วันเวลาเพียงสองวันช่างสั้นและไวเหลือเกิน พรุ่งนี้เช้าแล้วที่เขาต้องเดินทางไกล ทิ้งทองเปลวให้นอนเดียวดายอยู่ที่เรือนรอท่าตน วันนี้คุณพระพาทองเปลวมานั่งเรือเก็บสายบัวในคลอง คราแรกจักให้ไอ้เรืองพายเรือให้ แต่เขาอยากใช้เวลาอยู่กับทาสสาวเพียงสองต่อสองเลยพายออกมาเอง
“ไปตรงนั้นด้วยเจ้าค่ะ น้องอยากได้ดอกบัวดอกนั้นเจ้าค่ะ” มือเล็กชี้ไปทางดอกบัวที่กำลังจะเบ่งบานออกดอก ที่อยู่ห่างจากเรือมิไกลเท่าไรนัก
“ดอกไหนก็มิสวยเท่าทองเปลวของพี่ดอก” เสียงห้าวเอ่ยชมคนที่นั่งตรงข้ามกับตนพลางยื่นมือไปลูบไล้ริมฝีปากอิ่มช่างพูดของหล่อน ก่อนจะผละออกมาแล้วพายเรือไปยังทิศทางที่มือเล็กชี้ไป
“ดอกไม้กับน้องคนละอย่างกันนะเจ้าคะ รีบ ๆ พายไปเร็ว ๆ เข้าคุณพี่ น้องอยากจะเด็ดดอกบัวดอกนั้นเต็มทีแล้วเจ้าค่ะ” ทองเปลวมิรู้ตัวเลยว่าตอนนี้ตัวเองกำลังออกคำสั่งกับคุณพระหนุ่ม
"ฮึ!"
อิธิเดชยิ้มมุมปากขำในลำคอกับคำสั่งของคนตัวเล็ก เขาชอ
