เรื่องราวรักของเรา

ครุ่นคิด

หลายอาทิตย์ต่อมา…

"อาจารย์จะให้นักเรียนทุกคนจับกลุ่มทำรายงานกัน กลุ่มละ 5 คนนะคะ ถ้าครบแล้วเขียนรายชื่อมาส่งอาจารย์ที่โต๊ะด้วย" อาจารย์ประจำวิชาพูดขึ้น

"เอ๋ยอยู่ด้วยสิ"

"กราบขอร้องดิ" ยังคงเป็นติ๊ดตี่ที่พูดแซะเอ๋ยเหมือนทุกๆวัน

"ฉันพูดกับก้อง ไม่ได้ขออนุญาตแก"

"ยังไง จะให้มันอยู่ปะ" ติ๊ดตี่หันไปถามความเห็นก้องภพ ขณะที่เธอกำลังเขียนชื่อเพื่อนคนอื่นลงบนกระดาษ

"เขียนไปเหอะ จะได้ครบ 5 คน"

"อยู่ในกลุ่มก็กรุณาช่วยคนอื่นเขาทำงานด้วย ไม่ใช่ดีแต่อ่อยผู้ชายอย่างเดียว"

"รู้แล้วย่ะ ฉันก็มีสมองช่วยพวกแกคิดรายงานได้เหมือนกันนั่นแหละ"

"นึกว่ามีแต่นม"

"อีติ๊ดตี่!"

"เรียกทำไม อีเอ๋ย!"

"พอๆ พวกมึงเลิกตีกันสักวันได้ปะวะ" เป็นก้องภพที่คอยห้ามทัพระหว่างติ๊ดตี่กับเอ๋ยอยู่เสมอ

"มึงก็ดูอีนมโตนี่ดิ ทำกูประสาทแดกได้ทุกวัน"

"เอารายชื่อไปให้อาจารย์ได้แล้วไป"

"เดี๋ยวฉันเอาไปส่งให้เอง" กุญแจอาสา

"กุญแจ ฉันดึงแกเข้าไลน์กลุ่มแล้วนะ จะได้เอาไว้คุยเรื่องรายงานกัน" ติ๊ดตี่บอกกุญแจเมื่อเธอเดินกลับมาที่โต๊ะเรียน

"โอเค"

พักลางวัน…

"พวกมึงวันนี้หลังเลิกเรียนไปมหาลัยKSกันปะ" ยอร์ชเอ่ยถามเพื่อนๆขณะนั่งกินข้าวกลางวัน

"มันมีอะไรหรอ" กุญแจถามด้วยความสนใจ

"ก็มีพวกซุ้มอาหารจากร้านข้างนอก แล้วก็ร้านของพวกเด็กมหาลัยอ่ะ"

"มึงอยากไปดูอาหารหรืออยากไปดูเด็กมหาลัย" ติ๊ดตี่ถามยอร์ชอย่างคนรู้ทัน

"รู้ดีอีกแล้วนะมึง"

"แย่จัง วันนี้เอ๋ยมีธุระกับที่บ้านคงไปด้วยไม่ได้"

"ไม่แย่นะ สบายหูจะตาย" ติ๊ดตี่พูดกวนประสาทเอ๋ย

"ติ๊ดตี่แกจะอะไรกับฉันนักหนา"

"กินข้าวเถอะที่รัก" แฟนของติ๊ดตี่เอ่ยห้ามก่อนที่ติ๊ดตี่จะทะเลาะกับเอ๋ย

ถึงติ๊ดตี่จะมีนิสัยคล้ายผู้ชาย แต่เธอก็เป็นเพียงคนเดียวในกลุ่มที่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน เธอมักจะคบแต่เพื่อนผู้ชายจนผู้หญิงในโรงเรียนคิดว่าเธอชอบเพศเดียวกัน มีแต่เมฆนี่แหละที่กล้าเข้ามาจีบจนครองใจเธอได้สำเร็จ แต่ก็ต้องใช้เวลาเกือบ 2 ปี ส่วนเหตุผลที่เธอไม่ชอบคบเพื่อนผู้หญิง เพราะเธอคิดว่านิสัยผู้หญิงมันน่ารำคาญ แต่น่าแปลกที่เธอเข้ากับกุญแจได้เป็นอย่างดี

"ฉันไปด้วยนะ" กุญแจพูดด้วยรอยยิ้มสดใส

"ไอก้องมึงอ่ะ ไม่ไปอีกใช่ปะ กูชวนไปไหนแม่งไม่เคยจะไป"

"กูไปด้วย"

"ผีตัวไหนเข้าสิงเพื่อนกูเนี่ย" ยอร์ชพูดติดตลก เพราะก้องภพคนที่ก่อนหน้านี้หลังเลิกเรียนเขามักจะตรงดิ่งกลับบ้านทุกวัน มาวันนี้กลับตอบตกลงไปกับเขาอย่างง่ายดาย

มหาวิทยาลัยKS

"เด็ดชิบหาย"

"มึงหมายถึงของกินหรือเด็กมหาลัย" ติ๊ดตี่หันไปถามยอร์ชที่กำลังเดินดูซุ้มอาหารที่มากมายละลานตา แต่ดูเหมือนเขาจะมองคนขายมากกว่าของที่ขาย

"รู้แล้วจะถามทำไม"

ที่นี่เป็นมหาลัยที่มีพื้นที่กว้างขวางอย่างมาก จนสามารถจัดงานที่เหมือนยกทั้งตลาดมาไว้ในที่แห่งนี้ ผู้คนมากมายหลายช่วงวัยต่างหลั่งไหลเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน ทำให้การเดินซื้อของทำได้ไม่สะดวกนัก เพราะทุกคนต่างเดินเบียดเสียดกันไปมา แต่กุญแจที่ไม่เคยมาในที่แบบนี้กลับชอบมัน เธอเดินซื้อสิ่งของและอาหารอย่างมีความสุข โดยไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำของเธอในตอนนี้กำลังทำให้หัวใจของใครบางคนกำลังเต้นไม่เป็นจังหวะ

"ฉันขอไปปาลูกโป่งได้ไหม" กุญแจพูดเชิงขออนุญาตเพื่อนๆที่มาด้วยกัน

"ไปดิ แกปาเป็นหรอ"

"ไม่เป็นหรอก แต่จะลองดู ฉันอยากได้ตุ๊กตาตัวนั้นน่ะ" กุญแจตอบติ๊ดตี่แล้วชี้ไปที่ของรางวัลที่เธออยากได้

"เดี๋ยวฉันช่วย" ทุกคนต่างแยกย้ายไปซื้อลูกดอกมาเล่นกันอย่างสนุกสนาน

"เสียดายอ่า พลาดไปดอกเดียวเอง" กุญแจพูดขึ้นด้วยสีหน้าผิดหวัง

"อยากได้ตัวไหน" ก้องภพถามเธอขึ้นจากด้านหลัง ขณะที่เธอกำลังคุยกับติ๊ดตี่

"ตัวนี้" กุญแจยังคงชี้ไปที่ของรางวัลด้วยสีหน้าผิดหวังเช่นเดิม

"ไปหยิบสิ"

"นายปาได้หรอ" กุญแจถามด้วยแววตาที่ทำเอาคนตรงหน้าทำท่าเลิ่กลั่กในความสดใสของเธอ

"อืม"

"ขอบคุณนะ"

บ้านกุญแจ…

ตื้อดึ่ง~

ก้องภพ : ถ่ายรูปตุ๊กตาให้ดูหน่อยสิ

กุญแจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ต้องแปลกใจ เมื่อเห็นว่าก้องภพเป็นเจ้าของข้อความที่เพิ่งส่งเข้ามา เธอไม่เคยคุยกับเขาด้วยแชทส่วนตัวเลยสักครั้ง จะมีก็แต่คุยกันเรื่องงานแต่ก็เป็นในไลน์กลุ่มเท่านั้น

กุญแจ : ส่งรูปภาพ

ก้องภพ : ดูแลลูกเราดีๆนะ

เธอแปลกใจอีกครั้งกับสิ่งที่ก้องภพเพิ่งพิมพ์ตอบมา นี่เธอไม่ได้กำลังตาฝาดใช่ไหม หรือเขาตอบผิดแชทกันนะ

กุญแจ : นายตอบผิดคนหรือเปล่า

ก้องภพ : ไม่ผิด

กุญแจ : แล้วทำไมเรียกตุ๊กตาแบบนั้น

ก้องภพ : ก็ฉันเป็นเจ้าของ ส่วนเธอเป็นคนรับไปดูแล

กุญแจก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาจะสื่ออยู่ดี แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรกลับไปเพราะกลัวว่าเขาจะรำคาญ ถึงเธอจะเรียนที่นี่มาเกือบเดือนแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ได้สนิทกับก้องภพมากนัก เพราะก้องภพเป็นคนไม่ค่อยพูด ถ้าเขาไม่ได้ถามหรือไม่มีเรื่องงานกลุ่ม เธอกับเขาก็แทบไม่มีเรื่องให้คุยกัน

กุญแจ : อ๋อ

กุญแจ : ขอบคุณสำหรับตุ๊กตานะ ฉันขอตัวไปนอนก่อน

ก้องภพ : อย่าลืมเอาลูกเรามานอนกอดด้วยล่ะ

กุญแจ : โอเค

ก้องภพ : ฝันดี

กุญแจ : อื้ม ฝันดี

เธอนั่งครุ่นคิดบนเตียงอยู่คนเดียว ว่าอะไรทำให้เขาทักเธอมากันนะ แถมทักมาคุยเรื่องส่วนตัวอีกต่างหาก คนเงียบๆแบบก้องภพที่ไม่ชอบคุยกับคนที่ไม่สนิท กลับทักมาคุยกับเธอด้วยคำพูดแปลกๆ 'หรือว่าเราสนิทกันแล้ว' เธอคิดในใจก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะหัวเตียง และทิ้งตัวลงนอนเพื่อตื่นมาเรียนในวันพรุ่งนี้เหมือนอย่างเคย