ค่ำคืนนี้ท้องฟ้าโปร่งใส หมู่ดาวเต็มท้องฟ้า เสียงนกเรไรร่ำร้องส่งเสียง ทองเปลวยืนพิงหน้าต่างห้องนอนรับลมที่พัดโชยเข้ามาในห้องนอนของตน ตั้งแต่อาหารมืดค่ำจบลง หล่อนก็เข้ามาอยู่ในห้องนอน ส่วนคุณพระไปทำงาน จนดึกป่านนี้แล้วเขาก็ยังไม่มา ตอนนี้เจ้าหล่อนง่วงเหลือเกิน แต่นอนไม่ได้ เพราะคนตัวใหญ่บอกให้อยู่รอ เพราะคืนนี้ต้องทำฝนตก
มือน้อยยื่นออกไปนอกหน้าต่างโบกสะบัดไปมาตอบโต้ลมที่โชยเข้ามา ใบหน้าสวยยิ้มแย้มมีความสุขกับสิ่งที่ตนทำในเพลานี้ เสียงนกน้อยกลางคืนก็ช่างร้องไพเราะเสนาะหูเหลือเกิน แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อถูกสวมกอดเอวคอดจากทางด้านหลัง ไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มเข้ามาตั้งแต่เมื่อไร
“รอพี่นานรึไม่ทองเปลว” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยกระซิบพร้อมซุกไซ้สูดดมกลิ่นหอมจากซอกคอระหง มือใหญ่เคลื่อนย้ายจากเอวขึ้นไปยังปทุมคู่งามทั้งสองข้าง
“อื้อ! นานเจ้าค่ะ น้องรอคุณพี่จนจักหลับอยู่แล้ว”
ทองเปลวเอี้ยวหน้ามาตอบคนสวมกอด แ
