ดาวเรืองมาเรือนของท่านผู้หญิงทองทิพย์แต่เช้า หล่อนมาใส่บาตรกับท่านผู้หญิงเช่นนี้ทุกเช้าตั้งแต่หายป่วยไข้มา ใครจักรู้เล่าว่าใบหน้าสวยที่แย้มยิ้มเป็นมิตรนั้นมีความชั่วร้ายซุกซ่อนอยู่ แววตาใสซื่อที่เสแสร้งแกล้งแสดงออกมานั้นก็เพื่อปกปิดแผนการร้ายของหล่อนทั้งนั้น
“คุณป้าขึ้นเรือนก่อนดาวเรืองเถิดเจ้าค่ะ” หล่อนบอกหลังจากเมื่อพระท่านนั่งเรือห่างออกไป พร้อมกับสั่งให้บ่าวไพร่เก็บสัมภาระที่วางอยู่ตรงหน้าไปไว้ในโรงครัว
“จ้ะ มีแม่ดาวเรืองมาใส่บาตรและอยู่คุยเป็นเพื่อนแบบนี้ทุกวัน ป้ามิรู้สึกเหงาเลยจ้ะ” ท่านผู้หญิงทองทิพย์เอ่ยเสียงอ่อนโยนพลางเบนสายตาไปมองทองเปลวที่หมอบกราบอยู่กับพื้นด้วยความชิงชัง
“คุณป้าก็พูดไป คุณป้าขึ้นเรือนเถิดเจ้าค่ะ หลานจักอยู่ดูบ่าวไพร่เก็บของแล้วจักตามไปเจ้าค่ะ” น้ำเสียงอ่อนหวานเปล่งออกมา พลางเบือนไปกระตุกยิ้มร้ายกาจให้กับทาสคนสนิทของตน
“ทองเปลวเอ็งก็ตามข้าไปด้วยล่ะ” ท่านผู้ห
