกินข้าว มันก็ขัดจังหวะเล็งผู้ชายของฉันเสียจริง ความสุขของฉันคือการได้นั่งมองผู้ชายหล่อ คอนเซ็ปฉัน มีผู้ชายหล่อบอกต่อด้วย ฉันชอบไปส่องเพจมหาลัย ที่เขามักจะรวบรวมคนหล่อในมหาลัยเอามาลงในเพจ และฉันมักจะไปสิงอยู่ในนั้น