รักฉันแล้วอย่าเลว

รักฉันแล้วอย่าเลว ตอนที่ 1 คุณหนูลิตา ใครจะเชื่อว่าชีวิตที่ดีแสนดีโรยด้วยกลีบกุหลาบ เติบโตมาราวกับในทุ่งลาเวนเดอร์ ทั้งฐานะทางบ้าน และหน้าตาที่ฟ้าประทานพร ทุกอย่างดูจะเพอร์เฟคจนหาที่เปรียบ แต่ชีวิตที่ใครๆต่างอิจฉาในวาสนานี้ กลับมีความจริงที่ซ่อนเร้นอยู่ เพราะตัวเองไม่ใช่เจ้าชีวิตของตัวเอง… ลิตา ลลิตา ศิริยากรณ์ อายุ 27 ปี ผู้หญิงที่ทั้งหน้าตาและฐานะทางครอบครัวเพียบพร้อมทุกอย่าง เติบโตมาในครอบครัวเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ ตั้งแต่เรียนจบก็มีร้านอาหารและธุรกิจอาหารเสริมเป็นของตัวเอง ชีวิตมีแต่ความอิสระและสุขสบาย จนใครๆต่างอิจฉาในวาสนานี้ “ หวัดดีจร้า อีพวกชะนีไม่มีผัวทั้งหลาย ” เสียงของ ‘ดาวิน’ ผู้หญิงในร่างผู้ชายที่ใจมีความฝักใฝ่เป็นหญิงงาม เพื่อนสนิทของลลิตาที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เอ่ยทักทายเมื่อมายังร้านอาหารของลลิตา “ จร้า อีคนมีผัว ” เสียงนี้เป็นของ ‘ไอมี่’ เพื่อนสาวคนสนิทของลลิตาอีกคน ที่อยู่ในช่วงชีวิตร่วมกันมาหลายปี เอ่ยกระแหนะกระแหนดาวิน เมื่อมาถึงร้านอาหารของลลิตาก่อน “ คนมันสวยว่าไม่ได้นะอีดอก ” “ จร้า สวยมากนายมาโนช ” “ อีไอมี่ อีผีเจาะปากมาพูด ตบปากเท่าอายุตัวเองเดี๋ยวนี้เลยนะ ” “ ทะเลาะกันตั้งแต่มหาลัยไม่เบื่อบ้างไง ” “ เบื่อได้ไง ยังกันอยู่แค่นี้ ” ดาวินเอ่ย “ ถ้าไม่มีกู ก็ไม่มีใครคบพวกมึงแล้ว เพราะฉะนั้นจะเบื่อกันไม่ได้เลย ” ไอมี่เอ่ยเสริมอีกคน “ ถ้าไม่มีใครคบ งั้นเราต้องทำบุญร่วมกัน ชาติหน้าจะได้เจอกันอีก วันเกิดกูปีนี้กูอยากไปบ้านเด็กกำพร้าว่ะ ” “ มึงจะไปเอาเด็กมาทำลูกเหรอวะ ” ไอมี่เอ่ยถามอย่างทันท่วงที “ ไม่ได้นะอีชะนี มึงจะมีลูกไม่มีผัวไม่ได้ ” “ หยุดความคิดของพวกมึงไว้เดี๋ยวนี้ กูอยากอุปการะเด็กสักคน อยากให้อนาคตดีๆกับเด็กยากไร้ได้มีชีวิตที่ดีขึ้นเว้ย ” “ นี่สินะถึงเรียกว่าสวย รวย และใจดี ไปประกวดนางงามเลยเพื่อน มึงชนะเลิศชัวร์ ” ไอมี่เอ่ย “ สวย รวย ใจดีกูยอมรับ แต่เรื่องผู้ชายโง่เขลามากค๊า อายุจนป่านนี้ยังไม่มีผัวเป็นต้นเป็นต้นเลย เสียดายมีมดลูกไม่รู้จักใช้งาน ” ดาวินเอ่ย “ กูไม่เจอคนที่คุยกันรู้เรื่องหนิ แต่ละคนที่เข้ามาไม่เท่าหัวงูก็แก่ตัณหากลับ ” “ เพราะผู้ชายดีๆมันหายาก คนดีๆก็กลายเป็นแบบมึงไงอีดาวิน กูกับอีลิตาถึงได้มดลูกแห้งอยู่แบบนี้ ” “ สงสารจริงจริ๊ง ไม่ต้องเสียใจไปนะชะนีทั้งหลาย เรามีเงินซะอย่าง บาร์โฮสคือที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของเรา ” “ บาร์โฮสจงเจริญ!!! ” “ ฮ่าๆๆ ” วันเกิดของลลิตาวัย 27 ปี มีความอบอุ่นและมีความสุขดั่งเช่นทุกปี ชีวิตคุณหนูที่ไม่เคยจัดงานปาร์ตี้สังสรรค์เหมือนใครๆ ที่ทุกๆปีลลิตาจะรดน้ำดำหัวขอขมาผู้เป็นพ่อแม่ที่ให้ชีวิตและทุกอย่างกับตน และในปีนี้ลลิตาอยากทำบุญกับบ้านเด็กกำพร้า และอยากอุปการะเลี้ยงดูเด็กกำพร้าตามที่ตั้งใจ ผู้เป็นพ่อแม่ก็ไม่ได้ขัดความตั้งใจนี้ของลลิตา พร้อมเป็นส่วนหนึ่งในการร่วมทำบุญนี้เช่นกัน… ลลิตาได้ถูกชะตากับเด็กผู้หญิงคนนึงวัย 15 ปีที่ชื่อ ‘มดแดง’ ลลิตาได้อุปการะมดแดงโดยมีตัวเองเป็นผู้ปกครอง ลลิตาได้ส่งให้มดแดงเรียนต่อในระดับมัธยมปลาย มดแดงเป็นเด็กขยัน ตั้งใจเรียน และยังมาช่วยงานลลิตาที่ร้านอาหารอีกด้วย “ เป็งไงมดแดง เรียนด้วยทำงานไปด้วยเหนื่อยรึเปล่า? ” “ ไม่เหนื่อยเลยค่ะ มดแดงอยากตอบแทนที่พี่ลิตาให้ชีวิตใหม่ มดแดงจะตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงานเพื่อพี่ลิตาค่ะ ” “ จ๊ะ ขาดเหลืออะไรก็บอกพี่นะ คิดซะว่าพี่คือพี่สาวของเราคนนึง ” “ ไม่ขาดเหลืออะไรเลยค่ะ พี่ลิตาให้เงิน ให้ที่อยู่มดแดง แค่นี้ก็ดีมากสำหรับมดแดงแล้วค่ะ ” ลลิตารักมดแดงเหมือนน้องสาวแท้ๆคนนึง ผู้เป็นพ่อแม่ของลลิตาก็เอ็นดูมดแดงดั่งลูกสาวคนนึงเช่นกัน ชีวิตของลลิตาจึงโรยด้วยกลีบกุหลาบ น่าอิจฉาทุกอย่าง แต่ใครจะรู้ว่าเวลาผ่านไปชีวิตของลลิตาไม่สามารถลิขิตเองได้ เมื่อ… “ ลิตา ลูกต้องแต่งงานกับคนที่พ่อหาให้ ” “ !!! ” เมื่อชีวิตที่เคยอิสระถูกผู้เป็นพ่อขีดเส้นตายให้แต่งงานกับผู้ชายที่เหมาะสม ทำลลิตาผู้มีแต่ชีวิตลิขิตด้วยตัวเอง กลับต้องรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบเริ่มมืดมน จากที่เคยมีความสุข ในตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าความสุขค่อยๆจางหายไปจากชีวิตลงทุกที… โต๊ะอาหารที่มีอาหารวางเรียงรายมากมายหลายเมนู มีแม่บ้านคอยตักเสิร์ฟอาหารยืนเรียงรายคอยบริการ แต่อาหารทั้งหมดกลับไม่มีความน่าทานเลยสักนิด แต่ตรงกันข้ามกลับทำให้ลลิตารู้สึกอิ่มทานไม่ลงจากการกดดันของผู้เป็นพ่อแม่ไปโดยปริยาย “ ลิตาไม่แต่ง ” “ ที่ลูกปฏิเสธ เพราะลูกมีคนที่คบหาแล้วสิใช่ไหม ” “ พ่อคะ ลิตาไม่มีใคร ชีวิตลิตาสุขสบาย ลิตาไม่จำเป็นต้องมีใครให้มาเป็นภาระกวนใจ ลิตามีงาน มีเงินใช้ ลิตาต้องแต่งงานทำไมล่ะคะ ” “ ลูกต้องมีครอบครัว ” “ ลิตาไม่อยากมี ” “ พ่อวางทุกอย่างให้ลูกหมดแล้ว เดือนหน้าลูกต้องแต่งงานกับคนที่พ่อหาให้ ” “ ทำไมพ่อต้องบังคับลิตา พ่อไม่เคยทำกับลิตาแบบนี้ ” “ ทุกอย่างที่พ่อทำก็เพื่อลูก พ่อหวังว่าลิตาจะไม่ทำให้พ่อขายหน้านะ ” “ ………… ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยจบก็ลุกจากโต๊ะอาหารไป ราวกับยื่นคำขาดลิขิตชีวิตลลิตาแล้ว ไม่มีใครกล้าขัดได้ ลิตามองหน้าผู้เป็นแม่ที่เหมือนกับไร้ตัวช่วย จึงทำได้ลุกเข้าห้องตัวเอง “ ลิตา… ” ผู้เป็นแม่เข้ามายังห้องของลลิตา เข้ามานั่งข้างๆลูกสาว ที่กำลังนั่งสีหน้าตึงเครียดอยู่ที่ระเบียงห้องนอน “ แม่จะมาพูดกล่อมลิตาอีกคนเหรอคะ ” “ ทำตามที่พ่อบอกเถอะลูก พ่อเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ลิตาแล้ว ” “ ทำไมแม่ต้องเห็นด้วยกับพ่อ แม่ก็รู้ว่าลิตาแต่งงานกับคนที่ไม่รักไม่ได้ เค้าเป็นใคร หน้าตาเป็นแบบไหน ลิตาก็ไม่รู้ ลิตาไม่ชอบการบังคับแบบนี้ พ่อกับแม่ตั้งใจคลุมถุงชนทำร้ายใจลิตาชัดๆ ” ลลิตาเอ่ยร่ายยาวด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า “ ที่พ่ออยากให้ลิตาแต่งงาน เพราะพ่อกับแม่จะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ พ่อต้องไปรักษาโรคหัวใจที่เมกา พ่อจึงอยากให้ลิตามีคนดูแล เพื่อจะได้ช่วยดูแลงานที่นี่ ” “ อะไรนะคะ! พ่อเป็นโรคหัวใจ ทำไมลิตาไม่รู้ ” ลลิตาตกใจที่่ได้ยินผู้เป็นแม่เอ่ย ที่ตนไม่เคยรับรู้เรื่องนี้เลย “ เพราะพ่อรักลิตามาก พ่อถึงเลือกเส้นทางนี้ให้ลิตา ลิตาเข้าใจพ่อกับแม่แล้วใช่ไหมลูก ” “ ฮึก… ” ลลิตาร้องไห้กอดผู้เป็นแม่ แม้หัวใจไม่อยากถูกคลุมถุงชน แต่เพราะเป็นห่วงและรักผู้เป็นพ่อมาก จึงต้องยอมเสียอิสรภาพของตัวเองเพื่อครอบครัว… “ แต่งงาน!! ” ไอมี่และดาวินถึงกับอุทานออกมาพร้อมกันอย่างตกใจ เมื่ออยู่ๆก็รับรู้ว่าเพื่อนสาวกำลังจะแต่งงานอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย “ กูแต่งเพื่อพ่อ พ่อจะไปรักษาโรคหัวใจที่เมกา กูไม่อยากให้พ่อเป็นพะวง ” “ แล้วเจ้าบ่าวของมึงคือใครวะ? ” ดาวินรีบเอ่ยถาม “ หล่อไหมวะ? ” ไอมี่รีบเอ่ยถามอีกคน “ ไม่รู้ ยังไม่เคยเห็นหน้า รู้แค่เป็นลูกชายเพื่อนพ่อ ครอบครัวทำธุรกิจห้างทอง ” “ ลูกเจ้าของร้านทอง ต้องหล่อ หุ่นล่ำมากแน่ๆเลยวะมึง กูเขิน ” ดาวินถึงกับแสดงอาการดี๊ด๊าเขอะเขินแทนลลิตา “ ยังไงกูก็ยินดีกับมึงด้วยนะอีลิตา มึงจะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว ถึงมึงไม่เต็มใจแต่มึงต้องยิ้มรับ เชื่อสิว่าครอบครัวมึงรักมึงเค้าต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้แล้ว ” “ กูก็หวังว่ามันจะเป็นการเริ่มใหม่ที่ดีของชีวิตกู ” เมื่อตกลงปลงใจจะแต่งงานตามคำขอของผู้เป็นพ่อ ผู้ใหญ่จึงมีการได้นัดหมายทานอาหาร เพื่อให้เด็กทั้งสองได้พบเจอเห็นหน้าค่าตากัน ลิตาถูกผู้เป็นแม่สกรีนการแต่งตัวตั้งแต่ออกจากบ้าน เพื่อให้เหมาะสมกับการทานข้าวกับผู้ใหญ่ในครั้งนี้ ห้องอาหารส่วนตัวถูกจัดขึ้นอย่างหรูหรา เพื่อต้อนรับครอบครัวของการมาเยือน ไม่นานชายหญิงมีอายุก็เดินเข้ามาในห้อง “ ขอโทษที่ให้รอนะ ” คุณลพ อดีตเพื่อนสมัยเรียนของผู้เป็นพ่อลลิตาเอ่ยทันทีที่ทำให้ครอบครัวลลิตารอนาน “ ไม่เป็นไร ” “ หนูลิตา หน้าตาน่ารักน่าชังเชียว ” คุณลพเอ่ยอย่างเอ็นดู ลลิตายกมือไหว้คุณลพและคุณหญิงวดีตามมารยาท “ ตากฤษณ์ ลูกชายดิฉันเพิ่งจะเคลียร์งานเสร็จ กำลังเดินทางมา รอสักครู่นะคะ ” คุณหญิงวดี ภรรของคุณลพเอ่ย “ ไม่เป็นไรค่ะ เพื่อไม่ให้เสียเวลา เราทานอาหารคุยกันคั่นเวลารอดีกว่าค่ะ ” ผู้ใหญ่คุยสนทนากันอย่างสนิทสนม คงมีแต่ลลิตาที่รู้สึกน่าเบื่ออยากลุกออกไปจากตรงนี้ แต่ความเป็นจริงทำได้แค่ฉีกหน้ายิ้มสดใสให้ครอบครัวไม่เสียหน้าเท่านั่น “ ขอโทษที่ให้รอนะคับ ” เสียของชายหนุ่มหน้าตาดี แต่งตัวภูมิฐาน สะอาดสะอ้าน ‘กฤษณ์’ ลูกชายเพียงคนเดียวของคุณลพและคุณหญิงวดี ผู้ชายที่ลลิตาต้องแต่งงานด้วย กฤษณ์ที่เห็นลลิตาถึงกับยิ้มปริ่มให้ ที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่ากำลังหลงในเสน่ห์หน้าตาของลลิตาเข้าแล้ว “ เป็นไงบ้างตากฤษณ์ หนูลิตาน่ารักไหม ” คุณลพเอ่ยถามลูกชาย “ น่ารักมากคับ ” “ อย่างนี้คงไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วนะ ใช่ไหมอดุลย์ ” “ เห็นทีจะใช่แล้ว ” “ ฮ่าๆๆๆ ” กฤษณ์มองลลิตาแทบอยากจะกลืนกินเข้าไปทั้งร่างกาย ทำลลิตารู้สึกแปลกๆกับสายตาระรานของกฤษณ์แบบนี้ แต่ทำได้แค่นั่งสงบข่มสติอารมณ์ของตัวเองไว้เพื่อไม่ให้ครอบครัวเสียหน้า ‘ ผู้ชายอะไรกัน ทำไมรู้สึกไม่ถูกชะตาเอาซะเลย ’ …………….. ?……………… ⭐อ่านจบแล้ว กดเข้าชั้น กดติดตาม ขอคอมเมนต์น่ารักๆ ให้กำลังลิตารับมือกับสามีเลวกับแม่สามีตัวร้ายกันด้วยนะคะ ? นามปากกา วิยดา ?