ตอนที่ 6
810 คำ
"ติน ติน..." ญาดาเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
"ติน แกเป็นยังไงบ้าง"
"อ๊ะ..ญาดา แกมาได้ยังไง" ตินถามอย่างอ่อนแรง เสียงของตินแหบจนแทบไม่ได้ยิน
"ทำไมเป็นแบบนี้อะ"
เมื่อ 2 ชั่วโมงก่อน ตินกำลังเดินทางไปบิน แต่ดันเกิดอุบัติเหตุขึ้นอย่างกะทันหัน พยาบาลไม่รู้จะโทรหาใคร ก็เลยโทรเบอร์ที่อยู่ล่าสุดและโทรบ่อยที่สุดคือ ญาดา ญาดาตกใจมากตอนได้รับสายก็เลยรีบคว้ากระเป๋าและขับรถตรงมาที่โรงพยาบาลเลย ญาดาดูแลตินทุกอย่าง ป้อนข้าว มาเยี่ยมทุกวัน เพราะเธอคิดแค่ว่า ตอนที่เธอลำบากเมื่อหลายปีก่อน เขาคือคนที่ดูแลเธอ นั้นคือสาเหตุที่ญาดาค่อนข้างแคร์ตินมาก
หลายวันต่อมา
"ธนา ธนา" ณิชาเรียกชื่อธนาหลังจากเห็นธนานั่งเหม่อด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดี
"ธนา" ณิขาเรียกพร้อมกับจับไหล่ของธนาเบาๆ
"ห้ะ!!" ธนาอุทานออกอย่างตกใจ
"ธนาเป็นอะไร เห็นเหม่อตั้งนานแล้ว ณิชาเรียกนานแล้วนะ"
"อ่อ ป่าว ธนาไปก่อนนะ" ธนาพูดเสร็จก็รีบคว้ากระเป๋าเดินออกไป
ธนากลับมาบ้านและก็ยังสงสัยถึงความสัมพันธ์ระหว่างตินกับญาดา ตกลงแล้วสองคนนี้เป็นอะไรกัน ทำไมดูสนิทสนมกันจังนะ
กริ๊ง... เสียงกริ๊งหน้าบ้านของธนา
"ใครอีกละเนี่ย" ธนาพพึมพำอย่างหงุดหงิดใจ
"มาหาคะ...." ธนากำลังเปิดประตูมาถามคนที่กดกริ๊งหน้าบ้าน กลับพบว่าเป็นญาดาที่ยืมยิ้ม ตาหยีอยู่
"มาหาใคร"
"ทำไมพูดไม่น่ารักเหมือนครั้งก่อนที่มาบ้านเลย กลับมาเป็นธนาคนเดิมแล้วหรอ" ญาดาถามแบบแซวๆ
"จะเข้าไม่เข้า"
"เข้าสิ" ญาดาพูดเสร็จก็แทรกตัวเองเข้ามาในบ้านของธนา
"มาทำอะไร" ธนาพูดจาห้วนๆกับเธออย่างที่เคยเป็น
"มาจีบนาย" ญาดาพูดพลางเดินไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้มองหน้าของธนาว่า เขาได้ยินประโยคนี้ถึงกับอดยิ้มไม่ได้
"นายบอกว่า ถ้าชอบให้จีบนาย ไม่ใช่หรอ" ญาดาพูดต่อพร้อมหมุนตัวกลับมายิ้มหวานให้ธนา
"อืมๆ" ธนาพยักหน้าด้วยหน้าตาเฉยๆ
"ไหนดูสิ บ้านนายมีอะไร มีแต่เบียร์กับบุ..หรี่" ญาดามองธนาด้วยหางตาเบาๆ
"อยู่คนเดียวหรอ"
"ใช่"
"บุหรี่ นี่จำเป็นต้องสูบด้วยหรอ " ญาดาหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาพร้อมกับหรี่ตามองหน้าของธนา
"มันก็ไม่ได้...จำเป็นขนาดนั้น แต่ก็สูบอยู่แล้ว....สูบมาตั้งนานแล้ว" ธนาพยายามพูดแต่ก็ยังติดๆขัดๆ
"อยากตายเร็วหรือไง บุหรี่มันมีอะไร คนเราก็รู้ดีแต่ก็ยังสูบมันอยู่ไม่รู้เพราะอะไร นี่เบียร์นายเห็นใช่มั้ย ฉันนี้นะเคยเจอเคสผู้โดยสารที่เมาด้วยฤทธิ์ของมันบ่อยมาก เป็นไปได้ก็อย่ากินเลย"
"คะ..คือ.." ธนาพยายามจะพูดแต่ญาดาก็พูดต่ออีก
"อีกอย่าง นายหน่ะหล่อจะตาย ของแบบนี้ไม่คู่ควรกับนายหรอก ทิ้งไปซะ" ญาดาพูดพร้อมโยนซองบุหรี่ทิ้งถังขยะ
"นี่...เธอทำอะไรเนี้ย" ธนาพูดด้วยน้ำเสียงที่เสียดายพร้อมกับทำท่าเกาะถังขยะมองซองบุหรี่อย่างเสียดาย
"ทำหน้าที่เป็น...คนจีบที่ดี" ญาดาทิ้งตัวลงบนโซฟาหน้าทีวีพร้อมกับหันไปมองธนาอย่างสงสัยว่า ผมมีคนของใจแล้ว คือใครกันนะ
"ธนา"
"หื้ม มีอะไร"
"นายมีคนของใจแล้วหรอ" ธนาเบิกตากว้าง เขาไม่คิดว่า เธอจะพูดถึงเรื่องนี้
"เธอยุ่งอะไร ฉันจะมีใครก็เรื่องของฉัน" ญาดายิ้มๆ เหมือนเขากำลังพูดปัดในสิ่งที่ตัวเองเป็นคนเอ่ยขึ้นมาเอง
"ไม่ใช่นายชอบฉันหรอ" ธนากำลังกินน้ำ พอได้ยินแบบนั้นถึงกับพุ่งน้ำออกมา ทำให้ญาดาถึงกับหลุดขำว่า เขาเป็นอะไร ญาดาเดินเข้ามาหาธนาพร้อมกับเอียงคอมอง ขยับหน้าใกล้ๆ จนธนาต้องถอยหน้าออก จนหลังติดกำแพง "ธะ..เธอจะทำอะไร"
"ฉันกำลังมองนายอยู่ว่า นายคิดยังไงกับฉัน นายจูบฉันทำไมและหึงฉันทำไม กำลังคิดแบบนั้นอยู่"
"ฉันแค่ เห็นเธอบอกจะจีบฉัน ก็เลยอยากรู้ว่า ทำจริงมั้ยหรือแค่ลมปากแค่นั้นแหละ ออกไปเลย" ธนาผลักฉันออก ญาดาหันไปมองธนาที่เขาดูท่าทางเขินอาย "ฉันมานอนที่นี่ได้มั้ย" ญาดาพูดแซวแหย่เขาอีกรอบ
"เธอจะบ้าหรือไง เธอนี่โรคจิตจนน่ากลัวจริงๆ"
"ก็บ้านนายอยู่ใกล้สนามบิน คอนโดฉันไกล๊....ไกล เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว"
- ผู้เขียน
