คุณหนูลิตา
1895 คำ
รักฉันแล้วอย่าเลว
ตอนที่ 1 คุณหนูลิตา
ใครจะเชื่อว่าชีวิตที่ดีแสนดีโรยด้วยกลีบกุหลาบ เติบโตมาราวกับในทุ่งลาเวนเดอร์ ทั้งฐานะทางบ้าน และหน้าตาที่ฟ้าประทานพร ทุกอย่างดูจะเพอร์เฟคจนหาที่เปรียบ แต่ชีวิตที่ใครๆต่างอิจฉาในวาสนานี้ กลับมีความจริงที่ซ่อนเร้นอยู่ เพราะตัวเองไม่ใช่เจ้าชีวิตของตัวเอง…
ลิตา ลลิตา ศิริยากรณ์ อายุ 27 ปี ผู้หญิงที่ทั้งหน้าตาและฐานะทางครอบครัวเพียบพร้อมทุกอย่าง เติบโตมาในครอบครัวเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ ตั้งแต่เรียนจบก็มีร้านอาหารและธุรกิจอาหารเสริมเป็นของตัวเอง ชีวิตมีแต่ความอิสระและสุขสบาย จนใครๆต่างอิจฉาในวาสนานี้
“ หวัดดีจร้า อีพวกชะนีไม่มีผัวทั้งหลาย ”
เสียงของ ‘ดาวิน’ ผู้หญิงในร่างผู้ชายที่ใจมีความฝักใฝ่เป็นหญิงงาม เพื่อนสนิทของลลิตาที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เอ่ยทักทายเมื่อมายังร้านอาหารของลลิตา
“ จร้า อีคนมีผัว ”
เสียงนี้เป็นของ ‘ไอมี่’ เพื่อนสาวคนสนิทของลลิตาอีกคน ที่อยู่ในช่วงชีวิตร่วมกันมาหลายปี เอ่ยกระแหนะกระแหนดาวิน เมื่อมาถึงร้านอาหารของลลิตาก่อน
“ คนมันสวยว่าไม่ได้นะอีดอก ”
“ จร้า สวยมากนายมาโนช ”
“ อีไอมี่ อีผีเจาะปากมาพูด ตบปากเท่าอายุตัวเองเดี๋ยวนี้เลยนะ ”
“ ทะเลาะกันตั้งแต่มหาลัยไม่เบื่อบ้างไง ”
“ เบื่อได้ไง ยังกันอยู่แค่นี้ ” ดาวินเอ่ย
“ ถ้าไม่มีกู ก็ไม่มีใครคบพวกมึงแล้ว เพราะฉะนั้นจะเบื่อกันไม่ได้เลย ” ไอมี่เอ่ยเสริมอีกคน
“ ถ้าไม่มีใครคบ งั้นเราต้องทำบุญร่วมกัน ชาติหน้าจะได้เจอกันอีก วันเกิดกูปีนี้กูอยากไปบ้านเด็กกำพร้าว่ะ ”
“ มึงจะไปเอาเด็กมาทำลูกเหรอวะ ” ไอมี่เอ่ยถามอย่างทันท่วงที
“ ไม่ได้นะอีชะนี มึงจะมีลูกไม่มีผัวไม่ได้ ”
“ หยุดความคิดของพวกมึงไว้เดี๋ยวนี้ กูอยากอุปการะเด็กสักคน อยากให้อนาคตดีๆกับเด็กยากไร้ได้มีชีวิตที่ดีขึ้นเว้ย ”
“ นี่สินะถึงเรียกว่าสวย รวย และใจดี ไปประกวดนางงามเลยเพื่อน มึงชนะเลิศชัวร์ ” ไอมี่เอ่ย
“ สวย รวย ใจดีกูยอมรับ แต่เรื่องผู้ชายโง่เขลามากค๊า อายุจนป่านนี้ยังไม่มีผัวเป็นต้นเป็นต้นเลย เสียดายมีมดลูกไม่รู้จักใช้งาน ” ดาวินเอ่ย
“ กูไม่เจอคนที่คุยกันรู้เรื่องหนิ แต่ละคนที่เข้ามาไม่เท่าหัวงูก็แก่ตัณหากลับ ”
“ เพราะผู้ชายดีๆมันหายาก คนดีๆก็กลายเป็นแบบมึงไงอีดาวิน กูกับอีลิตาถึงได้มดลูกแห้งอยู่แบบนี้ ”
“ สงสารจริงจริ๊ง ไม่ต้องเสียใจไปนะชะนีทั้งหลาย เรามีเงินซะอย่าง บาร์โฮสคือที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของเรา ”
“ บาร์โฮสจงเจริญ!!! ”
“ ฮ่าๆๆ ”
วันเกิดของลลิตาวัย 27 ปี มีความอบอุ่นและมีความสุขดั่งเช่นทุกปี ชีวิตคุณหนูที่ไม่เคยจัดงานปาร์ตี้สังสรรค์เหมือนใครๆ ที่ทุกๆปีลลิตาจะรดน้ำดำหัวขอขมาผู้เป็นพ่อแม่ที่ให้ชีวิตและทุกอย่างกับตน และในปีนี้ลลิตาอยากทำบุญกับบ้านเด็กกำพร้า และอยากอุปการะเลี้ยงดูเด็กกำพร้าตามที่ตั้งใจ ผู้เป็นพ่อแม่ก็ไม่ได้ขัดความตั้งใจนี้ของลลิตา พร้อมเป็นส่วนหนึ่งในการร่วมทำบุญนี้เช่นกัน…
ลลิตาได้ถูกชะตากับเด็กผู้หญิงคนนึงวัย 15 ปีที่ชื่อ ‘มดแดง’ ลลิตาได้อุปการะมดแดงโดยมีตัวเองเป็นผู้ปกครอง ลลิตาได้ส่งให้มดแดงเรียนต่อในระดับมัธยมปลาย มดแดงเป็นเด็กขยัน ตั้งใจเรียน และยังมาช่วยงานลลิตาที่ร้านอาหารอีกด้วย
“ เป็งไงมดแดง เรียนด้วยทำงานไปด้วยเหนื่อยรึเปล่า? ”
“ ไม่เหนื่อยเลยค่ะ มดแดงอยากตอบแทนที่พี่ลิตาให้ชีวิตใหม่ มดแดงจะตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงานเพื่อพี่ลิตาค่ะ ”
“ จ๊ะ ขาดเหลืออะไรก็บอกพี่นะ คิดซะว่าพี่คือพี่สาวของเราคนนึง ”
“ ไม่ขาดเหลืออะไรเลยค่ะ พี่ลิตาให้เงิน ให้ที่อยู่มดแดง แค่นี้ก็ดีมากสำหรับมดแดงแล้วค่ะ ”
ลลิตารักมดแดงเหมือนน้องสาวแท้ๆคนนึง ผู้เป็นพ่อแม่ของลลิตาก็เอ็นดูมดแดงดั่งลูกสาวคนนึงเช่นกัน ชีวิตของลลิตาจึงโรยด้วยกลีบกุหลาบ น่าอิจฉาทุกอย่าง แต่ใครจะรู้ว่าเวลาผ่านไปชีวิตของลลิตาไม่สามารถลิขิตเองได้ เมื่อ…
“ ลิตา ลูกต้องแต่งงานกับคนที่พ่อหาให้ ”
“ !!! ”
เมื่อชีวิตที่เคยอิสระถูกผู้เป็นพ่อขีดเส้นตายให้แต่งงานกับผู้ชายที่เหมาะสม ทำลลิตาผู้มีแต่ชีวิตลิขิตด้วยตัวเอง กลับต้องรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบเริ่มมืดมน จากที่เคยมีความสุข ในตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าความสุขค่อยๆจางหายไปจากชีวิตลงทุกที…
โต๊ะอาหารที่มีอาหารวางเรียงรายมากมายหลายเมนู มีแม่บ้านคอยตักเสิร์ฟอาหารยืนเรียงรายคอยบริการ แต่อาหารทั้งหมดกลับไม่มีความน่าทานเลยสักนิด แต่ตรงกันข้ามกลับทำให้ลลิตารู้สึกอิ่มทานไม่ลงจากการกดดันของผู้เป็นพ่อแม่ไปโดยปริยาย
“ ลิตาไม่แต่ง ”
“ ที่ลูกปฏิเสธ เพราะลูกมีคนที่คบหาแล้วสิใช่ไหม ”
“ พ่อคะ ลิตาไม่มีใคร ชีวิตลิตาสุขสบาย ลิตาไม่จำเป็นต้องมีใครให้มาเป็นภาระกวนใจ ลิตามีงาน มีเงินใช้ ลิตาต้องแต่งงานทำไมล่ะคะ ”
“ ลูกต้องมีครอบครัว ”
“ ลิตาไม่อยากมี ”
“ พ่อวางทุกอย่างให้ลูกหมดแล้ว เดือนหน้าลูกต้องแต่งงานกับคนที่พ่อหาให้ ”
“ ทำไมพ่อต้องบังคับลิตา พ่อไม่เคยทำกับลิตาแบบนี้ ”
“ ทุกอย่างที่พ่อทำก็เพื่อลูก พ่อหวังว่าลิตาจะไม่ทำให้พ่อขายหน้านะ ”
“ ………… ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยจบก็ลุกจากโต๊ะอาหารไป ราวกับยื่นคำขาดลิขิตชีวิตลลิตาแล้ว ไม่มีใครกล้าขัดได้ ลิตามองหน้าผู้เป็นแม่ที่เหมือนกับไร้ตัวช่วย จึงทำได้ลุกเข้าห้องตัวเอง
“ ลิตา… ”
ผู้เป็นแม่เข้ามายังห้องของลลิตา เข้ามานั่งข้างๆลูกสาว ที่กำลังนั่งสีหน้าตึงเครียดอยู่ที่ระเบียงห้องนอน
“ แม่จะมาพูดกล่อมลิตาอีกคนเหรอคะ ”
“ ทำตามที่พ่อบอกเถอะลูก พ่อเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ลิตาแล้ว ”
“ ทำไมแม่ต้องเห็นด้วยกับพ่อ แม่ก็รู้ว่าลิตาแต่งงานกับคนที่ไม่รักไม่ได้ เค้าเป็นใคร หน้าตาเป็นแบบไหน ลิตาก็ไม่รู้ ลิตาไม่ชอบการบังคับแบบนี้ พ่อกับแม่ตั้งใจคลุมถุงชนทำร้ายใจลิตาชัดๆ ” ลลิตาเอ่ยร่ายยาวด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า
“ ที่พ่ออยากให้ลิตาแต่งงาน เพราะพ่อกับแม่จะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ พ่อต้องไปรักษาโรคหัวใจที่เมกา พ่อจึงอยากให้ลิตามีคนดูแล เพื่อจะได้ช่วยดูแลงานที่นี่ ”
“ อะไรนะคะ! พ่อเป็นโรคหัวใจ ทำไมลิตาไม่รู้ ” ลลิตาตกใจที่่ได้ยินผู้เป็นแม่เอ่ย ที่ตนไม่เคยรับรู้เรื่องนี้เลย
“ เพราะพ่อรักลิตามาก พ่อถึงเลือกเส้นทางนี้ให้ลิตา ลิตาเข้าใจพ่อกับแม่แล้วใช่ไหมลูก ”
“ ฮึก… ”
ลลิตาร้องไห้กอดผู้เป็นแม่ แม้หัวใจไม่อยากถูกคลุมถุงชน แต่เพราะเป็นห่วงและรักผู้เป็นพ่อมาก จึงต้องยอมเสียอิสรภาพของตัวเองเพื่อครอบครัว…
“ แต่งงาน!! ”
ไอมี่และดาวินถึงกับอุทานออกมาพร้อมกันอย่างตกใจ เมื่ออยู่ๆก็รับรู้ว่าเพื่อนสาวกำลังจะแต่งงานอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“ กูแต่งเพื่อพ่อ พ่อจะไปรักษาโรคหัวใจที่เมกา กูไม่อยากให้พ่อเป็นพะวง ”
“ แล้วเจ้าบ่าวของมึงคือใครวะ? ” ดาวินรีบเอ่ยถาม
“ หล่อไหมวะ? ” ไอมี่รีบเอ่ยถามอีกคน
“ ไม่รู้ ยังไม่เคยเห็นหน้า รู้แค่เป็นลูกชายเพื่อนพ่อ ครอบครัวทำธุรกิจห้างทอง ”
“ ลูกเจ้าของร้านทอง ต้องหล่อ หุ่นล่ำมากแน่ๆเลยวะมึง กูเขิน ” ดาวินถึงกับแสดงอาการดี๊ด๊าเขอะเขินแทนลลิตา
“ ยังไงกูก็ยินดีกับมึงด้วยนะอีลิตา มึงจะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว ถึงมึงไม่เต็มใจแต่มึงต้องยิ้มรับ เชื่อสิว่าครอบครัวมึงรักมึงเค้าต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้แล้ว ”
“ กูก็หวังว่ามันจะเป็นการเริ่มใหม่ที่ดีของชีวิตกู ”
เมื่อตกลงปลงใจจะแต่งงานตามคำขอของผู้เป็นพ่อ ผู้ใหญ่จึงมีการได้นัดหมายทานอาหาร เพื่อให้เด็กทั้งสองได้พบเจอเห็นหน้าค่าตากัน ลิตาถูกผู้เป็นแม่สกรีนการแต่งตัวตั้งแต่ออกจากบ้าน เพื่อให้เหมาะสมกับการทานข้าวกับผู้ใหญ่ในครั้งนี้ ห้องอาหารส่วนตัวถูกจัดขึ้นอย่างหรูหรา เพื่อต้อนรับครอบครัวของการมาเยือน ไม่นานชายหญิงมีอายุก็เดินเข้ามาในห้อง
“ ขอโทษที่ให้รอนะ ”
คุณลพ อดีตเพื่อนสมัยเรียนของผู้เป็นพ่อลลิตาเอ่ยทันทีที่ทำให้ครอบครัวลลิตารอนาน
“ ไม่เป็นไร ”
“ หนูลิตา หน้าตาน่ารักน่าชังเชียว ” คุณลพเอ่ยอย่างเอ็นดู ลลิตายกมือไหว้คุณลพและคุณหญิงวดีตามมารยาท
“ ตากฤษณ์ ลูกชายดิฉันเพิ่งจะเคลียร์งานเสร็จ กำลังเดินทางมา รอสักครู่นะคะ ” คุณหญิงวดี ภรรของคุณลพเอ่ย
“ ไม่เป็นไรค่ะ เพื่อไม่ให้เสียเวลา เราทานอาหารคุยกันคั่นเวลารอดีกว่าค่ะ ”
ผู้ใหญ่คุยสนทนากันอย่างสนิทสนม คงมีแต่ลลิตาที่รู้สึกน่าเบื่ออยากลุกออกไปจากตรงนี้ แต่ความเป็นจริงทำได้แค่ฉีกหน้ายิ้มสดใสให้ครอบครัวไม่เสียหน้าเท่านั่น
“ ขอโทษที่ให้รอนะคับ ”
เสียของชายหนุ่มหน้าตาดี แต่งตัวภูมิฐาน สะอาดสะอ้าน ‘กฤษณ์’ ลูกชายเพียงคนเดียวของคุณลพและคุณหญิงวดี ผู้ชายที่ลลิตาต้องแต่งงานด้วย
กฤษณ์ที่เห็นลลิตาถึงกับยิ้มปริ่มให้ ที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่ากำลังหลงในเสน่ห์หน้าตาของลลิตาเข้าแล้ว
“ เป็นไงบ้างตากฤษณ์ หนูลิตาน่ารักไหม ” คุณลพเอ่ยถามลูกชาย
“ น่ารักมากคับ ”
“ อย่างนี้คงไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วนะ ใช่ไหมอดุลย์ ”
“ เห็นทีจะใช่แล้ว ”
“ ฮ่าๆๆๆ ”
กฤษณ์มองลลิตาแทบอยากจะกลืนกินเข้าไปทั้งร่างกาย ทำลลิตารู้สึกแปลกๆกับสายตาระรานของกฤษณ์แบบนี้ แต่ทำได้แค่นั่งสงบข่มสติอารมณ์ของตัวเองไว้เพื่อไม่ให้ครอบครัวเสียหน้า
‘ ผู้ชายอะไรกัน ทำไมรู้สึกไม่ถูกชะตาเอาซะเลย ’
…………….. ?………………
⭐อ่านจบแล้ว กดเข้าชั้น กดติดตาม ขอคอมเมนต์น่ารักๆ ให้กำลังลิตารับมือกับสามีเลวกับแม่สามีตัวร้ายกันด้วยนะคะ
? นามปากกา วิยดา ?
- ผู้เขียน
