“มันเรื่องของฉันเจ้ากลาง แกจะไปไหนก็ไป ฉันไม่อยากทะเลาะกับแกเพราะปิยะดาหรอกนะ แล้วแกก็ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก ถึงฉันไม่ได้รักปิยะดา ฉันก็ไม่คิดที่จะทิ้งขว้างเธอ ฉันจะซื้อบ้าน ซื้อรถแล้วก็ให้เงินหล่อนไปสักก้อน แค่นั้นก็น่าจะเพียงพอแล้ว”
พูดจบพยัคฆ์ก็เดินไปเปิดประตูห้องนอนของตัวเองด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรกับการที่ถูกน้องชายกดดันให้รับผิดชอบปิยะดา ในเมื่อเขาไม่ได้รักปิยะดาแล้วทำไมเขาต้องเอาชีวิตทั้งชีวิตไปจมอยู่กับเจ้าหล่อนด้วย
ก้องภพหันไปมองพี่ชายที่เดินเข้าไปในห้องด้วยความผิด เขาไม่คิดเลยว่าพี่ชายที่เขารักและเคารพจะเป็นคนโหดเหี้ยม ร้ายกาจได้ถึงเพียงนี้ แต่เมื่อเขาหันกลับมาก็ต้องตกใจหัวใจแทบจะหล่นไปอยู่ตาตุ่ม
เมื่อเห็นหญิงสาวที่ตกเป็นหัวข้อสนทนาระหว่างเขากับพี่เมื่อครู่นี้กำลังทรุดกายลงแล้วร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด ไม่ต้องบอกเขาก็รู้ว่าปิยะดาได้ยินทุกคำพูดที่เขาและพี่ชาย
