พวงจ้องมองดวงตาคู่คมของบุรุษตรงหน้าด้วยความอยากรู้อยากเห็น และสิ่งที่ต้องการที่สุดเพลานี้คือความรู้สึกของคนตรงหน้า หากมิได้เกลียด หากมิได้ชอบ แล้วมันคืออันใดเล่า หัวใจของคล้าวคิดเช่นหล่อนรึไม่หนอ...หล่อนก็มิกล้าถามไถ่ความรู้สึกของบุรุษหนุ่มเช่นกัน ว่าหัวใจของเขานั้นตรงกับตนรึไม่ หากมิคิดอันใดด้วยไยต้องมาทำท่าทางเช่นนี้ด้วยเล่า
“บอกฉันมาสิจ๊ะพี่คล้าว เหมือนเดิมของเรามันเป็นเยี่ยงไร” หล่อนถามทวนย้ำอีกครา
“พี่มิรู้พวง แต่พี่มิชอบที่เอ็งหนีหน้าพี่เช่นนี้เลย กลับไปเหมือนเมื่อคราก่อนได้รึไม่” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยพลางเคลื่อนมือทั้งสองข้างที่กดไหล่มนขึ้นมาโอบประคองใบหน้าด่างดำของพวงด้วยความอ่อนโยน
“ได้รึไม่พวง เอ็งทำตัวเหมือนเดิมได้รึไม่” เอ่ยขออีกครั้ง
“เอามือออกจากแก้มฉันเดี่ยวนี้พี่คล้าว พี่มิมีสิทธิ์มาแตะเนื้อต้องตัวของฉันแบบนี้ เพราะพี่มิใช่คนรัก”
พวงสั่งเสียงแข็งพร้อมปัดมือที่ลูบไล้แก้มทั้
