บทที่ 7 เค้าลาง
1448 คำ
ฉันมองพี่ดิวตั้งแต่เดินเข้ามาหานิชา คงชอบนิชาอยู่แน่ๆ แต่เสียใจด้วย เพื่อนฉันชอบพี่รุจ ไม่เอาผู้ชายเจ้าชู้แบบพี่ดิวแน่ คนอะไรเจ้าชู้ไปเรื่อย ตัวเองก็กินไม่เลือก พอเห็นเพื่อนฉันมองตาเป็นมัน ฉันเลยแสยะยิ้มใส่
"แกว่าพี่ดิวชอบยัยนิชาอยู่ไหม" ฉันแอบกระซิบถามกับยัยลูกอม เมื่อก่อนพี่ดิวเคยมาสารภาพรักนิชา พอเจอนิชาวันนี้รีบเดินเข้าใส่ ฉันหมั่นไส้ อยากเอาเล็บข่วนหน้า หรือว่าฉันจะเล่าเรื่องที่ฉันเห็นที่ห้องน้ำ และที่โรงแรมให้เพื่อนฟังดี
"ก็เห็นพี่เขาคุยกับนิชาปกตินะ ฉันว่าพี่เขามองแกบ่อยกว่ายัยนิชาอีก" มองสิฉันมีเรื่องกับพี่ดิวมา คันปากอยากเล่า ที่ไม่ติดว่าโดนขู่ไว้
"คงไม่ชอบหน้าฉันนั่นแหละ แกดูสายตาพี่เขาไม่ออกเหรอว่าเขาคิดยังไง" ลูกอมมันทำหน้างงตอนที่ฉันบอกว่าพี่ดิวไม่ชอบหน้าฉัน จริงๆพี่ดิวเป็นผู้ชายที่ดูดีมากสำหรับฉัน ดูมีเสน่ห์น่าค้นหา แต่ปากเสียว่าฉันเป็นเด็กเสี่ย คอยดูนะฉันจะทำให้หลงฉัน จนหาทางออกไม่เจอ รู้จักแพตตี้สาวพราวเสน่ห์คนนี้น้อยเกินไป พี่ดิวคอยดูใครจะหลงใครกันแน่ ว่าแล้วจะแสดงเสน่ห์ให้ดู
"แกสิบสองนาฬิกาสามสิบดูดีไหม" ฉันไม่สนใจพี่ดิว จุดประสงค์ของการมากินข้าวคณะนี้คือมาดูผู้ชาย
"สเปคแกนี่ดูเจ้าชู้นิดๆ แบดหน่อยๆ แกคนนั้นติดๆกันสเปคฉัน" ลูกอมมันชำเรืองไปมองอีกคน
"พวกแกสองคนให้มันน้อยๆหน่อยเหอะ พวกพี่เขามองแล้วนั่น" กันยาพยายามปรามฉันกับลูกอม
"ก็ดีแล้ว ฉันต้องการให้เป็นแบบนั้น แสดงว่าสเน่ห์ฉันใช้ได้ แค่มองและยิ้มให้เล็กน้อยก็ตกได้แล้ว แกไม่สนใจใครบ้างเหรอกันยา" ฉันย้อนถามกันยา
"ไม่อะ สเปคฉันชอบแบบนิ่งๆ" ฉันไม่เคยเห็นกันยามันบอกชอบผู้ชายคนไหน ส่วนมากเอาแต่หนี คนมาขอเบอร์มันก็ให้เขาไปนะ แต่ไม่เคยเห็นมันบอกว่าชอบใคร
"พี่เตก็นิ่งนะ แกไม่สนเหรอ" ฉันมองไปที่พี่เต ที่นิ่งเกิน ไม่รู้คิดยังไงดูยาก กันยามันคงไม่ชอบคนเย็นชาแบบนั้น แต่อีกคนก็เกินไป อยากดัดนิสัยสำส่อน ดัดนิสัยความมั่นหน้า
(..........)กันยามันไม่ตอบ ฉันเลยไม่รู้ว่ามันรู้สึกยังไง มันคงไม่ชอบแบบพี่เตมั๊ง
"แกคนที่แกเล็งไว้เดินมาโน่นแล้ว" ลูกอมมันสะกิดฉัน ตกได้อีกแล้ว แพตตี้แกก็ร้ายไม่เบานะ นึกชมตัวเองในใจ แล้วผู้ชายคนนั้นเดินมายืนตรงหน้าฉัน เล่นตัวนิดหน่อยไว้ก่อนผู้ชายจะได้ชอบ พี่ดิวดูไว้ คนอย่างแพตตี้มีแต่คนตกหลุม พี่อย่าคิดว่าพี่แน่อยู่คนเดียว
"น้องครับ พี่สนใจน้องมากเลยครับ พี่อยากรู้จัก พี่นาวินครับ น้องชื่ออะไรครับ" เล่นตัวนิดๆ ยิ้มหน่อยๆ มันจะได้ดูน่าค้นหา พยายามเอาทฤษฎีที่ศึกษาเอามาใช้ ฉันยังนิ่ง
"คนนี้เขาชื่อแพตตี้ค่ะ" ลูกอมมันรู้ใจฉัน ตอบแทน ถ้าตอบเองจะว่าฉันแรง ฉันหันไปยิ้มโปรยเสน่ห์
"น้องแพตตี้ที่เรียนนิเทศใช่ไหมครับ" พี่นาวินยิ้มกริ่ม เหมือนเจอของถูกใจ ฉันไม่ใช่คนง่ายขนาดนั้น
"พี่รู้จักแพตตี้ด้วยเหรอคะ" ฉันตกใจที่มีคนรู้จักกลุ่มฉันด้วย รู้จักได้ยังไง พวกฉันเพิ่งมากินข้าวตึกนี้ ครั้งแรก
"รู้จักสิครับ เพจมหาลัยเขาเอารูปพวกน้อง ไปลงบ่อย ตัวจริงสวยกว่ารูปในเพจที่ลงมาก พี่นาวิน เรียนวิศวะปีสามครับ พี่ขอไลน์แพตตี้ได้ไหมครับ" ฉันมองพี่คนนั้นไม่พลาด เจ้าชู้อย่างที่ฉันเห็นแวบแรก อีกเรื่องที่ฉันเพิ่งรู้ว่ามีรูปกลุ่มฉันลงเพจ ว่าแต่เพจนั้นลงยังไง ดีหรือไม่ดี วันหลังต้องเข้าไปดูมั่งแล้ว ฉันแลกไลน์กับพี่นาวิน เพิ่มผู้ชายในคลังของฉัน ฉันแค่คุยเยอะ คุยเล่นๆไม่เคยจริงจัง ยังไม่เจอคนที่ใช่ หลังจากคุยกันเสร็จ พี่นาวินเดินออกไป
"พี่คนนั้นก็มองแกเหมือนกันนะลูกอม" ฉันสะกิดให้ลูกอมดู ลูกอมมันส่ายหน้าปฏิเสธ คงไม่ชอบ สเปคมันเป็นแบบพี่ตาต้า มันเคยกรี๊ดพี่เขา แต่เหมือนพี่ตาต้ามองนิชา
"ว่าแต่ตอนนี้รีบไปเถอะใกล้จะถึงเวลาแล้ว ฉันไม่อยากรีบมากเหนื่อย" ฉันชวนเพื่อนขึ้นเรียน ฉันยังเห็นนิชามันมองพี่รุจ อยากถามมันเหมือนกันว่า มันจะไม่เข้าไปทักพี่รุจหน่อยไหม ฉันคิดว่ามันยังไม่พร้อมเลยชวนขึ้นเรียนแทน นิชามันแอบชอบพี่ตั้งแต่ ม.4 มันเคยจะสารภาพรัก แต่ยังไม่ทันได้พูด พี่ปลายฟ้าปาดหน้าเค้ก คบกับพี่รุจไปก่อน เจอกันครั้งนี้มันจะเดินหน้าต่อไหม แต่สายตามันยังมองที่พี่รุจคนเดียว มันรักพี่รุจมั่นคงมาก
พวกฉันลุกออกจากโต๊ะ แล้วมีพี่ผู้ชายคนหนึ่งเดินมาขอเบอร์นิชา แต่นิชาไม่ได้ให้ มันมั่งคงกับพี่รุจ ฉันหันไปดูพี่รุจ อยากรู้ว่าพี่รุจทำหน้ายังไง ที่เห็นผู้ชายคนอื่นมาขอเบอร์นิชา แต่พี่รุจยังคงนิ่งมาก มีเพียงไอ้พี่ดิวที่มันมองฉัน สายตาแปลกๆ ดุเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อฉัน ฉันส่งสายตาดุตอบกลับ ฉันเดินออกจากโรงอาหาร ไม่หันไปมองพี่ดิวให้เสียสายตา
ติ๊ง
เสียงไลน์ของฉันดังขึ้น ไม่รู้ว่าใช่ไลน์พี่นาวินหรือเปล่าเพิ่งแลกกัน แต่มันกลับไม่ใช่ เป็นของอีกคน เพิ่งเอาเบอร์พวกฉันจากนิชา ทำไมแอดไลน์ได้เร็วจัง ไม่รู้จะกวนฉันไปถึงไหน
Line
Drew : อ่อยเก่งนะ ลองอ่อยพี่ดูไหม รับรองติดใจดูดีกว่าไอ้บ้านั่น ดูก็รู้ว่ามันไม่ใหญ่เท่าพี่
Patty คนสวย : บังเอิญอ่อยแบบเลือกคนค่ะ คนที่ไม่โดนอ่อย คือคนไม่เข้าตา
Drew : มาลองดูไหมล่ะคืนนี้ ว่าพี่จะทำให้เธอเข้าตาได้หรือเปล่า
Patty คนสวย : บางทีของใหญ่มันอาจจะไม่เด็ดก็ได้นะคะ เย็นนี้ไม่ว่างลองด้วย บังเอิญมีนัดแล้ว เสียใจด้วยนะคะ ลองหาเหยื่อคนใหม่ดูไหมคะ
Drew : นัดกับไอ้นั่นเหรอ เธอเพิ่งเจอมันเองนะ เร็วไปหน่อยไหม
Patty คนสวย : คนมันเสน่ห์แรง แค่เจอมันก็คลิกแล้วค่ะ บอกแล้วอย่าเผลอมาหลงติดใจ จนทิ้งคนเก่าๆ มาหาแพตตี้นะคะ
Drew : เธอ!! อย่าเผลอเดี๋ยวได้เจอของจริง ไอ้นั่นมันไม่ชอบเธอจริงหรอก มันแค่อยากได้เธอ
Patty คนสวย : แล้วพี่จะยุ่งเรื่องนี้ทำไมคะ หรือว่าอยากได้เหมือนกัน อะ อะ อย่านะคะเดี๋ยวแพ้น้า
Drew : เธอไม่ต้องไปกับได้นั่น เธอไม่กลัวเสี่ยเธอรู้ว่าเธอนอกใจ
Patty คนสวย : เสี่ยไม่ว่าค่ะ เสี่ยใจกว้าง ถ้าแพตตี้ชอบใครจริง เสี่ยบอกว่าให้พาไปเจอค่ะ ไม่ต้องห่วงนี้นะคะ พี่ดิวห่วงใจตัวเองดีกว่า
Drew : ทำไมพี่ต้องห่วงใจตัวเอง เธออย่าคิดว่าเธอจะมีผลต่อใจพี่ เพราะเมื่อไหร่เธอติดใจพี่ เธอแพ้ แล้วอย่าร้องไห้ ถ้าเห็นพี่มีใครหรือเอากับใคร เพราะนั่นคือเธอแพ้อย่างหมดรูป
ฉันตอบไลน์กวนพี่ดิวไป ไม่รู้จะมายุ่งเรื่องของฉันทำไม หรือว่าตกหลุมที่ฉันวางไว้ พี่นาวินฉันไม่ได้ชอบ แค่อยากทำให้พี่ดิวดู ว่าฉันฮอตนะ ไม่ใช่แค่พี่ดิวคนเดียว พี่ดิวร้อนตัวรีบขวางฉัน เค้าลาง เริ่มออกมาแบบนี้ ฉันมีโอกาสชนะได้ไม่ยาก
แล้วบทสนทนาระหว่างเราก็จบลง ทำไมฉันต้องร้องไห้ ถ้าเห็นพี่มีคนอื่น พี่ต้องร้องไห้เพราะเห็นฉันอยู่กับคนอื่นถึงจะถูก
- ผู้เขียน
