จากมาก็ว่าเจ็บแล้ว ต้องอยู่อย่างไร้ร่างกายนุ่มนิ่มกกกอดแนบอิงยิ่งหนาวเหน็บ คุณพระยืนมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความคิดมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัว คืนที่สองแล้วที่นอนคนเดียวและอยู่ห่างไกลแม่ยอดดวงใจ โดยมิรู้เรื่องราวของเมียรักเลยว่าสองวันที่มิได้อยู่แนบเคียงกันนั้นหล่อนทำอันใดบ้างในแต่ละวัน
“เอ็งคิดถึงพี่บ้างรึไม่ทองเปลว”
เขาพึมพำกับดวงดาวบนท้องฟ้า ก่อนจักเรียกให้ไอ้เรืองเข้ามาหาตนในห้องนอน
“ไอ้เรืองเอ็งเข้ามาหาข้าหน่อย”
“ขอรับคุณพระ” ไอ้เรืองเปิดผลักประตูห้องนอนเข้ามาทันที เพราะมันเฝ้ารอรับใช้นายของมันอยู่หน้าห้อง
“ข้านอนไม่หลับอีกแล้วไอ้เรือง” เขาบอกบ่าวคนสนิท
“แล้วจักให้ไอ้เรืองทำอันใดได้เล่าขอรับ” ไอ้เรืองเลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับแหงนเงยหน้าขึ้นถามนายที่ยืนหันหลังให้ตนอยู่ในตอนนี้
“ข้าคิดถึงเมียข้า เอ็งว่าตอนนี้ทองเปลวจักนอนแล้วรึยังไอ้เรือง” หันมาถามบ่าวผู้ซื่อสัตย์ของตน
“ดึกดื่นป่านนี้แ
