ตอนที่ 7
1119 คำ
ณ บริษัทชื่อดังแห่งหนึ่ง
"สวัสดีค่ะ พอดีว่า ดิชั้นมาสัมภาษณ์งานตำแหน่งเลขาต้องไปทางไหนหรอคะ"
"อ้ออ เชิญชั้นบนสุดของบริษัทได้เลยค่ะ ชั้นที่ 40 นะคะ"
"ขอบคุณมากค่ะ"
จัสมินเดินตรงไปลิฟท์พร้อมกับกดที่ชั้น 40 พอถึงชั้นบนสุดกลับเห็นว่า เป็นชั้นที่เงียบและสวยมาก ดูไม่ค่อยมีใครเลยในชั้นนี้ จัสมินเดินตรงไปหาผู้หญิงที่อยู่หน้าห้องของใครสักคน
"สวัสดีค่ะคือว่า ฉันมาสัมภาษณ์...." จัสมินยังไม่ทันพูดจบ เลขาหน้าห้องคนปัจจุบันของผู้บริหารก็พูดแทรกขึ้นมาว่า
"อ้ออ คุณจัสมิน เชิญทางนี้เลยค่ะ" เลขาคนนั้นยิ้มอย่างเป็นมิตร
"ท่านประธานคะ เธอมาแล้วค่ะ" เลขาเคาะประตูพร้อมเปิดประตูเข้าไปบอกเจ้านายของตัว
"ครับ" จัสมินเห็นผู้ชายหน้าหล่อกำลังก้มดูเอกสารที่อยู่บนโต๊ะ เขาเงยหน้าขึ้นมาทำให้เธอถึงกับตกใจว่า เขาคือผู้ชายที่เธอเดินชนจนแก้วน้ำแตกและน้ำก็หกหมด แล้วเธอก็โวยวายใส่เขาอย่างดังทั้งทีเธอนั้นแหละที่เป็นคนผิด
"นี่คุณ...!!!" จัสมินกัดฟันพูดออกมา ราวกับจำได้ดีว่า เขาคือใคร
"สวัสดีครับ" ปธานนธ์ยิ้มอย่างกวนๆ
"คุณเลขาคุณเชิญทำงานของตัวเองได้เลยครับ เดี๋ยวผมสัมภาษณ์คนนี้เอง" ปธานนธ์หันไปมองเลขาของเขา
"เชิญนั่งครับ" หน้าของเขาดูจริงจังขึ้น จัสมินไม่ได้ตอบอะไรก็เดินไปนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกับปธนนธ์ ด้วยสีหน้านิ่งๆ
"คุณชื่ออะไรครับ"
"จัสมิน จริญญาค่ะ"
"งืมม คุณอยากได้เงินเดือนเท่าไร"
"แล้วแต่ตามที่เห็นว่า สมควรค่ะ แต่ที่เก่าให้ 30,000 บาท"
"นั้นผมให้คุณ 60,000บาท แต่คุณต้องดูแลผมทั้งนอกบ้านและในบ้าน ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว คุณทำได้หรือป่าว คุณผูกเนกไทเป็นหรือป่าว" ปธานนธ์พูดรัวๆ จนจัสมินเกือบจะฟังไม่ทัน
"ฉันผูกเป็นค่ะ แต่ขอไม่รับงานนี้ละกันค่ะ ขอบคุณค่ะ" จัสมินพูดด้วยสีหน้านิ่งๆว่า ทำไมต้องดูแลเรื่องส่วนตัวเขาด้วย บ้าจริงๆ จัสมินพูดเสร็จก็ทำท่าจะลุกขึ้น
"แต่ 60,000 เลยนะ หรือว่าคุณไม่กล้าสู้หน้าผมกันแน่ ที่ด่าผมซะลั่นทั้งที่ตัวเองผิด" ปธานนธ์พูดพร้อมหลุดขำออกมา เหน็บๆแอบดูถูกเธอ
"ฉันไม่ได้ไม่กล้านะ" จัสมินพูดสวนขึ้นมา
"ไม่กล้าแล้วทำไมไม่ทำอ่ะ ทำไมกลัวใจตัวเองมาหลงใหลหน้าหล่อๆ ของฉันหรือไง"
"......" จัสมินยอมรับว่า เขาหน้าตาหล่อจริงๆ รอยยิ้มกับลักยิ้มของเขามันน่ารักมากเลย
"หื้ม ว่าไง" ปธานนธ์เอาหน้าเอามาใกล้พร้อมกับเอียงคอถาม
"ชิ ทำก็ได้ ฉันไม่ชอบให้ใครมาดูถูกฉันหรอกนะ" จัสมินตัดสินและทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ตัวเดิม
"โอเค เดี๋ยวคุณมารับฟังรายละเอียดอีกทีวันไหนสักวัน เดี๋ยวผมเลขาผมติดต่อไปละกัน" ปธานนธ์พูดแบบอมยิ้ม
"ขอตัวก่อนนะคะ" จัสมินเห็นเขายิ้มแล้วใจไม่ค่อยดี จึงรีบขอตัวออกมา
บ้าจริงๆเลย อย่าบอกนะฉันจะมาชอบตานี้ โอ๊ยยย ไม่ได้ฉันต้องไม่ทำแบบนั้น จัสมินเดินบ่นออกมา พลางคิดว่า จะทำยังไงดี กับสถานการณ์แบบนี้กันนะ
ตัดภาพกลับมาที่ธนากับญาดา
"ไม่เอาด้วยหรอก เธอเป็นใครก็ไม่รู้"
"ฉันจะเป็นคนที่ดูแลนายเอง ทำให้นายตั้งใจเรียน ดูแลทุกอย่างแหละ โถ่วเห็นใจกันหน่อยสิ ฉันช่วยสอนนายตั้งเยอะนะ นึกถึงบุญคุณฉันหน่อยสิ แค่งานฉันก็ยุ่งมากพอแล้ว ฉันไม่เคยเสนอตัวแบบนี้กับใครง่ายๆนะ"
"งืมมม ไม่"
ตี๊ด....ตี๊ด.... .ในขณะที่ทั้งคู่กำลังเถียงกันเรื่องนี้อยู่ จู่ๆก็มีสายเข้า ญาดาหันไปหยิบโทรศัพท์
"ฮาโลค่ะ"
("วันนี้มีวานไปบินแทนพี่หน่อย ตอน4ทุ่ม นะ")
"4ทุ่ม เลยหรอคะ"
("จ้ะ รบกวนหน่อยนะ ขอบคุณมากจ้ะ")
"พี่คะ...พี่"
ญาดาถอนหายใจอย่างแรง หลังจากปลายสายวางสายไปทันที "4ทุ่ม เลยหรอ จะบ้าตาย ตอนนี้กี่โมงแล้วเนี้ย อรั้ยยยย" ธนางง ว่าเธอเป็นอะไรอยู่ๆ ก็โวยวาย
"ตอนนี้จะ 1 ทุ่มแล้ว" ธนานึกว่าเธอถามเวลา ญาดาทำหน้ากังวลเพราะเธอคิดว่า ไม่มีไฟลท์ จึงไม่ได้จัดแจงเวลา ถ้ามีไฟลท์ตอน 4 ทุ่ม เธอจะต้องนอนกักตุนไว้ แต่นี่แทบไม่มีเวลา
"เธอเป็นอะไร"
"ฉันมีไฟลท์ฉุกเฉินหน่ะ กว่าฉันจะไปคอนโดกว่า กว่าจะกลับมา ไม่ได้นอนพอดี ไม่ได้นอนแบบนี้ก็แย่เลยสิ คอนโดฉันอยู่นู้นนนน" ญาดาถอนหายใจอีกครั้ง ธนามองเห็นเธอที่กำลังทำหน้าตากังวลว่า จะทำยังไงดี
"แล้วชุดแอร์เธอล่ะ ก็อยู่คอนโดหรอ"
"ชุดบนรถหน่ะมี ฉันเตรียมไว้ แต่กว่าฉันจะกลับไปนอนคอนโด กว่าจะกลับไปสนามบิน มันก็ไกล"
"เอ่อออ....นั้นเธอนอนนี่มั้ย"
"หื้ม!"
"ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ รีบขึ้นไปนอนเลย ชุดนอนก็เอาเสื้อผ้าฉันไปตู้นั้นแหละ เลือกเอา" ธนาพูดเสร็จก็เลยไปดูทีวีต่อ ฉันที่ไม่มีเวลาคิดแล้ว ก็รีบอาบน้ำ ตั้งนาฬิกาปลุกและนอนลงบนเตียงของเขาทันที แต่ที่แปลกฉันรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อมาบนในท้องเลย มันตื่นเต้นไปหมด อะไรไม่รู้เนี้ยย!!!
กริ๊ง.....!!! เสียงนาฬิกาปลุก ญาดาสะดุ้งตื่น ปลุกขึ้นมาอาบน้ำ แต่งตัวและเดินลงมา เห็นกับข้าวที่วางอยู่บนโต๊ะ ขณะที่หันไปมองธนา ที่กำลังเห็นเกมส์อยู่อย่างจริงจัง
"ฉันไปก่อนนะ"
"กินข้าวก่อน"
"!!!"
"หน่ะ ไม่เห็นหรือไง รีบกิน รีบไป...."
"ดะ เดี๋ยวก็สายหรอก" ญาดานั่งลงก้มกินข้าวจนหมดก่อนที่จะเอาจานไปแช่ไว้ ญาดาเดินมาข้างหลังของธนาพร้อมกับ ยื่นหน้ามาเกยที่ไหล่ของธนา "ขอบคุณนะ" ฟ๊อดด ญาดาหันไปหิมแก้มธนาอย่างแรง แล้วเธอก็รีบเดินออกไป
"ยัยบ้า ยัยตัวแสบ ยัยโรคจิต!!!!" ธนาเอามือลูบหน้าพร้อมกับตะโกนตามหลังของญาดาไป
- ผู้เขียน
