เสียงไก่ขันดังติดต่อกันหลายครั้งต่อหลายครั้งปลุกให้ผู้คนในคุ้มของคุณพระอิธิเดชตื่น และเจ้าของคุ้มกับยอดรักก็ตื่นจากนิทารมณ์เช่นกัน ร่างน้อยขยับเคลื่อนกายไปมาในอ้อมกอดแข็งแรงด้วยความเมื่อยเนื้อเมื่อยตัว เปลือกตาน้อยค่อย ๆ ขยับเปิดขึ้นทีละเล็กละน้อย เมื่อปรับการมองเห็นเข้าที่เข้าทางแล้วสายตาซุกชนของทองเปลวก็สอดส่องไปมา แล้วก็มาสะดุดกับยิ้มทรงเสน่ห์ของบุรุษที่กกกอดตัวเอง
"อุ๊ย!"
“ตกใจรึว่าเขินจ๊ะเมียรัก” น้ำเสียงหวานเจ้าเล่ห์เอ่ยถามแม่ยอดขมองอิ่มของตน
“คุณพี่หลอกน้องรึเจ้าคะเรื่องฝน ไหนบอกว่า...”
“ชูว์! อย่าเพิ่งถามเรื่อฝนเลยเมียข้า เอ็งก็เห็นฝนตกมิใช่รึเมื่อคืนนี้” มือใหญ่ปิดป้องปากเล็กที่กำลังจะซักถามตนไว้ พร้อมกับเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์
“มะ...หมายความว่าเช่นไรเจ้าคะ น้องมิเข้าใจในความหมายที่คุณพี่บอกกล่าว” ทองเปลวขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิด
“อย่างที่ข้าบอกเอ็งนั่นแหละเมียรักของข้า แถมพี่ก็มิไ
