บทที่ 3

1211 คำ

ทองเปลวสั่นเทาไปทั่วเรือนร่าง ยิ่งตอนนี้มือใหญ่เริ่มเลื้อยวนไปตามเนื้อผิวกายของหล่อน แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือก โอบกอดร่างใหญ่ทันทีเมื่อมือใหญ่นั้นบีบคลึงก้นหล่อน “อะ! อย่าเจ้าค่ะ” หล่อนบอกห้ามพลางปล่อยมือที่โอบกอดร่างสูงใหญ่ “อืม! เห็นทีจะยากทองเปลว ข้าต้องการเจ้าเหลือเกิน อืม!" น้ำเสียงแหบห้าวเอ่ยไม่มั่นคงเท่าไรนัก ใบหน้าคมสันโน้มลงถูไถแก้มนวลเนียน “คุณพระเจ้าคะ...อะ! ยะ...อย่าทำบ่าวเลยเจ้าค่ะ...” หล่อนออดอ้อนขอร้อง ดวงตาคู่สวยอาบเยิ้มไปด้วยน้ำตา และมีเม็ดน้ำเกาะพราวเต็มใบหน้า จนแยกไม่ออกว่าตอนนี้ว่าเป็นน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มหรือเป็นน้ำกันแน่หนา “เอ็งกลัวข้ารึทองเปลว...ต่างจากข้า ข้าน่ะอยากดูแลเอ็งเหลือเกินตอนนี้” มือใหญ่เลื้อยไล่ลูบตามเรียวขาเล็ก โอบกอดเกี่ยวร่างน้อยเข้ามาเบียดแนบกับอกกำยำของตน ทรวงงามอวบหยุ่นดุนดันเบียดแนบถูไถไปกับบุรุษแข็งแรง ร่างน้อยกึ่งเปลือยได้แต่ดิ้นขลุกขลักไปมาในอ้อมกอดของคนตัวโต “อย่าทำบ่าวเลยเจ้าค่ะ...อืม!" หล่อนร้องเสียงครวญขาดห้วงออกมาด้วยความเผลอไผล เมื่อมือใหญ่บีบขยำก้นงอนของหล่อน “ชูว์! หล่อนอย่าทำให้ข้าต้องทรมานไปกว่านี้เลยทองเปลว...อา!" เอ่ยครางเสียงพร่า มือใหญ่เริ่มขยับเลื้อยไปตามเนื้อนวล ตอนนี้แก่นกายแข็งร้อนของบุรุษมันกำลังขยายใหญ่อยู่ใต้น้ำ เต้างามของหล่อนช่างอวบอูมดุนดันอกแน่นของเขาเหลือเกิน “คุณพระ...ยะ...อือ!" เสียงห้ามกลืนหายเข้าไปในลำคอระหง เมื่อปากหนาอุ่นร้อนเคลื่อนมาประกบบดขยี้จูบเร่าหวาน สอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากน้อยอย่างควานหาความหวาน เรียวลิ้นของทาสสาวพยายามหลบหลีกลิ้นสากของบุรุษ แต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อบุรุษใช้ความเหนือกว่าเข้าครอบครอง “อ่า! หวานเหลือเกินทองเปลวของข้า...เอ็งเป็นของข้าแล้วนะ อือ! ข้าชอบปากของเจ้าเหลือเกิน” เอ่ยเสียงแหบแห้ง พลางไล่นิ้วใหญ่ตามริมฝีปากที่บวมเจ่อของคนตัวเล็ก แสงจันทราช่างเป็นใจ สาดส่องใบหน้างามให้ดูเปล่งปลั่ง มันช่างยากต่อการต้านทานเหลือเกิน “บ่าวกลัว...” เจ้าหล่อนบอกออกไปตรง ๆ พลางก้มหน้าลงต่ำ ไม่กล้าแหงนเงยขึ้นสบตาคนตัวโต มือใหญ่เชยคางมนให้แหงนเงยขึ้นสบตาตน สองสายตาสอดประสานกันอย่างยากจะคาดเดาความคิด สายตาคุณพระหนุ่มมีแต่ความปรารถนาร้อนฉายชัดออกมา ต่างจากแม่ทาสในเรือนเบี้ย หล่อนกลัวคนตัวโตเหลือเกินในตอนนี้ เพราะไม่รู้ว่าอะไรดุนดันหน้าท้องของหล่อนอยู่ มันเหมือนอะไรแข็ง ๆ จะว่างูก็ไม่ใช่ แล้วมันคืออะไรกันเล่า “คะ...คุณพระเจ้าคะ...อะไรก็ไม่รู้ดันท้องบ่าว มันแข็ง ๆ เจ้าค่ะ” หล่อนถามโพล่งออกไปด้วยความใสซื่อ “อืม! อะไรดันเอ็งมิรู้รึทองเปลว” ว่าพลางจับมือเล็กที่ดันไหล่หนาตัวเองจมหายลงไปใต้น้ำ แล้วมาสัมผัสความปวดร้าวของตัวเอง “อะ!" หล่อนอุทานพร้อมชักมือขึ้นมา ใบหน้าที่ถูกน้ำชำระคราบไคลออกเห็นเนื้อแท้ได้ซับสีเลือดขึ้นมาจาง ๆ “เอ็งอายรึกลัวทองเปลว” ถามเสียงสั่นพร่า เมื่อเห็นใบหน้าของทาสสาวแดงระเรื่อ “บ่าว...มิรู้เจ้าค่ะ” หล่อนตอบอย่างเอียงอาย เมื่อรู้แล้วว่าของแข็งที่ดุนดันนั้นคืออะไร “เอ็งต้องรู้สิทองเปลว ข้ายังรู้เลยว่า ตอนนี้ข้าปรารถนาเอ็งเหลือเกิน” เอ่ยอย่างใจเย็น พลางถลกปมโจงกระเบนของเจ้าหล่อนออกอย่างรวดเร็ว "ว้าย!" หล่อนรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งตัว เมื่อตอนนี้ร่างน้อยของหล่อนไร้อาภรณ์ปกปิดกาย แถมยังแช่น้ำอยู่แบบนี้อีก ความเย็นของน้ำทำให้หล่อนหนาวและอยากหาไออุ่น แต่ก็มิกล้าจะซุกซบอกของคนตรงหน้า “เอ็งหนาวรึ ทำไมตัวสั่นแบบนี้ หรือว่ากลัวข้ากันแน่ทองเปลว” ร่างน้อยสั่นเทาไม่หยุด เขาจะกอดรัดร่างน้อยกระชับเข้าหาตน พลางจูบกระหม่อมบางด้วยความห่วงใย “บะ...บ่าว...” “เอ็งไม่ต้องพูดแล้วทองเปลว ข้าจะกอดให้ไออุ่นเอ็งเอง” มันจะอุ่นได้ไงเล่า ในเมื่อแช่น้ำเย็น ๆ อยู่แบบนี้ หล่อนโอดครวญเถียงในใจ ก่อนจะแหงนเงยขึ้นมองคางของคนตัวโตที่กอดตนด้วยความรู้สึกประหลาดใจ ก็ตอนนี้หัวใจดวงน้อยของทองเปลวนั้นเต้นระรัวราวกับวิ่งหนีใครมากระนั้นแล ด้วยค่ำคืนนี้แสงจันทร์สว่างไสวมันจึงทำให้คุณพระหนุ่มเห็นทุกอิริยาบถของทาสสาว หัวคิ้วของหล่อนชนกันเหมือนกับว่าหล่อนกำลังคิดอะไรอยู่ แล้วนั่นแหละ มันทำให้เขาอยากรู้จนต้องถาม “เอ็งคิดกระไรรึทองเปลว” ถามพลางลูบไล้ต้นแขนนวลเนียน เคลื่อนมายังเต้างามแล้วบีบขยำอย่างหยอกเอิ้น “อะ! อือ!" หล่อนสะดุ้งเมื่อถูกมือใหญ่บีบคลึงเต้าตน “ข้าถามเอ็ง ทำไมไม่ตอบข้าทองเปลว” “บะ...บ่าวไม่ได้คิดอะไรเจ้าค่ะ ปล่อยบ่าวกลับเถอะนะเจ้าคะ” หล่อนวอนขอ พยายามผลักดันร่างใหญ่ให้ปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ แต่ดูเหมือนยิ่งดิ้น ยิ่งผลักดันก็ยิ่งเหมือนกับว่าเขาจะกอดรัดหล่อนแน่นขึ้นกว่าเดิม “เอ็งปดข้ามิได้ดอกทองเปลว เอ็งกลัว เอ็งหนาว หรือว่าเอ็งชอบให้ข้าทำแบบนี้ ฮึ!" พูดจบความก็โน้มใบหน้าคมคายของตัวเองซุกไซ้ซอกคอระหง ยิ่งเจ้าหล่อนหลบหลีกเบนหน้าหนีก็ยิ่งชอบใจ “อะ! ยะ...อย่าทำแบบนี้เลยเจ้าค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า คุณพระจะเสียหายได้นะเจ้าคะ” หล่อนบอกเตือนเมื่อจวนตัว “ข้าเป็นชาย มิเสียหายดอก แต่เอ็งเป็นหญิง เอ็งจะเสียหายนะ ไม่เป็นไร ข้าคิดว่าข้าจักรับผิดชอบเอ็งเอง ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องกลัวนะ ข้าเป็นลูกผู้ชายพอ” สาวน้อยในอ้อมกอดช่างหอมหวานไร้เดียงสาเสียเหลือเกินนี่กระไร “ตะ...แต่...” “ไม่มีแต่ทองเปลว ไม่ไหวแล้วตอนนี้ ข้าร้อนเหลือเกิน ข้าอยากเป็นหนึ่งเดียวกับเอ็งเหลือเกิน” ตอนนี้ไม่สนใจคำทัดทานของคนตัวเล็กแล้ว ชายหนุ่มเลือดร้อนซุกไซ้ใบหน้าไปตามใบหน้างาม ไล่เลื้อยมายังลำคอระหง มือใหญ่ฟอนเฟ้นสัมผัสร่างนุ่มนิ่มของทาสสาว ทองเปลวดิ้นรนขัดขืน พยายามผลักไส แต่เหตุไฉนหล่อนถึงร้อนวูบวาบไปทุกสัดส่วนของร่างกายแบบนี้ หล่อนรู้สึกแปลกและร้อนไปทั่วเรือนกายทั้ง ๆ ที่ยังแช่อยู่ในน้ำ “อะ! บ่าว...บ่าวเป็นอะไรก็ไม่รู้คุณพระ...อืม! บะ...” “เอ็งเป็นอะไรฮึ ทองเปลว” หยุดการเคลื่อนไหวถามเจ้าหล่อนด้วยความห่วงใย “บ่าวร้อนเจ้าค่ะ ร้อนแปลก ๆ ทั้ง ๆ ที่แช่น้ำ” รีบตอบทันทีว่าตัวเองเป็นอะไร บุรุษตัวโตยิ้มกริ่มมองใบหน้าสวยด้วยสาวตาพราวระยิบระยับ หล่อนช่างน่าปรารถนาเหลือเกิน แถมยังใสซื่อหาใครเปรียบ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more